bloody_sunday

Όπως και σε κάθε άλλη επιλογή, έτσι και αυτή θα γίνει από τον εκάστοτε ενδιαφερόμενο (εδώ: εσένα), συνυπολογίζοντας (α) την σύγκριση της ηχητικής ποιότητας των δυο τους, (β) το ποια specs χρειάζεσαι περισσότερο, πχ. ξεχωριστό footswitch για tap tempo, διαφορετικά interfaces (μινιμαλιστικό vs. αναλυτικό), διαφορετικό headroom (πχ. http://support.tcelectronic.com/entries/20961382-Differences-between-Flashback-Delay-Nova-Delay-and-Nova-Repeater - ελαφρά χειρότερο του Flashback, το οποίο όμως μπορεί να μην το διαπιστώσεις και ποτέ), τρελή παραμετροποίηση του Flashback μέσω του editor, δεκαεφτά χιλιάδες toneprints με έξτρα ήχους μη προσβάσιμους από τους διακόπτες του ίδιου του πεταλιού κλπ. Dual delay = δυο ανεξάρτητα delays σε μια συσκευή που μπορούν να ακουστούν το ένα μαζί με το άλλο είτε σε mono, είτε σε stereo.

Όχι - υπάρχουν αρκετούτσικα dual delays αλλά δεν είναι της παρούσης. Επίσης, τo τι μπορεί να είναι "καλύτερο" είναι βεβαίως πολύ υποκειμενικό, αλλά μέσα στις εκατοντάδες επιλογές εννοείται πως για αναβάθμιση δεν είναι μονόδρομος τα Strymon ή Eventide. Όσο για την ηχητική ποιότητα του Flashback έναντι των Repeater και Νοva Delay, θεωρώ αρκετά καλύτερη αυτή του Flashback, και πολύ πιο ουδέτερη όσον αφορά το αρχικό σήμα (πιθανόν γιατί το Flashback έχει το φυσικό σήμα ως dry ενώ τα άλλα δυο το ψηφιοποιούν) αλλά και το τελικό αποτέλεσμα. Βάλε και την παραμετροποίηση του editor και την άνεση χρήσης του X4 σε συνθήκες λάιβ, και για εμένα η επιλογή είναι ξεκάθαρη (χωρίς κεφαλαία), έστω και σαν σκέτο Flashback.

Α, σε ευχαριστώ αλλά δεν έχει να πει κάτι το ότι απαντάω πρώτος... μπορεί απλά να βλέπω πρώτος φως και να μπαίνω. ;D

Έφτιαξες ένα chorus toneprint με ψευδοshimmer? (λέω "ψευδο"shimmer γιατί όπως έχει πει και η TC, μέχρι στιγμής σε κανένα από τα Toneprint πετάλια δεν υπάρχει pitch-shifting αλγόριθμος, αν και οι τύποι του Proguitarshop είχαν φτιάξει ένα reverb mode "σαν" και αυτό). Αν έκανες κάτι τέτοιο κι εσύ, νομίζω με τον νέο editor το σώζεις σαν preset, oπότε σαν καλός Νοϊζάριος θα το ανεβάσεις πάραυτα εδώ... ;D

Kαι ποιος είπε συγκεκριμένα για "ήχο πιάνου ή Rhodes"?

To headroom είναι το περιθώριο που δίνεται πριν η ένταση του ηχητικού σήματος ξεπεράσει την δυνατότητα "καθαρής" και απρόσκοπτης απόδοσης ενός συστήματος που καθορίζεται από τις ήδη δεδομένες εργοστασιακές προδιαγραφές του. Αμέσως μόλις ξεπεραστεί, δημιουργούνται φαινόμενα παραμόρφωσης που από ένα σημείο κι έπειτα γίνονται αντιληπτά από το ανθρώπινο αυτί. Σε συστήματα μουσικής αναπαραγωγής (πχ. hifi) τα φαινόμενα αυτά είναι απαράδεκτα και υπό ορισμένες συνθήκες επικίνδυνα για την λειτουργία τους. Αντίθετα, αυτά όχι μόνο είναι αποδεκτά αλλά και τα επιδιώκουμε σε ορισμένα συστήματα μουσικής παραγωγής όπως πχ. σε λαμπάτους κιθαριστικούς ενισχυτές, αναλογικούς ταλαντωτές από συνθεσάιζερ ή συσκευές που είναι φτιαγμένες για αυτό το σκοπό όπως πχ. πεταλάκια overdrive. Στην καθομιλουμένη κιθαριστική διάλεκτο, είναι το επίπεδο έντασης στο οποίο θα φτάσει ένας ενισχυτής πριν αρχίσει να "σπάει" και να βρωμίζει ο ήχος του λόγω επίδρασης των λυχνιών, του μεγαφώνου, ανεπάρκειας των μετασχηματιστών κλπ. Aυτό σημαίνει ότι σε χαμηλές εντάσεις οικιακού επιπέδου ή ηχογράφησης η έλλειψή του δεν θα πολυακουστεί. Το μεγάλο headroom μας ενδιαφέρει κυρίως για να ακούγεται ο καθαρός μας ήχος χωρίς παραμόρφωση (αν και οι λάμπες πάντα χρωματίζουν τουλάχιστον με έναν ελαφρύ "κορεσμό", για αυτό και τις λατρεύουμε άλλωστε) σε συναυλιακές εντάσεις ή σε καταστάσεις πρόβας που οι απαιτήσεις μεγαλώνουν.

'Οχι. Όπως έχει αναλυθεί αρκετές φορές, δεν είναι απαραίτητο το midi. Yπάρχoυν και από πλευράς hardware guitar synth πετάλια όπως πχ. το Electroharmonix Microsynth (σχεδιασμένο μάλιστα από τον David Cockerell, τον ίδιο εφευρέτη κλασσικών συνθεσάιζερ όπως τα EMS) ή από πλευράς software σε επίπεδο plugin περνώντας το από φίλτρα και envelopes όπως πχ. αυτά του Reason, μερικά bass synth presets από το Ampeg SVX κλπ.

Όπως πάντα, οι πιο αρμόδιοι να σου απαντήσουν είναι αυτοί του support της εταιρίας. Πρέπει να επικοινωνήσεις πρώτα με αυτούς. Εγώ, από την πλευρά ενός τυχαίου φόρουμ, θα έλεγα ότι κάποια γειωσούλα μέσα στο πετάλι έχει κακό soldering. Aλλά και πάλι είμαι αναρμόδιος.

Ο editor του Flashback όντως επιτρέπει τα πάντα από delay, όπως επίσης και άλλα εφφέ (2-3 διαφορετικά είδη chorus, vibrato κλπ). Chorus έβγαινε εξ αρχής και μόνο του αν βάλεις πολύ μικρή τιμή χρόνου στο modulated delay mode, αλλά επίσης υπάρχει και trichorus toneprint (που είχε βγει μάλιστα και αρκετά νωρίτερα από τον editor). Από πλευράς οscillation εξαρτάται από το mode και toneprint που θα χρησιμοποιήσεις: oρισμένα το επιτρέπουν και ορισμένα όχι. Αν θέλεις κάτι πολύ tailor made, θα πρέπει να εξερευνήσεις τον editor.

Ωραίο! Η φωνή έχει attitude και παίζει μεταξύ παρωδίας και σοβαρού (αν και το πάει πολύ προς Αέρα Πατέρα), το μπάσο έχει ωραίο ήχο, είναι πολύ καλοπαιγμένο, βγάζει πόνο ;D και ένα ολίγον τι "μεθυσμένο" groove που κολλάει πολύ, η κοκορετσιά της κιθάρας επίσης ταιριάζει, η μίξη μου ακούγεται ισορροπημένη, νόου κομπλέηντσ δέαρ, το μόνο που μου χτυπάει κάπως άσχημα το αυτί είναι το χάμω-ντ που αν και καλή ιδέα, τριβελίζει συνεχώς και μαζί με το φάλτσινγκ καταλήγει ολίγον τι ενοχλητικό. Αλλά ώβερολλ με άρεσε. Μπράβο!!

Όντως εξαιρετικό. Το έβαλα πριν από καμιά ώρα στο Νόιζμποξ αλλά αξίζει το δικό του θρεντ... ας το διαγράψουν από κει οι μοντς, νο προπλέμο.

Έκανα λάθος, συγγνώμη... την μπέρδεψα με αυτήν: http://www.gretschguitars.com/products/index.php?partno=2508040506 Please ignore, move along, nothing to see here. ;D Aλλά αν θέλετε, μπορώ να ρίξω μια ματιά στον τοπικό μου ντίλερ Γκρετς παραισθησιογόνων... :P

...έχω παίξει με αυτήν, και είναι μαπέξ... ειδικά σε σχέση με άλλες Gretsch της "φτηνής" σειράς.

Πράγματι, από τη μια δεν μπορούν να κάνουν και αλλιώς γιατί πολλές μηχανές σύνθεσης "ζουν" αποκλειστικά στο ψηφιακό domain, και γιατί οι ευκολίες του πσηφίου (προσέξτε την αλλαγή ορθογραφίας ;D) όπως τα πολύ παραμετροποιήσιμα sequencers, romplers, arrangers κλπ. είναι πια όχι μόνο δεδομένα αλλά και στοιχειώδη. Όμως δεν σημαίνει πως ήταν και τόσο μονολιθικά, πχ. και πολυφωνία είχαν (περιορισμένη), και sequencers, και τρελά routings κλπ. Οι προενισχύτριες όντως κλατάρουν μετά από δεκαετίες, εκτός αν είναι αγιοβασιλιάτικες. Εγώ πχ. χρησιμοποιώ μερικές από τις αρχές των 60s (με καριέρα ήδη μεγάλη πριν τις πάρω εγώ στα στάδια :D ). (διευκρίνιση: oι λάμπες ήταν μέσα σε κάτι μηχανίσματα ΤΩΝ 60s, όχι ότι εγώ τις χρησιμοποιώ από τα 60s...)

Ευχαριστώ flea! :) @Mustafank: εντάξει, μπορεί να μην γνωρίζω τι νούμερο σώβρακα φοράει ;D αλλά trust me, ο βαθμός λεπτομέρειας είναι τέτοιος που θα το σιχαθείτε... προσπαθώ να το κρατήσω ενδιαφέρον και για κάποιον που δεν πολυκαίγεται, πχ. ποιον θα ενδιαφέρουν οι θέσεις των διακοπτών των Ampegs? Eνώ το να πω ποιοι Ampegs είναι, γιατί τους χρησιμοποιεί και ποια είναι η φιλοσοφία του στις επιλογές ενισχυτών και κιθαρών είναι πιο ενδιαφέρον στο ευρύ κοινό. Nαι, εννοώ parametric eq (πχ. http://en.wikipedia.org/wiki/Equalization_(audio)#Parametric_equalizer). Ένα γραφικό θα κάνει επίσης καλή δουλειά, αλλά οι συχνότητες είναι προεπιλεγμένες και δεν μπορείς να διαλέξεις ακριβώς αυτή που σου ακούγεται καλύτερα, και να την πειράξεις. Επίσης, αυτό το vocal midrange που λες το "πιάνεις" καλύτερα αν σηκώσεις μια καμπύλη συχνοτήτων και όχι μόνο μια ή δυο. Αλλά μιας και ο Homme (και τόσοι άλλοι διάσημοι) χρησιμοποιούν το Bossάκι, ψάξε αυτό. Προσωπικά θα διάλεγα αυτό της MXR με τις δέκα μπάντες. Το Microsynth, του οποίου την έκδοση μπάσου την χρησιμοποιούσε και ο Homme αρκετά παλιότερα, έχει πολύ ωραίους χρωματισμούς αλλά θα πρέπει να απενεργοποιήσεις τα attack που το κάνουν σαν auto wah. Bασικά στους Queens ελάχιστα τραγούδια έχουν wah, το οποίο είναι κάπως οξύμωρο γιατί στους πολύ πιο μονολιθικούς από πλευράς εφφέ και στυλ Kyuss ο Homme πολλές φορές του άλλαζε τον αδόξαστο σε wah (μάλλον αντέγραφε τον Kirk Hammett (ή αλλιώς Wahmett) ;D μιας και είχαν κάνει support στους Metallica 20 χρόνια πριν).

Όντως, αλλά θα χρειαστεί κάτι πολύ δραστικό για να πείσει κάποιος τους κιθαρίστες να απαλλαγούν από μια ακριβή μεν, κίνηση ρουτίνας δε, που ισοδυναμεί πχ. με το να αλλάζεις λάστιχα στο αμάξι... Και αυτή τη στιγμή ο πιο δραστικός λόγος είναι η άνεση. Κοίτα ας πούμε τις μικρές κεφαλές-lunchbox που από τη στιγμή που λανσαρίστηκε ο Tiny Terror άρχισαν να πουλάνε σαν ζεστά ψωμάκια. Όχι τόσο λόγω τιμής αλλά λόγω της ευκολίας χρήσης και μετακίνησής τους. Αυτό το εννοείς υποθέτω γιατί αυτά τα solid state εξαρτήματα θα είναι ηχητικά πιο ουδέτερα από τις λάμπες, ειδικά όταν αυτές καλούνται να παίξουν τον δύσκολο ρόλο της παραμόρφωσης? Πιθανόν, αλλά και πάλι όπως όλοι ξέρουμε οι παλιοκιθαρίστες είναι creatures of habit, πολύ περισσότερο πχ. από τους πληκτράδες που (ευτυχώς) εδώ και δεκαετίες έχουν αγκαλιάσει το πσηφίο χωρίς προκαταλήψεις...

Από την στιγμή που ενισχύει - για οποιονδήποτε λόγο, είτε ψυχολογικό είτε πρακτικό - την δημιουργικότητά μας και την έμπνευσή μας, είναι θεμιτό, έως και αναγκαίο. Αλλά τα αγαπημένα μας πετάλια που λες (υποθέτω πως μιλάς για drives) είναι τα πιο πολλά όντως solid state, όμως αυτό δεν έχει σημασία μιας και στην συντριπτική τους πλειοψηφία δουλεύουν σε συνεργασία με λαμπάτα τελικά ενισχυτικά στάδια, ή επίσης μαζί και με προενισχυτικά (πχ. όταν μπαίνουν από μπροστά - Kwsta pali esena koitaw).

Δε νομίζω πως θα είναι ιδιαίτερα σωτήρια - στο παρελθόν ίσως να ήταν γιατί το πρόβλημα ήταν υπαρκτό. Μετά όμως ο σχεδιασμός των ενισχυτών βελτιώθηκε σε καίρια σημεία (πχ. καλύτερη στήριξη της καμπίνας και των λυχνιών για αποφυγή συντονισμών και μεταφοράς τους σε αυτές, καλύτερη διαχείριση του μεγάλου gain που πολλές φορές δέχονται οι προενισχύτριες κλπ), κι έτσι τα προβλήματα αυτά έγιναν σπάνια. Απόδειξη πχ. ότι και το ίδιο το fetron που έλεγα στο προηγούμενο θρεντ όχι μόνο δεν αποδείχθηκε ιδιαίτερα χρήσιμο αλλά και οι ιδιοκτήτες των Mark 2 Boogies στην πλειοψηφία τους το απεχθάνονταν (εγώ θα ήθελα να έχω ένα για να βάλω στον δικό μου, αλλά μόνο για συλλεκτικούς λόγους). Είναι απλά θέμα μάρκετινγκ ενός προϊόντος που προσπαθεί να βρει το χώρο του στην αγορά θέλοντας να πείσει για την χρησιμότητά του, η οποία είναι αμφίβολη.

Δεν αλλάζουμε λίγο τον δυσνόητο τίτλο γιατί το φόρουμ έχει υπερ-αγγλικοποιηθεί?

Σε ευχαριστώ για τα κοπλιμέντα σου! Τα setups από μπάντες είναι ένα από τα χόμπι μου... για την ώρα ας μείνουμε στον Homme. Είπα προηγουμένως στον Εαρεντίλ πως θα γράψω μερικά παραπάνω, σύντομα (περιληπτικά γιατί θα γράφω για μέρες, που και δεν έχω χρόνο να το κάνω, και θα το σιχαθείτε ομαδικώς). Στο παρελθόν είχα γράψει στο Νόιζ μεταξύ άλλων και για Fu Manchu που είναι μια από τις μπάντες που έχω ψάξει πολύ, αλλά έχει μερικές ανακρίβειες οπότε δεν το πολυσυνιστώ. Το ψαχτηράκι μάλλον θα το βγάλει, αν το θες.

Κοίτα, συμφωνώ με όλα αυτά, όμως εγώ δεν εύχομαι να υποχρεωθούμε να κάνουμε αυτή την αλλαγή λόγω πχ. εκμηδενισμού της νέας παραγωγής λυχνιών. Ίσα ίσα που εύχομαι να μην υπάρξει ποτέ τέτοιο πρόβλημα έτσι ώστε η μετάβαση, αν γίνει κάποια στιγμή (που όντως θα γίνει κάποια στιγμή μέχρι το... 2300 ;D) να πραγματοποιηθεί από επιλογή και όχι από ανάγκη. Όμως από την άλλη το σκέφτομαι και ως θέμα ανθρώπινης προόδου. Και δεν είναι θέμα περιορισμένης υπολογιστικής δύναμης (για τέτοιους σκοπούς είναι υπεραρκετή) αλλά περισσότερο αφοσίωσης στην μελέτη αυτή, η οποία επόμενο είναι να μην αποτελεί τόσο επείγουσα προτεραιότητα όσο άλλες που επίσης απαιτούν funds, χρόνο, αφοσίωση και υπολογιστική δύναμη, όπως πχ. τα μοντέλα της φαρμακολογίας, της πρόβλεψης καιρικών/γεωλογικών/φυσικών φαινομένων κλπ.

Νταξ φιλος κανονικα προφεσορα με φοναζουν αλλα σπαει στα κοματια εστο και ντοκτορ επειδη εισαι συ! ;D :P Όχι, με ένα wah δεν θα το πολυπετύχεις. Είναι πιο fat και λιγότερο σαφές στις συχνότητες που πειράζει. Το είχα δοκιμάσει κι εγώ όταν πειραματιζόμουν για ήχους Homme. Είχα ένα Keeley Nova Wah, το οποίο έχει ένα wah inductor και λειτουργεί ακριβώς σαν static wah. Aν και ακουγόταν φανταστικό, ειδικά πριν από βρωμοπέταλα και σε leads, για αυτό τον σκοπό δεν έκανε. Άλλα parametrics που βοηθούν μπορείς να τα βρεις σχετικά εύκολα στην αγορά μεταχειρισμένων, πχ. το Dunlop Q Zone που χρησιμοποιεί και ο Homme ή ένα Catalinbread Varioboost, ή μάλλον και ένα Vyagra Boost της Crazy Tube Circuits (κάποιος εδώ γύρω θα το'χει να στο δανείσει να το δοκιμάσεις...) O κλώνος του Μaestro Parametric Filter που έλεγα προηγουμένως είναι το Stone Deaf PDF-1, το οποίο επίσης το χρησιμοποιεί ο Homme.

@superfunk και λοιπούς: γιατί πρέπει κάποια μέρα να προχωρήσουμε πέρα από τις λάμπες? Πέρα από τους πρακτικούς λόγους, αν μη τι άλλο και από την άποψη της απόρριψης ενός αρχαίου εξαρτήματος που η ανθρώπινη πρόοδος αργά ή γρήγορα θα περιορίσει την επιρροή του μόνο στην γούτσου-γούτσου γοητεία που ασκούν τα ζεστά πυρωμένα filaments (πςςςςςςςςςςςςςςςς...)

Δεν ξέρω πολλά παραπάνω, επομένως μην με αντιμετωπίζεις σαν εξπέρ. Από πλευράς ενίσχυσης σήματος είναι εύκολο να φτιαχτεί κάτι που θα παίζει τον ρόλο μιας λυχνίας. Το θέμα είναι να μην ενισχύει απλώς αλλά να συμπεριφέρεται μη γραμμικά όπως αυτή, και το κυριότερο να ακούγεται όπως αυτή, ειδικά έξω από ένα software environment στο οποίο τα πράγματα είναι πιο ελεγχόμενα και προβλέψιμα. Τα FET έχουν μια φήμη πως ακούγονται λίγο ή πολύ σαν tube clipping, γι'αυτό και μάλλον χρησιμοποιούνται και εδώ και σε πολλά πεταλάκια προσομοίωσης ενισχυτών.

Σόρι, απλά είδα την φατσούλα και το "κραγιόν με πόδια" και νόμιζα πως το σνόμπαρες... Εγώ είχα σημειώσει στο προηγούμενο θρεντ πως στο παρελθόν είχε πολύ πρακτική σημασία: την αντιμετώπιση προβλημάτων μικροφωνισμών της λυχνίας σε συνθήκες υψηλού clipping (ειδικά όταν είναι σε cascading gain stages όπως το είχε τότε πρωτολανσάρει/κάνει πολύ δημοφιλές η Mesa), ή κραδασμών & καταπόνησης μέσα σε ένα combo. Από κει και πέρα, όσο παρελθοντολάγνοι και να είμαστε, πρέπει κάποια στιγμή να προχωρήσουμε πέρα από τις λάμπες. Οπότε αν ακούγεται καλά, γιατί όχι? Πιθανόν να εκλύεται και μικρότερη θερμότητα μέσα σε εκείνο το "ψηστήρι", κάτι που θα οδηγήσει σε μικρότερη καταπόνηση των εξαρτημάτων & λιγότερα προβλήματα. Αν και να σου πω την αλήθεια, δεν σκοτώνομαι να το δοκιμάσω, κυρίως γιατί είμαι της άποψης πως "συνταγή που δουλεύει δεν την χαλάς".