bloody_sunday

Bασίλη πολύ το κουράσαμε, και του έδωσες πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις ευθιξίας από όσο σηκώνει. Έγραψες κάτι που δεν έπρεπε, και τώρα παραπονιέσαι που οι άλλοι αντιδρούν. Επίσης, κανείς δεν είπε πως είναι "ροκ σύμβολο" ο ίδιος, ούτε πως είναι "απίστευτος μουσικός και ρόκερ" (έλεος), ούτε πως είσαι "αλαζόνας και αφελής". Εγώ, όπως παρέθεσες, είπα πως "έκρινες αφελώς άτομα για τα οποία στην κυριολεξία δεν έχεις ιδέα για την καλλιέργειά τους", το οποίο βεβαίως συνέβη. Ακόμη, δεν έχω κάποιο λόγο να μην σέβομαι την άποψή σου, ούτε και κάποιο λόγο να μην παραθέσω την δική μου, η οποία το πολύ πολύ να συνοψιζόταν σε ένα "ε όχι και ροκ είδωλο ο Μάλμστιν", πριν πάρεις φόρα. Οπότε χαλάρωσε λίγο στο πνεύμα συνύπαρξης του φόρουμ, πάρε αυτά που έχει να σου προσφέρει, και αν βλέπεις μια φωτίτσα που σε ενοχλεί απλά μην της πετάς βενζίνη. (Παρεπιπτόντως, οποιοσδήποτε φανατικός πιστεύει για ένα συγκεκριμένο τμήμα της δισκογραφίας της αγαπημένης του μπάντας/καλλιτέχνη πως είναι "κορυφαία", με αυτό να έχει σχετικά σπάνια σχέση με μια κάπως πιο αντικειμενική θεώρηση της πραγματικότητας. Ούτως ή άλλως, κάθε φορά που εστιάζουμε πάρα πολύ σε κάτι χάνουμε την σωστή συνολική εντύπωση)

@geodimitri: Ναι, αρκεί να δέχεται κριτική για την άποψή του και να μην αμύνεται κρίνοντας αφελώς άτομα για τα οποία στην κυριολεξία δεν έχει ιδέα για την καλλιέργειά τους. Αν του πω πχ. πως ο Μάλμστιν είναι ένα γερασμένο εγωμανές παράδειγμα παρακμής που έλαμψε για λίγο και μετά βυθίστηκε στην ασημαντότητα, και αρκέστηκε να κερδίζει ηλεκτρικά λουκούμια με περιστρεφόμενη ζάχαρη παίζοντας συνεχώς τις ίδιες γραφικότητες ανεβοκατεβαίνοντας σκάλοπντ ταστιέρες, τι θα μου πει? Σύμφωνα με αυτό που έγραψε, αν ήξερε πόσους τινέιτζερς έχω δει να θεοποιούν ως ροκ είδωλα διάφορους σρέντερς με κριτήριο το πόσο δύσκολη κοκορετσιά θα παίξουν...

Σαν μια γατούλα που όπως λέει και μια θεία μου, το μόνο που χρειάζεται είναι λίγο φαγάκι και λίγη αγάπη... ;D

Α, όλα κι όλα κύριε Φιούζιον. Θα χαλάσουμε τις καρδιές μας. Χι ιζ έι νάτσιουραλ μπορν λίντερ. (έι μπιτ μιζαντερστούντ μπατ γουάτεχελ...)

Μιλάμε για μια εκ των κλασσικών clean machines, με πολύ χαρακτηριστικά λαμπίσια καθαρά τα οποία σε εντάσεις... κατεδάφισης θα κλιπάρουν λίγο. Kαι τα δυο αυτά ηχοχρώματα γίνονται πιο χαρακτηριστικά όσο αυξάνεται η ένταση. Εν πάσει περιπτώσει, αν το θες για ηχογραφήσεις, το Amplitube Fender θα σε βοηθήσει (ή κάποιο από τα άλλα software μιας και όλα συμπεριλαμβάνουν τον κλασσικό αυτό ενισχυτή), και από πλευράς πεταλιού θα σε βοηθήσει (ελάχιστα) το Τech 21 Blonde ως γενικότερη γεύση της οικογένειας Fender. Γενικά όμως τα περισσότερα πεταλάκια amp-in-a-box αποσκοπούν κυρίως στην απόδοση του οverdrive/dist ενός ενισχυτή και ενός βασικού υποτυπώδους χρωματισμού του EQ τους, όμως όταν μιλάμε για έναν ενισχυτή σαν τον Τwin Reverb που είναι συνώνυμος με τον καθαρό ήχο, οι επιλογές λιγοστεύουν μιας και τα πεταλάκια αυτά λειτουργούν πάνω σε μια ήδη υπάρχουσα καθαρή βάση που παίζει σημαντικό ρόλο.

Επειδή κυνηγάει ανεμόμυλους και εμμένει δονκιχωτικά σε ένα αντισυμβατικό τρόπο εναντίωσης προς το κατεστημένο χωρίς να λογαριάζει την λοιδωρία όσων δεν τον καταλαβαίνουν και εκτιμούν, πιθανόν γιατί φοβούνται την ανατροπή του κατεστημένου αυτού. Όμως δεν θα πρέπει να τον φοβόμαστε, διότι σύμφωνα με τα σοφά λόγια του Βασίλη (δεν έχει επώνυμο), "κι αν είμαι ροκ, μη με φοβάσαι". Γιατί ερωτώ κύριοι, τι είναι τελικά το ροκ? Και πόσο απέχει από τις ευρύτερες κοινωνικές, πολιτικές ("σκληρό ροκ" στο ΠαΣοΚ κλπ.), ακόμα και ενδυματολογικές τάσεις που σύμφωνα με τα γυναικεία περιοδικά "κάνουν δυναμικό comeback φέτος"? Έχουν δίκιο όλοι αυτοί οι τυχάρπαστοι που το οικειοποιούνται χυδαίως? Kαι πάλι σας παραπέμπω στα προφητικά προ εικοσαετίας λόγια του Βασίλη:

Δεν ξέρω ποιο στάτους και λειτουργίες έχετε, και ποιες αποδείξεις παίρνετε ή ζητάτε από τους συνεργάτες σας για παροχή υπηρεσιών όταν αυτοί είναι στο εξωτερικό, αλλά η Western Union χρησιμοποιείται για απλή αποστολή χρημάτων. Από όσο ξέρω δεν μπορεί να λειτουργήσει ως εμπορική δαπάνη, και βεβαίως ως αποστολή χρημάτων δεν ανακαλείται από την στιγμή που πραγματοποιηθεί. Κοινώς, μπορεί να μην δεις ποτέ το μουσικό έργο του μετά την πληρωμή, και δεν θα μπορείς να κάνεις και τίποτα. Αν θες, ζήτα το προκαταβολικά και τον πληρώνεις μετά την παράδοση, αλλά και πάλι μπορεί να κινηθεί εναντίον σου νομικά, λέγοντας πως η αποστολή χρημάτων της W. Union ήταν για κάποιον άλλο άσχετο λόγο. To "Western Union = trouble" αληθεύει μονάχα σε περίπτωση απάτης και λόγω της πολιτικής "μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται", αλλά κατά τα άλλα χρησιμοποιείται κάθε μέρα από χιλιάδες (και πάλι, για ΑΠΛΗ αποστολή χρημάτων, πχ. μεταξύ συγγενών από την μια χώρα στην άλλη). Για να αποφευχθεί η κατάχρησή του από επιτήδειους Νιγηριανούς πρίγκιπες (είναι και εκατομμύρια, ζωή να'χουνε ;D ) υπάρχουν δεκάδες προειδοποιήσεις στην αίτηση, και πολλές ασφαλιστικές δικλείδες (με άλλα λόγια, η ίδια η W. Union θα αρνηθεί να σε εξυπηρετήσει αν στην αίτηση δει κάτι που δεν πάει καλά).

Βεβαίως συμφωνώ, μιας και πχ. δεν θα υπήρχε καν ηλεκτρονική μουσική χωρίς τους πειραματισμούς αυτούς. Και ούτως ή άλλως στις τέχνες όλα - ή μάλλον τα περισσότερα εντός ορισμένων πλαισίων - είναι θέμα context...

Πολύ σωστό από την άποψη των "έτοιμων" αποτελεσμάτων που δέχονται μεν ένα tweaking αλλά όχι σε πολύ βασικό επίπεδο σύνθεσης ήχων εξ αρχής. Όπως όμως είπε και ο Τρόλεϊ, θα ήταν σημαντικό να μάθεις κάποια στιγμή να φτιάχνεις ήχους με διαφορετικές προσεγγίσεις, και για να μην ξοδέψεις μια περιουσία πριν "αιχμαλωτιστείς" στην μια και μοναδική σου αγορά (κάτι που θα περιορίσει και το μουσικό σου λεξιλόγιο) πρέπει να "τριφτείς" λίγο με τα soft synths, τα οποία είναι πια χιλιάδες και με πολλά άξια freeware. Μετά θα κάνεις και μια πιο συνειδητοποιημένη αγορά. Αν και καταλαβαίνω πολύ καλά την ψυχολογική - και αρκετές φορές πρακτική - αξία του να έχεις κάτι μπροστά σου και να το πειράζεις αντί για κάτι virtual.

Παιδιά κακά τα ψέματα: πιστεύω πως όποιος εξακολουθεί να ισχυρίζεται πως οι Beatles (και οι ONE) είναι "υπερεκτιμημένοι", "τυχαίο φαινόμενο της εποχής" κλπ. απλά αδυνατεί να καταλάβει το μέγεθος και την σημασία της συνεισφοράς τους, και έχει την μουσική του παιδεία ελλιπή. Κι εγώ δεν τους ακούω ιδιαίτερα, αλλά ευτυχώς αντιλαμβάνομαι την αρχετυπική, θεμελιώδη τους παρουσία στην σύγχρονη μουσική. Το ίδιο συμβαίνει (ας πούμε "δυστυχώς", γιατί δεν τους χωνεύω καθόλου) και με τους Stones, αλλά κυρίως από πλευράς απήχησης και επιρροής χωρίς όμως να έχουν στον πυρήνα της μουσικής τους την ίδια καλλιτεχνική αξία με τα Σκαθάρια. Και πιστεύω πως πρέπει να έχει ασχοληθεί κάποιος αρκετά με την θεωρία της μουσικής σε αρκετά low level επίπεδο για να το εκτιμήσει αυτό, κάπως παρόμοιο πχ. με αυτό που συμβαίνει με τις ταινίες του Αϊζενστάιν, του Ουέλς, του Κουροσάβα, του Χίτσκοκ κλπ. Μου έρχεται πχ. στο μυαλό το παράδειγμα της "Casablanca" ή του "Vertigo": είναι δυο κλασσικές αρχετυπικές ταινίες, καλλιτεχνικά άρτιες μεν αλλά φαινομενικά πολύ απλές δε. Όμως, κάτω από αυτήν την φαινομενική τους απλότητα κρύβουν ένα σύμπαν από σημειολογικές επιρροές, οι οποίες συν τοις άλλοις έχουν και μεγάλη θεωρητική αξία (διαβάστε πχ. τα γραπτά του Umberto Eco για την Casablanca ή διαλέξτε ένα από το πλήθος συγγραμμάτων για το Vertigo). Αυτές όμως είναι προσβάσιμες σε αυτούς που είναι εξοικειωμένοι με αυτήν την γλώσσα και τις φόρμες της.

Κατ'αρχήν αν βρίσκεται ακόμη σε εγγύηση - που λογικά θα βρίσκεται μιας και είναι καινούργιος - μην κάνεις τίποτα άλλο από το να τον στείλεις, και για την ώρα παίξε με κάποιο backup. Επίσης, αν δεν τον κοιτάξει κάποιος τεχνικός δεν μπορείς να γνωρίζεις με βεβαιότητα το τι φταίει ακριβώς, και φυσικά μπορεί να μην είναι θέμα τελικών λυχνιών.

Κοίτα, δεν έχω πια το Timeline (και άρα δεν μπορώ να το επαληθεύσω) αλλά εμμένω σε αυτά που έγραψα προηγουμένως. Σημείωσα ήδη προηγουμένως πως τις "βρωμίζει" σταδιακά, κι αν δεν πετύχει πχ. με ένα ψιλοOD μπορεί να πετύχει πχ. κάνοντας assign το grit ή κάποια άλλη παράμετρο σε expression pedal, και επιπρόσθετα έχοντας οποιαδήποτε definition of chaos ;D στο FX loop του. Το θέμα είναι απλά να λουπάρει κάποια delayed parts και να τα "βρωμίσει" ελαφρά, κάτι που εδώ που τα λέμε γίνεται και χωρίς FX loop, έχοντας ένα βρωμοπέταλο πριν ή μετά το delay, ιδανικά και με ένα expression pedal (πχ. το Elements της Dr. Scientist) ή παίζοντας με το vol. knob της κιθάρας σου κλπ. Γενικά επειδή έχω κι εγώ πειραματιστεί πολύ με πετάλια, ίσως απλά να δυσκολεύομαι να εντυπωσιαστώ από συνδεσμολογίες και περίεργα αποτελέσματα (το οποίο δυστυχώς είναι πολύ ελιτίστικο και το αντιλαμβάνομαι). Η modular προσέγγιση είναι πολύ παλιότερη ως concept και πάει πολύ βαθύτερα σε... αχαρτογράφητες περιοχές χάους πχ. στα modular synths όπου παίρνεις CVs και η μια παράμετρος του ενός κάνει modulate σε μια παράμετρο του άλλου που είναι συνδεδεμένο με κάποιο άλλο βρισκόμενο στο FX loop ενός άλλου που γίνεται trigger από κάποιο sequencer που πειράζει το τάδε oscillator κλπ κλπ κλπ. και καταλήγεις να έχεις ένα πανικό από καλώδια που για να θυμηθείς πού πάνε και τι ρόλο παίζουν πρέπει να συμβουλευτείς διαγράμματα ροής και... ok, I'll stop. :D :P (Η πλάκα είναι πως στο τέλος μετά από μεγάλο κόπο, ξόδεμα μεγάλου χρόνου, πολλών χρημάτων και μπόλικης φαιάς ουσίας νομίζεις πως έκανες κάτι σπουδαίο ενώ στην ουσία το μπλιμπλικοαποτέλεσμα είναι κωμικοτραγικό καθώς καταλήγεις να ακούγεσαι πχ. σαν 8χρονο που παίζει με ένα χαλασμένο Gameboy, αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση!)

Μπορεί να είναι και αυτό... Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό είναι μήπως υπάρχει πρόβλημα με το delay που τοποθετείς στην λούπα ή με κάποιο από τα καλώδια της λούπας, μιας και αν ο ενισχυτής δεν πάρει πίσω σήμα στο return αυτομάτως διακόπτεται το audio path και παραμένει... μουγκός. Όμως γράφεις πως ο ενισχυτής είχε βηχαλάκια, οπότε πιθανόν να είναι και όντως πρόβλημα λάμπας, ή κόλλησης καλωδίων, ή κάποιας επαφής. Από πλευράς λάμπας δεν έχει ιδιαίτερη σημασία πως ο ενισχυτής είναι καινούργιος, μιας και κάποια από τις λάμπες μπορεί να σκαπούλαρε το quality control - που τις περισσότερες φορές είναι υποτυπώδες - ή απλά να παρουσίασε σταδιακά πρόβλημα, το οποίο είναι εύκολο μιας και μιλάμε για ένα αρχαίο εξάρτημα που υφίσταται μεγάλη καταπόνηση κατά την λειτουργία του.

Τίποτα το εξτραορντινέρ... απλά θα λούπαρε τις επαναλήψεις και θα τις "βρώμιζε" σταδιακά. Ό,τι θα έκανε και το ίδιο το Εl Capistan μόνο του, ή το Timeline αν πάνω στον λουπαδόρο του χρησιμοποιούσες στο FX loop ένα overdrive με πολύ ελαφρύ clipping, πχ. ένα SD1, ένα Timmy κλπ.

Το ωραίο κείμενο εδώ δεν εξηγεί το γιατί (παράλειψη μιας και αφήνει ένα τέτοιο σημαντικό αντεπιχείρημα αστήρικτο). Εδώ δεν καταλαβαίνω γιατί υπάρχει μια εννοούμενη διαφωνία μεταξύ των δυο τους, μιας και στο κείμενο αναφέρεται πως επιθυμούσαν να πετύχουν ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα και με την ίδια ακριβώς τεχνική. Ίσα ίσα που απ' ότι φαίνεται ο Meisel βρισκόταν σε αρκετά έως πολύ πιο προχωρημένο θεωρητικό αλλά και πρακτικό στάδιο υλοποίησης από τον Eisenstein. Aναφέρεται κάποια βιβλιογραφική πηγή για αυτό?

Εγώ από την άλλη δεν είχα διαπιστώσει κάποια περίοδο που να σταμάτησε να παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, είτε μιλάμε για κλασσικό συμφωνικό στυλ είτε για μοντέρνο, και είτε πρωτότυπα κομμάτια με σύνθεση ειδικά για την ταινία είτε προϋπάρχοντα.

Πράγματι έχει αποφύγει να πειραματιστεί όσον αφορά την ηχητική τους επένδυση. Ίσως να ήταν μια από εκείνες τις σπάνιες στιγμές που οι μεγάλες δημιουργικές δυνάμεις του σύμπαντος (στυλ Πανολύδιος ;D) βρέθηκαν στο ίδιο σημείο την ίδια στιγμή και συντονίστηκαν. Αλλά δεν θα έλεγα σε καμία περίπτωση πως είναι πιο οπτικά άρτιες από το Blade Runner, μιας και προσπαθούν να δείξουν από πλευράς σκηνικών (γενικά καλλιτεχνικής διεύθυνσης, που συμπεριλαμβάνει την μουσική) και ιστορίας κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό το φθαρμένο νουάρ φουτουρο-ρετρό κυβερνοπανκ αστικο-διαστημικό τοπίο (το οποίο το σχολίαζα εδώ http://www.noiz.gr/index.php?topic=192400.5)

Γενικά το looper του Timeline αν θυμάμαι καλά το επιτρέπει και αυτό - δηλαδή να έχεις λουπάρει μια φράση με χρήση κάποιας delay mode και ή να το καταγράψεις αυτούσιο delayed (από το ίδιο το πετάλι) ως νέα λούπα, είτε να αλλάξεις τις παραμέτρους του delay on the fly, είτε το tempo της λούπας, reverse κλπ... ...και μετά από όλα αυτά να σολάρεις με delay από πάνω (πχ. με το dTape). Επίσης μια από τις κορυφαίες δυνατότητες του Timeline, αλλά και πάλι λόγω των χαοτικών δυνατοτήτων η απλότητα χάνεται, και αυξάνεται η πιθανότητα να ξεχάσεις όλους τους συνδυασμούς κλακέτας κάποια στιγμή, οπότε... Timeline + El C. (Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ είμαι ΟΝΤΩΣ άρρωστος αυτή τη στιγμή - κυριολεκτώ ;D :( )

Aν δεν καταλαβαίνεις τι λέει, μάλλον φταίει το ότι δεν έχει εγκαταστήσει τον Noiz spell checker: ;D ;D

...μα το looper υπάρχει (και με περισσότερες δυνατότητες) και στο Timeline.

Τι εννοείς πως δεν είναι αναλογικά μεταξύ τους?

Kάτσε γιατί βυθιζόμαστε ακόμη περισσότερο στην σύγχυση: ποιος είπε ότι πάνω από το 12 δεν το βάζει κανείς? Σχεδόν όλο το range είναι χρήσιμο, αναλόγως με το τι θες να πετύχεις. Είναι πολύ απλά και βασικά τα πράγματα (κι ένας od/dist maniac τα γνωρίζει πολύ καλά): οποιοδήποτε "βρωμοπέταλο" μπορείς να το ρυθμίσεις είτε (1) να έχει την ίδια ένταση με το πετάλι απενεργοποιημένο (ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ του δικού του clipping, ή λανθασμένα στην κιθαριστική lingo "gain", όπως το γνωρίζουν οι περισσότεροι), είτε (2) μικρότερη (για διάφορους λόγους αναλόγως με το τι θες να πετύχεις στο κομμάτι σου, πχ. κάποιο ήσυχο intro), είτε (3) μεγαλύτερη (εκεί θα πουσάρει λίγο ή πολύ το front end του ενισχυτή σου). Από κει και πέρα η θέση των διακοπτών είναι σχετική αναφορικά με την τελική ένταση που θες να πετύχεις, με το gain (την ποσότητα του overdrive) να προσθέτει και ένταση όσο το αυξάνεις. Και το τι ακούγεται "χάλια" μου ξαναφαίνεται πως είναι υποκειμενική σου θεώρηση και όχι ελάττωμα του πεταλιού. Αλλά αν δεν ανεβάσεις κανένα βιντεάκι με το πετάλι on και off, αποκλείεται να καταλάβω τι ακριβώς εννοείς.

Όντως, το Timeline δεν διαθέτει τα Multihead και Fixed Head modes του El Capistan, όπως επίσης και την spring reverb δυνατότητά του. Όμως το Fixed Head αναπαράγεται 100% αλλάζοντας το tap division του Timeline στο dTape, και τα multitap patterns τoυ Multihead αναπαράγονται κατά 95% από το Pattern mode του Timeline. To μοναδικό που όντως δεν αναπαράγεται είναι το spring reverb, το οποίο όμως είναι πανεύκολο να προστεθεί ως έξτρα πετάλι. Aλλά κατανοώ την ανάγκη να συμπεριλαμβάνεται ως ευκολία ένας ήχος ως άμεσα ανακαλέσιμος στην πεταλιέρα με ένα ανεξάρτητο standalone πετάλι και όχι ως preset. Aυτή την φιλοσοφία ακολουθώ κι εγώ στην πεταλιέρα μου, δηλαδή με ελάχιστες εξαιρέσεις θέλω ένα πετάλι να κάνει μια δουλειά και όχι τριακόσιες εικοσιεφτά, από πλευράς ποιότητας στην δουλειά αυτή, ευκολίας σεταρίσματος, και απλοποίησης του κλακετοχορού την ώρα του άγχους (πχ. στο λάιβ). (γκουρού αηδίες :P )

...και βγάζοντας το El Capistan που κάνει ακριβώς την ίδια δουλειά με το Timeline αποκτάς χώρο για δυο, τα οποία μπορούν πχ. να είναι ένα reverb και ένα phaser. Ή κάτι που θα κάνει τον ήχο σου πιο "ασυνήθιστο" και διαφορετικό από την πεπατημένη, πχ. ένα από τα "κουφά" της ZVex, ένα bit crusher κλπ. (αν και το Timeline έχει ήδη ένα εξαιρετικό bit crushing mode με έξτρα φίλτρα και πάρα πολλές άλλες επιλογές - μακράν η πιο αγαπημένη μου λειτουργία του)