bloody_sunday

Aστειεύομαι... ενδιαφέρον θέμα με πολλές προεκτάσεις, και μπράβο στον Sfaku για τον χρόνο που αφιέρωσε, την διάθεση που επιστράτευσε για να το γράψει, και την θέλησή του να κάτσει να εξηγήσει πολύ διεξοδικά την άποψή του. Ευχαριστούμε!

Είχα δει την ανακοίνωση κάτι βδομάδες πριν, και θα ήθελα να ήμουν εκεί για να... διδάξω λίγο Kick Off. ;D Είναι ωραίο που δραστηριοποιούνται έτσι τα παιδιά, αλλά το αντίπαλο δέος πού είναι? (το Atari SichTir)

Δυστυχώς δεν μπορώ να σε βοηθήσω σε αυτό γιατί δεν θυμάμαι να έχω δοκιμάσει το MXR. Eξαρτάται από την μουσική χρήση του: το κάθε τι μπορεί να φανεί χρήσιμο σε μια συγκεκριμένη περίσταση, από την ήπια "κίνηση" σε χαμηλά rates μέχρι την... ναυτία σε υψηλά. To volume drop είναι λίγο υποκειμενικό: μερικοί παραπονιούνται, και άλλοι όχι (ή δεν το προσέχουν). Το ίδιο και με το Small Stone της EH: έχω τη μεγαλούτσικη true bypass έκδοση εδώ και χρόνια (πριν βγουν τα Nano), και σε πολλές πρόβες, λάιβ και ηχογραφήσεις δεν έχω παρατηρήσει το παραμικρό, σε αντίθεση με αυτό που λένε αρκετοί. Για να μην πολυλογώ όμως, πρέπει να κατασταλάξεις σε κάτι που έχεις δοκιμάσει ο ίδιος και σου αρέσει. To μπλε, αν δεν απατώμαι, είναι μια παλιότερη έκδοση από την μωβ. Για μερικές λεπτομέρειες (που μάλλον θα σε πελαγώσουν): http://www.ehx.com/forums/viewthread/5555/ Σύμφωνοι, αλλά με τα μεταφορικά από τον Θωμά ίσως να σου έρχεται πάνω-κάτω το ίδιο... Δεν γνωρίζω, αλλά (α) ο Γκίλμουρ χρησιμοποιούσε το Boss CE2, (β) αρκετά αναλογικά chorus δίνουν έναν κάπως χρωματισμένο ελαφρά "μεταλλικό" ήχο, ο οποίος πολλές φορές δεν κολλάει καλά με overdrive ή distortion. Για τέτοιες χρήσεις μου αρέσει η πιο ουδέτερη αντιμετώπιση τύπου ήχου rack όπως αυτή της TC, η οποία σαν chorus ταιριάζει άψογα με gain (πχ. το ΤC Corona).

Mπερδεύτηκα λίγο... στον τίτλο σου λες "Small Clone vs Micro Chorus", αλλά αν δεν απατώμαι δεν αναφέρεις το πεταλάκι με το δεύτερο όνομα. Μετά επίσης λες πως τελικά... δεν ενδιαφέρεσαι για το Small Clone αλλά για το Neo Clone. :D Yπάρχουν όπως γνωρίζεις άπειρα πεταλάκια chorus, αλλά έχω να σου πω πως δεν θα πρέπει να παίρνεις πολύ τοις μετρητοίς τις διαβεβαιώσεις πως ένα vintage κύκλωμα είναι όμοιο με αυτό της επανέκδοσης. Ακόμη κι αν είναι, ο ήχος είναι χλωμό να είναι ο ίδιος, είτε λόγω μικροαλλαγών, είτε χρησιμοποίησης διαφορετικών components, είτε γιατί τα παλιά θα έχουν τα χρονάκια τους και οι αξίες των components θα έχουν αλλάξει (όπως και πιθανόν ο ήχος τους) κλπ κλπ. Το Neo δεν το έχω δοκιμάσει, αλλά μπορώ να σου πω πως το original Small Clone είναι φυσικά κλασσικό. Προσπάθησε να βρεις την κανονική μαυρομωβ έκδοση με το μεγαλούτσικο κουτί. H έκδοση Nano είναι απογοητευτική, ενίοτε με υψηλό noise floor και με πολύ μονοδιάστατο ήχο.

Καμία αντίρρηση... και εγώ την δικιά μου προσωπική άποψη εκφράζω! :)

Κοίτα, θα κάνω τα πράγματα ακόμη χειρότερα: θα σου πω πως τα έχω δοκιμάσει σε εντελώς διαφορετικές περιόδους, και όχι πάνω στον ίδιο ενισχυτή. ;D Η ηχητική μνήμη είναι προβληματική ακόμη και με διαφορά λεπτών... Eξακολουθείς να θες να μάθεις τι θυμάμαι? :D Tεσπα, μου είχαν φανεί (σχεδόν) πανομοιότυπα. Το ωραίο όμως με την Maxon είναι πως βγάζει απίθανες παραλλαγές του 808, του 9 και άλλων παλιών σχεδίων (ως ο original κατασκευαστής τους τότε), και όχι μόνο δεν ντρέπεται για αυτό αλλά το διατυμπανίζει κιόλας. Επομένως, την ποικιλία που προσφέρει την κρίνω πολύ θετική. Σου εγγυώμαι πως θα βρεις απείρως περισσότερους κιθαρίστες γενικότερα και bluesmen ειδικότερα να έχουν μεγαλουργήσει με ένα ταπεινό TS9 παρά με ένα BB. Εγώ δεν το θεωρώ ούτε υποβάθμιση, ούτε αναβάθμιση. Είναι απλά ένας διαφορετικός συχνοτικά ήχος, όχι δραστικά αλλά αισθητά. Θα ταιριάξει καλύτερα σε ορισμένες συνθήκες.

Εγώ έχω παίξει και τα δυο, αλλά θα σου απαντούσα (και θα θεωρούσα την απάντησή μου ως αξιόπιστη) μόνο αν τα είχα βάλει δίπλα-δίπλα σε έναν βασικό μέσο όρο ενός καλού, σχετικά ουδέτερου καθαρού λαμπάτου ενισχυτή, κάτι που δεν έχω κάνει.

Tα πάντα γίνονται με την κατάλληλη έμφαση σε επιμέρους στοιχεία που θες να στρεσαριστούν. Αλλά ακριβώς στα γραφόμενά μου έρχεσαι: στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, το power amp dist. δεν υφίσταται μόνο του. Αυτό γιατί αποτελεί ένα στοιχείο τέτοιου στρεσαρίσματος ενός τελευταίου κρίκου της αλυσίδας, που όλοι οι προηγούμενοι πρέπει αναγκαία να έχουν βρεθεί από λίγο έως πολύ στην ίδια κατάσταση. Άρα, αυτό που ακούς στις ελάχιστες περιπτώσεις του amp-near-meltdown (και με power section που να... μπορεί να γονατίσει έστω και λίγο, όχι όταν είναι φτιαγμένη να είναι πεντακάθαρη με ένα κοπάδι λυχνίες) είναι το προϊόν όλου του στρεσαρίσματος και ψαλιδισμού - όχι μόνο του power amp. Για αυτόν τον λόγο είναι εντελώς ουτοπικό να το απομονώνει κάποιος και να του προσδίδει αποκλειστικά χαρακτηριστικά (πχ. χαλαρός ήχος, έλλειψη σαφήνειας, "πλαδαρά" μπάσα κλπ). Ό,τι ανέφερα και παραπάνω, αλλά οι Μesa (και όχι οι "Boogie" που είναι σειρά μοντέλων της Mesa) είναι τόσοι πολλοί πια (και κυριολεκτικά με απειρία κυκλωμάτων και δυνατοτήτων) που είναι αδύνατον να γενικεύσεις τέτοιο συμπέρασμα. Δεν είπα πως είναι σπάνιος ο εξοπλισμός. Σπάνιο είναι να βγαίνουν ενισχυτές που έχουν την έμφαση στο power amp distortion, αφήνοντας το pre σχεδόν καθαρό και αμέτοχο (όσο οι νόμοι της... φύσης το επιτρέπουν). Αλλά ότι βγαίνουν... βγαίνουν, και μάλιστα όχι αποκλειστικά σε μικρά wattage. Κλασσικό παράδειγμα η πρόσφατη επανέκδοση αυτού του απίστευτου ενισχυτή, που εξ αρχής (από τα '70s, αν θυμάμαι καλά) είχε σχεδιαστεί να έχει την έμφαση του ψαλιδισμού στο power amp: http://www.suhr.com/amplifiers-for-electric-guitars/jim-kelley-amplifier/jim-kelley-amplifier-single-channel-combo.html

Ο τίτλος του θρεντ είναι πολύ πετυχημένος, και μου θυμίζει το κλασσικό άσμα "Γιατί εγώ δεν αφού ναι μεν αλλά" του μουσικού συνόλου βουκολικής μουσικής Τσοπάνα Ρέιβ.

Σε απολύτως καμία περίπτωση δεν αληθεύει αυτό που γράφεις. Το power amp distortion είναι κάτι πολύ χαρακτηριστικό σαν ήχος, αλλά και εξαιρετικά σπάνιο σήμερα, ειδικά σε μεγάλους ενισχυτές άνω των 20 βατ. Συν τοις άλλοις, ακόμη και στην περίπτωση που το κυνηγήσει κάποιος, στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν θα υφίσταται μόνο του, αλλά και με preamp distortion, με κλατάρισμα των μετασχηματιστών, του τυχόν λαμπάτου rectifier, της phase inverter κλπ. Γενικά το power amp dist. είναι σαν ένα τριολέ ή σαν μια μεγάλη φοροαπαλλαγή: πολλοί μιλούν για αυτό, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν ακριβώς πώς είναι. ;D 20 Watt δεν βγάζουν... "άπειρο" headroom. Aν και ο ορισμός είναι υποκειμενικός, σίγουρα δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί "άπειρο". Επίσης, το συνολικό wattage δεν καθορίζεται αποκλειστικά από τις τελικές, αλλά από το τι αυτές έχουν ρυθμιστεί να αποδώσουν στο εκάστοτε κύκλωμα. Όπως οι EL84 μπορούν να βγάλουν λίγο παραπάνω από το συνηθισμένο (γύρω στα 7W η καθεμιά), έτσι και δυο EL34 και 6L6, αναλόγως με τους υποτύπους τους, μπορούν να βγάλουν και αρκετά λιγότερα από 50W. Και γενικά η πρόταση για συγκεκριμένο τύπο λυχνίας αναλόγως με το πόσα βατ επιθυμούμε είναι άστοχη... η επιλογή εξαρτάται από το συνολικό ηχητικό χαρακτήρα του εκάστοτε ενισχυτή, ο οποίος μπορεί να διαφέρει πάρα πολύ από υλοποίηση σε υλοποίηση, ακόμη και με τις ίδιες ακριβώς τελικές.

Kαι όμως, το true bypass είναι και πολύ ευκολότερο, και πολύ φτηνότερο να μπει σε ένα πετάλι από έναν καλό buffer και ένα silent switching κυκλωματάκι.

@fruno: δεν αντιλέγω, αλλά θα πρέπει να θυμόμαστε πως είναι νόμος της... φύσης να χαλάνε διάφορα επιμέρους εξαρτήματα από οποιαδήποτε συσκευή, ακόμα και medical grade. Μάλιστα, τα εξαρτήματα που υφίστανται την μεγαλύτερη καταπόνηση όπως πχ. τα footswitches είναι πιο επιρρεπή. Το πότε θα συμβεί αυτό είναι εν μέρει και τυχαίο. Οπότε, αυτό που λέω είναι μεν πως τα Joyo έχουν πολύ μεγάλο value for money, αλλά προσωπικά δεν θα τα έπαιρνα σε live, όπου θα περίμενα πχ. ένα Fulltone ή ένα Boss να ζήσουν μέχρι την ημέρα της... πυρηνικής καταστροφής.

@qrd: όχι, τα περισσότερα που γράφεις για Class A και Class AB είναι εντελώς λανθασμένα. Ψάξε σε παλαιότερα θέματα, το έχουμε ξετινάξει...

Δεν αντιγράφει κάποιον Vox (αυτό θα ήταν τεχνικά αδύνατον)... όπως θα ήταν τεχνικά αδύνατον να μπουν στην κλασσική - και ακριβή - διαδικασία R&D από το μηδέν για ένα καινούργιο κύκλωμα με σχεδιασμό, υλοποίηση, δοκιμές, alpha και beta στάδια, καλά υλικά κλπ. Είναι μια απλή αντιγραφή του Tech 21 Liverpool. Oπότε καλές οι δάφνες για το smile price, αλλά τα μπράβο σταματούν εκεί γιατί απλά ο ήχος του δεν είναι δημιούργημα της Joyo.

Aν και έχει ξαναμπεί μερικές φορές στο παρελθόν, είναι χρήσιμο να υπογραμμίζεται πάλι η τεράστια διαφορά που επιφέρει η αλλαγή μεγαφώνου. Αν και το ανωτέρω βίντεο περισσότερο αυτό θίγει, και όχι πιο είναι "καλύτερο" ή όχι. Πέρα από το ότι αυτό είναι πολύ υποκειμενικό, ο ήχος του βίντεο έχει καταγραφεί με ένα Royer κι ένα 57ρι κολλητά (το οποίο 57ρι είναι πολύ χρωματισμένο και δεν έχει καμία σχέση με μια κάποια σχετικά ουδέτερη σύλληψη αυτού που θα ακούγαμε εμείς). Επίσης, αφορά κυρίως closed back καμπίνες και τον συγκεκριμένο ενισχυτή σε βρώμικο κανάλι (σε άλλο ενισχυτή τα πράγματα αλλάζουν, και πολύ περισσότερο σε καθαρά). Αν θυμάμαι καλά, η Rivera έχει φτιάξει ένα-δυο ακόμη τέτοια demos, τα οποία πρέπει να βρίσκονται στο κανάλι της στο Youtube.

Ibaneza ρίξε μια ματιά στην ερώτηση που σου έκανα προηγουμένως...

http://www.noiz.gr/index.php?topic=200070.0

Ακόμη κι αν παραβλέψουμε πως ειδικά τα ονόματα που παραθέτεις έχουν χρησιμοποιήσει κατά κόρον το κακό ψηφίο, γιατί σκέπτεσαι έτσι?

Βump για να ενημερώσω πως μας ειδοποίησαν από το Coursera και το Berklee πως προσφέρεται δωρεάν ένα βιβλίο από τα online courses του Berklee που αναφέρονται στο παρόν θρεντ. Δεν το έχω κατεβάσει ακόμα για να δω τι λέει (θέλει registration) αλλά θα το κάνω προσεχώς εντ άιλ ριπόρτ μπακ. https://welcome.online.berklee.edu/musicians-guide-handbook.html?pid=5458

Bump για να εμφανιστούν και πάλι τα "Σχετικά Θέματα" με λινκς στο κάτω μέρος της σελίδας του εκάστοτε θρεντ, μιας και κλασσικά οι περισσότεροι βαρΓιούνται να ψάξουν ή δεν ξέρουν, και παρουσιάζεται πάλι ανακύκλωση θεμάτων με αποσπασματικές & πολύ λιγότερες πληροφορίες από τα προηγούμενα.

φιλοσ μηπος εχις κι εσι μουγκ? Άντε με το καλό τα ίδια βάσανα άλλη μια φορά τον μήνα για να πιάσεις το στόχο του Σεπτεμβρίου... ;D

+10000 Επίσης, να σημειωθεί κάτι που έχει ξανασημειωθεί σε παλαιότερα θρεντς (ορισμένα της DSI που είχα ξεκινήσει κι εγώ): πως καλή, ιστορική και χρυσή η DSI αλλά δεν θα παίξει το ρόλο του φτηνότερου υποκατάστατου της Moog. Από την πείρα που έχω με τα μηχανήματα και των δυο εταιριών (πολλά εκ των οποίων έχω συγκρίνει δίπλα-δίπλα), έχουν ηχητικούς χαρακτήρες διαφορετικούς - ούτως ή άλλως ποτέ δεν στόχευε κανείς να παίξει τέτοιο ρόλο υποκατάστατου. Και δεν έχει σχέση με specs αλλά με την ηχητική "υπογραφή" και αντίληψη της κάθε εταιρίας.

Λετ μι γκες... παίζει πάλι η ίδια αιώνια κασσέτα με επιχειρήματα δημοτικού κατά της Moog? ;D

Μπορεί να εκκρεμούσε κάποια χρέωση από άλλη αγορά, ή να μπήκε κάτι λιγότερο από 100 ευρώ λόγω κράτησης κάποιου ελάχιστου προβλεπόμενου ποσού από την τράπεζα ως χρέωση για την χρήση της prepaid. Αλλά τι σκοπό έχει η ερώτησή σου σε εμάς τους αναρμόδιους, και πώς μπορούμε να ξέρουμε οτιδήποτε παραπάνω από την ίδια την τράπεζα?

http://www.noiz.gr/index.php?topic=198230.0 http://www.noiz.gr/index.php?topic=1255.0 Ουσιαστικά, ένα sustained κομπρεσσαρισμένο ακκόρντο το στέλνει για λίγα δευτερόλεπτα μετά από ένα splitter μέσω ενός volume pedal σε ένα delay ρυθμισμένο σε oscillation με μικρό χρόνο και σε κατάλληλο eq έτσι ώστε να μην ακούγονται οι επαναλήψεις. Mετά, το volume pedal το κλείνει και η "τροφοδοσία" του delay με το ακκόρντο σταματάει, αλλά λόγω του splitter αυτός συνεχίζει να παίζει απλά έχοντας την παράλληλη "οδό" που οδηγεί στο input του delay κλειστή (αλλά με το output ανοιχτό και με το delay να εξακολουθεί να παράγει με oscillation το sustained ακκόρντο). Περίπλοκο σύστημα που θέλει εξάσκηση για να το κάνεις να δουλέψει καλά. Το Freeze είναι μια απλούστατη λύση που χρησιμοποιώ κι εγώ για να αποδώσω, ανάμεσα σε πολλά άλλα, ακριβώς αυτά τα sustained chords του κομματιού παίζοντας από πάνω. Δεν ακούγεται τόσο φυσικά όσο το ανωτέρω σετάπ μιας και το Freeze προσθέτει μια ψυχράδα-μεταλλική χροιά στο σήμα, αλλά είναι μικρή και πιθανότατα δεν θα την προσέξεις.