bloody_sunday

...δεν θα το έλεγα ακριβώς. Όταν έπαιζα σε συμφωνική ορχήστρα (φλάουτο), ήταν ένα κομμάτι που είχε μια μεγάλη παύση που τα percussion έπαιζαν πολλά και περίπλοκα, και μετά έμπαιναν ξαφνικά και άλλα sections. Εκεί, όπως εννοείται, έπρεπε υποχρεωτικά να μετρήσουμε με ακρίβεια τουλάχιστον 60-70 μέτρα μέχρι να μπούμε ταυτόχρονα και άψογα στο σημείο που έπρεπε. Η μαέστρος φυσικά μας έκανε νόημα, αλλά μόνο ως διεύθυνση για να συντονίσει το feel του κομματιού, όχι ως "σύνθημα". Αλίμονό μας αν δεν είμασταν απολύτως έτοιμοι σε trigger msec να μπουμε την κατάλληλη στιγμή.

Μα... έχεις την δυνατότητα να δοκιμάζεις τι συμβαίνει με ένα συγκεκριμένο πετάλι αν αυτό έχει digital dry που πάει στο 100% wet (υπάρχουν πολλά). Απλά παίρνεις ένα blender (όχι μίξερ ;D αλλά κάτι τέτοιο http://xotic.us/effects/x_blender/ ή μια πάμφθηνη DIY κατασκευή), βάζεις τo mix του delay στο 100% wet και το μιξάρεις με το dry σήμα της κιθάρας σου. Κατόπιν, το ακούς μόνο του με το μιξάρισμα που κάνει το ίδιο μεταξύ wet και digital dry, και αποφασίζεις. Και πάλι όμως σου λέω πως το συμπέρασμα αυτό θα είναι έγκυρο ΜΟΝΟ για το συγκεκριμένο πετάλι, και δεν θα πρέπει να αναχθεί σαν συμπέρασμα για όλα τα υπόλοιπα γιατί η ηχητική "υπογραφή" του καθενός είναι προφανώς διαφορετική, πχ. διαφορετικό eq στις επαναλήψεις, ενίοτε πιο "χρωματισμένοι" preamps κλπ. Δεν το πάω στα "ψηφιακά vs. αναλογικά". Εσύ προσπαθείς να βγάλεις κάποιο αστήρικτο συμπέρασμα για την υποτιθέμενη ηχητική ανωτερότητα του analog dry vs. digital dry... το οποίο είναι διαφορετική συζήτηση. ;) Παρατέθηκαν για να σου εξηγήσω πως είναι μια συνειδητή επιλογή της κάθε εταιρίας. Αν όλοι παραδέχονταν ομόφωνα πως "το analog dry ακούγεται καλύτερα" τότε απλά θα ήταν η πάγια default επιλογή, όμως υπάρχουν επιχειρήματα κατά αυτού, τα οποία τα βλέπεις (ελπίζω) στις παραθέσεις.

Οι κονβέρτορες είναι πια εξαιρετικής ποιότητας και φτηνοί για να συμπεριληφθούν και σε πιο budget εφφέ. Είναι απλά ζήτημα συνειδητής επιλογής της εκάστοτε εταιρίας το αν θα σχεδιάσει εφφέ με analog ή digital dry through, αναλόγως με το τι ακούγεται καλύτερα (χώρια που το analog dry through είναι φτηνότερη υλοποίηση από το κόστος που έχει ένας έξτρα κονβέρτορας). Δυο απλά παραδείγματα για δυο πολύ διάσημα, hi end και εξαιρετικά delays, το Eventide Timefactor και το Empress Superdelay: (από https://www.eventide.com/AudioDivision/Products/StompBoxes/TimeFactor_FAQ1.aspx#audio2) (από http://www.empresseffects.com/faq.html) Kαταφεύγεις σε εντελώς μάταιο spec hunting (διαβάζοντας ή αναζητώντας specs για να αποφασίσεις εκ των προτέρων αν θα σου αρέσει πχ. ένα delay χωρίς να το ακούσεις καν). Επίσης, έχεις στο μυαλό σου μια ηχητική διαφορά η οποία δεν μπορεί να αποδοθεί σε αυτό που γράφεις. Απλά γιατί δεν συγκρίνεις ακριβώς το ίδιο πετάλι επανειλημμένα σε blind tests σε υλοποίηση με digital dry και analog dry... και γιατί όλα τα delays της Boss έχουν analog dry through, επομένως ο analog dry σνομπισμός μάλλον δεν επιβεβαιώνεται. ;D

...και γιατί σε νοιάζει ακριβώς αν το dry σήμα ψηφιοποιείται ή όχι?

Aτυχές παράδειγμα... o neck μαγνήτης βρίσκεται αυτούσιος και πανομοιότυπος (αν το θελήσεις) και στα δυο όργανα. Και από πού κι ως πού κάποιος που παίζει με μονοκάναλο Μarshall είναι και "καλύτερος" κιθαρίστας? Με ποια κριτήρια ακριβώς? Τεχνικής κατάρτισης? Πχ. ο Petrucci είναι "χειρότερος" επειδή παίζει με Mark V? Δεν ξέρω πού κολλάει αυτό στην συζήτηση και για ποιον ενισχυτή μιλάς... μάλλον αναφέρεσαι στα multieffects, τα οποία έχουν και αυτά την πολύ συγκεκριμένη και εξαιρετικά διαδεδομένη χρήση τους είτε σε ηχογραφήσεις, είτε σε live καταστάσεις. Συν τοις άλλοις, ειδικά για τα παιδιά που λες αποτελεί εξαιρετικό "σχολείο" για να προσανατολιστούν στον ήχο που τους αρέσει περισσότερο, και πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που η τεχνολογία εδώ και μερικά χρόνια το επιτρέπει με πολύ καλής ποιότητας emulations (άντε να βρεις χρόνο και χρήμα να δοκιμάσεις δεκάδες διαφορετικούς vintage ενισχυτές, καμπίνες, μικρόφωνα, εκατοντάδες stompboxes και racks κλπ. σε κάθε διαφορετικό συνδυασμό). Και λοιπόν? Προσπαθείς να συγκρίνεις εντελώς διαφορετικά στυλ και να βγάλεις ένα κάποιο αόριστο συμπέρασμα για την "αγνότητα" ή μη που έχουν? Ντίαρ λόρντ... Και γιατί να ψάξουν όλα τα εφφέ από την στιγμή που δεν τα χρειάζονται? Και ποια σχέση έχει αυτό με το αντικείμενο του θρεντ? ...όχι, δεν είναι "καλό για Opeth". Για τα περιορισμένα μέσα κάποιου που θέλει να βγάλει ισοπεδωμένο κάφρικο ήχο (που οι Opeth έχουν αφήσει πίσω εδώ και 15 χρόνια) ναι, αλλά και πάλι μιλάς για εντελώς διαφορετικά στυλ. Άλλο κλασσικός ροκ ήχος, άλλο μέταλ. Διαφορετικά σετάπ, διαφορετική φιλοσοφία, διαφορετικοί ηχητικοί στόχοι.

Kαι σου επαναλαμβάνω πως το πόσο κομπρεσσαρισμένος και πόσο πλούσιος συχνοτικά είναι δεν έχει την ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ σχέση με τα... πόσα κουμπάκια έχει, αλλά με το πώς είναι δομημένο το κύκλωμα, την τοπολογία του, τα tonestacks και σε ποιο σημείο βρίσκονται, το gain staging, το πόσο συμμετέχει η κάθε gain stage και ο τελικός στο τελικό αποτέλεσμα, το biasing, η παρουσία ή μη του negative feedback, το πόσο "ξεζουμίζονται" ορισμένα κρίσιμα σημεία κλπ κλπ. Υπάρχουν πολλοί ενισχυτές με αρκετά... κουμπάκια οι οποίοι και πολύ responsive και ακομπρεσάριστοι είναι, και πλούσιοι συχνοτικά. Επίσης, το ότι ακούς ορισμένα πράγματα δεν το αμφισβητώ, αλλά μην προσπαθείς να τα ανάγεις σε ένα γενικευμένo αλλά πολύ αποσπασματικό και αποπροσανατολισμένο συμπέρασμα. Κι εγώ πχ. ακούω φωνές... αλλά δεν σημαίνει πως υπάρχουν. :D

Συμφωνούμε πως διαφωνούμε κάθετα, λοιπόν... μονάχα που εγώ προσπάθησα στα πολύ βιαστικά να στηρίξω πρόχειρα τα γραφόμενά μου. Γουατ αμπάουτ γιου?

Μεγάλοι και εντελώς αβάσιμοι μύθοι, ενισχυμένοι εν μέρει και από το μάρκετινγκ. "Μεγάλοι" και "ακομπρεσάριστοι" είναι κάλλιστα και πολυκάναλοι - η ύπαρξη περισσότερων καναλιών και features σε απολύτως καμία περίπτωση δεν τους εμποδίζει να έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Και τι πάει να πει αλήθεια "bigger tone"? Ορίζεται επακριβώς? Η "βρώμα" μόνο από τον ενισχυτή δεν έχει ουδεμία σχέση με το αν θα είναι μονοκάναλος ή πολυκάναλος. Και επίσης, ο μονοκάναλος μπορεί να είναι όντως πιο απλός σε χρήση (επόμενο μιας και τα features είναι πολύ λιγότερα) αλλά ούτε... λιγότερα συντηρητικά έχει, ούτε με λιγότερη αγάπη και προδέρμ φτιάχτηκε, ούτε πιο αγνή παρθένα λαμπίλα προσφέρει, ούτε (συνήθως) μικρότερη διαδρομή στο σήμα (μιας και αναλόγως με την επιλογή διάφορα paths και stages παρακάμπτονται). Αυτό που συμβαίνει - και το αντιλαμβάνομαι και το σέβομαι πλήρως, και μερικές φορές το νιώθω κι εγώ - είναι η αγάπη του κιθαριστικού κοινού απέναντι σε πολύ βασικά vintage σχέδια που χωρίς πολλά-πολλά προσφέρουν κλασσικό και διαχρονικό ήχο, και βρώμα σε στυλ turn-me-up. Όμως από την εποχή των... 50s έχει ευτυχώς υπάρξει μια καλή πρόοδος στον σχεδιασμό κυκλωμάτων κιθαριστικών ενισχυτών (όχι δραματική, αλλά ούτε και ιδιαίτερα ευκαταφρόνητη), προσφέροντας ιδιαίτερα χρήσιμες δυνατότητες και τιθασεύοντας το λαμπάτο distortion που υπό τις πρωτόγονες αυτές συνθήκες θα το παίρναμε μόνο υπό εντάσεις... κατεδάφισης. Αλλά οι ψευδοεντυπώσεις περί της υποτιθέμενης υπεροχής των vintage πρωτόγονων σχεδίων παραμένουν σαφέστατα και αναπόφευκτα υποκειμενικές, και χωρίς απολύτως καμία επιστημονική βάση.

Bασικά παιδιά όλα αυτά συμφωνούν με το παρόν θρεντ και με όλα τα προηγούμενα που παρατίθενται. Τέτοια αντικείμενα δεν υποχρεούται η αεροπορική εταιρία να τα πάρει ως χειραποσκευή (εκτός αν δεν έχετε καμία άλλη, αλλά και πάλι είναι ογκώδη άνω του προβλεπόμενου ορίου, πλην περιπτώσεων τύπου πεταλιέρα, ukulele κλπ). Είναι στην διακριτική ευχέρειά τους να τα πάρετε στο σκάφος, αν συμφωνήσει και το πλήρωμα. Από τη στιγμή που κάνετε check in και σας αφήσουν με το "βλέπουμε", κατά πάσα πιθανότητα κανείς δεν θα φέρει αντίρρηση και θα μπει συνήθως μπροστά από τις πρώτες θέσεις, εκεί που μπαίνουν σακάκια κλπ. Απλά είναι όντως ψυχοφθόρο να υπάρχει αβεβαιότητα και να μην γνωρίζετε το αν θα καταφέρετε να επιβιβαστείτε με την κιθάρα, ή αν θα την παραλάβετε μετά εις τα εξ ων συνετέθη. ;D Μια λύση είναι οι σκληρές θήκες τύπου flight case αν θέλετε να είστε απόλυτα σίγουροι, αλλά μόλις δουν αυτό το τέρας θα σας χρεώσουν σίγουρα τα προβλεπόμενα (που είναι πολλά). Τώρα αν υπάρχουν λόγοι ανωτέρας βίας ή αν οι ελάχιστοι χώροι είναι ήδη γεμάτοι από πράγματα άλλων, τότε πιθανόν να μην μπορούν να σας βοηθήσουν & θα σας πουν όχι, οπότε ισχύουν αυτά που έγραψε ο συνφορουμίτης παραπάνω. Πανολύδιε, δεν νιώθεις την αγάπη που σου δείχνουν οι ακτινοβολίες? Αυτές σε αγαπούν και δεν θέλουν να φύγουν, κι εσύ θες να τις διώξεις? ??? Αν τις αποδεχθείς, τότε θα εκπέμπεις μια υπέροχη λάμψη πολύ συμπαντική. Κάτι σαν τις κοσμικές ακτίνες που υπάρχουν εκεί έξω, ή σαν την αλήθεια (που κι αυτή είναι εκεί έξω).

Kαταλαβαίνω απόλυτα το να μην συμπαθεί κάποιος τα λαστιχένια footswitches (για την ακρίβεια μόνο η εξωτερική επιφάνεια θα είναι λαστιχένια, αλλά από κάτω προφανώς θα υπάρχει κάποιο μεταλλικό ρελεδάκι). Κάποια στιγμή μπορεί να αρχίσουν να σκίζονται κλπ. Μάλλον αυτό με τα μεταλλικά θα προτιμούσα.

("Silent" προφανώς σημαίνει πως η ενεργοποίηση των μεταλλικών footswitches δημιουργεί το γνωστό "κλακ" ενώ τα λαστιχένια δεν το έχουν αυτό, χωρίς όμως κανένα από τα δυο να αφήνει ήχο να περάσει στο audio path - καμία εταιρία δεν θα έλεγε πως το ένα της μοντέλο είναι αθόρυβο και το άλλο... θορυβώδες)

Για ποιο GLab μιλάτε? To GSC2? Δεν είναι ανάγκη να πάρει αυτό καθώς υπάρχει και το 3 με μεταλλικούς διακόπτες. Και δεν θα έλεγα πως είναι μειονέκτημα - τα footswitches έχουν φτιαχτεί ειδικά για αυτό τον σκοπό (για να δίνουν άλλη αίσθηση σε αυτούς που την προτιμούν, όντας και silent και με φωτισμό έκαστο) και δεν είναι φτηνοδουλειά. Συν τοις άλλοις, νομίζω πως το 2 και 3 έχουν ακριβώς την ίδια τιμή, κάτι που επιβεβαιώνει την συνειδητή επιλογή τους να το φτιάξουν και να το διαθέσουν εις διπλούν. Πάντως, οποιοσδήποτε switcher στέλνει μηνύματα midi λογικά είναι ικανός να ελέγξει ενισχυτή (όμως για το αν τα μηνύματα αυτά θα είναι τα σωστά θα πρέπει να το διασταυρώσεις με την εταιρία του ενισχυτή σου και την εταιρία που φτιάχνει το switcher για να είσαι 100% σίγουρος). Αλλά το ότι είναι εύκολο και διαδεδομένο είναι σίγουρο - έχω δει μπάντες να χρησιμοποιούν και Μπλιάχρινγκερ για αυτό τον σκοπό (ταυτόχρονος έλεγχος ενισχυτή και racks), το οποίο παρεπιπτόντως δεν καταλάβαινε τίποτα από κακομεταχείριση.

Oκ, δεν το πρόσεξα... αλλά και πάλι, μεταχειρισμένο Vexter βρίσκεται ενίοτε γύρω στα 100-120 (εκτός αν βαρέσουν την τιμή αδικαιολόγητα).

Γιατί έγινε πρόταση για κλώνο του FF και όχι απλά για ένα κανονικό? (έστω Vexter, έστω και από 2ο χέρι που έχουν πολύ καλές τιμές). Ακόμη, το Fat Fuzz Factory είναι και καινούργιο, και κατά τη γνώμη μου ακόμη πιο ενδιαφέρον.

http://www.noiz.gr/index.php?topic=164882.0 (δεν λέγονται ακριβώς loopers αλλά switchers για να αποφεύγεται η σύγχυση με τα πετάλια που ηχογραφούν φράσεις)

Καλώς ήρθατε και μπράβο για τα ωραία σας δημιουργήματα! (το θρεντ όχι στο Guitars αλλά ως εμπορική δραστηριότητα πάει στην "Αγορά", στα "Δελτία Τύπου", στο "Guitar News" κλπ)

Αντιγραφή με ματιές προς την ελληνική επικαιρότητα (αλλά φιλότιμη και με πολλά καλά σημεία) του παλιού & κλασσικού Onion: http://www.theonion.com/ https://www.youtube.com/user/TheOnion

...μα τα limiters απλά δεν αφήνουν σχεδόν τίποτα να περάσει πάνω από ένα συγκεκριμένο threshold... δεν πειράζουν τα ασθενή σημεία, μόνο τις κορυφές που πάνε να γίνουν "άγαρμπες". Και το fader riding είναι τεχνική στο mixing, όχι στο mastering, έτσι δεν είναι?

Δεν τρέχει και τίποτα... απλά ανέβασε καμιά άλλη φωτό γιατί αυτή είναι ασταναπαν. :o

http://www.noiz.gr/index.php?topic=195074.0

George... το βρίσκω αδύνατο να πιστέψω πως δεν έχεις ακούσει ποτέ ηχογράφηση κλασσικής μουσικής. Αυτό με το ανεβοκατέβασμα της έντασης έχω βρεθεί πολλές φορές να το κάνω για να μην ακούσω παράπονα από γείτονες όταν μπαίνει πχ. ένα forte τμήμα, ακόμη και στο ραδιόφωνο μερικές φορές (εκεί που ριλαξάρω έχοντάς το σιγά ξαφνικά "πετάγεται" - και φαντάσου τι δυναμικές απομένουν σε τέτοια συμπιεσμένη εκπομπή). Και δεν θα σου πω καν τι γίνεται σε μεγάλα και προσεγμένα hi-fi συστήματα με πολλά watt που ο ψίθυρος από τον... σεισμό μπορεί να απέχουν λίγα milliseconds (κυρίως σε ορχήστρες). Ναι, μια σχετική σταθερά πρέπει να υπάρχει έτσι ώστε να υπάρχει και ομοιομορφία στα min και max levels από κομμάτι σε κομμάτι, αλλά ξαναλέω (και ο Νικόλας το γνωρίζει πολύ καλά) πως οι μεγάλες δυναμικές αυτές είναι όχι μόνο τυπικό χαρακτηριστικό του στυλ, αλλά και ένα από τα σημαντικότερά του. Απλά του εύχομαι να διαλέξει καλό συνεργάτη και να κάνει καλή συνεννόηση, γιατί αλλιώς τον βλέπω να ανοίγει καινούργιο θρεντ με τίτλο "Help, I've been Death-Magnetic-ized". ;D

H κλασσική μουσική έχει πολύ μεγάλες δυναμικές, επομένως κάθε μαστεράς που έχει μια γνώση και προϋπηρεσία πάνω σε αυτό το αντικείμενο αποκλείεται να παραδώσει "τούβλο", όπως πολύ δυστυχώς & κλασσικά στην σημερινή ποπ, ροκ κλπ. Αν και αυτό πρέπει να ξεκαθαριστεί εκ των προτέρων γιατί πολλά "αποκλείεται" τελικά συμβαίνουν στην πορεία λόγω έλλειψης συνεννόησης (ή λόγω πιέσεων της εταιρίας... άλλη ιστορία).

...μιας και έχει αναφερθεί σε τόσα πολλά από τα παλιά chorus θέματα (και ο συνφορουμίτης είπε πως τα τσέκαρε), μάλλον το έχει υπόψη του. Αλλά "παχύ" προσωπικά δεν θα το έλεγα (και το έχω χρόνια...). Ωραίο ναι, ειδικά σε καθαρά, αλλά "παχύ"? Μάλλον δεν σε πιάνω.

Παλιό αλλά ΠΑΝΤΑ επίκαιρο... :D