bloody_sunday

Δεν πιστεύω πως το ρεύμα αυτό είναι τόσο φονικό που να έχει τέτοιο εφφέ. Περισσότερο η τρομάρα του και το αντανακλαστικό του από το "γαργαλητό" ήταν - το ξέρω γιατί το έχω πάθει κι εγώ, όπως επίσης και έχω "γνωριστεί" με πραγματικά άγριο ρεύμα και ξέρω την διαφορά. Όμως ποτέ δεν είχα πρόβλημα όταν έπιανα τα γυμνά βυσματάκια. Το πρόβλημα παρουσιάζεται όταν έρθουν σε επαφή δυο από αυτά, ή ένα με μια καλή γείωση: το One Spot θα σβήσει αυτόματα, και πιθανόν να πετάξει κι ένα spike (το οποίο μου είχε ψήσει ένα Seymour Duncan Shape Shifter). Η μονωτική ταινία είναι χρήσιμη περισσότερο για αποφυγή αυτού. Tα combo packs του One Spot που πωλούνται τώρα συμπεριλαμβάνουν ήδη "καπελάκια" για τα βύσματα που δεν χρησιμοποιούνται.

Μπράβο τους! Πότε επιτέλους θα καταλάβουν και μερικοί πολύ γνωστοί προς αποφυγή του ελληνικού χώρου πως τέτοιες συμπεριφορές ανταμείβονται από τους καταναλωτές?

Δεν θα πονοκεφάλιαζα πολύ με το πρόβλημα αυτό... είναι όντως τυπικό με μερικά true bypass πετάλια, και υπό ορισμένες συνδεσμολογίες το πρόβλημα "μασκάρεται" και υπό άλλες μεγενθύνεται. Συνήθως λύνεται με 4-5 φορές άνοιξε-κλείσε του true bypass διακόπτη. Δεν θα προσπαθούσα να μπω πολύ βαθιά στα inner workings του προβλήματος γιατί θα χάσεις πολύ χρόνο και φαιά ουσία σκαλίζοντας, και θα αρχίσουν να σου φταίνε τα πάντα (πχ. μπορεί να υπάρχει leakage και από τον ενισχυτή σου που να διοχετεύεται στην αλυσίδα των πεταλιών σου, και να χειροτερεύει το πρόβλημα). Αλλά ηχητικά δεν πιστεύω να επηρεάζει καθόλου το φεϊζεράκι. Αν σε χαλάνε αρκετά πάνω σε αυτό, ίσως να αξίζει να απαλλαγείς από αυτό & να πάρεις κάποιο άλλο. Αν δεν πάρεις ικανοποιητικές απαντήσεις από εδώ, στείλε μέλι ή στο support της TRex ή στον Andreas του Stinkfoot.se (πολύ έμπειρος σε τέτοια θέματα): [email protected]

...ένα υπερκοστολογημένο για την στοιχειώδη απλότητά του διαδεδομένο DIY κυκλωματάκι (ένα volume knob & ένα tone knob) που έχει σχολιαστεί και στα προηγούμενα θρεντς πως δεν δίνει συνολικά την συμπεριφορά του ενισχυτή σε χαμηλότερα επίπεδα έντασης αλλά μόνο επιδρά στο τελικό στάδιο, απλά περιορίζοντας το επίπεδο του σήματος που φτάνει σε αυτό (μεγάλη διαφορά). Ένα Electroharmonix Signal Pad ή ακόμη καλύτερα ένα Boss LS2 θα κάνουν την ίδια δουλειά με πολύ καλύτερο value for money (αλλά χωρίς το EQ, που ούτως ή άλλως αν όντως το θελήσει κάποιος μπαίνει κι αλλιώς με πολύ μεγαλύτερη λεπτομέρεια με ένα πεταλάκι).

Τσέκαρες ΚΑΙ τα προηγούμενα θρεντς και τις συζητήσεις τους? Γιατί ελπίζω το "όλα" να μην περιορίζεται στα ελάχιστα μοντέλα & πληροφορίες που αναφέρονται εδώ.

Oι αυθεντικές Βελγικές μοναστηριακές είναι μόνο 6, αυτές εδώ: http://en.wikipedia.org/wiki/Beer_in_Belgium#Trappist_beers Oι υπόλοιπες Abbey είναι "γιαλαντζί", αλλά εξίσου ωραίες. Aνακριβής λίστα (και από νεκρό λινκ) εδώ: http://en.wikipedia.org/wiki/Beer_in_Belgium#Abbey_beers

Πρώτη φορά το ακούω αυτό, και δε νομίζω να πολυστέκει γιατί η κατάλληλη ωρίμανση & ζύμωση (και αυτή εντός του μπουκαλιού) έχει ήδη προηγηθεί. Χώρια που δεν ξέρω αν θα είναι τότε ασφαλής για κατανάλωση, ή θα ξοδέψεις μέρες πάνω από την τουαλέτα ή σε χειρότερη περίπτωση, σε νοσοκομείο. Έχω πιει (κατά ΛΑΘΟΣ) μπύρα τέτοιου στυλ ληγμένη, και σου υπογράφω πως είναι τακτική που θα ακολουθούσε ή ηλίθιος, ή μαζοχιστής. Quadrupel έκανα λάθος, συγγνώμη: σημαίνει πως περιέχει 4 φορές την ποσότητα βύνης που περιέχει μια απλή lager. Η Tripel 3x κ.ο.κ. Η ζύμωση είναι απλά δευτερογενής στο μπουκάλι. Quadrupels όπως σου είπα και προηγουμένως υπάρχουν αρκετές, και μερικές συμπεριλαμβάνονται στο 2ο λινκ που βγάζει ο Γκούγκλης για "Quadrupel" (μετά το λανθασμένο άρθρο της Wiki): http://beeradvocate.com/beer/style/142

Ποια ήταν? Γενικά οι μπύρες με αρκετό αλκοόλ είναι δύσκολο να πετύχουν γευστικά... θέλουν πολύ προσοχή και αυτομάτως έτσι μπαίνουν στην premium/gourmet κατηγορία. Αν και τριων εκ των πιο αγαπημένων μου είναι... δυναμίτες: η Biere du Demon (βρίσκεται και στην Ελλάδα), η Klokke Roeland (Ελλάδα πολύ δύσκολα, αν & μου'χουν πει πως ένα μπαρ στο Παγκράτι την έχει) και η αρκετά οινο-ειδής Dulle Teve (γενικά οι δυο τελευταίες είναι σπάνιες ακόμη ΚΑΙ στο Βέλγιο). ;D Κάτσε να καταλάβω... στο Βέλγιο καθόταν δίπλα σας στο μπαρ ένας γραφικός κοκκινομύτης αλκοολικός με Μαλαματίνα? :D Aυτή βρίσκεται πολύ δύσκολα, και μονάχα σε λίγα ελληνικά εστιατόρια (πού αλλού?)

Κι εμένα δεν μου άρεσαν καθόλου, μα καθόλου παλιότερα οι Septem και επίσης μια εκ των Volkan που είχε προαναφερθεί. Περίεργο γιατί θεωρώ πως έχω αρκετά ευρύ γούστο στις μπύρες... Με 10% αλκοόλ τίποτα δεν προεξοφλεί την επιτυχία... έχω πιει αρκετές που ήταν μάπα, ειδικά πολλές νέας εσοδείας που απλά αποσκοπούν στον wow factor που έχουν στα πιτσιρίκια μόλις δουν πόσο αλκοόλ περιέχουν. Η κλασσική Delirium (η πιο διαδεδομένη εκ των Delirium που λογικά έχει ο Βασιλόπουλος) είναι τριπλής ζύμωσης... αν ήταν τετραπλής, θα ήταν πιο βαριά και αρκετά πιο σκουρόχρωμη. Η ιστοριούλα με τα ελεφαντάκια είναι ένα τυπικό αστείο που συνοδεύει την μπύρα, δημοφιλές στους τουρίστες.

Τι εννοείς πως "ανατινάχτηκε ένας power transformer από Marshall" και πώς μπορεί να έφταιξε ένα George L για αυτό? Είχες φτιάξει καλώδιο από την κεφαλή στην καμπίνα, και δεν έκανε καλή επαφή? Αυτό είναι απολύτως φυσικό με οποιοδήποτε solderless καλώδιο σε τέτοια σύνδεση, και όχι αποκλειστικά με τα George L...

Quadrupel σημαίνει τετραπλής ζύμωσης... ποιες από τις δεκάδες που κυκλοφορούν εννοείς? Την Trappe? Kαι την Westvleteren από πού την περιμένεις? (μιας και πωλείται μόνο στο μοναστήρι) Ποια από όλες τις Westvleteren έχεις δοκιμάσει? Γιατί είναι τρεις, και ουσιαστικά η μόνη συγκρίσιμη εκ των τριων με την Duvel είναι η ξανθιά. Εν τω μεταξύ κάποια σύγχυση πρέπει να υπάρχει γιατί άλλο Duvel και άλλο La Trappe (χώρια που έχουν τρεις-τέσσερις διαφορετικές ποικιλίες η καθεμιά)... Τις έχω πιει και τις τρεις Westvleteren, και αν και απίστευτες και με εξαιρετική λεπτομέρεια και ωριμότητα στην γεύση, δε νομίζω πως θα κάνουν ιδιαίτερη εντύπωση σε κάποιον που δεν έχει εξοικειωθεί με αυτόν τον τύπο μπύρας. Αν πάντως θέλετε να δείτε πώς είναι η γεύση αυτής της μπύρας που μερικά χρόνια πριν έκανε ντόρο ως η βραβευμένη καλύτερη μπύρα στον κόσμο, υπάρχει μια παραδοχή πως η πλησιέστερη εκδοχή τους σε κάτι που μπορεί να βρεθεί πιο εύκολα είναι η επίσης εξαιρετική St. Bernardus στις αντίστοιχες βερσιόν (tripel, 8ρα και 12ρα). Η πιο κοντινή από τις τρεις στην αντίστοιχη Westvleteren είναι η 12ρα - πληροφορία επιβεβαιωμένη και από μεσήλικες Βέλγους φίλους μου, με την οποία συμφωνώ.

Προσπαθείς να συσχετίσεις μάταια προς εξαγωγή κάποιου αόριστου συμπεράσματος "ποιότητας" τις πωλήσεις του ενός απέναντι στο άλλο, κάτι που είναι αστείο να το ισχυριστεί κάποιος όχι μόνο σε μαγνήτες ή οποιοδήποτε άλλο music gear item αλλά εδώ που τα λέμε, σε οποιοδήποτε καταναλωτικό ή και καλλιτεχνικό προϊόν (κάτσε και σκέψου λίγο τον διαχωρισμό, και θα καταλάβεις). Παραδείγματα άπειρα για αυτήν την παντελή αδυναμία αναγωγής. Eπίσης, συγχέεις σε μεγάλο βαθμό το τι είναι "μπουτίκ" και/ή κατηγορίας "luxury" και τον κύκλο εργασιών του απέναντι στις mainstream λύσεις. Ξεχνάς επίσης το πόσα χρόνια είναι στο κουρμπέτι ο μπάρμπα Σέιμουρ και το πόσοι μπουτικάδες προέκυψαν μετά από αυτόν (κακώς όταν πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, καλώς όσον αφορά τον πλουραλισμό των επιλογών είτε ως εναλλακτικές, είτε ως μη καλυπτόμενες από τους "μεγάλους").

Aφ'ενός το artists roster των ΒΚ δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο, αφ'ετέρου η εντελώς αορίστως εννοούμενη "ποιότητά" του και ποσότητά του δεν μπορούν να αντικατοπτρίσουν την ποιότητα των προϊόντων αυτής (ή και οποιασδήποτε άλλης) εταιρίας.

Σου εύχομαι καλές δουλειές Νικόλα! Μακάρι να μπορούσα να έρθω - θα ερχόμουν οπωσδήποτε. Αν γίνει κάτι ανάλογο μέσα στις γιορτές πολύ πιθανό να παρευρεθώ.

...γιατί όπως το κάθε τι που χαρακτηρίζεται "μπουτίκ" φτιάχνονται με μεγάλη προσοχή στην λεπτομέρεια, σε μικρές ποσότητες, με ποιοτικές πρώτες ύλες, με μπόλικη αγάπη & προδέρμ, σε μη "βιομηχανική" κλίμακα*, με δυνατότητα μεγάλης, φιλικής και individual επαφής με τον εκάστοτε πελάτη για την επιλογή customization έτσι όπως το θέλει, γιατί αποτελούν την κατηγορία top shelf προϊόντων που αφ'ενός "γεμίζουν" τα κενά που ο καταναλωτής βλέπει πως οι mainstream επιλογές δεν του προσφέρουν, αφ'ετέρου χαρακτηρίζονται από αυτό το μη απτό mojo κλπ κλπ. *: Βεβαίως, οι μαγνήτες ούτως ή άλλως από όσο γνωρίζω κατασκευάζονται όλοι σε μη "βιομηχανική" κλίμακα μιας και όλοι είναι χειροποίητοι, από τους Mekapses μέχρι τους Tom Holmes, επομένως η διάκριση αυτή δεν πολυστέκει, αν και το μέγεθος της παραγωγής, η προσοχή στην λεπτομέρεια κλπ. όντως διαφέρουν πχ. μεταξύ των "Duncan Designed" (που υπάρχουν παντού) και των μπουτίκ.

Συγγνώμη, αλλά εσύ πώς τα γνωρίζεις & προεξοφλείς αυτά που γράφεις? Αυτό όχι μόνο είναι blanket statement που δεν ισχύει, αλλά σου υπενθυμίζω πως η συντριπτική πλειοψηφία έχει δαπανήσει πολύ περισσότερα λεφτά για χόμπι από το ποσό που συζητάμε, το οποίο και "θεμιτό" είναι από πλευράς δαπάνης (όπως η δαπάνη για κάθε χόμπι άλλωστε), και σε βοηθάει να εμβαθύνεις μια γνώση που μπορεί κάλλιστα να είναι ερασιτεχνική, και σου επιτρέπει να διαμορφώσεις άποψη από 1ο χέρι αν όντως είναι καλύτεροι από τους πιο mainstream, και επίσης δεν καθιστά τους χομπίστες καταναλωτές Β κατηγορίας όπως υπονοείς (το αντίθετο μάλιστα μιας και αυτοί συντηρούν ένα τεράστιο κομμάτι της βιομηχανίας μουσικού εξοπλισμού).

To Youtube, παρά την βελτίωση στην ποιότητα των ηχογραφήσεων και ντέμος τα τελευταία 2-3 χρόνια, παραμένει μια πηγή πληροφόρησης που μπορεί να γίνει πολύ αποπροσανατολιστική. Αν αυτό ισχύει μια φορά πχ. για κιθάρες και ενισχυτές, ισχύει εκατό και βάλε για μαγνήτες. Εννοώ πως αυτό που σου άρεσε ήταν όλο το σύνολο που άκουσες ( και μάλιστα υπό την ποιότητα του Youtube & υπό μη ελεγχόμενες συνθήκες ηχογράφησης), και όχι ο ένας κρίκος της αλυσίδας που είναι πολύ δύσκολο να απομονώσεις.

Αυτό με τον όρο site:... το κάνω για όλα τα σάιτ και φόρα, και είναι πολύ απλό και εξαιρετικά γρήγορο μιας και το γράφω κατευθείαν στην address bar, πατάω enter & βγαίνει αμέσως, χωρίς να ψάχνω όλες τις διαφορετικές σελίδες των εκάστοτε ψαχτηριών. Συν τοις άλλοις, αυτό του Noiz στην πρώτη σελίδα έχει ένα ενοχλητικό (και παντελώς άχρηστο kate me) ellinikaizer που ανεξαρτήτως & χωρίς να το ενδιαφέρει αν έχεις επιλέξει αγγλικά ή ελληνικά στο πληκτρολόγιό σου, τα αλλάζει σώνει και καλά σε ελληνικούς χαρακτήρες - πχ. πριν από λίγο πήγα να γράψω George L και μου το'βγαλε... "γεωργέ Λ" ;D ;D :D

Προφανώς εννοείς το Αμερικάνικο Amazon, αλλά δεν καταλαβαίνω το γιατί μιας και καλώδια George L υπάρχουν και στο αγγλικό, και στο γερμανικό (πας στην κατηγορία "Musical Instruments & DJ" ή "Musikinstrumente & DJ-Equipment" και γράφεις "George L").

Πήγαινε στο Google και γράψε "site:noiz.gr koch studiotone"

Φιλοσ η ζωη ξεκιναει στα divebombs του "Περασμενες μου αγαπες". :D

Έχουν ξανασυζητηθεί - ψάξε λίγο σε παλιότερα θέματα (κάτι που δεν θα χρειαζόταν να κάνεις αν υπήρχαν τα "Σχετικά Θέματα" με θρεντοτίτλους από κάτω που εντελώς αναίτια καταργήθηκαν αλλά τεσπα). Εγώ έχω μια μικρή πείρα από αυτούς λόγω της έρευνας που είχα κάνει 4-5 χρόνια πριν για να καταλήξω σε ένα calibrated set από Mules χωρίς καπάκια. Αποδείχθηκαν εξαιρετικοί, λεπτομερείς στον ήχο τους, καθαροί, πολύ responsive, αν και με μια έμφαση σε μεσοϋψηλά που αναλόγως με την κιθάρα που θα τους "φορέσει" μπορεί να μην σου πολυαρέσει. Είχα ανταλλάξει emails με τον Tim που τους φτιάχνει - αν και πολυάσχολος, πάντα ξέρει τι να προτείνει αν γίνεις αρκετά συγκεκριμένος, όπως και το φόρουμ τους. Διόρθωση: οι Nailbomb αρχικά έβγαιναν - και εξακολουθούν να βγαίνουν - σαν Alnico, και αυτή ήταν η πρωτοτυπία τους: η μουσικότητα και all-around-ness που μπορεί να βγάλει ένας Alnico αλλά με τις μεγάλες... τσαντίλες ενός κεραμικού. Tώρα αν θες τον bridge σαν ceramic, γίνεται και αυτό, αλλά προσωπικά αν ήθελα ceramic θα κοιτούσα άλλα μοντέλα.

Ωραίος... προσωπικά ποτέ δεν ήμουν "rackάς" ;D αλλά μιας και τα μηχανήματα αυτά όντας σχετικά παλιά έχουν καλή τιμή ως μεταχειρισμένα, ψήνομαι να αντιγράψω καρμπόν το σετάπ σου. Σε εντάσεις δωματίου πρέπει απ'ότι άκουσα να είναι καλό. Έχεις κάποια medium output strat να του βάλεις για να το ακούσουμε?

Aπό τα λίγα που μπορώ να καταλάβω από το κλιπάκι, ωραίος και κλασσικός ήχος... με γεια!

Γκούγκλαρε λίγο ρε Μαραθώνα...