ez

Ομοιοπαθης αγαπητε... Εφτασα μια ανασα απο αγορα μιας Gibson J-15 αλλα προς το παρον δεν τα καταφερα...ισως καποια αλλη φορα. Οπως τα περιγραφεις, θα ελεγα -αν σου δοθει η δυνατοτητα- να παρεις μια μεταχειρισμενη που θα την παιξεις και θα σου "μιλησει"...δυσκολο, προσπαθησε ομως να εισαι εγκρατης , παντα προκυπτουν προτασεις απο κει που δεν το περιμενουμε. Οι all mahogany Martin dreads ειναι καλη περιπτωση για συνδυασμο strumming/fingerstyle αλλα ειναι καπως limited στην εξελιξη του ηχου τους και boxy sounding...αξιοπρεπη οργανα που μπορουν να κανουν (σχεδον) τα παντα αρκετα καλα. Οι Gibson slope shoulders ειναι μια κατηγορια απο μονες τους - και ερωτας βαθυς ...ολα ειναι διαφορετικα, ηχος, αισθηση, scale κτλ....νομιζω ειναι εφικτο να βρεις καποια (ακομα και απο γνωστο) για να δοκιμασεις και να δεις αν βρισκεσαι εκει. Οι καλες Takamine ειναι αξιολογοτατες, αν και καπως soft sounding. Η απολυτη εναλλακτικη για οσα ζητας ειναι μια κιθαρα ΟΜ, αν βρεις μια καλη θα ευτυχησεις. Τελος, θα συνιστουσα να ψαξεις μια μεταχειρισμενη all solid woods with spruce top, αν ειναι καλοδιατηρημενη και παιγμενη, θα εχει "ανοιξει" ο ηχος της και θα ειναι ετοιμη για τα χερια σου. Δυσκολη επιλογη παντως και στα χρηματα που διαθετεις μεγαλος πονοκεφαλος... Καλη αναζητηση.

Δεν θελω να σχολιασω κατι αλλο περαν του: ρε αδερφια συν-κιθαριστες, απο ποτε γνωριζετε την υπαρξη των "μισων" σλάηντ; Ειλικρινα, μου εκανε μεγαλη εντυπωση...

Η ιστορια (και αυτη, και εδω) ειναι σα να καθεσαι στην ακροθαλασσια και να βλεπεις τα κυματα ναρχονται. Αλλοτε ειναι μικρα, ησυχα, σχεδον ανυπαρκτα, αλλοτε αγριεμενα, θηριωδη, σχεδον απειλητικα. Η εμπνευση και η διαθεση δεν ακολουθουν γεωμετρικη η αλλου τυπου μαθηματικη προοδο. Σε ολους συμβαινει. Πανω-κατω, μεσα-εξω, δεξια-αριστερα. Το παθος ομως για να παιζεις σβηνει χωρις την καλλιεργεια. Ν' ακους μουσικη, να ψαχνεις και το πιο απομακρυσμενο σημειο στο οργανο, να το κοιτας απο διαφορετικες γωνιες, να αφουγκραζεσαι τις αντιδρασεις, να νοιωθεις τους παλμους του να μπερδευονται και να αυξομειωνονται με τους δικους σου, να χαστουκιζεις και να χαϊδευεις. Με εναν απωτερο στοχο...να βρεις τη φωνη σου. Παντα, εκεινο που ειχε - και εχει - σημασια στην τεχνη ειναι να υπαρχει κατι να πεις. Δεν ειναι ευκολο, το αντιθετο. Δεν μπορουμε ολοι να ειμαστε καινοτομοι και ριζοσπαστικοι, μπορουμε ομως να προσπαθησουμε να γινουμε ενα μικρο κομματι ενος γιγαντιαιου παζλ και να νοιωσουμε καπως, καποτε, πως συμπληρωνουμε το ολον. Ο τροπος με τον οποιο θα πεις εκεινο που σε καιει ειναι προσωπικο θεμα του καθενος. Αλλοι διαλεγουν νοτες, πολλες η ελαχιστες, καποιοι λεξεις τραγουδισμενες, ρυθμους πολυποικιλλους η μονοδιαστατους, μελωδιες ρηξικελευθες η παραδοσιακες, καποιοι αναζητουν την εφευρετικοτητα η απολαμβανουν περιπατους σε πατημενους ομαλους δρομους, αλλοι γυρευουν την ανατροπη η αποζητουν την ηρεμια. Το ταξιδι και η διαδικασια ειναι εκεινα που κραταν το παθος ζωντανο, οπως ο αερας και το νερο με την τροφη τους ανθρωπους. Και θελουν ψαξιμο, κυνηγι αδιακοπο, αφοσιωση, αμφισβητηση, ερευνα, μελετη, εμβαθυνση, κατανοηση, επινοηση, κλαμα, πονο, πανηγυρι, γελιο, οργη, απελπισια, οργασμο, παραιτηση, ανεγερση, πεισμα, θλιψη, μελαγχολια, απομονωση, μοιρασμα, χαρα, ζωη. Αν νοιωθεις πως χωρις την κιθαρα σου - ειτε αυτη βρισκεται καποιες φορες κρεμασμενη σε τοιχο ειτε την εχεις αγκαλια - δεν μπορεις (η δεν θελεις) να ζησεις, εισαι παθιασμενος. Δεν εξυπακουεται πως θα βρεις εκεινη τη μοναδικη προσωπικη φωνη σου ουτε και με καποιο μαγικο τροπο θα πεις κατι ομορφο και καινοφανες, ομως μπορεις να ζεις μια υπεροχη και γεματη ζωη και να εισαι περηφανος.

Way, way too soon...Mike Ledbetter ( 1985 – 2019 )

Μαλλον αναφερεσαι στο Cook County Jail που ειναι αλλες ηχογραφησεις - κι ενα απο τα "ιστορικα" μπλουζ αλμπουμς... Ετσι η αλλιως, οποιος εχει εστω φλερταρει με αυτη τη μουσικη, δεν μπορει να μεινει ασυγκινητος βλεποντας αυτο το κλιπ.

Δεν ειναι τα αριθμημενα. Ειναι ολα οσα αναφερεις στην επομενη παραγραφο. Με αποκορυφωμα την τελευταια σου προταση. Ειναι αλλο πραγμα το hype που καλλιεργειται απο επιτηδειους, "καμμενους" και παραμυθιασμενους και αλλο η προσεγγιση απο κ@βλα. Οπως ειπα παραπανω, θελει χρονο και χρημα. Ο "μπουτικας" θα τα ξοδεψει, πρωτα για την τρελλα του και μετα για να τα παρει απο μας . Ο σωστος "μπουτικας" θα σε κανει κοινωνο της διαδικασιας και θα σε πεισει για την μοναδικοτητα της κατασκευης. Αναλογα, θα τιμολογησει το προϊον. Ο analogman κανει πεταλια με 200 Ε και πεταλια με 400 Ε. Δεν ειναι το ιδιο, κι αυτος το γνωριζει πρωτος. Σου λεει, φιλε, αν θες αυτο το κυκλωμα με αυτα τα τρανζιστορ τοσο, τα αλλα τοσο, γιατι επειδη και αφου. Ο David Main σου λεει παρε αμα θες εναν κλωνο treble booster με 100 Ε και κατοπιν σου πλασαρει το Red Rooster με 350 Ε. Γιατι; Πρεπει να το πατησεις για να καταλαβεις και ν αξιολογησεις. Και - παρεκτος αν εισαι πρωτου βαθμου συγγενης του - θα πρεπει να ξηλωθεις για να εχεις εκεινη την καταραμενη αποψη. Δεν εισαι υποχρεωμενος, ουτε η μουσικη σου θα ειναι φτωχοτερη αν δεν τα χρησιμοποιησεις. Αν θελεις ομως να εχεις γνωμη για το αντικειμενο, prepare yoself και ελεγξε τους λογαριασμους σου.

Το βασικο χαρακτηριστικο του καλου εξοπλισμου ειναι κατι που αποκαλυπτεται σε δυο περιπτωσεις, οι οποιες αφορουν και τον μουσικο που παιζει ζωντανα σε διαφορα παλκα αλλα και τον λεγομενο bedroom player...για λιγο διαφορετικους λογους ομως. Σε συνθηκες δωματιου/στουντιο/δοκιμης, γινονται αντιληπτες οι διαφορες σχετικα ευκολα και αρκετα ξεκαθαρα, εξ ου και ο βομβαρδισμος στο ΥΤ. Αυτες οι διαφορες μοιαζει να εξομειωνονται στις μεγαλες εντασεις των συναυλιων σε χωρους με διαφορετικα ηχητικα χαρακτηριστικα, εκει ομως η "ακριβη" εκδοχη φανερωνει μια "κρυφη" αρετη: ποτε δεν σε "κρεμαει"...κι αυτο τελικα με το περασμα του χρονου προθυμοποιεισαι να το πληρωσεις. Σε καθε επιπεδο της αλυσιδας του ηχου. Κιθαρα, μαγνητες, βυσματα, πεταλια, ενισχυτες, ηχεια. Θα συμφωνησω με τον Σουπερφανκ πως ο καλος ενισχυτης ειναι ο ασφαλεστερος τροπος για εναν πρωτογενη καλο ηχο, στα υπολοιπα ομως νομιζω υπεραπλουστευει. Οντως η πλειονοτητα των πεταλιων ειναι κλωνοι γνωστων κυκλωματων με μικρες η πιο πολυπλοκες μοντες, οχι ομως ολα. Τα φαζ ειναι απλα κυκλωματα, γι αυτο ισως και θελει "μαγκια" να φτιαξεις κατι που να ξεχωριζει, τα ακριβα κατα κανονα αξιζουν τα λεφτα τους, οσο "προκλητικο" κι αν φαινεται καποιες φορες αυτο. Προσωπικα, εχω παιξει με αμετρητα πεταλια κι ενισχυτες επιπεδου (νταξ, εχω παιξει και με ουκ ολιγες "τοστιερες" και "αποχυμωτες" αλλα αυτο ειναι αλλη ιστορια), οπως και με μαγνητες καθε κατηγοριας. Οι καλες προτασεις στο σπιτι παντα ξεχωριζαν και στο παλκο παντα βοηθουσαν περισσοτερο. Το βασικο προβλημα ειναι πως για να γευτεις τον πλουτο των ηχων ωστε να "καταληξεις" σε κεινα που σου αρεσουν και σου κανουν τη ζωη πιο ευκολη, πρεπει να κανεις αρκετα μεγαλη διαδρομη και αυτο απαιτει χρονο και χρημα.

Αυτο λοιπον μου δινει το ερεθισμα να αναρωτηθω για πολλοστη φορα (μου εχει συμβει κι εμενα ουκ ολιγες φορες): ποιο ειναι εκεινο το σημειο που κατι αρχιζει και σου αρεσει επειδη το "μαθαινεις"; Και με ποιον τροπο "σιγουρευεσαι" πως τελικα σου αρεσει αυτο που ακους και οχι πως απλως το "συνηθισες" και σου ειναι πλεον οικειο στ αυτια; Κι ακομη παραπερα, πως και γιατι επιλεγουμε που θα "εξωθησουμε" τις αντοχες μας ως ακροατες, κρυβεται και κατι αλλο απο πισω η απλως τυχαινει να εχουμε χρονο και καλη διαθεση; Θαγραφα κι αλλα, ομως μαλλον θα ξεφυγει το παραληρημα μου ...

vagelism, συχνα πυκνα διαφωνω με καποια που γραφεις αλλα εδω μαν ειμαι μαζι σου 100%!! Ισως επειδη ειμαι ηλικιωμενος ; Μπορει... Δεν ακουσα περισσοτερο απο μερικα λεπτα αλλα καταλαβαινω τι λες, η ετσι πιστευω. Χωρις να θελω σε καμμια περιπτωση να υποβαθμισω το ταλεντο και τις ικανοτητες οιουδηποτε μουσικου, αυτο το ατιτουντ το εχω συναντησει πολλακις, απλα στους ντραμερς ειναι πιο εμφανες λογω θεσης. Μου θυμισε τις παλιες εποχες που ψαχναμε δισκους και οταν καποιος ανακαλυπτε κατι ας πουμε αγνωστο, αυτοματα γινονταν και σπουδαιας αξιας, no matter what... Στο ονομα της διαφορετικοτητας πολλα μπορουν να δοκιμαστουν κι ακομη περισσοτερα να συζητηθουν. Επειδη ομως ρωτησες τη γνωμη μας, η δικη μου ειναι μπα, δεν μου αρεσει.

Φουζιε, ν αγιασει ο στομας σου μαν !! Αφεντικο, παρε το ποστ του προαναφερθεντος και καντο στικυ να τελειωνουμε... Να μαθαινουν οι καινουργιοι και να θυμουνται οι παλιοι...και να εχει καποιος ενδιαφερομενος εναν σοβαρο μπουσουλα αν θελει να ασχοληθει περαιτερω. Να ησυχασουμε κι εμεις λιγακι, να κανουμε γιορτες σαν ανθρωπες και σε λιγες μερες να (ξανα)ανοιξουμε ενα νεο ντιμπεητ, ξερω γω μαγνητες για μπολτ ον οργανα ...αλνικο, αουτπουτ, συρμα κλπ...θαμαστε και καρδαμωμενοι απο τα γιορτινα τραπεζια.. Ν ανοιξουν και τα μαγαζα να παρουμε φρεσκο ποπ κορν και μπυριτσες... Καλη χρονια αλανια.

Ωραια τα βιντεακια Φασιον, ευχαριστουμε...λενε πραγματα που καθε ενας που ασχολειται με βιντατζιες τα γνωριζει, ομως καλο ειναι να υπαρχουν και για οποιον αλλο διαθεσιμα. Κατα σατανικη συμπτωση, μολις χθες τελειωσα μια καινουργια δοκιμη, αλλαξα σωμα σε μια τελε που χρησιμοποιω αρκετα...ολα τα υπολοιπα παρεμειναν ιδια, μπρατσο/μαγνητες/ηλεκτρικα/χαρντγουερ...και μαλιστα το σωμα ειχε σχεδον ιδιο βαρος με το προηγουμενο, αλλα φυσικα απο αλλο κσυλο . Τωρα, περιμενετε να σας πω οτι δεν αλλαξε τιποτα η αλλαξε λιγο;; Σωστα, δε το λεω

Εν οιδα οτι ουδεν οιδα...@dimsonic

Χαχαχαχα...σωραιος! Νταξ, δεν εχω και πολλες να δωσω και -αντιθετα- υπαρχουν πολλες για τις οποιες θα εδινα (σχεδον) τα παντα, η συγκεκριμμενη που με πλανεψε ειναι μια strat all original 1961...ενας καλος φιλος με αφησε να την χαϊδολογησω...μεγαλο μου λαθος ... @otto## Σαφως και δεν ειναι ολα τα χογκ ιδια...εδω μαδερια απο το ιδιο δενδρο και αντιδρουν διαφορετικα. Ταχουμε συζητησει αλλωστε, ειναι περισσοτερο ζητημα αισθησης του μουσικου/δοκιμαστη και οχι του ακροατη ΥΤ. Παραθετω ενα αποσπασμα απο προηγουμενο ποστ μου που ισως ξεκαθαρισει καλυτερα το τι εννοω. Εστιασε στο υπογραμμισμενο σημειο: "Ετσι καταλαβαινει καποιος πως και ποσο μπορει να επηρεαζει ενα συγκεκριμμενο οργανο η αλλαγη της γεφυρας, του μπρατσου, των μαγνητων, του νατ, του σωματος, των ηλεκτρικων κλπ. "

Η ταινία από την Live βραδιά στο Town Hall της Νέας Υόρκης. 22 Φεβρουαρίου 1985. One Night with Blue Note. 1."Cantaloupe Island" (Freddie Hubbard, Joe Henderson, Herbie Hancock, Ron Carter, Tony Williams) 2."Recorda-me" (Hubbard, Henderson, Hancock, Carter, Williams, Bobby Hutcherson) 3."Little B’s Poem" (Hutcherson, Hancock, Carter, Williams, James Newton) 4."Bouquet" (Hancock, Carter, Hutcherson) 5."Jumpin' Jack" (Stanley Jordan) 6."Summertime" (Grover Washington, Jr., Kenny Burrell, Reggie Workman, Grady Tate) 7."Moanin'" (Hubbard, Johnny Griffin, Curtis Fuller, Walter Davis Jr., Workman, Art Blakey) 8."Sweet and Lovely" (McCoy Tyner) 9."Appointment in Ghana" (Woody Shaw, Jackie McLean, Tyner, Cecil McBee, Jack DeJohnette) 10."Tone Poem" (Charles Lloyd, Michel Petrucciani, McBee, DeJohnette) 11."Blues Walk" (Lou Donaldson, Jimmy Smith, Burrell, Tate) 12."The Jumpin' Blues" (Stanley Turrentine, Smith, Burrell, Tate) 13."Scratch My Back" (Turrentine, Smith, Burrell, Tate) 14."Pontos Cantados" (Cecil Taylor)

Το ζητημα δεν ειναι τι και ποσο επηρεαζει τον τελικο ηχο. Ολα τον επηρεαζουν, λιγοτερο η περισσοτερο - αναλογα την περιπτωση...η κιθαρα ειναι ενας "ζωντανος" οργανισμος.Και μην ξεχνατε πως το βιντεο ειναι της Warmoth, μιας εταιριας παρτς δηλαδη με προδηλο συμφερον για debates σχετικα με την "μυθολογια" των ξυλων και του "ταιριασματος" τους. Τετοιου ειδους τεστ, κυριως απευθυνονται σε οποιους τελικα στραφουν στη λυση partcaster (και δεν ειναι καθολου λιγοι) η σε κεινους που για καποιο λογο θα κληθουν ν' αλλαξουν ενα κομματι του οργανου τους. Γι αυτους, εχει νοημα. Προσωπικα το εχω διαπιστωσει σε μεγαλυτερο η μικροτερο βαθμο σχεδον για καθε διαφορετικο παρτ μιας Τελε...τα γουστα μου με σπρωξαν σε (χοντρικα) λυσεις > ελαφρυ σωμα+χοντρο μπρατσο. Η αγορα εργοστασιακου μοντελου με τετοια χαρακτηριστικα οδηγει σε καστομ σοπ επιλογες και η τσεπη μου ποτε δεν το αντεξε...εφτιαξα λοιπον αμετρητες παρτκαστερ μεσα στα χρονια, στην πορεια δε ειχα την ευκαιρια να δοκιμαζω οργανα στα οποια αλλαζα καποιες φορες μονον ενα κομματι του ολου. Ετσι καταλαβαινει καποιος πως και ποσο μπορει να επηρεαζει ενα συγκεκριμμενο οργανο η αλλαγη της γεφυρας, του μπρατσου, των μαγνητων, του νατ, του σωματος, των ηλεκτρικων κλπ. Υπαρχουν διαφορες και μαλιστα καποτε σημαντικες, για οποιον στηνει ενα bolt on οργανο απο το μηδεν. Η διαδικασια βεβαια συνηθως αποβαινει ιδιαιτερα κοστοβορα, γι αυτο η αποψη μου ειναι πως καλως υπαρχουν τετοιου ειδους (σοβαρες) δοκιμες. Ελαχιστα εως καθολου θα απασχολησει το ζητημα οσους εχουν καποια κιθαρα που αγαπανε και τους αρεσει ο ηχος της η εκεινους που απλα θελουν η κιθαρα τους να ακουγεται και να "θυμιζει" καποιο καλτ μοντελο. Κι εμενα θα με απασχολουσε σε μηδενικο βαθμο αν ειχα τα λεφτα να παρω την κιθαρα που επαιξα προ ημερων...με μεγαλη μου χαρα θα εδινα ολες μου τις κιθαρες -και το αυτοκινητο δωρο- προκειμενου να την εχω στα χερια μου και να διασκεδαζω διαβαζοντας το παρον νημα πινοντας ενα κρασακι.

Στον τομεα ειδησεις/πολιτισμος/οικονομια/κοινωνια, more or less απο οπου βρω, αναλογα με τις συνθηκες. Ναι, και απο την TV (αν και σπανιως πλεον) και απο το FB!!! Διαβαζω 4-5 σαητς στο ιντερνετ που ειναι biased (πολιτικα) απο το ενα ακρο μεχρι το αλλο και γενικα χαζευω γιατι με αρεσει ...σε καθε περιπτωση, ειμαι εραστης της αποψης πως για να διαμορφωσεις μια γνωμη κοντα στην αληθεια πρεπει να αλιευεις απο διαφορετικα σημεια και μονιμως να "εξασκεις" τον εαυτο σου στην αναπτυξη κριτικης-συνθετικης ικανοτητας. Μουσικα, σερφινγκ και φορουμ Ευρωπης και Αμερικης.

Νταξ, κι εγω κουφος ειμαι αλλα διαφορες υπαρχουν και ειναι αρκετα ευδιακριτες. Ισως να μπερδευει καποιους πως η ηχητικη αντιδραση μπορει να εχει μικρες η μεγαλες αποκλισεις αναλογα με το τι και σε ποιο σημειο παιζεται. Περα απο πλακες, αυτη η παρουσιαση ειναι μια απο τις πλεον σοβαρες προσπαθειες να καταδειχτουν οι -οποιες- διαφορες. Το γεγονος πως ολα τα υπολοιπα παραμενουν τα ιδια, αληθινα πιστευω βοηθαει πολλους που ταλανιζονται με τετοιες σκεψεις. Ο κακοπροαιρετος θα εξακολουθησει να θεωρει πως "δεν μπορει ολα να ειναι ιδια" οταν επεμβαινει ο ανθρωπινος παραγων και η δυναμικη των χεριων κατα το παιξιμο. Ο καλοπροαιρετος, αργα η γρηγορα θα συνηγορησει με τον παρουσιαστη. Θαλεγα εν κατακλειδι πως εκεινος που νοιαζεται γι αυτα θα βρει υλικο να τον εξιταρει, οποιος ομως θεωρει εξ αντικειμενου πως ολα αυτα ειναι ατοπα, πιθανοτατα θα χλευασει και θα επιστρεψει στη μελετη - και καλα θα κανει... Venceremos!!

Αφηνω αυτο εδω και παω να παρω ποπ κορν

Ξεκινωντας (αργα, στα 20 μου) ψιλοασχοληθηκα με τα τυμπανα, ακομα ψιλοκοπαναω σαν μου δοθει ευκαιρια κανα απλο 4αρι...νομιζω θα τα καταφερνα να γινω ντραμερ, τα παρατησα ομως επειδη ηθελα να γραψω δικα μου τραγουδια και επιασα κιθαρα, δε το πολυφανταζομουνα πως θα κολησω...σε μια αλλη ζωη σιγουρα θα ημουν φυσαρμονικιστας μπλουζ, αυτος ο amplified ηχος μου παιρνει την ψυχη...παιζω ακομα λιγακι, πιο παλια φυσαρουφαγα και στις συναυλιες. Με συγκλονιζει ο ηχος του τσελο...μαγευομαι, δε με τραβουσε ομως ποτε σαν παικτη, απλα να ακουω.

Αμα ο καναπες ειναι αφρατος κι εχει χοντρες μαλακες μαξιλαρες μπαινει και πολυγωνικο χωρις προβλημα