bluesscholar

Να σου πω την αμαρτία μου δεν είμαι φαν οπότε τη βγάλαμε με πίτσες παραδίπλα ;D @kostri: ήταν πράγματι ωραίος. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πόσο πιστός ήταν στην εκτέλεση των κομματιών των δίσκων του. Πάντως για το κουτσομπολιό, βγήκε παίζοντας με την tribute tele της Fender και όχι την vintage. Κατά τη διάρκεια του Live σταματησε κάμποσες φορές λέγοντας πόσο πιο χαμηλοί σε ένταση είναι οι μαγνήτες της tribute κιθάρας του σε σχέση με αυτούς της vintage κιθάρας του, καθώς είχε ανοίξει τέρμα τον ενισχυτή του και δεν είχε την απόδοση που ήθελε. Μεταξύ μας δεν κατάλαβα κάτι τέτοιο...

Έχεις απόλυτο δίκιο. Το Katz's είναι στα 50 μέτρα και αξιοθέατο πλέον μετά την ταινία (όταν ο Χάρι γνώρισε τη Σάλλυ) ;)

Στο συστήνω ανεπιφύλακτα. Σχετικά με το slow night ίσως να έχεις δίκιο. Πάντως ήθελα να παω και δεύτερη φορά να τον δω αλλά δεν πρόλαβα δυστυχώς. Ήταν όμως ο μόνος για τον οποίο έπρεπε να πληρώσεις εισιτήριο να τον δεις (βέβαια ήταν μόνο 8 δολλάρια, τσάμπα πράγμα)! Όλες οι άλλες εμφανίσεις που είχε το Living room νωρίτερα ήταν δωρεάν.

Φίλε Metawan, αυτό που μου έκανε φοβερή εντύπωση ήταν το γεγονός πως ενω το Living Room (ιστορικό μαγαζί) ήταν γεμάτο κατά την εμφάνιση ενός άλλου μουσικού πριν τον Campilongo, δυστυχώς το μαγαζί σχεδόν άδειασε λίγο πριν εμφανιστεί ο Campilongo και ήταν λίγο θλιβερό το θέαμα. Στο τέλος έμεινε η δική μας παρέα και 2 ακόμα τραπέζια... και μιλάμε για φοβερούς μουσικούς! Κάποια στιγμή άρχισα να πιστεύω πως ίσως έχει πιο πολλούς fans ο Campilongo εδώ στο φορουμ παρά εκεί! Ο ίδιος όταν είδε πως ο κόσμος μειωθηκε τόσο πολύ μας είπε πως μάλλον θα έπρεπε να κλείσει την εμφάνισή του νωρίτερα από ότι υπολόγιζε... Για το στόρυ, εμφανίζεται εκεί κάθε Δευτέρα!

Είχα την τύχη να τον δω Live στο Lιving Room τον Νοέμβριο στη Νέα Υόρκη, μάλιστα μιλήσαμε και λίγο μετά το set του. Η εμφάνισή του ήταν συγκλονιστική. Εμφανίστηκε συνοδευόμενος από τον Anton Fier στα τύμπανα και τον Stephan Crump στο κοντραμπάσο (ήταν και ο μπασίστας στο Orange, το τελευταίο του άλμπουμ). Εκείνη την ημέρα αποφάσισε να εμπλουτίσει το set του παίζοντας εκτός από την Telecaster του με ακουστική κιθάρα κομμάτια του Chet Atkins, διάφορα folk blues κλπ. Η εκτέλεση των κομματιών ήταν αψεγάδιαστη. Η δε σκηνική παρουσία του ήταν σαν να βγήκε απο ταινία του David Lynch. Τα λίγα βιντεάκια που τραβηξα, δυστυχώς ήταν πολύ κακής ποιότητας. Είναι πραγματική εμπειρία να τον βλέπει κανείς!

Γειά σας απο Νέα Υόρκη! Όλως τυχαιως βρισκόμουν στο Guitar Center προχτες και συζητουσα το θεμα με εναν υπαλληλο (το θεμα της μεταφορας κιθαρας σε υπερατλαντικη πτηση). Εχω την αισθηση πως καποτε ειχε αναφερθει και στο φορουμ αυτο, πως υπαρχει μια επιστολη που διδει το εκαστοτε μουσικο καταστημα, βασει της οποιας δηλωνεται το δικαιωμα που εχει ενας μουσικος να μεταφερει στην καμπινα του αεροσκαφους, την κιθαρα. Μου διευκρινιστηκε βεβαια, πως η επιστολη αυτη δεν αποτελει νομο αλλα ουσιαστικα μια υπενθυμιση προς την αεροπορικη εταιρεια η οποια γενικα δεν φερει ενστασεις. Σε ολες τις πτησεις παντων που εχω μεταφερει κιθαρα, ουδεποτε ειχα θεμα (ακομα και σε πτησεις που ο ενας ειναι πανω στον αλλο).Ελπιζω να βοηθησα λιγο.

Nα και οι δικές μου: Fender Telecaster Thinline '72 reissue Crafted in Japan (7,25 radius) & The Bluescaster: partcaster (2-piece, alder, surf green double bound body, 12 inch radius μπράτσο. Jason Lollar Charlie Christian neck pickup & Harry Haussel Vintage telecaster neck pickup).

Με'γειές και από εμένα! Την είδα πρώτα στο site του Σταύρου τυχαία χτες το βράδυ! Πολύ ωραίο το χρώμα και σίγουρα πρωτότυπο! Έχει γεμίσει πια ο κόσμος sunburst :) Πάντως, προσωπικά πιστεύω πως με τόσο ωραία "νερά" στο σώμα της κιθάρας, ένα πιο transparent χρώμα θα την ανέβαζε πολύ περισσότερο. Και πάλι μεγειές! Υ.Γ. αυτοί οι Haussel μαγνήτες είναι καταπληκτικοί. Έχω αντικαταστήσει τον Neck μαγνήτη στη δική μου αλλά μετά το demo μπαίνω στον πειρασμό να επιστερέψω κι εγώ στους Haussel! ;)

@Nestoras: Πολύ καλό το site! Σίγουρα περισσότερες πληροφορίες από οπουδήποτε αλλού έψαξα. Ήλπιζα να βρω κάτι και στο Allmusic.com αλλά το μόνο που υπήρχε ήταν το εξώφυλλο και η λίστα των κομματιών!

Οι Major Arcana είναι μια περίεργη μπάντα την οποία ανακάλυψα όλως τυχαίως. Έχουν 1 άλμπουμ το οποίο ηχογραφήθηκε το 1976, κυκλοφόρησε σε πολύ λίγα κομμάτια τότε και η επανέκδοσή του έγινε το 2005, πράγμα που σημαίνει πως δεν μπορείς να τους βρεις στο διαδύκτιο εκτός (δηλ myspace, youtube κλπ). Αυτό το Link http://bigpinkmusic.co.kr/xe/nr/2080) έχει και 2 μικρά samples. Και αυτό, έχει πολύ λίγες πληροφορίες: http://cgi.ebay.com/Major-Arcana-acid-folk-psych-WEST-COAST-new-CD-/220489977290?pt=Music_CDs&hash=item33563a0dca#ht_500wt_721 Το Metropolis έχει κόπια τους και τους συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Η αναφορά μου στα κοινά σημεία με τα συγκροτήματα είναι σίγουρα θετική. Όσον αφορά το σχόλιό μου για τα τύμπανα, εννοούσα πως χάνονταν στην μίξη καθώς ακούγονταν πολύ χαμηλά. Θα μου άρεσε να μπορώ να τα ακούσω καλύτερα. Το γεγονός πως η κιθάρα είναι πολύ "μπροστά" στην ηχητική εικόνα που έχετε φτιάξει στη μίξη, κάνει εντονότερο το φαινόμενο αυτό (δηλ κάνει τα τύμπανα να χάνονται).

Γειά σου Κώστα! Το κομμάτι μου άρεσε για το ύφος του και τη διαφορετικότητά του. Γενικά το παιχνίδι με λούπες, delay Κλπ είναι κάτι που με συναρπάζει και βοηθά στο να δημιουργείται μια "πολυφωνία" στο κομμάτι. Τα τύμπανα όμως ήταν πολύ πίσω. Ίσως να έχει να κανει με τις συνθήκες της ηχογράφησης, ίσως ήταν η προσωπική άποψη σας για το πως θα 'πρέπε να ακουστεί το κομμάτι. Πάντως βρίσκω το December loves me (από το Myspace σας) μακράν πιο ενδιαφέρον (για τα ακούσματά μου). Λίγο από Tindersticks, λίγο από Major Arcana...

Θα συμφωνήσω απόλυτα! Ο ήχος ήταν πραγματικά απογοητευτικός και από εκεί που βρισκόμουν (θύρα 28). Δεν ξέρω πως ακούγονταν η συναυλία των Stones από τις κερκίδες τότε (μιας και ήμουν στην αρένα ) αλλά σίγουρα έφτασα στη συναυλία των U2 περιμένοντας κάτι καλύτερο ηχητικά. Το οπτικό θέαμα πάντως ήταν εντυπωσιακό, ειδικά από ψηλά. Για την ιστορία και εμένα το εισιτήριο δώρο ήταν, οπότε δεν έχω ιδιαίτερα παράπονα.

Πραγματικά καταπληκτική εκτέλεση του κομματιού και είναι πολύ κοντά συνειρμικά στη version Του Cash από το American recordings. Και για την ιστορία, μεγάλο ενδιαφέρον πραγματικά έχει και η ίδια αναφορά του Cash στην αυτοβιογραφία του για τον τρόπο που συναντήθηκε με τον Rubin για το πως τελικά μετά από πολλές αρνήσεις και ενδοιασμούς του Cash να συνεργαστεί με τον Rubin και την American, ο Cash δέχτηκε. Η πρόταση ήταν απλή. Ο Rubin του είπε πως δεν θα επέμβει καθόλου στα κομμάτια του. Ο Cash θα τραγουδούσε όποιο τραγούδι του άρεσε μαζί me κάποια κομμάτια που θα πρότεινε ο Rubin, απόλυτα σύμφωνα με το στυλ και ύφος τους Johnny. Η συνάντηση έλαβε χώρα στο σαλόνι του σπιτιού του Rubin. Ο Cash είχε μια κιθάρα και δίπλα υπήρχε ένα μαγνητόφωνο όπου ο Cash θα αποφάσιζε πότε θα ηχογραφηθεί ένα κομμάτι. Όλα τα άλλα είναι ιστορία... Ο ίδιος ο Cash γράφει: "...his idea (Rubin's) connected directly with a desire I'd had for years to make just such an album, a collection of my favorite songs recorded very intimately with just my voice and guitar, as if it were midnight and you and I were in a room together all by ourselves". Το κομμάτι αυτό είναι πολύ ιδιαίτερο και πιστεύω πως και εσείς αποτυπώσατε το ίδιο έντονο συναίσθημα.

Όντως και μου κάνει εντύπωση Ηλία που αναφέρθηκε τώρα μιας και το κουβεντιάζαμε την περασμένη εβδομάδα! Θυμάμαι ακόμα τη βραδιά στη Σκηνή στον αέρα όταν έπαιξε απίστευτο slide με τα σκαμπό του μπαρ, μέχρι και με τη βιντεοκάμερα μιας κοπέλας! Το κομμάτι ήταν το back in the night (Dr. Feelgood)!

Μου είχε κάνει κι εμένα εντύπωση το όργανο αυτό (βασικά τα δεκάδες κουμπιά που κουβαλάει και το είχα ψάξει λίγο). Το ενδιαφέρον στην κιθάρα αυτή είναι πως κάθε τάστο είναι συνδεδεμένο με έναν αισθητήρα που καταλήγει στην κεντρική μονάδα που βρίσκεται στο σώμα. Ο ήχος του οργάνου (organ) προκύπτει όταν η χορδή ακουμπά το τάστο, "κλείνοντας" ουσιαστικά κύκλωμα. Μάλιστα υπάρχει και ένα -ρετρό- βίντεο που δείχνει ένα παρόμοιο μοντέλο (VOX V251 GUITAR ORGAN).

Θα συμφωνήσω κι εγώ πως στα μπλουζάδικά του είναι πραγματικά φοβερός. Ωστόσο είναι τόσο πολυδιάστατος που τελικά παρακολουθώντας τον, το πέρασμα από τα Blues στη jazz είναι τόσο αρμονικό που ακόμα και κάποιος δίχως jazz ακούσματα, βρίσκεται τελικά πολύ άνετα στο jazz "κλίμα". Οι επιρροές του T-Bone στο παίξιμό του είναι μια "γέφυρα" από το ένα ύφος στο άλλο. Όσο για το σχόλιο περί κλίματος του συν-φορουμίτη ήθελα να σχολιάσω πως κάθε άλλο παρά εκτός κλίματος βρίσκονταν. Ως αυτήκοος μάρτυρας του συγκεκριμένου Live (όντας στο ίδιο τραπέζι με τον raindog) μπορώ να πω πως ήταν απόλυτα στο κλίμα της βραδιάς. Άλλωστε ήταν μέρος της όλης εμφάνισης του (blues & jazz review) και επί προσωπικού, έχω να πω πως όλοι ήμασταν μαγνητισμένοι από την καταπληκτική εκτέλεση του κομματιού αυτού, το οποίο βρίσκεται και στο Tales from the Tiki Lounge (tribute αλμπουμ στον Les Paul). Τί ποιο λογικό λοιπόν, από το να είναι μέρος της εμφάνισής του!

Ηλία με 'γεια κι από εμένα! Την είδα την κιθάρα από το facebook (το προφίλ του Σταύρου) και αναρωτιόμουν πότε θα την κάνεις post! Καλόπαιχτη σου εύχομαι! Τουλάχιστον εσύ είσαι κοντά στον Σταύρο. Εγώ από τη λαχτάρα μου να την πάρω πιο γρήγορα ταξίδεψα αυθημερόν από Αθήνα, Γιάννενα και πίσω! ;D

κι εγω Αθήνα είμαι. Αν θες να ακούσεις τον μαγνήτη στείλε pm και κανονίζουμε κάποια στιγμή να τον ακούσεις.

καλή αγορά λοιπόν! σε τί σώμα θα τον βάλεις? tele, les paul?

Από πλευράς αξιοπιστίας δεν τίθεται θέμα. Μάλιστα, η τιμή (πχ του Lollar είναι πολύ καλή) και πλέον μπορείς να τον παραγγείλεις με το Pickguard μαζί (πίστεψέ με είναι μεγάλο ατού)!

Σε κατάστημα δεν τον έχω δει πουθενά! Νομίζω είναι πολύ boutique για να υπάρχει σε στοκ καταστήματος. Γιατί δεν δοκιμάζεις από τα ηλεκτρονικά καταστήματα? Μάλιστα υπάρχουν και διάφοροι κατασκευαστές: http://www.lollarguitars.com/mm5/merchant.mvc?Screen=PROD&Store_Code=LGP&Product_Code=222&Category_Code=charlie-christian-pickups www.sdpickups.com/charley.shtml (μια ακριβή παραλλαγή) http://www.vintagevibeguitars.com/windows/sc_ccWin.html

Επίσης, κατά καιρούς λόγω επαναλήψεων, προβάλλεται από το ψηφιακό cine+ ολόκληρη η ζωντανή εμφάνισή της με τους Memphis River Band τον Αύγουστο του 2006, στα πλαίσια του Γαλλικού φεστιβάλ La Route Du Rock. Τα διάφορα live προβάλλονται καθημερινά από τις 8 το πρωί ως τις 9 (λίγο περίεργη ώρα, αλλά για όποιον το πετύχει...)

Ναι και ήταν καλός, αν και έπαιξε μόνος με μια ακουστική κιθάρα. Υποτίθεται θα ήταν μαζί του και η μπάντα που είχε τότε (οι Magnolia Electric Co.). Ήταν το τέλος της περιοδίας τους, αλλά τελικά δεν εμφανίστηκαν οι τύποι. Πάντως δεν έπαιξε τίποτα από τα κομμάτια του ως Songs: Ohia Πολύ καλός πάντως!

Χαίρομαι ππου βρίσκω άλλον ένα fan του Molina! Το άλμπουμ αυτό είναι και δικό μου αγαπημένο! Μήπως τον είχες δει και στο Live που έκανε στην Αθήνα πριν 3 περίπου χρόνια?