Babtua

Δε θα συμμετασχω στην υπολοιπη συζητηση, απλα θα ρωτησω το εξης, ορμώμενος από το παραπάνω: Κι εγώ στη δουλειά μου, που δε μου αρέσει, είμαι μεταξύ χασμουρητού και ύπνου. Δεν πρέπει να πληρωθώ; Νομίζω ότι η παραπάνω παρατήρηση ήταν το λιγότερο άστοχη. Από τη στιγμή που σε προσλαμβάνουν να κάνεις κάτι και το κάνεις, πρέπει να πληρωθείς άσχετα αν βαριέσαι, χασμουριέσαι, ακόμα και κοιμάσαι (εφόσον ολοκλήρωσες το task σου και σου έμεινε χρόνος). Στην τελική, αν ο εργοδότης δε γουστάρει χασμουρητά κλπ, μπορεί κάλλιστα να απολύσει και να πάρει α-χασμουρητους (sic)! Δεν ειναι Δημόσιο...

Will do, είχα βάλει το όλο project στην άκρη του μυαλού μου λόγω άλλων project που έχω καταπιαστεί τελευταία, αλλά όλη αυτή η συζήτηση με τσίγκλησε να το ξανασκεφτώ το όλο θέμα. Με την πρώτη ευκαιρία θα κάνω ένα threadάκι - πολύ πιθανόν να πέσουν και καλές ιδέες στο τραπέζι για κάποια θεματάκια που με απασχολούν στο project... Πάντως το είχαμε ξανασυζητήσει λιγάκι το θέμα... http://www.noiz.gr/index.php?topic=173662.msg399318#msg399318

Με τον όρο MIDI encoder εννοώ (όπως και ο υπόλοιπος πλανήτης, νόμιζα...) το κύκλωμα εκείνο που αναλαμβάνει να πάρει ένα event (το κλείσιμο ενός διακόπτη, το γύρισμα ενός ποτενσιομέτρου κλπ) και να το μεταφράσει σε κάποιο συγκεκριμένο MIDI message (note on, note off, κλπ). Οι διακόπτες αυτοί μπορούν να είναι σε διάφορες βολικές τοπολογίες, μια από αυτές είναι το matrix που αναφέρεις. Οπότε ναι, μπορείς να θεωρήσεις την ταστιέρα (ας πούμε 22 τάστων) και τις χορδές (4 για μπάσο) σαν ένα matrix 4x22. Φυσικά όπως είπα παραπάνω χρειάζεται κάποια κυκλώματα προτεραιότητας κλπ για διάφορα μικροπροβλήματα που παρουσιάζει μια τέτοια διάταξη με χορδές και τάστα, but it's doable. Δεν τα έχω μπερδέψει και δε σε παρεξηγώ. Μόνο που κάναμε hijack το thread του TGL. Sorry TGL...

Όχι, θα έχει κανονικά χορδές και εμφάνιση κιθάρας... εεε, μπάσου μάλλον! ;D

Ακριβώς αυτό που σχεδιάζω αυτόν τον καιρό. Στη θεωρία το έχω σχεδόν ολοκληρώσει, στην πράξη δεν έχω τον απαιτούμενο χρόνο (και χώρο) για να το ολοκληρώσω αυτή τη στιγμή. Θα γίνει όμως... Βέβαια εγώ, όντας μπασίστας, το σχεδιάζω για μπάσο - δηλαδή τετράχορδο - αλλά δεν με περιορίζει το υλικό, θα μπορούσα να το κάνω και... 12χορδο αν ήθελα. Το μόνο μου "πρόβλημα" είναι ότι μέχρι τώρα δεν έχω κατασκευάσει ποτέ μπράτσο (με truss rod, τάστα κλπ) και δυστυχώς δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω έτοιμο γιατί πρέπει να ρουταριστεί εσωτερικά για καλωδιώσεις. Είναι περίπου όπως το λες: ένας MIDI encoder με πολλές επαφές (για τετράχορδο μπάσο χρειάζομαι περίπου 90) με σημεία επαφής τις (μεταλλικές) χορδές και το τάστο. Φυσικά χρειάζεται και επιπλέον κυκλώματα (προτεραιότητας, ενεργοποίησης, έντασης κλπ τα οποία έχω σκεφτεί διεξοδικά) αλλά η βασική ιδέα είναι αυτή... Και φυσικά δε θα έχει καμία σχέση με την κιθάρα στο starrlabs.com Το πιθανότερο είναι να υπάρχει ήδη σε έτοιμο εμπορικό προϊόν (το οποίο και πολύ θα ηθελα να δω, αν θυμηθείτε κάποιο λινκ), αλλά δεν το κάνω για να ανακαλύψω τον τροχό αλλά για τη χαρά του DIY. Να δω μόνο πότε θα βρω το χρόνο (ο χώρος έρχεται σιγά σιγά... ;) )

Πολύ ωραίο άρθρο TGL που όντως θα διαφωτίσει αρκετούς που ίσως είχαν παρερμηνεύσει το θέμα Guitar MIDI. Σαν κάτοχος κι εγώ αρκετών ετών τέτοιου συστήματος (Roland GR-30/GK-2A) θα συμφωνήσω με την περιγραφή της παικτικής προσέγγισης ενός τέτοιου οργάνου. Το καλό βεβαια είναι ότι ο ίδιος ο ήχος του οργάνου που προσπαθείς να προσομοιώσεις σε καθοδηγεί στο πώς θα παίξεις σε γενικές γραμμές, οπότε η εξοικείωση έρχεται αρκετά γρήγορα (ειδικά με φυσικά όργανα - αγαπημένο μου το κλαρινέτο, που το GR-30 έχει εκπληκτική ποιότητα στη σύνθεσή του. Εκεί να δεις βουκολικά άσματα...! ;D ) Απλά να προσθέσω στα παραπάνω λινκς κάποια entry level συστήματα που είναι αρκετά ενδιαφέροντα. Πρόκειται για τα Sonuus της Peterson τα οποία είναι μετατροπείς χωρίς hex μαγνήτη, συνδέεις απευθείας την έξοδο της κιθάρας/μπάσου και κάνει μετατροπή σε MIDI. Αρκετά προσιτό σε τιμή (κάτι λιγότερο από 100€), έχει το μειονέκτημα ότι είναι μονοφωνικό, οπότε οι συγχορδιες αποκλείονται. Επίσης, δεν έχει την ακρίβεια και ποιότητα ενός dedicated συστήματος με hex μαγνήτη και επίσης δε διαθέτει και μηχανή παραγωγής ήχου, δίνει απλά μια έξοδο MIDI για να οδηγήσεις κάποιο synth (software ή hardware). Παρόλα αυτά είναι αρκετά καλό για μια εισαγωγή στον κόσμο του MIDI Guitar. http://www.petersontuners.com/index.cfm?category=35&sub=417 http://www.petersontuners.com/index.cfm?category=164

Φυσικά και υπάρχουν εξαιρέσεις βρε boys, δεν τα ισοπεδώνουμε όλα. Φυσικά και υπάρχουν άνθρωποι που δε θα γίνουν ποτέ Μπάμπηδες, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Το γεγονός όμως ότι γενιές και γενιές τώρα το φαινόμενο Μπάμπης δε λέει να εκλείψει, δείχνει ότι - όπως σωστά αναφέρθηκε - δεν έχουμε φτάσει ακόμα την κρίσιμη μάζα ώστε ο Μπάμπης να κατακεραυνώνεται και να τιμωρείται και όχι να θεοποιείται από το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας μας ("είδες τι μαγκιά έκανε ο π#@της;"). Και δε χρειάζεται να είναι κάτι τρανταχτό για να φανεί ότι στην Ελλάδα ο Μπάμπης... καλά κρατεί στην πλειοψηφία! Ακόμα και το γεγονός ότι ουδείς τηρεί το όριο ταχύτητας πχ, ή το σήμα απαγόρευσης παρκαρίσματος, ή την απαγόρευση καπνίσματος ή το πέταγμα της γόπας στο δρόμο κλπ είναι εκφάνσεις του ίδιου φαινομένου. Επαναλαμβάνω ότι δεν αναφέρομαι στο σύνολο, αλλά (δυστυχώς) όμως στην ελληνική πλειοψηφία...

Αδύνατον να ξυπνήσουν όλοι μαζί. Ένας ένας ξυπνάμε, και μόλις βλέπουμε τους άλλους που κοιμούνται και μας δίνεται η ευκαιρία, γινόμαστε κι εμείς ένας Μπάμπης...

Φίλε Takias, τι να πω... με κέρδισες... μπραβο... πανέμορφο κομμάτι. Αν έχεις κι άλλα, θα ήθελα πολύ να τα ακούσω...

Όποια συνδεσμολογία και να έχεις, αν η αντίσταση των δύο μεγαφώνων είναι η ίδια, τότε το κάθε μεγάφωνο παίρνει τη μισή ισχύ που δίνεις στην καμπίνα. Στην περίπτωσή σου, το κάθε μεγάφωνο θα παίρνει από 40W άρα το G12H είναι λίγο και θα το κάψεις αν τσιτώσεις τον ενισχυτή και βγάλει τα 80 Watt του...

Ο πολύ γενικός εμπειρικός κανόνας είναι 1,5 φορά παραπάνω περίπου. Άρα στα 20W θα υπολογίσεις 30W+...

@faded: Δεν μπορώ να καταλάβω ακριβώς τί εννοείς με τις παραπάνω παρατηρήσεις. Εγώ απλά θα ήθελα να επαναλάβω τα εξής: Σε ενισχυτές Hi-Fi η ονομαστική τους ισχύς είναι στο σημείο που η παραμόρφωση ανεβαίνει κατακόρυφα σε σχέση με την πολύ μικρή της τάξης του 0.01 που (πρέπει να) έχουν, δηλαδή στο σημείο που ψαλιδίζει το σήμα. Η μέτρηση γίνεται με εξειδικευμένα όργανα (όχι παλμογράφους και πολύμετρα) Audio Analyzers. Για παράδειγμα, ρίξε μια ματιά σε αυτό το pdf http://www.amplifierprojects.com/wp-content/uploads/950092.pdf Πρόκειται για κατασκευή του περιοδικού Elektor του 1995 για τελικό ενισχυτή Hi-Fi 300Watt. (Παρεμπιπτόντως το συγκεκριμένο ενισχυτή τον είχα κατασκευάσει τότε από το περιοδικό σαν τελικό για ενισχυτή μπάσου κεφαλή-καμπίνα και έτυχε να το βρω σε pdf πριν λίγο ψάχνοντας παράδειγμα! Αξίζει να διαβάσεις όλο το άρθρο...). Aν πας στην προτελευταία σελίδα θα δεις κάποια διαγράμματα που προκύπτουν από κάποιο Audio Precision Analyser και μας δείχνουν την ακριβή συμπεριφορά του ενισχυτή. Ειδικά πρόσεξε το δεύτερο διάγραμμα, THD+N(%) vs measured LEVEL(W) Αν διαβάσεις και το κείμενο, ο ενισχυτής βαφτίζεται 300W γιατί η καμπύλη παραμόρφωσης εκεί περίπου "καθετοποιείται". Προφανώς και μπορεί να βγάλει μεγαλύτερη ισχύ, με τη μορφή ψαλιδισμένου τετραγωνικού σήματος πλέον, μεγάλης παραμόρφωσης και είναι θέμα το αν θα καούν πρώτα τα τρανζίστορ εξόδου ή το μεγάφωνο, αναλόγως ποιο αντέχει μεγαλύτερη ισχύ. Στους ενισχυτές κιθάρας, από την άλλη μεριά, δεν πραγματοποιείται καμμία τέτοια διαδικασία (ασύμφορο και ανούσιο). Απλά βαφτίζονται μιας κάποιας συγκεκριμένης ισχύος καθαρά από τα specs των τελικών λυχνιών/τρανζίστορς/ολοκληρωμένων που χρησιμοποιούν. Αν το τρανζίστορ εξόδου μπορεί να δώσει μια μέγιστη ισχύ 16W και μετά καίγεται από υπερθέρμανση, ο ενισχυτής ονομάζεται 16άρης (στην καλύτερη περίπτωση, γιατί ενδέχεται για λόγους μάρκετινγκ κλπ να στρογγυλοποιηθεί στο πιο "εύηχο" 20W). Άρα στην περίπτωση ενισχυτών κιθάρας επιβεβαιώνουμε τα specs των τελικών και καταλήγουμε σε μέγιστη ισχύ που μπορεί να δώσει, πχ στο παράδειγμα του VOX AC30, οι τέσσερις EL84 μπορούν να δώσουν μια μέγιστη ισχύ κοντά στα 40W (και όχι 30 όπως δηλώνεται). Παραπάνω - ό,τι και να κάνουμε - δεν μπορεί να δώσει γιατί απλά θα καούν οι λυχνίες, οπότε βάζουμε μεγάφωνα που υπερκαλύπτουν την εν δυνάμει παραγόμενη ισχύ, αν θέλουμε να είμαστε σίγουροι. Ο VOX με τα δύο 15άρια Blue δυστυχώς είναι επίφοβος για "τσιτώματα" (είναι και ακριβά πανάθεμά τα τα Celestion Blue και χρειάζεσαι και δύο κιόλας - δε συμφέρει να τα κάψεις...). Όσο για τη διακύμανση στην τάση της ΔΕΗ, οι τελικές (λυχνίες/τρανζίστορ/κλπ) συνήθως δουλεύουν σχεδόν με τη μέγιστη τάση που μπορούν να δουλέψουν. Έτσι, αν αυξηθεί πολύ η τάση του δικτύου θα περάσουν το safeline τους και απλά θα καούν πριν η ισχύς περάσει το safeline των μεγαφώνων (αυτός είναι και ένας από τους λόγους που βάζουμε λίγο μεγαλύτερης ισχύος μεγάφωνα, ώστε να βεβαιώσουμε ότι θα καούν πρώτα οι τελικές, που κοστίζουν λιγότερο από ένα ή περισσότερα καμμένα μεγάφωνα).

Υπάρχει κίνδυνος, αν δε γίνει σωστή εκτίμηση του απαιτούμενου μεγαφώνου. Και πάλι στο παράδειγμα του AC30, η εκτίμηση ότι 2 15άρια Celestion θα αντέξουν την ισχύ του AC30 ήταν λανθασμένη - αν τον τσιτάρεις και τον ζορίσεις, θα τα κάψεις γιατί μπορεί να βγάλει παραπάνω από τα ονομαστικά 30 Watt. Αν όμως κάνεις σωστή εκτίμηση, δεν έχεις πρόβλημα. Στο μεγάφωνο τουλάχιστον, γιατί τις λυχνίες εξόδου θα τις κάψεις...

Ακριβώς. Αν υπολογίσεις ακριβώς πόση μέγιστη ισχύ μπορούν να αποδώσουν οι λυχνίες εξόδου (πχ στο παράδειγμα του AC30 μέχρι περίπου 40W) απλά βάλε μεγάφωνα λίγο μεγαλύτερη ισχύος και είσαι καλυμμένος. Στο παράδειγμα του AC30, χρειάζεσαι περίπου 50W μεγάφωνα για να είσαι ΟΚ. Αν ο ενισχυτής πάει να δώσει παραπάνω W επειδή εσύ του έβαλες πεταλομπλιμπλίκια και δε συμμαζεύεται, απλά θα καούν οι λυχνίες στην έξοδο...

Η ονομαστική ισχύς RMS (όπου υπάρχει) αναφέρεται σε ισχύ ημιτονικού σήματος, όπου πολύ σωστά αναφέρθηκε παραπάνω είναι 0,707 του πλάτους της στιγμιαίας ισχύος (για την ακρίβεια πλάτος/τετρ.ρίζα 2 ) Το ψαλιδισμένο σήμα έχει μεγαλύτερη ισχύ rms, που για το πλήρες τετραγωνικό σήμα φτάνει το 1 x πλάτος. Γι αυτό οι ενισχυτές Hi-Fi έχουν ειδικό κύκλωμα αντιστάθμισης στην έξοδο (μου διαφεύγει το όνομά του αυτή τη στιγμή, με συγχωρείς) με πηνίο και αντίσταση που "εξομαλύνει" τα τετραγωνικά σήματα.

Οι ενισχυτές κιθάρας δεν χαρακτηρίζονται σαν κάποια ονομαστική ισχύ από προϊόν μετρήσεων αλλά σαν γενική τάξη μεγέθους από τις λυχνίες εξόδου. Ο AC30 που ανέφερε ο SF έχει 4 λάμπες EL84 στην έξοδο που δίνουν "γενικά και χονδρικά" 30 watt - άρα τα 2 15w blue θα έπρεπε ίσα ίσα να επαρκούν. To "γενικά και χονδρικά" όμως σημαίνει ότι πρακτικά μπορεί να δώσει παραπάνω από 30W... υπολογίζοντας 9W σε κάθε λυχνία μέγιστη ισχύ, μπορεί να φτάσει και 36W (ή και λίγο παραπάνω, αναλόγως ανοχών) άρα bye bye Blue (ouch!) Το point είναι ότι σε ενισχυτές με λυχνίες η ονομαστική ισχύς εξόδου είναι ένας "μπούσουλας" τάξης μεγέθους και όχι ακριβής τιμή...

Thanks boys and gals! Ευη, δε χρειάζεται να το φτιάξεις - διάβασέ το γιατί θα κατανοήσεις αρκετά πράγματα για τον τρόπο λειτουργίας των κιθαροεφέ και αρκετή ορολογία... Άλλωστε δεν επεκτάθηκα σε κατασκευαστικό στάδιο (ακόμα!).

LDR/LED section & Output Buffer Στο τελευταίο μέρος από τη θεωρητική ανάλυση του κυκλώματος, θα αναλύσουμε το LDR/LED section και το Output Buffer μαζί, καθώς η λειτουργία του πρώτου είναι άμεσα αλληλένδετη με τη λειτουργία του δευτέρου (ή με άλλα λόγια το LDR/LED section είναι μέρος του Output Buffer). Μέχρι στιγμής λοιπόν, το σήμα μας πέρασε από το Input Buffer όπου έγινε η απομόνωσή του από τυχόν προηγούμενες βαθμίδες και η απαραίτητη προσαρμογή αντίστασης εισόδου και φτάνει στο LDR/LED section. Τι ακριβώς είναι όμως αυτό το section; Στην προσπάθειά μας να επέμβουμε στην ένταση του σήματος ώστε να επιτύχουμε το τρέμολο εφέ, χρειαζόμαστε κάποιο «εξάρτημα» ή διάταξη στο οποίο θα μπορούμε να μεταβάλλουμε κατά βούληση κάποια ηλεκτρική παράμετρό του χρησιμοποιώντας ένα άλλο ηλεκτρικό σήμα ελέγχου. Κάτι σαν «ποτενσιόμετρο ελεγχόμενο όχι από την περιστροφή ενός άξονα αλλά από κάποιο ρεύμα/τάση ελέγχου». Υπάρχουν διάφορα εξαρτήματα που θα μπορούσαν να κάνουν αυτή τη δουλειά (transistor, FET, transconductance opamp/OTA, diode bridge κλπ) το καθένα με τα μειονεκτήματα και πλεονεκτήματά του. Ένας άλλος τρόπος, περισσότερο «μηχανικής» φύσης, που χρησιμοποιείται σήμερα κατά κόρον σε πολλά stomp boxes (phaser, wah, compressor, limiter κλπ) είναι ο συνδυασμός LDR/LED. Aυτός αποτελείται από ένα LDR (Light Dependent Resistor – φωτοαντίσταση) και ένα LED (το γνωστό «φωτάκι»). Το LDR είναι μια αντίσταση ελεγχόμενη από φως: διαθέτει μια φωτοευαίσθητη επιφάνεια και δύο μεταλλικούς ακροδέκτες. Η αντίσταση σε Ωμ που παρουσιάζει ανάμεσα σε αυτούς τους ακροδέκτες είναι αντιστρόφως ανάλογη της φωτεινής έντασης που χτυπάει τη φωτοευαίσθητη επιφάνεια. Έτσι, όσο μεγαλώνουμε τη φωτεινή ένταση, τόσο μικραίνει η αντίσταση του LDR. Aναλόγως του μοντέλου LDR που θα επιλέξουμε, η αντίστασή του είναι αρκετές εκατοντάδες ΚΩ στο σκοτάδι και φτάνει τα μερικές εκατοντάδες Ω σε μεγάλη φωτεινή ένταση. Το LED από την άλλη μεριά, φωτίζει με αυξανόμενη φωτεινή ένταση όσο αυξάνουμε το ρεύμα που το τροφοδοτεί. Τοποθετώντας λοιπόν ένα LED μπροστά ακριβώς στη φωτοευαίσθητη επιφάνεια του LDR, μπορούμε να μεταβάλλουμε την αντίστασή του από μερικές εκατοντάδες Ω ως αρκετά ΚΩ μεταβάλλοντας απλά το ρεύμα τροφοδοσίας του LED. Mια πραγματικά πολύ απλή αλλά και πολύ αποτελεσματική διάταξη, που έχει και το πλεονέκτημα της πλήρους γαλβανικής (ηλεκτρικής) απομόνωσης του κυκλώματος ελέγχου από το κύκλωμα ήχου. Στο κύκλωμά μας, το σήμα ελέγχου, προερχόμενο από το LFO, καταλήγει στο LED του τμήματος LDR/LED και μεταβάλλει τη φωτεινότητά του, άρα τελικά την αντίσταση του LDR. Αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά το Output Buffer σε συνδυασμό με το LDR, θα καταλήξει ότι είναι ακριβώς ίδιο με το Input Buffer: ένας αναστρέφων τελεστικός ενισχυτής που στην αναστρέφουσα είσοδο έχει την αντίσταση LDR αντί της 47ΚΩ που έχει το Input Buffer και στην ανάδραση έχει ένα trimmer 25KΩ αντί και πάλι αντίστασης 47ΚΩ. Καθώς η σχέση που περιγράφει την ενίσχυση είναι στην περίπτωσή μας Ενίσχυση = Ωμ του τρίμμερ / Ωμ του LDR, εύκολα βλέπει κανείς ότι όταν το LDR δε φωτίζεται από το LED (ή φωτίζεται λίγο), τότε η αντίστασή του είναι πολύ μεγάλη άρα η ενίσχυση μικρή. Αυξάνοντας τη φωτεινότητα, μειώνουμε την αντίσταση του LDR και άρα αυξάνουμε την ενίσχυση του Output Buffer (όσο μειώνεται ο παρονομαστής του κλάσματος, η τιμή του μεγαλώνει). Έτσι επιτυγχάνουμε το tremolo effect. Επίσης, το ήδη ανεστραμμένο μας σήμα (από το Input Buffer) αναστρέφεται ξανά στο Output Buffer, άρα το σήμα εξόδου είναι ίδιας φάσης με το σήμα εισόδου (χωρίς αυτό να είναι ιδιαίτερα σημαντικό βέβαια, απλά πληροφοριακά). Επειδή θέλουμε αυτό το buffer να έχει επίσης μοναδιαία ενίσχυση σαν μέγιστη ενίσχυση - όπως το input buffer, πρέπει η αντίσταση ανάδρασης να είναι ίση με την αντίσταση στην αναστρέφουσα είσοδο του τελεστικού (βλ. ανάλυση Input Buffer), ίση δηλαδή με την αντίσταση του LDR όταν αυτό θα φωτίζεται. Επειδή όμως δε γνωρίζουμε εκ των προτέρων ποιο ακριβώς μοντέλο LDR θα χρησιμοποιήσουμε από τα δεκάδες που υπάρχουν στο εμπόριο, άρα δε γνωρίζουμε και την ακριβή του αντίσταση (συν το ότι αυτά τα εξαρτήματα έχουν συνήθως και αρκετά μεγάλες ανοχές και αποκλίσεις ακόμα και στον ίδιο τύπο), χρησιμοποιούμε ένα τριμεράκι σαν αντίσταση ανάδρασης ώστε να ρυθμίσουμε επακριβώς το τρέμολό μας ώστε να έχει μοναδιαία συνολική απολαβή, ώστε να μην ακούγεται δυνατότερα ή χαμηλότερα από το bypass του. Αυτή η διαδικασία γίνεται με το αυτί κατά την πρώτη χρήση του τρέμολο, εξισώνοντας τη στάθμη εξόδου του τρέμολο με τη στάθμη bypass με το τριμεράκι. Έκτοτε δεν το ξαναπειράζουμε (αφού κλείνεται και μέσα στο κουτί του τρέμολο). Τελικά το σήμα μας περνάει από τον πυκνωτή εξόδου 1μF ο οποίος αποκόπτει τη DC (συνεχή) τάση εξόδου του τελεστικού μας (βλ. ανάλυση Input Buffer) και μας δίνει στην έξοδο μόνο το AC σήμα που μας ενδιαφέρει. Η αντίσταση 1MΩ μεταξύ της εξόδου και της γης χρησιμεύει στο να αποφορτίζει τον πυκνωτή εξόδου όταν το εφέ μας είναι bypassed ώστε να μην ακούγεται «πλοπ» κατά την εναλλαγή του bypass. Σχηματίζει επίσης ένα υψιπερατό φίλτρο που επιτρέπει τη διέλευση συχνοτήτων από μια τιμή και πάνω, κόβοντας έτσι τα μπάσα. Με τις τιμές που έχουμε (1μF/1ΜΩ) δεν έχουμε κάποια ουσιαστική μείωση στα μπάσα. Αν θέλουμε να ελαττώσουμε τα μπάσα, απλά βάζουμε μικρότερο πυκνωτή εξόδου ή/και μικρότερη αντίσταση (πχ με ένα συνδυασμό 10nF/100ΚΩ έχουμε μια βαθμιαία ελάττωση μπάσων από τα 150Hz και κάτω). Εδώ λοιπόν ολοκληρώνεται η θεωρητική ανάλυση του κυκλώματός μας. Όπως πάντα, οι όποιες απορίες/διευκρινίσεις/επικρίσεις/επικροτήσεις κλπ, ευπρόσδεκτες… :)

Μια χαρά είναι το σχεδιάκι. Αν θέλεις Volume, θα συνδέσεις ένα ποτενσιόμετρο (δεν έχει τόσο σημασία η τιμή του, βάλε 100Κ ή 250Κ, λογαριθμικό) στην έξοδο. Τα 2 ακριανά του ποδαράκια στα σημεία 3 και 4 του σχεδίου σου και το μεσαίο (μαζί με ένα καλωδιάκι από το 4) στο jack εξόδου. 1. Τι εννοείς ON/OFF διακόπτη; Να κλείνει πλήρως όλο το κύκλωμα ή να περνάει το σήμα passive (unbuffered) στην έξοδο; Αν εννοείς το πρώτο, θα κάνεις συνδεσμολογία σαν stomp box, ώστε να απενεργοποιείται μόλις βγάλεις το βύσμα από το jack. Αν εννοείς το δεύτερο, κάνεις κύκλωμα true bypass... 2. Θα βάλεις LED ανάμεσα στο 5 και 6, σε σειρά με μια αντίσταση 1Κ

Άσε που μπορείς να τα κολλήσεις και ανάποδα και να εφεύρεις έτσι νέα σχήματα και σχέδια στη γερασμένη αγορά του guitar-design... ;D ;D

Ε βέβαια. Δεν είναι τυχαία η ρήση - που κοντεύει να γίνει το μότο του ΝΟΙΖ - "ΜΑΧΟΓΚΑΝΙ? ΑΦΤΟ ΙΝΕ?"

Οχι, αλλά αν το κάνανε, έτσι θα το κάνανε! χαχα ;D ;D

Κάντο όπως οι Mythbusters: αγόρασε μια μασίφ One-piece κιθάρα,τσέκαρε τον ήχο και κόψε το ένα horn και ξανα-κόλλα το. Έτσι γίνεται two-piece. Τσέκαρε πάλι τον ήχο, σημείωσε τις παρατηρήσεις σου. Κόψε και το άλλο horn και ξανακόλλα το. Ξανατσέκαρε ήχο three-piece. Κόψε κι άλλο κομμάτι απ όπου θες και ξανακόλλα το. Ή κόψε στη μέση το ήδη κομμένο horn. κοκ... ;D ;D ;D ;D

Πλέον βγαίνει και η έκδοση για μπάσο, με μικρότερο latency από το αντίστοιχο για κιθάρα, τουλάχιστον για high registers. http://www.sonuus.com/products_b2m.html http://www.dv247.com/computer-hardware/sonuus-b2m-bass-to-midi-converter--72304 Ήδη το περιμένω να μου έρθει, εντυπώσεις από πρώτο χέρι μόλις το παραλάβω...

Αν έβγαινε και σε thinline... ;)