npap

οπότε πας σε μια λύση όπως το Behringer που πρότεινε ο Σταύρος (ή κάποιο παρόμοιο αν και το συγκεκριμένο είναι must στην τιμή του)... από την άλλη υπάρχουν και λύσεις σε pedal ώστε να εξυπηρετήσουν εργονομικά και την φορητότητα που ενδεχομένως θα σε απασχολεί στα live, αλλά για να βρεις κάτι αξιόλογο ηχητικά (και φυσικά με stereo in out για την περίπτωσή σου) θα ανέβεις αρκετά σε κόστος π.χ.: Boss EQ-200 Graphic Eq εναλλακτική των ανωτέρω βέβαια είναι πάντα κάποιο μεταχειρισμένο γραφικό eq... στις αγγελίες του noiz θα βρεις σχετικά εύκολα ενδιαφέρουσες περιπτώσεις που θα σου κάνουν την δουλειά σου, από 50€... προσοχή μόνο στον ενδεχόμενο θόρυβο που θα προσθέσουν στο σύστημά σου κάποιες φθηνιάρικες pa υλοποιήσεις... μην αγοράσεις αν δεν δοκιμάσεις...

αμ έτσι εξηγείται... δεν φταίει το ζωντανό... το έχεις καλομάθει στα γκουρμέ... πάρτου καμιά χύμα τροφή (καλή όμως μην το στείλεις το καημένο) από pet shop στην Βενιζέλου και τα επόμενα όνειρα θα είναι πλημμυρισμένα στα free VSTi...

να προσέχεις τα συμπαθή (επιφανειακώς) αιλουροειδή γειτονάκια... ποτέ δεν ξέρεις τι κρύβουν στο (ενδεχομένως υποχθόνιο) μυαλό τους...

εγώ πάντως κάνω συχνά διαλλειμμα(τική) στην δίαιτα μου...

στην αγαπημένη μου "παράλληλη" πλευρά και το Kalamazoo (ας με διορθώσει ο master αν δεν παίζει με αυτό εδώ ο Ray)...

εγώ πάλι αγαπητέ shelter έχω μια παρόμοια ιστορία με την δική σου αλλά "δυστυχώς" με ξεκαθαρισμένη την αιτία... πριν πολλά χρόνια, κοντά στην ηλικία σου (στα 37 μου), έπαθα μια πολύ σοβαρή εγκεφαλική αιμορραγία (με πρόλαβε ενστικτωδώς η γυναίκα μου για δέκα λεπτά αλλιώς δεν θα με είχε να με παιδεύει στην υπόλοιπη ζωή της)... τες πα λόγω αρτηριοφλεβώδους δυσπλασίας προσβλήθηκε το κέντρο στον αριστερό μου κρόταφο που όριζε την "ταυτότητα" των διαδράσεών μου με το περιβάλλον... ουσιαστικά έβλεπα πράγματα πχ μία τηλεόραση και ήξερα τι κάνει αλλά δεν μπορούσα να ορίσω το όνομα και το είδος... την έλεγαν ψυγείο, αεροπλάνο, Θανάση;... black hole... απίστευτη εμπειρία... είχα τότε μόλις αγοράσει μια yamaha 02R και την αποφράδα μέρα πριν με πάρει χαμπάρι η Σοφία και μέσα στην ζαλάδα μου δοκίμασα να διαβάσω το manual της και είχε πολύ πλάκα... καταλάβαινα τα πάντα αλλά την μπέρδευα σαν έννοια άνετα με την πεθερά μου... anyway... μην τα πολυλογώ και γίνει drama, το πρώτο διάστημα μετά το νοσοκομείο που σιγά σιγά επανήλθε με φαρμακευτική συντηρητική αγωγή πριν τις επεμβάσεις η αντίληψή μου, συνειδητοποίησα ότι η σχέση μου με την μουσική δημιουργία είχε οδηγηθεί σε οριστικό διαζύγιο... μέχρι τότε δεν μπορούσα να διανοηθώ να περάσει βδομάδα που να μην γράψω κάτι... μουσική ή στίχο ή και τα δυο... φευ... καμία επιθυμία πλέον... σαν να ήταν κάτι ξένο σαν διαδικασία... η τεχνική μου δυνατότητα να παίξω δεν είχε επηρεαστεί στο παραμικρό, απλά δεν ήθελα πια... είτε έβλεπα τις κιθάρες μου στο δωμάτιο είτε τις καρέκλες ένα και το αυτό... το ακόμα πιο παράξενο το ότι ενώ σαν μουσικός ήμουν ο αγαπημένος των τραγουδιστών γιατί τους έκανα συχνά πυκνά τον υποβολέα μια και θυμόμουν χιλιάδες στίχους, ξαφνικά όχι μόνο τους ξέχασα (ακόμα και αυτούς των δικών μου τραγουδιών), αλλά δεν μπορούσα και να τους μάθω εκ νέου καθώς δεν τους συγκρατούσα με τίποτα, παρότι τις συγχορδίες ας πούμε τις θυμόμουν άνετα... εν κατακλείδι από τότε δεν επανήλθε ποτέ η πάλαι ποτέ ζωοποιός μου ανάγκη για μουσική δημιουργία και δυστυχώς ένα βράδυ σε μια κρίση μελαγχολίας είχα πετάξει κι από το σπίτι κι από το studio ότι την αφορούσε (κασέτες, ταινίες, dat, cd κλπ)... πάλι καλά που βρίσκω κατά καιρούς κάποια κομμάτια σε ξεχασμένους σκληρούς (έχω ανεβάσει στο παρελθόν μερικά κι εδώ)... τελικά πάντως (ευτυχώς) η παράλληλη αγάπη μου για την παραγωγή και την ηχοληψία πέρασε αλώβητη από την όλη περιπέτεια που κράτησε χρόνια... τώρα θα μου πεις γιατί στα λέω όλα αυτά;... για να σε στενοχωρήσω ενδεχομένως περισσότερο;... ε το ακριβώς αντίθετο... να είσαι και να παραμείνεις αισιόδοξος γιατί κατά κανόνα η ανάγκη θυμικά σε ορίζει, δεν την ορίζεις και πάει κι έρχεται με τα γούστα της... σε αντίθεση με μένα που το πρόβλημα είναι καθαρά σωματικό, εσύ ΜΠΟΡΕΙΣ να την ξαναβρεις... σήμερα, αύριο, όποτε, κάποτε, η μουσική δυνητικά μπορεί κάπου να σε ξανασυναντήσει... προς το παρόν δωσ' της την ελευθερία της και μην σε νοιάζει (το δυνατόν)... άλλωστε αν (λέμε) δεν ξανάρθει, μάλλον κάτι άλλο θα την έχει αντικαταστήσει... ίσως θα πρέπει να κοιτάς και γι αυτό αν δεν το έχεις βρει ακόμα... καλή τύχη...

δεν ξέρω τι λέτε (πρόκλεεεεες) με τις hi end πάστες σας, αλλά εμένα τα ζάχαρά μου μου επιτρέπουν μόνο ταπεινά μακαρόνια ολικής άλεσης και μια χαρά τα ματσαμπουκώνω και κυρίως δεν μου λείπουν τα λοιπά πλέον...

αμάν!!... είσαι ο paparazzi του noiz φίλος... μην τολμήσει και σαλπάρει το noiz boat για καμιά μπυροποσία εν πλω στον ευβοϊκό, αμέσως να μας δώσεις στεγνά στο κίτρινο threand... ΥΓ. ναι ξέρω... χρειάζομαι επειγόντως διακοπές γιατί δεν την βγάζω καθαρή τον χειμώνα...

πολύ καλή επιλογή η Μ4 αν θες τη γνώμη μου... ανάμεσα στους καλύτερους ήχους που έχω ακούσει σε φθηνές κάρτες μαζί με την SSL 2+ και την Audient iD24... η Motu "φοράει" στο Dac της ESS Sabre32, η SSL AKM και η Audient αγνώστου πατρός (σε μένα)... πάντως οι διαφορές που απεκόμισα είναι ανάλογες που έχω συναντήσει και σε πιο ακριβές υλοποιήσεις... λίγο πιο smooth η SSL, λίγο πιο σκληρή (αλλά και πιο αναλυτική) η Motu, η Audient κάπου στη μέση... δυστυχώς δεν μπόρεσα να τις ακούσω στο ίδιο αναπαραγωγικό σύστημα ώστε να έχω άμεση σύγκριση και πιο αντικειμενική θεώρηση... είναι και το τι θες... ας πούμε η SSL έχει τους καλύτερους προενισχυτές αλλά είναι δύσκολο πεις ότι θα διάλεγες με κριτήριο αυτούς μια και οι διαφορές με αυτούς των υπόλοιπων δεν είναι τόσο μεγάλες... εμένα από την άλλη θα με βόλευαν πολύ και τα 2 ακουστικά της, άλλον η επεκτασιμότητα και το dsp της Audient, άλλον οι 2 παραπάνω line outs και τα πολύ καλά signals meters της Motu κλπ... το σίγουρο είναι ότι θα μπορούσα να συμβιώσω σε ένα home studio άνετα και με τις τρεις χωρίς κανένα ιδιαίτερο παράπονο για την τιμή τους... τώρα για τα πάλαι ποτέ προβλήματα των win drivers της Motu, προσωπικά δεν έχω συναντήσει τα τελευταία χρόνια στο περιβάλλον μου κάποιo feedback που θα με εμπόδιζε να την συστήσω... αν και συ στο mac δεν έχεις να ανησυχείς έστω και με την ιδέα όπως κάποιοι που όντως ακόμα έχουν ενδοιασμούς (φρονώ άδικα πλέον) όταν πρόκειται για pc... μια και σε βλέπω "τσιμπημένο" καλή παντρειά και βίον ασματόσπαρτον αν καταλήξεις τελικά με αυτήν...

ως γνωστόν δεν χαλάω χατήρια... έτσι κι αλλιώς αυτό το τεστ θα χει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τα δικά μου... ακατάλληλο για μέλη κάτω των 18 ετών και να ψηφίσω πρώτος γιατί έμεινα μέσα για να δουλέψω αλλά μπαρμπούτσαλα κι απόψε... λοιπόνε, ΑΝΑΛΟΓΙΚΟ "δαγκωτό" γιατί εδώ τα ψιλoartifact τα ζητάει ο οργανισμός των ανθρώπωνε...

εγώ ο καημένος με λογοκριτική επέμβαση αφαίρεσης πωπού ξεκίνησα... αλλά ο λαός... ο λαός... τι να κάνω;... με μαύρη καρδίαν και βαθιά εντροπήν υπέκυψα στις απαιτήσεις του...

αμάν ρε... τι είσαστε εσείς.. άμα μιλάμε για κάνα mix δεν δείχνετε τέτοια ζέση...

εμ όποιος βιάζεται με ΑΙ θα την βγάζει... δεν είχα χρόνο για audition προς αναζήτηση NoizNextTopModel... τι να του κάνω...

αγόρια... σας ζητάνε αμφότερους...

τσκ τσκ!!!! εδώ λείπει και το ποδήλατο... ποια σέλα... ποιος κώλος... σαν δεν εντρέπεσθε λέω εγώ που φαντάζεσθε αυτά τα πράματα του σατανά... σκανδαλίσατε και τον Άνθιμο και παραιτήθηκε... ντροπή...

Όχι οι αυθεντικές όχι αλλά για όποιον την ψάχνει την αμαρτία υπάρχουν πολλές απομιμήσεις... https://koufetoshop.com/product/καραμέλες-ζελέ-τσάρλεστον-παραδοσια/

ε τότε βιώνουμε βίους παράλληλους μπατ αντιστρόφως ανάλογους...

ντάξει μολόγα τώρα... κάποιος στο σφύριξε ότι άρχισα δίαιτα και μου κάνεις προβοκάτσια...

Εσύ Σπυράκο μου ΒΛΕΠΕΙΣ ΑΥΤΟ τώρα... εντάξει; ε; έ; (άντε γιατί θα μας το κλείσεις το σπίτι αν σε πάρουν χαμπάρι οι γνωστοί άγνωστοι )...

σοφή ρήση και μάλιστα για όλα τα επίπεδα της τεχνολογίας όχι μόνο της παραγωγής ήχου... respect ΥΓ κατά κανόνα πάντα...

η οικογένειά μου (από τον πατέρα μου όχι οι τρελοί οι Χαλκιδαίοι της μάνας μου) ήταν πάππου προς πάππον στρατιωτική με ανάλογη μεγάλη παράδοση στο σκάκι που έπαιζαν όλοι οι άντρες ανεξαιρέτως... οι παρτίδες μεταξύ των παππούδων μου κράταγαν μέρες... εγώ καλούτσικος υπήρξα (αν και δεν κρύβω ότι προτιμούσα την ντάμα και ποτέ δεν κάθισα να με διδάξουν σοβαρά ώστε να τιμήσω την παράδοση) αλλά δεν τολμούσα να παίξω μαζί τους παρά μόνο με τον πατέρα μου... το παράπονο μου ήταν ότι δεν τον κέρδισα ΠΟΤΕ όσο και να προσπάθησα και το μόνο που κατάφερα ήταν κάποια σκόρπια πατ τα οποία και αυτά λίγο πριν πεθάνει μου εξομολογήθηκε ότι ήταν ευγενής προσφορά του πατρικού του φίλτρου επειδή με λυπόταν...

πολύ ωραίο... φαντάζομαι το τελικό θα είναι cut version...

κουβάλαγα συμπλεγματικά πολλά χρόνια την φράση ελληνοαυστραλού χαιεντά στα νιάτα μου όταν σε συγκέντρωσή μας είχε ακούσει πρώτη φορά ελληνικές "ροκ" παραγωγές... - "με κατσαρόλες γράφετε τα τύμπανα;"... κάποια χρόνια μετά, το καρντάσι ο Χρήστος Χαρμπίλας με τις δουλειές του στην Ano Kato Records (Ξύλινα σπαθιά αρχικά και Τρύπες κατόπιν αν ενθυμούμαι καλώς) με έκανε να αναθαρρήσω κάπως ως προς το θέμα αλλά δεν βρήκε και πολλούς μιμητές δυστυχώς εκείνη την εποχή... τες πα... καταλήγουμε πάντα στο ότι σημασία είχε η μουσική η ίδια και ως ουσία αυτή έχει μείνει σαν ανάμνηση στους περισσότερους κι όχι οι λεπτομέρειες της παραγωγής της...

- Πάρης εδώ...ντοκουμέντο... ο npap βλέπει εφιάλτες αφού του ψιθύρισα στο αυτί ότι όταν ξυπνήσει τον περιμένει ένα πανκ γκρουπ να το γράψει σε αρύθμιστο Otari...

αν τον συναντήσεις αυτόν τον "κάποιον" Κωνσταντίνε μου (τον δικό μου για τους άλλους δεν ξέρω) να μου τον χαιρετήσεις και να μου τον φιλήσεις σταυρωτά κάτω από τον πλάτανο... ΥΓ. πίκρα οι προ νετ καιροί και η αρωγή των "παλιών" προς τους νεότερους ανάλογη τους...