gmoukou

Άχορδη?

ε μα, πρώτα ερεθίζει το οπτικό νεύρο κ ύστερα πας να πιάσεις τη κουβέντα, όχι το ανάποδο....

απλα wow. game changer εργαλείο

@mitsarπολύ ενδιαφέρουσα η λύση του βραχίωνα οθόνης, δε μου είχε περάσει καθόλου από το μυαλό. Θα το ψάξω πάραυτα γιατί δε βλέπω φως με βραχίωνα μικροφώνου. Μόνο έναν Samson έχω βρει μέχρι στιγμής, που ίσως να μου έκανε (τον MBA-28''), αλλά δε τον βλέπω πολύ ενεργό γενικά στην αγορά (Ελλάδα καθόλου).

Καταλαβαίνω. Η πλέον λογική και φυσιολογική επιλογή δεδομένης της περίπτωσης. Παρ'όλα αυτά η πρώτη μου σκέψη ήταν για κάτι σαν το παρακάτω (όχι απαραίτητα αυτό) μιας και (ίσως κακώς δε το ανέφερα) ο χώρος είναι πολύ πολύ περιορισμένος

Λοιπόν, έφτασε στα χέρια μου, μέσω μιας πολύ ευγενικής παραχώρησης ενός φίλου, ένα t.bone retro tube II. (Από μια γρήγορη ακρόαση μου φάνηκε απλά ok για home studio, αλλά όπως λένε στο χώρο μου....τσάμπα ξίδι γλυκό σα μέλι ) Τέλος πάντων, σκεφτόμουν να πάρω ένα βραχίονα για να κάνω τη ζωή μου πιο εύκολη αλλά έλα που το μικρόφωνο μαζί με το shock mount ζυγίζουν σχεδόν 2 κιλά! (1,88 αν θυμάμαι καλά τη ζύγιση....) Έχει κανείς υπόψιν ένα heavy duty βραχίονα/Πύρρο Δήμα που θα αντέξει τέτοιο ΧΤήνος;

+1000 Νομίζω πάντως ότι είναι ξεκάθαρη η πηγή έμπνευσης της haar:

Πωπωπω εμένα ετριξαν τα γόνατα (κόπηκαν για την ακρίβεια). Φτου φτου, λουκούμι φαίνεται!

+1

Παναγία μου θα τρακάρουμε vol 2! Και του χρόνου με υγεία!!!

Ξεκινάω εγώ πριν προλάβει ο κοντομάνικος και ανεβάσει το στόλο του και μας κονιορτοποιήσει όλους... Χταποδακι με κοφτό και ταραμάς για μας. Ε, να μη βάλουμε και ένα ουζακι avantes για τη φάση;

Μεγάλε, hats off!

Φανταστικό. Ειδικά αυτό το b5maj7 (λατρεμένη συγχορδία) στο 1:43 είναι λουκούμι! Μπράβο!

Παρακάτω, μία πολύ ενδιαφέρουσα στατιστική ανάλυση γύρω απο τα κιθαριστικά σόλο. Οκ, κάποια πράγματα δεν είναι καινούρια, για κάποιους, αλλά, υπο το πρίσμα της σύγκρισης και δεδομένου οτι είναι συγκεντρωμένη η πληροφορία, αποκτά μια άλλη οπτική το πράγμα και, αν φυσικά θέλουμε, βάζοντας μέσα τον παράγοντα τεχνολογία, περαιτέρω ανάλυση. Όπως και να'χει, πιστεύω οτι είναι πολύ χρήσιμη πληροφορία για ένα κιθαρίστα που τον ενδιαφέρει το σολάρισμα (και φτου φτου υπάρχουν πολλοί εδω μέσα). https://www.guitarworld.com/features/what-do-the-greatest-solos-of-all-time-have-in-common-we-investigate

Αμα μιλάμε για τον μέγιστο Piazzolla πρέπει να βάλουμε στη κουβέντα ένα απο τα κορυφαία του έργα, το Cinco Piezas. Το έργο, το μοναδικό αυθεντικά γραμμένο για σόλο κλασική κιθάρα και όχι μεταγραφή, γράφτηκε το 1981 για τον κορυφαίο κιθαρίστα Roberto Aussel. Απο συνέντευξη του κιθαριστή: "I asked Piazzolla to write something for the guitar. So one day I went to visit him in his apartment in Paris. I played the guitar for him. I played works by Bach, some pieces by Weiss, then some original works by Villa-Lobos, Barrios, some contemporary pieces by Leo Brouwer and Walton's Bagatelles. From that moment he learned a little of what could be done on the guitar, especially when he listened to the third Bagatelle of William Walton he became very enthusiastic. I spent the whole afternoon at his apartment with him, and one week later he called me by telephone to say that he had completed one of the five pieces". Μου είναι φύσει αδύνατον να μη σας παραθέσω μια απο τις πιο αγαπημένες εκτελέσεις απο ένα πολύ αγαπημένο μου δάσκαλο μου, τον Αντώνη Χατζινικολάου. (Τα παραθέτω με τη σειρά που ο ίδιος ο Piazzolla έχει βάλει) Campero Romántico Acentuado Tristón Compadre

Ε βάλε και ένα μελάκι ντε

Αφτο?

Ποιας δεκαετίας καλέ; Η γιαγιά μου έλεγε φρούτο οτιδήποτε δεν ανήκε στην κατηγορία τετράποδων αμνιωτών θηλαστικών....

Η σπανακόπιτα είναι φρούτο

Ααααααα όλα κι όλα κυρ Σπύρε μου. Στα πανκειξ το διευκρινησες, ένα κομματάκι. Στο άλλο, "κατσικάκι στις κλιματοβεργες" και να'σου 4 κομματαρες. Ε τι να υποθέσουμε...; Μπράβο πάντως που κατάφερες και έφαγες μόνο ένα κομμάτι. Άθλος.

Μου άρεσε και θα μου άρεσε σίγουρα πολύ περισσότερο αν είχατε εμπλουτίσει λίγο την αρμονία/συγχορδιακή ακολουθία. Όχι απαραίτητα κατι πολύπλοκο, ίσως αλλαγή σε γειτονικές τονικότητες ή με μια απλή αλλαγή της ποιότητας του τονικού κέντρου στο οποίο κινηθηκατε (από ματζόρε σε μινόρε και τούμπαλιν). Έτσι για να αλλάξει λίγο το "κλίμα". Όπως και να'χει, μπράβο σας!!!

Εγώ θα σταθώ λίγο εδώ για να πω οτι, καμία φορά η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική απο αυτή που νομίζουμε οτι είναι. Δεν αντιλέγω, Ντιμ, στο οτι όντως μπορεί να μη σφίγγεις το(τα) χέρι(α) σου αλλά.......η εμπειρία μου είναι η εξής. Σαν σπουδαστής κιθάρας είχα μια αντικειμενικά απαιτητική κλασική κιθάρα που αν όμως μπορούσες να τιθασεύεις είχες στη διάθεση σου ένα φανταστικό όργανο. Για καλή μου τύχη, και διάφορους άλλους λόγους, είχα πολύ δυνατά χέρια και έβγαλα πτυχίο και δίπλωμα με αυτό το όργανο χωρίς τραυματισμούς. Στη συνέχεια, μετά απο καιρό, έκανα προετοιμασία για μεταπτυχιακό με ένα καταπληκτικό δάσκαλο μέσω του οποίου ανακάλυψα πόσο λάθος εικόνα και αίσθηση είχα για το τι εστί χαλαρό το παίξιμο. Η μέρα με τη νύχτα.... Αν με ρώταγες τότε, επι πτυχίων κλπ, με περίσσεια σιγουριά θα σου έλεγα οτι παίζω χαλαρότατος..........αμ δε. You get the point.