gmoukou

Εγώ πιστεύω οτι τιμής ένεκεν το αξίζει ο John Williams. Δεν έχει δώσει και λίγα δα. Προσωπικά όμως νομίζω οτι προτιμώ Manuel Barrueco ή Oscar Ghiglia.

@Αετός είμαι σίγουρος ότι μέσα στη τριάδα σου ανήκει και ο Julian Bream σωστά;

Για μένα ο καλύτερος κλασικός κιθαρισταρας εβερ με ήχο/έκφραση απλά όνειρο. Λες και έχει καταπιεί κομπρεσορα ο ***στης! Και είναι και μεγάλη ψυχή.

Πωπωπω παναγια μ’ πραμα. Σαλεύει!

Φανταστικό!!!! Ευχαριστουμε και τον δημιουργό και εσενα που το έψαξες και το μοιράστηκες μαζί μας!!

Εγώ πιστεύω πάρα πολύ σ'αυτό. Άλλωστε αν δε πιστέψεις πρώτα εσύ σ'αυτό γιατί να πιστέψει και ο άλλος; Δεν θα έπρεπε να διαμορφώνει το κοινό την αγορά αλλά οι ίδιοι οι καλλιτέχνες. Σε όλα τα επίπεδα. Και μπορούν. Σίγουρα σήμερα δεν ίσχύει αυτό αλλά πιστεύω οτι δεν είναι πολύ δύσκολο να ανατραπεί αυτή η δυσαναλογία. Το μόνο που χρειάζεται είναι να κάνει ο κάθε καλλιτέχνης/μπάντα κλπ είναι να πιστέψει περισσότερο στον εαυτό του και όχι φυσικα με πυξίδα αμιγώς το χρήμα γιατί εκεί είναι που πέφτει ο αποπροσανατολισμός πιστεύω. (Το ροκσταριλίκι/ποπσταριλίκι είναι ένα υποπροϊόν μπλα μπλα...) Και θα μου πείτε για μαγαζάτορες κλπ Δηλαδή, υποθετικά μιλώντας, αν σταματήσουν να υπάρχουν μπάντες που παίζουν απο τις 11 και μετά τι θα γίνει; Θα σταματήσουν να υφίστανται τα λάιβ στα μαγαζιά; Aν αντίστοιχα, υποθετικά πάλι, πχ σταματήσουν να υπάρχουν μπάντες που παίζουν μόνο swing διασκευές και αρχίσει να κυκλοφορεί μόνο πρωτότυπο υλικό με διάφορα ανα περιπτώσεις στύλ τι θα κάνουν τα μαγαζιά; Θα σταματήσουν να βάζουν λάιβ γιατί "άλλο θέλει ο κόσμος να ακούει"; Σάμπως και ξέρει τι θέλει να ακούσει ο μέσος καταναλωτής; Όπως και να'χει το ξεβόλεμα δυσαρεστεί αλλά who gives a F anyway. Δεν είμαστε φτιαγμένοι για να μένουμε στάσιμοι. Ας μείνει ο καθένας πιστός σε αυτό που ξέρει καλύτερα να κάνει και όχι να παρακαλάμε για λίγη προσοχή. Είμαι σίγουρος ότι δεν είναι ένα τόσο απλό ζήτημα, αλλά, σίγουρα, περισσότερο ρεαλιστικό παρά ουτοπικό.

Έχεις δίκιο. Είτε έπρεπε να το αφήσω απ'έξω αυτό είτε να το κάνω πιο σαφές. Άλλα και πάλι, με βάση αυτά που βλέπουμε και δε βλέπουμε δε κρίνουμε; Δλδ σαν θεατές.

Εγώ είδα την 1η σεζόν. Λέω, δέ μπορεί, εγώ φταίω σε κάτι. Δε γίνεται να αρέσει ΣΕ ΟΛΟ τον κόσμο και όχι σε μένα, κάτι δε πάει καλά. Οπλίζομαι με τόλμη. Βλέπω, με το ζόρι προς το τέλος μάλιστα, τη 2η σεζόν. Με εγκαταλείπουν οι ενοχές και ουφ καθησυχάζομαι οτι είμαι ένας νορμάλ άνθρωπος. Θα συμφωνήσω με @Πνοή και Νύξη. Μια σαπουνόπερα με τούνδρα. Πασπαλισμένη με αίμα, σεξ και ίντριγκα. Τουλάχιστον στις δύο σεζόν που είδα μου φάνηκε κάτι φθηνό. Και μη παρεξηγηθώ, δεν εννοώ το budget. Το μόνο που του δίνω οτι έκανε καλά είναι οι αναπάντεχες σκηνές/εξελίξεις, κάτι που μου άρεσε πολύ! Αυτό βέβαια που αδυνατώ να καταλάβω και να χωνέψω είναι το εξής: Μετά τη παρακολούθηση και της 2ης σεζόν έκατσα και ρώτησα όλους όσους γνωρίζω για το αν τους άρεσε στην αρχή η σειρά. Όλοι μου είπαν οτι παρακάτω γίνεται καλύτερο (αυτό πια που κανείς δε μπορεί να απαντήσει στην συγκεκριμένη ερώτηση που του κάνεις...;) Με τα πολλά στην πλειοψηφία "δεν άρεσε και τόσο"...... Και διερωτώμαι: Για ποιο αναθεματισμένο λόγο να κάτσεις να δείς κάτι με το οποίο δεν είσαι ενθουσιασμένος ή έστω πολύ ευχαριστημένος απ'την αρχή;;;; (εξαιρούνται φυσικά αυτοί οι οποίοι ικανοποιούνται με σέξ, αίμα, ίντριγκα) Ξεκινάει κανείς με τη λογική οτι "στην πορεία θα γίνει καλύτερο";;; Άκουσε ποτέ κανείς τραγούδι ή δίσκο και είπε "ε, κακός ο κιθαρίστας/τραγουδιστής/etc αλλά για κάτσε, μπορεί να καλυτερέψει όσο περνάει η ώρα. Το ίδιο και με ανθρώπους. Θα κάνεις πχ παρέα ή σχέση με κάποιον ο οποίος δε σου κάνει το κλικ εξ αρχής; Η άποψη ενός ανθρώπου που βλέπει για 2η και 3η φορά ταινίες κουροσάβα, κιούμπρικ, ταρκοφσκι κλπ Ο νοών νοείτω.

@Κουφη Λεοπαρδαλη το έβαλα shazam και έβγαζε κάθε φορά και κάτι διαφορετικό αλλά άσχετο. Αν δε το βρίσκει ο σαζάμ μόνο ο συνθέτης θα το ξέρει.

off topic [on] (δε κρατιέμαι) Πόσο νωρίς και άδικα έφυγε αυτός ο άνθρωπος γαμώτο. Είχε πάρα πολλά να προσφέρει ακόμα... Και ναι, είναι ΚΟΜΜΑΤΆΡΑ ΆΛΛΗ το dream brother. off topic [off]

@dimsonic και @fusiongtr σας ευχαριστώ πολύ. @npap ευχαριστώ πάρα πολύ ΚΑΙ για τις συμβουλές. Είχα μια αμυδρή εικόνα των animation με τη Silly Orchestra αλλά φυσικά τότε δεν είχα δώσει σημασία στο μουσικό κομμάτι. Θα πέσει μελέτη γιατί έχουν πολύ ψωμί! Είναι φοβερή πάντως η διαφορά του τότε με το τώρα και τι αισθητικό (διαφορετικό) αποτέλεσμα απέδιδε η έλλειψη της σημερινής τεχνολογίας (η απουσία της real time δυσκολίας που αναφέρεις πιο πάνω)

Μα αυτό είναι το θέμα. Οτιδήποτε εχει τις προδιαγραφές για να επιζήσει και διατηρηθεί στο πέρασμα του χρόνου θα το καταφέρει και θα γίνει διαχρονικό τα υπόλοιπα....φιλάκια. Είτε θα ξεχαστούν είτε θα τα καταπιεί κάποιο άλλο είδος. Τυχαίο είναι που υπάρχουν ακόμα μουσικές που έχουν επιζήσει επι αιώνων; Ισως το να καταλάβει ο άνθρωπος πως γίνεται κάτι διαχρονικό να είναι το σημαντικό και να δημιουργήσει με αυτό πλοηγό. Το πραμα οπως και να’χει θα πάρει μόνο του το δρόμο του. Αλλωστε είμαστε μέρος αυτής της ιστορίας που δεν έχει γραφτεί ακόμα, δε μπορούμε να ξέρουμε πως και τι θα καταλήξει. Το μόνο που χρειάζεται είναι να μεταλαμπαδεύει ο καθένας στους νεότερους ουσιαστική κριτική σκέψη και αισθητική (αν μπορεί)

@Nikos Aravanis @Αετός χαίρομαι που σας άρεσε! @npap δε παρεξηγώ σε καμία περίπτωση. ΓΙ'αυτό είμαι εδώ, για να το μοιραστώ μαζί σας και μέσα απο τα σχόλια να ανέβω κι άλλο. Η αλήθεια είναι οτι προκειμένου να έχει συνοχή το μουσικό κομμάτι ίσως μου ξέφυγαν διάφορα αλλά δε μπορώ να πω οτι κατέχω σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που θα κάνω αυτό τον "επαγγελματικό" συγχρονισμό. Μπορεί να έχει να κάνει με τα εργαλεία, μπορεί κάλλιστα (και πιο πιθανό) να έχει να κάνει και με την εμπειρία πάνω στα εργαλεία. Όπως και να'χει, σε ευχαριστώ.

α ρε βρούτε @Αετός και συ, φυλακή να με βάλετε θέλετε!

@Πνοή και Νύξη απεταξάμην σατανά!!

Πωπω μη μου τα κάνεις αυτά και είμαι σε καλό δρόμο στο θέμα του GAS λέει ο ψυχολόγος μου

Να'μαι πάλι. (υπόσχομαι οτι μετά απο αυτό θα σταματήσει το μπαράζ αυτοπροβολής μου για τουλάχιστον ένα τρίμηνο) Αυτή τη φορά σας παρουσιάζω τη δουλειά που έκανα για τον 3ο Διεθνή ΔΙαγωνισμό Σύνθεσης για animation που διοργάνωσε το Μέγαρο Μουσικής. Ένα πολύ όμορφο βίντεο απο την Alicja Jasina και αρκετά δύσκολο θα έλεγα εκ πρώτης όψεως. Αν και δεν είχε φέτος καλύτερη, ή τουλάχιστον κοντά στην περσινή, μοίρα (κατάφερα να φτάσω στους τελικούς 20) νιώθω πάρα πάρα πολύ περίφανος για αυτή τη δημιουργία δεδομένου του ελάχιστου χρόνου που κατάφερα να διαθέσω αλλά κυρίως του ίδιου του αποτελέσματος. Νόμιζα ότι ήξερα τι σημαίνει δημιουργικό άγχος αλλά όχι, εδώ ήταν το real thing για εμένα. Δε μπορώ να πω οτι έμεινα ευχαριστημένος απο τις υπόλοιπες διακριθείσες συνθέσεις, πηγαίνοντας όπως πάντα με μπόλικη καλή συνθετική διάθεση και πνεύμα του ευ αγωνίζεσθαι, αλλά η "υποκειμενική αντικειμενικότητα" που ανέφερε ο πρόεδρος της επιτροπής Δημήτρης Μαραγκόπουλος οτι υπήρχε είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα προς συζήτηση. Είμαι ορθάνοιχτος στην κριτική σας, γνώμες, απόψης, συμβουλές κλπ

@NicolasAth72 σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Αλήθεια, σημαίνουν πολλά για μένα!!

Εγώ ψοφάω να αποκτήσω μια τέτοια

καλα εκει που ντουμπλάρει ο τυπος το σαξόφωνο είναι jesus christ superstar μας πεταξες έξω τα μάτια

Σε απάντηση του βίντεο με τον υπερφανταστικό συνθέτη Marco Pereira που ανέβασε ο @Αετός. Το έργο στο παραπάνω βίντεο δε θα το ξεπεράσω ποτέ όμως. (δε ξέρω για πιο λόγο δε το έχω παίξει ακόμα....) Σε όποιον αρέσει ο εν λόγω συνθέτης προτείνω ανεπιφύλακτα να τσεκάρει το δίσκο "Guitar Music From Brazil by Naxos (2006-08-01)" του παιχταρά Graham Anthony Devine στον οποίο τα κομμάτια του setlist είναι ένα κι ένα (Appassionata του Miranda Ronaldo, Aquarelle του Sergio Assad, μιλάμε για εργάρες)

@dimsonic @John Tzinieris και @loucas σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια, αλήθεια σημαίνουν πολλά για μένα πόσο μάλλον στη συγκεκριμένη σύνθεση για κλασική κιθάρα που είναι και η πρώτη που επιχειρώ. Ξέρεις, όταν έχεις στην πλάτη σου πτυχία και διπλώματα οι προσδοκίες είναι (ή πρέπει να είναι) υψηλές. Υποτίθεται οτι γνωρίζεις το όργανο.... @pipityri δε νιώθω τα έχω καταφέρει ακόμα όπως θα ήθελα στο κομμάτι της ηχογράφησης, έχω δρόμο. Στο συγκεκριμένο χρησιμοποίησα ένα υπερκαρδιοειδές προς καβαλάρη και ένα tascam Dr-40 σε mode X-Y στοχεύοντας 12ο τάστο. Βέβαια τελικά θα μπορούσα να κάνω τη δουλειά μου και μόνο με το πρώτο μιας και τα bi-tones στο συγκεκριμένο έργο παίζονται σχετικά δυνατά. Μεγάλο πλεονέκτημα οτι στην κλασική κιθάρα, και δη στη δική μου, το action των χορδών το λές και ψηλό, έτσι έχει χώρο η χορδή για να παλεί απο την πίσω πλευρά του δαχτύλου και να ακουστεί η τεχνική αυτή, αλλιώς, με χαμηλό action, είναι δύσκολο εώς ανούσιο.

@geodimitri Σ'ευχαριστώ πολύ!!!

@Αετός σε ευχαριστώ πολύ! Χαίρομαι πολύ που σου φάνηκε ενδιαφέρον. Η φιλοσοφία μου ανέκαθεν ήταν οτι πρέπει να μελετάμε και να μαθαίνουμε απο το παρελθόν, να ζούμε το παρόν και να έχουμε το βλέμα μας στραμμένο στο μέλλον. Αν θέλουμε δηλαδή να εξελισσόμαστε προς το καλύτερο και όχι να οπισθοδρομούμε. υγ: που πας και βρίσκεις αυτούς τους παιχταράδες ωρε; μας έχεις τρελάνει!!

@pipityri Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ!!! Με το θέμα του κουρδίσματος (scordatura), πειραματίζομαι έτσι κι αλλιώς πολύ καιρό προσπαθώντας ελεγχόμενα να ξεβολέψω τον εαυτό μου απο την περπατημένη (κλίμακες, συγχορδίες κλπ). Φυσικά όχι οτι έχω κατακτήσει την περπατημένη και πάω για καινούρια...απλώς ερεθίζει το αυτί μου και το μυαλό μου περισσότερο. Πραγματικά ξεπετάγονται πολύ ενδιαφέροντα πραγματάκια με τα διαφορετικά κουρδίσματα, το προτείνω ανεπιφύλακτα. Ελπίζω στο μέλλον να βρώ ένα δύο που θα με βολέψουν τόσο ώστε να τα υιοθετήσω. Στο συγκεκριμένο κομμάτι το κούρδισμα που επέλεξα ήταν αποτέλεσμα αφενός του αρμονικού δομικού υλικού που χρησιμοποιώ και αφετέρου για να μπορέσω να ελέγξω τους φυσικούς αρμονικούς και τα bi-tones της αρεσκείας μου.