gmoukou

Εντάξει κοιτα, σαν σπουδαγμένος, εφ όλης της ύλης, κλασικός κιθαρίστας μπορώ να πω ότι το cutaway είναι κάτι το οποίο σίγουρα βολεύει καργα αλλά δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάτι που δεν γίνεται να παιχτεί, ρεαλιστικά πάντα, σε κλασική/ακουστική αν δεν υπάρχει caraway και αν είσαι γνωστης των ηχοχρωματων κλπ. Απλά θα ταλαιπωρηθείς λιγάκι παραπάνω.

ο serhan yasdiman που ποσταρα παραπάνω και ο Cecil Kaya που ποσταρες ανήκουν στη νέα φουρνιά κλασικών κιθαριστων που έχουν ανοδική πορεία τα τελευταία χρονια και μάλιστα έχοντας πάρει μονοπάτια ο καθένας δικά του, πράγμα πολύ μεγάλο μιας και έτσι δημιουργείται πλουραλισμός στα στυλ και όχι απλά η κλασική σχολή κλασικης κιθάρας που τόσα χρονια ναι μεν αυτοσυντηρείται αλλα χωρίς να κερδίζει νέο φρέσκο κοινό και υποστηρικτές/σπουδαστές.

Πολύ σωστό και σοφό. Δε μου πέρασε καθόλου απτό μυαλό! Θενξ!

@Αετός καιρό έχω να σου αφιερώσω. Για τσέκαρε αυτή τη παιχτουρα. Παιζει από ανατολή μέχρι και φλαμένκο ο τρελός. Ωραιος και άνετος. (για το νέϋ τι να πούμε τώρα, μασάζ για τα εγκεφαλικά κύτταρα γαρ)

@Αετός θενξ για την επισήμανση. θα τις τσεκάρω. εχεις κατά νου κάποιο μοντέλο συγκεκριμένο; Και τα δυο. Παιζω πολύ fingerstyle και πειραματική μουσική αλλά γενικά είμαι παντός καιρού. Ιδανικα θα έψαχνα για μια κιθάρα πολυεργαλείο αλλά ξέρω ότι δε μπορώ να τα έχω όλα (εκτός αν ρίξω 2χίλιαρο, κάτι αδύνατο).

Χαιρετώ σας noizάδες. Ήρθε η ώρα να ψωνίσω μια ακουστική κιθάρα και θέλω τη γνώμη σας. Απο όσες έχω δοκιμάσει μέχρι στιγμής έχω καταλήξει σε δύο μεταχειρισμένες Takamine. Τις TF340SBG και EF407KOA. Και οι δύο πολύ ευχάριστες στο παίξιμο, άνετες και φυσικά η κάθε μια με το δικό της χαρακτήρα και ηχητικό φάσμα. Η TF340SBG είναι με καπάκι solid spruce και πλαϊνά/πλάτη solid mahogany. Επίσης κουβαλάει takamine cool tube CTP-2 ηλεκτρονικά με λυχνία (!) Η EF407KOA σίγουρα πιο εμφανίσημη καθώς παίζουν hawaiian Koa ξύλα ολούθε, μικρότερο σκάφος, και ηλεκτρονικά takamine CT4B II. Αν έχετε εμπειρίες με κάποιο απο τα παραπάνω όργανα ή τα ηλεκτρονικά, δικές σας ή άλλων, συμβουλές γύρω απο την επιλογή, γιατί όχι και προτάσεις άλλων κιθαρών συγκριτικά με αυτές και το επίπεδό τους, θα ληφθούν σοβαρά υπ΄όψιν.

jesus christ, και εχθές πόσταρα τη φώτο που τυχαία πέτυχα στο Instgram αλλά δε περίμενα να υπάρχει και βίντεο... τι διάλο έχουν στο μυαλό τους όταν κατεσκευάζουν τέτοιο πράμα διάολε...;

+1

πολύ τίμια παιχτούρα ο χέντερσον και ωραιότατο το βιντεάκι!

νταξει φανταστικός οδηγός! δεν ξέρω να κάνω σεταπ μόνος μου αλλά ο τρόπος που τα λέει και δη η εισαγωγή που κάνει με έψησε να μάθω δυο πράγματα από κει μέσα. έχει και αυτό το attitude ο τύπος που ή τον αγαπάς ή τον μισείς.

τρεις μπουλντόζες στη σκηνή. κατεδαφίζουν λέμε!

πωπω τέρατα! φαντατική περφορμανς!

Πολλές οι καλές στιγμές του ginger αλλά η συγκεκριμένη ισχυει ότι ήταν πααααρα πολύ δυνατή. Πως να μην είναι άλλωστε. Να γίνεσαι φίλος με τους ήρωες σου; Μόνο στα όνειρα!

απλά - φανταστικό! όπως είπες, αξίζει όσο τίποτα. κορυφαία on spot στιγμή της παραγωγής του βίντεο στο 1:19:25 με τη γαλέρα.

@St4rg4z3r ο combo στον οποίο αναφέρεσαι είναι ο Bugera V22 Infinium? Αν ναί, θα με ενδιέφερε να κάνω κάτι αντίστοιχο με αυτό που ανέφερες παραπάνω στον δικό μου. Οποιοδήποτε υλικό (φωτογραφίες, βίντεο κλπ) σίγουρα θα με διαφώτιζε στο αν μπορώ να το επιχειρήσω μόνος μου (νταξει το κολλητήρι το'χω, ta παραπέρα θα δούμε). Όπως και να'χει σε ευχαριστούμε για τα hints n tips!

αχ, έρωτας αυτό το κομμάτι!

Δηλαδή συγγνώμη, αυτή η finest artist στο 27:30 περίπου είναι τόσο finest που δεν χρειάζεται μάσκα για να βάψει; Εκτός αν είπε κάπου οτι μπορείς να τα εισπνέεις ελεύθερα και δε το πήρα χαμπάρι.

+1

νταξει το να παίζεις έτσι σε ακουστική είναι τρελό. φαντασου πως θα πάνε τα χέρια του σε ηλεκτρική. Κατι αντίστοιχο των δρομέων που κάνουν προπόνηση στην άμμο και μετά τρέχουν σαν τον άνεμο στο ταρτάν!

Με αφορμή τον @rgxinap και τον Roth στο cover του sails of charon θυμήθηκα την πρώτη μου ακροαση του παραπάνω τραγουδιού από τον προσωπικό δίσκο του κιθαρίστα. Εκλαψα από τα γέλια με τη φωνή/τραγούδι του UJR αλλά μου κόπηκαν γέλια, ήπατα και γυναικολογικά όταν μπήκε η υπερσολαρα την οποίο ακόμα δεν έχω ξεπεράσει (η τρίχα κάγκελο!)

Ούτε εγώ θυμόμουν αλλά είναι χαρακτηριστικό το παίξιμο του Derek Sherinian και μιας και παλιά ήμουν φαν των Dream Theater δε μου πήρε και πολύ να το βρω (στην αρχή εθάρρουνα ότι ήταν από τα προσωπικά του project) Στο 51:14 θα βρεις αυτό που θέλεις:

Ο σύλλογος Οι φίλοι της μουσικής που διαχειρίζεται τις υποτροφίες Κυβέλη-Γιάννη Χορν ανακοίνωσε υποτροφία για μεταπτυχιακές σπουδές Σύνθεσης στη μνήμη του Θόδωρου Αντωνίου σε Πανεπιστήμιο της Ελλάδος ή του εξωτερικού κατά το ακαδημαϊκό έτος 2019-2020. Απ'οτι είδα, χοντρά χοντρά, τα απαραίτητα προσόντα είναι η μέχρι τα 30 ηλικία και πτυχίο Σύνθεσης (εγώ τα έφαγα τα ψωμιά μου, 34 και πάω...) Όσοι πιστοί και qualified σπεύσατε! Πεισσότερες πληροφορίες στο σύνδεσμο παρακάτω: http://www.sfm.gr/ipotrofiesNew.aspx

Δεν είπα ποτέ το αντίθετο. Και εγώ σαν καλλιτέχνης ζώ, και πορεύομαι, και προσαρμόζω τις ανάγκες μου, και επιβιώνω και απ'όλα. Δεν ξεκίνησα ποτέ με σκοπό να γίνω, να κόψω χρήμα, να ζήσω το american dream. Όλα τα προαναφερθέντα, και άλλα πολλά, προϋποθέτουν νούμερα σε όλα τα επίπεδα. Δε πιστεύω οτι αυτός είναι ο σκοπός της τέχνης. Θα έπρεπε, αλλά έννοιες αξιοκρατίας και αξιολόγησης γιοκ. Άλλωστε επαγγελματίας δεν ορίζεσαι με βάση το εισόδημά σου. Και αν, ξαναλέω, ξεκινάς λέγοντας έβαλα 1 πρέπει να βγάλω 2, με μια τάση αποκλειστικά προς τη λογιστική, ακολουθείς και τις επιπτώσεις που θα έχει αυτό πρωτίστως στην τέχνη σου. Και στην τελική, προσωπική γνώμη, δεν πιστεύω οτι ένας συνειδητοποιημένος και προσγειωμένος καλλιτέχνης περνάει άσχημα. Ποια δουλειά, άλλωστε, αν τη κάνεις καλά, είναι εύκολη; Και "μερεμέτια" θα κάνεις, και υπερωρίες, και side job(s) θα έχεις (όπως ο Pollock έκανε babysitting και ο Nels Cline δούλευε σε βιβλιοπωλεία και δισκάδικα μέχρι να μπει στους Wilco).

Αν ξεκινάει κάποιος έτσι τότε είναι με μαθηματική ακρίβεια βέβαιο οτι τίποτα δε θα του πάει καλά. Art is not (supposed to be) about numbers.