@Jet72 σε ευχαριστώ για τα συγχαρίκια και τις ευχές!
Πάνω στην αναφορά της θεατρικής σου εμπειρίας έχω να πω οτι μια απο τις πιο ωραίες και απολαυστικές καλλιτεχνικές εμπειρίες που είχα ήταν αυτή που πήρα μέρος σε εναλλακτική θεατρική παράσταση (στο υπόγειο του Bios για όσους γνωρίζουν το χώρο - αυτό τον πέτρινο, ψυχρό, υγρό τάφο).
Η συνεργασία με τη σκηνοθέτη ήταν η πιο άψογη συνεργασία που είχα ποτέ αφενώς γιατί ζητούσε live performance (ηλεκτρική κιθάρα, extended techniques, live sampling κλπ) με πολλά στοιχεία αυτοσχεδιασμού ώστε να είμαι σε πλήρη ταύτηση με το αυτοσχεδιαστικό κομμάτι των ηθοποιών και αφετέρου γιατί μου έδωσε τεράστιο χώρο για να δημιουργήσω και να εκφράσω κάτι πηγαίο (φυσικά υπο το πρίσμα της αισθητικής της).
Εδώ έρχεται και το περί καλών οδηγιών που ανέφερες.
Είναι το Α και το Ω να ξέρει τι θέλει και τι θα ζητήσει απο σένα ο άλλος (και τούμπαλιν)
Κοινώς, η επικοινωνία.
Στο θέμα του ύφους της ταινίας.
Αυτό που θέλει να κάνει ο σκηνοθέτης είναι λίγο περίεργο γιατί ακροβατεί μεταξύ ασπρόμαυρης κιν/κης ταινίας και ντοκυμαντέρ, με πλήρη απουσία ηθοποιών η οποία αντικαθίσταται απο πραγματικούς ανθρώπους των οποίων οι ιστορίες θα πάρουν εξίσου μέρος.
Ο κεντρικός άξονας/θέμα της ταινίας είναι ένας τόπος του οποίου η ανάλυση, αν θες, θα αποτελέσει το δομικό υλικό του "σεναρίου".
Και παρόλο που δεν είναι αμιγώς δραματική ταινία (θα υπάρχουν αρκετά δραματικά στοιχεία) η ανάγκη για ηχητικά κενά και σιωπές όπως σωστά έθεσες θα είναι πολύ σημαντική.
@ggsaxman σε ευχαριστώ πολύ! Εύχομαι και στα δικά σου σύντομα!
(υγ: να μας γράψεις κάποια στιγμή για την εμπειρία σου με το παιδικό θέατρο)