Πίνακας συμμετοχής

Ξεκινα παίζοντας κανονικά jazz standards από τα Real books. Μετά από 2-3 χρόνια ξεκινάς και τα δικά σου. Το απόγευμα θα προσπαθήσω να σου τα στείλω σε pdf

Jazz είναι τρόπος αντίληψης, τρόπος να ακούς. Τα πάντα μπορεί να είναι jazz αν περάσουν μέσα από έναν τέτοιο τρόπο. Από την άλλη βέβαια, rock είναι και οι metallica, και οι moody blues, και οι dire straits, και οι van der graaf, και ο Paul Simon, και οι rolling stones, και οι tool, κλπ που δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους.

Δεν έχω καμία σχέση με τη jazz πέρα από κάποιες περιόδους ακρόασης τα προηγούμενα χρόνια, οπότε μη μου πολυδώσεις σημασία Γιώργο. Νομίζω πως πρέπει να γίνουν κάποια ακόμα βήματα πριν αρχίσεις να γράφεις σε αυτό το ύφος. Αρχικά να κουρδίσεις το αυτί σου ακούγοντας jazz καλλιτέχνες και μετά να αναπτύξεις ένα μικρό έστω ρεπερτόριο. Πέραν των παρατηρήσεων που προαναφέρθηκαν, θα έλεγα ότι σου λείπουν πολύ οι μανιέρες αυτού του είδους και ηχητικά και παικτικά και αισθητικά. Επίσης, τι είναι jazz; Δεν είναι ένα πράγμα σίγουρα. Jazz ήταν και ο Miles Davis, jazz είναι και ο Pat Metheny, jazz είναι και big band σχήματα, ή ακόμα και gypsy. Θέλει πολύ διάβασμα όλος αυτός ο κόσμος.

Φανταστικός πραγματικά.

δεν κάνεις μελέτη, δεν αναλύεις, είσαι βιαστικός, δεν κάνεις μελέτη, δεν αναλύεις, είσαι βιαστικός, είσαι βιαστικός... Θα στο ξαναπώ, σου λείπει μπόλικη τζαζ παιδεία. Ακούσματα. Το ότι, έκανες μια τεράστια πρόοδο τα τελευταία 2-3 χρόνια οφείλεται στο ότι ΕΙΧΕΣ ακούσματα ροκ και τα εμπλούτισες. Με τη τζαζ δεν είναι το ίδιο. Χρειάζεσαι πολύ υπόβαθρο.

Τα τύμπανα παίζουν σωστά μιας κι είναι έτοιμα. Το μπάσο πατάει όμως στο 1 και θα πρέπει να παίξει πάνω τους. Αυτή την ρυθμική αγωγή θα έχεις σε ότι όργανο παίζεις. Θα το καταλάβεις αν δεν κρατάς χρόνο στο πόδι με 4α αλλά σε μισά.

έχει θέματα χρόνου και άλλα θέματα, σαν ιδέα όμως δεν είναι άσχημη. έχει προοπτική. Μια γενική μου παρατήρηση, κυρίως στα όγδοα, τρίηχα κλπ αν "φρασάρεις" εκτός ρυθμού/ρυθμικών αξιών το οικοδόμημα καταρρέει.

Περι jazz στα είπαν όλοι. Θα σου πω όμως τι θα έκανε τη διαφορά στο κομμάτι σου. Για να σταθεί ρυθμικά το σύνολο θα πρέπει όταν μετράς να τονίζεις το 2 και όχι το 1. Αν χτυπάς παλαμάκια πχ χτύπα ακολουθώντας το ταμπούρο, όχι την μπότα όπως θα έκανες σε έναν ελληνικό ρυθμό. Τότε θα δεις πως θα αρχίσουν να σουινγκάρουν όλα ώστε να μην κουνιέσαι... άβολα και το μπάσο θα κάτσει σωστά στα ντραμς αν το παίξεις έτσι. Στη soul, τη jazz και γενικά τη μαύρη μουσικη το 1 δεν υπάρχει.

βρε συ. το δείγμα που μου έστειλες αρχικά ήταν πολύ καλύτερο. Δεν ξέρω τι μεσολάβησε μέχρι το ...ταμείο. Στα είπαν οι άλλοι στα είπα και εγώ ιδιαιτέρως. Ακόμα είναι νωρίς για να ξεκινήσεις ολόκληρο τέτοιο πρότζεκτ. Όταν δεν έχεις ακόμα βρεις τον "τζαζ" δρόμο σου στην κιθάρα, μην προσπαθείς να τον βρεις ταυτοχρόνως σε όλα τα όργανα ΚΑΙ στη σύνθεση. Δεν ξέρω αν τα τύμπανα είναι κονσέρβα ή δικά σου, πάντως γενικά δεν πατάει....παραπατάει και συλλαβίζει και αυτό το κάνει ακόμα χειρότερο. Προσπάθησε να μείνεις σ αυτό που ξέρεις και να του κοτσάρεις δυο τρεις αποκλίσεις προς τζαζ εδώ και εκεί. Σιγά σιγά θα έρθουν όλα. Σιγά σιγά όμως. Όχι αύριο, ούτε του χρόνου. Και πρέπει να ακούς 5-10 ώρες τζαζ καθημερινά, από όλα τα είδη... Και τι σε έπιασε τώρα να παίξεις τζαζ? Επειδή λέει ο Φώτης ότι παίζω εγώ? Ούτε κατα διάνοια. Την κοινωνία κοροϊδεύουμε....

Και μόνο λόγω αυτού του στοιχείου, το βρίσκω ενδιαφέρον. Βέβαια το κομμάτι απέχει (πλην του ωραίου θέματος) από το να έχει κάποια συνοχή, αρμονική, μελωδική ή να μην ακούγεται απλά ως τυχαίες νότες οι μία δίπλα στην άλλη. Τη φοβάσαι τη τζαζ και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό για κάποιον που δεν έχει ακούσει αλλά αν εντρυφήσεις λίγο θα καταλάβεις ότι δεν είναι τίποτα τρομερά ιδιαίτερο ως προς την κατασκευή της. Είναι πολύ περισσότερο ένα συγκεκριμένο στυλ παιξίματος, μελωδικό, αρμονικό και ρυθμικό (ο ρυθμός στην τζαζ είναι υπεύθυνος για το 70% αυτού που αντιλαμβανόμαστε ως τζαζ ύφος). Εν ολίγοις, τα mainstream τζαζ κομμάτια έχουν κανονικότατη και σταθερή αρμονία και μελωδικό θέμα που επαναλαμβάνεται. Αυτό που τα κάνει να ακούγονται "παράξενα" στα αυτιά μας είναι το ότι έχουν συνήθως μη διατονική αρμονία (δε βρίσκονται σταθερά εντός μιας κλίμακας όπως το 90% της μουσικής που έχουμε μάθει να ακούμε) και ότι οι εκτελέσεις είναι αυτοσχεδιαστικές, τουτέστιν εκτός από τα impro σόλο που κάνουν τα όργανα, πάρα πολύ συχνά, έχει "πειραχτεί" και η μελωδία και η αρμονία και ο ρυθμός. Δηλαδή παίρνουμε ένα κομμάτι και το χρησιμοποιούμε ως πλατφόρμα και ενώ κρατάμε κάποια στοιχεία (ή και όχι) που το κάνουν αναγνωρίσιμο, του αλλάζουμε τον αδόξαστο σε αυτοσχεδιασμούς. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στην ιστορία της τζαζ, δε νομίζω να υπάρχει ένα live όπου κάποιο κομμάτι να παίχτηκε στη στουντιακή/δισκογραφική του μορφή. Υπό αυτό το πρίσμα, προσωπικά θα σε παρότρυνα να πιάσεις ένα-δυο πολύ απλά αρμονικά τζαζ στάνταρτς, (π.χ. blue bossa) και αφού παίξεις στην κιθάρα τα 4-5 ακόρντα τους και καταλάβεις περίπου πώς ακούγεται το κομμάτι στη "γυμνή" του μορφή, να βάλεις να ακούσεις εκτελέσεις διαφόρων και να προσπαθήσεις να αναγνωρίσεις στοιχεία του "αρχικού" και ακόμα περισσότερο να προσπαθήσεις να καταλάβεις τι του έκαναν και ακούγεται έτσι.

Δεν είμαι μπασίστας και μου τρέχουν τα σάλια με τα Dingwall.

Τι να πω, τα έχουν πει όλα οι προηγούμενοι και το 2013 και τώρα. Ελπίζω να αρχίσεις να γράφεις πάλι σιγά σιγά όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες.

Εγώ θα σου προτείνω σαν "πρώτο" βήμα να δεις λίγο το λεγόμενο 2-5-1 (ή II-V-I) σε ένα ρυθμό bossa-nova, μιας και ένα τεράστιο μέρος της Jazz έχει χτιστεί πάνω σε αυτό. Οι συγχωρδίες είναι σχεδόν πάντα με 7ες (1-3-5-7) ή και 9ες (1-3-7-9). Υπάρχουν και οι πιο πικάντικες με 11 και 13 βέβαια, αλλά μην ασχοληθείς ακόμα. Το χτίσιμο μελωδίας είναι λίγο πιο πολύπλοκο βέβαια. Ένας "εύκολος" κανόνας για αρχάριους είναι να παίρνεις το βασικές νότες της συγχορδίας που παίζεις (πχ 1-3-5-7), και για τις ενδιάμεσες παίρνεις αυτές και προσθέτεις 1 τόνο. Εγώ προσωπικά θεωρώ την Jazz αρκετά πολύπλοκη. Σίγουρα δεν είναι αυτό που λένε "παίξε ότι να ναι και το λες jazz". Εγώ έμαθα αρκετά με αυτό το βίντεο. Είναι κάπως θεωρητικό βέβαια, και τα αναλύει σε πιάνο, αλλά και πάλι νομίζω είναι αρκετά καλό.

Επιμενω πως το θεμα απο το 0:30 κ μετα ειναι σουπερ. Οχι σαν τζαζ κομματι, σαν ενα ομορφο, απλο κ παιχνιδιαρικο θεμα. Ρυθμικα δεν ειναι καλο. Αλλα αν το κρινεις σαν συνθεση μπορει ανετα να το κρατησει κ οταν το ψαξει λιγο παιχτικα οπως του προτεινεις κ εσυ να επιστρεψει κ... να του φερθει καλυτερα. Γενικα εγω με το που το ακουσα δε το εκρινα ουτε σα ν'ακουω τζαζ κομματι, ουτε σα ν'ακουω τζαζ παιχτη. Ρυθμικα ειναι τοσο προφανες αυτο που δε μπηκα καν στη διαδικασια αυτη. Ομως κατευθειαν μου εκανε εντυπωση πως σαν θεμα εχει νοημα κ ειναι κ ωραιο. Πχ αν ειχε αλλον αερα ρυθμικα κ παιχτικα ανετα στεκει σαν jingle. Κ δε το θεωρω υποτιμητικο αυτο για πρωτη προσπαθεια. Τωρα απο το 1:30 κ μετα ειναι αστοχο τελειως οπως ειπα. Παιχτικα ισχυουν ολα οσα λες, αλλα θεωρησα πως ηθελε να κρινουμε το θεμα κ οχι το παιξιμο κ πως σε αλλη περιπτωση θα ανεβαζε πχ ενα take πανω απο ενα standard η παιξιμο πανω απο καποια changes κ backing track. Επειδη λοιπον ετσι το ακουσα (σαν jingle οπως ανεφερα κ πιο πανω) αγνοησα τα ρυθμικα κ παιχτκα .. ατοπηματα κ ξαναδηλωνω πως η μελωδιουλα αυτη τα σπαει..

Πριν κάνεις οτιδήποτε, θα πρότεινα να ασχοληθείς λίγο να καταλάβεις την λογική πίσω από όλα αυτά. Τα υπόλοιπα θα έρθουν μετά πιο εύκολα και φυσιολογικά, αν καταλάβεις την λογική από πίσω.

Εγώ θα μιλούσα για σωσίβιο πρώτα, γιατί δεν είναι εύκολο να κολυμπήσεις αν δεν πατώνεις στην αρχή, και πας βαθιά. Γιώργο μου, θα πρότεινα να "ψάξεις" λίγο περισσότερο τι και πως*, και να ξαναπροσπαθήσεις. Μου φαίνεται σαν ένα αμάλγαμα τυχαιότητας, με μια προσπάθεια προσομοίωσης jazz αισθητικής. Πάρτα ένα ένα, και αργά, να τα καταλαβαίνεις πρώτα, και μετά να τα προσπαθείς. Υπάρχει παρ' όλα αυτά μια μελωδική (όχι όμως και ρυθμική) συνέπεια στο εγχείρημα, και αν μάθεις πώς να την χειρίζεσαι σε ένα ανάλογο περιβάλλον, νομίζω ότι θα τα καταφέρεις να είναι αρκετά πειστικό το αποτέλεσμα. * Πώς (και τι) παίζει το μπασοτύμπανο Πώς (τι, πότε, γιατί, κλπ) παίζει η κιθάρα και τα πλήκτρα

Θα μιλησω για το πρωτο 1:30 λεπτο γιατι απο εκει κ μετα αυτο που παιζει το μπασο ειναι αστοχο κ δεν μπορω να ακουσω κ τα υπολοιπα οργανα λογω αυτου Αν το swing feel σου ηταν λιγο πιο συνεπες (που για πρωτη προσπαθεια μια χαρα ηταν χαχα) θα μιλαγαμε για... επος. Απιστευτα κολληματικο κ παιχνιδιαρικο. Το timing στο μπασο (κυριως) αλλα κ στα πληκτρα στο θεμα μετα το 30 θελουν λιγο δουλιτσα για να αναδειχτει το συνκοπεσιο. Δηλαδη εκει που μπαινει το θεμα D-C- B- G η B-C μου ακουγονται λιγο πιο straight eights απ'οτι θα πρεπει. Παρολα αυτα το εχω ακουσει ηδη ποσες φορες γιατι ειναι σουπερ απλο κ το τραγουδαω ολη την ωρα. Μπραβο!

Συμφωνώ αν μιλάμε καθαρά για analog reamping με ενισχυτές, μικρόφωνα, κλπ. Εγώ εδώ και χρόνια έχω digital rig, οπότε δεν έχω συναντήσει τέτοιες εκπλήξεις ακόμα. Συνέχεια γράφω καρφί τα πάντα στην κάρτα ήχου και μετά τα περνάω από VSTs (παλιά από Axe Fx, κοκ).

Η εγγραφή από σκέτο di με σκοπό το μετέπειτα reamping είναι για μένα συνταγή αποτυχίας. Για χρόνια δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί το reamping μου ακουγόταν χάλια και νόμιζα ότι έφταιγε το chain, τα reampers της Radial κλπ. Μετά κατάλαβα ότι η κύρια χρήση του reamping είναι να γράψεις με τον ενισχυτή και το di ταυτόχρονα ακούγωντας όμως τον ενισχυτή και μετά αν θες να διορθώσεις τη θέση του μικροφώνου ή να κάνεις κανα quantizing στο di και να το ξαναπεράσεις. Αν έχεις πάιξει με το di σκέτο ή με έναν εντελώς διαφορετικό ενισχυτή και πας να κάνεις reamping, οι πιθανότητες είναι ότι θα απογοητευτείς με το αποτέλεσμα.

είμαι πολύ στεναχωρεμένος.... πριν απο λίγο απο το fb της Benedetto We are profoundly saddened to learn of the passing of guitar legend and friend Pat Martino (Patrick C. Azzara Sep 25, 1944 - Nov 1, 2021) Pat influenced generations of musicians, and spent a lifetime performing, recording and composing music known around the world for its fire and beauty. Pat was affiliated with with Benedetto Guitars for the past decade, where we produce his Pat Martino Model guitar designed by Pat and Robert Benedetto. His Benedetto accompanied Pat on every stage and studio performance in his final years. We proud of our association, honored to be considered his friend, and are forever indebted to Pat for the joy of music he imparted on our musical family. Deepest condolence to Pat's wife Aya, and to his longtime friend and loyal manager Joe Donofrio, who's unwavering support of Pat made his life better up the end.

Είμαι εντελώς άσχετος από jazz. Δεν έχω ποτέ ακούσει στη ζωή μου. Τελευταίες μέρες κάτι με έχει πιάσει και ξεκίνησα να ακούω λίγο, και ταυτόχρονα προσπαθώ να παίξω με jazz ύφος. Μέχρι που έγραψα ένα κομμάτι jazz.... και ηρέμησα (ο θεός να το κάμει κομμάτι). Το βάζω στην κατηγορία αυτή, διότι υπάρχουν πολλά λάθη, και σε πολλά σημεία δεν ξέρω καν τι κάνω. Είναι καθαρά αυτοσχεδιαστικό (κιθάρα και μπάσο), ενώ έβαλα και λίγα πλήκτρα για να γίνει κάπως πιο ανθρώπινο. Δεν ξέρω εάν συνεχίσω να ακούω ή ακόμα και να παίζω. Θα δείξει... jazz.mp3

Τώρα όμως που είναι ο Μπετόβες και που είμαι εγώ? Τώρα είναι η σειρά μου

Aχχχχ το 1961........ τι μου θύμισες τώρα. Τίποτα. Ούτε είχα γεννηθεί τότε.

Άκουσε το σόλο του στο παραπάνω κομμάτι (από 3.00 και ...) και θα δεις ότι δεν είναι παπαρολόγος.

Ξεκίνα από τον Robert Cray. και συνέχισε με τον Albert Collins

Ακριβώς ο,τι μου πρότεινε και ο Dim. Να προτιμήσω εκείνα με φωνητικά, ώστε να είναι πιο ξεκάθαρο το τι συμβαίνει.

Εγώ πάλι με την αφέλεια που με διακρίνει, αναρωτιέμαι.... Αφού δεν ακούς (δεν αγαπάς...) αυτή τη μουσική, γιατί θες να την παίξεις; Θα μου πεις "για να διευρύνω τους ορίζοντες μου στην κιθάρα" .... όμως στην μουσική που ακούς, σου αρέσει και είσαι εξοικειωμένος με αυτήν υπάρχουν πολλά πράγματα ακόμη να ανακαλύψεις.. Εάν είναι το χόμπι μας να γίνει αγγαρεία (εντάξει βαριά λέξη, αλλά επειδή πέρασα αυτό που περνάς τώρα είναι η κατάλληλη), το χάσαμε το παιχνίδι πατριώτη... My..

πάντως για εμένα η τζαζ είναι εύκολη (μην γελάτε εγώ έτσι νιώθω για εμένα) να την γράψω, να την σκεφτώ. Την καταλαβαίνω. Να την παίξω δυσκολεύομαι αλλά άμα γράφεις μέτρο μέτρο......................... Άμα έχεις σκοπό να εκπαιδευτείς ξεκίνα να μελετάς λίγο κάποια jazz progression και πάνω σε αυτά προσάρμοσε τις μελωδίες σου και αυτό πιο πολύ, πρόσεξε τα ρυθμικά σου και προσάρμοσε εκεί την ενορχήστρωση, μελέτα λίγο τι περιλαμβάνει συνήθως η τζαζ ενορχήστρωση και μετά θα είσαι μια χαρά. Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο. Και το βασικότερο όπως ειπώθηκε και ισχύει για κάθε είδος μουσικής, πολύ άκουσμα, λιώσε να ακούς. Αν πιάνει το αυτί τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα. χαχαχαχαχαχαχαχαχα μετά από καμια δεκαριά χρόνια. χ αχαχαχαχαχαχαχα

Έχεις ξεκινήσει πολύ σωστά κατά την γνώμη μου. Και λόγω μαθημάτων, αλλά και λόγω στόχου. Είναι σίγουρα το πρώτο και ευκολότερο (για κάποιον που ακούει/παίζει blues/rock) βήμα να μπεις σ΄ αυτό τον χώρο.

Γιώργο, πόσταρέ μου σε παρακαλώ ένα από τα κομμάτια που ακούς σαν παράδειγμα για να καταλάβω σε ποια jazz αναφέρεσαι, και να μπορέσω να γίνω πιο συγκεκριμένος. Από εκεί και πέρα να σου τι θα έκανα εγώ για αρχή. Θα έπαιρνα μέρη αντιπροσωπευτικών κομματιών που που αρέσουν, και θα προσπαθούσα ... 1. Να καταλάβω την λογική, μέσα από την ανάλυσή τους. 2. Να μιμηθώ τον τρόπο που παίζουν, αναπαράγοντας μικρές μουσικές φράσεις όσο το δυνατόν πιστότερα. 3. Μετά από τα παραπάνω (όταν τα έχεις κάνει σχετικά αρκετά για κάποιο διάστημα), θα προσπαθούσα να αντικαταστήσω .... α. κάποιες νότες κάθε φράσης με κάποιες άλλες (στην αρχή εκ του ασφαλούς, να ξέρω δηλαδή ότι ταιριάζουν, αλλά σταδιακά με πειραμματισμό να διαπιστώσω αν κάποιες δε ταιριάζουν) με όλα τα υπόλοιπα ίδια β. κάποια ρυθμικά μοτίβα με κάποια άλλα (πχ 8α με τρίηχα και το ανάποδο, 16α με 8α και το ανάποδο). 4. Επόμενο βήμα η ενασχόληση με τα εργαλεία (κλίμακες ακκόρντα, αρπέτζιος, κλπ) αλλά πάντα μέσα στα πλαίσια των ανωτέρω προδιαγραφών. Mimic, analyze, compehend, learn, interact, improvise, interact, improvise, interact. Τάδε έφη ΦΑΣΙΟΝ (2021)

Sorry φίλος... Η μακρά απουσία μου έχει προκαλέσει μια... αμνησία. (Ξέχασα ότι κάνουμε (και) πλάκες) Αλλά μάθε και εσύ βρε παιδί μου κάνα μπαρεδάκι...

Ναι, αλλά εκεί είναι και το "μυστικό" του σοναρίσματος. Βέβαια τα Dingwall είναι love/hate material. Δεν είναι για όλους λόγω αυτής της "ιδιαιτερότητας", αν και είναι απλά συνήθειο. Καλά, δεν είναι για όλους βέβαια λόγω και της τιμής τους, αν και έχει βγάλει και πιο "φθηνά" μοντέλα. Όμως σε σχέση με τα ακριβά- που δεν είναι αυτά που κυκλοφορούν στον Thomann- τα μπράτσα τους είναι πολύ πιο... μπαμπάτσικα. Ή να το θέσω διαφορετικά: Αν σου αρέσουν τα Ρ μπράτσα, δικό σου. Όμως στα ακριβά μοντέλα τα μπράτσα είναι "αέρας" ή κατ' αναλογία κάτι σαν slim C shape ενός Geddy Lee JB (αν και αναφέρομαι σε 5χορδα). Θυμάμαι που είχα πιάσει ένα από τα πρώτα Combustion και μετά ένα άλλο από μια πολύ ακριβή σειρά (μπορεί αν ήταν Prima Artist ή κάτι συναφές) και για τα γούστα μου ήταν η μέρα με τη νύχτα. Το μπράτσο του Combustion μου έκανε για... ρόπαλο (Precision ένα πράμα)

Και απ' εδώ και από αλλού, δεν είναι εκεί το θέμα. Το παράδειγμα περί νέου thread δεν είναι fictional. Τα παρελθόντα έτη ανάλογα νήματα έκαναν παρέλαση στο "μαγαζί"- φθηνό 5χορδο, δεν "λαλάει" καλά η Β, να αλλάξω μαγνήτες μπας και παίξει; Βέβαια αν κάποιος έχει 200 ευρώ για ένα introduction στα 5χορδα, γιατί όχι...

Ναι, καραμούζα (και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε) ... Βέβαια κάποιος μπορεί να είναι ΜΜ addicted. Αν είναι δεν θα πλησιάσει μια κόπια. Αν πάλι κάποιος θέλει να γίνει ΜΜ addicted, εκεί θα πρέπει να βάλει το χέρι στην τσέπη για το original, διότι η κόπια όχι δεν θα του καλύψει το addiction, δεν θα του το προκαλέσει καν...

Εεεε... θέλω να σου πω ότι σήμερα έπαιξες και εσύ ρόλο που επισκέφθηκα το "μαγαζί". Ας πούμε ότι σε άκουγα... κάπου και είπα δεν πάω να ρίξω μια ματιά να δω τι κάνουν αυτές οι ψυχές;

ΟΛΕΕΕΕΕ! Που 'σαι ρε παλικάρι!!!!!!!!!!! Black eyes we made to see you.

Πω... πω... είχα ξεχάσει πόσα χρόνια είχα να βρεθώ στο "μαγαζί". Hallo everybody. Αλλά ας πάμε στην "ταμπακιέρα". Το μπασάκι ακούγεται "αξιοπρεπές", αλλά... Καμία κόπια ΜΜ δεν μπορεί να ακουστεί σαν το original. Στην καλύτερη περίπτωση θα ακουστεί στο πολύ... περίπου. Και μιλάω εκ πείρας γιατί κάπου έχω ένα "ΜΜ" να μου βρίσκεται. Το ash και τα ηλεκτρονικά του original του δίνουν έναν πολύ ιδιαίτερο ήχο που οι κόπιες αδυνατούν να αναπαράγουν. Στα Fender αντίγραφα, σε γενικές γραμμές τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα, αλλά στα ΜΜ όχι. Και μια ακόμη παρατήρηση για το συγκεκριμένο μπάσο της ΗΒ: Είναι σίγουρα NO από εμένα 5χορδο των 200 ευρώ. Και αυτό γιατί 99% θα ακολουθήσει νέο thread με τίτλο "δεν ακούγεται καλά η Β να αλλάξω μαγνήτες;" ΥΓ: Ο sir Νέστορας ακόμα με βρίζει που πούλησα ένα ΜΜ StingRay που είχε περάσει από τα χέρια μου, αλλά ατυχώς δεν... αγαπηθήκαμε!

Πήρες μάσκα, πήρες βατραχοπέδιλα, τον αναπνευστήρα γιατί τον ξέχασες...;

Καλησπέρα σας! Μετά από πολλούς μήνες απραξίας είπα να postαρω ένα drum cover. Any comments you may have... they are all welcome! Καλή ακρόαση και thanks εκ των προτέρων!

Thanks! το ταμπορο ειναι custom MCH: http://www.mchdrums.com/?fbclid=IwAR2... ειναι ωραιο ναι! Οι γειτονες ευτυχως ειναι καλοβολοι, αν βλεπεις κι εγω παιζω γενικα σιγα, και οχι περιεργες ωρες οποτε οκ!

Ωραίο το παίξιμο, ωραίο ταμπούρο και ωραίος χώρος. Οι γείτονες τι λένε;

Reinhardt και Grappelli οι ιδρυτές της ευρωπαϊκής τζαζ δεν ξέρω ποιον αγαπώ περισσότερο. Το βίντεο είναι προφανώς επιχρωματισμένο. Αξίζει να δείτε το "Stephane Grappelli - A Life in the Jazz Century" Και εδω με τον υπέροχο Martin Taylor

Είναι άλλο να γνωρίζεις δεκαετίες πως ο Django έπαιζε με δύο δάχτυλα και άλλο να τον βλέπεις να το κάνει. Απίστευτος! Εγω που παίζω με τέσσερα δεν θα 'πρεπε να του ρίχνω; Δεν ξερω που βρέθηκε αυτό το έγχρωμο βίντεο αλλά αν σας αρέσει το Hot Club du France, έχει απαρτία.

Σιγά σιγά πάμε και προς άλλες λύσεις. Εγώ επειδή δεν έχω μπάσο και προσπαθώ να μη μαζεύω πολλά πράγματα γιατί η επόμενη 3ετία θα έχει αρκετές μετακομίσεις, προγραμματίζω μπάσο και μετά το περνάω από Neural DSP Darkglass. Αν δεν είσαι γκασμάς σαν εμένα και ξέρεις να προγραμματίζεις καλά, τότε την κάνεις τη δουλειά σου κι έτσι. Για να γυρίσω on topic, αν έγραφα κανονικά μπάσο, θα προτιμούσα να υπάρχει το DI για να μπορώ να περάσω το σήμα από όποιο ενισχυτή ή VST θελήσω, ανάλογα το είδος μουσικής.

Το έχω ξαναγράψει αλλά είχα την ευκαιρία να τον τραπεζώσω το 1994 στην Βαρβάκειο αγορά, στην Στοά των Αθανάτων. Μου κόστισε πολύ φτηνότερα!

"Σκετο" di δεν υπάρχει έτσι κι αλλιώς, πάντα ο ήχος του θα επεξεργαστεί με compression, eq και αν θες να βγάλεις τον ηχο που περιγράφεις overdrive (υπεροδηγωντας τον προενισχυτή της κονσόλας ) και distortion, υπάρχουν τόσα plug ins πλέον που the sky is the limit . Τα χρόνια τα παλιά δεν μασαγαμε πάντως να βάλουμε και πετάλια distortion ή overdrive στο patch bay της κονσόλας, μια χαρά "ροκ" ήχο έβγαζαν και αυτά, ειδικά το RAT.

Παίζεις πολύ καλά, πάρε μια κάρτα να γράφεις ανθρώπινα