Alex Raptakis

@gkourmoul1 Σ'ευχαριστώ για την απάντηση, εσένα περίμενα που ξέρω ότι τα πας καλά με τις αντιγραφές ήχου! Οι ρυθμίσεις στο amp sim της κιθάρας και του μπάσου είναι defaults, πέρα από ελάχιστο EQ. Ήθελα να δω πώς μπορώ να το φέρω χωρίς να χρειαστεί να προσομοιάσω στο 100% τους ήχους. Έτσι κι αλλιώς, με καμπίνες και επιλογές ήχων είμαι τέρμα άσχετος...

Καλησπέρα στην παρέα. Χρειάζομαι τα φώτα σας, ιδιαίτερα αυτών που τα πάνε καλά με μείξη και αντιγραφή ήχου. Θέλω να πετύχω ένα πολύ συγκεκριμένο ήχο, που μάλλον είναι συνδιασμός ηλεκτρικής-μπάσου (και μπότας όταν σκάει) Το ύφος του ήχου είναι τύπου djent/metalcore, σκεφτείτε κάτι σε μοντέρνο μέταλ σε χαμηλά κουρδίσματα. Παλαιότερα έχω αναφαίρει ότι για κάποιο λόγο μου φαίνεται πως ο ήχος της κιθάρας μου πάσχει, ειδικά όταν θέλω να πετύχω αυτό το στυλ. Η κιθάρα μου από μόνη της νομίζω ότι έχει "θόρυβο", δεν είναι αρκετά καθαρή δηλαδή, και ότι δεν έχει καθόλου ατάκα. Στο τέλος, χάνεται στη μείξη, ή χαόνεται το σύμπαν όταν την ανεβάζω. Αυτά για τις προηγούμενες προσπάθειές μου. Σε αυτό το είδος, ξέρω ότι παικτικά έχει μεγάλη σημασία να "σκάβεις" τη χορδή, και να παίζεις δυνατά δηλαδή. Έκανα μια νέα προσπάθεια, αντιγράφοντας ένα κομμάτι που μου αρέσει πολύ και αυτό που θέλω υπάρχει έντονα. Δεν θέλω να αντιγράψω συγκεκριμένα αυτό το κομμάτι, αλλά πετύχω το γενικό "feeling" αυτού του punchy εφέ που έχει το ρεφραίν, θα καταλάβετε όταν το ακούσετε. Οι ηχογραφήσεις είναι αρκετά πρόχειρες, και έχω κάνει ψηφιακό downpitch γιατί αυτοί μάλλον παίζουν με 8χορδη με ανοιχτή F, και η 7χορδή μου είναι drop A. Reference: Chokehold_cut.mp3 Το δικό μου: Chokehold_copy.mp3 - Είναι όλα στη μείξη άραγε; - Οι μαγνήτες πόσο ρόλο παίζουν παίζουν; - Πόσο ψηλά πρέπει να είναι η κιθάρα και το μπάσο, και μεταξύ τους, αλλά και σε σχέση με τα τύμπανα (μπότα/ταμπούρο); - Πώς "ταιριάζω" το μπάσο με την κιθάρα, έτσι ώστε να ακούγεται σαν επέκταση της κιθάρας; Αρκεί το EQ; Το χω πετύχει καθόλου;

Γενικά οι ήχοι είναι ιδιαίτερα κακοί. Θα μπορούσε να γίνει ΦΟΒΕΡΟ με λίγο καλύτερη διαχείριση στη μείξη. Έχει κάποια πολύ πολύ καλά στοιχεία.

Ταπεινή μου γνώμη, ο ήχος που θες να "πιάσεις" δεν είναι θέμα hardware, αλλά γνώσης. Το να πάρεις το υπερκαλυτερότερο hardware και να ξεκινήσεις να γράφεις σε ταινία δε σημαίνει ότι θα σου δώσει τον ήχο που ζητάς αυτόματα. Το ίδιο ισχύει και για το software φυσικά. Πλέον όμως κάποιος που γνωρίζει μπορεί να πετύχει ότι ήχο θέλει ψηφιακά. Δεν είμαστε στο 2000 που είχαμε την EMGήλα να τρυπάει αΦτιά παντού. Αυτά.

Μη ξεχνάμε ότι το μπουζούκι έχει μόνο 2 "κανονικές" διπλές χορδές, τις δύο κάτω, Ρε και Λα. Οι υπόλοιπες έχουν μια μπάσα και μια λεπτή όπως ακριβώς η πρώτη Ρε. Η 5η χορδή δηλαδή θα έχει μια μπάσα και μια λεπτή πάλι? Τουλάχιστον στο 4χορδο υπάρχει η ισορροπία 2+2, ενώ στο τρίχορδο κυριαρχεί ο πιο λεπτός ήχος.

Από την εμπειρία μου, οι μαγνήτες του μπουζουκιού δεν γίνεται να δώσουν αυτό που δίνει ένα καλό ηχείο, ειδικά αν το μπουζούκι είναι ακριβό. Εκτός αν έχει αλλάξει τόσο δα η σκηνή και δε το ξέρω, έχω καιρό να ασχοληθώ. Τώρα για το 10χορδο, πρώτη φορά το ακούω, αλλά έχει λόγο ύπαρξης άραγε? Η σύγχρονη ελληνική δισκογραφία για μπουζούκια, όχι μόνο περιοορίζεται σε lead παίξιμο,, αλλά έχει και αρκετά συγκεκριμένο χαρακτήρα που ίσως να χρειάζεται μόνο τις 2 πρώτες χορδές. Άντε να βάλεις και 3η σε κανένα σόλο. Αλλά δεν έχω ακούσει κάτι όπως τα σόλο τύπου Χιώτη ή Λεμονόπουλου, δε βγαίνουν πλέον. Δε νομίζω να αρέσουν και στον κόσμο δηλαδή, μιας και απλά γράφονται τυπικά λαικο-ποπ ζεϊμπέκικα, χασάπικα και τσιφτετέλια για να κουνιούνται οι νεαρές, και αυτό όσο δεν παίζει τραπ. Από την άλλη, αυτά λέγαμε όταν ο Χιώτης έφερε το 4χορδο στο χώρο, όλοι το σνόμπαραν - ακόμα και σήμερα δηλαδή, υπάρχουν οι hardcore τρίχορδοι. Ο Χιώτης όμως έδωσε άλλη έκταση στο όργανο, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό. Σίγουρα συνδέουμε κομμάτια με στιγμές του παρελθόντος, αλλά δεν είναι και αυτά που βάζουμε αναγκαστικά στην playlist μας. Το 99% των κομματιών που ακούω καθημερινά δεν έχει καμία σχέση με καμία ανάμνηση. Τα ανακάλυψα τυχαίες μέρες στο youtube με διάφορους τρόπους, και πλέον έχω δημιουργήσει τις δικές μου σκέψεις βάσει αυτών, και όχι βάσει αναμνήσεων.

Χαχαχα το ξεθάψατε πάλι! Όλο λέω να το κάνω remake να φτιαχτούν οι λεπτομέρειες αλλά όλο έχω φουλ δουλειά αυτή την εποχή!

Ισχύει 100% εννοείται. Και όσο μεγαλώνεις αλλάζουν και οι προτεραιότητές σου. Και δεν είπα ότι μιλάμε για κανονικούς σνομπ, όχι. Μιλάω για κάτι που συμβαίνει υποσυνείδητα, λόγω συνήθειας, παρελθόντος, κουλτούρας, ή ότι άλλο μπορεί να έχει επηρεάσει τις προτιμήσεις του ακροατή. Φυσικά και είμαστε επιλεκτικοί. Αλλά - ο OP λέει για το ότι ακούει φοβερά πράγματα αλλά του αρκεί που τα ακούει μία φορά. Εγώ όταν ακούσω κάτι που το χαρακτηρίζω έτσι, έχει μπει στην playlist στο repeat μέχρι να έρθει το επόμενο. Αν δεν το κάνει, τότε τι φταίει? Ε εγώ λέω το υποσυνείδητο bias που πιθανόν έχει, και όλοι έχουμε με διαφορετικές σταθερές.

Σίγουρα Μπιλ, με βρίσκεις σύμφωνο. Βέβαια, εγώ προσωπικά, έχω γνωρίσει πολλούς που ανακαλύπτουν αριστουργήματα του παρελθόντος χωρίς να τα σνομπάρουν, και ελάχιστους που έκαναν το αντίθετο. Και θα σου πω και το άλλο. Οκ γεννήθηκες το 40-50-60. Γιατί να αφήσεις τον εαυτό σου να σε καταδικάσει μόνο σε αυτό το είδος? Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για το σήμερα και τις νέες γενιές. Γιατί να μένουν στη μουσική του σήμερα? Να πάνε και στο παρελθόν. Άμα λάχει, να πανε και στα gregorian chants. H μουσική είναι φυσικό φαινόμενο, είναι κάτι χωρίς σύνορα, χωρίς χρονολογία. Γιατί πρέπει απαραίτητα να της βάλουμε ταμπελάκια παλαιό,μοντέρνο, κλασικό, διάσημο, top10, 70', κοκ? Κατ' εμέ ο κάθε ακροατής πρέπει να είναι ανοιχτός σε οτιδήποτε, και να κρίνει χωρίς να ξέρει τις λεπτομέρειες. Απόλυτη αμεροληψία. Δυστυχώς όμως δε γίνεται κάτι τέτοιο, και όσο περνούν τα χρόνια βλέπω πως γίνεται ακόμη χειρότερο, το οποιό οδηγεί στο άλλο άκρο. Προωθείται υλικό που πληροί κάποιες προδιαγραφές ανεξαρτήτου ποιότητας (βλέπε το εύκολο, γρήγορο, ad-friendly, ντε και καλά diverse, κτλ), και φυσικά δε συμβαίνει μόνο στη μουσική. Εκεί ο δέκτης απλά καταναλώνει χωρίς καν να μπει στη διαδικασία να επεξεργαστεί οποιαδήποτε πληροφορία, και χάνεται όλο το νόημα. Άλλος θα πει βέβαια, υπάρχει νόημα? Αν διασκεδάζει ο άλλος με το οτιδήποτε, δεν είναι αρκετό? Και απαντώ, σίγουρα, και μακάρι να μπορούσα να διασκεδάζω με το οτιδήποτε

Ισχύει, αλλά δε χρειάζεται να σταματήσεις κάπου. Δε νομίζω να ακούω αυτά που ακούω τώρα σε 30 χρόνια, ούτε καν σε 5. Κάθε φορά που είπα κάτι τέτοιο, βγήκα λάθος για τον ίδιο μου τον εαυτό. Αλλά δε νομίζω να σταματήσω να ακούω μουσική. Τώρα θα μου πει κανείς, και αυτό μπορεί να αλλάξει. Η μουσική για μένα είναι κάτι το πολύ προσωπικό όμως, πράγμα που δεν μπορώ να πιστέψω πως κάποια στιγμή στη ζωή μου θα βαρεθώ για τον οποιονδήποτε λόγο.

Εγώ ακούω μουσική καθημερινά, και σχετικά ασταμάτητα. Είτε δουλεύω, είτε περπατάω, κατά πάσα πιθανότητα θα με πετύχεις με μουσική. Όταν ακούω ένα νέο κομμάτι που θα με ενθουσιάσει τόσο, στο στυλ που μου αρέσει φυσικά, τότε μπαίνει κατευθείαν στην καθημερινή μου playlist. Γίνεται σπάνια, συνήθως όταν κάποια μπάντα που αγαπώ βγάλει νέο δίσκο, ή αν τύχει και ανακαλύψω μια καινούργια μπάντα. Και στις δύο περιπτώσεις, μπαίνει στο repeat μέχρι θανάτου, ακόμα και αν είναι μόνο ένα κομμάτι. Παθιάζομαι, διεγείρομαι με νέες μελωδίες, ρυθμούς, και συνδιασμούς αυτών. Βέβαια θα πω το εξής, και επειδή δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω, ίσως προσβληθεί κόσμος. Δεν το θέλω όμως σε καμία περίπτωση. Είτε μιλάμε για jazz, είτε για κλασική, είτε για metal, αν κάποιος έχει μεγαλώσει με τα παλιά κλασικά, και έχει "μείνει" εκεί για οποιονδήποτε λόγο, τότε ίσως είναι σχεδόν αδύνατο να μπορέσει να απολαύσει με την ίδια ένταση μια νέα εκδοχή του είδους της αρεσκείας του. Χτίζεται ένας snob-τοίχος, ίσως και ασυνείδητα. Συνεχίζει να ακούει classics και μόνο classics, γιατί σαν αυτούς τίποτα, δεν θα υπάρξει ποτέ άλλος, κτλ, με αποτέλεσμα το κομμάτι που σε ενθουσίασε για 5 λεπτά να μη μπαίνει ποτέ στην playlist σου, μάλλον γιατί ασυνείδητα γίνεται σύγκριση με τους θρύλους του παρελθόντος. Ποιός Tim Henson, ποιός Tosin Abasi, ποιός Misha Mansoor. Φυσικά δε γίνεται να αναγκάσει κανείς τον εαυτό του να του αρέσει κάτι - αλλά ίσως υπάρχει και το acquired taste που λέμε. Το έχω παρατηρήσει και στον εαυτό μου εννοείται. Αλλά όταν έρθει αυτό το μούδιασμα από ένα νέο άκουσμα, οφείλω να το αναγνωρίσω και να το βάλω στην playlist μου. Και έχω πρόσφατο παράδειγμα το κόλλημα που έφαγα με (κάποια κομμάτια των) Sleep Token. Μείξη pop, soul, math και deathcore, άκουσα και έπαθα κοκομπλόκο. Παλιά θα σου έλεγα ΜΟΝΟ TOOL KAI DREAM THEATER ΡΕ. Άλλοι θα έλεγαν ΜΟΝΟ RUSH. Όσο μεγαλώνω, τόσο διαμορφώνεται και η μουσική που ακούω. Κάποια αλλάζουν πολύ, κάποια λίγο. Αλλάζουν όμως, γιατί αλλιώς, όπως διαβάζω από πολλούς, σταματάς να ακούς μουσική. Μάλλον, δε ξέρω.

Θυμάμαι το Amplitube έχει "επίσημους" ενισχυτές με υπογραφή του Slash. Τους είχα... δοκιμάσει, ας πούμε, τσάμπα. Κατάλαβες. Αλλά για freeware δε ξέρω.

Οι ΣΦ κιθάρες ταιριάζουν απίστευτα στο κομμάτι! Η μελωδίες και οι αρμονικές αλλαγές (ξαναλέω) μου αρέσουν πολύ και δίνουν αυτό το κάτι διαφορετικό. Η μείξη είναι τοπ όπως πάντα. Λίγο περίεργα κάποια "τύμπανα" που δεν φαίνεται να ταιριάζουν με το κιτ που παίζει, αλλά είναι και αυτό μέσα στο λίγο διαφορετικό που το κάνει να ξεχωρίζει. Καλό-κακό δε ξέρω, δεν έχω αποφασίσει ακόμα. Διαφορετικό όμως σίγουρα.

@Χάρης Ο, αγνόηησε το χρώμα που σε μένα είναι μαύρο, αλλά εννοείς ότι σου ανοίγει μόνο με το menu bar χωρίς το παράθυρο με τα templates? Αυτό το παράθυρο λέγεται Steinberg Hub και το ενεργοποιείς αν πας στο Edit>Preferences>General> Use Hub κάτω κάτω Ο αλγόριθμος standard/elastique είναι ένα "έξυπνο" σύστημα αναπροσαρμογής αρχείων ήχου όταν επηρεάζεται πολύ ο χαρακτήρας τους κατά την επεξεργασία, για παράδειγμα αν τα κάνεις πολύ time-stretch ή pitch-shift.

Νικ δοκίμασε πρώτα να γράψεις την κιθάρα και μετά τη φωνή από πάνω, ξεχωριστά!

Ποια τα διαφορετικά specs σε σύγκριση με τις άλλες Fusion-III που κάνουν 280 και 310? Αυτά τα 150+ ευρώ παραπάνω δε βλέπω να δικαιολογούνται. Ίδιο σώμα, ίδια locking tuners, ίδιο bridge. Μόνο στους μαγνήτες βλέπω διαφορά, και αυτοί λένε... TESLA. Μόνο και μόνο για το ηλίθιο mainstream όνομα δε θα τους έπαιρνα. H Fusion-III σειρά όντως φαίνεται φοβερή.

Όχι δικά μου

ΝΑΙ ΝΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΛΩ

@billaraskats27@Ali Barout Παιδιά απίστευτο, το βρήκα. Όχι μόνο έχει Tuplets, αλλά μπορείς να φτιάξεις ότι αξία θες και την αποθηκεύει στο Quantization menu. ΡΕ ΚΙΟΥΜΠΕΙ ΣΑΓΑΠΩ

Στο FL το τραβούσες σύμφωνα με το grid, όπως ήθελες εσύ. Πχ, για να κάνεις ένα 5ηχο, έστρωνες 5 απλά όγδοα κανονικά, τα διάλεγες με το ποντίκι όλα μαζί, και τα τραβούσες από την άκρη, σαν να έκανες "resize", τόσο ώστε να χωράει στο grid ενός τετάρτου. Ήταν πολύ γρήγορο. Μακράν το καλύτερο Piano Roll του FL. Δύσκολο να το εξηγήσω στο 100%. Ο κιουμπέης δυστυχώς δεν το κάνει καθόλου καλά το 5ηχο/7ηχο, κτλ. Για την ακρίβεια δεν το κάνει καθόλου, δεν υπάρχει επιλογή. Μόνο για 3ηχα.

Ναι αυτό εννοούμε. Θυμάμαι στο FL, ενώ δεν είχε ρυθμίζεις για fixed grid, μπορούσες να βάλεις 5 ίδιες νότες στη σειρά και να τις τραβίξεις στο μέγεθος που θες. Οπότε έπαιρνες 5, τις έβαζες στο μέτρο/τέταρτο που θες, και τις φέρνεις εκεί που θες, όσες και να ναι δηλαδή. Ήταν φοβερό feature.

Ναι το ξέρω, είναι άθλιο τελείως. Οφφτοπικ αλλά ήταν μέρος του meme :P

Έλεγα να κάνω το ίδιο με Tuplets. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΑ TUPLETS ΣΤΟ GRID?