Μουσικοί στην Ελλάδα!!??

[Επισκέπτης]

O Ζακ-Υβ-Κουστώ πήρε μία βαθειά ανάσα. Ήταν εκπληκτικό να αισθάνεται τον παγωμένο αέρα στα πνευμόνια του, μετά από τόσα χρόνια στον άλλο κόσμο. Νέκρος.. "γαμώ τα χταπόδια του Αλάχ" σκέφτηκε, ανακουφισμένος για το γεγονός ότι η εμπειρία του στον άλλο κόσμο τον είχε οριστικά απαλλάξει από τις προκαταλήψεις του για τις μη-χριστιανικές θρησκείες. Χαμογέλασε με τη σκέψη και προχώρησε προς τη μπαλκονόπορτα.

 

 

[darshan]

Ναι, ο Ζακ θα μπορούσε...  :D Τι είναι αυτό?

[O_Menelaos]

Κοιτα, οτι το εχω αποφασει..το εχω αποφασισει :P

Για οσους λες οτι κατα καποιον τροπο μου τη "χαλανε", "προκαλω" για ακομα περισσοτερες πληροφοριες για να δω και να κατανοησω καλυτερα γιατι διαφωνουν, ποιες ειναι οι δυσκολιες που αναφερουν, και μεσω ποστ που γινονται παραλληλα και μεσα απο αντικρουσεις αλλα και συμφωνιες, να δω και αν μπορω να τις αντιμετωπισω!!Και ενταξει με το ποστ μου το αρχικο, αλλα και γενικα οπως εξελιχθηκε και συνεχιζει να εξελισεται η συζητηση, ειναι παρα πολλα αυτα που εχω ρωτησει οχι μονο ενα συγκεκριμενο πραγμα.Η συζητηση νομιζω πιο πολυ κυλλαει παρα την "οδηγω".

 

Τωρα σαφως και δεν σκεφτομαστε με ΕΝΑΝ μονο τροπο, θα ηταν υποτιμηση για το ανθρωπινο ειδος :P

Ακομη, αναγνωριζω οτι η εως τωρα "σταση" μου στο θεμα, ειναι καπως μονοπλευρη, και γερνει στην πλευρα της μουσικης, αλλα δεν ξερω κατα ποσο ειναι "κολλημα" οπως το λες αυτο.Δηλαδη, ναι αληθεια ειναι οτι δεν εχω δει αρκετα πραγματα γενικα στη ζωη μου για να ξερω οτι π.χ ΑΥΤΟ θελω, αλλα δεν πρεπει να αρχισει κανεις απο καπου??

 

Αυτο που λες εσυ, ειναι πολυ ωρεο σαν challenge που το σκεφτομαι, να δοκιμασω δηλαδη και κατι αλλο π.χ πληροφορικη-προγραμματισμος που μου ειναι συμπαθης, και αν οντως δεν μ'αρεσει να παω για τη μουσικη.Αλλα δεν θα χασω πολυτιμο χρονο τοτε??Σιγουρα θε εχεις παρακολουθησει και τα προηγουμενα ποστ, στις τελευταιες σελιδες "ακουγεται" πολυ η επιλογη του εξωτερικου.Εσενα η γνωμη σου ποια ειναι??Θα ηταν το ιδιο "αποτυχημενος" επαγγελματικα ενας μουσικος εδω και το ιδιο π.χ στην Αγγλια (μιας και αναφερεται συχνα)??

 

Τα μοσχαρια που αναφερεις, που αν καταλαβα καλα λες με απλα λογια να μη "προχωραω" στη ζωη μου με παροπιδες, ειναι πολυ σημαντικο, αν σκεφτεις οτι απο την ιστορια κυριως (εκει αποδεικνυονται ολα!!!), εχει αποδειχθει οτι αυτοι που στη ζωη τους ηταν πολυ "στενομυαλοι" να το πω, αυτοι ηταν και που δεν διαπρεψαν, και αυτοι ηταν που μειναν πισω (με τους ιδιους δισκους, τις ιδιες ταβερνες, τους ιδιους φιλους κ.τ.λ).Ομως να μη πηγαινουμε και στα ακρα, δηλαδη οχι αν συναντησεις καποιες δυσκολιες τα παρατας..ουτως η αλλως, ποιος δεν συναντησε δυσκολιες σε οτιδηποτε εκανε??Θελει υπομονη και επιμονη το πραγμα..αν το σπρωχνεις και το σπρωχνεις και δεν τραβαει..ε τοτε θελει αλλαγη!!

 

.  .  .

 

Ενταξει εισαι πιο εξυπνος ;D

 

Επισης σ'ευχαριστω και σενα wow, και ολους εδω που σπευσαν να με "προμηθευσουν" με τις πολυτιμες πληροφοριες τους και με τα τις εμπειριες τους, σας ευχαριστω πραγματικα μεσα απ την καρδια μου, και μακαρι να μπορεσω καποτε να κανω κατι για να σας βοηθησω και γω αναλογως, και ακομη περισσοτερο!!

[Nikolas]

Μία τέτοια ανακοίνωση εκ' μέρους του παιδιού μου (και μάλιστα διατυπωμένη με τέτοιο τρόπο) δε μπορεί παρά να είναι συνέπεια συναναστροφών έξω από το πλαίσιο που θα ενέκρινα. Συνεπώς, η γνώμη μου θα είχε πάψει προ πολλού να έχει σημασία και - ελπίζω - ότι θα είχα το θάρρος να το παραδεχτώ αυτό και να μην παλεύω για το ακατόρθωτο.

Δεν ξέρω αν έχεις παιδιά! Συγνωμη, πραγματικά για για τα πάρακάτω αφού είναι σε θεωρητικό επίπεδο ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ... (ΕΔΙΤ: Άλλαξα τη λέξη παραπάνω σε πάρακάτω)

 

Το παιδί σου δεν το παρατάς ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ (εκτός αν σε βιάζει, σε δέρνει, και δεν ξέρω τι, και πάλι είναι δύσκολο). ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ! Αν θεωρείς "θάρρος" το να παραδεχτείς ότι η γνώμη σου δεν έχει σημασία, πολύ απλά αυτός είναι ο λόγος που δεν έχει σημασία η γνώμη σου!

 

[/πατέρας 2 παιδιών]

 

Αλλά - βλέπεις - αυτό είναι το πραγματικό ζήτημα. Μόνο υπό την επήρρεια συναναστροφών κάποιος θα έπαιρνε την απόφαση να ασχοληθεί με τη μουσική: δε ζούμε δα και σε κάποια κοινωνία στην οποία οι μουσικοί απολαμβάνουν κάποιας ειδικής εκτίμησης, ώστε να πεις ότι αυτόματα δημιουργήθηκε αυτή η προτίμηση. Οπότε, πρέπει πάντα να αναρρωτιέται κανείς, αν οι συναναστροφές του έχουν πραγματικά να δείξουν κάποιο τεκμήριο αξίας για τις απόψεις τους.

χμμμ...

 

Αφού δε μ'αρέσει να μιλάω 'φανταστικά' και μέσα από dreamworld, όπως κατηγορήθηκα πριν, θα μιλήσω πολύ σύντομα για τον εαυτό μου:

 

Οι γονείς μου δεν είχα επαγγελματική σχέση με τη μουσική, αλλά τους άρεσε, και ο πατέρας μου έπαιζε λίγο πιανο και κιθάρα. Η απόφαση να γίνω μουσικός, ήταν δική μου.

 

Ελπίζω πλέον, ότι με τα έργα μου, τα λόγια μου, τις πράξεις μου, τη βοήθεια που ελπίζω να προσφέρω, και τα διαπιστευτήριά μου να μπορώ να δώσω κάποια αξία στις απόψεις μου! (αν και έχω εκφράσει κάποιες αντιρρήσεις σχετικά με το όλο θέμα, του τι λέει ποιός και αν έχει σημασία ποιός το λέει κλπ)...

 

Τα παιδιά, ο κόσμος όλος ντε, δεν ζει σε ένα κλουβί από τσιμέντο. Ζει και λαμβάνει: Από το Ιντερνετ, από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, κλπ. Υπάρχει η περίπτωση η επηρροή που λές να προέρχεται από κομμάτια του Prokofiev στο Μέγαρο, πχ (γιατί με έμενα κάτι τέτοιο έπαιξε ως ένα βαθμό), ή τα έργα του JMJ!

 

Οι συναναστροφές του παιδιού μου/σου θα έχουν περάσει το φίλτρο το δικό μου/σου πολύ απλά. Τα παιδιά μαθαίνουν απο εσένα κι εμένα. Αν μαθαίνουν πιο πολύ από τους άλλους παρά από εσένα, αυτό σημαίνει ότι ως γονιός δεν κάνεις καλά τη δουλειά σου.

 

Οι ροκάδες του 1980, είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι της δεκαετίας του 2000, αγαπητέ Νικόλα και οι ρεμπετάδες της δεκαετίας του 1980 είναι οι ασφαλιστές της δεκαετίας του 2000. Είναι κρίμα κάποιος να χαραμίσει τη ζωή του επιδιώκοντας τη συμβατότητα με τέτοιες παρέες, διότι ο χρόνος πίσω δε γυρνά.

Δεν ασχολούμαι ούτε με το ένα είδος, ούτε με το άλλος, όπως πιθανώς γνωρίζεις, αλλά οι κλασσικοί καλιτέχνες του 80 εξακολουθούν να είναι μουσικοί.

 

Και ακόμη πιο απλά: Στα 32 μου, με τόσες σπουδές στη μουσική, και ειδικά στη σύνθεση, ή μουσικός θα είμαι, ή θα πηδήξω απο κανένα παράθυρο του ΑΒ που θα δουλεύω ως ταμίας. Γιατί ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ! Όχι μόνο ψυχολογικά, και ψυχικά αλλά και πρακτικά! Τι χρησιμότητα έχει ένα διδακτορικό στη σύνθεση για έναν... γραφίστα, έναν... γραμματέα, έναν... τεχνικό τηλεπικοινωνιών; ΚΑΝΕΝΑ!

 

 

 

[marathon]

Τι χρησιμότητα έχει ένα διδακτορικό στη σύνθεση για έναν... γραφίστα, έναν...

Ελπίζω να εννοείς, στη μουσική σύνθεση και όχι γενικά στη σύνθεση... ;D ;D

[Nikolas]

Ελπίζω να εννοείς, στη μουσική σύνθεση και όχι γενικά στη σύνθεση... ;D ;D

HAHAHA! Ναι... μουσική σύνθεση, που και πάλι έχει τη χρησιμότητά του, αλλά τέλος πάντων... ;)

[Επισκέπτης]

Καλημέρα

 

Λοιπόν, Νικόλα μου, κατ' αρχήν να ξέρεις ότι τα ταμεία στα ΑΒ είναι πάντα στο ισόγειο (οπότε δε κινδυνεύεις να πέσεις από το δεύτερο όροφο).

 

Κατά δεύτερον, για τ' όνομα του Θεού, μη γίνεις ποτέ ταμίας και ειδικότερα μη γίνεις ταμίας του ελληνικού κράτους διότι τον ήπιαμε.

 

Κατά τρίτον, όσον αφορά τα παιδιά, εγώ δεν είπα πουθενά ότι τα παρατάς ή τίποτε τέτοιο βαρύγδουπο. Είπα μόνο, ότι αν διακρίνω ότι πλέον δεν έχω (λόγω αποτυχίας μου) καμία επιρροή στη διαμόρφωση των απόψεων του παιδιού μου, δεν θα αυταπατώμαι ότι έχω.

 

Πάμε τώρα στα σοβαρά:

 

Είναι ενδιαφέρον ότι είσαι 32 χρονών διότι ακριβώς σε αυτή την ηλικία (αλλά χωρίς παιδιά) αποφάσισα να αλλάξω επαγγελματικό αντικείμενο, ενώ και εγώ έβριθα σπουδών, διπλωμάτων, συγγραμάτων, εκπαιδευτικού και συγγραφικού έργου, διαλέξεων κλπ. Όμως - επειδή δεν έβγαιναν χρήματα - πήρα τη μεγάλη απόφαση και τα παράτησα (έτσι ξηγιόμαστε εμείς οι ζόρικοι). Χρειάστηκαν τέσσερις μήνες πριν βγάλω τα πρώτα μου χρήματα από τη νέα εργασία μου και τέσσερα χρόνια μέχρι να ισορροπήσω στη νέα κατάσταση. Να σκεφτείς, ότι ακόμη και σήμερα συναντώ ανθρώπους που έχουν να με δουν πολύ καιρό και δεν ξέρουν τίποτε γι' αυτή την αλλαγή - εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είμαι ..... και να με ρωτάνε "πως πάει η δουλειά".

 

Γι' αυτό έγραψα παραπάνω ότι πρέπει κανείς να είναι πολυπράγμων (μέχρι κάποια ηλικία, τουλάχιστον), διότι είναι ανάρμοστο για ένα σύγχρονο άνθρωπο να εγκλωβίζεται σε μονόδρομους, οποιουδήποτε είδους.

 

Βέβαια, εννοείται ότι ειδικές συνθήκες (και τα παιδιά είναι σίγουρα τέτοια ειδική συνθήκη) θα μπορούσαν να εμποδίσουν έναν άνθρωπο από τέτοια άλματα. Απ' την άλλη, ίσως θα μπορούσαν να τον αναγκάσουν σε τέτοια άλματα, π.χ. αν πεινάνε τα παιδιά σου κάπου ξεχνάς και διπλώματα και διδακτορικά στη σύνθεση.

 

Εσύ π.χ., θα μπορούσες να γίνεις εξαιρετικός πωλητής (όχι πλασιέ) διότι είσαι μέγας μπλαμπλάρας και έχεις και φατσούλα άλα Ντεμπισύ / αρχοντοσυνδικαλιστή του Θασόκ. Σε "βλέπω" (κάτω από άλλες συνθήκες) σε μία εβένινη γραφειάρα να καπνίζεις το πούρο σου και να σερβίρεις φίνο κονιάκ σε κυρία των δημοσίων σχέσεων φίλιας εταιρείας ενώ κάνεις κάποιο περισπούδαστο σχόλιο για τον Μότσαρτ που ακούγεται στο background ενώ ετοιμάζεσαι να κλείσεις μία συμφωνία 35.000 ευρώ. ΜΗΝ είσαι σίγουρος ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο, εκτός από αυτό που κάνεις. :) :) :) :)

 

Αλλά ακόμη και αν έχεις δίκηο, τι σημασία έχει αυτό για κάποιον που ακόμη δεν έχει δαπανήσει χρόνο σε σπουδές αντίστοιχες των δικών σου; Αυτό συζητούμε εδώ.

 

 

[Evilnye]

Εσύ π.χ., θα μπορούσες να γίνεις εξαιρετικός πωλητής (όχι πλασιέ) διότι είσαι μέγας μπλαμπλάρας και έχεις και φατσούλα άλα Ντεμπισύ / αρχοντοσυνδικαλιστή του Θασόκ. Σε "βλέπω" (κάτω από άλλες συνθήκες) σε μία εβένινη γραφειάρα να καπνίζεις το πούρο σου και να σερβίρεις φίνο κονιάκ σε κυρία των δημοσίων σχέσεων φίλιας εταιρείας ενώ κάνεις κάποιο περισπούδαστο σχόλιο για τον Μότσαρτ που ακούγεται στο background ενώ ετοιμάζεσαι να κλείσεις μία συμφωνία 35.000 ευρώ. ΜΗΝ είσαι σίγουρος ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο, εκτός από αυτό που κάνεις. :) :) :) :)

 

Πως φαντάζεστε τους νοιζ ποστερς αφτο ινε;

 

Εσύ είσαι καλός γιατί δεν έπαιξες μαζί μας;

[theoctapus]

Το κατά πόσο ένα παιδί που μόλις βγήκε από την εφηβεία μπορεί να πάρει την σωστή απόφαση για το μέλλον του με την προκατειλημμένη βοήθεια των γονείων του, σηκώνει συζήτηση. Θα φέρω ένα παράδειγμα. Όταν ήρθε η στιγμή να επιλέξω σχολές στο μηχανογραφικό μου (1997) επηρεασμένος από τον αξιωματικό ξαδερφό μου, αποφάσισα να βάλω την Ευελπίδων ως πρώτη επιλογή. Το στενό μου οικογενειακό περιβάλλον άλλο που δεν ήθελε, "Πολύ καλά θα κάνεις παιδί μου. Σταθερός μισθός, δεν θα ψάχνεις για δουλειά" κ.α. Μέχρι σήμερα θεωρώ ύψιστη τύχη το γεγονός ότι δεν πέρασα με την πρώτη πανελλήνιες. Την επόμενη χρονιά το σκέφτηκα λίγο καλύτερα και οι στρατιωτικές σχολές πήγαν περίπατο. Πέρασα στις πανελλήνιες και τώρα ασχολούμε με μια επιστήμη που με εκφράζει απίστευτα και δεν έχω κάποιο οικονομικό πρόβλημα (προς το παρόν).

 

Δυστυχώς ένα παιδί 17-18 είναι πολύ πιθανό να πάρει λάθος αποφάσεις για βιοποριστικά θέματα, κάτι που όλοι μας έχουμε δει να συμβαίνει γύρω μας. Πόσους ενήλικες γνωρίζουμε που είτε δουλεύουν αλλά κάνουν μια δουλειά που σιχαίνονται και αναγκαστικά έχουν κλείσει του διακόπτες στο μυαλό τους για να μην συνειδητοποιήσουν ότι είναι δυστυχείς, ή άλλοι που κυνήγησαν το "όνειρο" και τωρα ζούν από τον ΟΑΕΔ (αν βέβαια αυτό είναι εφικτό) ή π.χ. κάνουν delivery (να 'ναι καλά οι άνθρωποι). Αν δεν έχεις εμπειρίες στην ζωή σου, ωριμότητα σκέψης και ψυχραιμία (χαρακτηριστικά που δύσκολα βρίσκεις σε έφηβους) είναι δύσκολο να αποκτήσεις την απαραίτητη διορατικότητα για να "δεις" το μέλλον σου.

 

Από την άλλη, οι γονείς πάντα καλοπροαίρετα, επιθυμούν να δούν τα παιδιά τους να ζούν σε ένα "ασφαλές" περιβάλλον. Γι' αυτό πετάνε την σκούφια τους όταν ακούσουν τις λέξεις στρατιωτικές/αστυνομικές σχολές ή κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να μιλήσουν στο ΧΥ βουλευτή μήπως και βολέψει το παιδί τους σε καμιά θεσούλα βρε αδερφέ (btw απεχθέστατη λογική χωρίς καμία απολύτως δικαιολογία).

 

Υπάρχουν βέβαια και οι άλλοι γονείς (και είναι πολλοί) που είτε θέλουν να προβάλλουν τα δικά τους ανεκπλήρωτα όνειρα ή τα μικρό-κοινωνικά τους κόμπλεξ ("τι, το παιδί μου μουσικός; Θα τον πετάξω έξω") στα τέκνα τους.

 

Κοινώς, μόνο αν υπάρχει ώριμη, ακομπλεξάριστη, χωρίς στερεοτυπικές προκαταλήψεις (ενστικτώδεις ή όχι) και σφαιρική σκέψη από ευφυείς ανθρώπους μέσα στα πλαίσια της οικογένειας, αυξάνονται οι πιθανότητες να παρθεί η σωστή απόφαση. Και πάλι δεν υπάρχουν εγγυήσεις (εκτός αν το επώνυμο είναι Rockfeller)

 

Τώρα, το ότι οι μουσικοί στην Ελλάδα εκ των πραγμάτων είναι πιο πιθανό να δυσκολευτούν βιοποριστικά σε σχέση με άλλες επαγγελματικές κατηγορίες, είναι δεδομένο και δεν νομίζω ότι διαφωνεί κανείς. Το αν πρέπει να συμβουλέψουμε τον φίλο Μενέλαο να κυνηγήσει το όνειρό του ή όχι, είναι κάτι που μόνο η προσωπική εμπειρία του καθενός εδώ μέσα μπορεί να τον οδηγήσει στο να πράξει ανάλογα. Δεν υπάρχει απόλυτο σωστό ή λάθος αφού κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον παρά μόνο να κάνει εκτιμήσεις.

 

Από την άλλη η θεωρία του Wow ότι οι συναναστροφές επηρεάζουν την απόφαση του παιδιού να γίνει μουσικός μου θυμίζει την χημεία του λυκείου που ότι μαθαίναμε ίσχυε μόνο αν το σύστημα που μελετάγαμε αποκόπτοταν από το υπόλοιπο σύμπαν (το λεγόμενο υπό ΚΣ). Στην σημερινή κοινωνία όπου τα ερεθίσματα είναι πιο πολλά από ποτέ, οι αποφάσεις όλων μας είναι αποτέλεσμα των εμπειριών μας αθροιστικά και όχι αποστειρωμένο αποτέλεσμα μεμονομένων γεγονότων (εκτός από life changing γεγονότα).

 

"Η διαφορά της ιδιοφυίας είναι η ανευ όρων προσήλωση στον στόχο, ανεξάρτητα απ' ότι λένε οι άλλοι."

Marvin Minsky

[Nikolas]

Καλημέρα

 

Λοιπόν, Νικόλα μου, κατ' αρχήν να ξέρεις ότι τα ταμεία στα ΑΒ είναι πάντα στο ισόγειο (οπότε δε κινδυνεύεις να πέσεις από το δεύτερο όροφο).

Τα Tescos έχει και ορόφους! ;D

 

Κατά δεύτερον, για τ' όνομα του Θεού, μη γίνεις ποτέ ταμίας και ειδικότερα μη γίνεις ταμίας του ελληνικού κράτους διότι τον ήπιαμε.

Στην ορθογραφία τα πάω άθλια, όχι και στα μαθηματικά!  :P

 

Κατά τρίτον, όσον αφορά τα παιδιά, εγώ δεν είπα πουθενά ότι τα παρατάς ή τίποτε τέτοιο βαρύγδουπο. Είπα μόνο, ότι αν διακρίνω ότι πλέον δεν έχω (λόγω αποτυχίας μου) καμία επιρροή στη διαμόρφωση των απόψεων του παιδιού μου, δεν θα αυταπατώμαι ότι έχω.

Νόμιζα ότι είπες ότι θα πάψεις να προσπαθείς, και εξού το πόστ μου. Mea culpa

 

Πάμε τώρα στα σοβαρά:

 

Είναι ενδιαφέρον ότι είσαι 32 χρονών διότι ακριβώς σε αυτή την ηλικία (αλλά χωρίς παιδιά) αποφάσισα να αλλάξω επαγγελματικό αντικείμενο, ενώ και εγώ έβριθα σπουδών, διπλωμάτων, συγγραμάτων, εκπαιδευτικού και συγγραφικού έργου, διαλέξεων κλπ. Όμως - επειδή δεν έβγαιναν χρήματα - πήρα τη μεγάλη απόφαση και τα παράτησα (έτσι ξηγιόμαστε εμείς οι ζόρικοι). Χρειάστηκαν τέσσερις μήνες πριν βγάλω τα πρώτα μου χρήματα από τη νέα εργασία μου και τέσσερα χρόνια μέχρι να ισορροπήσω στη νέα κατάσταση. Να σκεφτείς, ότι ακόμη και σήμερα συναντώ ανθρώπους που έχουν να με δουν πολύ καιρό και δεν ξέρουν τίποτε γι' αυτή την αλλαγή - εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είμαι ..... και να με ρωτάνε "πως πάει η δουλειά".

Είναι, ακριβώς ενδιαφέρον ότι είμαι 32! ;D σοβαρά τώρα όμως, το θέμα είναι ότι εγώ βγάζω χρήματα και ζω απ'αυτό! Το δε μπορώ να κάνω, κλπ, θα μπορούσα, δεν είμαι και κανένα βλαμμένο, αλλά το νόημα είναι ότι αφού έχω ξοδέψει 25+ χρόνια στη μουσική, θα ήταν ολίγον παράλογο να μην προσπαθήσω ΠΟΛΥ να τα καταφέρω ως μουσικός! Μπορεί, πράγματι, σε μερικά χρόνια να αλλάξω τροπάρι. Αλλά και πάλι επαναλαμβάνω ότι ξέρω πολύ κόσμο (εδώ και έξω) που ζει από τη μουσική, γενικά ή ειδικά (κάτι που όλοι το προσπερνάτε μου φαίνεται).

 

Γι' αυτό έγραψα παραπάνω ότι πρέπει κανείς να είναι πολυπράγμων (μέχρι κάποια ηλικία, τουλάχιστον), διότι είναι ανάρμοστο για ένα σύγχρονο άνθρωπο να εγκλωβίζεται σε μονόδρομους, οποιουδήποτε είδους.

 

Βέβαια, εννοείται ότι ειδικές συνθήκες (και τα παιδιά είναι σίγουρα τέτοια ειδική συνθήκη) θα μπορούσαν να εμποδίσουν έναν άνθρωπο από τέτοια άλματα. Απ' την άλλη, ίσως θα μπορούσαν να τον αναγκάσουν σε τέτοια άλματα, π.χ. αν πεινάνε τα παιδιά σου κάπου ξεχνάς και διπλώματα και διδακτορικά στη σύνθεση.

Μα φυσικά. Απλά τα παιδιά μου δεν πεινάνε αυτή τη στιγμή και καμμία στιγμή δεν στέρησα απο οικογένεια κάτι για να ακολουθήσω το όνειρό μου! ;) Και εννοείται ότι κωλυμένα άτομα είναι "προβληματικά"... Ο Μενέλαος δεν δείχνει κλίση για κάτι τέτοιο...

 

Εσύ π.χ., θα μπορούσες να γίνεις εξαιρετικός πωλητής (όχι πλασιέ) διότι είσαι μέγας μπλαμπλάρας και έχεις και φατσούλα άλα Ντεμπισύ / αρχοντοσυνδικαλιστή του Θασόκ. Σε "βλέπω" (κάτω από άλλες συνθήκες) σε μία εβένινη γραφειάρα να καπνίζεις το πούρο σου και να σερβίρεις φίνο κονιάκ σε κυρία των δημοσίων σχέσεων φίλιας εταιρείας ενώ κάνεις κάποιο περισπούδαστο σχόλιο για τον Μότσαρτ που ακούγεται στο background ενώ ετοιμάζεσαι να κλείσεις μία συμφωνία 35.000 ευρώ. ΜΗΝ είσαι σίγουρος ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο, εκτός από αυτό που κάνεις. :) :) :) :)

 

Αλλά ακόμη και αν έχεις δίκηο, τι σημασία έχει αυτό για κάποιον που ακόμη δεν έχει δαπανήσει χρόνο σε σπουδές αντίστοιχες των δικών σου; Αυτό συζητούμε εδώ.

Όπως είπα και παραπάνω, το ξέρω ότι μπορώ να κάνω και άλλα πράγματα, αλλά το έθεσα ως σκέψη. Επιπλέον δε μπορείς να φανταστείς τι άλλα πράγματα έχω στο μυαλό μου, που πολύ λίγο έχουν να κάνουν με τη σύνθεση και πολύ με άλλα θέματα...

 

Αυτό που συζητάμε εδω πέρα είναι αν υπάρχει κάποιο μέλλον για έναν άνθρωπο που θα σπουδάσει μουσική ή όχι. Εσύ λες ότι όχι, εγώ λέω πως ναι. Δίνεις παραδείγματα, δίνω κι εγώ. Απλά...

 

ΥΓ. Έχω αδυνατίσει από την φωτογραφία μου. Τώρα είμαι ολίγον Prokofiev... Λες να καταλήξω στο ΚΚΑΙ;  ;D