Μανία με τα κομμάτια των άλλων

[gdevelek]

 

Κοίτα, αν νομίζεις ότι βάζοντας τρια ακκόρντα στη σειρά και γράφοντας και μια τονική μελωδία από πάνω προσφέρεις παραπάνω στην τέχνη από "ερμηνευτές" επιπέδου Segovia ή Gould, ή Richter ή εκατοντάδων άλλων "εξαιρέσεων"  ;D είσαι ΠΟΛΥ γελασμένος.

 

όχι, κάτι τέτοιο ΔΕΝ το νομίζω  ;)

[manosx]

Ούτε εγώ  ;D

 

Λοιπόν, δεν έχει σημασία τι παίζεις αλλά πως. Οι metallica π.χ. κάνουν διασκευές αλλά ο καθένας καταλαβαίνει ότι ακούει metallica. Εκεί είναι η μαγκιά  ;)

 

Τώρα, άμα σου κάτσει και ένας Cliff δένει το σιρόπι Τζετ! 

[pan12]

 

Κοίτα, αν νομίζεις ότι βάζοντας τρια ακκόρντα στη σειρά και γράφοντας και μια τονική μελωδία από πάνω προσφέρεις παραπάνω στην τέχνη από "ερμηνευτές" επιπέδου Segovia ή Gould, ή Richter ή εκατοντάδων άλλων "εξαιρέσεων"  ;D είσαι ΠΟΛΥ γελασμένος.

 

καλά .... τώρα τι είναι τέχνη είναι κάτι πολύ σχετικό....

 

εμένα πάντως με ενδιαφέρουν τα 3 ακκόρντα και καθόλου ο Σεγκόβια.... ;)

[FABRICAUDIO]

- Μπορεί να είσαι δημιουργός και να παραμείνεις στην αφάνεια.

 

- Το βόλεμα μπορεί να είναι και η δημιουργία και η συντήρηση μια μανιέρας παρά να παίζεις καινούρια και απαιτητικά κομμάτια άλλων.

 

- Ο δισκος του Bryan Ferry (As Time Goes by), Rod Stewart (American Songbook), οι τελευταίοι δίσκοι του Cash δεν άφησαν τον κόσμο αδιάφορο.

 

Και τα λέω (επειδή δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι) συμφωνόντας μαζί σου ότι η απόπειρα της δημιουργίας πρέπει να επιλέγεται (σε οιονδήποτε βαθμό) κατά την διάρκεια της ζωής ενός γκρουπ.

 

 

+1

 

Η αναφορα μου ειναι περισσοτερο στα συγκροτηματα που ξεκινανε. Η μουσικη ειναι προσωπικη επιλογη ειτε εισαι μουσικος ειτε εισαι κοινο.

 

Κατι που παρατηρησα τα 3 χρονια στο μπαρ που δουλευω

 

Εναρξη συναυλιας.

Διασκευες =Λιγα εως κανενα χειροκροτημα

Αυθεντικο=Χαμος, υπηρχαν φορες που περιμεναν κανα 5λεπτο για να αρχισουν

 

Ληξη συναυλιας

Διασκευες= Εαν αξιζαν και δεν εχει φυγει ο κοσμος στα μισα, γινεται χαμος και ζητανε και encore

Αυθεντικο= Ο περισσοτερος κοσμος μενει εαν το συγκροτημα ειναι καινουργιο για να δει τι εχει να πει (αλλωστε δεν το εχει ξανακουσει) και υπαρχει το αναλογο χειροκροτημα που δηλωνει ευχαριστηση η απλα ευγενεια

Εαν το συγκροτημα ειναι γνωστο εχω δει μεχρι και 3 encore και ουρα στο merchandise

 

Δεν πιστευω οτι υπαρχει εξισωση για κανεις καποιο κομματι επιτυχια, αλλα τουλαχιστον βγαζεις την ιδεα σου προς τα εξω.

 

Ακομη και ενας να ειναι αυτος σημαινει αυτο που ειχες στο δικο σου μυαλο ειναι αποδεκτο σε καποιον αλλο

 

Νικος

 

[spewfy]

Καθε μουσικος εχει δικαιωμα να κανει αυτο που του αρεσει ετσι δεν ειναι?? Ειτε ερασιτεχνης ειτε επαγγελματιας, αλλος τη βρισκει με το να συνθετει και να προσπαθει να "πιασει το απιαστο", και αλλος ικανοποιειται με το να παιζει κομματια αλλων. Δε νομιζω οτι χρηζει μεγαλυτερης διερευνησης η απορια του thread. Προσωπικα, θεωρω οτι απο το να γραφει καποιος αηδιες, καλυτερα να ασχολειται με επανεκτελεσεις.

 

Αλλα ακομα κι αν αυτες οι αηδιες για αυτον που τις σκαρωνει ειναι αριστουργηματα, καλα κανει και τις γραφει. Οπως λεει και ο freerock, οτιδηποτε κανεις, εαν γεμιζει την ψυχη σου, καλως το κανεις. Το ολο thread ειναι σαν να λεμε "εξοργιζομαι οταν βλεπω ατομα που τους αρεσουν τα μακαρονια με κιμα και οχι με σαλτσα".

 

Ο καθένας ότι γουστάρει σίγουρα, το παρεξήγησες, το γιατί πολλοί γουστάρουν έτσι και όχι αλλιώς εξετάζουμε, όχι αν ειναι σωστό-λάθος-καλό-κακό.. αυτό πάντως που λες οτι λέει και ο freerock εγώ το θεωρώ ακρότητα προς αποφυγήν (τουλάχιστον οπως το διαβάζω εδώ μεμονωμένα)..

 

btw ευγε.. ειδα το live και θα σας εχω υποψιν

[manosx]

 

εμένα πάντως με ενδιαφέρουν τα 3 ακκόρντα και καθόλου ο Σεγκόβια.... ;)

 

Το τι σε ενδιαφέρει προσωπικά δεν έχει σχέση με την πορεία της τέχνης. Άλλωστε και τα " τρία ακκόρντα" εξαντλήθηκαν εδώ και... 40 χρόνια.  ;D

 

Πρέπει να το πάρουμε απόφαση: Υπάρχουν 11 τραγούδια  ;D

 

Έτσι λένε τουλάχιστον οι μορφωμένοι, γιατί εμένα 5-6 μου βγαίνουν  ;D

 

 

[audiokostas]

Κάνω λάθος αν πιστεύω ότι η έναρξη δημιουργίας στην εφηβική ηλικία είναι πιο εύκολη (ορμόνες, συνεχή εξωτερικά και καινούρια ερεθίσματα, άγνοια κινδύνου, εύκολη αμφισβήτηση, θράσος κλπ κλπ) από ότι σε μεγαλύτερη (λόγω ακριβώς του αντίθετου όλων των προαναφερθέντων);

[marathon]

Κάνω λάθος αν πιστεύω ότι η έναρξη δημιουργίας στην εφηβική ηλικία είναι πιο εύκολη (ορμόνες, συνεχή εξωτερικά και καινούρια ερεθίσματα, άγνοια κινδύνου, εύκολη αμφισβήτηση, θράσος κλπ κλπ) από ότι σε μεγαλύτερη (λόγω ακριβώς του αντίθετου όλων των προαναφερθέντων);

Noμίζω ότι κάνεις λάθος...σε κάποια επαγγέλματα, η δημιουργία είναι ζητούμενο (καμμιά φορά και με δύσκολες συνθήκες και πιεστικούς χρόνους), άρα πρέπει να μπορείς να το κάνεις σε κάθε ηλικία.

Και η εμπειρία, σου επιτρέπει να το αντιμετωπίσεις.

Προφανώς και έχεις δίκιο όταν αναφέρεις τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά για τις μικρές ηλικίες.

 

[audiokostas]

Noμίζω ότι κάνεις λάθος...σε κάποια επαγγέλματα, η δημιουργία είναι ζητούμενο (καμμιά φορά και με δύσκολες συνθήκες και πιεστικούς χρόνους), άρα πρέπει να μπορείς να το κάνεις σε κάθε ηλικία.

Και η εμπειρία, σου επιτρέπει να το αντιμετωπίσεις.

Προφανώς και έχεις δίκιο όταν αναφέρεις τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά για τις μικρές ηλικίες.

Συμφωνούμε (μπας κι είμαι άρρωστος; ;D) αλλά η λέξη κλειδί ήταν η "έναρξη" if you know what I mean.  ;)

[manosx]

Πολύ σωστή παρατήρηση audiokostas! Και μάλιστα αυτό ισχύει σε πολλά πράγματα, ακόμα και στην επιστήμη! Οι περισσότερες ανακαλύψεις έγιναν από άτομα στα 20ies τους!!

 

Το θέμα όμως είναι να υπάρχει και ένα background από πίσω. Διαφορετικά είσαι καταδικασμένος να "ανακαλύψεις" κάτι που ήδη υπάρχει  ;)

 

Why not όμως; Πλάκα έχει και αυτό  ;D

 

 

Εdit: Marathon το βλέπεις από μια άλλη, επίσης έγκυρη σκοπιά. Είναι οι δύο διαφορετικές έννοιες της δημιουργίας και τις πρωτοπορίας που μας μπλέκουν.