Ελατωματικα οργανα - Τοποθέτηση Γ. Στόλλα

[yannis_stollas]

Επειδή το συγκεκριμένο ζήτημα με το μπάσσο Jaco Pastorius έχει πάρει μεγάλη διάσταση στο forum, η Βενέδικτος Στόλλας νιώθει την υποχρέωση να λάβει θέση στα γραφόμενα που έχουν προηγηθεί.

 

Υπάρχει μία σοβαρή (όπως φαίνεται) παρανόηση  από μεγάλη μερίδα κοινού που συγκρίνει την εταιρεία Βενέδικτος Στόλλας με τον Thomann ή οποιοδήποτε άλλο cyberstore.

 

Tο συγκεκριμένο μπάσο δεν αγοράστηκε από τη Βενέδικτος Στόλλας όπως αναφέρθηκε αρχικά αλλά από συνεργαζόμενο κατάστημα της Αθήνας.

 

Είναι ευκαιρία λοιπόν αφού «βαλλόμαστε πανταχόθεν» να ξεκαθαρίσουμε 2-3 παρανοήσεις της αγοράς που χρονίζουν.

Πρέπει κάποτε να γίνει ένας σαφής διαχωρισμός στο τι κάνει ο καθένας μέσα στην ελληνική προμηθευτική αλυσίδα αφού στη συγκεκριμένη περίπτωση αλλά και γενικά η σύγκριση είναι a priori λανθασμένη.

 

Θα πρέπει κατά τη λαϊκή ρήση να συγκρίνουμε “μήλα με μήλα” και “πορτοκάλια με πορτοκάλια”.

 

Ο Thomann (και οποιοδήποτε παρόμοιο “μαγαζί”, online ή μη) είναι κατάστημα - dealer (πολύ μεγάλο… αλλά κατάστημα), ενώ η Βενέδικτος Στόλλας είναι διανομέας - distributor.

 

Αν πρέπει να κάνουμε τις αντιστοιχίες για να καταλογίζουμε ευθύνες, να δίνουμε συγχαρητήρια και γενικότερα να αποδίδουμε “τα του Καίσαρος τω Καίσαρι”, η Βενέδικτος Στόλλας είναι αντίστοιχη της Fender Germany GmbH που προμηθεύει τον Thomann που είναι αντίστοιχος του εκάστοτε ελληνικού μουσικού μαγαζιού (dealer ή retailer).

 

Οι μεν πρώτοι (διανομείς – distributors) δουλεύουν κατά κύριο λόγο Β2Β (Business to Business), υποστηρίζουν δηλαδή dealers, ενώ οι δεύτεροι (καταστήματα – dealers) είναι οι άνθρωποι που έρχονται σε επαφή με τον τελικό καταναλωτή για να του πουλήσουν και να τον εξυπηρετήσουν εν γένει (pre & after-sales).

 

Ο πελάτης λοιπόν που αγόρασε το συγκεκριμένο μπάσο θα πρέπει να γνωρίζει ακριβώς που πρέπει να απευθυνθεί στην περίπτωση προβλήματος και να καταλογίσει τις ευθύνες στον dealer από όπου αγόρασε το μπάσο και όχι στην εταιρεία Βενέδικτος Στόλλας, η οποία με περισσή ευκολία και ελαφρά τη καρδία στήνεται στο σκαμνί.

 

Όταν κάποιος αγοράζει π.χ. από τον Thomann και μένει χαρούμενος, ποιόν επευφημεί;

Τον ίδιο τον Thomann ή την Fender Germany;

Όταν κάποιος έχει πρόβλημα με τον Thomann, σε ποιόν αναζητεί τη λύση του;

Στον ίδιο ή στη Fender Germany;

 

Άρα, μήπως το αντίστοιχο θα πρέπει να γίνει και στην συγκεκριμένη περίπτωση;

 

Οι υποχρεώσεις του καταστήματος - dealer ως προς την παροχή υπηρεσίας και την εξυπηρέτηση του πελάτη του είναι σίγουρα δεδομένες και δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε εδώ την απαρίθμησή τους παρά μόνο να υπογραμμίσουμε ότι το σετάρισμα του οργάνου γίνεται από το κατάστημα κατά την πώληση στον τελικό χρήστη.

 

Ο κύριος λόγος γι’ αυτό είναι ότι τα όργανα ταξιδεύουν αρρύθμιστα εν μέσω μεγάλων κλιματολογικών αλλαγών και από εμάς αποστέλλονται κατά 90% σφραγισμένα στην αρχική τους συσκευασία (και για λόγους ασφάλισης και ασφαλείας).

 

Ένας άλλος λόγος είναι ότι ακόμα και αν τα όργανα αποστέλλονταν από εμάς σεταρισμένα, στα καταστήματα παραμένουν Χ χρόνο κρεμασμένα ή αποθηκευμένα μέχρι να  βρουν τον τελικό τους ιδιοκτήτη. Άρα η δουλειά μας θα ήταν στις περισσότερες των περιπτώσεων χαμένος χρόνος.

 

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η επικοινωνία με τον dealer (MIDI CLUB) έγινε έγκαιρα, αλλά λόγω του ότι το πρόβλημα προέκυψε κατά τη διάρκεια των θερινών διακοπών μας, υπήρξε μία σχετική καθυστέρηση.

Όταν ο ιδιοκτήτης του μπάσου ζήτησε τη ρύθμιση του μπράτσου, αυτό και έγινε.

Όμως, λόγω ελαττώματος του μπράτσου (κάτι που διαπιστώθηκε εκ των υστέρων καθώς κατά την διάρκεια του service δεν χρειάστηκε να τερματίσει το truss rod) δεν υπήρχε τελικά όπως διαπιστώθηκε η δυνατότητα για μελλοντική επιπλέον ρύθμιση, αν ο ίδιος το επιθυμούσε.

 

Κατόπιν ο ιδιοκτήτης πήγε σε μη εξουσιοδοτημένο service όπου ζήτησε επιπλέον ρύθμιση και εκεί διαπιστώθηκε ότι αυτή δεν ήταν δυνατή, μιας και υπήρχε πιθανότητα το μπράτσο να είναι προβληματικό.

 

Η Βενέδικτος Στόλλας επειδή δεν ήταν σε θέση να επιβεβαιώσει αν το μπράτσο ήταν πράγματι ελαττωματικό ή «πειράχθηκε» από το μη εξουσιοδοτημένο service, αποφάσισε (κατόπιν συνεννοήσεως με τη Fender) ότι το μπάσο έπρεπε να σταλεί στην Αγγλία, στο εξουσιοδοτημένο service της Fender (όπου δεν έχει μόνο γραφεία όπως κάπου γράφτηκε) για να πιστοποιήσει αν έπρεπε να αντικατασταθεί λόγω κατασκευαστικού προβλήματος.

 

Στο συγκεκριμένο συμβάν. ο αγοραστής του Jaco Pastorius μπορεί να έχει υποπέσει και αυτός στο λάθος του που και σε ποιόν απευθύνθηκε για να του το ελέγξουν, σετάρουν κλπ..

 

Ακόμα κι αν έχει γίνει λάθος στον έλεγχο, η Βενέδικτος Στόλλας αναλαμβάνει τις ευθύνες της.

Για αυτόν το λόγο, έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες ενέργειες και το μπάσο βρίσκεται εκεί που πρέπει ώστε να επιλυθεί το πρόβλημα και να αποκατασταθεί ο αγοραστής του (με αντικατάσταση του οργάνου).

 

Γενικά χωρίς να αποποιούμαστε τις ευθύνες μας,  είμαστε υποχρεωμένοι να υποστηρίξουμε τον dealer και το προϊόν που αντιπροσωπεύουμε ακολουθώντας 3 κριτήρια.

Τους κανόνες της εγγύησης μας, της καλής χρήσης του τελικού καταναλωτή (όχι πειράματα και πειράγματα στα προϊόντα εντός εγγύησης) και τις οδηγίες της Fender για ανάλογες περιπτώσεις (και τα 3 αυτά κριτήρια με την ίδια σημασία).

 

Και βέβαια δεν διεκδικούμε το «Αλάθητο του Πάπα». Η Βενέδικτος Στόλλας πέραν της οποιασδήποτε οργάνωσης της, αποτελείται από ανθρώπους -κατά κύριο λόγω μουσικούς- που βάση των 3 παραπάνω κριτηρίων παίρνουν τις εκάστοτε αποφάσεις που ενδέχεται να είναι εσφαλμένες (ευτυχώς σπάνια!). Τότε θα πρέπει να αξιολογούμαστε για τη διάθεση μας να διορθώσουμε τα σφάλματά μας και όχι αν τα κάναμε.

 

Ο τελικός καταναλωτής, με τη σειρά του έχει την ευθύνη επιλογής του καταστήματος της αρεσκείας του με βάση τα δικά του κριτήρια τα οποία μπορεί να είναι η καλή τιμή, η εξυπηρέτηση μετά την πώληση, κλπ.

 

Στις ημέρες μας είναι εύκολη η έρευνα αγοράς και η αξιολόγηση του μαγαζιού από όπου αγοράζουμε. Έτσι, τα καταστήματα φροντίζουν να γίνουν καλύτερα στο να υποστηρίζουν τον πελάτη τους (πριν και μετά τη πώληση) και αυτοί οι καταστηματάρχες που το έχουν καταλάβει έχουν  λόγο ύπαρξης, αλλιώς όποιος δεν το κατάλαβε θα τον φάει το …e-commerce.

 

Πάνω σε αυτό εμείς σαν προμηθευτές βλέπουμε μεγάλες βελτιώσεις στην αγορά και πραγματική προσπάθεια από πολλούς καταστηματάρχες να βελτιωθούν και να ανταποκριθούν στα μηνύματα του ανταγωνισμού που είναι ξεκάθαρα.

Λίγοι παραμένουν «με παλαιά μυαλά» αλλά και πάλι η κρίση και η ευθύνη στο «από πού θα ψωνίσουμε» βαρύνει  αποκλειστικά τον καταναλωτή.

 

Εδώ θα μπορούσε να πει κάποιος: Δεν πρέπει αυτό το ξεκαθάρισμα των μεταπωλητών να το κάνει η Βενέδικτος Στόλλας; Ναι και Όχι.

Το κύριο ξεκαθάρισμα το κάνει η Βενέδικτος Στόλλας όσον αφορά τις βασικές προϋποθέσεις ενός συνεργάτη-dealer. To μεγαλύτερο ξεκαθάρισμα όμως το κάνει πάντα η ίδια η αγορά!

Η εταιρεία μας επιλέγει να έχει ένα σαφή πλουραλισμό σε ότι αφορά την εκπροσώπησή της από επαρκή αριθμό dealer ανά την Ελλάδα (ώστε τα όργανα να τα βρίσκει ο καταναλωτής παντού, να μην υπάρχουν φαινόμενα μονοπωλιακών καταστάσεων ή “συμφωνιών” κάποιων για να ελέγχουν τις τιμές και την αγορά, αλλά και το λεγόμενο street price να είναι όσο το δυνατόν ανταγωνιστικότερο).

Με λίγα λόγια αν πουλάς σε λίγους δημιουργείς μονοπωλιακές καταστάσεις με δυσάρεστα επακόλουθα.

Αν πουλάς σε πολλούς δεν είναι όλοι άξιοι να υποστηρίξουν στον ίδιο βαθμό ένα προϊόν.

 

Πιστεύουμε ότι με αυτή την πολιτική ωφελημένος θα είναι (και πρέπει να είναι) ο τελικός καταναλωτής. Παραμένει όμως η ευθύνη του: το να επιλέξει το σωστό κατάστημα.

 

Εδώ πρέπει να αφήσουμε τις προκαταλήψεις και από κάποιο κακό συμβάν του παρελθόντος ή κάποια αποτυχημένη αγορά μας, και κατά συρροή να καίμε στα forum όλα τα ελληνικά μαγαζιά. 

 

Τα cyber store δεν είναι ο παράδεισος του έλληνα μουσικού σε ένα προϊόν που πραγματικά -πέραν της καλής τιμής - μετράνε άλλοι χίλιοι δύο παράμετροι στην τελική επιλογή του και το όποιο προϊόν είναι σχεδόν πάντα φορτισμένο συναισθηματικά, γι’ αυτό και χρήζει προσωπικής επαφής και υποστήριξης.

 

Χωρίς να αθωώνω κανένα από τη μεριά του εμπορίου πρέπει να περιοριστεί η ηδονή που αισθάνονται λίγοι μουσικοί βάλλοντας ερήμην (και με ανακρίβειες πολλές φορές) τους έλληνες αντιπροσώπους και τα ελληνικά μουσικά καταστήματα.

 

Κακά τα ψέματα. Το μουσικό όργανο είναι «αντικείμενο πόθου» και το μουσικό κατάστημα είναι ανάμεσα σε μας και το αντικείμενο του πόθου μας.

Κανείς δεν ερωτεύθηκε ποτέ ένα fax machine, ένα air condition ή ένα σκληρό δίσκο.

Ακόμα κι ένας έρωτας με ένα super duper κινητό γρήγορα ξεθωριάζει με την παρουσίαση του πιο εξελιγμένου μοντέλου.

Όμως με κιθάρα πχ. ξέρω αρκετούς που είναι πραγματικά ερωτευμένοι για χρόνια.

Λόγω και  αυτής τη συναισθηματικής φόρτισης ο μουσικός είναι πάντα αυστηρός κριτής του εκάστοτε καταστήματος και τελικά μπορεί να επιλέξει να αγοράσει από κάποιον στην Γερμανία, εκθειάζοντας μια απρόσωπη αγορά και βέβαια διακινδυνεύοντας αρκετά… 

Χάνει όμως έτσι τα σημαντικότερα: α) την χαρά και την ευχαρίστηση να έχει επιλέξει το όργανό που θέλει με τις ίδιες του τις αισθήσεις (όραση, ακοή αλλά προ πάντων αφή…)

β) να έχει κάποιον απέναντί του με σάρκα και οστά (με ότι καλό ή κακό αυτό συνεπάγεται).

 

Για να αστειευτώ και να το δούμε και λίγο πατριωτικά, στο μέλλον σε όλα πρέπει να είμαστε αυτάρκεις αλλιώς επίσημη γλώσσα της Ελλάδας θα γίνουν τα …γερμανικά.

 

Τα ελληνικά μουσικά μαγαζιά λοιπόν οφείλουν να βελτιώνονται αλλά και εμείς

υποστηρίζουμε το μαγαζί της αρεσκείας μας γιατί πρέπει να είναι εκεί να μας υποστηρίζει κι αυτό (κι ας μην έχει το μέγεθος του Thomann). Εννοείται ότι απαιτούμε σε λογικά πλαίσια την καλύτερη δυνατή εξυπηρέτηση και τιμή.

 

Κλείνοντας αυτή την επιστολή - ξεκαθάρισμα χρόνιων παρεξηγήσεων –  εύχομαι καλές γιορτές και καλές αγορές (απ’ όπου και να ναι).

 

Μετά τιμής,

 

Γιάννης Στόλλας

 

Διευθύνων Σύμβουλος

Βενέδικτος Στόλλας ΑΕ

[fleamail]

Χαίρομαι πολύ που επιτέλους ακούσαμε και μια επίσημη γνώμη της εγχώριας αγοράς για την απέξω εγχώρια αγορά!

 

Όμως υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα στο "παράπονο" σας περί μπερδέματος Στόλλα και dealer κ. Γιάννη. Εσείς είσαστε αυτοί που διαμορφώσατε αυτή την εικόνα στην αγορά και εσείς έχετε διαμορφώσει το πως βλέπει και συγκρίνει ο καταναλωτής τον Στόλλα γιατί πολύ απλά πουλάτε και Λιανική. Ξέρω πολλά άτομα που πιστεύουν ότι πχ το κατάστημα σας στην Θεσσαλονίκη είναι απλά ένα μουσικό πολυκατάστημα και τίποτε άλλο. Δεν μπορείτε να ζητάτε από τον καταναλωτή να μην σας συγκρίνει με άλλα μεγάλα πολυκαταστήματα του εξωτερικού όταν εσείς δεν έχετε αποφασίσει ακόμη ποιός θα είναι ακρβώς ο ρόλος σας στην αλυσίδα.

 

 

[elavd]

Όμως υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα στο "παράπονο" σας περί μπερδέματος Στόλλα και dealer κ. Γιάννη. Εσείς είσαστε αυτοί που διαμορφώσατε αυτή την εικόνα στην αγορά και εσείς έχετε διαμορφώσει το πως βλέπει και συγκρίνει ο καταναλωτής τον Στόλλα γιατί πολύ απλά πουλάτε και Λιανική. Ξέρω πολλά άτομα που πιστεύουν ότι πχ το κατάστημα σας στην Θεσσαλονίκη είναι απλά ένα μουσικό πολυκατάστημα και τίποτε άλλο. Δεν μπορείτε να ζητάτε από τον καταναλωτή να μην σας συγκρίνει με άλλα μεγάλα πολυκαταστήματα του εξωτερικού όταν εσείς δεν έχετε αποφασίσει ακόμη ποιός θα είναι ακρβώς ο ρόλος σας στην αλυσίδα.

 

ΑΚΡΙΒΩΣ.

 

+100000000000 στον fleamail. Νομίζω ότι πουθενά (και διορθώστε με αν κάνω λάθος) δεν ισχύει η πολιτική που εφαρμόζει η εταιρεία σας, το να εισάγει δηλαδή αλλά να πουλάει ΚΑΙ λιανικής... ::)

 

Πάνω σε αυτό εμείς σαν προμηθευτές βλέπουμε μεγάλες βελτιώσεις στην αγορά και πραγματική προσπάθεια από πολλούς καταστηματάρχες να βελτιωθούν και να ανταποκριθούν στα μηνύματα του ανταγωνισμού που είναι ξεκάθαρα. Λίγοι παραμένουν «με παλαιά μυαλά» αλλά και πάλι η κρίση και η ευθύνη στο «από πού θα ψωνίσουμε» βαρύνει  αποκλειστικά τον καταναλωτή.

 

 

 

Είναι σίγουρα έτσι κ. Στόλλα;  ::) ::) ::)

 

 

 

Επειδή μου αρέσει να μιλάω με παραδείγματα:

Ο Fender Hot Rod Deluxe έχει χονδρική τιμή από εσάς 999€: http://www.stollas.com/viewproduct.asp?ProductID=8727

 

Από τον Thomann πχ, ο καταναλωτής μπορεί να τον αγοράσει (χωρίς παζάρια και πολλά-πολλά): 699€

http://www.thomann.de/gr/fender_hot_rod_deluxe.htm

 

 

Πείτε μου σας παρακαλώ πόσα μαγαζιά μαγαζιά στην Ελλάδα μπορούν να κάνουν 30% έκπτωση (από την τιμή του καταλόγου) σε ένα πελάτη που δεν τον γνωρίζουν και παρόλα αυτά να έχουν και κέρδος;

 

Φταίνε δηλαδή τα μαγαζιά που δεν κάνουνε καλές τιμές στους καταναλωτές, ή δεν μπορούν να κάνουν καλύτερες εκ των πραγμάτων σε κάποια είδη επειδή ο εισαγωγέας θέτει απαγορευτικές τιμές καταλόγου;  ::)

 

Γιατί πχ στην περίπτωση των BOSS/Roland (όπου έχετε φυσιολογικές τιμές) όλος ο κόσμος προτιμά να ψωνίζει από Ελλάδα, μιας και κατά 99% θα το πάρει πιο φτηνά;  ::)

 

Μήπως τελικά η αλλαγή τακτικής πρέπει να ξεκινήσει από ψηλά (τους εισαγωγείς) και όχι από χαμηλά (τους dealers & τους καταναλωτές);

 

 

 

Και σας παρακαλώ μην αναφέρετε πάλι επιχειρήματα του στυλ "με αυτή την τακτική, θα γίνουμε όλοι Γερμανοί", γατί προσωπικά δεν μου λένε τίποτα, και ευτυχώς ή δυστυχώς δε λένε στη μεγαλύτερη μάζα των καταναλωτών... ::)

 

Γιατί όπως σοφά είπε κάποιος πιο πριν, η τσέπη δεν κοιτάει εθνικότητες και πατριωτισμούς όταν πρόκειται για το συμφέρον της... ::)

 

Περιμένω την απάντησή σας, εναγωνίως...

 

ΥΓ: Ο Hot Rod Deluxe είναι προφανώς ένα παράδειγμα από τα πάρα πολλά προϊόντα που εισάγετε. Αν θέλετε μπορώ να σας δώσω κι άλλα αντίστοιχα παραδείγματα, αλλά νομίζω πως δε χρειάζεται...

[bloody_sunday]

Κατ' αρχήν ας ευχαριστήσουμε για την ύπαρξη μιας επίσημης τοποθέτησης. Και υπόψιν ότι αν όντως ο συνφορουμίτης πήγε το όργανο σε μη εξουσιοδοτημένο service, η εγγύηση θα έπρεπε να έχει αναιρεθεί, κάτι που ευτυχώς δεν έγινε προς τιμήν της εταιρίας. Και για να προλάβω φωνές διαμαρτυρίας από αυτό:

 

Γενικά χωρίς να αποποιούμαστε τις ευθύνες μας,  είμαστε υποχρεωμένοι να υποστηρίξουμε τον dealer και το προϊόν που αντιπροσωπεύουμε ακολουθώντας 3 κριτήρια.

Τους κανόνες της εγγύησης μας, της καλής χρήσης του τελικού καταναλωτή (όχι πειράματα και πειράγματα στα προϊόντα εντός εγγύησης) και τις οδηγίες της Fender για ανάλογες περιπτώσεις (και τα 3 αυτά κριτήρια με την ίδια σημασία).

 

... η εγγύηση εδώ επίσης αναιρείται. Όποιος αμφιβάλλει ας διαβάσει ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ αυτό: http://www.fender.com/support/pdfs/FENDERLIMITED64CE6.pdf

 

(βεβαίως, αυτή η εγγύηση μπάζει από παντού & είναι γεμάτη "παράθυρα" που δεν είναι σίγουρο ότι θα μπορούσαν να σταθούν σε ένα δικαστήριο, αλλά για αυτό ευθύνεται η Fender και όχι η εταιρία Στόλλας)

 

Παρ' όλα αυτά, θέλω να κάνω δυο ερωτήσεις:

(α) πώς μπορεί ο αγοραστής να είναι σίγουρος ότι το κατάστημα από το οποίο ψωνίζει είναι εξουσιοδοτημένος dealer της Στόλλας; Διατίθενται προϊόντα και σε μη εξουσιοδοτημένους dealers και αν ναι, γιατί;

(β) πώς μπορεί πάλι να είναι σίγουρος ότι όντως το service που θα προτιμήσει είναι κι αυτό εξουσιοδοτημένο;

 

 

Tα τιμολογιακά δεν θα τα θίξω καθόλου αυτή τη στιγμή. Έχουν συζητηθεί μέχρι εξόντωσης & δεν νομίζω ότι μπορεί να προστεθεί απολύτως τίποτε σε αυτά. Ευτυχώς που υπάρχουν και ψύχραιμες απόψεις, κάπου βρίσκονται και οι δικές μου.

[Jasemeister]

Καλημέρα,

 

Απλά και μόνο ότι υπάρχει απάντηση που δεν είναι σαν δελτίο τύπου δείχνει ότι κάπου προοδεύουμε.

 

Στο ψητό, ένα τόσο μακροσκελές ποστ δύσκολα συζητείται. Μερικά σημεία που ξεχωρίζω:

 

1) Για το Pastorius, το θέμα εξαρχής δεν αποδόθηκε σωστά από τον ενδιαφερόμενο με τα καταγεγραμμένα επακόλουθα. Αφού ξεκαθαρίστηκε και μάλιστα σχετικά γρήγορα ότι ο ενδιαφερόμενος δεν τα λέει καλά, η ευθύνη βαρύνει αυτόν και τα άκουσε (ΙΜΗΟ λιγότερο απ'ότι θα'πρεπε). Sixstring ακόμα χρωστάς μια συγνώμη στους συμφορουμίτες σου.

 

2) Η Στόλλας δεν είναι αντίστοιχη της Fender Germany για τον απλούστατο λόγο ότι αλλιώς θα λεγόταν Fender Hellas. Είναι σημαντική η διαφορά. Άλλωστε δεν νομίζω ότι η FMI ή οποιαδήποτε από τις θυγατρικές της είναι μέτοχος στην Στόλλας.

 

3) Όποιος καεί στο χυλό φυσάει και το γιαούρτι. Όπως είπαν και τα παιδιά, για την καχυποψία και την δυσπιστία του Έλληνα καταναλωτή ευθύνεται βαρύτατα η  συνολική συμπεριφορά των ελληνικών μουσικών διανομέων/καταστημάτων τα τελευταία 20 χρόνια. Μη ζητάνε και τα ρέστα λοιπόν που τώρα οι Έλληνες δεν δίνουνε ευκαιρίες και βαράνε στο ψαχνό με την πρώτη υποψία εμπαιγμού/εκμετάλλευσης.

 

4) Πάλι όπως είπαν και τα παιδιά, δεν είστε μόνο διανομέας αλλά και κατάστημα(τα) λιανικής. Δεν έχετε (όπως οφείλεται και για δικό σας συμφέρον) service της προκοπής. Η Αγγλία (που ανέφερα σε προηγούμενο ποστ) δεν έχει γραμμή παραγωγής αλλά έχει service (κάτι το αυτονοητο), το οποίο ως Fender UK και όχι "Half-a-pint-of-bitter please plc" όντως είναι πιο αρμόδιο από την Στόλλας να αναλάβει και να διεκπεραιώσει τυχόν εργασίες εγγύησεις στο Pastorius.

 

5) Αυτά τα height adjustment screws πότε θα τα δούμε? Δεν κοστίζουν τίποτα να τα φέρετε με το κοντέινερ της ετήσιας παραγγελίας και 1 Ευρώ να πουλάτε το καθένα δε θα σας παραπονεθεί κανένας. Τροφοδοτήστε τα καταστήματα. Μη θίξω και τα allen για τις αμερικάνες strat που πριν έρθουν κάτι μαγαζιά τύπου Praktiker δεν έβρισκες που να χτυπιόσουν....

 

6) H συνολική μου εντύπωση χωρίς να έχω προσωπική εμπειρία είναι ότι ακόμα και στα δικά σας καταστήματα, οι περισσότεροι μουσικοί διστάζουν να προσέλθουν να δοκιμάσουν όργανα λόγω της συμπεριφοράς των υπαλλήλων σας. Μήπως πρέπει λιγάκι να το ψάξετε το θέμα; Πολλοί έρχονται από μακριά να σας επισκεφτούν και αν μη τι άλλο θα έπρεπε να τυγχάνουν μιας καλής μεταχείρησης.

 

Εν κατακλείδι, δε χρειάζεται να ξανανακαλύπτουμε τον τροχό. Οι "έξω" κάνουν τα πράγματα σωστά κατά 90% και δεν έχουμε παρά να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους γιατί το δικό μας ποσοστό είναι τραγικό. Σε άλλο πλανήτη είμαστε και δεν μπορούμε να συμβαδίσουμε με τον υπόλοιπο κόσμο;

 

Φιλικά,

Ιάσονας

 

edit:

Υ.Γ. Ξαναδιαβάζοντας το ποστ του Γιάννη (μια παρέα είμαστε), πραγματικά χαίρομαι που συμμετέχει και απαντάει προσωπικά παραθέτοντας τις σκέψεις του και όχι σε στυλ ανακοινωθέντος. Όπως είπα και σε προηγούμενο ποστ πιστεύω ότι άκρη θα βγάλουμε μόνο με την στενή και προσωπική συνεργασία-συννενόηση των διανομέων/καταστημάτων με τους επαγγελματίες και ερασιτέχνες μουσικούς (πελάτες) έτσι ώστε να βγούμε ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ κερδισμένοι μακροπρόθεσμα. Ελπίζω να συμμετέχει και περισσότερο στο ΝΟΙΖ και όχι μόνο για να απαντάει σε τέτοιες περιπτώσεις  ;)

[spy]

 

Κακά τα ψέματα. Το μουσικό όργανο είναι «αντικείμενο πόθου» και το μουσικό κατάστημα είναι ανάμεσα σε μας και το αντικείμενο του πόθου μας.

Κανείς δεν ερωτεύθηκε ποτέ ένα fax machine, ένα air condition ή ένα σκληρό δίσκο.

Ακόμα κι ένας έρωτας με ένα super duper κινητό γρήγορα ξεθωριάζει με την παρουσίαση του πιο εξελιγμένου μοντέλου.

Όμως με κιθάρα πχ. ξέρω αρκετούς που είναι πραγματικά ερωτευμένοι για χρόνια.

 

Ακριβώς σε αυτόν τον "έρωτα" πατάνε πολλοί μαγαζάτορες του χώρου και έχουν τη συμπεριφορά που έχουν. Π.χ. να σε κοιτάνε από πάνω ως κάτω να δουν "τι ψάρια πιάνεις" και μόλις καταλάβουν ότι δεν είσαι στα μέσα και στα έξω του εμπορίου να σου λένε μία εξωπραγματική αρχική τιμή για να σε πείσουν ότι η τιμή τους μετά από παζάρι (=τιμή Thomann + 30-40%) είναι προσφορά. Αν δε κάνεις το λάθος και τους πεις ότι "είδα το τάδε προϊόν στον Thomann τόσο", συνήθως θα σε κατηγορήσουν ότι υπονομεύεις την ελληνική αγορά ή θα σου πουν "πάρτο από κει, εδώ είναι Ελλάντα" και διάφορες τέτοιες εξυπνάδες.

 

Σας πληροφορώ ότι σε "μη ερωτεύσιμα" προϊόντα όπως air condition το ελληνικό εμπόριο λειτουργεί μια χαρά - εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Υπάρχει μία ενδεικτική τιμή λιανικής από την αντιπροσωπεία για την οποία όλοι γνωρίζουν ότι είναι αρκετά υψηλότερη από τη street price του προϊόντος. Η τελευταία είναι σχεδόν φιξαρισμένη λόγω ανταγωνισμού και ο οποιοσδήποτε καταναλωτής μπορεί να ενημερωθεί για αυτή από φυλλάδια που κυκλοφορούν, έτσι ώστε να είναι σε θέση να διαπραγματευθεί με τον έμπορο. Τελικά, οι τιμές καταλήγουν να είναι παντού πάνω-κατω οι ίδιες και το κέρδος του εμπόρου να κυμαίνεται σε λογικά επίπεδα. Δυστυχώς όμως, το εμπόριο μουσικών ειδών στην Ελλάδα λειτουργεί μάλλον σαν το εμπόριο ρούχων (χωρίς τις περιόδους εκπτώσεων!) παρά σαν το εμπόριο ηλεκτρικών/ηλεκτρονικών ειδών!

 

Λόγω και  αυτής τη συναισθηματικής φόρτισης ο μουσικός είναι πάντα αυστηρός κριτής του εκάστοτε καταστήματος και τελικά μπορεί να επιλέξει να αγοράσει από κάποιον στην Γερμανία, εκθειάζοντας μια απρόσωπη αγορά και βέβαια διακινδυνεύοντας αρκετά… 

Χάνει όμως έτσι τα σημαντικότερα: α) την χαρά και την ευχαρίστηση να έχει επιλέξει το όργανό που θέλει με τις ίδιες του τις αισθήσεις (όραση, ακοή αλλά προ πάντων αφή…)

β) να έχει κάποιον απέναντί του με σάρκα και οστά (με ότι καλό ή κακό αυτό συνεπάγεται).

 

Συμφωνώ με το (α), αλλά από το να έχω απέναντί μου έναν ΚΑΦΡΟ με σάρκα και οστά, θα προτιμήσω την απρόσωπη οθόνη του απρόσωπου υπολογιστή μου.

 

 

Για να αστειευτώ και να το δούμε και λίγο πατριωτικά, στο μέλλον σε όλα πρέπει να είμαστε αυτάρκεις αλλιώς επίσημη γλώσσα της Ελλάδας θα γίνουν τα …γερμανικά.

 

 

Το επιχείρημα είναι εντελώς άκυρο. Από έναν Έλληνα που υποτιμά τη νοημοσύνη μου, προτιμώ έναν Γερμανό που με σέβεται. Στην αυτάρκεια - που ελπίζω κάποτε να αποκτήσουμε - θα φτάσουμε μόνο μετά από μία συντονισμένη προσπάθεια που θα ξεκινήσει από τις αντιπροσωπείες και θα φτάσει μέχρι και στον τελευταίο έμπορο.

[Jasemeister]

 

Για να αστειευτώ και να το δούμε και λίγο πατριωτικά, στο μέλλον σε όλα πρέπει να είμαστε αυτάρκεις αλλιώς επίσημη γλώσσα της Ελλάδας θα γίνουν τα …γερμανικά.

 

 

Το επιχείρημα είναι εντελώς άκυρο. Από έναν Έλληνα που υποτιμά τη νοημοσύνη μου, προτιμώ έναν Γερμανό που με σέβεται. Στην αυτάρκεια - που ελπίζω κάποτε να αποκτήσουμε - θα φτάσουμε μόνο μετά από μία συντονισμένη προσπάθεια που θα ξεκινήσει από τις αντιπροσωπείες και θα φτάσει μέχρι και στον τελευταίο έμπορο.

 

+1

 

Εδώ που τα λέμε, εδώ και καιρό ο Thomann έχει προσλάβει Έλληνα υπάλληλο και μιλάμε μια χαρά σαν να είμαστε στο Griechenland...

[wasted]

Ανεξάρτητα από την επί της ουσίας θέση μας σε σχέση με το συγκεκριμένο περιστατικό, που νομίζω ότι εν τέλει όλοι έχουμε διαμορφώσει κάποια, νομίζω ότι η παρέμβαση της επίσημης εταιρείας αξίζει συγχαρητήρια, διότι δείχνει ότι δε φοβάται να βάλει το κεφάλι της  στη φωλιά της αρκούδας, να πάρει δημόσια θέση και να δεχτεί κριτική για αυτήν.

 

Η συγκεκριμένη εταιρεία επίσημης διανομής νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια ανήκει σε αυτούς που οδηγούν τις εξελίξεις στον εκσυγχρονισμό της αγοράς, και συμμετέχοντας σε αυτό το διάλογο νομίζω ότι επιβεβαιώνει για τη συνέχεια αυτής της προσπάθειας.

 

Διότι εν κατακλείδι αυτό είναι το ζητούμενο, μοντέρνες εταιρείες, που να μπορούμε να κουβεντιάσουμε μαζί τους σα συγκεκριμένη ομάδα καταναλωτών, και, ας μη ξεχνάμε, περιορισμένη αριθμητικά, σε σχέση με τα ευρωπαϊκά standards.

 

 

[animae]

Βέβαια κανείς δεν έχει σχολιάσει από την στιγμή που μπήκε ο κ.Στόλλας στην συζήτηση, για την πολιτική που ακολουθούν τα ελληνικά μαγαζιά στην περίπτωση ελαττωματικού προϊόντος. Γιατί οκ, είναι γνωστές οι διαφορές στις τιμές κλπ, αλλά το after sales service είναι αυτό που τελικά θα σε κάνει να πας σε κάποιο μαγαζι ή όχι.

 

 

Ας το δούμε έτσι όπως είναι: παίρνεις ενα προϊόν από ελληνικό μαγαζί και έχεις εγγύηση 1ος χρόνου και από κει και πέρα αν έχεις κάποιο πρόβλημα με αυτό (πχ σε έναν ενισχυτή ένα ποτενσιομετρο δεν λειτουργεί σωστά), τότε αυτό πάει για service και βλέπουμε.

 

Ας δουμε τον θωμά και τον κάθε θωμα: εγγύηση 3 χρόνια, money back για 30 μέρες και αν θεωρείς ότι δεν σε ικανοποιεί το προϊόν για κάποιον λόγο (πχ, κακοφτιαγμένα τάστα ή κάποιο πρόβλημα τελοσπάντων), το στέλνεις πίσω και σου στέλνουν άλλο χωρίς μα-μου-σου-του και "θα δούμε στο σερβις" κλπ.

 

Εκεί είναι που χάνει η ελληνική αγορά. Γιατί αν στις τιμές κανεις πίσω για 100 ευρω ας πούμε χάριν της αγοράς από εγχώριο κατάστημα, με την ελπίδα ότι έχεις άμμεση επαφή και γρηγορότερη "ανταπόκριση", τελικά βλέπεις ότι αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα. Το after sales service. Όταν θα φτιάξει αυτός ο τομέας και ας είναι το μαγαζί πιο ακριβό κατά 100 ευρω απο τον θωμα, τότε είμαι σίγουρος ότι θα αλλάξουν οι ισορροπίες.

[apos]

Γιατί αν στις τιμές κανεις πίσω για 100 ευρω ας πούμε χάριν της αγοράς από εγχώριο κατάστημα, με την ελπίδα ότι έχεις άμμεση επαφή και γρηγορότερη "ανταπόκριση", τελικά βλέπεις ότι αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα.

 

Όταν θα φτιάξει αυτός ο τομέας και ας είναι το μαγαζί πιο ακριβό κατά 100 ευρω απο τον θωμα, τότε είμαι σίγουρος ότι θα αλλάξουν οι ισορροπίες.

 

+(πολλά) 1

Ακόμα και να "χτίσεις" καλές σχέσεις με ένα συγκεκριμένο κατάστημα, θα μπορέσεις να έχεις καλύτερες τιμές, τη δυνατότητα να δοκιμάζεις άνετα εξοπλισμό, ευκολίες πληρωμής κτλ, κοινώς, πράγματα που "είναι στο χέρι" του εκάστοτε καταστηματάρχη. Στο after sales όμως, που δεν καθορίζεται από αυτόν, γιατί να "επενδύσεις" τα χρήματά σου?