Πίνακας συμμετοχής

Φιλε npap μην το παιρνεις προσωπικα. Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου, το ιδιο πραγμα συμβαινει. Σε αλλα thread ο waterfall δικαια απορει και εξανισταται για την τιμη του minimoog. Αυτο ομως που δεν καταλαβαινει ειναι πως, αν η moog βαλει μια λογικη και προσιτη τιμη, ΑΜΕΣΩΣ ο ηχος του mini θα παψει να εχει "αυτην την πραγματικη vintage μαγεια" και την "αυθεντικη αυθεντικοτητα των αυθεντικων 70ies". Αμεσως. Θα γινει meh. Ποσες και ποσες φορες δεν το εχουμε δει αυτο το εργο. Το εχω ξαναπει, ΜΟΥ ΧΑΡΙΖΑΝ analog synth και δεν μπηκα καν στον κοπο να το παρω, γιατι " τα ψηφιακα ειναι τα καλα, αυτα κοστιζουν". Η δε θυμασαι τι ακουγαμε για τα protools; Οποιος δεν εγραφε σε pro tools ηταν λεσης αγραμματος κατσιβλαχος. Αυτα μεχρι να βγουν τα native protools, και ω του θαυματος μεσα σε μια μερα με το που επαψαν να χρειαζονται μια περιουσια για να τα λειτουργησεις επαψαν να ειναι και must. Τα ιδια εχουν γινει και με τους ψηφιακους επεξεργαστες. Ακομα θυμαμαι προ αμνημονευτων κατι απιστευτες θριαμβολογιες οταν εσκαγαν μυτη σε μορφη ρακ καποιοι πραγματικα ΠΑΝΑΚΡΙΒΟΙ ψηφιακοι mastering επεξεργαστες , μιλαμε επιληψια βαραγαν ολοι στα πατωματα, θυμαμαι ατακα σε στυλ " μην κουραζεστε αδικα να προσπαθειτε να φτασετε τον ηχο μεγαλων παραγωγων, πριν αποκτησετε τον ταδε digital processor", και δε μιλαμε για καφενειακη forumικη φαση, μιλαμε για επωνυμη αποψη, και να σου πω, δικιο δεν ειχε; Ακομα και σημερα, που τα μεσα που εχουμε στο home/ project studio ειναι ΚΛΑΣΕΙΣ ανωτερα απο τα τοτε, ακομα ομως και σημερα, αν δε βαλουμε κανα limiter η κανα multiband, η καμια πουτανια τελος παντων στο master bus, μπορουμε να κανουμε Α/ Β, να παρουμε ενα reference απο καλες παραγωγες; Με τιποτα. Και τωρα, αυτο το "μαγικο πσηφιο" που ηταν το ιερο δισκοποτηρο οταν ηταν σε μορφη ρακ και κοστιζε καποια εκατομμυρια δραχμες, εγινε meh, γιατι βγηκε σε μορφη προσιτου plug in. Μην το ψαχνεις. Μην το παιρνεις προσωπικα. Δε θα αλλαξει ποτε αυτο. Αν ενα laptop με το sonar κοστιζε 1.000.000 ευρω, και η μπομπινα ηταν freeware , θα ακουγαμε ΤΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΑΠΟΔΑ, ποσο μαγεια και ομορφια δινει τη πσηφιο, ειναι 100% σιγουρο και εμπειρικα επιβεβαιωμενο αυτο. Οσοι λοιπον καταλαβαινουν το απο πανω, απολαμβανουν μεχρι το κοκκαλο αυτα που τους δινει η σημερινη τεχνολογια, και φτιαχνουν τη μουσικουλα τους με οτι εχουν χωρις φοβο και παθος. Οι υπολοιποι βραζουν στο ζουμι τους, και χτυπανε το χερι γιατι, "αχ γαμωτο, να ειχαμε τη μπομπινα και το moog να καναμε σωστα τη δουλεια μας, αδικη ζωη, dishonorable society."

Δεν είμαι γνώστης αυτού του είδους που μόλις άκουσα (μπορεί δε να πέρασαν γραμμές που έχουν ξανασυλληφθεί από τ΄αυτιά μου) αλλά αυτό δεν το εξέλαβα σαν αυτοσχεδιασμό αλλά σαν ολοκληρωμένη πρόταση. Το άκουσα όλο μ' ενδιαφέρον και διαπίστωσα πως έχω να κάνω με μουσικό με μεγάλη ευαισθησία.* Υ.Γ.* Και απ' αυτό που διάβασα και με τρομερή αίσθηση του χιούμορ.

To dx7 σιγουρα δεν αναπτυχθηκε για τους λογους που αναφερεις. Ουτε τα DCOs . Ουτε τα ψηφιακα μεσα αποθήκευσης. Το οτι ο ψηφιακός κόσμος παρουσιάζει κάποια extra πλεονεκτήματα όπως αυτά που αναφέρεις, είναι κάτι που έρχεται και δένει. Τι προδιαγραφή είναι αυτή; Ο οποιοσδήποτε γράφει οπουδήποτε θέλει. Το 70 υπήρχαν συγκεκριμένα μέσα παραγωγής και υπήρχε ένα συγκεκριμένο ηχητικό αποτέλεσμα λόγω αυτού του εξοπλισμού. Τώρα υπάρχουν άλλα μέσα παραγωγής. Αν θελω να γράψω σε μέσα παραγωγής του 70, γράφω σε μέσα παραγωγής του 70 . Εαν θέλω μέσα παραγωγής μοντέρνα, με ηχητικό αποτέλεσμα δεκαετίας 70 , είμαι ελεύθερος να το κάνω και να δοκιμάσω οτι θέλω. Ένας τρόπος είναι και οι εξομοιωτές . Απλά εκεί λογικό είναι να δημιουργείται το ερώτημα κατα πόσο αυτοί οι εξομοιωτές έχουν το αποτέλεσμα που προορίζεται να έχουν . Ενδιαφερόμενος αξιολογεί , κρίνει και αποφασίζει τι είναι ιδανικό για εκείνον. Αν κρίνει πως θέλει ένα vst tape recorder αντι για πραγματικό tape recorder, ή ένα vst piano αντί για πραγματικό piano, τοτε είναι καλύτερο γι αυτόν το vst.

ακου εκει sayonara... δηλ φαντασου να παιζεις με ενα nautilus η kronos και διπλα sayonara

Η κατασταση ηταν ως εξης: Υπηρχαν δυο βασικα καναλια: Ενα με ενα πιανο, και ενα με ενα ορχηστρικο mega -layer που εχω φτιαξει. Ξεκινησα ας πουμε με το mega layer να παιζω αυτο το θεμα που μου ηρθε, μετα εκανα στοπ, οπλισα το πιανο και πλατσουρισα με το πιανο. Μετα παλι στοπ, το γυρισα στο layer. Εκει στα τελειωματα εκανα και τα δυο, δηλαδη επαιζα τα δικα μου στο layer, μετα στοπ και πιανο απο πανω με αρπισματα. Το ιδιο και εκει στη μεση που βαραει σταθερα το μι, βαρεσα καλα καλα σταθερα το μι, μετα οπλισα το πιανο, φορεσα τα γαντια του μποξ, και το κοπανισα καλα καλα Δηλαδη η ολη φαση ηταν παζλ αυτοσχεδιασμων, μονο σε καποια σημεια οπως οταν ξαναεβαλα το θεμα προσεξα να κολλανε οι τονικοτητες, για να κολλανε και τα κομματια του παζλ μεταξυ τους. Προσεχα δηλαδη απο τι τονικοτητα να μπω, για αυτο νομιζε ο fusion οτι χαλασε το player γιατι εκει προσεξα την τονικοτητα με την ΚΑΚΗ την εννοια Τωρα, αφου τελειωσε το παζλ, εκμεταλλευτικα το γεγονος οτι το default project που εχω για ορχηστρικα εχει απλωμενα και ξεχωριστα τα οργανα της ορχηστρας, και εβαλα και τις πιτσιλιες μου. Δηλαδη κατι ομποε και κατι φλαουτα που κανουν κοινωνικο σχολιασμο σε κατι σημεια, ε αυτα ειναι πιτσιλιστιρια, σε φαση ας πιτσιλισουμε και λιγο με αυτα, και κατι μπασα που ειναι απο κατω απο το πιανο. Ειδα οτι χρειαζοταν λιγο πιτσιλισμα, γιατι οταν πηγαινε η φαση απο το ενα κομματι του παζλ στο αλλο, εμενε κενος ο ηχος και κοβοταν πολυ η ροη. Το ιδιο και σε καποια αλλα σημεια, που εκανα π.χ. αντιγραφη το πιανο και το εβαζα τουτι με το mega layer για να δεσει. Παζλ αυτοσχεδιασμων με πιτσιλες, ΑΦΤΟ ΕΙΝΑΙ

Υπέροχο! Εκείνο το πρώτο μπάσιμο του πιάνου με τις οκτάβες μου θύμισε το κοντσέρτο στραβίνσκυ για πιάνο και πνευστά, μερακλίδικη φράση. Όταν λες αυτοσχεδιασμό ρε συ Μάνο, τι εννοείς; Έχεις μοιρασμένη ορχήστρα σε σπλιτ, λέιερς, και γράφεις τα πάντα επιτόπου; Φορτώνεις σόλο όργανα και τσοντάρεις τέικ; Ή το εννοείς υπό την έννοια ότι είναι όλα παιγμένα επιτόπου στο όργανο, χωρίς "σχέδιο/ενορχήστρωση στο χαρτί" ας πούμε; Γιατί φαίνεται ότι η σύνθεση είναι απάνω στο όργανο καθαρά. Ρισπεκτ, στο χω ξαναπεί.

Θα συμφωνήσω με τον Νέστορα, κι εμένα ολοκληρωμένη πρόταση μου φάνηκε. Και τι πρόταση! Στο 1:51, νόμιζα ότι χάλασε ο player, ρε αθεόφοβε. Μετά (στο 3:50κάτι) το είχα πλέον συνηθίσει και δεν με ξένισε τόσο. Μπράβο ρε Μάνο, μπράβο. EDIT: Συνολικά, μου φάνηκε σαν ένα πολύ καλό soundtrack.

Respect! Μου άρεσε πολύ το "σκοτεινό" section εκεί γύρω στο 2:00. Άνετα βγαλμένο από ψυχολογικό θρίλερ.

Καπου στο 1:20 λεω καλα δεν εκανα ακομα λαηκ. Μαγευτικο, υπεροχο, καθηλωτικο Καπου ματα το 3:20 γινεται κ πιο μοντερνο απο τον κλασσικο Μανο.

Μετά κόπων και βασσάνων και πίεσης από πλευράς μου στο κατάστημα αγοράς (αλλά και στο service του Bon studio), σήμερα τελικά πήρα απάντηση ότι η focusrite ενέκρινε την αντικατάσταση της κάρτας και αύριο να περάσω να παραλάβω την καινούρια. Φυσικά και δεν δέχτηκα να πάρω πάλι μια άλλη 4i4, αλλά ζήτησα να φέρουν την 8i6 που όπως είπαμε έχει δική της τροφοδοσία να μην έχω τα ίδια.

Η ψυχολογία του αγοραστή λέει ότι αν το χαβιάρι είχε δυο ευρώ το κιλό τότε θα το βάζαμε για κολατσιό στο ταπεράκι του σχολείου και θα λέγαμε Αχ Και Να Ήμουν Πλούσιος Να Έτρωγα Τον Ταραμά. Τι να πεις, άβυσσος η ψυχή του καταναλωτή. Για την τριάδα ας συμφωνήσουμε ότι στον θρόνο κάθεται ο Άγιος της Δυτικής Μουσικής, γιατί αν δεν συμφωνήσουμε και σε αυτό τότε μάλλον καταρρέουν τα δομικά στοιχεία της καλλιτεχνικής μας ύπαρξης. O Bach γύρισε την σελίδα και αν ο χρόνος ήταν μουσικός τότε σήμερα θα ζούσαμε στο έτος 338 μΜ (μετά Μπαχ). Ο Μότσαρτ έδειξε το πως παράγεται το μέγιστο αποτέλεσμα με τα ελάχιστα υλικά και ο Μπετόβεν αποφάσισε να καθηλώσει το ακροατήριο προσθέτοντας ό,τι καρύκευμα υπάρχει στις συνταγές του Μότσαρτ. Κάπως έτσι τους τοποθετώ. Σχετικά πάντως με τα επίμαχα plug-ins, είναι καταπληκτικό το πως μπορούμε στο σήμερα να φτάσουμε (με ελάχιστο κόστος) πράγματα που ούτε στο όνειρό μας δεν φανταζόμασταν. Ας είμαστε ευγνώμονες και δημιουργικοί (και ρετρό όποτε το θέλουμε, το ρετρό είναι ταξίδι στον χρόνο και έχει απίστευτη μαγεία, όση και το σκρατς του δίσκου, όση και τα σατουρέσιο της μπομπίνας! )

πόσο δίκιο έχεις ρε Μάνο... πόσο δίκιο...

Ενταξει, summer afternoon ηταν αλλα 1) ειναι ξενερωτος τιτλος, το night είναι καλυτερο και 2ον) ειχα κλειστα πατζουρια και ενα μπλε φως, για εμενα night ητανε Η διαδικασια ηταν η γνωστη: Ακουσα το θαυμασιο κλιπακι του fusion που εβαλε στο music, πηγα να κανω ενα track με βαση το θεμα του, καταλαβα οτι αν ειναι να κανω κατι σοβαρο θα καψω και τα τελευταια εγκεφαλικα κυταρα που εχουν απομεινει, και ειπα να το ριξω στον αυτοσχεδιασμο. Ειναι στην ουσια δυο εναλλαξ αυτοσχεδιασμοι, πιανο και orchestra tutti, με λιγες πιτσιλιες απο οργανα ορχηστρας ( προσοχη να μην σας πιτσιλισουν, δεν κανει). Αυτη η εναλλαγη επετρεπε να κανω ενα στοπ αναμεσα στα μερη, και το σημαντικοτερο να ξανακουσω το πρωτο θεμα, να το θυμηθω και να ξαναγυρισω εκει. Δυστυχως η μνημη μου δε με βοηθαει, και ενω για το γουστο μου ειμαι πιο στανταρισμενος στο τι μου αρεσει και τι θελω να βγαλω απο οταν ημουν πιτσιρικας, δυστυχως καμια φορα ακουω αυτοσχεδιασμους απο τοτε και καταλαβαινω οτι δε θα μπορεσω ποτε να ξανακανω παρομοιους, γιατι τοτε θυμομουν τα παντα και πηγαινοερχομουν στα θεματα που επαιζα. Τωρα παιζω κατι και το ξεχναω σε 5 δευτερολεπτα, κριμα που τα χρυσοψαρα δεν ακουνε μουσικη, θα ειχα μεγαλο σουξε. Ιδου manosxnoizimpro3.mp3

Άσε ρε Νίκο, το καλύτερο φαΐ τρως. Άντε ... παραπονιάρη.

ούτε λίγο ντρέσινγκ δεν μ άφησε η κακούργα να φτιάξω... τόνος λαδάκι λεμονάκι τέλος... πείνα... ΥΓ το ψωμάκι είναι για την φωτογράφηση... μου το πήρε μετά... 2 μισες φετούλες κράτησα μετά από μάχη...

καθαρή λαϊκή φωνή Γιώργο... με μάλλον υποτιμημένη καριέρα...

Ειναι μερικα που δε χρειαζονται τσαλκαντζες και φιοριτουρες. Δεν τεχνικο το πραγμα. Μονο να το "πεις" ως πρεπει. Ακου και πες λοιπον................ Για την παρτη σας!

και την ποστάρεις ήμερα που ξεκινάω δίαιτα και έχω λυσσάξει στην πείνα με τα λαχανοειδή; προβοκάτσια... πτου σου και σε είχα και σε υπόληψη...

Από μέγεθος του κοκάλου να υποθέσουμε ότι πρόκειται περί προβοσκιδωτού απο την αρκτική περιοχή της Ευρασίας ακα μαμούθ? Πάντα τέτοια οντις!!

Ήτανε βαρυκόκκαλη γι' αυτό.

Μικρή ομελέτα με κρεμμύδι και πιπεριές Κορπή με πάγο (καλά, μπορεί να είναι και Belvedere) 18 μέρες, now, κολοβάρεμα - μουσική, βιβλία, βόλτες, αλλά κυρίως σαπίζοντας μπροστά σε μια οθόνη πρέπει να αρχίσω να ξαναψάχνω σύντομα για γυναίκα και δουλειά (το δεύτερο τόχω)

Ηταν 2 κιλα και κατι ψιλα...

Ειναι μεγαλη ή ειναι ευρυγωνιος?

Οκ δεν ειναι αποψινο αλλα την Παρασκευη βρεθηκα για pit-stop στην Φλωρεντια οποτε και επρεπε να τιμηθει μια παραδοσιακη bistecca - καλυτερη φωτογραφια δεν υπαρχει, επικρατουσε ενας καποιος ενθουσιασμος/πανικος στο τραπεζι εκεινη την ωρα...

10 ευρώ το ζευγάρι. Με έχουν ταράξει στην διαφήμιση αυτή. Θέλω να πάρω 2 ζευγάρια KAWASAKI αλλά δεν το έχω προλάβει, ένα για τη βεράντα στο σπίτι και ένα για το εξοχικό.

Χαχαχα ναι ρε κι έλεγα τι μου θυμίζει

Άσε το πιατάκι και πάρε την κολυμπήθρα με τα φαγιά μπροστά σου .

Φαγητό για καύσωνα βλέπω. Η Kaiser με τελείωσε.

Για να μην ανοίγω άλλο θρεντ. Η πρόσφατη ανακοίνωση της Yamaha περί Montage. https://www.yamahasynth.com/learn/montage/montage-sayonara

Συνοδεία Ικαριώτισας lager

Κοιτα, δεν ξερω τι ακριβως εννοεις. Παντως σε καθε ευκαιρια σε παρομοιες συζητησεις, δε χανω ευκαιρια να τονιζω πως αν ειναι λογοι αισθητικης που οδηγουν καποιον στο να επιλεξει μπομπινα, αναλογικο synth, outboard επεξεργαστες, λαμπα, δειγματα απο μανταλακια μπουγαδας, γατα περασμενη απο vocoder και οτιδηποτε αλλο, τοτε γιασαν του μαγκα και η συζητηση τελειωνει εκει. Δερβεναγες στις αισθητικες επιλογες του καθενος ουτε μπορουμε ουτε πρεπει να γινομαστε. Ομως αλλο η αισθητικη επιλογη, και αλλο το mojo και η υποτιμηση τεχνικων μεσων με βαση την τιμη και τη διαθεσιμοτητα τους. Το πρωτο ειναι σεβαστο, το δευτερο κατακριτεο. Ειχα την τυχη ( η την ατυχια) να μπλεξω απο πιτσιρικι με τα μπλιμπλικια και τα στουντιο. Εχω ζησει λοιπον και την εποχη του mojo των ψηφιακων, και την μετεπειτα εποχη του mojo των αναλογικων. Ξερεις ποια ειναι η μεγαλη πλακα; Οτι οταν τα ψηφιακα ειχαν το mojo, ηταν πιο δυσχρηστα απο τα αναλογικα. Ειτε λογω των παντελως αναξιοπιστων ταινιων τους, ειτε λογω του πολυ μικρου σκληρου τους, ηταν ταλαιπωρια. Ειχαν ομως τοσο καλυτερο ηχο απο τα αντιστοιχης τιμης μπομπινοφωνα, διοτι studer 24καναλα και τετοια εξωτικα πτηνα μονο στα μεγαλα στουντιο εβρισκες, που ολα τα μικροτερα project studio επεσαν σαν τα κορακια πανω τους, σαν τα κορακια. Και τωρα δηλαδη που με ενα PC εχεις ΚΑΙ καλυτερο ηχο απο τα τοτε ADAT και τα παρομοια, ΚΑΙ ΑΠΕΙΡΩΣ μεγαλυτερη αξιοπιστια, και οσα καναλια θες, και editing θεικο, και μιξη ενσωματωμενη με απειρο headroom, και απειρα δυναμικα, απειρα fx κλπ, τωρα δηλαδη που το πιο υγρο μας ονειρο εγινε πραγματικοτητα, βγαινουν οι mojoπληκτοι να μας πουν οτι δεν τρεχει τιποτα, διοτι η αληθεια βρισκεται στην μπομπινα; Καποιον που δεν την προλαβε, ισως τον πεισουν. Προσωπικα θυμαμαι παντως οτι το editing στο 24 καναλο, αν δηλαδη χρειαζοταν να κοψουμε κατιτις και να το κολλησουμε παραπερα, το καναμε με το sampler. Σαμπλαραμε αυτο που θελαμε, και το καναμε punch in εκει που το θελαμε, και χαμπαρι δεν επαιρνε κανεις. Αν δηλαδη εχεις αυτο που θελεις στην πηγη, αν το ιδιο το οργανο βγαζει αυτο που θες, μια χαρα θα "περασει" ο χαρακτηρας του στο πσηφιο. Αν παλι αυτο που θες περιλαμβανει και το χρωμα της μπομπινας, ειπαμε, αισθητικες επιλογες. Ο καθενας κανει τις δικες του. Οταν παντως δουλευαμε με ταινια, ποτε δε θυμαμαι να μας προβληματιζε κατι τετοιο, να επρεπε δηλαδη ντε και καλα να περασουν ολα απο την μπομπινα. Ισα ισα, θυμαμαι οτι επιλεγαμε σε καθε ευκαιρια να συγχρονησουμε την ταινια με το MIDI μεσω timecode, για να περναμε απευθειας τα καναλια των synth και των drum modules στην κονσολα, ωστε και tracks απο το πολυκαναλο να γλυτωνουμε, και απευθειας το σημα να παιρνουμε χωρις να το ταλαιπωρουμε. Αυτα λοιπον που τηρουσα τοτε, το βρισκω παρανοικο να τα αντιστρεψω τωρα μονο και μονο λογω mojo, η επειδη το αισθητικο κριτηριο του Jack Black η ξερω γω της daptone η οποιοδηποτε αλλου τους οδηγει αλλου. Και αυτο προτεινω με καθε σεβασμο στον καθε ενα: Οι επιλογες σας να ειναι προιον της δικης σας αισθητικης, και οχι των επιλογων των αλλων. Και οσο παραξενο και αν ακουγεται αυτο, το νουμερο ΕΝΑ εργαλειο για να διαμορφωσετε την σισθητικη σας ειναι τα ΤΥΦΛΑ ΤΕΣΤ. Το mojo, η φημη, το prestige και ολες αυτες οι μαλακιες δουλευουν μεσα μας, και μας στερουν την αντικειμενικοτητα. Blind tests, η μονη οδος, blind tests, ετσι σπαμε το αποστημα των influencers, blind tests θελομεν και ας τρωγωμεν πετρες.

Δες εσυ μπρουκληδες. Εγω βλεπω αυτο! (Ναι ειναι portrait)

Με Metheny μόνο μέχρι σχέση. Αν γουστάρει και Holdsworth ... βουρ για γάμο λέμε.

Γατάκια το καλύτερο ταμπούρο εβερ ινε πσιφιακα γραμμένο https://youtu.be/KlCWsh3Unl8

Μπαίνει η κοπέλα μου στο σπίτι χθες, παίζει το παρακάτω: Μου λέει αμέσως, "ωραίο είναι αυτό, για δυνάμωσε". Πείτε, να τηνε παντρευτώ για όχι;

Το μόνο vintage αναλογικό που υπάρχει σπίτι μου είναι ένα Korg Poly 800 μέσα σε μια ντουλάπα. Είναι δε τόσo out of order που είναι απίθανο να μπει κάποιος στον κόπο να το σπάσει. Χειρότερα έτσι κι αλλιώς αποκλείεται να το κάνει. Απορώ γιατί δεν το έχω πετάξει ακόμα, μια και πώληση δεν παίζει στην κατάσταση που είναι (ποτέ δεν ξέρεις βέβαια, με τόσα analog fanboys/ψώνια που κυκλοφορούν τα τελευταία χρόνια όλα είναι πιθανά...)

Συμφωνώ σε όλα εκτός του ότι οι 3 που ανέφερες ήταν οι πιο σπουδαίοι μουσικοί.Ειδικα ο Μότσαρτ είναι επιπέδου Ελεονόρας Ζουνελη.Και ο Μπαχ φανφαρας.

respect

και ΟΝΟ ΟΝΟ ΗΤΟ (Δεν κάνω πλάκα, το είδα γραμμένο)

Το περίμενα ότι θα με ρωτήσεις. Η Ελένη μού ζήτησε να σου μεταφέρω το παρακάτω: "Μην ανησυχείς αγαπητέ Φιούζιε, είμαι μια χαρά στη υγεία μου και το αυτό εύχομαι και δι’υμάς." Αργότερα θα μου φέρει και κάνα-δυο τυροπιτάρια... Σπαγγέτι με κόκκινη σάλτσα σκεφτόμουν να φτιάξω σήμερα, αλλά η ζέστη είχε άλλα σχέδια...

Εντάξει, το διόρθωσα.

Ειναι πολυ σημαντικο, απαραιτητο θα ελεγα, να βαζουμε ολες τις διαδικασιες της μουσικης δημιουργιας στη σωστη τους διασταση. Και να το κανω πολυ απλο: Αυτη τη στιγμη, για οποιον εχει επιγνωση της ιστοριας της τεχνης, οι τρεις κορυφες της μουσικης ολων των εποχων ειναι καβατζωμενες απο το τριο Bach- Beethoven- Mozart, και το μονο ερωτημα ειναι σε ποια σειρα θα τους βαλουμε μεταξυ τους. Λοιπον, αυτοι οι τιτανες δεν ειχαν ουτε μπομπινα, ουτε DAW, ουτε hardware outboard, ουτε plug in, και οι θαυμασιοι αυτοσχεδιασμοι τους θα μεινουν χαμενοι για παντα. Ηταν ομως συνθετες τετοιου επιπεδου, που και μονο οι συνθεσεις τους, οι παρτιτουρες τους, οι ιδεες τους αν θελετε και η μουσικοτητα των μελωδιων τους ως συλληψη, αρκει για να τους βαλει στην κορυφη του πανθεον της μουσικης για την αιωνιοτητα. Αρκει δηλαδη το πρωτο βημα της μουσικης δημιουργιας, τη συνθεση να κανει καποιος καλα, και ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ. Οταν λοιπον συζηταμε οχι τη συνθεση, οχι την ενορχηστρωση που ειναι το Α και το Ω του ηχου, οχι την εκτελεση που κανει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τη διαφορα, οχι το οργανο, την επιλογη του και την κατασταση του, οχι το μικροφωνο και την τοποθετηση του, οχι τον χωρο που θα γραψουμε, οχι τον χωρο και τα μεσα αναπαραγωγης που ακουμε και κατα συνεπεια παιρνουμε και τις αποφασεις, οχι ολα αυτα τα απειρως σημαντικοτερα στοιχεια της παραγωγης, αλλα συζηταμε το αν η καταγραφη θα γινει σε ταινια η DAW, τοτε θα πρεπει τελικα να συνειδητοποιησουμε το εξης απλο: Δε θα κανει καμια διαφορα, απλα και ξεκαθαρα, δε θα κανει καμια ουσιαστικη διαφορα, στα ισα. Διοτι ακομα και η ελαχιστη αυτη διαφορα που υπαρχει, και η τελειομανια μιας παραγωγης που τα πρωτα βηματα συνθεσης- ενορχηστρωσης ειναι ηδη υψηλου επιπεδου, και θα ασχοληθει και με τις παραμικρες λεπτομεριες και την οποια διαφιρα, δεν ειναι ικανη ομως αυτη η διαφορα για να κανει μονοδρομο την μπομπινα. Μαλιστα αυτη η διαφορα δειχνει να εχει αποδειχθει πλεον οτι ειναι μαλλον υπερ του ψηφιακου. ΟΚ υποκειμενικη αισθητικη, ο καθενας κανει τις επιλογες του, αλλα οπου τα ζητουμενο ειναι η πιστοτητα, π.χ. στα Bach και τα Beethoven, η πρωτη επιλογη ειναι η ψηφιακη. Δεν υπαρχει δηλαδη κατι που να κανει την μπομπινα αναντικαταστατη, ακομα και οταν η τεραστια διαφορα του κοστους δεν ειναι θεμα, το αντιθετο μαλλον.

Πόσο τελειος

Μ@λ@κ@ εχω παιξει με πολυ κοσμο. Απο Τολη Τσιμογιαννη, Κωστα Μοναχό και Χαρη Κωστοπουλο, μεχρι Μαρινελλα, Νταλαρα και Αλεξιου. Δεν τους θυμαμαι. Ενας ενας μου βγαινουν οποτε φερει η συζητηση καποια ιστορια. Πρεπει να γραψω βιβλιο. "Η ζωη ενος μουσικου στην Ελλαδα του 1987-2020"

Εγώ πάλι φοράω το air condition στο δωμάτιο...

Τέρας των τεράτων, Pasquale Grasso, γεννημένος στην Ιταλία, κάτοικος New York.