Πίνακας συμμετοχής

Εμένα αυτό που μου αρέσει με τον @shelter, είναι ότι κάθε τι που "προβάλλει", το κάνει παραθέτοντας ταυτόχρονα την ιστορία του. Ψάχνει, σκάβει βαθιά. Πάντα υπάρχουν κάποιες ιστορίες/παραδόσεις πίσω από τα θέματά του. Με αυτό τον τρόπο, κάνει τα θέματά του να είναι πάντα ενδιαφέροντα, ακόμα και σε κάποιον που μπορεί να μην του αρέσει το αντικείμενο με το οποίο ασχολούνται. Αυτό το κάνει με την αρτοποιία, το κάνει με τις κιθάρες, το κάνει με τις μουσικές. Φτιάχνει ένα τέτοιο περιβάλλον για την ιστορία του, που σε κάνει να θέλεις να την διαβάσεις.

Σκέψου ότι δεν με βολεύει το 7,50.

Σίγουρα είναι θέμα οπτικής. Για μένα η αλλαγή μαγνητών είναι από τις μικρότερες (και εύκολα αντιστρέψιμες) παρεμβάσεις που μπορείς να κάνεις σε μια κιθάρα. Μισή ώρα στον τεχνικό αν δεν ξέρεις μόνος σου και αλλάζεις κατά πολύ το ηχητικό σου αποτέλεσμα.

Η EJ είναι μια από τις καλύτερες mass produced Strats ever. Για τα γούστα μου η καλύτερη. Αν το μόνο σου θέμα είναι οι μαγνήτες της, άλλαξέ τους, 2.5κ πας να δώσεις, σιγά.

Το αγοράζω άμεσα. Σου δίνω *^@#$, και επιπλέον &*%^$#%$@*&.

Πέθανα!

Αυτη? https://www.musik-produktiv.com/gr/ibanez-signature-at100cl-sb-andy-timmons.html Εγω παντως θα αλλαζα μαγνητες απο τη στιγμη που μου κανει μια στρατ. (Δεν ειναι κι ευκολο να βρεις στρατ που να σου κανει σε ολα της και οι μαγνητες ειναι το πιο ευκολο να τη φερεις εκει που θελεις). .

Αετέ, αν μένεις Αθήνα, προτείνω να κάνεις μια βόλτα από Νάκα στη Ναυαρίνου και να δοκιμάσεις επί τόπου και American Professional και American Ultra και αν έχουν και κανένα signature μοντέλο εκεί. Τις δύο πρώτες τις έχουν σίγουρα. Εδιτ: Μόλις το τσέκαρα στο online shop τους και έχουν απ' όλα στη Ναυαρίνου, μέχρι και 2-3 custom shop μοντέλα οπότε η βόλτα επιβάλλεται.

Τι ήχο βγάζει ο Chet στο I Talk to the Trees, πωπωπω

Πραγματικό τραγούδι. Πραγματικά υπέροχο. "Te mereces un amor que conozca tus espinas", μου έμεινε αυτή η φρασούλα. Ευλογημένοι άνθρωποι οι λατινοαμερικάνοι που έχουν χτίσει πάνω στην παράδοσή τους. Όπως και με το σον -> σαλσα -> τιμπα. Ζωντανές μουσικές, που έχουν "γλυτώσει" από τη δαμόκλειο σπάθη της τεχνολογίας.

Σίγουρα.Αλλά επειδή έχω ήδη δύο partcasters καταλαβαίνεις πως το βλέπω. Θα ήθελα να την έχω μαμά.

Το έχω σκεφτεί κι αυτό. Αλλά το διαβάζω κι απ'την αντίθετη. Αν είναι να δώσω 2.500 και ν'αρχίσω τα ξηλώματα...

Ο Καταρράκτης έχει δίκηο. Όλες αυτές οι σύγχρονες οθόνες ΠΡΕΠΕΙ να λειτουργούν διαρκώς στη μέγιστη επιτρεπόμενη ανάλυσή τους. Και ναι, έχει δίκηο και ο Φιούζιον για το ότι οι παλιές δεν είχαν αυτό τον "περιορισμό". Επειδή αρκετοί άνθρωποι δεν έχουν την όραση που είχαν κάποτε, έχει εφευρεθεί το λεγόμενο fractional scaling, δηλαδή η κλιμακωτή μεγέθυνση των αντικειμένων στην οθόνη η οποία προσομοιάζει το πως θα έδειχνε η οθόνη αν είχε χαμηλότερη ανάλυση, χωρίς να χρειάζεται να σταματήσει ο κανόνας ότι "πρέπει να λειτουργούν διαρκώς στη μέγιστη επιτρεπόμενη ανάλυσή τους". Στην περίπτωση των Windows 10 / 11, το λειτουργικό υπολογίζει το μέγεθος της οθόνης σε συνάρτηση με την ανάλυσή της και αν καταλήξει στο ότι τα εικονιζόμενα θα ήταν πολύ μικρά για τους περισσότερους ανθρώπους, ενεργοποιεί μόνο του το fractional scaling μεγεθύνοντας τα πάντα στο π.χ. 125% του αρχικού μεγέθους των. Όσοι δεν έχουν laptop ενδέχεται να μην το έχουν καν δει αυτό που γράφω, αλλά εδώ και πέντε χρόνια, ακόμη και σε clean install, σε laptops με οθόνη 15.6 ίντσες και ανάλυση 1920x1080, το 125% το ανάβουν μόνα τους, οπότε άμεσα μπορείς να δουλέψεις στον υπολογιστή χωρίς επίγνωση ότι κάτι έχει συμβεί. Η τρέχουσα λοιπόν ορθή προσέγγιση είναι: με όλα τα άλλα ίδια, αγοράζουμε πάντα την μεγαλύτερη ανάλυση όταν αγοράζουμε οθόνη και αν δεν βλέπουμε αρκετά καλά, ενεργοποιούμε το fractional scaling μέχρι να είμαστε άνετοι με αυτό που βλέπουμε. Μειονέκτημα: κάποια προγράμματα (όλο και λιγότερα) δεν υποστηρίζουν σωστά το scaling. Για παράδειγμα, δεν έχω ιδέα αν το υποστηρίζει το Cubase (έστω και το καινούργιο), αλλά ξέρω ότι το υποστήριζε εδώ και πολύ καιρό το Ableton Live. Πλεονέκτημα: αν δουλεύεις με κείμενα (ή άλλα σχήματα που οφελούνται από την ευκρίνεια, π.χ. νότες πενταγράμμου, ή piano roll) είναι προτιμότερο να έχεις οθόνη μεγάλης ανάλυσης και scaling από το να έχεις οθόνη μεγάλου εμβαδού, χωρίς scaling. Αν δείτε π.χ. τις προδιαγραφές ανάλυσης κάποιων laptop της Apple, θα σκεφθείτε "μα καλά, πως βλέπουν εκεί μέσα, στις 13 ίντσες;". Τώρα ξέρετε την απάντηση. Προς τον OP: Αυτά που έγραψα, μην σε μπερδέψουν, είναι για advanced χασομέρηδες σαν εμένα. Εσύ μείνε σε όσα γράψανε τα άλλα παιδιά, είναι αρκετά για να αγοράσεις κάτι σωστό.

Πολύ ωραίο Πανό. Δροσερό, ανάλαφρο έχει κ προσωπικότητα κ ερμηνεία κ σε κερδίζει. Κ συνήθως τέτοιου είδους κομμάτια δε με κάνουν να νιώθω έτσι. Αξίζει να ξανασχοληθείς μαζί του Ο Γιώργης είναι διακριτικοτατος εδώ κ έτσι ακριβώς χρειάζεται σε αυτό το κομμάτι.

Οπως εχω γραψει εδω και πολλα χρονια δεν τρωω ψωμι,. Αντιθετα η γυναικα μου το τρωει. Αλλα θελει να φτιαξει το συγκεκριμένο. Το γιατι............

Παρακολουθώ όσο μπορώ τη μουσική της Λατινικής Αμερικής, πιο συγκεκριμένα ορισμένων χωρών και έχω μια ειδική αγάπη για τη συνολική κουλτούρα του Μεξικού το οποίο έχει βγάλει μεταξύ των άλλων τραγουδιστές και τραγουδίστριες που θα άξιζαν να βρίσκονται στο πάνθεον της ιστορίας του παγκόσμιου τραγουδιού ανάμεσα στα γνωστά μεγαθήρια της Ιταλικής σχολής του 50. Απλά έτυχε να τραγουδάνε σε ένα ιδίωμα που ήταν σχετικά regional και σε μια γλώσσα που δεν είναι αντιληπτή σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο αφενός λόγω γλώσσας έκαναν καριέρα σε όλη τη νότια Αμερική και Ισπανία (και αυτό δείχνει κάτι) και αφετέρου έβγαλαν και βγάζουν ακόμη από ότι φαίνεται πολύ αξιόλογους επιγόνους, στους οποίους βλέπεις και ακούς ξεκάθαρα το καλλιτεχνικό τους γονιδίωμα. Οι παλαιοί τραγουδιστές/τριες του Μεξικού, είχαν αφομοιωμένη όλη την τεχνική σχολή του Ιταλικού τραγουδιού, αλλά και έντονο προσωπικό/εθνικό στοιχείο στο στύλ, το οποίο συνεχίζει μέχρι σήμερα με εντυπωσιακή αφοσίωση. Και ενδιαφέρον έχει ότι την ίδια στιγμή συνυπάρχουν και τα μοντέρνα ποπ/ρεγκετόν/τραπ πραγματα, ελαφρά soft pop ιδιώματα, πολλά και διάφορα rockabilly, ska, punk κλπ αλλά και τόνοι από την παραδοσιακή τους μουσική δοσμένη ή σε εντελώς folk μορφή ή σε λίγο πιο σύγχρονα επεξεργασμένη αλλά με σεβασμό στα δομικά της στοιχεία. Και αυτή η παράδοση είναι ζωντανή και όχι μουσειακό είδος δηλαδή γράφεται καινούρια μουσική αυτή τη στιγμή πάνω σε αυτό το στυλ η οποία φυσικά στις συναυλίες ανακατεύεται με πλήθος κλασσικών τραγουδιών της παράδοσης. Η Vivir Quintana είναι μια τραγουδοποιός και τραγουδίστρια αυτής της περίπτωσης, η οποία έγινε ευρέως γνωστή λόγω της σύνθεσης και ερμηνείας του ομολογουμένως εξαίρετου τραγουδιού Cancion sin Miedo που άγγιξε πολύ κόσμο λόγω της θεματολογίας του. Οι γυναικοκτονίες είναι μεγάλο πρόβλημα στο Μεξικό και συγκεκριμένα για το τραγούδι υπήρξε αφορμή η ιστορία της Marisela Escobedo Ortiz που δολοφονήθηκε προσπαθώντας να εξιχνιάσει τη δολοφονία της κόρης της. Το τραγούδι μεταφράστηκε ακόμα και στη γλώσσα μας και τραγουδήθηκε απο ακτιβίστριες σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας σε αντίστοιχες εσωτερικές υποθέσεις. Η Vivir κυκλοφόρησε φέτος στις πλατφόρμες τον πρώτο της δίσκο με τίτλο "Te mereces un amor" αν και ήδη έχει κάνει 7 single και έχει συμμετάσχει σε 2 συλλογές. Ο δίσκος αποτελείται απο 14 κομμάτια διαφόρων στυλ, από τοπικά μεξικανικά ιδιώματα μέχρι πιο americana ήχο. Στο δίσκο είναι και το Cancion sin Miedo αλλά το ομώνυμο κομμάτι είναι ένα εξαίρετο δείγμα της ικανότητας της σε όλα τα πεδία που καταπιάνεται. Πρόκειται για ένα mid tempo waltz ranchero με όλα τα παραδοσιακά στοιχεία της μουσικής του Jalisco στη θέση τους, τρομερή παραγωγή, πολύ δυνατό τραγούδι και στίχο. Το κομμάτι κερδίζει συνεχώς νέο έδαφος γιατί έγινε το soundtrack του βίντεο της παρουσίασης της κολεξιόν του οίκου Dior 2024 που σχεδίασε η Maria Grazia Chiuri εμπνεόμενη με τη σειρά της από τη μεξικανική παράδοση στην ένδυση.

Παιδιά το hype υπάρχει ακόμη ή τον ήπια; Πήρα ένα με *^@#$, λέτε να μπω μέσα;

Έχει πει και γι' αυτά ο JHS?

Πάντως και τις αμερικάνικες Μεξικάνοι τι φτιάχνουν. Οπότε σκέψουτο και για μεξικάνικη που είναι φτιαγμένη από μεξικανους άρα πιο original.

Κατά σύμπτωση χάζευα κανα 2 original D-19 αυτές τις ημέρες. Προσωπικά θα την έπαιρνα χωρίς πολλά πολλά και δεύτερες σκέψεις, άλλωστε θεωρώ την D-18 σημείο αναφοράς και κορυφαία ηχητικά κατασκευή. Για την ακρίβεια, αν κάποιος θέλει 2-3 καλές ηλεκτρικές και μια ακουστική handmade πρώτης τάξης για ανταλλαγή, ευχαρίστως. Είναι μέχρι να παίξεις (και ν' ακούσεις) το πρώτο Σολ ματζόρε.

Ειναι ετοιμο επιτελους το κτηνος της PRS Αν ειναι τοσο καλο οσο το 15αρι μικρο αδερφακι του θα πουλησει τρελα Πληροφοριες δε ξερω (χωρα κατασκευης, τελικες λαμπες,τροπος κατασκευης κλπ) Στα ντεμο ακουγεται καρα σουπερ. Τρια εντελως independent channels (το καθενα με δικο του preamp) Το καθαρο καρα American clean. Το overdrive οι ιδιοι λενε πως ειναι βασισμενο σε Νταμπλ, δε μου ακουγεται ετσι. Πιο πολυ για modded british μου ακουγεται σε αυτο το βιντεο (οπως κ να'χει φουλ στα μεσαια) Το lead full saturated, στα αυτια μου ακουγεται σαν Mezzabarba σολντανοειδες Η τιμη λενε κοντα στα 1850 δολλαρια Πως θα μεταφραστει αυτο σε ευρω μετα το υπερατλαντικο σιπινγκ δε ξερω Παιζει κ καλα πολυ χαμηλα λενε με το μαστερ βολιουμ, οποτε @Nekkon ορμα

Nes, επειδή σε εχω "κοψει" και ξέρω τι σου αρέσει να αγοράζεις... ...έχω έναν τρυπιο θερμοσίφωνα, μια σπασμένη λεκάνη, και ένα καμένο τροφοδοτικό. Τιμή ευκαιρίας, PM για πληροφορίες assούμε... ΥΓ: ΜΕ ΓΕΙΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΣ!!!

Το 'ξερα ότι είχα κάνει σωστή επενδυτική κίνηση.

*^@#$ Έχει και το κουτί του!

Oι περισσότερες -αν όχι όλες- ultrawide screens δεν είναι 3x1920x1080 (5760x1080), συνήθως παίζουν σε ανάλυση 5120x1440, είναι δε curved για καλύτερη θέαση από όλες τις γωνίες. Από την εμπειρία μου με 3-screen setups τα τελευταία 13 χρόνια, η "ιδανική" κάθετη ανάλυση είναι στα 1200p και λίγο πιο πάνω. Αυτή τη στιγμή το setup μου έχει 4 οθόνες, τρεις 22ρες κάτω και μία 29ρα πάνω, και το pc είναι σεταρισμένο ώστε να "βλέπει" δύο οθόνες, μία ultrawide στα 5760x1080 και μία στα 2560x1080. Λόγω χώρου και βάσης δεν μπορώ να αντικαταστήσω τις 22ρες οθόνες με άλλες σε ανάλυση 1920x1200. Αλλά νταξ, μια χαρά είμαι κι έτσι. Δεν θα έλεγα όχι πάντως σε μία ultrawide σαν την Samsung Odyssey Neo G9 στα 5120x1440, αλλά προς το παρόν παραείναι ακριβή (€1,300+).

@fusiongtr Στρατο ξερεις πως ειμαι φαν των χεντλες... Αλλα αυτη που εβαλες... Στρατ (εστω κ ακεφαλη) με 2 διπλους κ 6 φυσιγγια στο τρεμολο.. Αστα να πανε

Μην σε απασχολεί το headstock Δημήτρη μου.

Που είπε ο Fusion ότι οι παλιές δεν είχαν αυτόν τον περιορισμό ωρέ? Απλά ανάφερε ότι έχει μια 17ρα LCD που δεν την δουλεύει στη μέγιστη ανάλυση. Άρα λογικά το fractional scaling κάνει δουλίτσα στην περίπτωση του. Όλες οι LCD/LED οθόνες, παλιές και σύγχρονες, έχουν το πρόβλημα αυτό, είναι θέμα της LCD/LED τεχνολογίας, εξού και δημιουργήθηκαν πατέντες τύπου fractional scaling για αυτές, αυτοί οι περιορισμοί δεν υπήρχαν στις παλιές CRT οθόνες (κουβάλαγαν όμως ένα μύριο άλλα προβλήματα). Το fractional scaling ακόμα κι έτσι δεν προτείνεται γιατί κατεβάζει την ισχύ των γραφικών και δημιουργεί προβλήματα. Τα smartphones με αυτές τις απίστευτες αναλύσεις φαντάζομαι είναι αδύνατον να δουλέψουν χωρίς fractional scaling, θα χρειαζόμασταν μικροσκόπιο για να δούμε στην οθόνη τους χωρίς αυτή την πατέντα, αλλά στα pc καλύτερα να αποφεύγεται. Τραβάτε σε κάναν οφθαλμίατρο στην τελική και πάρτε ένα καλό ζευγάρι γυαλιών (κάτι που πρέπει να κάνω άμεσα). Οι 4:3 οθόνες είχαν δανειστεί το aspect ratio των παλιών κινηματογραφικών ταινιών του βωβού κινηματογράφου, έτσι στις πρώτες μέρες της tv ('40s-'50s) ο κόσμος μπορούσε να δει άνετα αυτές τις ταινίες στην tv του. Το aspect ratio των κινηματογραφικών ταινιών έγινε σύντομα πολύ πιο wide αλλά οι τηλεοράσεις και οι οθόνες των pc (CRT και οι πρώτες LCD) συνέχισαν να χρησιμοποιούν οθόνες σε 4:3 ratio. Αυτό όμως δεν μπορούσε να συνεχιστεί για πολύ για καθαρά πρακτικούς λόγους και εν τέλει για λόγους φυσιολογίας της ανθρώπινης όρασης (ο άνθρωπος διαθέτει ευρυγώνιο οπτικό πεδίο). Και μετά από όλη αυτή την τεράστια τεχνολογική διαδρομή και την κυκλοφορία των εντυπωσιακών ultra-wide οθονών, ο πλανήτης έχει γεμίσει από δισεκατομμύρια φωτογραφίες και βίντεο τραβηγμένα σε...portrait mode από τα smartphones των -κυριολεκτικά- αμέτρητων ανίδεων (και τώρα τελευταία και από διάφορες εταιρείες). Η εξέλιξη της τεχνολογίας απ'ότι φαίνεται συμβαδίζει με την εξέλιξη της ανθρώπινης βλακείας...

Άντε βρε, και ανησύχησα ...

Αφού είναι Pamelina, ναι δαγκωτό

Θα ειμαι εκτος θεματος αλλα καποιος πρεπει να το κανει.. Αφου θες κατι πιο μοντερνο (μαλλον αν θες κατι πιο μοντερνο γιατι εχω μπερδευτει), θα κοιταζα κ μεταχειρισμενα για καμμια Suhr classic ή ακομα καλυτερα antique (η δευτερη λιγο δυσκολο να εμφανιστει σε αυτα τα λεφτα). Θα κοιταζα κ για Ibanez prestige AZ +αλλαγη μαγνητων Αν θες κ μοτζο κ πιο στρατιλα θα επαιρνα ενα τηλ τον Παβεζα κ θα εκανα το σταυρο μου να φτανουν τα λεφτα αυτα (δεν εχω ιδεα ποσο παει) γιατι μετα θα ειχα μια απο τις καλυτερες κιθαρες που θα επιανα ποτε στα χερια μου.. Αν θες σωνει κ καλα Φεντερ ακυρα ολα αυτα, απλα ειπα να βαλω κ κατι διαφορετικο στην εικονα (με το αρωμα στρατ να ειναι λιγοτερο εντονο στις AZ, πιο πολυ κ απο στρατ στα εκπληκτικα Παβεζοκιθαρα)

Στράτο,τον Bill ρωτάς;

Οχι

Είναι ένας τρόπος να το πει κανείς, πράγματι. Ένας άλλος τρόπος θα ήταν ότι "θα έχανα ύψος και θα σταμάταγε να μου τη σπάει το φάρδος". Υπάρχουν όλα πάντως, αλλά όχι φθηνά, δες π.χ. αυτό: https://www.public.gr/product/perifereiaka/othones-kai-aksesoyar/monitors/lg-dualup-ergo-ips-28mq780-b-276-sdqhd-5ms/1749538?custom_campaign=PMax_GENERIC_Multi_All_Products_Ongoing&custom_source=google&custom_medium=cpc&gad_source=1&gclid=CjwKCAiA3aeqBhBzEiwAxFiOBi6B34iZpoacLKYh7HpwfOOD9I7XU38KI_7aATS6FX_sU5_CJ6Di6hoCcQcQAvD_BwE

Σύμφωνοι, έτσι είμαι άλλωστε, μία 26 1920x1080 ξάπλα κέντρο, και μια 24 1920x1080 όρθια δίπλα, όμως η όρθια μου δίνει την αίσθηση ότι είναι "στενή", όπως έγραψα. Αν δεν ήταν 16:9, και ήταν 4:3, θα κέρδιζα πολύ φάρδος για τα πλευρικά εργαλεία, δε θα έχανα και τόσο ύψος για να βλέπω τα όργανα. Τώρα π.χ. με 1920 χωράει κομπλέ μια ορχήστρα ολόκληρη a2 (2 φλάουτα, 2 όμποε κτπ). Λίιιιιιγο φάρδος παραπάνω θα ήθελα, κι ας μην έβλεπα τα έγχορδα, ας έκανα και λίγη κύλιση. Όμως μου φαίνεται ότι η δημοφιλία των ευρυγωνίων για gaming, ταινίες και γενική χρήση έχει καταστήσει την παραγωγή άλλων αναλογιών ασύμφορη. Έχουν κυριαρχήσει τόσο στην αγορά, που όσες οθόνες βλέπω σε εξωτικές διαστάσεις να κυκλοφορούν το έχουν το χιλιαρικάκι τους. Μα και το μπέρινγκερ που έχω, ΘΕΛΩ να βλέπω οθόνη, γιατί δεν έχει αυτό πάνω οθόνες όπως τα MCU, να βλέπω τις τιμές των παραμέτρων. Οκ, με το αυτί το πάω, αλλά καμιά φορά θες κι επιβεβαίωση να ρίξεις μια ματιά να δεις πού είσαι.

Εμενα το μεγαλο προβλημα ειτε γραφω, ειτε "μιξαρω" () ειναι το φαρδος. Δηλ οταν γραφω θα με βολευε ειτε το piano roll, ειτe το vi, να το ειχα σε μια αλλη οθονη (ειτε στην ιδια αλλα φαρδυτερη) στο πλαι, στο ιδιο υψος. Οταν δε ειμαι στο σταδιο μιξης εκει θα ηθελα 3 οθονες στο πλαι. Η κεντρικη να εχει το μιξερ, η μια πλαινη τα τρακ κ η αλλη ειτε eq, comps ειτε o,τι σκαλιζω εκεινη τη στιγμη. Ακομα κ μιδι κοντρολερ μιξερ να ειχα οπως εσυ με το μπερινγκερ, αντε μετα το πολυ να μην ηθελα το μιξερ στην κεντρικη οθονη αλλα σε καποια πλαινη

Εγώ έχω την εξής απορία. Γιατί έχουν γίνει τόσο πολύ της μόδας οι ΖΖΖύυυπερευρυγώνιες οθόνες για τη μουσική παραγωγή; Για βίντεο, το καταλαβαίνω. Αλλά για μουσική, εμένα πάντοτε μου δίνεται η αίσθηση ότι μένω από χώρο στην κάθετη διάσταση, κι όχι στην οριζόντια. Λιγουρεύομαι εδώ και καιρό αυτή την ανωμαλιάρα 1920x1920 ΕΙΖΟ, που για παρτιτούρα θα ήταν ταμαμ. Και η απλή 1920x1080 γυρισμένη 90 μοίρες καλή είναι, αλλά λίγο στενή. Αλλά και για Cubase π.χ., θα έβλεπα ακριβώς όσο "χρόνο project" βλέπω και τώρα, αλλά θα είχα και έναν "τζάμπα" editor ανοιχτό από κάτω. Ή θα έβλεπα τα διπλάσια τρακ! Ή τον ίδιο αριθμό τρακ δύο φορές μεγεθυμένα! Και οκ, ας μην πάμε στο ριζοσπαστικό 1:1. Αυτές οι παλιές 4:3, γιατί έπαψαν να υπάρχουν; Οκ, πάμε σε 1920x1200 με έναν καλό ρυθμό ανανέωσης, που είναι φθηνές και καλές, και κάνουμε δουλειά μας. Αλλά μια στο τόσο με πιάνει πάλι αυτή η απορία.

Εσένα σου αρέσει που αρέσουν αυτά που δε σου αρέσουν;

τελικά σας αρέσουν αυτά που δεν μ αρέσουν

Μετά από αρκετό ψαχούλεμα και πασπάτεμα χτες, κατάφερα κάααααπως να τιθασεύσω τα χρώματα της κονσόλας. Για το βερμπαλισμό και την οπτική φασαρία του ινσπέκτορ δεν μπόρεσα να κάνω πολλά. Είναι όμως πολύ καλύτερα από αυτό που μου βγήκε όταν το άνοιξα με τις αυτόματα μεταφερόμενες ρυθμίσεις του 12. Τουλάχιστον τώρα έχω βγάλει τα γυαλιά ηλίου και έχει σταματήσει η γυναίκα να με βλέπει και να λέει "Τι κάνεις εκεί ρε Ωνάση;..." Τι καλά που θα ήταν να το ανέφεραν σε ένα changelog ξερω γω... Να έλεγαν "Μεγάλη αλλαγή στα χρώματα, προτείνουμε να ελέγξετε όλες σας τις ρυθμίσεις."

Καλησπέρα, Καταρχάς θα ήταν καλό να γράψεις ένα budget. Για αυτά που ζητάς υπάρχει τεράστια έκταση τιμών. Οθόνη: Δεν υπάρχει οθόνη συγκεκριμένη για music production, έχει να κάνει ξεκάθαρα με το χώρο σου, κυρίως η απόσταση που θα την έχεις από μπροστά σου έτσι ώστε το μέγεθος να μην είναι υπερβολικό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει να στηριχτείς στα ηχεία που μπορεί να έχει μια οθόνη. Αρκετοί διαλέγουν μεγάλα monitors με υψηλή ανάληση (είτε QHD, είτε 4K) έτσι ώστε να χωράνε περισσότερα στοιχεία πάνω στην επιφάνια που δουλεύουν, ταυτόχρονα. Μια άλλη επιλογή είναι οι πολλαπλές οθόνες. Εγώ πχ έχω 2, όπου στη μία πάντα έχω τον μείκτη μου, και έτσι δε χρειάζεται να ανοίγω ποτέ ξεχωριστά παράθυρα. Στον κόσμο του film scoring, κάποιοι έχουν 2 και 3 οθόνες, όπου τη μία την αφιερώνουν μόνο στο video που παίζει πάνω στη μουσική. Κάποια στοιχεία που είναι καλό να έχει μια οθόνη πλέον: - Τεχνολογία Panel: IPS (κατά προτίμηση όχι VA, και σίγουρα όχι TN). Υπάρχουν και οι OLED αλλά σε βάθος χρόνου μπορεί να παρουσιάσουν το λεγόμενο Burn-in ειδικά όταν η οθόνη "βλέπει" τα ίδια και τα ίδια. - Ανάλυση: 2560x1440 (QHD) ή 3840x2160 (4K). Από τη στιγμή που δεν θα παίζεις παιχνίδια, δεν θα έχεις πρόβλημα με αποδόσεις. - Refresh Rate: 120-175Hz. Ο υψηλός ρυθμός ανανέωσης είναι πλέον κάτι αρκετά προσβάσιμο, όπου κάνει τις γρήγορες κινήσεις (πχ ποντίκι ή daw playback slider) να φαίνονται πιο απαλές επειδή η οθόνη είναι κυριολεκτικά πιο γρήγορη. Από την άλλη, επειδή απευθύνεται σε gamers, μπορεί να δεις τσιμπιμένες τιμές. - Color Gamut: sRGB 100% / Adobe RGB + Όσο ψηλότερο το ποσοστό, τόσο το καλύτερο. Σαν μουσικός/παραγωγός θα έπρεπε να είναι δευτερεύον/τριτεύον χαρακτηριστικό. Από την άλλη, αν σου στείλουν κανένα album art και θες να το εγκρίνεις, είναι καλό να έχεις μια πιστή οθόνη προκειμένου να είσαι κοντά στο αποτέλεσμα μιας πιθανής εκτύπωσης. Ακουστικά πάνελ: Εδώ παίζεις κυρίως με την έκταση που θες να καλύψεις, τη δομή του χώρου, αν χρειάζεσαι μπασοπαγίδες- και πόσες, κτλ. Τσέκαρε τα Auralex Acoustics. Αλλιώς μπες σε αυτό το νέο χαζοapp Temu και ψάξε εκεί. Έδωσα 30 ευρώ και πήρα 4 μπασοπαγίδες, και 2x12άδες τετράγωνα. Είναι μικρούλια αλλά για home studio είναι οκ από το να δώσεις πάνω από τα δεκαπλάσια στην κυριολεξία.

Ημέρα Friedman η σημερινή. Κόβει πολύ ωραία σε πλούσιο μιξ. Εδώ με les paul friedmanampero.mp3 Και εδώ με charvel μέσα στο μιξ friedmanamperomix.mp3

Σαν αναλογική κονσόλα Yamaha. Group τα λέει το Cubase. Υπάρχει Group Track/Channel και FX Track/Channel. Στην ουσία είναι το ίδιο. Απλά όταν του λες "πάρε αυτά τα 3 τρακ και φτιάξε ένα Group, συνδέει τις εξόδους των καναλιών στο group. Αν χαμηλώσεις το fader του Group, δεν ακούς πια τα κανάλια. Όταν του πεις "πάρε αυτά τα 3 τρακ και φτιάξε ένα FX, σε ρωτάει ποιο εφφέ, το φορτώνει μόνο του στο πρώτο insert slot, και στέλνει τα κανάλια μέσω του πρώτου τους διαθέσιμου send slot (auxilliary της κονσόλας) προς το FX. Αν χαμηλώσεις το fader του FX, ακούς τα κανάλια, αλλά χωρίς το εφφε.

Masterclass.

Η μεγέθυνση του πλαγκ στην κονσόλα τώρα μπήκε, ναι. Βασικά κλάιν μαιν, και πριν όποιος ήταν νοικοκύρης, μπορούσε να δουλέψει πολύ γρήγορα, ανοίγοντας και κλείνοντας ρακ με συντομεύσεις. Απλά αρχηγέ, κι εσύ θα έπρεπε να το ξέρεις καλύτερα από όλους, στο όνομα της διαφορετικότητας, πρέπει όλα να γίνονται ίσιωμα, και το Cubase να έχει ίδια φάτσα με τα pro tools, το sonar, το studio one, το reaper, ώστε να συζητάμε στο τέλος για σώβρακα και φανέλες, αφού όλα κάνουν την ίδια δουλειά, κι αν διαλέξεις κάποιο και το μελετήσεις σε βάθος, μια χαρά θα κάνεις τη δουλειά, όχι τώρα, ανέκαθεν. Απλά να είχαμε να λέγαμε. 2011. Αλλά είμαι ΡΥΠΑΡΟΣ.

Θέμα του Θρεντ: κυκλοφόρησε το Cubase 13 Φωτογραφία Θρεντ: Sonar.....

Δυο ακόμα lead ήχοι, με στρατ: JMP50 jmp50mix.mp3 AC30 (brian may ήχος) όπου ξεκινώ με χαμηλά volume κιθάρας voxleadmix.mp3 Και άλλος ένας με LP όπου παίζω με SLO-100 πανω στο drum loop του ampero: SLO100 drums.mp3