Πίνακας συμμετοχής

Μπράβο Βασίλη για το άρθρο. Ασχολούμενος τελευταία πολύ με amp sims, ανακάλυψα ακριβώς αυτό που αναφέρεις ότι δηλαδή η ένταση του input του οργάνου στην κάρτα είναι μάλλον ο σημαντικότερος παράγοντας στον τελικό ήχο. Και πραγματικά ο τρόπος που βρίσκουμε τη χρυσή τομή/τιμή στο input, δεν είναι ότι ανεβάζουμε το knob στο όριο που ο ήχος δεν κλιπάρει. Στη δική μου κάρτα π.χ. και για τα sims που χρησιμοποιώ, ο καλύτερος ήχος βγαίνει με το input αρκετά παρακάτω από το όριο. Και ναι, συχνά το σήμα είναι πολύ χαμηλό με αποτέλεσμα στο daw το audio κανάλι να μην μπορεί να φτάσει την απαιτούμενη ένταση αλλά εκεί έχουμε άλλους τρόπους να επέμβουμε. Αν το αρχικό μας σήμα είναι εκεί που πρέπει, ο ήχος θα βγει όπως πρέπει. Επίσης να πω ότι πάμπολλα βίντεο στο youtube που "διδάσκουν" πώς να ξεκινήσει κανείς να χρησιμοποιεί amp sims, αναπαράγουν αυτή τη λάθος πληροφορία με το input της κάρτας όσο πιο πάνω γίνεται πριν το clipping.

Όλοι λίγο πολύ πάσχουμε από οφτοπικίαση. Αν θεραπευτούμε ποτέ από αυτό θα πιάσουμε αράχνες εδώ μέσα.

Πριν καν το διαβάσω .... προσκυνώ. RESPECT ρε φίλε. Εσύ πρέπει να γράφεις τέτοια άρθρα επαγγελματικά.

@mpamps Δες τα βίντεο κάποια στιγμή. Πρώτα τα 30κατι πρώτα λεπτά του shull . Μετά του cordy κ αφού έχεις καταλάβει τι παίζει, δες το βίντεο με specs (κ τον πίνακα) του Ed S

Μπάμπη μου, το σήμα της κιθάρας, επηρεάζει το input level της κάρτας. Μόνος σου λες, ότι με κιθάρα που έχει πιο high output μαγνήτες, χαμήλωνες το gain της κάρτας. Οπότε η standard τιμή στο input level της κάρτας, έχει ήδη λάβει υπόψιν της το σήμα της κιθάρας. Πχ αν υποθέσουμε ότι η τιμή στην κάρτα πρέπει να είναι 0db, και το ρύθμισες με κάποια κιθάρα. Αν βάλεις κιθάρα με πιο δυνατούς μαγνήτες, το input level στην κάρτα θα πάει πάνω από 0db (πχ 2db λόγω πιο δυνατού σήματος), και θα πρέπει να χαμηλώσεις το gain έτσι ώστε να δείχνει πάλι 0db.

Thank you! Παντως, ενω για τα κομματια θα διαφωνησω (νομιζω μια χαρα ειναι αρκετα αν και οχι του γουστου μου), για τον αμιγως ακουστικο ηχο των rubber bridge θα συμφωνησω σε ενα βαθμο - δεν ειναι προφανως σοβαρος ακουστικος ηχος, το ενδιαφερον του κατ'εμε ειναι καθαρα ως βαση για ηλεκτρικο ηχο. Την βλεπω δηλαδη περισσοτερο σαν μια εναλλακτικη στην ηλεκτρικη κιθαρα σε μια ενορχηστρωση παρα στην ακουστικη.

Πάντως Οdis13 είσαι ωραίος που κάνεις τον κόπο και φτιάχνεις κατατοπιστικά ποστ με μπόλικες πληροφορίες για ακουστικές κιθάρες τόσο καιρό.

Με το Α συμφωνώ 100%. Για το Β, εγώ έχω την απλή έκδοση, που δεν έχει σύστημα ηλεκτροακουστικής. Αλλά και πάλι. Η ακουστική για τέτοια πράγματα είναι άλλο σπορ, αν κάποια στιγμή ασχοληθώ σοβάρα, ίσως τσιμπήσω μία Recording King να βγάλω γούστα. Μου αρέσουν πολύ τα χαμηλοκουρδίσματα για αυτά τα παιξίματα.

Όχι όλοι , αλλά νομίζω είναι κατατοπιστικός του τι βρισκεις

Πολύ καλή και διαφωτιστική παρουσίαση. Εξαιρετικοί όλοι οι ήχοι

Λοιπον Λαβε 2 κλιψ διαφορετικωνε Νταμπλοειδων Το πρωτο ειναι προφιλ απο κλωνο της Ceriatone. Στην αρχη με 2x10'' vobrolux IR κ μετα απο 15αρι Vibroverb. Ηθελα να δω πως το ιδιο λουπ με τα ιδια amp settings αντιδρα με αλλη καμπινα. Η διαφορα ειναι εντονη. Απ'οτι ακουω το προφιλ αυτο ακομα κ στα καθαρα του, σπαει ελαχιστα Dumble Clone.mp3 Το δευτερο κλιπ ειναι απο Dumble Overdrive special (λεει). Με την 2x10 καμπινα απο πανω. Ειχα σβησει τη λουπα αλλα ξαναεπαιξα περιπου τα ιδια. Αυτος ειναι πολυ πιο καθαρος. Πιο Νταμπλ μου ακουγεται απο τον κλωνο στο πρωτο προφιλ Dumble .mp3 Κ στα δυο ανεβασα πολυ το output ν'αποκτησει χαρακτηρα. Στο 5 ειναι ψοφιο κ generic, ο,τι καθαρο προφιλ κ να βαλεις

Ειναι. Αλλα ειναι κ τοσο σημαντικο βημα στην εξελιξη των πραγματων, που λεω θα κατσω να τα οργανωσω ολα κ να βγαλω σωστα συμπερασματα. Πολυ δουλεια, αλλα το αξιζει Θενξ για το λαθακι!

Αν ήταν όλα φορτωμένα και έκανα audition με 1 κλικ, ίσως περνούσα λίγο παραπάνω χρόνο. Το παρόν workflow μου φάνηκε λίγο αγγαρεία. Σου έφτιαξα και το λαθάκι που ανέφερες με τα ρυθμιστικά του Kemper.

ευχαριστούμε για το άρθρο... κατατοπιστικότατο σαφές και χρήσιμο... ΥΓ. πήρα το θάρρος και πρόσθεσα μια φωτο του interface (ελπίζω να μην το θεωρήσεις παρέμβαση)...

Πολύ ωραία παρουσίαση, με έμφαση στα χαρακτηριστικά που ενδιαφέρουν τον χρήστη. Απλά, κατανοητά, και to the point. Ευχαριστούμε.

Πολύ ωραία παρουσίαση, τα λες (και τα παίζεις) πολύ ωραία. Εμένα στην παρούσα φάση δε με βόλεψε/έφτιαξε καθόλου, αλλά το παρακολουθώ με ενδιαφέρον.

Αυτό πάλι είναι βαριά μια κιθάρα ποτέ δεν το κατάλαβα. Κιθάρα είναι ωρε... πόσο βαριά να ναι. Στο γυμναστήριο γρήγορα για πάγκο γιατί μου γίνατε λουλουδες μου φαίνεται.

Έξω από την πλακα οι τελε είναι γενικά ελαφριές κιθάρες,με εξαίρεση κάποιες late 70s που είναι άγκυρες οι περισσότερες είναι γύρω στα 7,5 pounds

Έγινες αυτόματα 100% πΓιο κουλ. Άσε που με το που την πήρες έχασες και δέκα κιλά. Για πες πλΕροφοριες. Ξέρεις,μάρκα, μοντέλο,χρώμα,ΑΜΚΑ,ΑΦΜ κτλ.

Εντυπωσιακή ανάλυση και περιγραφή ήχων - Ευχαριστούμε Η ταπεινή μου γνώμη όμως παραμένει - blues junior είναι αυτός που έχει τα μεγάφωνα της μάνας του Οι άλλες 20 παραλλαγές είναι 20 διαφορετικοί ενισχυτές

μην ασχολείσαι βρε Ηλία....

Καλημερα . Χρήσιμο θα ήταν και ένα απλο μάθημα για κούρδισμα σε κιθάρες με floy rose , kahler κ.λ.π. από ειδήμονες του είδους, μπας και ξεκινήσουμε να αλλάζουμε πιο συχνά χορδές καλή συνέχεια

namaste πάλι εδώ στην ζούλα (βρίσκομαι και σε φάση δομικής ανακαίνισης παλιού σπιτιού για να μετακομίσω εν μέσω πανδημίας, οπότε καταλαβαίνετε) και όσο πιο απλά μπορώ, ας προσπαθήσω να μιλήσω λίγο για το panning χωρίς να σας μπερδέψω περισσότερο (λέμε τώρα )... χονδρικά, ο άνθρωπος βρισκόμενος σε ένα χώρο, αποκτά αίσθηση της απόστασης και της θέσης μιας ηχητικής πηγής μέσα σε αυτόν, από τις διαφορές των ηχητικών σημάτων (χρονικές και έντασης) που φτάνουν στα δυο αυτιά του… αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ, είναι ότι τα αυτιά μεταφέρουν την πληροφορία αλλά πάντα στο τέλος ο εγκέφαλος καλείται να «ερμηνεύσει» τα ηχητικά δρώμενα κατά κανόνα υποκειμενικά… καλώς η κακώς η ακοή ως αίσθηση επηρεάζεται κατά κάποιο τρόπο λογαριθμικά και από τις εξωτερικές διεγέρσεις αλλά και από το θυμικό… είναι αδύνατο να μετρηθεί αντικειμενικά σε προβολή με την πραγματικότητα μια κοινή ακουστική αίσθηση που προκαλεί ένα ερέθισμα, καθότι μπορούν να δοθούν από τον κάθε ακροατή ξεχωριστά μεγάλες διάφορες στις εκτιμήσεις του… επίσης συνυπολογίστε το ότι παρότι η ακουστική αντίληψη παίζει σημαντικό ρόλο και η ταυτόχρονη χρήση της όρασης (όταν η πηγή είναι ορατή) επηρεάζει θετικά την ακρίβειά στον εντοπισμό της θέσης της βελτιώνοντας δραστικά την διαδικασία… μετά από τόσα χρόνια στο κουρμπέτι πάντως, έχω καταλήξει ότι καλή η ακουστική και η ηλεκτροακουστική αλλά το παιχνίδι στην πράξη ορίζεται εν πολλοίς από την ψυχοακουστική η οποία κάνει άνω κάτω τα όποια νούμερα μέτρησης υπολογισμού και καταγραφής …. anyway και παμ’ παρακατ’… επί της ουσίας οι στερεοφωνικές μέθοδοι κατά την ηχογράφηση, επεξεργασία και αναπαραγωγή είναι η τεχνητή προσπάθεια μας να δημιουργήσουμε την αίσθηση της αρχικής φυσικής κατανομής του ήχου στον χώρο… τώρα η απόλυτη σχέση «αιτίας αιτιατού» (που μπορούμε να την ορίσουμε και ως «πιστότητα») έχει να κάνει κυρίως με την κλασική μουσική (ή εν γένει διάφορα ακουστικά σύνολα πολλών μουσικών ειδών)… ηχογραφούμε από απόσταση με κάποια από τις δοκιμασμένες επιτυχώς στην πορεία των χρόνων stereo mic τεχνική, την φυσική ακουστική του περιβάλλοντος μαζί με την ηχητική πηγή (π.χ. μια συμφωνική ορχήστρα σε μια αίθουσα συναυλιών) και όλα καλά όλα ανθηρά στο βασίλειο της audioμαρκίας… αναπαράγοντας πλέον σε ένα hi end σύστημα σε ρεαλιστικές εντάσεις, εισπράττουμε εν δυνάμει αληθοφανείς εμπειρίες αναπαράστασης του αρχικού μουσικού δρώμενου… κάποιες φορές και συγκλονιστικές… όσοι είχαν την τύχη να απολαύουν ανάλογες, με καταλαβαίνουν φαντάζομαι καλύτερα… στα καθ ημάς από την άλλη, για κοινωνικο-εμπορικο-οικονομικούς κατά βάση λόγους που δεν είναι του παρόντος αλλά φαντάζομαι κατανοείτε, ως επί το πλείστον στην μουσική βιομηχανία η ηχογράφηση της ηχητικής πηγής, γίνεται από πολύ κοντινή απόσταση (close mic technique)… αποτέλεσμα η καταγραφή όσον δυνατόν λιγότερο της φυσικής ακουστικής του περιβάλλοντος δηλαδή με όσα δυνατόν λιγότερα στοιχεία χώρου… αναπόφευκτα λοιπόν στην σύγχρονη μουσική, το panning (σε συνδυασμό πάντα με τα effect εξομοίωσης χώρων και τις εντάσεις) αποτελεί περισσότερο μια δημιουργική post production διαδικασία, που δεν περιορίζεται απαραίτητα από την ανάγκη κάποιας φυσικής αναπαράστασης, τουλάχιστον ως προς την χωροθεσία των μουσικών (τι να πουν και τα έρμα τύμπανα που στην πορεία των χρόνων έκαναν «βόλτες» δεξιά αριστερά στις διάφορες παραγωγές)… κατά κανόνα φτιάχνουμε εκ βάθρων (περισσότερο ή λιγότερο πετυχημένα) εικονικά περιβάλλοντα (σκηνές) προσπαθώντας να καθορίσουμε κατά βούληση τις θέσεις των οργάνων στον οριζόντιο και κάθετο άξονα με τέτοιον τρόπο ώστε να μην αλληλεπιδρούν αρνητικά ως προς την διακριτότητα τους και να μην αλλοιώνονται (το δυνατόν) οι χροιές τους «αναπνέοντας» αναλογικά στο δικό τους μέρος, υπηρετώντας την μουσικότητα και δίνοντας την ψευδαίσθηση στον ακροατή του αμιγούς ηχητικού δρώμενου σε έναν χώρο κι όχι της αποσπασματικής multitrack “συραφής”… κι αυτό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΥΚΟΛΟ… πέραν της έλλειψης της επικουρικής βοήθειας της όρασης και την μη γραμμική συμπεριφορά της ευαισθησίας της ακοής αναλόγως της συχνότητας, έχουμε να παλέψουμε συνεχώς και με το φαινόμενο masking effect που στην εξέλιξη του mix επηρεάζει την γενική ηχητική συνισταμένη και ως προς την ικανότητα διάκρισης της κάθε θέσης οργάνου ανά πάσα χρονική στιγμή (το «σπρώξιμο» που λέγαμε) και αποκρύπτοντας παράλληλα επιμέρους πληροφορία ή αλλοιώνοντας την χροιά της… τεράστιο ρόλο στην δυνατότητα επιτυχούς panning παίζει και η «σωστή» ενορχήστρωση… δεν είναι δύσκολο με μια κακή με 5 όργανα να οδηγήσουμε ένα mix σε μια «ηχητική λάσπη» ενώ από την άλλη με 10 σε μια καθαρή όπου όλα θα ακούγονται δεμένα αλλά ταυτόχρονα και ευκρινή… επίσης ρόλο παίζει και το Pan law που έχουμε επιλέξει στο daw αλλά δεν με βλέπω να τελειώνω σήμερις (άλλωστε η τιμή των 3db boost στα άκρα που νομίζω ότι δίνεται ως default επί το πλείστον στα daw είναι μια γενικά αποδεκτή τιμή)… εν κατακλείδι μην περιορίζετε την φαντασία σας… αν σας ακούγεται κάθε φορά ωραία το αποτέλεσμα (σε ένα αποδεκτό μόνιτορ σύστημα) περί σπιτικής κολοκυθόπιτας και κερνάτε και τους άλλους από αυτήν… άσε που μπορεί να δημιουργήσετε "σχολή" με μια πρωτότυπη προσέγγιση... ποιος ξερ'... π.χ. θέτε το μπάσο δεξά?... no prob… Στράτο μου η κατευθυντικότητα ξεκινά μετά από τα 80 έως 120Hz περίπου… απλά ντουμπλάρισε το κανάλι του μπάσου… στο πρώτο βάλε ένα high cut φίλτρο στα 120 και άστο στο κέντρο σε mono mode… στο δεύτερο ένα low cut πάλι στα 120 και γείρε το όσο δεξιά θέλεις (σε stereo mode αυτό φυσικά)… κατόπιν πειραματίσου λίγο ως προς την ένταση μεταξύ τους για να μην «γέρνει» πέραν του φυσιολογικού το master διατηρώντας επαρκή την ενέργεια του και με την κλίση οκτάβας στα φίλτρα (ξεκίνα στα 18db και κινήσου αυξητικά) για να είναι ομαλή η μετάβαση και είσαι έτοιμος (ο στόχος λογικά είναι να παραμείνει ο ήχος ίδιος με το αρχικό για αυτό κράτα το και αυτό σε ένα τρίτο κανάλι για A/B συγκρίσεις... εκτός αν δεν σε νοιάζει κάτι τέτοιο και βρεις κάποιον ήχο πλέον που σου αρέσει περισσότερο κατά το blend)… ελπίζω να λύθηκαν οι απορίες σε κάποιο βαθμό έστω και επιφυλάσσομαι... _________ ΥΓ. στην συγκεκριμένη περίπτωση που απλά θέλουμε απλά να "ανοίξουμε" ή να "κλείσουμε" την αίσθηση της στερεοφωνίας, ναι... σε ένα ή περισσότερα subgroup και ή master... επ ευκαιρία όμως πιο ειδικά για pannnig και όχι μόνο, ρίχτε μια ματιά στο καταπληκτικό Pan Pot της Goodhertz... https://goodhertz.co/panpot/ μπα αυτός τεμπελάκος είναι... το μυαλό σου είναι υπερδραστήριο και τον τηλεκινεί ανάλογα τα κέφια του... τα ερωτήματα δεν τελειώνουν ποτέ ευτυχώς για την δημιουργία...

Αυτή παίζει να είναι η πιο χρονικά off απάντηση στην ιστορία του site! Συγνώμη για την καθυστέρηση, τώρα το είδα. Για να φανεί καλά όλο αυτό στην πράξη θα ήθελε παρτιτούρες και ήχο, ναι, σίγουρα. Το βλέπουμε. Ίσως γίνει ανανεωμένη παρουσίαση των αντικειμένων αυτών με pdf και ήχο, εφόσον τα σηκώνει το site. Το βλέπουμε!

Η δική μου πρόταση είναι συνδιασμός Roland noise eaters και μια πλατφόρμα με σαμπρελες ποδηλάτου στα (5 psi) εις διπλούν. Κόστος περίπου 130 ευρώ

Από φυσικά ή on-line καταστήματα που πουλάνε ηλεκτρονικά εξαρτήματα.

Διαγιγνώσκω ψήγματα διακριτών μαθηματικών? Θυμάμαι ακόμα την άλγεβρα της ταστιέρας που είχες εφεύρει, τον πολλαπλασιασμό πινάκων, φοβερά πράγματα! Να μην μιλήσω για το παίξιμο σε εκείνη την7-χορδη Ibanez Universe, το αρτιότερο, καθαρότερο, γρηγορότερο παίξιμο ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ που είχα ακούσει τότε!!! (τελικά πήρα και εγω μια τωρα στα γεράματα ίδια με την δικιά σου εννοείται!) Κες και Κύριοι, έχουμε την τιμή να μιλάμε με ένα απο τα μεγαλύτερα μουσικά ταλέντα των τελευταίων 30 ετών! ΓΙΑ ΣΟΥ ΡΕ ΣΑΜΙ!!!!

Ιδού κάποια τέτοια συστήματα. Το εξάγραμμο είναι κάπου εκεί. Το έχω φτιάξει σε lilypond και σκοτώνει. Αλλά θέλει συνήθειο. Όπως όλα άλλωστε... http://musicnotation.org/

Χαίρετε, και ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε πως θα ήταν, αν υπήρχαν ονομασίες για τις μαύρες νότες. Εννοώ πως θα είχε εξελιχθεί η μουσική θεωρία. Η ιστορία της μουσικής θεωρίας είναι ένα πολύ ενδιαφέρον αντικείμενο, και για όποιον το μελετήσει, θα δει ότι όλη της η εξέλιξη πηγαίνει φορσέ μπροστά λόγω των συνθηκών. Αν λοιπόν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ούτε τη μουσική που θα πήγαινε, ούτε πως θα τα έβγαζε πέρα η θεωρία. Πιστεύω ότι θα τα κατάφερνε μια χαρά, και χωρίς τα πολύ αστεία φαινόμενα του στυλ «Συγχορδίες Αυξημένης 6ης» που, όπως και να το κάνουμε, ως άκουσμα είναι απλώς μία δεσπόζουσα συγχορδία 7ης στη βαρυμένη έκτη βαθμίδα, κοινώς η bVI7. Αλλά πρέπει μετά να εξηγήσουμε τα ανεξήγητα, και να κάνουμε το εύκολο δύσκολο. (Οι βιολιστές μπορεί και να διαφωνίσουν λόγω κουρδίσματος, αλλά και εκεί μπαίνει μεγάλη συζήτηση...) Όσο για τις 12 γραμμές, και με 6 γίνεται, και μάλιστα πιο εύκολο σύστημα δεν υπάρχει. Και μιλάμε για άμεσο τρανσπόρτο, και χωρίς να χρειάζεται αλλοιώσεις. Αλλά είπαμε, το βάρος της παράδοσης...

Τα λεφτά λίγα και τα ατου πολλα. Οπως αναγραφει και το αρθρο: "προσωπικη ανεση-απεριόριστος χρονος". Και προσβαση σε μηχανηματα σχεδον αδυνατο να τα κατεχεις ως ιδιωτης προσθετω εγω.

Να καταθεσω μια αποψη ως κιθαριστας και οχι ως ηχοληπτης. Ως κιθαριστας παιζω αναλογα αυτο που μου δινει ο ενισχυτης. Σε τεραστιο βαθμο. Προσωπικα δεν εχω δωσει και ουτε θα εδινα ποτε σημα για re-amping. Take it or leave it.

Ας αποδεχτουμε οτι η μουσικη ( η ιστορια, η πολιτικη, το σινεμα, η αντιληψη του κοσμου γυρω μας, η γνωση) δεν κατεχει εξισου εξεχουσα θεση στη ζωη ολων, οπως κ η εμβαθυνση κ η θεληση για σοβαρη ενασχοληση κ εις βαθος μελετη δεν ειναι ιδια για ολα τα κομματια του πληθυσμου. Μαλλον μικρες μειοψηφιες ψαχνονται και αναλυουν σε βαθος τον καθημερινο κοσμο.....αλλα καπου εδω ακουγομαι σαν γερος του μαπετ σοου.

Θα διαφωνήσω και εγώ στα περί βελτίωσης των ονομάτων των φθόγγων. Η παραδοσιακή/ κλασσική σημειογραφία αφορά την "παραδοσιακή" μουσική και τις κλασσικές κλίμακες. Από αυτή προήλθε, για αυτή φτιάχτηκε και σε αυτήν έχουν γραφτεί τα αριστουργήματα του παρελθόντος. Θα έπρεπε να την ξέρουμε μόνο και μόνο λόγω όλων αυτών των διαμαντιών, όμως έτσι και αλλιώς η περισσότερη μελέτη γίνεται πάνω στην επτάτονη ματζόρε/ μινόρε, λογικό λοιπόν να έχουμε εφτά φθόγγους/ ονόματα. Επίσης, όταν ξεφεύγουμε από τα διατονικά διαστήματα, με την τυπική σημειογραφία αυτό γίνεται άμεσα αντιληπτό και κατανοητό. Οι χρωματικές αλλοιώσεις βρίσκονται δίπλα από τις αντίστοιχες νότες και όχι στον οπλισμό, αυτό χτυπάει στο μάτι βοηθάει τόσο στην εκτέλεση όσο και στην ανάλυση. Όπως ήδη ειπώθηκε το Λα ύφεση- Ντο είναι σταθερότατο π.χ. στη Λα ύφεση ματζόρε ως 3η μεγάλη. Το Σολ δίεση- Ντο στη Λα μινόρε όμως, ως 4η ελαττωμένη έχει ένα πιο ασταθές άκουσμα. Αν τα ονόματα των φθόγγων ήταν ίδια, δε θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να καταλάβει κάποιος τι παίζει; Τώρα, η θεωρία ακολουθεί και βοηθάει την πρακτική, και υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις για άλλου τύπου μουσικές. Στο επτάτονο περιβάλλον όμως, που στην τελική αφορά τη συντριπτική πλειοψηφία της μουσικής, τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο ασαφή χωρίς τα πολλαπλά ονόματα.

Φοβερό άρθρο! Ευχαριστούμε. Έκανες πολύ καλά που έβαλες τα videos. Ένα ηχητικό reference ήταν απαραίτητο και βόλεψε στο να μην τα ψάχνω. Συν το ότι διαλεξες ποιοτικά και consistent videos τόσο ηχητικά όσο και παικτικά.

Φοβερή δουλειά Οδυσσέα. Ευχαριστούμε.

Φανταστικό άρθρο. Ευχαριστούμε!

Το δάκτυλο μου πιάστηκε από το σκρολάρισμα. Ευχαριστούμε!

Δεν διαφωνώ, αλλά θεωρώ (IMHO) ότι η βελτίωση από τη μόντα του BillM σε σχέση με μια απλή αλλαγή μεγαφώνου έχει διαφορά σε ποσοστό 80/20. Δηλαδή με άλλο μεγάφωνο δεν θα έχεις πάνω από 20% διαφορά. Εκτός και αν το στοκ μεγάφωνο δεν είναι του γούστου σου για κάποιο λόγο.

Έχοντας κάνει τη βασική μετατροπή του BillM (ναι τον πρόλαβα ζωντανό) δεν βρήκα κανένα λόγο να αλλάξω το μεγάφωνο. Ο ενισχυτής έγινε τούμπανο. Είναι απόλυτα σωστό ότι η αλλαγή μεγαφώνου είναι το τελευταίο πράγμα για πραγματική βελτίωση - και ίσως είναι θέμα προτίμησης από ένα σημείο και μετά.

Εξαιρετικό άρθρο. Διαφωτιστικότατο για μη γνώστες, όπως εγώ.

Καθάρισμα με αζαξ και λίπανση της ταστιέρας με ελαιόλαδο. Η ζωή των χορδών επεκτείνεται με τρίψιμο ντουκοχαρτο νο5000

Εγω το παθαινα αυτο με ενα Yamaha DT-50. Οποτε το επλενα/καθαριζα εβγαζε ζημια. .

Μα οι 3 χορδες από τις 6 είναι ίδΓιες στο 010-038 και το 010-046...λες να κάμνουν τη διαφορά αυτές που είναι διαφορετικές? :) Έξω από τη πλάκα πάντως οι 010-038 κρατανε κάνα 2ωρο παραπάνω γιατί είναι πιο λεπτές στη ΜΙ και στη ΛΑ και έτσι έχουν περισσότερα πρίμα.. Αλλά τι να το κάνεις σαν την ολοκαίνουρΓια χορδη και την ΧΑΛΚΙΔΙΚΉ δεν έχει....

Οι 10-38, γιατί αυτές που παίζουμε ΄μεις κρατάνε 2-3 χρόνια.

Πφφφφ γατάκια.

Κιθάρα λες αλλά Κιθάρα δεν βλέπω. Βλέπω όμως μια strat. Αν είχες όμως πραγματική Κιθάρα δηλαδή Tele δεν θα έτρεχες με κόλλες και κόκα κόλλες. Παντως αν την είχες ΠΛΥΝΕΙ καλά δηλαδή με Forte δεν θα είχες πρόβλημα ούτε με την υποδεέστερη αυτή "Κιθάρα " 》Μετά απο κάθε χρήση καλό είναι να σκουπίζετε τις χορδές ή ακόμα να τις περνάτε και ένα χέρι Fast Fret της Ghs που τις ανανεώνει και αφαιρεί την σκουριά.《 Οι χορδές δεν ανανεώνονται, μετά από 8-10 ώρες παιξίματος απλά τις αλλάζεις γιατί έχουν.....χαιρετήσει μια και η μηχανική καταπόνηση δεν αποφεύγεται και τα πρίμα αλλά και το intonation πάνε περίπατο ειδικά στις τυλιχτες χορδές. Εκτός και αν είναι flatwounds που ζούνε αρκετά παραπάνω .

Να έχεις δώσει ένα σκασμό λεφτά για ηλεκτρονικά τύμπανα και να μην μπορείς να τα χαρείς...

Στο ενα αυτι ο James Brown. Στο αλλο ολη η ορχήστρα. Ι (don't) feel good....... Απιστευτο το απο που ξεκινησαμε και που εχουμε φτασει.

Στο 2 έχεις δίκιο για το ερώτημα και σίγουρα θα διευκρινίσει ο Νίκος αλλά εν τω μεταξύ, όπως ήδη θα γνωρίζεις επειδή οι χαμηλές συχνότητες δεν περιέχουν τόση πληροφορία κατεύθυνσης (δηλαδή δεν μπορείς να καταλάβεις απο που έρχονται), το μπάσο και η μπότα των ντραμς πάνε πάντα στη μέση, αφήνοντας τα υπόλοιπα όργανα για την στερεοφωνική εικόνα.

Στράτο, όπως το κατανοώ (και με βάσει τα λίγα που έχω συναντήσει σε παραγωγές), για το πρώτο ερώτημα θα σου απαντούσα ως εξής: 1. Είναι κάτι που το συναντώ συχνά. Ανάλογα με την ενορχήστρωση, μια lead κιθάρα μπορεί να πάει πχ 15% δεξιά όταν δεν έχει πολλά όργανα στο μιξ, και μπορεί να πάει και 50% δεξιά όταν υπάρχουν πολλά όργανα/φωνητικά στο +-20%. Θα ξεκινήσω με πιάνο στη μεση, δεξιά 25% τσελο, αριστερά 25% βιολί, και μόλις φορτώσω μπασα, φωνές και ρυθμικές κιθάρες, θα τα πάω (βιολι, τσελο) από το 25% στο 70%, για να μην έχω πολυφορτωμένο το κέντρο. Για το 2ο ερώτημα με προβληματίζει το γεγονός ότι στην σκηνή, ακόμα κι εάν πάει τέρμα δεξιά το μπάσο, οι χαμηλές συχνότητες θα είναι το ίδιο αισθητές (αν όχι περισσότερο) με το να ήταν στο κέντρο. Εάν πάμε πολύ δεξιά το μπάσο στο daw, τότε χάνουμε τις περισσότερες χαμηλές συχνότητες από το ένα ηχείο. Εάν προσπαθούσα να κάνω το σετάπ που περιέγραψες, στο daw, θα έβαζα κέντρο ή κοντά στο κέντρο τα όργανα που έχουν και (παίζει ο μουσικός με) χαμηλές συχνότητες, και θα έβαζα σε πιο ακραίες θέσεις τα όργανα με μεσαίες/ψηλές συχνότητες. Με τον τρόπο αυτόν, θα είχα την αίσθηση της θέση από το πιάνο/μπάσο, αλλά ταυτόχρονα θα έπαιρνα τις χαμηλές συχνότητες και από το 2ο ηχείο, σε μεγάλο ποσοστό. Εάν ήθελα να πάω τέρμα δεξιά πχ το μπάσο, πιθανόν να το έκανα duplicate και να κρατούσα στο κέντρο ένα κανάλι μόνο με τις χαμηλές συχνότητες, ενώ δεξιά θα είχα ψηλότερες συχνότητες. Πρόκειται για αλχημείες που βάζω στο μυαλό μου, αλλά από εκεί θα ξεκινούσα. Όπως και να 'χει, είναι ερωτήματα, τα οποίο μου δημιούργησαν κι εμένα νέα ερωτήματα. Καλό θα είναι, λοιπόν, ο Νίκος να απαντήσει συνδυαστικά (και με τα δικά μου ερωτήματα)