Πίνακας συμμετοχής

Αν ειναι αριστερο χερι η δαχτυλοθεσια θα μπορουσε να ειναι 5 4 3 2 1 αν ειναι δεξι χερι η δαχτυλοθεσια θα μπορουσε να ειναι 1 2 3 4 5 ή εναλλακτικά 1 2 3 1 3 Αν θελεις να παιξεις και τα 5 πληκτρα μαζι (ως συγχορδια), για το αριστερο χερι ειναι παλι 5 4 3 2 1 για το δεξι χερι παλι 1 2 3 4 5 1 ειναι ο αντιχειρας. Μη ξεχναμε οτι τον αντιχειρα στο αριστερο και το μεσαιο δαχτυλο στο δεξι τα χρησιμοποιουμε συνηθως για να "φερουμε" μπροστά και στη σωστη θεση τα υπολοιπα δαχτυλα. Σημαντικό για τη δαχτυλοθεσία είναι να μαθουμε τις κλιμακες(οπότε συνηθίζουμε τη δαχτυλοθεσία οταν "σκοντάφτουμε" σε μαυρα πληκτρα) Καμία φορα μπορούμε να πατήσουμε 2 λευκα πλήκτρα μαζι με τον δείχτη ή τον αντίχειρα, Όταν πρεπει να πατησουμε μαύρα πλήκτρα,πατάμε τα ασπρα όσο πιο ψηλα γινεται(να αγγιζουν ή σχεδον να αγγιζουν τα μαυρα πληκτρα). Οταν θελουμε να παιξουμε πολυ γρηγορα τα δαχτυλα πρεπει να ειναι περισσοτερο λυγισμενα. Μη ξεχναμε τις αναστροφες των συγχορδιων ωστε να μην μετακινειται πανω κατω στο κλαβιε το αριστερο χερι αν δε μας ειναι και τοσο ευκολο να το χειριζομαστε οσο το δεξι.

Ξεκίνα από εδώ. https://www.youtube.com/@jazzpianoschool/videos

Το "2" δεν κολλάει με τα άλλα τρία όταν μιλάμε για τον dim. Από ότι έχω καταλάβει, το θέμα δεν είναι τόσο στην δακτυλοθεσία, όσο στα voicings και στο πώς μοιράζονται οι φωνές των ακκόρντων στα δύο χέρια.

Μετά από πολύ ψαξιμο κατέληξα στις John Petrucci Signature Jazz III Black, 1.5mm Φοβερο grip, λεισ μυτη ομως, το καλύτερο μεγεθος, τοσο παχια όσο χρειαζεται. Δοκιμαστε και θα δείτε

Πολύ ωραίοι στίχοι όπως όσα έχεις ανεβάσει.Θεωρω ότι έχεις ταλέντο σε αυτο.Επισης όπως πάντα δεν μου αρέσουν τα φωνητικα.Για την μουσική δεν έχω άποψη δεν είναι το ύφος που ακούω.

Μόλις κατάφερα και το άκουσα ολοκληρωμένο. Εάν εξαιρέσει κανείς κάποια τεχνικά ζητήματα με τη μίξη, στα σημεία με πλούσια ενορχήστρωση, το έργο είναι αριστουργηματικό απ' όλες τις απόψεις. Δεν περίμενα τίποτα λιγότερο, φυσικά...

Εξαρτάται τι παίζεις βέβαια, με ακόρντα οκ, αλλά για lead θέλεις πετάλι να φέρνει τα μεσαία λίγο πιο μπροστά

Fender τι σε fender τι? Άλλο Strat, άλλο tele, άλλο blackface, άλλο silverface, άλλο bassman, άλλο deluxe reverb, κλπ ...

Εξαιρετικό από όλες τις απόψεις, απολαυστικότατο για εμένα από πλευράς ερμηνείας και ενορχήστρωσης, ίσως στο 3,25 εκεί ιδιαίτερα θέλει μια καλύτερη μίξη ή διιαχωρισμό των οργάνων στην στερεοφωνία γιατί γεμίζει πολύ και μετά τελειώνει ομαλά ηχητικά ε και τι να πω, είναι πράγματα - λεπτομέρειες που φτιάχνονται στη μίξη για απόλυτο αποτέλεσμα, η ουσία όμως είναι πως είναι ένα καταπληκτικό κομμάτι και με αναγκάζει σε υπόκλιση για άλλη μια φορά. Υποκλίνομαι λοιπόν για άλλη μια φορά στο ταλέντο σου και στο πως το εκφράζεις και με αυτό το κομμάτι, με πάθος και όρεξη που βγαίνει στον ακροατή. Είσαι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Και στο πιάνο έχεις παίξει ωραία. Όχι να τα λαίμαι και αφτα

Εξαιρετικό από όλες τις απόψεις, απολαυστικότατο για εμένα από πλευράς ερμηνείας και ενορχήστρωσης, ίσως στο 3,25 εκεί ιδιαίτερα θέλει μια καλύτερη μίξη ή διιαχωρισμό των οργάνων στην στερεοφωνία γιατί γεμίζει πολύ και μετά τελειώνει ομαλά ηχητικά ε και τι να πω, είναι πράγματα - λεπτομέρειες που φτιάχνονται στη μίξη για απόλυτο αποτέλεσμα, η ουσία όμως είναι πως είναι ένα καταπληκτικό κομμάτι και με αναγκάζει σε υπόκλιση για άλλη μια φορά. Υποκλίνομαι λοιπόν για άλλη μια φορά στο ταλέντο σου και στο πως το εκφράζεις και με αυτό το κομμάτι, με πάθος και όρεξη που βγαίνει στον ακροατή. Είσαι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Και στο πιάνο έχεις παίξει ωραία. Όχι να τα λαίμαι και αφτα

12

Ζωγράφος της πλάκας.Οποιος πιστεύει ότι αυτές οι μουτζούρες είναι ζωγραφική είναι απλά άσχετος.

αυτό με τις sus να μάθει, είναι πιασάρικο

Ναι δεν ειναι δυσκολο. Κατι σαν το eruption για κιθαρα. Μη ξεκιναμε με το smoke on the water και βαριομαστε. .

Ξεκινα με το Squib Cakes

Θα πω μόνο για όσα έχω παίξει καιρό στη φυσική τους μορφή και όχι modeled/profiled, οπότε Plexi, Twin Reverb, κλπ βγαίνουν έξω. Stratοειδές με humbucker bridge + Marshall JVM Tele με modern voiced μαγνήτες + Victory Kraken (μη βλέπετε που λέει Djent, έχει και καθαρό section ) Έβαλα αποκλειστικά Rabea γιατί τα τελευταία χρόνια όλο τέτοιους ήχους προσπαθώ να βγάλω, ανεπιτυχώς εννοείται.

Σε ευχαριστώ πολύ για τις παρατηρήσεις Κώστα, έχει πολλές ατέλειες το κομμάτι σε όλα τα επίπεδα και ιδίως στην μίξη. Σε ευχαριστώ πολύ για όλα! Γιώργο σε ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια αλλα και για την υπομονή σου με εμένα. Σε ευχαριστώ πολύ που ακούς και σχολιάζεις, είναι πολύ σημαντικό για εμένα.

https://www.facebook.com/watch/?extid=NS-UNK-UNK-UNK-IOS_GK0T-GK1C&v=674573537394752 https://fb.watch/h6KnU5GZIe/

Ο rocker 15 είναι στην κατοχή μου εδώ και λίγους μήνες. Πρόκειται για έναν δικάναλο ενισχυτή, που αποτελεί συνέχεια της lunchbox σειράς Terror. Μάλιστα, είναι από τους πιο all around της κατηγορίας, καθώς μπορεί να βγάλει ήχους από jazz μέχρι metal, σε εντάσεις υπνοδωματίου ή και σε εντάσεις για live καταστάσεις. Αρκετά μικρός και ελαφρύς, σε σχέση με τον ανταγωνισμό, και αρκετά «πλούσιος» σε χαρακτηριστικά. Ποιότητα κατασκευής Ο Orange είναι από τους πιο στιβαρούς ενισχυτές που έχω δει. Η ποιότητα των υλικών βρίσκεται σε αρκετά υψηλά επίπεδα. Η αίσθηση που σου δίδει είναι ότι θα κρατήσει για πάντα, κάτι που δεν μπορώ να πω για άλλους ενισχυτές που έχω στην κατοχή μου. Τα χειριστήρια έχουν πολύ ομαλή λειτουργία και ένα μικρό ποσό αντίστασης, και δύσκολα θα “χαθούν” οι ρυθμίσεις με το βάλε-βγάλε από την θήκη. Το σασί είναι μέταλλο λευκού χρώματος, και το πάνω μέρος αφαιρείται πολύ εύκολα, ξεβιδώνοντας 10 μικρές βιδούλες περιμετρικά. Χειρισμός Νομίζω, πιο πολλά χειριστήρια, είσοδοι, έξοδοι δεν θα χωρούσαν σε terror. Οι tiny terror, dark terror και OR15 έχουν σαφώς πιο περιορισμένες δυνατότητες. Ο rocker 15 στην πίσω πλευρά έχει εξαιρετικό fx loop με λάμπα, είσοδο για footswitch για την αλλαγή καναλιών (δεν περιλαμβάνεται!), και τρεις εξόδους για καμπίνα (2x8ohm, 1x16ohm). Επίσης, έχει τον πολυδιαφημισμένο διακόπτη bedroom/headroom, με τον οποίο τα 15 watt γίνονται 1 watt. Στην εμπρός πλευρά, τα χειριστήρια για τα δυο κανάλια είναι διαχωρισμένα. Δεξιά είναι το Volume για το καθαρό κανάλι, και αριστερά έχουμε τα χειριστήρια Volume, treble, middle, bass, Gain, που αφορούν το dirty κανάλι. Το 3-band eq δεν επηρεάζει τον ήχο του καθαρού καναλιού. Υπάρχει διακόπτης on/off, διακόπτης αλλαγή καναλιού, και 3-way διακόπτης half/standy/full. Ο τελευταίος δίδει τη δυνατότητα να πέσουν τα (15 ή 1)watt στο μισό, δηλαδή 7,5 ή 0,5 watt. Στο σημείο αυτό να αναφέρω πως μου έχει κάνει εντύπωση το πως κατάφεραν να φτιάξουν τόσο δραστικό attenuation (μέχρι 0,5 watt, με τη χρήση ενός διακόπτη στην εμπρός πλευρά) χωρίς να χάνεται η ποιότητα στον ήχο. Το ίδιο έχουν καταφέρει και οι τύποι στην Laney με τις εισόδους 1 watt, ενώ οι Η&Κ, Vox και η Marshall δεν πλησιάζουν καν εκεί. Στις τελευταίες εταιρίες, όσο πέφτουν τα watt, τόσο (δραστικά) χαλάει ο ήχος. Ήχος Ο rocker 15 έχει τον κλασικό Orange ήχο, στην πιο vintage έκδοσή του. Έχει λιγότερο gain σε σχέση με τον tiny terror και τον OR15, και ελαφρώς πιο vintage voicing. Επίσης, έχει ένα εξαιρετικό καθαρό κανάλι, το όποιο είναι και άριστη πλατφόρμα για πετάλια. Ο ήχος του είναι παχύς, λεπτομερής, και ελαφρώς crunchy. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει eq (για το κανάλι αυτό) περιορίζει κάπως, αλλά ο ήχος είναι τόσο ουδέτερος και πλήρης, που προσωπικά δεν με ενοχλεί. Θα μπορούσα να παίζω όλη μέρα στο καθαρό κανάλι, χωρίς κανένα πετάλι. Breakup, σε low gain μαγνήτες, βλέπει κανείς μετά τη μέση της διαδρομής της έντασης. Στο τέρμα, ο ήχος είναι ελαφρώς crunchy, όπως είναι ο ήχος στο βρώμικο κανάλι με gain στη μέση. Το βρώμικο κανάλι είναι, σίγουρα, το δυνατό σημείο του ενισχυτή. Μπορεί κάποιος να το χρησιμοποιεί για καθαρό ήχο, έχοντας και τη δυνατότητα EQ, ώστε να διαφοροποιηθεί από το καθαρό κανάλι, για διαφορετικό voicing. Ή μπορεί να το χρησιμοποιεί για να πάρει τον θεϊκό βρώμικο πορτοκαλί ήχο. Άλλωστε, γι’ αυτό αγοράζει κάποιος τον ενισχυτή αυτόν. Και δεν χρειάζεται κανένα πετάλι για να ακουστεί πιο “γεμάτος” ή καλύτερος. Ο ήχος είναι άψογος από μόνος του. Θα μπορούσε, ενδεχομένως, κάποιος να βάλει μπροστά ένα tube screamer ώστε να σπρώξει τον ήχο σε ultra-high gain καταστάσεις, ή απλά ένα booster για να μπουστάρει καθαρό και βρώμικο κανάλι, έχοντας, ουσιαστικά, τέσσερα κανάλια διαθέσιμα. Αλλά και χωρίς κανένα πετάλι μπροστά, η παλέτα των ήχων είναι πλήρης, εάν κάποιος χρησιμοποιεί τα ποτενσιόμετρα της κιθάρας. Μάλιστα, καθαρίζει πολύ καλά με ρίξιμο του volume της κιθάρας. Για να αποδώσει σωστά το βρώμικο κανάλι, πρέπει η ένταση να είναι τουλάχιστον στη μέση. Σε διαφορετική περίπτωση ακούγεται κάπως fizzy. Το EQ είναι πολύ δραστικό. Δίδει στο ήχο όποιο voicing επιθυμεί ο χρήστης, είτε vintage με πολλά μεσαία, είτε έντονα scooped για metal. Πολυεργαλείο. Από ένταση, στα 15 watt μπορεί να ακολουθήσει άνετα έναν θορυβώδη ντράμερ. Το βρώμικο κανάλι είναι πολύ πολύ δυνατό. Το καθαρό κανάλι, με volume στην μέση, θα ήταν οριακά για να ακολουθήσει έναν δυνατό ντράμερ, αλλά για τις περισσότερες περιπτώσεις θεωρώ ότι καλύπτει τις ανάγκες για headroom. Στα 7,5 watt η διαφορά είναι πολύ μικρή. Στο 1 watt η μείωση έντασης είναι δραστική, και στο 0,5 watt ακόμα μεγαλύτερη. Μπορώ να παίζω στο σπίτι στο καθαρό κανάλι με ένταση στη μέση, και να μην γίνομαι ενοχλητικός προς τους γείνονες. Και απολαμβάνω 100% τον ήχο που θέλω. Στο βρώμικο κανάλι, με τέρμα gain, δεν μπορώ να ξεπεράσω τη μέση της έντασης, ακόμα και στο 0,5 watt. Θα ακούγομαι στη γειτονιά. Στην ουσία, το bedroom διατηρεί χαμηλά τις εντάσεις, εφόσον δεν ξεπεράσουμε την μέση της έντασης και του gain. + Τι μου άρεσε: Ο ήχος είναι ακριβώς αυτό που φανταζόμουν. Φανταστικός και στα δύο κανάλια. Το σχετικά μικρό μεγεθος. Η τσάντα/Θήκη που περιλαμβάνεται στη συσκευασία. Η δυνατότητα attenuation, ώστε να μπορώ να τον χαίρομαι στο σπίτι. - Τι δε μου άρεσε: Δεν μου άρεσε που δεν υπάρχει footswitch, που να συμπεριλαμβάνεται στην αρχική συσκευασία. Ευτυχώς, ο ποδοδιακόπτης του VHT special 6, κάνει μια χαρά τη δουλειά. Επίσης, την τιμή των 615 ευρώ την θεωρώ κάπως υψηλή, σε σχέση με τον ανταγωνισμό (βλέπε HT20 και DSL20H). Ηχητικά samples: Καθαρό κανάλι με ένταση στη μεση. Παίζω με Gretsch orange clean gretsch.mp3 Telecaster στο βρώμικο κανάλι με gain λίγο πάνω από τη μέση orange crunch telecaster.mp3 Les paul με τέρμα γκάζια orange dirty les paul.mp3 Προσπάθεια για μέταλ ήχο, με τη βοήθεια Mini ts orange metal ts mini.mp3 Οι ηχογραφήσεις είναι στο 0,5 watt και ένταση κάτω από την μέση (είναι ελαφρώς fizzy). Χαρακτηριστικά: Features: Twin channel, valve-buffered effects loop, half-power mode, headroom/bedroom attenuator switch Controls, Natural Channel: Volume Controls, Dirty Channel: Gain, bass, middle, treble, volume Output power: 0.5, 1, 7 or 15 watts (switchable) Effects loop: Yes, valve-buffered Preamp valves: 3 X ECC83 (12AX7), 1 X ECC81 (12AT7) Power amp valves: 2 X EL84 Unboxed dimensions (W X H X D): 35.6 X 17.7 X 15CM (14.01 X 6.96 X 5.91") Boxed dimensions (W X H X D): 43.9 X 25.3 X 23.9CM (17.28 X 9.96 X 9.41")

Μιας και άλλαξα χορδούλες στη στρατ (Q pickups 14K), είπα να ρίξω δύο πενιές σε καθαρό και βρώμικο κανάλι τον terror. Αυτόν τον ενισχυτάκο θα τον αγόραζα, χαλαρά, μόνο για το καθαρό του single knob κανάλι. Ακόμα και στο μισό watt έχει εκπληκτικό ήχο. Έχει τα πιο γλυκά και γεμάτα καθαρά που έχω ακούσει (δεν έχει ακούσει και πολλούς ενισχυτές, πέρα από τους δικούς μου). Στο καθαρό κανάλι, στο 1 watt και με volume στη μεση, χρησιμοποιώ ts808, rat, και friedman. strat terror 808 rat fried.mp3 Στο βρώμικο, ξεκινώ με gain στην μεση και το παώ τέρμα. Reverb+delay τα έχω βάλει μπροστά. strat terror dirty channel.mp3

Το Δ από που νομίζεις ότι βγαίνει; Από το Δομήνικος …

Plini - Cascade

Οσο αλλοι με την κιθαρα

Και μετά που θα μάθει η γυναίκα τον λογαριασμό, είναι sunday bloody sunday...

μια χαρα θα ειναι και με Β3

Les Paul / SG / Jazzmaster / Strat / Jaguar / PRS / Tele (με αυτή τη σειρά) σε Matchless / Vox / Marshall / Orange / Hiwatt (επίσης με αυτή τη σειρά). Πιο γενικά: κλασικές Αμερικάνικες κιθάρες σε κλασικούς Βρετανικούς ενισχυτές

Για αρχη μαθε το Jump και ολα θα πανε καλα

Κι εγω εκτιμω τον Πικάσο, απλα με αφηνουν σχεδον αδιαφορο οι πινακες του.

Άσε με κι εσύ τώρα με τον άμπαλο ...

Ναι εντάξει δε βγαίνει, γι αυτό έψαξα και βρήκα τον μάστορα, τουλάχιστον γλυτώνεις τα έξοδα διανομής, τα endorsements και καμιά κατοστή Γερμανούς διευθυντάδες (για να είμαι δίκαιος όμως αν δεν υπήρχαν αυτοί αποκλείεται να ανακάλυπτα ότι μου αρέσει αυτός ο ήχος). Κι απ την άλλη βέβαια οι κιθαρίστες ακόμη αγοράζουν κλώνους tube screamer & bluesbreaker στα 500€. Τουλάχιστον ένα πιατίνι έχει μια παράδοση στην τέχνη και 5 ώρες δουλειά

Με 2 Distortions, 1 Fuzz, 1 OD & 1 Boost ανάμεσα;

Μου αρέσει πολύ και ο συνδυασμός telecaster + ac30. Ταιριάζουν πολύ τα eq τους.

Είχα την τύχη να δοκιμάσω μια 345 πριν λίγες μέρες και τολμώ να πω πως είμαστε πολύ κοντά σε feel και σχήμα. Ανυπομονώ να γυρίσω για τα τελικά βαψίματα!

Προσπαθώντας να απαντήσω σοβαρά στο θέμα, θα αναφέρω τα εξής: Οι Van Halen είναι ο ήχος της California, η απόλυτη μπάντα του τόπου τους και της εποχής τους.. αν κάποιος δεν μπορεί να μπει στο mood της μουσικής τους και της κουλτούρας του χαβαλεδιάρικου (υπερ)ακούσματός τους, είναι εκ των πραγμάτων δύσκολο να αντιληφθεί τη μαγεία τους και να τους αγαπήσει. Ωστόσο ακόμα κι αν η εικόνα τους ή το attitude της υπερβολής που προέβαλαν παράλληλα με τα τραγούδια τους (ξεκάθαρα λόγω Roth) μοιάζουν αδιάφορα για κάποιους, για μένα και για αυτούς ακόμα θα πρέπει να είναι υποχρεωτική στάση σαν άκουσμα... με την ίδια λογική δηλ. που κάποιος καλά θα κάνει να αφιερώσει λίγο χρόνο να ακούσει Nina Simone και Marvin Gaye, ενώ μπορεί η μουσική που του αρέσει να είναι π.χ. oι Iron Maiden και ο Neil Young, έτσι κι εκείνος που τη βρίσκει με την ιδιοφυΐα των Pink Floyd καλό είναι να κάνει κάποια στιγμή μία στροφή 360 μοιρών σε ύφος και να δοκιμάσει να ακούσει λίγο και τα χαμογελαστά αγόρια της δυτικής ακτής... Γιατί πολύ απλά οι VH δεν είναι άλλη μία hair metal μπάντα ή κάποιοι καλοπροβαρισμένοι ποζεράδες, είναι ουσιαστικά ένα σημείο αναφοράς για την ιστορία της ροκ, με πολύ ατόφιο ταλέντο, μοναδικό στα χρονικά δικό τους ήχο, κι έναν ογκόλιθο που ξεπερνάει είδη και εποχές στη μέση που τους καθόριζε πάντα σαν οντότητα (Eddie). Από πού προκύπτει αυτό περί must ακούσματος για ιστορικούς λόγους; Από το ρυθμικό δέσιμο των αδελφών και το groove της μπάντας, που είναι πρωτόγνωρα σφιχτό και πλούσιο για hard rock (μεγαλοφυΐα ρυθμικού κιθαρίστα ο Eddie), από την larger than life περσόνα του Roth (που κάποτε πέρα από διασκεδαστική πρόζα, η ερμηνεία του συνοδευόταν και από μία χροιά που έσπαγε μικρόφωνα, με τα back vocals του Michael Anthony από δίπλα να αποτελούν το τέλειο συμπλήρωμα), και από τον ασύλληπτο συνολικά ήχο τους, όπως αυτός προέκυψε από την πρωτοποριακή φυσιογνωμία του Eddie στην κιθάρα (ακόμα και σήμερα μοιάζει να έρχεται από το μέλλον αυτός ο ολιστικός τρόπος παιξίματός του και ο ήχος που κατάφερε να βγάλει με το χάρισμά του και τους πειραματισμούς του), και από την καταλυτική παρουσία του Ted Templeman στην παραγωγή. Με λίγα λόγια, για ένα διάστημα 15 χρόνων περίπου (από πριν ακόμα κυκλοφορήσει το θρυλικό πρώτο άλμπουμ), οι Van Halen βρίσκονταν στο Έβερεστ του σκληρού ήχου, όντας στο peak τους αξεπέραστοι συναυλιακά και καινοτόμοι στουντιακά. Εκτός αυτού, για το διάστημα αυτό εξελίσσονταν διαρκώς σαν μουσική οντότητα.. ο μεν Roth σταδιακά έχτιζε το entertainment κομμάτι του, ο δε Eddie αφού το τερμάτισε με τον brown sound του, άρχισε να αλλάζει τη φυσιογνωμία των συνθέσεων του γκρουπ, εισάγοντας με μουσικότατο τρόπο και τα σύνθια στο mix.. για να φτάσουμε στη διάσπαση και τελικά στη δεύτερη έκδοση του γκρουπ, με τον πιο pro τραγουδισταρά Hagar δίπλα του. Οι Van Hagar, σαν πιο mainstream άκουσμα που ήταν, για κάποια μερίδα του κόσμου αποτέλεσαν μια βελτιωμένη έκδοση του γκρουπ, ενώ για άλλους (μάλλον τους περισσότερους) μία μη αυθεντική βερσιόν των στοιχείων που καθόριζαν την ταυτότητα του γκρουπ.. η ουσία είναι ότι αν και σαφώς διαφορετικοί στη δεύτερη σύνθεσή τους, σίγουρα η αλλαγή αυτή ήταν δείγμα της δημιουργικής ωρίμανσής τους, με τον Eddie να επαναδιαμορφώνει τη δικιά του κιθαριστική φυσιογνωμία εκείνα τα χρόνια από τη μέση της δεκαετίας του '80 μέχρι τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '90. Προσωπικά, μου αρέσουν πάρα πολύ αμφότερες οι δύο μεγάλες περίοδοι της μπάντας, αν και ιστορικά και συναισθηματικά, η αυθεντική σύνθεση είναι πραγματική λατρεία (στο top αγαπημένων μου γκρουπς, μαζί με Led Zeppelin, Sly & The Family Stone, Weather Report, The Police, Queen, Little Feat). Για όσους τώρα ποτέ δεν έχουν αισθανθεί αυτό το κάτι με τους Van Halen, παραθέτω τα κατ'εμέ highlights της δισκογραφίας τους και την πιο ωραία επίσημη συναυλιακή τους κυκλοφορία:

Les Poll κ για ενισχυτη οχι Vox αλλα Vot(e)s

Dimsonic, η κατασταση που περιγράφεις δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανονας. Ειναι δηλαδη ο κανονας να εχουμε εντελως επιφανιακες γνωσεις για το οτιδήποτε, γνωσεις δηλαδη λου φτανουν σε επιπεδο σταυρολεξου και μενουν εκει. Van Halen = Jump, Pink Floyd = Another Brick in the wall, Handel = Hallelujah, Da Vinci= Mona Lisa και παει λέγοντας. Θελει πολύ δουλειά για να εμβαθύνεις σε κάποιο θεμα, και φυσικά ο χρονος δεν επαρκει για να εμβαθυνεις ουτε σε ολα, ουτε στα περισσότερα, ουτε καν σε ενα αξιόλογο ποσοστό από τα διαθέσιμα εργα των τεχνων και των γραμμάτων. Με αυτήν την έννοια λοιπόν θα πρέπει να προβληματιζεσαι μαλλον για το τι διαλεξες τελικα να μελετησεις, διοτι οπως λενε και οι σοφοι " Η ζωη ειναι πολυ συντομη για να ακουμε οτιδηποτε εκτος απο Bach, Mozart και Beethoven"

Αγόρασα έναν αφυγραντήρα. Δεν ξέρω αν μετραει. Αλλά τον πήρα για το δωμάτιο με τις κιθάρες...

Φίλος, άποψη σου βέβαια, αλλά η διατύπωση είναι συνταρακτικά λάθος. Και οι δύο είναι μέγιστοι, ο καθένας στο είδος του. Προσωπικά λατρεύω και τους δύο. Βέβαια ο ένας υπερτερεί σε ένα θέμα: Άλλαξε την κιθάρα- κυριολεκτικώς. Η super strat είναι το δημιούργημα του. Και αυτό το δημιούργημα καθόρισε κιθαρίστες και κιθαρίστες, καθώς και μουσικές.

Δεν την περίμενα αυτη τη συνέντευξη! Για να δούμε!

Εγω έφυγα απο το σπίτι την ίδια μέρα! Τη γλύτωσα. Δεν αγόρασα τίποτα φέτος όμως. Τα έχω όλα. Εκτός απο μια κιθάρα ακόμα.

Αυτά είναι! Παμε δηλαδη ,για οσους δεν το εχουν καταλαβει, ανερυθρίαστα για OW MH, 66 Jazzmaster , την ομορφοτερη ΙΜΗΟ κιθαρα που εχει κατασκευαστει ποτε και την οποια την θελω απο μικρο παιδι σαν ημΑνε τα...σιδερα θα ειναι κορυφαια Hallon απο τη συμπρωτεύουσα και οι μαγνητες Fender Pure Vintage 65 (που εχουν και ακριβως τα ιδια specs με τους 66 original μαγνητες)