Πίνακας συμμετοχής

Τους είδα στη Νέα Σμύρνη το 93 και ήταν η εποχή που ο Hetfield φορούσε την ολόσωμη μαύρη φόρμα και είχε μουστάκα/φαβορίτες ενωμένα. Ο άνθρωπος έπαιρνε ζωές. Δεν ξέρω πολλούς άλλους φρόντμαν πλην του Λέμμυ που να είχαν το impact αυτό σε χιλιάδες ανθρώπους από κάτω. Edit: Διόρθωσα χρονολογία. ήταν 93, όχι 92

Παντως, οπως και στο 99% της μοντερνας ποπ, το ξεκινημα στο μεταλ εκαναν ποιοι αλλοι; Οι Beatles Ειδικα τα πρωτα μετρα με τη φωνη να γκαριζει, αφου δεν εκαναν και κανενα corpse paint παλι καλα. Βεβαια αν σκεφτεις ποιος υιοθετησε τον τιτλο helter skelter και τι φρικαλεοτητες εκανε, ακομα και στο brutal trisatanic diavolator τομεα οι beatles ξεφτιλιζουν και τον πιο ακραιο νορβηγο μπλακμεταλα. Αν παμε στην εποχη που οντως δεν υπηρχε ηλεκτρισμος, πολλοι αναφερουν το Βαγκνερ ως "πνευματικο πατερα", μια λογικη επιλογη, εξτρημ μουσικη, εξτρημ θεματα κλπ. Παραθετω ομως κατι πιο παλιο απο Βαγκνερ, ειναι το ρευμα sturm und drang, καταιγιδα και ενταση, και ταιριαζει οχι μονο σαν τιτλος, παρτε μια ιδεα, αν ειχαν marshall θα τον εβαζαν να βαραει και αυτον

Αν και άσχετος με την όλη φάση, μιας που κάθησα και διάβασα το thread (μπας κι επιμορφωθώ) ας πώ κι εγώ τη γνώμη μου: Θεωρώ πως αν υπάρχουν μουσικοί που θέλουν να παράξουν νέα πράγματα στο μπουζούκι κι αυτό που έχουν στο μυαλό τους εξυπηρετείται από 10χορδα, 12 χορδα ή μπουζούκια με 35" κλίμακα, τότε καλώς το συζητάμε και φυσικά πρέπει να υπάρξουν. Αλλά το όργανο εξελίσσεται επειδή υπάρχει η ανάγκη...αλλιώς δεν έχει νόημα. Ποιος ο λόγος να φτιάξεις ένα τέτοιο μπουζούκι για να παίξεις Άκη Πάνου πχ; Μείνε καλύτερα στο τρίχορδο που του άρεσε του μακαρίτη, να είσαι και οριτζινάλε. Ας δουμε πχ τις ηλεκτρικές κιθάρες...Βγήκαν οι υπερσολίστες, ο Vai θέλησε μία 7χορδη, την πήραν οι NuMetalάδες κατέβασαν κούρδισμα, κάποια στιγμή το κούρδισμα κατέβηκε τόσο που δεν έφτανε η 7χορδη - πήγαμε στις 8χορδες, στις βαρύτονες και τέλος στις fanfreted. Επειδή υπήρχε η ανάγκη. Όχι γιατί θέλαμε να παίξουμε το Smoke on the Water μια πέμπτη χαμηλότερα...

Το κομμάτι είναι φυσικά πολύ ωραίο, δεν το συζητάμε, λίγη βελτίωση στην παραγωγή από εμένα. Μπράβο σας μπράβο, ε μπράβο, συγχαρητήρια. Εύγε τι άλλο μπορώ να πω......................

H πρώτη κιθάρα δεσπόζει στις μεσαίες και χαμηλές συχνότητες πάρα πολύ, θέλει EQ παρέμβαση κατά τη διάρκεια όλου του κομματιού. Το ίδιο και η φωνή, εκεί που είναι όλη η "δράση" κάτι γίνεται, εκεί μεταξύ 2 K έως 5 Khz Θέλει χαμηλώματα, καλήτερη τοποθέτηση στη στερεοφωνία και κοψίματα, μπουστάρουν πολύ αθροιστικά. Το κομμάτι είναι φυσικά πολύ ωραίο, δεν το συζητάμε, λίγη βελτίωση στην παραγωγή από εμένα. Μπράβο σας μπράβο, ε μπράβο, συγχαρητήρια. Εύγε τι άλλο μπορώ να πω...................... Είστε καταπληκτικοί, βγήκε πολύ ωραίο και ενορχηστρωτικά πολύ ενδιαφέρον. Τα προβλήματα στην μίξη τα ακούω και στις δύο εκδόσεις. Εκεί αν μπορεί να γίνει κάτι. Αυτά από εμένα!!!!!!!!!

Υ

Mε το black album και τον Bob Rock. Αν δεν συνέβαινε το black album (που δεν είναι thrash metal), δεν θα ήταν τόσο μεγάλοι παγκοσμίως, θα ήταν βέβαια και πάλι τεράστιοι αλλά σε φάση Maiden και Priest σαν μέγεθος. Για το mainstream κοινό Metallica = black album (και συγκεκριμένα του enter sandman και nothing else matters που αθροιστικά σε views στο youtube πλησιάζουν τα 2 δις)

Δε νομιζω. Κ αυτο που εβαλες βρε LK ειναι εντελως διαφορετικο ως κιθαριστικο στυλ (κ ως μουσικο υφος). Δεν υπαρχει μετρο συγκρισης κ να θες να βρεις δηλαδη

27 είναι. Χρόνια τώρα.

Αυτό με το Βρασίδας έγινε μετά το Σταύρος του Jazzjoker;

Επανερχομαι στον Charlie γιατι οπως ακουγα μερικα δικα του μιας και τον συζητουσαμε εδω, πηρα χαμπαρι οτι στο καναλι του στο youtube το εχει ριξει τελευταια στα μπλουζ του Blind Blake, πανε οι υβριδικες και τα hammond και ολα, μονο 6χορδη Martin ορθοδοξη, ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ

Κοιτα, σα ριφακια και παιξιματα το rust in peace ειναι καταπληκτικο, ας πουμε το ριφ του holy wars μονο μια ΙΔΙΟΦΥΙΑ θα μπορουσε να το γραψει, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αυτο το πραγμα, η το σολο του marty ας πουμε στο tornado of souls ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Σα παιξιματα τετοια πραγματα το master of puppets δεν εχει και δε θα μπορουσε να εχει, γιατι δεν ειναι τετοιοι παιχταραδες οι metallica. Αλλα τα κωλοπαιδα εγραφαν ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ, δεν ειναι τυχαιο που καταφεραν να γινουν number one act ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ, ειναι εντελως παραλογο αυτο που εγινε, ενα thrash group, εστω και με πιο "μαζεμενο" ηχο περασε πανω απο ολα τα ποπ, πως γεγεν αυτο; Πως γεγεν; Ε, ακους ας πουμε το Sanitarium απο το master of puppets, και καταλαβαινεις. Η δομη του, το πως χρησιμοποιει τα metal και τα thrash εργαλεια για να εξιστορησει το θεμα του, το μαυρο ακουστικο ξεκινημα για να περιγραψει τον εγκλεισμο και το thrash ξεσπασμα για την εξεγερση, αυτη ειναι τραγουδοποιια μεγαλου παιχτου, ανταξια των μεγαλυτερων, το τερματισανε. Φυσικα και δε θα βαλω να ακουσω master of puppets, το ελιωσα μικρος και δε θελω ουτε να το βλεπω, ενω κανα holy wars που και που βαζω γιατι ειναι πιο φρεσκο, δε σε ριχνει ψυχολογικα, χωρια που και οι στιχοι του αποδειχθηκαν προφητικοι, αλλα το σωστο να λεγεται. Το rust δεχομαι οτι ειναι το κορυφαιο thrash album, αλλα οι αλλοι εφυγαν απο τα ορια του thrash, ειναι περα απο τα ειδη αυτο που εφτιαξαν.

Και με Whitesnake ήταν ωραίος ο Βάης

Σημασια εχει οτι το master of puppets ή το seventh son ειναι τοσο καλοι δισκοι, που επιβαλλεται να ακουστουν ακομα και απο οσους δεν πολυγουσταρουν το metal, οπως αντιστοιχα εργα- οροσημα απο αλλα ειδη μουσικης. Στο καλυτερος- χειροτερος, νομιζω οτι οι maiden εχουν υψηλοτερο RMS με περισσοτερα κορυφαια αλμπουμ, αλλα οι Metallica εχουν υψηλοτερο peak, το master of puppets παιζει να ειναι το best metal album ever. Αλλα βεβαια εκει που μετραει το πραγμα, στην ομορφια, κανεις ΚΑΝΕΙΣ δεν πλησιαζει whitesnake

Η παιδική μου ηλικία. Μαλώναμε έφηβοι για το αν είναι καλύτεροι οι maiden ή οι metallica. Σαν παλιότερα Beatles ή Stones ή τώρα που λένε Ρονάλντο ή Μέσσι. Λες και απαγορεύεται να σου αρέσουν και οι δύο

Το παλουκαρι παιζει καλο μπασοκιθαρο, να τον βαλουμε στα πανηγυρια με τα κλαρινα και τις γουρνοπλς, οτι πρεπει για παπαλαμπραινα και παντρεμενοι και οι δυο ειναι, το εχει, αλλα να μαζεψουμε πρωτα κανα φραγκο να του δωσουμε να παρει καμια κιθαρα καινουργια γιατι εχει στραβωσει ο λαιμος απο την κιθαρα του, κριμας ειναι.

Όχι. Θα προτιμούσα να φτιάχνονταν "άλτο" και "τενόρο" και να τα χειριζόμασταν σαν όργανα μεταφοράς. Όλα τα μπουζούκια σχεδόν που ακούμε ζωντανά είναι ηλεκτρικά. Μπουζούκι καλό όμως σε ένα μικρόφωνο, έχει κατιτις παραπάνω. Όμως, η δέσμευση όμως σε καθαρά ηλεκτρικό όργανο, κατασκευαστικά, ας πούμε σάιλεντ μπουζόυκι, το περιορίζει πάρα πολύ πρακτικά για τη φύση του.

Εγώ και πάλι το ακούω φέτος. Γεια σου βρε Αλέξη με τις κομματάρες σου.

Ο πετρουτσις δεν με αφορά ουτε τον ανέφερα. Θεωρώ τους ντρην θιατερ πιο βαρετός και από την Σάσα Μπάστα. Χίου Λιουιζ είμαι τρελός φαν.

Μου είχε κάνει εντύπωση ένα live στο Νοτιο Πόλο. Έγιναν η μόνη μπάντα που έπαιξαν σε όλες τις ηπείρους σε ένα έτος. Χτυπιόταν κάτι φρικιά επιστήμονες

Δεν χορταίνεται!!!! Να το κάνεις ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!!!! 2023 και ακόμα το ΑΚΟΥΜΕ με ΔΕΟΣ

Αν θελεις να ακουσεις μουσικαραδες να παιζουν ζωντανα , πας στο μεγαρο. Στα ροκ live πας για το event, ε και σε αυτο ειναι στους τοπ ever. Οταν ηταν στα ντουζενια τους ηταν οντως καλοι, τωρα με τα πι τι περιμενεις.

Εξω απο το Βολκανο (το παλιο) βγηκε το νικ

Μόμνο γι αυτό ....πρόστιμο!

....και γιατί άλλαξες Nick @vrasidas27 . ....και γιατι δεν φοράς κράνος;

Τον ρώτησε ποιος είναι όταν βγήκε από την τηλεόραση. Έπαιζε και ο Βαμβακούλας σε τσόντα με λεσβιακά που ήταν όλοι ντυμένοι?

Ε ναι γι' αυτό θα έλεγα.

Παίζει κιθάρα ο Βαμβακούλας;Ξέρω βέβαια ότι είναι μεταλλάς.

@mpamps Οταν μου ζητηθηκε να φτιαξω ενα πομπωδες γελοιο νικνεημ καποτε, για μια ενδοπαρειστικη πλακα, εκτος απο το μπιλλαρας (εμ τι δεν ειναι αυτο πομπωδες) προαπαιτουμενο ηταν να βαλω κ νουμερο. Ε, διαλεξα το 27. Κ απο τοτε εμεινε. Κ το 27 κ το προηγουμενο νικνεημ. Το οποιο πλεον μου σπαει τα νευρα ιντερνετικως (ασε που πολλοι νομιζαντο πως ειναι σοβαρο, που να ξερουν οι ανθρωπες). Αρα το Βρασιδας ηταν η λυση που εψαχνα. Το 27 ειναι η κολαουζο λυση σε ολα (για να μη μπερδευομαι με τους αλλοι Βρασιδαι του νοιζ)

Καπου εκει ξεκινησε ναι... Το ειπε ο Φιουζιος. Μαρεσε Το ειπε ο Αλης. Μαρεσε Το ξαναπε ο Φιουζιος... Ε δεν ηθελε κ πολυ. Παντα μου εσπαγε τα νευρα το προηγουμενο για νικνεημ στο νοιζ. Κ ετσι συνειδητοποιησα πως ειμαι ...ο Βρασιδας! 27

Και πού κατάλαβες ότι ήταν ο Βάι, μπορεί να ήταν από τον Μόρρισον μέχρι τον Βαμβακούλα.

Μα καλά, τι τηλεόραση έχεις?

Αυτό που περιγράφεις δεν ακούγεται καθόλου σαχλαμάρα @Ali Barout αμάν με αυτό το Βρασίδας όλοι.. πως σας κόλλησε?

ΧΑΧΑ ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΡΕ ΒΡΑΣΙΔΑ ΜΕ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΣΟΥ!

Μιλάμε για Νέα Ορλεάνη και τρελή γκρούβα.

Λεσβιακό με τον Vai .... Που να πάει δηλαδή το μυαλό του ανθρώπου? Ότι ο Vai είναι η Vai? Και τσόντα με όλους ντυμένους ... Κβαντικέ γράφεις ιστορία λέμε ...

Η ξεραΐλα των τυμπάνων του τζάστις είναι ένας από τους παράγοντες του μεγαλείου του. Αλλά βλέπω ότι είστε Μαστέιν φανμπόιζ εδώ μέσα οπότε δεν το συνεχίζω γιατί δε θα καταλάβετε ποτέ πόσο λάθος έχετε.

@Jazzjoker Το εντζαστης είναι αριστούργημα ημιτελές ( η απουσία μπάσου κ η παραγωγή στα τύμπανα χαλάνε κάπως την όλη εμπειρία). Το μάστερ είναι αντικειμενικά η βιτρίνα του είδους. Το Ραστ ιν Πης είναι ένα από τα αριστουργήματα κ αυτό. Το μέταλ είναι εφηβικό είδος κυρίως, που γεννά εφηβικές συμπεριφορές κ αντιδράσεις. Κ οπαδιλικι. Το φχσαριστιεσαι πιο πολύ έτσι. Η...πορωση εξάλλου είναι αντικειμενικά το μόνο από τα χαρακτηριστικά του χαρντ ροκ/μέταλ/πανκ που δε μπορεί να προσφέρει με τέτοιο τρόπο κανένα άλλο είδος (κ ούτε που το ενδιαφέρει βέβαια). Είναι πιο αυθεντική η εμπειρία ακρόασης έτσι, όταν συνδυάζεται με ακραίες δηλώσεις κ οπαδιλικια . Υπό αυτό το πρίσμα συνεχιζω κ λέω. Το αγαπημένο μου άλμπουμ είναι το Ραστ ην Πης. Άρα το Ραστ ην Πης είναι με διαφορά το καλύτερο μέταλ άλμπουμ. Ελπίζω να έγινε κατανοητό το πώς σκέφτομαι.. @manosx το πώς μπαίνει το ριφ στο damage inc μετά το δεύτερο ρεφρέν είναι όλη η αλήθεια. Είναι κάθαρση. Είναι ...αρκουδαιηδες! Δε μπορώ να το περιγράψω αλλιώς.

@Eliot1988 @manosx αντικειμενικα..... μόνο Μεηντεν. Το πηκ του είδους όμως είναι το Ραστ ιν Πης . Το συζητάγαμε τις προάλλες με κάτι φιλαράκια. Άλλος παλιός μεηντενας, άλλος παλιός σλεηεράς, άλλος παλιός τζουνταπρηστακιας, άλλος παλιός χελοουγουηνας (καλά αυτοί δεν πιάνονται). Ομόφωνα όλοι το Ραστ ιν Πης....

Θυμάμαι ότι μικροί επίσης μας φαινότανε όμορφος ο Σεμπάστιαν Μπαχ των skidrow. Λίγο αργότερα κατάλαβα το γιατί, μοιάζει πολύ με γυναίκα

Θυμάμαι το πρώτο καλοκαίρι που μου γράψανε μια κασέτα με επιλογές μεηντεν. Μαρεσε, την ακουγα στο χωριό. Κάνα δυο μεταλλαδες που είχαν ανηφορίσει χωριό για καλοκαίρι κ αυτοί, μου το κάναν ξεκάθαρο, όταν γυρίσεις Αθήνα Σεπτέμβρη αν θες να συνεχίσεις ν'ακους Μεηντεν πρέπει να παίρνεις τα άλμπουμ ολόκληρα! Γύρισα Αθήνα κ λέω σε κολλητό Μεηντενα την ώρα που παίζαμε μπάσκετ, το και το, πήρα 5 κασσέτες, γράψε με 5 άλμπουμ, καλά . Αφού παρεξηγήθηκε, γιατί τα άλμπουμ των Μεηντεν είναι ΟΛΑ καλά (το εξφακτορ δεν είχε βγει ακομα), μου λέει πρέπει να έρθεις από το σπίτι να σου εξηγησω κάποια πράγματα. Πάω κ μου εξηγει πως τώρα που είναι νωρίς πρέπει να κάνω την επιλογή (μεσες-ακρες). Μεηντεν ή Μεταλλικα. Βγάζει τους δίσκοι, τους απλώνει στο κρεβάτι, αυτά είναι τα εξώφυλλα μου λέει (ήταν καλός..). Διάλεξε. Βλέπω τα εξώφυλλα, τι να διαλέξω του λέω. Μέρα με τη νύχτα. Όπως είπαμε. Γράψε 5 Μεηντεν. Σε δύο τρεις μέρες πήρα κ άλλες κασσέτες, έγραψα δισκογραφία (σινγκλς, μπη σαηντζ, ολα). Πρώτα έμαθα αποξω με εντατικά, μέχρι την τελευταία νότα Μεηντεν κ μετά αρχισα αλλωνωνε δισκογραφίες. Οπαδιλικι κανονικά! Ωραία χρόνια. Βγαίναμε τα παιδιά γκάου, αλλά τουλάχιστον ξέραμε το γιατί!

Και πάλι διπλή να ήταν μέχρι ΣΟΛ δεν πείραζε σε κάτι. Και το 8χορδο καμια φορά το κουρδίζω ΛΑ ΡΕ ΛΑ ΡΕ αν θέλω να κωλοβαρέσω, είναι λίγο μπλάθρα η ΛΑ αλλά στην ουσία για τη μουργκάνα το θέλω, γραπα γραπα, όχι για να παίξω μελωδία εκει κάτω. Έχει τη φάση του. Από κει και κάτω όμως (ΣΟΛ), δεν ξέρω αν μια γυμνή χορδή θα έπαιζε εξίσου καλά, θα πηγαίναμε σε wound αναγκαστικά, και ένα ζευγάρι wound θα είχε τελείως διαφορετικό ηχόχρωμα. Άλλη ανώμαλη σκέψη είναι να κρατήσεις 3 ζεύγη unwound σολ σι μι, ή φα λα ρε (αλλά δεν ξέρω η φα αν θα το πήγαινε καλά από θέμα αττάκας και σαφήνειας), και να τις κλείσεις σε δύο ζευγάρια ΡΕ-ρε κάτω, Ντο-ντο πάνω, άταστα. Αλλά ο μάστορας έχει σκαρπέλα, έχει σουβλιά, ράσπες, πριγιόνια δίπλα εκεί που κάθεται. Αυτά τα λένε "νύσσοντα και τέμνοντα" όργανα. Αν θέλετε να πάτε να παραγγείλετε εσείς, πηγαίντε.

Ε ναι για! Πρώτο αυτό. Μετά θέλει ενισχυτή Fender. Τρεμπλ 10, μιντ 0, μπασσ 10. Δεύτερον. Θέλει να κάτσει να μελετήσει λίγο ρεπερτόργιο. Αλλά για ξηρομερίτικο τσάμικο Grave τέταρτο = 40 - 48, να ξεκινάει από πάνω να κάνει αναλύσεις ντιμινουίτες και να τελειώνει μεθαύριο. Αλλά νομίζω θα τους δρεπανιάσει όλους. Θα μαζέψει όλη τη χαρτούρα.

Κ εσυ θα πεις βεβαιως, θα πατας το μεταλζωον κ θα αρχιζεις οτι χαρμονιξ κ νταηβμπομπς ξερεις κ δε ξερεις με το φλοηντροουζ να βαλουν μυαλο

Λοιπόν τελειώσαμε με συζήτηση για Βάι και Μέολα να βάλω κανά Carcass να 'ρθουμε στα ίσα μας;

Εδώ δεν είναι θέμα ανάλυσης. Κι εγώ όταν ήμανε μικρός άκουγα Αλ και τρελαινόμουν με το γρήγορο παίξιμό του. Αλλά όσο περνούσε ο καιρός, συνειδητοποιούσα ότι η μουσική του είναι μάλλον πολύ ρηχή για τα γούστα μου. Επίσης άρχισα να αντιλαμβάνομαι το μονοδιάστατο του παιξίματός του. Τα κομμάτια του που άκουγα παλαιότερα και μου άρεσαν, άρχισαν να μου φαίνονται κοινότοπα, χωρίς φαντασία, και με μάλλον λίγη μουσική πληροφορία για το μουσικό προφίλ που καλλιεργούσε. Μετά βέβαια, διάβαζα και πράγματα για τον χαρακτήρα του, που τον έκαναν αντιπαθή στα μάτια μου. Η εποχή world sinfonia είναι αυτή που θεωρώ ως καλύτερή του. Ίσως γιατί είναι η λιγότερο ναρκισσιστική και εγωκεντρική, στις συνθέσεις, το παίξιμο, και το ύφος. Αλλά ρε παιδιά .... ποιος βγάζει δίσκο με τέτοιο εξώφυλλο το 2015? Τζαζίστας πάντως δεν πρέπει να είναι. Για έσκορτ τον κόβω.

Κοίτα από το να δω Ντιμεολα προτιμώ ακόμα κ τον τωρινό Μαλμστην να παίζει πάνω από μπακιντρακια.

Χαχαχα το ξεθάψατε πάλι! Όλο λέω να το κάνω remake να φτιαχτούν οι λεπτομέρειες αλλά όλο έχω φουλ δουλειά αυτή την εποχή!

Ac10c1 Ο ac10 είναι ένα από τα αγαπημένα μου μηχανήματα. Δυστυχώς, δεν τον χρησιμοποιώ συχνά διότι είναι υπερβολικά δυνατός για διαμέρισμα. Κατά την ηχογράφηση των κλιπ, άρχισαν να με ενοχλούν τα αυτιά μου όσο ανέβαζα gain. Κατά τα άλλα, είναι ένα εξαιρετικό μηχάνημα με ήχο που είναι πολύ κοντά στα μεγάλα του αδερφάκια ac15 και ac30. Έχει σχεδόν την ένταση του ac15 με το μισό βάρος. Αυτό το καθιστά αρκετά εύκολο για να το παίρνει κανείς μαζί του σε πρόβες και live χωρίς να του φεύγει η μέση. Εμφάνιση/Ποιότητα κατασκευής: Ο ενισχυτής είναι κατασκευασμένος στην Κίνα. Σαν κατασκευή είναι σχετικά απλή. Φαίνεται αρκετά στιβαρός και ανθεκτικός σε έντονη χρήση. Το tolex είναι αρκετά ποιοτικό, τα chicken knobs έχουν ομαλή λειτουργία, και γενικότερα η συναρμολόγηση είναι αρκετά καλή. Εμφανισιακά είναι μικρογραφία των δυο μεγαλύτερων αδερφών του. Βγαίνει και σε διάφορες εκδόσεις χρωμάτων, για όποιον δεν θέλει το κλασικό μαύρο/καφέ. Έχει σχετικά compact διαστάσεις (52x21x41cm) για ενισχυτής με 10 ίντσες μεγάφωνο, και ανάλογο βάρος γύρω στα 12 κιλά. Αξίζει να αναφέρω ότι ενίοτε ακούω κάποιους συντονισμούς και μικροτριξίματα, αλλά το πιο πιθανό να προέρχονται από κάποιο αντικείμενο κοντά στον ενισχυτή. Το εργαστασιακό celestion VX10 θα μπορούσε να είναι καλύτερο, θεωρώ. Στην πρώτη και βασική έκδοση του φορούσε αυτό. Σε μια περιορισμένη έκδοση φορούσε greenback και στην τελευταία περιορισμένη έκδοση φορά το celestion v-type, το οποίο είναι και το μεγάφωνο που το φορώ αυτή την στιγμή. Και με το μεγάφωνο αυτό, ο ενισχυτής παίζει όπως πρέπει να παίζει. Λειτουργίες: Ο ενισχυτής με το top boost κύκλωμα έχει πέντε knobs (gain, bass, treble, reverb, volume), έναν on/off διακόπτη και ένα διακοπτάκι ECO στο πίσω μέρος του, το οποίο απενεργοποιεί τον ενισχυτή μετά από κάποιο ορισμένο χρόνο. Αναλυτικότερα για τα knobs, και ξεκινώντας από το τέλος, έχουμε: volume: To χειριστήριο της έντασης δεν επηρεάζει και τόσο την ένταση. Είτε είναι στο 4 είτε είναι στο 10 μικρή η διαφορά. Αυτό που επηρεάζει είναι η ποιότητα του ήχου. Μετά το 5 ο ήχος αρχίζει να κοπρεσσάρει και να γλυκαίνει. Κάτω από το 5 ο ήχος είναι κάπως πιο ξερός. Μπορεί να παίξει και σε χαμηλή ένταση στο 1,5-2, αλλά ο ήχος δεν είναι αυτό που πρέπει. Reverb: Το ψηφιακό αυτό εφέ είναι αρκετό για να κάνει τη δουλειά. Η συνηθισμένη ρύθμιση είναι περίπου στο 2. Από εκεί και πάνω αρχίζει και γίνεται πολύ έντονο. Treble: Ο ρυθμιστής των πρίμων είναι αρκετά ευαίσθητος. Η παραμικρή αλλαγή είναι αισθητή στον ήχο. Συνήθως, όταν παίζω με καθαρά το έχω στο 5 και όταν ανεβάζω gain το φέρνω στο 2-3. Bass: Ομοίως και για τον ρυθμιστή του μπάσου. Όταν παίζω καθαρά το έχω στο 4 και όταν ανεβάζω gain το ρίχνω στο 1. Με το εργαστασιακό VX10 μεγάφωνο (το οποίο το έχω αντικαταστήσει) το έριχνα στο μηδέν, και πάλι μπούκωνε ο ήχος από το πολύ μπάσο. Το μεγάφωνο τραβούσε ζόρια να αναπεξέλθει σε υψηλές εντάσεις. Με το ηχείο που φοράει τώρα (celestion v-type 10 inch) υπάρχει πολύ καλύτερη συμπεριφορά στην διαχείριση της του δυνατού μπάσου. Gain: Το gain είναι ταυτόχρονα και volume. Όταν είναι στο 2 ο ήχος είναι καθαρός, άριστη πλατφόρμα για πετάλια. Όσο ανεβάζουμε το gain, ανεβαίνει και η ένταση αναλογικά. Στο τέρμα, ανάλογα και με τους μαγνήτες, ο ήχος είναι αρκετά crunchy, ιδανικός για μπλουζ και κλασικό ροκ. Επίσης υπάρχει και μια έξοδος για καμπίνα στα 16 Ohm, η οποία όταν είναι συνδεδεμένη, όπως είναι λογικό, φέρνει σε σίγαση το ενσωματωμένο μεγάφωνο. Ήχος/Χειρισμός: Ο ήχος είναι το δυνατό του προσόν. Τόσο τα καθαρά, όσο και τα βρώμικα. Μπορεί να τον χρησιμοποιήσει κανείς από τζαζ μέχρι και για hard rock. Τα κάνει όλα καλά, αν και η απουσία fx loop περιορίζει αρκετά τη χρήση του με ψηλά το gain. Από ένταση είναι αρκετός για εσωτερικό χώρο με 50-70 άτομα, χωρίς μικρόφωνο σε νορμάλ εντάσεις. Με τέρμα gain ακολουθά έναν δυνατό ντράμερ χωρίς πρόβλημα. Η κλειστή καμπίνα του, που φιλοξενεί το 10άρι celestion, δίδει έναν πολύ πολύ μπασάτο και γεμάτο ήχο, που νομίζει κανείς ότι προέρχεται από 12άρι μεγάφωνο. Επίσης είναι ένα ενισχυτής που σου βγάζει όλη τη βραδιά έχοντας μόνο ένα πετάλι να μπουστάρει σε lead. Τέρμα volume και gain για ρυθμικά, ρίξιμο του volume της κιθάρας και ο ήχος γίνεται αρκετα καθαρός, και ενεργοποίηση ενός od για high gain lead μέρη. Το reverb είναι αρκετό για να δώσει το απαιτούμενο βάθος. Είναι ο ιδανικός ενισχυτής για τέτοια χρήση. Ο μπλουζίστας δεν θα χρειαστεί καν πετάλι. Με τα πετάλια είναι αρκετά φιλικός. Σχεδόν όλα τα δέχεται, με προτίμηση εκείνα που δεν έχουν τονισμένα ψηλομεσαία. Samples ήχου: Η ηχογράφηση έγινε με μια vintage v52 telecaster και με μια epiphone les paul με tonerider alnico 2 classic. Χρησιμοποίησα μικρόφωνο sm57 και το μόνο εφέ που υπάρχει είναι το reverb του ενισχυτή. Σε όλα τα κλιπ η ένταση είναι στο 6. telecaster με gain 1/4 ac10telequarter.mp3 telecaster με gain 2/4 ac10telehalf.mp3 telecaster με gain 3/4 ac10tele3quarters.mp3 telecaster με gain 4/4, Στο τέλος του κλιπ καθαρίζω με volume κιθάρας. ac10telefull.mp3 les paul με gain 4/4. Στο τέλος του κλιπ καθαρίζω με volume κιθάρας. ac10lespaulfull.mp3 les paul με gain 4/4 και ehx soul food να μπουστάρει. ac10lespaulfullsoulfood.mp3 les paul με gain 1/4 και ένας κλώνος του suhr riot με τέρμα gain. ac10lespaulquartersuhrriot.mp3 Pros + τίμια τιμή + εξαιρετικός ήχος + άνεση στη μεταφορά + πολύ καλό reverb Cons - Μέτριο το εργαστασιακό celestion VX10 - Σχετικά περιορισμένο headroom (με gain κάτω του 3) - Απουσία fx loop Key features Vox AC10 C1 • Description One-channel valve combo, made in China • Power Rating 10W • Valves 2x 12AX7s, 2x EL84s • Front Panel Input jack, gain, bass, treble, reverb, volume, on/off switch • Rear Panel External speaker output (16-Ohm only), ECO on/off switch, • Speaker Celestion VX10 • Dimensions 520x210x410mm • Weight 12.3kg/27.12lbs