Πίνακας συμμετοχής

Καλυτερα να πηγαινατε Πλαταμωνα για μπανιο, πιο ξεκουραστα θα ητανε...

Γνωριμιες με συνοδηγους βλεπω, εναλλακτικες λυσεις για παραλιες απο αυτες που σκοπευατε.... ολα καλα ΑΝτε καλη ξεκουραση τωρα

Ενημερωσε μας οταν φτασεις

Υπάρχει το rock fusion, το jazz fusion, το world fusion, κλπ. Προφανώς μιλάς για το youtube rock fusion. Μπορείς να μου βάλεις ένα κομμάτι fusion που να είναι αυτό που λες, μήπως και καταλάβω τι εννοείς?

είχαμε μια κουβεντούλα με την φίλη Ναταλία Ρασούλη στο fου bου για έναν άσχετο πιανίστα που της είχαν στείλει να την συνοδέψει σε μια εμφάνιση της και θυμήθηκα μια αρπαχτή προ αμνημονεύτων σε επαρχιακή μπουάτ που μας την κάνει τελευταία στιγμή το μπουζούκι και μας στέλνουν έναν ντόπιο να τον αντικαταστήσει και χωρίς χρόνο για πρόβα (στο μπαρ στα όρθια βγάλαμε πρόγραμμα "αυτό το έχεις?" οκ! κλπ)... και ήρθε η ώρα να ανέβουμε... που σε πονεί και που σε σφάζει... η λεωφόρος με τις πράσινες το διάβα του και ούτε μία σωστή εισαγωγή ο κερατάς (καλά για "απαντήσεις" ούτε ερώτηση)... φίσκα το μαγαζί, ντρεπόμουν τον κόσμο και μου ερχόταν να τον σκοτώσω, αλλά με βλέπανε και απλά τον κλώτσαγα στην ζούλα... πάλι καλά που είχαμε καλές φωνές και απλά φύγαμε νύχτα πριν μας δείρουν... έχετε ανάλογες εμπειρίες συνεργασίας με "καλαμπόρτζους" μουσικούς (όχι σώνει και καλά σε live)?... και φυσικά δεν λέμε για μη βιρτουόζους ή απλά μέτριους... ΥΓ ο εν λόγω πρέπει να ήταν ο μοναδικός "μπουζουξής" άνω των 5 ετών παγκοσμίως, που παίζει λάθος την Ευδοκία...

Εγώ μια φορά έπαιζα με 4 τέτοιους.Επαιζαν όλοι στου κουτρούλη τον Γάμο.Δέν υπήρχε χημεία,μου έφευγαν συνέχεια στο τέμπο,άλλες κλίμακες που δέν είχα ακούσει ποτέ στην ζωή μου,ο τραγουδιστής κάτι περίεργα γυρίσματα,δέν τους έβρισκα πουθενά.Μέχρι που ξεμέθυσα και κατάλαβα οτί είχα κατέβει ένα χωριό πρίν και όντως είχαν γάμο. Δέν ξαναπάτησα στο χωριό ποτέ.

Δεν μπορώ να σου εξηγήσω πόσο αδιανόητα κουραστικά κ' εξωπραγματικά ακούγονται τα παραπάνω στα αυτιά ενός τύπου που έχει μόνιμα τη θάλασσα στα μόλις 100 μέτρα απόσταση, και δεν βουτάει ποτέ μέσα ούτε την πατούσα του επειδή "ποιος τρέχει τώρα εκεί κάτω...."

H χώρα μας διατηρεί μάχιμους, πολύξερους και πολυπράγμονες. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ!!!!! Την ώρα που η φωτιά, η πλημμύρα, ο χιονιάς, ο σεισμός, ο ανεμοστρόβιλος και η αμμοθύελλα απειλούν τον τουρίστα, υπάρχει κοντά ο εκπαιδευμένος, σκληραγωγημένος από την πλήρη ανεπάρκεια των θεσμών, των αρχών και των δομών του χιλιοχρεοκοπημένου κράτους και του υπερχρεωμένου ιδιωτικού τομέα, ο φύλακας-άγγελος Έλληνας που μπαίνει στο πλάνο, αγέρωχος, αναγεννησιακός και του φωνάζει. ΚΑΜ ΓΟΥΙΘ ΜΗ Η(Ι)Φ ΓΙΟΥ ΓΟΥΑΝΤ ΤΟΥ Λ(Ι)ΗΒ!!!!!! χαχαχαχαχαχαχαχαχα

Το χειμώνα να προσέχετε μην σας καλύψει το χιόνι την εξάτμιση αν διαβιώνετε με θέρμανση στο αυτοκίνητο και πρέπει να έχουμε και ένα τέτοιο για τις φωτιές. Θα τρέχουν φλεγόμενοι οι δίπλα και θα καίγονται φριχτά και εμείς θα βγαίνουμε ΤΖΕΜΗΣ ΜΠΟΝΤ

Για Πλαταμωνα δεν ξερω, αλλα Καλαμάτα χαλαρα αδερφε...

Ναι ωρέ Βρά, όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια φτιαχνεις λεμονόπιτα με γέμιση γκνού, γεμιστό με αρνί, γεμιστό με κατσίκι, γεμιστό με γεμιση γαλοπούλας ασούμε...δεν γινεται διαφορετικά, ή χαβαλές ή βγάζω το carbon fibre cane και αρχίζω να παίρνω κεφάλια... Όλα καλά, τουλάχιστον ευχαριστήθηκε το μπανιο η συνοδηγός. Να είσαι καλα, η μέση την ακουσε αλλα παλευεται... Δόκτωρ Συνημιτονε, για ποιον με περασες... Γεματο ρεζερβουάρ, μπόλικο παγωμένο νερο (το οποιο περισεψε κιόλας) και τρόφιμα παρακαλω στο αυτοκίνητο, Ελλάδα είμαστε... Αν ηταν χειμωνας θα ειχα και τις χιονοκουβέρτες, έξτρα πάπλωμα στο πορτμπαγκαζ, καμια σομπα υγραερίου, παστό χοιρινο, γκαζάκι, κατσαρολες, τηγανια, φωτοβολίδες, και το κιτ επιβίωσης του θείου Ράμπο assούμε...

Καλά τα πήγαν, είναι και καλοκαίρι τώρα και τρέχουν οι άδειες. Ωραία είναι και η παραλία της Νέας Περάμου, δεν είναι Ιόνιο αλλά τη δουλειά της την κάνει οικονομικά. Είμαι Μεγαρίτης και ΚΣΕΡΩ (ευτυχώς δεν ήμουν εκεί και το γλύτωσα το μποτιλιάρισμα χαχαχαχαχαχαχαχαχα0) Πέρασε τώρα, ξέχασέ το, συμβαίνει και στους καλύτερους. Εγώ πάντα έχω ένα μπουκάλι νερό στο αυτοκίνητο μαζί με το κιτ πρώτων βοηθειών και λέω να έχω και την καραμπίνα και τη σκηνή με τον υπνόσακο μαζί γιατί στη χώρα που ζούμε αν γίνει σοβαρό μποτιλιάρισμα, κοπει η χώρα στα 15 από μια βροχή ή εναν χιονιά, μια πλημμύρα να μπορούμε να επιβιώσουμε και να κυνηγήσουμε το φαϊ μας και να προστατευτούμε από τις αλληλολεηλασίες μέχρι να έρθει η βοήθεια, αφού συντονιστούν. Και ενδιάμεσα να μας κρατούν παρηγοριά και θα μας δίνουν ελπίδα τα συνεχόμενα μηνύματα του 112 που λειτουργεί ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΑ πλέον. χαχαχαχαχαχαχαχ

Μήπως ήταν τίποτα Κροάτες στο δρόμο και έπρεπε να τους παρακολουθούν διακριτικά; Sorry, δεν μπόρεσα να κρατηθώ, συνεχίστε...

Ξεκινήσαμε για ένα μπάνιο (φυσικα όχι εγώ, δεν ειμαι αδιάβροχος) για Κινέτα. Για την ακριβεια, θα περναγαμε απο Νεα Περαμο να τσεκαρουμε μια παραλία, και αν δεν "μας" έκανε θα πηγαιναμε Κινέτα. Περνάμε απο Νέα Πέραμο, δεν ηταν και πολυ satisfactory, λεμε ΟΚ, βουρ για Κινέτα. Ε απο Νεα Περαμο για εξοδο Μεγάρων, περισσοτερο απο 3 ώρες. Οι πρωτες 2 ωρες ηταν κουλ, μεχρι και νεο κόσμο γνώρισα, ανταλλαξαμε τηλέφωνα κοκ. Μετά αρχισα να τα παίρνω και οχι, δεν εχω καμια σχεση με νευρικό οδηγο, road rage και τέτοιες βλακείες. Αρχισα να τα παιρνω γιατι ήταν τελειως ξεκάθαρο πλέον οτι κάποιος έχει κάνει χοντρη μαλακία με τον συντονισμό. Και +3 ώρες μετα, όταν βγήκαμε στην εξοδο των Μεγάρων (ουτως ή αλλως ειχαν κλεισει την εθνική σε αυτό το υψος) και φτασαμε στο roundabout και δεν υπηρχε ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ απο τις αρχές, έ τοτε μπήκε και η σφραγιδα της πιστοποιημένης μαλακιας...ρε μπουνταλάδες, εκει επρεπε να υπήρχαν τουλάχιστον 4 τροχαίοι να ρυθμίζουν την κυκλοφορια, ο ορισμος του bottleneck assούμε. 40 περιπολικα, μηχανες ΔΙΑΣ, τροχαιους κοκ, ειδαμε όταν ημασταν κολλημένοι με τις ώρες (συν 2-3 ασθενοφορα), τι σκατα, πηγαν ολοι να συλλάβουν το υγραέριο assούμε, κανεις τζερεμές δεν σκέφτηκε να βαλει 2-3 ατομα στο roundabout να διωχνει αυτοκινητα, δεν ημασταν και πολλά απο εθνικη, μερικές χιλιάδες... Αντι αυτού, είχαν 2 περιπολικά ακριβώς στην εξοδο για να μοιράζουν νερά σε όσους ειχαν κορακιάσει απο την δίψα, να είναι καλά, κάτι ήταν και αυτό. Όταν κάναμε την μαμημενη την αναστροφη για να ξαναπαμε Νεα Περαμο, η ουρά ξεκινουσε απο το Νεράκι. Γυριζοντας πισω στην Αθήνα, είδα οτι απο τα διοδια της Ελευσίνας τους εστελναν όλους στον παράδρομο για παλιά εθνικη? WTF? Μπορουσαν να το κανουν άνετα στην εξοδο της Νεας Περαμου. Anyway, φακ ιτ, παλι σκατά και απόσκατα από οργάνωση και κοινή λογική κοντά στο μηδέν...

Σε Ωδείο στο εξωτερικό, μας στέλνουν για πρακτική άτομο από μη ευρωπαϊκή χώρα, ο οποίος δήλωνε καθηγητής κιθάρας, που είχε δώσει τα χαρτιά? του στο αντίστοιχο ΔΙΚΑΤΣΑ και ανέμενε έγκριση. Μπαίνει στην αίθουσα ενώ είμαι με έναν έφηβο μαθητή μέσης, με τον οποίο παίζω ένα κλασσικό ντουετάκι. Του δίνω κανά 5λεπτο να μπει στο κλίμα και τον ρωτάω στα αγγλικά, με τι ρεπερτόριο ασχολείται αυτή την περίοδο. Αρχίζει κομπιάζει και αμολάει απλά κάποια ονόματα των πιο γνωστών κλασσικών συνθετών. Αρχίζω και καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά, βλέπω τα δάχτυλά του, νύχι ούτε ένα χιλιοστό. Του δίνω μια κιθάρα και τον βάζω να παίξει το ντουετάκι με τον μαθητή. Ο τύπος απλά κράτησε την κιθάρα στα χέρια του ενώ ο έκπληκτος μαθητής άρχισε να παίζει το δικό του μέρος μόνος του. Δεν τον είδα ξανά τον τύπο..

Πως κάνετε έτσι για λίγη κίνηση. Και η ανταπόκριση της τροχαίας ήταν συγκινητικά άμεση και ουσιαστική. Αλλά και της αστυνομίας, της πυροσβεστικής. Πραγματικά νιώθω υπερήφανος που ζούμε σε μια χώρα που η προστασία, η άνεση και η προοπτική του πολίτη είναι ΠΡΩΤΟ ΜΕΛΗΜΑ των κυβερνώντων!!!! Τα καλά να λέγονται!!! Μπράβο!!!!!! 2.0 χαχαχαχααχαχαχαχαχαχα

4 ωρες μετα... Για Κινετα ξεκινησαμε, Νεα Περαμο καταληξαμε...παλι καλα...

μου εχει τυχει αρκετες φορες σε live το συγκεκριμενο θεμα, απλως μπαινει black list και αποφευγω να ξανασυνεργαστω.....

Ενα απο τα ωραιοτερα cover bands που ανακαλυψα προσφατα, για οσους δεν τους ξερουν αξιζει να ριξετε μια ματια. υπεροχοι μουσικοι, φωνες, ηχοληψια-παραγωγη και τα κοματια σωστα παιγμενα, ιδιαιτερα χρησιμο για οσους σκοπευουν να κανουν διασκευες με μπαντες σε διασημα τραγουδια δινει ιδεες.... https://www.youtube.com/@singitliveworld

Ξέμπλεξες τουλάχιστον?

Απλα γελοιοι...κανενας απολυτως να ρυθμιζει την κυκλοφορια στην εξοδο των Μεγαρων. Απολυτως κανενας...

Είναι που έκλεισε ο δρόμος, γι' αυτό. Δεν ξέρω από ποιο σημείο διοχετεύουν την κίνηση αλλού. Γι' αυτό σου είπα "υπομονή". Σίγουρα θα σου χρειαστεί. EDIT: Μόλις άκουσα ότι έσβησαν την φλόγα, αλλά υπάρχει διαρροή υγραερίου στο οδόστρωμα. Ακόμα και τον προαστιακό σταμάτησαν.

Αμ δεν μας πανε πουθενα 2 ωρες εδω ειμαστε...και αλλη μια ωρα χαλαρα μας βλεπω εδω...

Το οποίο μεταφέρει 7 τόνους υγραέριο. Έκλεισαν την εθνική και τους πάνε όλους από την παλιά εθνική. Κουράγιο και υπομονή Νίκο.

Βυτιοφορο, φωτια, εδω θα αφησουμε τα κοκκαλακια μας....

Προς Κορινθο ειναι αυτο? Τι εχει γινει?

Ένα fusion style solo που χτίστηκε γρήγορα πάνω σε περιπετειώδες backing track που βρήκα και με ενέπνευσε, αναπηδώντας ανάμεσα σε ματζόρε και μινόρε.

Αυτο θα ηθελα κ εγω να το μαθω να μπορουμε κ να κατανοησουμε καλυτερα κ τον OP αλλα να μην ειναι κ η κουβεντα στον αερα Οποτε @Κουφη Λεοπαρδαλη αν μπορεις δωσε μας κανα δυο παραδειγματα

Δεν ξέρω αν είναι off topic αυτό που γράφω, και το έχω ξαναγράψει, αλλά νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον. Δύο φίλοι μουσικοί, είχαν πάει στο σπίτι του Ζαμπέτα κάποτε, για συνέντευξη από κάποιο ραδιόφωνο. Με τα πολλά, κάποια στιγμή του λένε να τζαμάρουν παρέα. Πιάνει ο Ζαμπέτας το μπουζούκι, πιάνουν αυτοί κιθάρες και αρχίζουν. Του έλεγαν λοιπόν τον τόνο κάθε κομματιού, και αυτός τους λέει "μην μου λέτε ρε, θα το βρω". Κάποια στιγμή, ο ένας σκέφτηκε να του κάνει πλάκα, και αρχίζει να παίζει τα ακκόρντα του all the things you are, που αλλάζει κάθε τόσο η τονικότητα. Παίζει ο Ζαμπέτας, και πάνω που βρίσκει τον τόνο, αλλάζει το κομμάτι τονικότητα. Τους κοιτάει, ξαναπαίζει, βρίσκει τον τόνο, αλλά ξαναλλάζει το κομμάτι τονικότητα. Τους ξανακοιτάει και λέει πονηρά ... "που 'σαι μωρή π%@τανα θα σε βρω". Καταλαβαίνετε το γέλιο που έπεσε.

Ειχε πει μια ιστορια ο Λαρυ Καρλτον στο σεμιναριο. Στα πρωτα του βηματα, οταν αρχισε να ακουγεται το ονομα του μεταξυ των μουσικων, βρεθηκε στη σκηνη να τζαμαρει με γνωστους, εμπειρους κ φτασμενους τζαζ μουσικους. Οταν συμφωνησαν tune να παιξουν, αφου αρχισε το σολο του κ πηγαιναν ολα ωραια, η φιρμα πιανιστας παλια καραβανα, αρχισε ν'αλλαζει τονικοτητες συνεχεια (κανοντας πολυ εξεζητημενες αρμονικες επιλογες, εντελως εξω απο τη νοοτροπια του τζαμαρισματος μεχρι εκεινη τη στιγμη) με σκοπο καθαρα να τον πεταξει εξω κ να τον κανει να φαινεται νιουμπης (κ οχι να τον τσεκαρει). Οταν τελειωσε το κομματι, κ αφου επεβιωσε μια χαρα μεσα σ'αυτον τον ωκεανο, μας ειπε εριξε μια πολυ αγρια δολοφονικη ματια στον πιανιστα κ κατεβηκε κατω. Εχοντας χασει καθε εκτιμηση που ειχε μεχρι τοτε για τον πιανιστα αυτον

Καλά ρε παιδί μου, να πηγαίνεις μονταλέ ημιτονια πέρα δώθε τρώγεται. Να καρφώνεις μακρινές μετατροπίες αλλά προκόφιεβ, αυτό είναι άλλη φάση. Περιπετειώδης με όλη τη σημασια της λέξης! Σήμερα είμαστε αύριο δεν είμαστε, αν όχι τώρα πότε, πήδα για το ανάποδο ψαλίδι και ας τουρλοκωλιαστείς. Για τι ζούμε; Για τις στιγμές, για το θέαμα, για την υπέρβαση. Μπράβο! (Αυτά τα λέω τώρα, αν ημουν στη σκηνή μάλλον θα έλεγα ουκ εν τω πολλώ το ευ, κάλλιο πέντε και στο χέρι, αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι, σπεύδε βραδέως και τέτοια.)

Ήμουν.

Μου έχει τύχη σε live jam μετά το τέλος του κανονικού live, να ανέβει στη σκηνή "περιπετειώδης" γνωστός και εξαιρετικός κιθαρίστας ο οποίος οδηγούσε τον αυτοσχεδιασμό και κάθε τόσο άλλαζε κλειδί στο σόλο του. Ο άνθρωπος ειδοποιούσε βέβαια αλλά οι χειρονομίες και οι εκφράσεις του, ήθελαν κάποια εμπειρία σε live καταστάσεις για να καταλάβεις τι γίνεται. Ο μπασίστας της μπάντας, καθόλου καλαμπόρτζος αλλά πιτσιρικάς και άπειρος, δεν έπιανε τίποτα. Το αποτέλεσμα ήταν τραγελαφικό, με τις τονικότητες να πηγαινοέρχονται και ποτέ να μη συναντούν η μία την άλλη, αν και ως συνήθως, η πλειοψηφία του κοινού δεν κατάλαβε τίποτα. Υπάρχει μάλιστα και βίντεο του συγκεκριμένου περφόρμανς όπου αυτός που το πήρε, έχει γράψει από κάτω διθυραμβικά σχόλια.

Προπερσι εκτός από τη σταθερή μου μπάντα έπαιζα με μια μπάντα των οποίων ο κιθαρίστας είχε ένα πρόβλημα υγείας και τον αντικατέστησα τελευταία στιγμή. Χωρίς πρόβα αλλά τα παιδιά τα ήξερα χρόνια και είχαμε παίξει μαζί σε ξεχωριστές μπάντες. Δεν ήξερα μόνο τον ντράμερ, αλλά με τα κλεισίματα κομματιών κτλ τα βρήκαμε σχετικά γρήγορα επί τόπου. Αφού στρωσαμε μετά από κάποιες εμφανίσεις ειδικά με τον ντράμερ, ο τελευταίος αποχώρησε για προσωπικούς λόγους. Έφεραν έναν άλλον ντράμερ χώρος να μου πούνε τίποτα, τον γνώρισα και αυτόν κυριολεκτικά την μέρα που παίξαμε. Το παιδί δεν είχε ιδέα από ροκ μουσική, σε φάση να του λες πάμε το smoke on the water και να απαντάει "δεν το ξέρω, πείτε μου πως πάει". Πολύ δύσκολα και αμήχανα τα λάιβ. Ωστόσο και προς τιμήν του, παίζουν ακόμα μαζί τα παιδιά και τελευταία φορά που τους άκουσα το παιδί έπαιζε τα κομμάτια αξιοπρεπέστατα. Έκατσε και έμαθε το ρεπερτόριο και το αυτό το στυλ μουσικής. Δεν ήταν ότι ήταν κακός, απλά δεν είχε επαφή με το είδος... Χαίρομαι που πλέον παίζει όπως πρέπει.

Και τα δύο βρε συ, και τα δύο.

Κι από τον 'Big" John Pattton, τον Mike Patton (που έλαμψε δια της απουσίας του) και τον generall Patton, τι πιο φυσικό να περάσουμε στους Charlie Patton's War (αν και θα'πρεπε να ποστάρουμε πρώτα κι ένα Charlie Patton σκέτο, αλλά τέσπα...). Ποιοι είναι αυτοί θα μου πείτε. Κάποιοι "περίεργοι" Αμερικάνοι είναι που κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμς (2013 & 2015) και εξαφανίστηκαν. Ο παλαίουρας όμως τα έχει και τα δύο...

Μόνο στρατιωτικά εμβατήρια. Από φωνή δεν...αλλά ποιος τολμούσε να του το πει...

Το πρώτο κομμάτι του John Patton που άκουσα πριν κάποιες δεκαετίες. Βρισκόταν σε μια συλλογή της Blue Note. Μερικές φορές οι συλλογές ανοίγουν μάτια (και κυρίως αυτιά) και σε οδηγούν σε άλλα, ωραιότατα μουσικά μονοπάτια. John Patton - The Silver Meter (1963) John Patton - Hammond Grant Green - guitar Harold Vick - sax Fred Jackson - sax Ben Dixon - drums

Από χτες "ξεσκονίζω" κάποια άλμπουμς-διαμαντάκια στην Blue Note του "Big" John Patton. Μόνο Blue Note να ακούει κανείς στη ζωή του και δεν θα βαρεθεί ποτέ. John Patton - Dirty Fingers (1968) John Patton - Hammond Jimmy Ponder - guitar Junior Cook - sax Clifford Jarvis - drums

Ο ήχος ακούγεται σαν να παίζεται υποβρύχια. Ωστόσο, είναι ένα πρώτο βήμα προς τη δημιουργία πιο εκφραστικών συσκευών που θα βοηθούν άτομα που δεν μπορούν να μιλήσουν. Ένα δίχτυ ηλεκτροδίων εμφυτεύτηκε στον εγκέφαλο ασθενών με επιληψία ως μέρος της θεραπείας τους, κάτι που δημιούργησε μια σπάνια ευκαιρία στους νευροεπιστήμονες να καταγράφουν από τον εγκέφαλό τους ενώ άκουγαν μουσική. Οι επιστήμονες έχουν εκπαιδεύσει έναν υπολογιστή για να αναλύει την εγκεφαλική δραστηριότητα κάποιου που ακούει μουσική και, με βάση μόνο αυτά τα νευρωνικά μοτίβα, να αναπαράγει το τραγούδι. Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε την Τρίτη, παρήγαγε μια αναγνωρίσιμη, αν και σβησμένη εκδοχή του τραγουδιού των Pink Floyd το 1979, "Another Brick in the Wall (Μέρος 1)". Audio-file-2--1-.mp3 Πριν από αυτό, οι ερευνητές είχαν καταλάβει πώς να χρησιμοποιήσουν την εγκεφαλική δραστηριότητα για να ανασυνθέσουν μουσική με παρόμοια χαρακτηριστικά με το τραγούδι που άκουγε κάποιος. Τώρα, «μπορείτε πραγματικά να ακούσετε τον εγκέφαλο και να επαναφέρετε τη μουσική που άκουσε το άτομο», είπε ο Gerwin Schalk, ένας νευροεπιστήμονας που διευθύνει ένα ερευνητικό εργαστήριο στη Σαγκάη και συνέλεξε δεδομένα για αυτήν τη μελέτη. Οι ερευνητές βρήκαν επίσης ένα σημείο στον κροταφικό λοβό του εγκεφάλου που αντέδρασε όταν οι εθελοντές άκουσαν τις 16 νότες του αυλακιού της κιθάρας του τραγουδιού. Πρότειναν ότι αυτή η συγκεκριμένη περιοχή μπορεί να εμπλέκεται στην αντίληψή μας για τον ρυθμό. Τα ευρήματα προσφέρουν ένα πρώτο βήμα προς τη δημιουργία πιο εκφραστικών συσκευών για να βοηθήσουν άτομα που δεν μπορούν να μιλήσουν. Τα τελευταία χρόνια, οι επιστήμονες έχουν κάνει σημαντικές ανακαλύψεις στην εξαγωγή λέξεων από τα ηλεκτρικά σήματα που παράγονται από τον εγκέφαλο ατόμων με μυϊκή παράλυση όταν προσπαθούν να μιλήσουν. Αλλά ένας σημαντικός όγκος των πληροφοριών που μεταφέρονται μέσω του λόγου προέρχεται από αυτό που οι γλωσσολόγοι αποκαλούν «προσωδικά» στοιχεία, όπως ο τόνος - «τα πράγματα που μας κάνουν ζωντανό ομιλητή και όχι ρομπότ», είπε ο Δρ Σαλκ. Κατανοώντας καλύτερα πώς ο εγκέφαλος μεταβολίζει τη μουσική, οι επιστήμονες ελπίζουν να κατασκευάσουν νέα «προσθετικά ομιλίας» για άτομα με νευρολογικές παθήσεις που επηρεάζουν τη φωνητική τους παραγωγή. Ο στόχος είναι αυτές οι συσκευές να αναμεταδίδουν όχι μόνο αυτό που προσπαθεί να πει κάποιος, αλλά να διατηρήσουν μέρος της μουσικότητας, του ρυθμού και του συναισθήματος της οργανικής ομιλίας. Για να συλλέξουν τα δεδομένα για τη μελέτη, οι ερευνητές κατέγραψαν από τους εγκεφάλους 29 ασθενών με επιληψία στο ιατρικό κέντρο Albany στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης από το 2009 έως το 2015. Ως μέρος της θεραπείας της επιληψίας, οι ασθενείς είχαν εμφυτευτεί στον εγκέφαλό τους ένα δίχτυ από ηλεκτρόδια που μοιάζουν με νύχια. Αυτό δημιούργησε μια σπάνια ευκαιρία για τους νευροεπιστήμονες να καταγράφουν από τη δραστηριότητα του εγκεφάλου τους ενώ άκουγαν μουσική. Η ομάδα επέλεξε το τραγούδι των Pink Floyd εν μέρει επειδή άρεσε σε μεγαλύτερους ασθενείς. «Αν έλεγαν, «Δεν μπορώ να ακούσω αυτά τα σκουπίδια», τότε τα δεδομένα θα ήταν τρομερά, είπε ο Δρ Σαλκ. Επιπλέον, το τραγούδι περιλαμβάνει 41 δευτερόλεπτα στίχους και δυόμισι λεπτά κυκλοθυμικά ορχηστρικά, ένας συνδυασμός που ήταν χρήσιμος για να πειράξουμε πώς ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τις λέξεις έναντι της μελωδίας. Ο Ρόμπερτ Νάιτ, ένας νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϋ, και ο αρχηγός της ομάδας, ζήτησε από έναν από τους μεταδιδακτορικούς του, τον Λούντοβικ Μπελιέ, να προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει το σύνολο δεδομένων για να ανασκευάσει τη μουσική «επειδή ήταν σε μια μπάντα». είπε ο Δρ Νάιτ. Το εργαστήριο είχε ήδη κάνει παρόμοια εργασία ανακατασκευάζοντας λέξεις. Αναλύοντας δεδομένα από κάθε ασθενή, ο Δρ Μπελιέ εντόπισε ποια μέρη του εγκεφάλου φωτίστηκαν κατά τη διάρκεια του τραγουδιού και σε ποιες συχνότητες αντιδρούσαν αυτές οι περιοχές. Όπως ακριβώς η ανάλυση μιας εικόνας εξαρτάται από τον αριθμό των pixel της, η ποιότητα μιας εγγραφής ήχου εξαρτάται από τον αριθμό των συχνοτήτων που μπορεί να αναπαραστήσει. Για να ανακατασκευάσουν ευανάγνωστα το «Another Brick in the Wall», οι ερευνητές χρησιμοποίησαν 128 ζώνες συχνοτήτων. Αυτό σήμαινε εκπαίδευση 128 μοντέλων υπολογιστών, τα οποία έφεραν συλλογικά το τραγούδι στο επίκεντρο. Στη συνέχεια, οι ερευνητές έτρεξαν το αποτέλεσμα από τέσσερις μεμονωμένους εγκεφάλους μέσω του μοντέλου. Οι αναψυχές που προέκυψαν ήταν όλες αναγνωρίσιμα το τραγούδι των Pink Floyd, αλλά είχαν αξιοσημείωτες διαφορές. Η τοποθέτηση ηλεκτροδίων από τον ασθενή πιθανώς εξηγεί το μεγαλύτερο μέρος της διακύμανσης, είπαν οι ερευνητές, αλλά τα προσωπικά χαρακτηριστικά, όπως το αν ένα άτομο ήταν μουσικός, έχουν επίσης σημασία. Audio-file-2--1-.mp3 Ένα απόσπασμα από ένα ανακατασκευασμένο τραγούδι που δημιουργήθηκε από τα δεδομένα ενός μόνο ασθενή. Τα δεδομένα κατέλαβαν λεπτομερή μοτίβα από μεμονωμένες ομάδες εγκεφαλικών κυττάρων. Αλλά η προσέγγιση ήταν επίσης περιορισμένη: οι επιστήμονες μπορούσαν να δουν την εγκεφαλική δραστηριότητα μόνο εκεί όπου οι γιατροί είχαν τοποθετήσει ηλεκτρόδια για να αναζητήσουν επιληπτικές κρίσεις. Αυτός είναι μέρος του γιατί τα αναδημιουργημένα τραγούδια ακούγονται σαν να παίζονται υποβρύχια. Άλλες ομάδες κάνουν παρόμοια πειράματα χρησιμοποιώντας μη επεμβατικούς σαρωτές εγκεφάλου, όπως λειτουργική μαγνητική τομογραφία ή fMRI, η οποία παρέχει λιγότερο λεπτομερή μέτρηση της δραστηριότητας αλλά σαρώνει ολόκληρο τον εγκέφαλο. Ο Yu Takagi, νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Οσάκα, συνεργάστηκε φέτος με επιστήμονες της Google για να χρησιμοποιήσει δεδομένα fMRI για να προσδιορίσει το είδος μουσικής που άκουγε ένας εθελοντής ενώ βρισκόταν σε σαρωτή εγκεφάλου. Ο Δρ Takagi είπε ότι η νέα μελέτη ήταν σημαντική επειδή έδειξε ότι θα μπορούσαν να συλλεχθούν σημαντικά δεδομένα από έναν σχετικά μικρό αριθμό νευρωνικών συστάδων. «Δεν χρειάζεσαι τόσα πολλά ηλεκτρόδια για να φτιάξεις κάτι ποιοτικό», είπε. Η νέα έρευνα υπογράμμισε επίσης τι κάνει τη μουσική διαφορετική από την ομιλία. Όταν οι εθελοντές της μελέτης άκουσαν ένα τραγούδι, η δεξιά πλευρά του εγκεφάλου τους έτεινε να εμπλέκεται περισσότερο από την αριστερή, ενώ το αντίθετο συμβαίνει όταν οι άνθρωποι ακούν απλή ομιλία. Αυτό το εύρημα, που αναπαράγει προηγούμενες έρευνες, βοηθά να εξηγηθεί γιατί ορισμένοι ασθενείς με εγκεφαλικό που δεν μπορούν να μιλήσουν καλά μπορούν να τραγουδήσουν ξεκάθαρα προτάσεις. «Είναι μια τεχνική περιοδεία», είπε ο Robert Zatorre, ένας νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο McGill του οποίου το εργαστήριο καθόρισε πώς ο εγκέφαλος διαχωρίζει τους στίχους από τη μουσική χρησιμοποιώντας σαρώσεις εγκεφάλου. Αλλά για να παίξει ένα τραγούδι από το κεφάλι κάποιου; «Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα συνεισφορά», είπε. πηγή: https://www.nytimes.com/2023/08/15/science/music-brain-pink-floyd.html?smtyp=cur Audio-file-3.mp4

Συνάδελφος με τον Αξλ η θεία!

Συμβαίνει πάντως και στους Guns n Roses. Καλά πάντα συνέβαινε live, αλλά πλέον είναι για γέλια. Πάει παίζει η μπάντα, έρχεται η ώρα για τα φωνητικά και αντί για τον Axl Rose ακούγεται η θεία μου η Ευθαλία

Είσθε ανώμαλοι και μπράβο σας. Το παλιό, καλό, καλοκαιρινό νοιζ λέμε.

ως γνωστόν δεν χαλάω χατήρια... έτσι κι αλλιώς αυτό το τεστ θα χει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τα δικά μου... ακατάλληλο για μέλη κάτω των 18 ετών και να ψηφίσω πρώτος γιατί έμεινα μέσα για να δουλέψω αλλά μπαρμπούτσαλα κι απόψε... λοιπόνε, ΑΝΑΛΟΓΙΚΟ "δαγκωτό" γιατί εδώ τα ψιλoartifact τα ζητάει ο οργανισμός των ανθρώπωνε...

αγόρια... σας ζητάνε αμφότερους...

Συμβαίνει συχνά σε άτομα που παίζουν μόνοι. Ξέρουν τις μελωδίες αλλά δεν τις υποστηρίζουν ρυθμικά γιατί δεν χρησιμοποίησαν μετρονόμο και άρα δεν υπάρχει σημείο αναφοράς στο μέτρο. Παίζει ο πατέρας μου τρίχορδο μπουζούκι και έχει τεράστιο ρεπερτόριο που το τραγουδάει κιόλας πολύ ωραία. Εχει πρόβλημα όμως όταν συνοδεύεται απο κιθάρα. Τα μέτρα δεν... βγαίνουν και κόβονται που και που μεταξύ στίχων. Η κιθάρα πρέπει να ακολουθεί και μόνο ένας πολύ έξυπνος ξάδερφος που έχει εμπειρία δεν το χάνει και απλά χαμογελάει. Η παρέα όμως περνάει μια χαρά.