Πίνακας συμμετοχής

Μήπως πρέπει να περιμένουμε το τραγούδι πρώτα;

Ωραίο παίξιμο και με γεια σου! Έχει πέσει το συγκεκριμένο μοντέλο στα χέρια μου, σε μαύρο χρώμα και το θυμάμαι αυτό που ανέφερες για το μανίκι. Η άποψή μου για τη συγκεκριμένη κιθάρα είναι πως, όπως και με τη συντριπτική πλειοψηφία των Ibanez, είναι vfm γιατί σχεδόν πάντα παίρνεις περισσότερα από όσα πληρώνεις.

Έτσι είναι... junkies

Μαματη!

Λίγες είναι

Γιώργο καλοτάξιδη. Να την χαρείς!

Γιώργο με γειές, καλορίζική και καλόπαιχτη. Πόσες μάζεψες με αυτήν;.... μέχρι τώρα; . Πολύ ωραίο παίξιμο στο βίντεο!

Εγώ πάντως δεν έχω χασει eurovision σχεδόν ποτέ και δεν έχω καμία ενοχή γι αυτό...

Ψηφίζουμε ΣΑΤΙ Μια χαρά θα τα πάει το κορίτσι.

Όταν δεν βαριέσαι, βγάλε καμιά φώτο μπρος -πίσω , πάνω κάτι να πάρουμε μάτι καλλίτερα

Πολύ όμορφη Γιώργο. Floyd είναι αυτό; Το χεις ξαναδουλέψει; Πώς σου φαίνεται γενικά; Ξεκουρδίζει; Άλλαξες χορδές που λένε ότι είναι δύσκολο;

Θα άλλαζα το "πιθανόν" με το "σίγουρα".Αυτά τα πράγματα όταν είναι καλοσεταρισμένα παίζουν μόνα τους. Welcome to the club και μεγειές.

Με την προηγουμένη μου απάντηση εννοούσα " χαλάλι τους¨, ας τα κλέψουν όλα αν είναι FSOL.

Οι FSOL δεν είναι ανέντιμοι, σου λένε "ένα κολάζ ήχων έφτιαξα, άκου το, μπορεί να σημαίνει κάτι για 'σένα, μπορεί και όχι". Βιδώνομαι με εκείνους που σαμπλάρουν άλλους και προσθέτουν ένα τσικι-τσικι και παριστάνουν ότι γράψανε μουσική, εκεί μάλιστα σηκώνει καντήλια η υπόθεση.

Titanium Ice Purple Metallic ονομάζεται το χρώμα. Όχι ότι το ήξερα, το γοογλε μου το είπε.

Μου θύμισες κ μένα μια από τις πρώτες μου κιθάρες... Ibanez 1550(νομιζω),ιδιο χρώμα H-s-H διάταξη, μανίκι φλιδα και ίσως η πιο βαριά κιθάρα που έχω πιάσει.... Δε θα μπορούσα να έχω πάρει πιο αταίριαστη κιθάρα για μένα...

Like, like και ξανά like για το χρώμα

Καλορίζικη και καλόπαιχτη. Για καινούρια κιθάρα, είσαι πολύ άνετος. Νομίζω σου έκατσε πολύ καλά στο χέρι.

Ωραίος και με γεια σου! Μου θυμησες την πρώτη μου Ibanez S470 που δυστυχώς δεν εχω πλέον...

Με γεια!! Ωραιο και το χρωμα! Εντελώς Japan...σαν Nissan skyline!

Πανέμορφο Γιώργο! Έπαιξε κάμποση ώρα στο repeat.

Η λέξη κλειδί είναι το "chiptune". Ψάξε plugins με αυτό τον όρο και σίγουρα θα βρεις άπειρα!

Το άκουσα δυο φορες καπάκι. Είναι καταπληκτικό. That’s it and that’s all

Η βιντεοσκόπηση με drone εξελίσεται. Η τεχνολογία συνεχώς βελτιώνεται. Δείτε που η Red Bull Racing και το τμήμα της Formula 1 έχουν φτάσει αυτή την εξέλιξη. Απολαύστε υπεύθυνα!

Πάντως εάν ένα πράγμα γουστάρω περισσότερο στην κιθάρα αυτή, είναι ο ήχος της. Είναι μοναδικός και δεν έχω κιθάρα που μπορεί να τον πλησιάσει. Οι μαγνήτες έχουν μια καθαρότητα και μια ζεστασιά. Ιδανικός για τζαζ ο neck. Πολυεργαλείο ο bridge, του οποίου η σπεσιαλιτέ είναι τα 80s leads.

Σε ευχαριστώ! Να σαι καλά Πάνο! (στη θεση μιας τελε βρίσκεται η RG)

Πάμε; Το Malmo το γνωρίζω απ' έξω και ανακατωτά.

Όπως σωστά τόνισε ο trolley, να ακούσουμε πρώτα και μετά... Η κ. Σάτι είναι συμπαθέστατη, καλή σε αυτό που κάνει, οπότε αν της δώσουν ένα "αξιοπρεπές" κομμάτι (μπορεί να είναι και δικό της, δεν γνωρίζω) δεν αμφιβάλω ότι θα το υποστηρίξει στο 100%. Απ' εκεί και πέρα, ψυχραιμία, τάξη και ασφάλεια αξιότιμα μέλη. Η Eurovision είναι ο αγαπημένος μας μουσικός διαγωνισμός, που είθισται η εικόνα να παίζει βαρύτερο ρόλο από την μουσική

1991, οι Massive Attack κυκλοφορούν το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο "Blue Lines". Το track "Unfinished Sympathy" έγινε τεράστιο hit σε πολλά μέρη του πλανήτη. 1996, ο Jazz μπασίστας Ralphe Armstrong είναι αραχτός στο σπίτι του στο Ντιτρόιτ, περιμένοντας να δει στην tv την έναρξη της σεζόν της μεγάλης κατηγορίας του μπέιζμπολ. Σε κάποια φάση προβάλλεται ένα διαφημιστικό της Adidas, το οποίο είχε σαν μουσική υπόκρουση το "Unfinished Sympathy". Περιέργως ο Armstrong δεν το είχε ακούσει ποτέ, παρά το γεγονός ότι ήταν mega-hit και παρά του ότι είχαν περάσει 5 χρόνια από την κυκλοφορία του. Του άρεσε όμως, κάτι στο τραγούδι τού ακουγόταν οικείο, και συγκεκριμένα αυτό το "Hey, Hey, Hey" που ακούγεται συνεχώς στο background του κομματιού. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα διαπιστώνει έκπληκτος ότι η φωνή αυτού (και όχι αυτής) που τραγουδάει το "Hey, Hey, Hey" είναι η...φωνή του. Οι Massive Attack είχαν σαμπλάρει το συγκεκριμένο φωνητικό μέρος (καθώς και ένα δεύτερο sample της φράσης "are you ready") από το "Planetary Citizen", ένα κομμάτι που υπάρχει στο άλμπουμ "Inner Worlds" (1976) των Mahavishnu Orchestra. Το κομμάτι αυτό είναι σύνθεση του Ralphe Armstrong που ήταν την εποχή εκείνη μέλος της μπάντας. Στο κομμάτι ο Armstrong έπαιζε μπάσο και κρατούσε επίσης τα lead φωνητικά. Παίρνει ανάποδες λοιπόν και κάνει μήνυση στους Massive Attack και στην εταιρεία τους την Virgin, και εκεί αρχίζει ένα μεγάλο δικαστικό μπέρδεμα με εμπλεκόμενους μουσικούς, τουλάχιστον δύο δισκογραφικές εταιρείες (Virgin & Sony), ένα χολυγουντιανό κινηματογραφικό στούντιο, την Adidas και πολλούς άλλους. Η υπόθεση τελικά λύθηκε με μία εξωδικαστική συμφωνία. Να σημειωθεί ότι στο ίδιο άλμπουμ των Massive Attack υπάρχει και ένα άλλο γνωστό κομμάτι τους, τo "Safe From Harm" στο οποίο ακούγεται η χαρακτηριστική μπασογραμμή του "Stratus" από το άλμπουμ "Spectrum" του Billy Cobham. Δεν ξέρω τι έπαιξε με αυτή την περίπτωση, ίσως ο Cobham να ήταν πιο τυχερός και να είχε ερωτηθεί πριν το σαμπλάρισμα. Εκείνη την εποχή πάντως το παράνομο sampling θέριζε, δεν έπαιρνε κανείς την άδεια κανενός για να σαμπλάρει και να χρησιμοποιήσει samples από δουλειές τρίτων, και φυσικά δεν δίνονταν ποτέ credits. Ώσπου άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες μηνύσεις και οι Hip-Hopάδες με τις εταιρείες τους κατάλαβαν ότι το να κλέβεις τη δουλειά των άλλων βγάζοντας ένα σκασμό λεφτά στην πλάτη τους μπορεί να σου στοιχίσει πολλά, πολλά περισσότερα από αυτά που κέρδισες. Να θυμηθούμε το Unfinished Sympathy (που παρεμπιπτόντως είναι κομματάρα) και το Planetary Citizen Και μια και αναφέρθηκαν:

Ρε MGs, θες και τα λες τώρα αυτά ή τρολάρεις? Ναι, αυτό γίνεται, τα samples πληρώνονται. Τώρα αν εσύ όταν λες sample εννοείς 2" μιας μπότας απ'την ντραμς που έπαιξε στο Χ κομμάτι του Ψ καλλιτέχνη το 1955, sample το οποίο άκουσαν αυτός που έφτιαξε το κομμάτι, 5-6 κολλητoί του απ'το σχολείο και καμιά 30ρια άλλοι που ακούνε...underground, πάσο. Προφανώς δεν μιλάμε για τέτοιες αστείες ανθυποπεριπτώσεις. Άντε σάμπλαρε κάτι χωρίς άδεια από ένα γκρουπ με δισκογραφία, το οποίο είναι γνωστό και πέρα από τη γειτονιά του, και κυκλοφόρησε το "remix" σου να μετρήσουμε τον χρόνο που θα χρειαστεί να σκάσει μύτη η μήνυση. Έλα, κάνε ένα πείραμα, μη φοβάσαι... Ευτυχώς όχι, δεν χρειάστηκε. Το "ευτυχώς" πάει γιατί έχω δει τα χάλια τους, τοπικά και παραέξω. Πολύ αξία δίνεις στον όρο underground και δεν θα έπρεπε, ιδιαίτερα στην εποχή μας.

- κ. Καταρράκτη, θα δεχθείτε να μου δείξετε το Montage M σας; - Ωωωω γυναίκα, της μοίρας κτύπημα, ζαμαί των ζαμαί. - Ελάτε τώρα, μετά θα με ξεναγήσετε εις την Κάνηθον, επληροφορήθην ότι κάτω από το πλατάνι, έχει καλό υλικό για sampling. - Παράγκα.... εσύ είσαι βρε;

θα καταλάβει, το μόνο σίγουρο. Από Μπέρκλεϋ' έρχεται, κάτι θα πήρε το αυτί της... Γουστάρω πολύ Σάτι παρεμπιπτόντως. Σαν άντρας μιλάω.

Έχετε δίκιο πρέπει να περιμένουμε το κομμάτι, αλλά ότι κομμάτι και να φέρει το νύχι δεν πρόκειται να το κόψει, είναι το σκαρί της τέτοιο

κορεκτεντ

Γερό-μπισμπίκη.

Αν είσαι FSOL κλέψε τα όλα τα samples.

Ένα άλλο για πλήκτρα και το κάτω ράφι είναι εκτός του ότι σίγουρα θα εμποδίσει στο άπλωμα των ποδιών, το πετάλι το damper ή αν θέλει κάποιος τριπλοπεταλιέρα, expression στην πορεία θα τα εμποδίζει και αυτά στην τοποθέτηση αφού όταν δουλεύει κάποιος η θέση θα αλλάζει. Εμένα το πετάλι στην πορεία που παίζω..... ταξιδεύει Θέλω να παίξω απλωμένος, γιατί παίζω και με την καρέκλα σε ανάκλιση όταν γράφω για να ξεκουράζω τη μέση και απλώνομαι.

Δεν εμπίπτω στη κατηγορία "βρες ένα φιλαράκι", έχω το σύνολο των εργαλείων (μετά την κοπή ξύλων) και τις γνώσεις για να σχεδιάσω και να φτιάξω αυτό που χρειάζομαι. Αλλά δεν έχω πλέον φυσικές αντοχές και χρόνο. Αν τα είχα, θα ακολουθούσα τις συμβουλές σου κατά γράμμα και κατά πνεύμα. :) Ο (μικρός) χώρος μου θα αδειάσει τελείως οπότε δεν υπάρχει κάποια πρότερη αισθητική για να μη διαταραχθεί, θα ξεκινήσω από το μηδέν. Αλλά, είναι τώρα 10-15 χρόνια που αποφεύγω τα σκουρόχρωμα έπιπλα διότι κάνουν τον (όποιο) χώρο να φαίνεται μικρότερος. Είχα και εγώ την ίδια αντίληψις, ότι όσο πιο σκούρα τόσο καλύτερα, αλλά μετά ήλθε η Λάσκαρη και όπως στον Αλεξανδράκη μου υπέδειξε ότι χρειάζεται φως. :) :) :)

Μεταξύ sampling και sampling μπορεί να υπάρχει απόσταση μερικών ετών φωτός. Φυσικά το sampling μπορεί να γίνει και τέχνη, ανέφερα πιο πάνω την περίπτωση του άλμπουμ Zoolook (1984) το οποίο θεωρείται ορόσημο στο sampling. Το θέμα είναι πως χρησιμοποιεί κανείς το sampling. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο μπορώ να σαμπλάρω 2-3 λεπτά από το Shine On You Crazy Diamond των Floyd, να του περάσω ένα μπιτ από κάτω και μια έτοιμη μπασογραμμή και να το ανεβάσω στο youtube. Αυτό όμως δεν είναι τέχνη στο sampling. Τέχνη είναι να σαμπλάρεις ομιλίες και τραγουδίσματα από καμιά 25ριά εθνικότητες, να επεξεργαστείς τα samples και να δημιουργήσεις με αυτά νέα φωνητικά, ήχους κ' ρυθμούς και να τα εντάξεις σε μια νέα δική σου σύνθεση (βλέπε Zoolook). Τέχνη είναι να σαμπλάρεις μικρά φωνητικά αποσπάσματα από το "666" των Aphrodite's Child και να δημιουργήσεις ένα νέο αριστούργημα (Enigma - MCMXC a.D). Αυτά είναι τέχνη, όχι οι χιλιάδες επί χιλιάδων copy/paste σκουπιδο-περιπτώσεις που ταλαιπωρούν καθημερινά τα αυτιά μας. Εκεί παίζουν πολλά και νομίζω δεν υπάρχει κάτι standard για όλες τις χώρες. Η χρονική διάρκεια του δείγματος, πόσο χαρακτηριστικό είναι αυτό το δείγμα και από που προέρχεται είναι κάποια από τα κριτήρια που παίζουν ρόλο. Αν σαμπλάρουμε πχ τις δύο πρώτες νότες του Smoke On The Water μάλλον δεν θα υπάρξει πρόβλημα, αν σαμπλάρουμε όμως ολόκληρο το ριφ άνευ αδείας..."τον ήπιαμε", που θα'λεγε και η Τζάκρη. Αυτό συνέβαινε τότε, το sampling ήταν κάτι το καινούργιο για την πλειονότητα του κόσμου και επικρατούσε μια χαλαρότητα. Αυτό δεν άργησε να αλλάξει όμως και σε αυτό βοήθησαν οι πρώτες μηνύσεις που -καλώς- έπεσαν. Στις μέρες μας γίνεται "το sampling της αρκούδας", αλλά με άδεια. Αυτό είναι καλό για τους original καλλιτέχνες, αλλά δεν βοηθάει καθόλου τα αυτιά μας. Το sampling σήμερα έχει καταντήσει η χαρά του κάθε ατάλαντου "producer/DJ".

Δεν ξέρω τι συμβαίνει στην Αγγλία, αλλά κάτι μου λέει ότι θα καταληξει κάπου η συζήτηση.

Μετα το απο πάνω,παρακολουθώ και γώ με ενδιαφέρον.

Πολύ ωραίο θέμα. Δεν γνώριζα την ιστορία αυτή ούτε και εγώ, όπως και πρώτη φορά ακούω τον όρο sampling για τη μουσική βιομηχανία. Σας διαβάζω με ενδιαφέρον.

Last Update 27-2-2024.

Morgan James - Nobody Knows You When You're Down And Out (live) Morgan James - vocals Doug Wamble - guitar David Cook - piano David Finck - bass Clarence Penn - drums Recorded live in July 2012 at Dizzy's Club, New York.