Πίνακας συμμετοχής

Έχετε κάνει πολύ καλή δουλειά όλοι. Μου άρεσε πολύ το φλάουτο η κιθάρα και τα χορωδιακά μέρη. Πολύ ευρηματική και smooth η αλλαγή του τόνου στην μετατροπία. Μπράβο σε όλους σας!

Πολύ ωραία μαγειρεμένο και στημένο, καθαρός ήχος στο στυλ που σου αρέσει και σε χαρακτηρίζει. Είσαι πολύ δημιουργικός όπως πάντα!

Πριν 15 χρόνια οι boutique κατασκευαστές ήταν πολύ εξειδικευμένοι, ο καθένας στο είδος του. Τώρα όλες αυτές τις κλασικές υλοποιήσεις μπορείς να τις βρεις από πλειάδα κατασκευαστών και κλονοποιών που έκαναν catch-up, μιας που δε μιλάμε για πυρηνική φυσική. Φυσικά ο Skreddy παραμένει top κατασκευαστής με το δικό του hype που φτιάχτηκε την περίοδο της μεγάλης του δόξας στο the gear page. @gkourmoul1 Εξαιρετικός ήχος και παίξιμο όπως πάντα. Προσωπικά σε anti-muff πετάλι κατέληξα στο BJFE/Bearfoot Pink-Purple Fuzz. Ήθελα κάτι κοντά στον ήχο του "The Wall" από το συγκεκριμένο πετάλι. Saturated αλλά ευγενικό. Για stonerιές και για bluesofuzz έχω άλλα πετάλια.

Το ακούω ταξιδεύοντας πάνω στην Ντόλυ, πίνοντας ουίσκυ σε ένα σαλούν, φτύνοντας στο πτυελοδοχειο, πηγαίνοντας να συλλάβω τα αδέλφια Ντάλτον κλπ. Πολλές εικόνες, ταξιδιάρικο!

4 φορες με εχει χτυπησει αυτοκινητο σε διαδρομες προς και απο τη δουλεια (πριν αποφασισω οτι δεν πρεπει αλλο να αφηνω τοσο πολυ την τυχη μου στα χερια των αλλων οδηγων, και να μην ξανακαβαλησω). Ευτυχως σε καμια δεν κουβαλουσα κιθαρα στην πλατη. Τα πραγματα θα ηταν πολυ χειροτερα και για μενα, αλλα και για το οργανο που δεν θα με αποζημιωνε κανεις για αυτο (και η ζημια θα ηταν μεγαλυτερη απο οτι της μηχανης).

Δυνατό sale μεχρι της 17/1 στα βασικά plug ins της UAD https://www.uaudio.com/uad-plugins/plug-in-bundles/uad-essentials-edition.html ΜΗΝ το χασετε. (αν πάρετε το συγκεκριμένο bundle κερδιζετε και voucher $25 και χτυπάτε ακόμα ενα της αρεσκείας σας)

Είχα αγοράσει πριν κάνα μήνα το Essentials bundle της UAD που το είχε (κι ακόμα έχει) σε προσφορά €53. Μου έδωσε τότε ένα κουπόνι €25. Μιας κι έληγε αυτές τις μέρες, είπα να ακολουθήσω το παράδειγμα του @Superfunk και να πάρω το 1176 Classic Limiter Collection το οποίο το είχε ήδη σε προσφορά €42 και με το κουπόνι μου βγήκε στα €17. Όσο έψαχνα να αποφασίσω τι θα πάρω με το κουπόνι, μου γυάλισε και το Capitol Chambers, αλλά λέω "άστο, άλλη φορά". Τι έκαναν όμως οι άτιμοι. Αφού πήρα το 1176 (χρησιμοποιώντας το κουπόνι) μου έστειλαν κι άλλο κουπόνι (€25). Ε, κάπως έτσι σε "ρίχνουν" και φεύγουν τα λεφτά . Πήρα και τα chambers.

Ταύτο ήτο μαχαιριά στη καρδιά μου

Κυκλοφόρησε σαν σήμερα 1972 ...

Όταν κάνεις ''σκληρό'' παζάρι όπως έκανες εσύ που δεν δέχτηκες την τιμή που σου πρότεινε, να περιμένεις ότι ο άλλος μπορεί να αλλάξει γνώμη ειδικά αν αργήσεις κιόλας στο ραντεβού. Εμένα μου έχει συμβεί ο άλλος να αλλάξει γνώμη για την τιμή που ο ίδιος πρότεινε, δυο τρις φορές μου έχει συμβεί αυτό με αθηναίους

Τι φοβερά πετάλια είναι αυτά. Έχω ηδη δύο, βασικά και αναντικατάστατα fuzz, και σήμερα παρέλαβα το τρίτο (phaser κουρδισμένο να μοιάζει με univibe)... Και ένα μικρό κλιπ swirl.mp3

δικαιολογιες της πλακας και ηταν και μεγαλος ανθρωπος αποτι καταλαβα 50+...πραγματι το lockmeister ειναι εξαιρετικο !

Kαι γιατί είναι ακόμα απούλητο? Θα σου πρότεινα να πας να πάρεις ένα Schaller ή ένα Gotoh του κουτιού απ' τον Τόμαν

Τώρα τελευταία είχα κλείσει κάτι πιατίνια και λίγο πριν το ραντεβού η πωλήτρια βρήκε καλύτερη τιμή. Με πήρε και μου το είπε, αν ήθελα να δώσω κι εγώ αυτά τα λεφτά. Την ευχαρίστησα και της ευχήθηκα καλή τύχη. Αυτό όμως για μένα δεν είναι κακή συμπεριφορά. Ελεύθερη αγορά έχουμε. ΟΚ, αν είχα οδηγήσει 45 λεπτά θα είχα σίγουρα εκνευριστεί. Αυτό που έκανε ο συγκεκριμένος πωλητής είναι άσχημο Τώρα το αν έχω προσωπικά άσχημες εμπειρίες από τις αγγελίες: Θα έλεγα μόνο μία στα 20+ χρόνια που συμμετέχω πολύ ενεργά σε αυτές. Κι αυτή η μία θα μπορούσε πανεύκολα να έχει αποφευχθεί αν δεν ήμουν πλέον τόσο καλόπιστος βάσει όλων των προηγούμενων εμπειριών μου. Παρόλα αυτά κρατάω κάποιους κανόνες όλα αυτά τα χρόνια: Δε βάζω τηλέφωνο, επικοινωνώ με email. Αν τον δω περίεργο τον άλλον ή αν δεν έχει μια στοιχειώδη ευγένεια, πάει spam απευθείας.

Τελεκάστερ. Έπιασες το νόημα της ζωής

Αυτα και τα buffalo fx (μεχρις οτου ο κατασκευστης τους τρελλαθει και εξαφανιστει απο προσωπου γης, με πολλα τα σεναρια περι της εξαφανισης του) ειναι οτι καλυτερο κυκλοφορει ειδικα σε οτι εχει να κανει με muffοειδη πεταλια αλλα και αλλα.

Μετάφραση στίχων: Θα σας γαλήσουμε όλους. Θα φάτε πυρηνικό με την οκά. Γαλώ το σπίτι σας Και τσι δημοκρατίες σας. Και μην κοιτάτε που είμαι ωραία Σας κόβω το λουλί για πλάκα Αν ερεθιστείτε σε άπρεπη στιγμή Οι στρατιώτες μας θα σας κάνουν μπιφτέκα Μπιφτέκα, μπιφτέκα Τώρα σε ήβρα, τώρα στέκα.

Ρε τον Πατερούλη...

Τραγουδαρα, αφΓιερομενο στον @cos_dr που του αρέσουν τα μερακλιδΙκα

Πάλι πήρες τα βουνά μαρή μικρογαλή της Σενεγάλης?

Προσωπικά είμαι 100% υπέρ της χρήσης solid state αν είναι ελαφρύς και δεν αξίζει τον κόπο το κουβάλημα και το στήσιμο. Επίσης εγώ:

Welcome Savvas. Το Μ3 ήταν εξαιρετικό, ακόμα είναι δηλαδή. Αλλά μια και θες να πας σε κάτι νεότερο από την Yamaha και μάλιστα σε 88ρι, οι λύσεις είnαι δύο: Montage M8x και MODX8+. To Montage θα σου κοστίσει από €4,650 (αν μπορέσεις με κάποιον τρόπο να το αγοράσεις από Γερμανία) μέχρι €4,840 αν το παραγγείλεις από Νάκα. Από όπου και να το αγοράσεις θα περιμένεις κάποιους μήνες για να το πιάσεις στα χέρια σου καθότι υπάρχει σοβαρή έλλειψη σε παγκόσμιο επίπεδο. Το MODX8+ παίζει στα €1,700, είναι στην ουσία ένα Montage (το πρώτο Montage) μέσα σε ένα πιο light (πλαστικό) "κέλυφος". Πιο VFM synth/workstation δεν θα βρεις, μιλάμε για ένα synth-τέρας σε αστεία τιμή. Το μόνο μείον του οργάνου είναι το "περίεργο" sequencer του. Αν δεν σε ενδιαφέρει το onboard sequencer και κάνεις sequencing σε DAW, το MODX8+ είναι μια κορυφαία επιλογή και σε απίστευτη τιμή. Τώρα αν θες να εμβαθύνεις περισσότερο στα specs του MODX θα σου πρότεινα να διαβάσεις το review του Montage στο SOS και στο καπάκι το review του MODX. www.soundonsound.com/reviews/yamaha-montage-7 www.soundonsound.com/reviews/yamaha-modx Για το Montage M δεν υπάρχει ακόμα κάποιο επίσημο review απ'όσο ξέρω, αλλά αν διαβάσεις τα δύο reviews που σου γράφω θα καταλάβεις και το πως λειτουργεί το νέο Mοntage M. Ότι απορία έχεις από κει και πέρα τη γράφεις εδώ και τα ξαναλέμε.

Γι αυτό το ξεκαθάρισα. Προσωπικά είπα Και γι αυτό είπα και εγώ πως όποιο και να πάρει κάποιος δε θα το μετανιώσει. Τα KORG εμένα πάντα με τραβούσαν. Γι αυτό και τα επέλεγα. Να έπαιρνα κάνα NAUTILUS που είναι και πιο φθηνό. Αλλά έχω να πλερώνω τα φροντιστήρια του μικρού και μας έχουν αποκάμει και με τα εισοδήματα και με τις τιμές.

@cos_dr Είναι προσωπικό θέμα προτιμήσεων. Σε αυτή την κατηγορία όποιο και να πάρεις καλό είναι αρκεί να σε ικονοποιεί και να κάνεις την δουλειά σου.

Hope you dig it!

Γιατί ελάχιστοι καλλιτέχνες και ειδικά μπαντες θα αποδεχτούν αυτό Οπότε πάμε σε αυτό που ο ηχολήπτης υπό...στενή παρακολούθηση της μπάντας μπορεί να κάνει Προσωπικά σε όσες παραγωγές έχω κάνει ή έχω δουλέψει/συνεργαστεί μονο σε μια έχω δει να γίνεται το πρώτο και αυτό επειδή ο παραγωγός ήταν γνωστός παραγωγός από το εξωτερικό ενώ το δεύτερο συνήθως καλύπτονταν από τον ηχολήπτη σε συνεργασία με τον καλλιτέχνη,τον "αρχηγό'' της μπάντας,δηλ. αυτόν που γράφει τα κομμάτια ή τον ενορχηστρωτή. Πρέπει βέβαια και η μπάντα να ΘΕΛΕΙ να συνεργαστεί και αυτό στην Ελλάδα δεν είναι πάντα δεδομένο , προσωπικά έχω χάσει "δουλειά" ως παραγωγός 3 φορές γιατί είχα ζητήσει να παίξει άλλος drummer στην ηχογράφηση μια και ο drummer της μπάντας δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του studio και οι μπάντες δεν το δέχτηκαν,και βέβαια πάτωσαν.... ενώ είχα και πολλές κόντρες σε θέματα ήχου κιθάρας και μπάσου....και βέβαια ενορχήστρωσης Πάντως αν κάποιος το θέλει πολυ...ΥΠΑΡΧΟΥΝ παραγωγοί,τους αναφέρω παραπάνω που κάνουν ΑΚΡΙΒΩΣ την δουλειά του παραγωγού όπως γίνεται στα εξωτερικά...

Αν και έχουν ειπωθεί τα πάντα ήδη, στο παρελθόν εχω γράψει ένα αρθράκι σχετικό που λέει διεξοδικά τις ράτσες των παραγωγών. Κάποιοι παραγωγοί π.χ. Hugh Padgham μπορεί να επιβάλλουν το ύφος τους τόσο που η μπάντα να γίνει αγνώριστη, όπως έγινε στο Owner of a lonely heart των Yes και κάποιοι όπως ο Daniel Lanois στους U2 να βγάζει όσο καλύτερα γίνεται τον ήχο της μπάντας. Και είναι φυσικά και οι πΡΟαγωγοί που κάνουν διεκπεραίωση και συνήθως η μουσική επιρροή τους είναι ελάχιστη. Κάποιοι φτασμένοι στον ελληνικό χώρο αναλαμβάνουν προσωπικά πλέον κάποια μεγάλα ονόματα και εκεί ξεκινά μια διαφορετική διαδικασία αφού ο καλλιτέχνης (ή ο παραγωγός) συνήθως έχει και δικό του label, όπου συμπεριλαμβάνει και την έξτρα προώθηση αλλά και τη συνολικότερη εκπροσώπηση του “προϊόντος”. Προσωπικά έχω κάνει παραγωγή σε 3-4 νέα ταλέντα στο παρελθόν, όπου οι υπηρεσίες μου αφορούσαν, budget, επιλογή στούντιο, τελική μείξη, ηχητικό και μουσικό μασάζ για να πετύχουμε σαν αποτέλεσμα αυτό που είχα καταλάβει πως είναι στο μυαλό των παιδιών. Προσπάθησα να μην επιβάλλω δικά μου μουσικά κολλήματα αντιθέτως να χρησιμοποιήσω τις ηχοληπτικές, μουσικές και audiophile γνώσεις μου ώστε να αποδοθεί το ύφος πάνω στο genre (ιδίωμα) της μπάντας, ταυτόχρονα αποφεύγοντας τις όποιες ακούσιες επιδράσεις του εκάστοτε ηχολήπτη, που ναι μεν μπορεί να ήταν καλές αλλά ανάρμοστες στο ύφος μιας και δεν έβλεπε το δάσος, όπως ο παραγωγός που έχει τη γενική επίβλεψη του project, αλλά το δέντρο. Ο παραγωγός στη χώρα μας είναι ίσως πολυτέλεια αλλά αν πέσεις σε κάποιον που καταλαβαίνεστε, τότε το αποτέλεσμα μιας δουλειάς μπορεί να είναι η καλύτερη σου εκδοχή.

Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω, δεν έχω λόγια. Βρέθηκα στη συναυλία του Julian Lage στο Mojoclub, στο St.Pauli του Αμβούργου στις 21/4/24. Μακράν ο καλύτερος κιθαρίστας που έχω ακούσει από κοντά, και γενικά η καλύτερη παράσταση από μπάντα. Να μην κάνουν ούτε ένα λάθος οι άτιμοι; Και έπαιζαν δύσκολα πράγματα. Δεν ήταν απλό παίξιμο, ήταν συζήτηση. Μιλούσαν τρία όργανα μεταξύ τους και ήμασταν απλοί θεατές, παρακολουθώντας μαγεμένοι τη συνομιλία τους. Αλλά εκείνος με τον οποίο έπαθα πλάκα ήταν ο Julian. Έπαιζε με άπειρη φυσικότητα πράγματα που προσπαθώ χρόνια να κατακτήσω. Double stops, triads, ρυθμικά, αυτοσχεδιασμοί, όλα με τόση φυσικότητα που φαίνεται ότι το να ανεβοκατεβαίνει την ταστιέρα ταχύτατα, μελωδικά, και χωρίς να σκέφτεται στιγμή, είναι δεύτερη φύση του. Αλλά αυτό δεν ήταν τόσο εντυπωσιακό. Εκεί που έπαθα πλάκα ήταν το άγγιγμα του. Με το χέρι του ρύθμιζε τόσο φυσικά το πόσο απαλά ή δυνατά θα ακουστεί, δεν έχω ξαναδεί τέτοιο παίξιμο. Η νότα ξεχυνόταν από τα δάχτυλά του, δεν ήταν απλή τοποθέτηση των δαχτύλων στα τάστα που πρέπει. Μου άρεσε που δεν έπαιζε σε εκκωφαντική ένταση, άκουγες άνετα τι λέει ο διπλανός σου. Έβγαλε τη συναυλία του με τη Nachocaster του (και τι άλλο να χρειαζόταν εξάλλου), δύο Fender Deluxe Reverb λογικά backline του μαγαζιού (ο ένας μη μικροφωνιασμένος, άρα παίζει να ήταν just in case), και τα τρία-τεσσερα πετάλια που αναφέρονται στο Rig Rundown του Premier Guitar. Έπαιξε ποικιλία τραγουδιών του, από παλιότερα άσματα, σαν το κλασικό "Tributary", μέχρι το πρόσφατο έπος "Nothing happens here". Το μόνο που με "χάλασε" ήταν το ότι κράτησε 80-85 λεπτά η συναυλία. Αλλά άξιζε κάθε δευτερόλεπτο.