Jazzjoker

Τον έχουμε συζητήσει διεξοδικά εδώ μέσα τον Μανκούζο. Σίγουρα δεν είναι τυχαίος όταν τον αναφέρουν ήδη πολύ μεγάλα ονόματα της ηλεκτρικής κιθάρας. Αν, πλην της εξωφρενικής τεχνικής του αρτιότητας, έχει να δώσει και αντίστοιχα δείγματα γραφής/σύνθεσης, θα φανεί στο μέλλον και ήδη βρίσκεται σε καλό δρόμο θα έλεγα. Όσον αφορά το παίξιμο, προφανώς και είναι flashy και δε χάνει ευκαιρία να παίζει σε ταχύτητες που σε κάνουν να ντρέπεσαι αλλά είπαμε: Νέο παιδί που μεγάλωσε μέσα στα ήθη του youtube και του instagram, της προσπάθειας εντυπωσιασμού μέσα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα κλπ κλπ. Πάντως, εδώ είμαστε, να κρίνουμε την εξέλιξή του μέσα στα επόμενα χρόνια.

Το τραγούδι είναι διαμάντι αλλά οι φωνές το χαλάνε για μένα. Δηλαδή οκ, για να το στείλεις στον τραγουδιστή που θα το πει και να του δώσεις μια ιδέα της μελωδίας, τη δουλειά την κάνουν. Σαν ερμηνεία όμως, όχι. Αοριστία, ασάφεια και πρόφαση ερμηνείας αλλά διεκπεραίωση. Αν το έκανες σαν πείραμα και μόνο, δεκτόν αλλά επειδή, ξαναλέω, το κομμάτι είναι πολύ καλό, πρέπει να μπει κανονική φωνή.

Σε κάθε αλλαγή συστήματος κάποιοι θα δυσαρεστούνται και κάποιοι θα ευχαριστούνται. Λείπει το παρεΐστικο κλίμα, οπότε για εκείνους που έμπαιναν κυρίως λόγω αυτού, το φόρουμ έχει χειροτερέψει. Για την άλλη μερίδα, έχει καλυτερέψει γιατί πιθανό ότι αισθάνονται ότι έχουν πλέον χώρο να συζητήσουν. Πού θα κάτσει η "μπίλια" θα φανεί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το noiz δεν οδεύει προς αχρηστία.

Τυπικό μέλος noiz:

Δεν έχω διαβάσει το υπόλοιπο νήμα αλλά σε αυτού του τύπου τα (παρωχημένα) παραδείγματα, θεωρώ ότι οφείλω να απαντάω πάντα το ίδιο: Όποιος πιστεύει ότι έχει το μουσικό ταλέντο και τη μουσική αντίληψη των παραπάνω, ας μη μάθει να διαβάζει παρτιτούρα ποτέ, μια χαρά μουσική καριέρα θα κάνει.

Ναι είναι οι swan του Nick Silver.

Δεν απαγορεύεται. Απλά το να αναθερμαίνεις μια κουβέντα η οποία βασίζεται σε δεδομένα 15 ετών πίσω, ενώ ο ίδιος ο OP μπορεί να μην ασχολείται πια καν με τη μουσική, είναι μάλλον ανώφελο.

Επειδή αιωρούνται αρκετές απόλυτες απόψεις, υποθέτω από υπερβάλλοντα ενθουσιασμό, να υπενθυμίσουμε ότι υπάρχει ολόκληρη σχολή stratocaster, blues παιξίματος που, τουλάχιστον για τα σόλο, χρησιμοποιεί αποκλειστικά τον bridge μαγνήτη ενώ αυτό το ύφος, ηχητικά και παιχτικά, είναι από τα πιο sought after στην blues κοινότητα. Αναφέρω απλά 2-3 χαρακτηριστικά ονόματα: Jimmie Vaughan, Duke Robillard, Ronnie Earl, Kid Ramos.

Όπως και το προηγούμενο που είχες ανεβάσει, σούπερ ατμόσφαιρα/μελωδίες/θέματα. Αν το σαξόφωνο ακουγόταν αληθινό, όπως γράφει κι ο Πάνος, θα έπαιρνες 10.

Καλή χρονιά σε όλους παίδες. Δημιουργίες, χαρές και οπωσδήποτε άπειρα λεφτά για αγορά gear εύχομαι. Χρόνια πολλά ειδικά στους Βασίληδές μας BillTrantos, vrasidas27 και όλους τους υπόλοιπους του forum.

Ο τύπος έχει γεννηθεί Κρήτη αλλά πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο LA.

Είναι θαυμαστή η ικανότητά σου να γράφεις show tunes. Ελληνιστί, τα περισσότερα κομμάτια σου που έχω ακούσει, είναι φτιαγμένα για θεατρική σκηνή. Και το παρόν εξαιρετικό και με πολύ πρωτότυπη ενορχήστρωση. Το μόνο "αρνητικό" που βρίσκω και στο έχω αναφέρει ξανά στο παρελθόν, είναι ότι η ερμηνείες σου φέρνουν πολύ έντονα στο μυαλό "τραγουδιστική σχολή" Κραουνάκη (Μακεδόνας, Σπείρα Σπείρα κλπ.). Και το αναφέρω ως αρνητικό όχι γιατί δε μου αρέσει αυτός ο τύπος χροιάς/ερμηνείας αλλά γιατί αφαιρεί από το πολύ πρωτότυπο του υπόλοιπου πονήματος.

Εγώ συμφωνώ με τον Ηλία. Ακόμα και με "κακούς" μαγνήτες να την ακούσεις, θα καταλάβεις ότι υπάρχει μια δυναμική από πίσω και οι μαγνήτες την περιορίζουν. Γενικά και μιλώντας για strat single coils, προσωπικά θεωρώ ότι οι διαφορές ανάμεσα σε μοντέλα μαγνητών ιδίου τύπου (τουτέστιν περίπου ίδιας εξόδου και ηχητικού προσανατολισμού) είναι πολύ μικρές, είτε μιλάμε για Fralin, Fender, Tonerider ή ότι άλλο. Μιλάμε εν ολίγοις για ποιοτικές διαφορές που θα καταλάβει μόνο ο ίδιος ο παίχτης και όποιος βρίσκεται μαζί του σε ένα δωμάτιο και διαθέτει έμπειρα αυτιά. Αν μιλήσουμε για setting μπάντας (ηχογράφηση/live) το πιθανότερο είναι ότι ουδείς θα ακούσει κάποια διαφορά. Όσον αφορά το αρχικό θέμα του ikon και όπως ανέφερε ο Ηλίας, ο μόνος τρόπος ουσιαστικά να κατασταλάξεις σε μαγνήτη, είναι να τον ακούσεις από τα δικά σου χέρια. Με λίγα λόγια πας σχεδόν στα τυφλά και με ελάχιστη προηγούμενη πληροφορία ως προς το τι θα ακούσεις. Και αυτό γιατί πλην της έντασης εξόδου, όλα τα άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά ενός μαγνήτη είναι τόσο τραγικά υποκειμενικά που ακόμα και η περιγραφή του ίδιου του κατασκευαστή μπορεί για κάποιον να είναι εντελώς off. Συμπέρασμα: Αν είσαι αποφασισμένος να ξοδέψεις χρήμα σε αγορές σετ και τεχνίτη που θα σου κάνει τις αλλαγές, προχώρα άφοβα και το ταξίδι θα σου προσφέρει πολύ χρήσιμη εμπειρία. Αν έχεις περιορισμένο μπάτζετ, ξόδεψέ το σε κάτι άλλο που θα επηρεάσει πολύ δραστικότερα τον ήχο σου.

Εκτός του καταπληκτικού της εκτέλεσης, βρήκα το δέσιμο των φωνών και τις εντάσεις τους άψογες σε σημείο του να είναι αδύνατο να καταλάβει κανείς ότι δεν ηχογραφήθηκαν μαζί. Ο χώρος δε είναι όσο πιο φυσικός γίνεται για το είδος. Με λίγα λόγια έκανες μαγικά εδώ.

Μεταξύ μας τώρα: Αυτό θα γίνει ούτως ή άλλως.

Εγώ δεν έχω κάποιο στάνταρ για να πω την αλήθεια. Μου έχει τύχει να καταλάβω από τα πρώτα λεπτά ότι μου κάνει/δε μου κάνει αλλά μου έχει τύχει και να περάσουν μήνες πριν κατασταλάξω. Η αγαπημένη μου στρατ δε, με "ταλαιπώρησε" ηχητικά καμιά 20αριά χρόνια μέχρι να έρθει και να τοποθετηθεί στην κορυφή. Θα μπορούσαν να την είχα πουλήσει στο ενδιάμεσο αλλά την κρατούσα γιατί, για πολλά χρόνια, ήταν η μόνη αμερικάνικη Fender που είχα. Πέρασε χρόνια κλεισμένη σε μια ντουλάπα, της άλλαξα 4-5 φορές μαγνήτες, έπαιξε σε αρκετά live και ηχογραφήσεις, έφαγε αρκετές σοβαρές τούμπες, άλλαξε το χρώμα του μπράτσου και του headstock της και τελικά τα 6-7 τελευταία χρόνια και μετά και από την τελευταία αλλαγή μαγνητών, ήρθε και έκατσε εκεί που έπρεπε.

Το sample που ακούσατε είναι και πάλι Neural DSP - Tone King Imperial. Τουτέστιν η κιθάρα είναι καρφί στην κάρτα μου και κατόπιν assigned σε mono audio κανάλι στο cakewalk όπου έχει φορτωθεί το εν λόγω amp sim. Ο ενισχυτής είναι σε σχεδόν πεντακάθαρα settings ενώ χρησιμοποιώ το δεύτερο overdrive του sim, με πολύ μικρή ποσότητα drive. Βάθος και πάλι από το πετάλι του sim. Θα σου πω από τη σκοπιά ενός ανθρώπου που κατά 99% του χρόνου του, έχει παίξει και παίζει με μονούς μαγνήτες: Είναι σχεδόν αστείο το πόσο εύκολα βγάζει κανείς ζεστό, overdriven ήχο με μπόλικο presence και ατελείωτο sustain.

Επανέρχομαι με ένα μικρό δείγμα σε μια υποτυπώδη μίξη. sample.mp3

Χρόνια πολλά Δημήτρη και καλώς ήρθες. Όσον αφορά την ηχογράφηση, κάτι ετοιμάζω.

Δεν τους έπαιξα καθόλου αλλά αν το αποφασίσεις, να μιλήσουμε για ενδεχόμενη δημιουργία thrash μπάντας γιατί τρώγομαι. Και άσε για middle life crisis, εγώ θα σου πω.

Από τη δική μου εμπειρία μπορώ να σου πω τα εξής: Καταπληκτική ποιότητα κατασκευής, άψογο εργοστασιακό σετάπ, απίστευτα ευκολόπαιχτη παρότι τα μεγάλα radius δεν είναι το καλύτερό μου. Αδύναμο σημείο της μεσαίας σειράς τουλάχιστον, οι μαγνήτες. Και στο δικό μου μοντέλο με τα filtertron καπάκια και το bigsby αλλά και ό,τι άλλο μοντέλο έχω ακούσει στο youtube.

Νομίζω ότι κάπου έχω μία από κάποια πρόβα. Αλλά με yamaha δεν είναι για δημοσίευση. Έχομε και κάποια φήμη να διαφιλάξομεν.

Αλληλοεκτιμούνται και αλληλοπρομοτάρονται. Τουτέστιν number 4 kateme.

Το είχα αρκετό καιρό στο μυαλό μου και τελικά αποφάσισα να αλλάξω μαγνήτες στη Yamaha Revstar μου. Όποιος ενδιαφέρεται, υπάρχει review της κιθάρας εδώ: Έχοντας το συγκεκριμένο όργανο πια εδώ και 4 χρόνια και ενώ έχει δοκιμαστεί υπό διάφορες συνθήκες (πρόβες, ηχογραφήσεις στο σπίτι και σε στούντιο, live κλπ.) ήμουν ανικανοποίητος από την απόδοση των μαγνητών. Πιο συγκεκριμένα ο neck ήταν υπερβολικά μπάσος και μουντός ενώ ο bridge πολύ "λεπτός", ασθενικός, χωρίς παρουσία. Το πιο σημαντικό όμως και για τους δύο ήταν η έλλειψη χαρακτήρα. Έφαγα ατελείωτες ώρες σε βιδώματα, ξεβιδώματα και ανεβοκατεβάσματα των μαγνητών χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα και τελικά η κιθάρα έμεινε σε αχρηστία. Μέχρι πριν καμιά εβδομάδα όπου σε κουβέντα μαζί με το Νίκο Ασημένιο με έπεισε να πάω στο εργαστήρι του και να ακούσω από κοντά τους Swan που είναι ένα από τα μοντέλα humbuckers που βγάζει ενώ για το συγκεκριμένο μοντέλο είχα ακούσει πολύ καλά λόγια και από τον φίλτατο @Shelter του οποίου την άποψη εκτιμώ και πάντα ακούω. Ο Swan βγαίνει σε τρεις εκδόσεις: Regular, Underwound και Overwound ενώ το ηχόχρωμα προσομοιάζει τους original P.A.F.s Μετά από ενδελεχές testing και παίζοντας με όλες τις εκδόσεις, αποφάσισα ότι ο neck που μου άρεσε περισσότερο είναι ο Regular και στον αντίποδα ο bridge, Overwound. Να διευκρινίσω ότι είμαι φανατικός single coil παίχτης με πολύ μικρή εμπειρία σε διπλούς μαγνήτες, έχοντας παίξει μόνο για λίγο και πολύ περιστασιακά με κάποια μοντέλα Gibson και ένα δυο άλλους που ούτε που θυμάμαι τι ήταν. Παρόλα αυτά, μόλις πήρα την κιθάρα με τους Swan και κούμπωσα σε ενισχυτή, άκουσα ένα εντελώς διαφορετικό όργανο. Ζωντανό, responsive, με χαρακτήρα και πολύ δυναμικό ηχόχρωμα, τουτέστιν παίζει πολύ μεγάλο ρόλο ο τρόπος και η δύναμη που θα χτυπήσεις τη χορδή, για τον τύπο ήχου που θα πάρεις. Όμως επειδή σε θέματα ήχου τα πολλά λόγια είναι συνήθως φτώχεια, ακολουθούν τα ηχητικά ντοκουμέντα. Στο πρώτο κλιπ θα ακούσετε καθαρό ήχο και στις 3 θέσεις του επιλογέα των μαγνητών, στο δεύτερο κλιπ θα ακούσετε βρώμικο neck και στο τρίτο βρώμικο bridge. Να πω ότι πολύ θα ήθελα να γράψω με ενισχυτή αλλά αυτό στάθηκε αδύνατο λόγω διαφόρων περιστάσεων οπότε τα καθαρά γράφτηκαν με Amplitube 5 Deluxe Reverb και τα βρώμικα με Neural DSP - Tone King Imperial MKII. Τέλος να πω ότι επιφυλάσσομαι για περισσότερο και πιο εμπεριστατωμένο ηχητικό υλικό. Clean: Clean.mp3 Dirty Neck: Dirty Neck.mp3 Dirty Bridge: Dirty Bridge.mp3