theStratWithin

Άρα και ο Σαντάνα (μόλις είδα τα 750$ με πιάσαν χάχανα) πήρε ψιλοκαλά λεφτά σε σχέση το το ότι ήταν ακόμα σχετικά άσημος.

+1 Μπορεί να ξανανεβάσει την αγγελία βέβαια για να κάνεις την αξιολόγησή σου (στην περίπτωση που είναι θετική όμως μόνο, αλλιώς δε θα θέλει προφανώς)

Είχα διαβασει σε forums ότι καλό buffer για να δυναμώνεις το σήμα σου σε μεγάλη αλυσίδα από πετάλια έχει το άλλο tuner της Korg, το μεγάλο, το DT-10. (Το έχω αλλα δεν έχω μπει στον κόπο να το διαπιστώσω καθώς παίζω με λίγα πετάλια.)

Εννοείται συζητήστε το, κατ'αρχάς για να ξεκαθαριστεί, μη φοβάσαι ότι θα συγκρουστείτε, μπορεί και να σε πείσουν ότι έτσι είναι το σωστό. Κάθε μπαντα-παρεα μπορεί να κάνει τα δικά της (και ίσως πιο τίμια απ'το "σύνηθες"). Πάντως όντως αν το ψάξεις θα δεις ότι το πλέον σύνηθες είναι, μέλη της μπάντας να θεωρούνται όσοι γράφουν/παίζουν μουσική. Ακόμη και μπάντες που δινουν τακτικά τα εύσημα στους τεχνικούς ήχου/ηχολήπτες τους, και τους αναφέρουν δημόσια σαν "μέλη της μπάντας χωρίς τα οποία δε θα ήταν δυνατό το αυτό αποτέλεσμα", πάλι σαν "κανονικά" μέλη αναφέρουν τους μουσικούς/συνθέτες.

Θες να πεις δυο λόγια με τι το έγραψες; (DAW, plug-ins, αν είχες MIDI controller, ειδικά τα drums μ'ενδιαφέρουν)

Το άκουσα ήδη δυο φορές. Μπράβο, πολύ ωραίος. Και η μίξη μια χαρά ακούγεται. Μια ερώτηση: όλα τα όργανα είναι φυσικά;

Όχι τελευταια, αλλά από μικρός θαύμαζα το τελικό σόλο του "Lie" των Dream Theater. Το βρίσκω πολύ έξυπνο, μελωδικό, εκφραστικό, παρ'ολο που είναι shred-ιά. Ξεκινά στο 5:14

Πολύ χαίρομαι, γιατί ώρες-ώρες νιώθω περίεργος. Άρεσε και στον Κρόνενμπεργκ, αν αυτό σου λέει κάτι... Οπότε είμαστε τρεις. Κρίμα που οικονομικά πήγε εντελώς άπατο (όπως και ο Μυνχάουζεν άλλωστε). Το zero theorem καλό;

δεν το'χω δει ακομα, γι'αυτο! thx

Έχει τύχει να περασω πραγματικά ωραία, σε πάρτυ με παιδιά που ξέρουν να εκμεταλλευτούν το "βάζω μάσκα και υποδύομαι και βγάζω απωθημένα και στ' @@ μου όλα". Το παγανιστικό αυτό έθιμο έχει μεγάλη ψυχοδυναμική αξία που στις μέρες μας έχει αντικατασταθεί από μια φλώρικη κιτσαρία όπου όλοι υποκρίνονται ότι περνάνε καλά, τα μαγαζιά κάνουν σεφτέ και οι δήμοι φαντάζουν σα να έχουν λογο ύπαρξης.

Το Lucy μου άρεσε...στα 10 πρώτα λεπτα :P προσυπογράφω (review μου στη σελ.17) Μιας κι αναφέρθηκε το sci-fi και οι 12 πίθηκοι...εγώ τελευταία έχω πάθει μανία με τις ταινίες του Terry Gilliam. Παλαβό sci-fi /fantasy /παραμύθι με σουρεαλιστικη πλοκή, ιδιαίτερη ατμόσφαιρα και μπόλικη αλληγορία. Προσοχή: οι 12 πίθηκοι ήταν μακράν η πιο mainstream ταινία του...Μόνο για παλαβιαρηδες λοιπόν. Brazil 1985 -Iστορικό sci-fi. 50% διασκευή του 1984 του Όργουελ, 50% Γκίλλιαμ. Πρωταγωνιστεί ο αδικημένος από το σινεμά Jonathan Pryce (για μένα μέσα στο top 5 ηθοποιών του αγγλόφωνου σινεμά). Twelve Monkeys 1995 -Επικό και βατό. Μετα-αποκαλυπτικό έπος, ταξίδι στο χρόνο, χωροχρονικο παράδοξο, εθιστικό. Ο Bruce Willis μεταμορφώνεται σε ηθοποιό. Fear and Loathing in Las Vegas 1998 - ο,τι λέει ο τίτλος :P [ Johnny Depp, Benicio Del Torο] The Adventures of Baron Munchausen 1988 - Φαντασία, σουρεαλισμός, ρομαντική άποψη της ζωής και του αυθορμητισμού, και η πιο όμορφη παρουσία της ανθρώπινης ιστορίας: η 18χρονη Ούμα Θέρμαν ως αναδυόμενη Αφροδίτη :o Tideland 2005 -Φριχτό, πανέμορφο, ευαίσθητο, μόνο σε μένα άρεσε. 50% διασκευή της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων. Ένα κοριτσάκι που λόγω της ανευθυνότητας των γονιων της βρίσκεται μόνο του σε αγροτόσπιτο και επιβιώνει μέσα στη φαντασία της. [σημ: η καλύτερη παιδική ερμηνεία που έχω δει ποτέ! Ο ποuστης ο Γκίλλιαμ ξέρει να διαλέγει τους ηθοποιούς του.] Για τους Monty Pythons ξέρουμε όλοι και πιστεύω θα τα ξαναβλέπαμε ξανά και ξανά... Έχει κι άλλα ο κατάλογος (The Imaginarium of Doctor Parnassus, The Brothers Grimm, Time Bandits, κ.ά.) http://www.imdb.com/name/nm0000416/?ref_=tt_ov_dr

Δεν ειναι σπάνιο να βρεις όντως μικροφωνική λάμπα; Συνήθως δεν ψοφάνε απλώς κι ακούγονται σκ_τά; Χρουτς χρουτς μπορεί να κάνουν τα ποτενσιόμετρα μπροστά και να θέλουν καθάρισμα (συχνή αιτία χρουτς). Σ' έναν peavey μου που είχε χρουτς και ήχο σαν αυτούς που λες [κι τελικά έπεφτε η ένταση κ καμμιά φορά έκλεινε], ο μάστορας υποψιαζόταν ψυχρές κολλήσεις, αλλά τελικά ήταν κάποια καμμένη αντίσταση (plate resistor νομιζω; )

Το Snow δε νομιζω οτι ειναι τοσο δυσκολο στα δάχτυλα. Οταν παιζει το hammer-on εχει ηδη σηκωσει τα δαχτυλα απο τη συγχορδια -εγω ετσι το ακουω τουλαχιστον. Ο Petrucci ειναι πολυ τεχνικος και αυτα που παιζει αρμονικά ειναι αρκετα fusion (τζαζοφέρνουν) οπότε μην κομπλάρεις καθόλου, δε νομιζω να υπάρχουν πολλοί που να τα ακούνε και να καταλαβαίνουν με τη μία τι παίζει. Ό,τι θες να βγάλεις, παίζε το αργά στην αρχή. Για να αναγνωρίζεις την αρμονία αυτού που ακούς (ειδικά αν είναι "περίεργο" αρμονικά) πρέπει να εχεις παίξει αρκετά πράγματα -ετσι τα μαθαίνεις. Δεν είναι μαγικά! Απλά μην απογοητευεσαι γιατί οι μουσικοί που θαυμάζεις έχουν πολλές χιλιάδες ώρες μελέτης στην πλάτη τους. Ένας (κατάλληλος) δάσκαλος βοηθάει πολύ να βάλεις σε μια σειρά τη μουσική γνώση κι επιταχύνει τη μάθηση.

Οχι μόνο μπορεις να πειραματιστείς με το υψος, αλλά μπορείς να ρυθμίσεις διαφορετικό ύψος στη μπάσα / πρίμα μεριά του μαγνήτη. Συνήθως στις στρατ βάζουν τα πριμα 1-2 τσικ πιο ψηλά απ'τα μπάσα αλλά εγώ έχω πειραματιστεί και με flat ρύθμιση και μου άρεσε.

Πώς δε βοηθάς. Thx. Υ.Γ.1. Ωραίο κομματι btw. ("Έξη" ή "έξι"; ) Και πόσο χαρακτηριστική αυτή η τρομπέτα του Π. Στόικου! Υ.Γ.2. Μ'αρέσει ο ήχος στο κομμάτι σου. Ο JAM μοντάρει ακόμα;

Thx. Τώρα πιάνω κάπως την όλη εικόνα. Κάτσε βεβαια να δω πώς θα κινηθω και βλέπω για μόντες.. Πληροφοριακά το κλασσικο cry baby δεν είναι smd μέσα ε; Από youtube το ibanez weeping demon μου ακούγεται κοντά σ'αυτό που σκέφτομαι. Έχει και q factor παραμετροποιήσιμο κι ένα bass eq που αυξάνει την αντίθεση μεταξύ των ακραίων θέσεων του sweep.

Μπράβο, το 8.3 ειναι ακριβώς αυτο που εννοώ. Άρα οσο πιο μεγάλο πυκνωτάκι βάλεις εκεί, τόσο πιο πίσω βρίσκεται το "κέντρο" του sweep, και τόσο πιο πολύ "χώρο" έχεις μπροστά σου πατώντας με τη μυτη του ποδιού; Συμφωνώ οτι το wah πρέπει να έχει δυνατότητες παραμετροποίησης. Πχ άλλο στυλ wah θα σου κάνει για τα ρυθμικα κι άλλο για τα σόλο. Γι'αυτό είχα πάρει το pw-10 (modelling) της boss. Όμως πρέπει να σου αρέσει και ο βασικός χαρακτήρας του πεταλιού, ας πούμε με το pw-10 δεν ήμουν πραγματικά ευχαριστημένος με καμμια ρύθμιση που έκανα. Μ'αρέσουν τα wah που "νιαουρίζουν", όχι που "κλαίνε" (άντε να το περιγράψεις τώρα) και δε μπορουσα να το έχω με τίποτα. Μαλλον αναφέρομαι στο q factor (8.2) ε;

@Superfunk Περίεργο...Επειδή έχω παίξει με το GCB95 (αν εννοείς αυτό) είχα την αίσθηση ότι η διαδρομή που εκανε το "ουαα" (προς το τέλος της κίνησης) ήταν πολύ μικρή. Ήθελα κι άλλο. Το "ουαα" στο κεφάλι γεμάτο χρυσαφι δε μου θυμιζει το cry baby, ακούω πολύ μεγαλυτερη διαδρομή. Τι να πώ, ή εγώ δεν ακουω καλά ή ο τύπος ηξερε να το χρησιμοποιεί πολύ καλά. Μπορεί βέβαια κ να το είχε μονταρει. @ AuditoryDriving Το να το customάρεις στα γούστα/ανάγκες σου είναι βέβαια η καλύτερη λύση, απλά εγώ είμαι πολύ τεμπέλης τόσο για το ψάξιμο όσο και για το κολλητήρι. Αυτο που θελα ήταν προτάσεις για wah με μεγάλο sweep (αν καταλαβαινω σωστά τον όρο) για να βγάζω ήχους σαν αυτον του βίντεο. Όχι τόσο για ρυθμικό "ουα ουα" όπως στις κλασικές φανκιές, όσο για extreme έμφαση/έκφραση σε σόλο φρασεις.

Καλημέρα. Πριν λίγο καιρό πούλησα το boss pw-10 και θα ήθελα να το αντικαταστήσω με ένα wah που να μ'αρέσει πραγματικά. Προφανώς πρέπει να δοκιμάσω, στα χέρια σου κρίνονται όλα, αλλά έτσι για να με κατευθύνετε καπου, θα ήθελα να μου πείτε ποιό wah σας θυμίζει εδώ ο ήχος του Παπαδόπουλου. Στο 0:30 - 1:50 (το παράκανε λίγο...) Φαντάζομαι πρόκειται για ένα wah με μεγάλη διαδρομή / εύρος / sweep και ειδικά στο υψηλό κομμάτι των συχνοτήτων. Αυτό το ουρλιαχτό δηλαδή που έχει να δώσει κι άλλο.

The Drop (2014) Ένας μοναχικός μπάρμαν (Tom Hardy) δουλεύει στο μπαρ του ξαδέρφου του (James Gandolfini), θέρετρο της μαφίας για παράνομα στοιχήματα. H εξέλιξη περιστρέφεται γύρω από μια ληστεία που ξεφεύγει, το εγκληματικό σκηνικό μιας γειτονιάς του Μπρούκλυν, και τη στάση του κεντρικού χαρακτήρα σε όλα αυτά. Πολύ καλή "αστυνομική"/έγκλημα/δράμα ταινία με υφέρπουσα ένταση, ενδιαφέρον, ψυχολογία των χαρακτήρων, κ.ά. αλλά δε θα κάνω spoiler...Δειτε την http://www.rottentomatoes.com/m/the_drop/ http://www.imdb.com/title/tt1600196/

Εχω ακούσει καλά λογια για τον Αντώνη Ζουγανέλη (μέχρι πρότινος στην Archangel), νομίζω παραγωγεί /μανατζάρει και την Μόνικα.

Δεν υπαρχει περίπτωση να φταίει αυτό; Οχι οτι είναι κακο να πάρεις πιο "σοβαρό" ενισχυτή (άμα τον χρειάζεσαι), αλλά το vintage 30 ουτε μπάσα έχει, ούτε καθαρό ειναι. Υπάρχουν άλλα μεγάφωνα με αυτά τα χαρ/κά που μπορουν ν'αυξήσουν τον "όγκο" ενός 1x12 combo..

Ε δε γίνεται όμως. Εκτός του ότι (ακόμα και όντως να το έκανε γνωστότερο αυτός -που θα έλεγε πολλά για το κοινό του, βλ. "πες μας την πριγκηπέσσα του Καρρά" ή "το άιντε θύμα του Σφακιανάκη") είναι σιχαμένη κακοήθεια να προσπαθεί να υποκλέψει τα εύσημα από έναν τύπο σαν το Σιδηροπουλο...Πού ήταν ο μαμάκας αυτός όταν (εκτός του Παύλου) οι Τρύπες, τα Ξύλινα, τα Κρίνα, οι Ενδελέχεια κι ένα σωρό άλλοι φτύνανε αίμα για να υπάρξει ελληνικό ροκ που να αξίζει τον κόπο; Και θα κρίνει τώρα όλους αυτούς σαν "μη πραγματική ροκ"; Όσα δε φτανει η καβαλημένη αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Επιπεδάρα δικέ μου. Ευτυχώς που υπάρχουν κάτι τέτοιες αγορίνες, να αισθανόμαστε λίγο καλύτεροι από κάποιον όταν μας πιάνουν τα κομπλεξικά μας.

Εντάξει, τόσο γελοίος, που τα λόγια περισσεύουν, δε χρειάζεται κάποιος άλλος σχολιασμός, νομίζω καταλαβαινόμαστε.

Δεν εχει βγει άλλο κομματι ε; Λέει τα υπόλοιπα το Μαρτιο.