Έκτορας

Εκεί σταμάτησα να διαβάζω...

Στον πλανήτη που έχει πάρει Nobel Ειρήνης ο Κίσινγκερ, γιατί να μην πάρει ένα και ο Ντύλαν; Εξάλλου, πρέπει να ήταν "πακέτο" της συμφωνίας...

΄Οχι απλώς "δεν το κάνουν πολλοί". Κανένας δεν το κάνει. Και ο βασικότερος λόγος που δεν το κάνει, είναι γιατί δεν κάθεται και κανένας να ψαχτεί για τί θα μπορούσε να κάνει με την κιθάρα του αν επένδυε τον χρόνο και το χρήμα σε τέτοια "μικρά" και ασήμαντα πράγματα, όπως η καλωδίωση, τα ποτενσιόμετρα, οι πυκνωτές... οι μαγνήτες. Συγνώμη, Jeff Beck δεν είμαι, ούτε Gary Moore και ούτε πρόκειται ποτέ να γίνω, αλλά εγώ η Les Paul μου θέλω να κάνει ΑΥΤΌ: https://www.youtube.com/watch?v=EMGyhBQ4MPI Και, με το συμπάθιο, αλλά η δική μου το κάνει. Δεν σημαίνει ότι και οι άλλοι πρέπει να σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο (αλίμονο!), αλλά για ημας που είμαστε αρρωστάκια με τον ήχο της Les Paul... 8)

Έχεις δίκιο ότι "δεν είναι 300κ" από τον κατασκευαστή άμα τα specs είναι για 500 αλλά υπάρχουν άπειρες Gibson Les Paul / SG εκεί έξω με 300-άρια pots. Τώρα το πώς και γιατί για κάποια περίοδο η Gibson τα χρησιμοποιούσε / δεν έβρισκε 500-άρια / ήταν λάθος του προμηθευτή που δεν το πήρε κανένας χαμπάρι / δεν τους έννοιαζε ελάχιστη σημασία έχει. Οι κιθάρες όμως με αυτά κατέληγαν στα χέρια των αγοραστών. Ας υποθέσουμε για χάρη της κουβέντας ότι η Gibson τώρα πια είναι πιο συνεπής και χρησιμοποιεί 500-άρια pots παντού. Η μάρκα των pots παίζει ρόλο στο roll-off και το πόσο απότομη καμπύλη έχουμε είτε στην ένταση είτε στα πρίμα (volume & tone knob, αντίστοιχα). Όπως παίζει (για μια ακόμα φορά), το είδος του wiring. Εμπειρικά πάντα. Όλα αυτά μαζί, κάνουν μεγάλη (κατ'εμέ, τουλάχιστον) διαφορά. Και , ξεφύγαμε από την αρχική κουβέντα για τους μαγνήτες, οι οποίοι έχουν τις δικές τους προδιαγραφές κλπ. Αν αρχίζεις και τα προσθέτεις όλα αυτά, αντιλαμβάνεται κάποιος γιατί κιθάρα από κιθάρα (μπορεί να) διαφέρει. Και δεν μιλάω ούτε καν για ξύλα (μια συζήτηση στην οποία δεν μπαίνω) ή για υλικά στο hardware. Άλλες συζητήσεις...

Η επιλογή στη μάρκα των ηλεκτρικών μερών που χρησιμοποιεί η Gibson είναι, κατ'εμέ, δευτερεύουσα. Το προτεύον είναι ότι από το καλάθι που της φέρνει ο προμηθευτής, όποιος και αν είναι, πιάνει τυχαία χωρίς να μετρά τις αντοχές των μερών (γιατί σαν mass-produce κατασκευαστής δεν έχει τον χρόνο ή / και την δέσμευση στον πελάτη να το κάνει) και βάζει στις κιθάρες της. Συγνώμη, αν δεν μπορεί κάποιος να ακούσει την διαφορά ή και την επίδραση ενός capacitor 300k σε ένα humbucker ή ενός 500κ σε έναν μονοπήνιο ή αν δεν μπορεί να αντιληφθεί το πώς διατηρούνται τα πρίμα στο χαμήλωμα του volume knob humbucker σε '50s wiring ή πώς χάνονται σε μοντέρνο wiring... τότε... τότε... ...τότε είναι ένας πολύ ευτυχισμένος μουσικός που θα γλιτώσει πάρα πολλά λεφτά στη ζωή του! ;D >:D

Αυτό ισχύει, αλλά οι Les Paul Custom γίνονται (πια) στο Custom Shop; Αυτό δεν γνωρίζω αν έχει αλλάξει, παλιά σίγουρα όχι, ήταν κανονικά Gibson USA μοντέλα.

Είμαι ρε Νικ, είμαι. '50s wiring και τίποτα άλλο. Από την άλλη βέβαια, με κάνει να μεγιστοποιώ τους ήχους που παίρνω από τις κιθάρες μου, το οποίο βοηθά να μένουν σε... μονοψήφιο αριθμό. Για την ώρα τουλάχιστον... ;D

"Ήξεις / αφίξεις". Ναι μεν συμφωνώ ότι αλλάζεις για να βάλεις διαφορετικούς, αλλά ο λόγος που θες τους διαφορετικούς είναι ότι είναι (σε πλαίσιο σίγουρα υποκειμενικό και μουσικό) καλύτεροι σε αυτό που κάνουν / σε ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής / στο αυτί σου / σε συνάρτηση με τη μουσική σου / με τον ενισχυτή σου / τις εντάσεις που παίζεις / οτιδήποτε άλλο. Και για όποιον τυγχάνει (ή... όχι) να έχει μεράκι για αυτό που ακούνε τα αυτάκια του, είναι ευχή και κατάρα να μπλέξει με τις αλλαγές (ή, ναι, γιατί όχι, αναβαθμίσεις) μαγνητών. Για να απαντήσω την ερώτηση του Omnio, η Gibson βάζει μαγνήτες γενικότερης all-around hard-rock / metal-άδικης χρήσης, στα medium-priced μοντέλα της, οι οποίοι είναι με πλήρη γνώση της jack of all trades & master of none. Και οι οποίοι βεβαίως είναι μίλια μακριά απο τους μαγνήτες που είχαν οι Les Paul που έγραψαν πραγματικά μουσική ιστορία και που μας έκαναν να πιάσουμε την κιθάρα. Και δεν σταματά εκεί, έχει αλλάξει και το wiring (ναι, και αυτό παίζει τεράστια σημασία στους ήχους που μπορείς να πάρεις από την κιθάρα ) και, όχι, δεν μετρά τα specs των pots που χρησιμοποιεί ένα-ένα (πιάνει από το... πανέρι, όπως μπορεί να δει κάποιος στα factory tour videos που κυκλοφορούν) με αποτέλεσμα ο ήχος της κιθάρας που βγαίνει από το εργοστάσιο να είναι ένα μίγμα συνειδητής επιλογής και τύχης. Για αυτό και ακούς διάφορα (όπως σε αυτό το νήμα) για το τί έχει η Les Paul καθενός. Sad but true. Για να ξεκαθαρίσω, τα πράγματα αλλάζουν προς το καλύτερο / πιο μελετημένο / πιο vintage correct, μόνο στα μοντέλα που βγαίνουν από το Custom Shop, τα οποία είναι και τα μοναδικά που η Gibson θεωρεί premium. Και, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, οι LP Custom (δεν γνωρίζω αν αυτό άλλαξε τα τελευταία χρόνια) ΔΕΝ ήταν Custom Shop μοντέλα. Τώρα, το τί αξίζει και τί δεν αξίζει κάποιος να κάνει στην κιθάρα του είναι θέμα εντελώς υποκειμενικό. Και όπως ειπώθηκε και στην πρώτη πρόταση της πρώτης απάντησης του νήματος, περί ορέξεως... κολοκυθόπιτα.

blues covers? Εντάξει, λογικό. τί νέο να έχουν να πουν;

Ακούγονται ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ και οι 2, αν και, ναι, και εγώ με πένα παίζω. Αλλά πάλι, ακούστηκε η ποιότητα στον ήχο και η απόκρισή τους. Και πάω στοίχημα ότι με overdrive καλαηδάνε. Το παίξιμο, δεν το συζητώ, είσαι μάστορας... Αν ανεβάσεις και ένα clip με λίγη βρώμα, θα το εκτιμούσαμε! >:D

Δεν κατάφερα να ολοκληρώσω ούτε καν την ακρόαση του 3-λεπτου κομματιού. Απορώ πώς και καταφέρνουν κάθε κυκλοφορία τους να είναι πιο ανέμπνευστη και αδιάφορη από την προηγούμενη. Πραγματικά αξιοθαύμαστο μόνο του σαν γεγονός. Δεν πέρασα άσχημα με το Death Magnetic και αν είχαν βάλει λίγοτερα κομμάτια στο δίσκο, με λίγότερη από την μισή τους διαρκεια, θα είχαμε περάσει όλοι καλύτερα. Αλλά με αυτό εδώ, δεν πρόκειται να ασχοληθώ. Θα ρωτούσα, ρητορικά, γιατί δεν το λήγουν το ματσάκι, αποδίδοντας τον ελάχιστο σεβασμό στο έργο τους και στα εκατομμύρια των οπαδών τους, αλλά είναι προφανές γιατί. Αυτό είναι το θέμα με τα φράγκα: δεν είναι ποτέ αρκετά.

Τί είδους μουσικής παίζεις; Το είχα το American, δεν με ενθουσίασε ποτέ και το έδωσα. Και, ναι, είναι bass-heavy οπότε κάτι το οποίο κόβει μπάσα (όπως, ναι, το Tubescreamer) πριν από αυτό θα το έκανε πιο "σφιχτό" και θα έσπρωχνε λίγο τα μεσαία για lead παίξιμο. Άλλη επιλογή είναι να πάρεις ένα EQ πετάλι, να το βάλεις μετά το American, να πουσάρεις συνολική ένταση ή / και μεσαία, τα υπόλοιπα όπως τα θες για solo ήχο, και νομίζω θα το βγάλεις. Ότι και να παίζεις, τελοσπάντων.

Η προσωπική μου εμπειρία, σε αυτό το budget, λέει να ξεχάσεις τις Epiphone (είναι εξαιρετικές κιθαρίτσες, αλλά ΟΧΙ σε αυτά τα χρήματα) και να πάρεις κάτι από Harley Benton από Thomann. Οι συγκεκριμένες αποδίδουν και παιχτικά και ηχητικά πολύ παραπάνω από όσα υπόσχονται τα χρήματά τους. Και είναι μια εξαιρετική βάση για μελλοντικές μόντες, αν το αποφασίσεις κάτι τέτοιο. Οι Tele τους μου φαίνονται παραπάνω από μια χαρά.

Εμ, δε σχεδιάστηκαν για... Ευρωπαϊκά δάχτυλα, θα έλεγα! ;D Τελικά, πήρες το Shimverb? Πώς σου φαίνεται;

Το συγκεκριμένο είδος νήματος ονομάζεται TROLL-BAIT. Μη τσιμπάτε.

Για να επαναφέρω το νήμα και να μην ανοίγω νέο, σήμερα παρέλαβα το εν λόγω πεταλάκι: Ελπίζω να βρω χρόνο απόψε να το δοκιμάσω.

Προτιμώ ελαφρώς το Zendrive από τα υπόλοιπα, αν και το RC Booster ακούγεται πάντα εξαιρετικά για αυτόν τον ήχο. Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, στο συγκεκριμένο context (κιθάρα, μαγνήτες, ενισχυτής, παίξιμο, ήχος στον οποίο στοχεύει ο παίχτης) ακούγονται σχεδόν πανομοιότυπα και οπωσδήποτε ΔΕΝ θα μπορούσα να τα ξεχωρίσω σε ένα blind test. Και δεν νομίζω ότι δεν υπάρχουν άλλα ODs που (πάντα στο ίδιο context) δεν θα έκαναν την ίδια δουλειά...

Ζηλέυουμε... τρελά! Αυτά είναι! Αν μπορέσεις σε κάποια φάση να ανεβάσεις και κανένα clip, θα το εκτιμούσαμε. Καλόπαιχτος!

Αν δεν είχε τις βίδες δεξιά-αριστερά, θα ήταν μια χαρά. Όλα τα άλλα, είναι εικόνες που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε.

Αυτό που προτείνω είναι, πριν κάνεις την αγορά, να μιλήσεις με τον Tim, τον ιδιοκτήτη και βασικό winder της εταιρείας και να πάρεις τη γνώμη του. Απαντά πάντα και πολύ γρήγορα στα e-mails του.

Οι τιμές τους πάντως είναι απίστευτες, αν συγκρίνεις με το τί έχει φτάσει να χρεώνει σήμερα η "boutique / custom-made" βιοτεχνία μαγνητών... Και δεν μπορείς να διαβάσεις κακό σχόλιο για αυτούς πουθενά!

Ε, πες μας και τί έβαλες για να κάνουμε κουβέντα! Με γειά και καλόπαιχτοι, ό,τι και αν είναι!

Just the nature of the beast, προφανώς. Έχω το ίδιο φαινόμενο και εγώ στη δική μου Strat. Το απέδιδα στους μαγνήτες, χωρίς να γνωρίζω ότι είναι κοινό κακό. Ένα ακόμα, δηλαδή, στις Strat. Oh, well...

καλώδιο κιθάρας, κάνει μια χαρά.