Έκτορας

Όχι ρε φίλε, δε γίνονται αυτά... Τί θα γίνει με αυτή τη χρονιά επιτέλους;! Ο χάρος δεν καταλαβαίνει ούτε από ηλικίες, ούτε τίποτα... Σπουδαίος ντράμερ, έπαιξε στο αγαπημένο μου Megadeth album, μεταξύ άλλων.

Alice Cooper & Salvador Dali:

Βασικά δεν είδα στο αρχικό post το... Affinity κομμάτι της εξίσωσης, αλλιώς δεν θα είχα ρωτήσει. ;D

Dim, αν επιτρέπεται, γιατί ακριβώς αλλάζεις τους μαγνήτες σου; Τί ακριβώς δεν κάνουν που θα ήθελες ή τί ακριβώς ήχο έχεις στο μυαλό σου; Για να μην παρεξηγηθώ, δεν υποννοώ πως δεν θα έπρεπε να το κάνεις. Είμαι πολύ υπέρ της αναβάθμισης των ηλεκτρονικών (ή του... customisation, όπως λέγεται) αρκεί να είναι ακριβώς αυτό και όχι αλλαγή για χάρη της αλλαγής. Και δεν ξέρω αν αλλάζοντας τους stock για Tonerider κάνεις το 1ο ή το 2ο.

Τρομερές όλες τους. Μπράβο ρε Χταπόδι (και στους δύο σας, βασικά)!

Αν ισχύουν και τα 3 παρακάτω, τότε ναι: 1) Αν είσαι ικανοποιημένος από το πώς η κιθάρα παίζει στα χέρια σου και πώς σου "κάθεται" από playability (που λένε) 2) Αν δεν είσαι ικανοποιημένος από το πώς ακούγεται 3) και έχεις και τα χρήματα για την αναβάθμιση, τότε προχώρα. Γενικότερα η ερώτηση "αξίζει να κάνω το τάδε ή το δείνα" έχει πάντα υποκειμενική απάντηση.

Μπορώ να παραθέσω μερικούς από τους σημαντικότερους / καλύτερους / πιο επιδραστικούς, με τα εξής κριτήρια: 1. Δεν υπάρχει σειρά κατάταξης. Του κουτουρού, που λένε. 2. Η λίστα είναι από εμένα, για εμένα. Είναι υποκειμεινότατη και υπόκειται σε αλλαγές, χωρίς καμία προειδοποίηση: Joe Satriani Steve Vai Steve Ray Vaugn Malmsteen Rory Gallagher Mark Knopfler Richie Blackmore Tony Iommi Carlos Santana Gary Moore Slash Joe Perry Billy Duffy Angus Young Jimmi Hendrix BB King David Gilmour Buckethead KK Downing & Glen Tipton (ναι, αυτοί θα μπουν σαν κιθαριστικό δίδυμο) Dave Murray & Adrian Smith (παρομοίως) Billy Gibbons Zakk Wylde John Sykes Bernie Madsen Andy Powell Mick Box Jimmy Page ...και μάλλον ξεχνώ και μερικούς. Το γενικότερο κριτήριο ήταν το πόσο η μουσική που αυτοί κιθαρίστες έπαιξαν, καθόρισε και τον ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας αλλά και το ύφος της μουσικής στην οποία δούλεψαν, καθώς και την μακροχρόνια επιρροή τους στο να κάνουν νέους ανθρώπους να πιάσουν την πρώτη τους κιθάρα και να κάνουν μουσική. Με άλλα λόγια, μιας και κανείς ποτέ του δεν ασχολήθηκε ούτε με την μουσική ούτε έπιασε κιθάρα επειδή άκουσε Marr ή Prince,, δεν χωρούν στη λίστα μου. Τη δική μου λίστα, έτσι...;

Παρεπιπτόντως, any way you slice it, όπως και (θες να) το δεις, λίστα που δεν έχει στην 20-άδα τον Blackmore, τον Satriani, τον Vai, τον Slash, τον Angus αλλά έχει τον Derek Trucks, χωρίς να θέλω να τον μειώσω στο ελάχιστο, δεν μπορώ να την πάρω σοβαρά.

Βασικά, το σωστό είναι ότι πολλές έγιναν... μαμάδες εξαιτίας του, για να ακριβολογούμε, έτσι...; ;D

Μαλάκα... γέρασα...

Το δικό μου:

Alice Cooper... Λες για εκείνον που έγραψε τραγούδια που τραγούδησε ο Sinatra και που του είχε ζητήσει και άλλα για να πει; Για εκείνον που ο Dylan χαρακτήρισε "πολύ υποτιμημένο τραγουδοποιό"; "Ακούω μόνο Sinatra και Miles Davis" λέει... "Μόνο, όμως..." χα,χα,χα... Πες μας και με τί κρασί τα συνοδεύεις. Τί κτήμα, χρονιά, και τα ρέστα... Αυτό το post ήταν πραγματικό μνημείο δηθενιάς, ακόμα και για τα δεδομένα του Noiz. Δεν το λες και λίγο...

Βασικά, αυτό...

Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα... Δεν γίνονται... Μέγιστος Prince. Το γεγονός ότι απολάμβανε το σεβασμό ανθρώπων που δεν πολυ-ακούν πράγματα από τα είδη μουσικής που καταπιάστηκε, δεν ήταν καθόλου τυχαίο. Δεν αντικαθιστούνται τέτοιοι καλλιτέχνες, ποτέ.

Ε, όχι ρε μάγκες! Δε φτάνει που εμείς από τα ξένα δεν μπορούμε να'ρθουμε, το κάνετε και στη παλιά, "φοιτητική" μου γειτονιά, Φωκίωνος... Τις αναμνήσεις μου, μέσα...

The nature of the beast, που λένε και οι Αμερικάνοι. Έτσι είναι τα... νίτρα. Το πότε και πώς θα γίνει έχει να κάνει με το πού την φυλάς, θερμοκρασία του χώρου και (κυρίως) εναλλαγές της, υγρασίες και λοιπά. Ίσως οι goldtop να είναι και πιο επιρρεπής σε αυτό, κρίνοντας από διάφορες φωτογραφίες που βλέπω κατά καιρούς στο διαδίκτυο. Στην θέση σου πιο πολύ θα με ενοχλούσε εκείνο το toggle-switch και η απουσία των παραδοσιακών 2 vol / 2 tone controls, τα οποία είναι ουσιώδη για να μεγιστοποιήσεις την χρησιμότητα των μαγνητών σου και των ήχων που παίρνεις από αυτούς, παρά τα αναπόφευκτα nitro cracks.

Σπουδαία boards μάγκες, πολύ ωραία πράγματα. Extra thanks στον Fusionaki για την εξαιρετική και πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση.

To "Child in time" αναφέρθηκε τυχαία ή σκόπιμα στο thread; Γιατί, συγνώμη κιόλας, αλλά... ΔΕΝ είναι των Deep Purple.... To γνωρίζουμε αυτό, έτσι...;

Κοίτα που τελικά βγήκες και πρώην συνάδελφος... του πατέρα μου! ;D Και μόνο που έμπαινες σε κατάστημα τράπεζας και οι εργαζόμενοι φόραγαν... γραβάτα, πάθαινες πολιτιστικό σοκ! Και ότι αποκαλούσε τους εργαζόμενους "συνεργάτες", ότι στο τέλος κάθε χρονιάς μοίραζε μετοχές στους εργαζόμενους και ήθελε η τράπεζα να παραμείνει στην ουσία της πολυμετοχική (και ενθάρρυνε τους εργαζόμενους να κρατήσουν τις μετοχές τους και να μην τις πουλήσουν)... Πράγματα αδιανόητα, μερικά από αυτά, στην Ελλάδα ακόμα και 35 χρόνια μετά... Έχεις απόλυτο δίκιο σε όλα τα σχόλιά σου για τον Καψάσκη. Τέτοιους ανθρώπους χρειαζόταν ο τόπος μας για να γίνει μια χώρα που θα είμαστε περήφανοι να αποκαλούμε "πατρίδα" αλλά... βρήκαμε "καλύτερους" να μας οδηγήσουν...

Η Εργασίας ήταν η καλύτερη τράπεζα στην Ελλάδα από τις αρχές της δεκαετίας του '80 και μετά (και πριν αγοραστεί από την Eurobank) , και ο αείμνηστος Καψάσκης είχε εισάγει πράγματα πρωτοφανή για τα Ελληνικά επιχειρηματικά δεδομένα, αλλά στα άλλα είσαι σωστός μέχρι τελείας. ;D ;)

νοκ-νοκ-νοκιν ον ανοδερ μπαντ'ς ντορ... ::)

Ωραίος! Σουπερ το κειμενάκι και ευχαριστούμε που έκατσες και το έγραψες για εμάς (στο "μπγιούτφουλ" δάκρυσα...)!

Ετοιμαζόμουν να γράψω ότι δεν αντιπαθώ καμία κιθάρα και μετά είδα το post του Μαυρομούρη. Εντάξει, ναι, οκ, τις Parker τις σιχαίνομαι...

Το Self esteem είναι τραγουδάρα, και από τα καλύτερα της μπάντας. Τί μου θύμησες τώρα...