kpeyos

Υπάρχει και σε relic; Ή έστω κάποιος που μπορεί να μου την κάνει να φαίνεται λες την είχα παρκαρισμένη στην Ομόνοια τα τελευταία 60 χρόνια; Βγαίνει άραγε σε Sunburst; Μπα...μάλλον δεν θα την πάρω, θα περιμένω να μαζέψω λεφτά να αγοράσω την χειροποίητη επανέκδοση της GT Junior του '65, την οποία φτιάχνει ένας Νεοζηλανδός σε μια σπηλιά που έχει μετατρέψει σε εργαστήριο. Η λίστα αναμονής έτσι κι αλλιώς έιναι 25 χρόνια γιατί χρησιμοποιεί αποκλειστικά λαμαρίνα της εποχής την οποία συλλέγει μιας και με την σημερινή δεν μπορείς να φτιάξεις αυτοκίνητο της προκοπής...

Τα Eminence Wizard έχουν 103db sensitivity και τα Vintage 30 100db άρα το Wizard θα ακούγεται περίπου 30% δυνατότερα από το V30 στον ίδιο ενισχυτή, πράγμα που σημαίνει ότι αν τα κάνεις mismatch στην ίδια καμπίνα πιθανότατα θα ακούς πιο δυνατά το Wizard (fyi)... κάποια προτεινόμενα mismatch: G12M+G12H (Matchless) G12Η+AlNiCo Blue (65 Amps) G12 65+AlNiCo Gold (me) τα αντίστοιχα τα κλωνοποιεί και η Εminence η Warehouse Speakers κ.λ.π για φθηνότερα... edit: κάποια δεν τα θυμόμουν και πολύ καλά, ευτυχώς υπάρχει το google... Y.Γ επίσης επειδή τα πρίμα δεν είναι συνήθως το δυνατό σημείο της Line6 εγώ θα πήγαινα σε πιο μεσαία ηχεία και όχι σε V30 ή G12H... H λύση που σου προτείνει ο SF πιο πάνω είναι επίσης πολύ πιο all around από αυτό που σκέφτεσαι να κάνεις... Στα συν ότι το υψηλό wattage και ο αχρωμάτιστος χαρακτήρας ενός Legend πχ θα σε βοηθήσει πολύ στα πιο "heavy" presets της πεταλιέρας σου...

Φίλε Lors Goumis σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Δεν είπα ότι μια Studio δεν είναι αρκετή κιθάρα για να καλύψει κάποιον, αν και βέβαια αν όπως λες παρακολουθείς τα post μου θα ξέρεις ότι η άποψή μου είναι ότι Gibson από Gibson μπορεί να διαφέρει πάρα πολύ, ιδιαίτερα στις χαμηλότερες κατηγορίες τιμής. Αν σου κάτσει βέβαια μια καλή κιθάρα, όλα είναι μια χαρά. Ο γενικός κανόνας για τις studio είναι ότι συνήθως έχουν λιγότερο punch και πρίμα από μια standard, περίπου δηλαδή όπως οι SG. Τώρα πιο είναι το σωστό punch βέβαια για μια LP είναι και αυτό ένα μεγάλο θέμα. Εγώ π.χ μάλλον προτιμώ μια SG από μια θεόβαρια standard με αττάκα σαν τσιμεντόλιθο στο στομάχι που ακούγεται σαν neck through. Οι καλές LP έχουν περισσότερο punch και πρίμα μεν, αλλά διατηρούν ένα resonace και κάποιον "αέρα" ας πούμε στην αττάκα. Κατά τ' άλλα δεν εννοούσα ότι η κιθάρα απευθύνεται σε αρχάριους αλλά ότι είναι μια επιλογή που κάνουν οι περισσότεροι beginners, επειδή έχει το σχήμα και το logo αλλά είναι πολύ πιο προσιτή στην τιμή. Και για τους λόγους που προανέφερα οι περισσότεροι κάποια στιγμή την ξαναπουλάνε. Από ενισχυτές τώρα οι all time favourite φθηνοί λαμπάτοι του νοιζ είναι ο Kustom Defender (μπορείς να τον ακούσεις στον Κουρμπή στην θεμιστοκλέους) και ο Peavey Classic 30. Επίσης ο Vox NightTrain (αν και δεν τον έχω ακούσει από κοντά) και οι Egnater Rebel 20 (αυτός είναι ο δικός μου αγαπημένος) κοστίζουν γύρω στα 300 ευρώ.

αχ, καταραμένη οικονομική κρίση...που είναι οι παλιές καλές εποχές των 80s και των 90s που οι beginners στην ηλεκτρική είχαμε να διαλέξουμε ανάμεσα στην πληθώρα των EKO και των Vester...τώρα όλοι θα πρέπει να συμβιβαστούν με κάποιο κουπί της Gibson... ;D Πέρα από την πλάκα τώρα ψάχνεις μια κιθάρα η οποία είναι all time favourite ανάμεσα στους beginners. Η συντριπτική πλειψηφία τους επίσης αργότερα την πουλάνε είτε επειδή ανακαλύπτουν την κλίση τους σε κάτι άλλο (ντραμς, γκολφ, καράτε) είτε για να την αναβαθμίσουν σε Standard, Custom, VOS κλπ. Ως εκ τούτου η κιθάρα κάνει συχνά πυκνά την παρουσία της στις αγγελίες μεταχειρισμένων και όχι μόνο στο νοιζ βέβαια...Και επειδή λοιπόν ο "μήνας του μέλιτος" με μια studio έχει ορισμένη χρονική δειάρκεια, σου προτείνω να κοιτάξεις στα μεταχερισμένα. Αν την βρείς (προλάβεις) σε καλή τιμή είναι μιας πρώτης τάξεως αγορά. Άλλο ένα θέμα που έχουμε είναι ότι ποτέ, μα ποτέ δεν αγοράζουμε μια ακριβή κιθάρα και έναν πολύ φθηνό ενισχυτή. Το αντίθετο πιθανότατα είναι playable. Αυτό όμως ποτέ. Συν ότι δείχνεις σαν να σου πούλησε κάποιος Lamborghini με λάστιχα μοτοσακό ...Ξεκίνα λοιπόν από έναν λαμπάτο και μοίρασε καλύτερα το budget σου... Distortion θα μπορέσω να προτείνω όταν θα ξέρω τον ενισχυτή... ;)

...Και δεν είναι μόνο αυτό. Κατ' αρχάς εγώ παίζω με έναν JCM 4104 με Celestion G12 65 και έχω το vol και το pre από 4 έως 6 στο vol ανάλογα με τη διάθεση που έχει ο ενισχυτής μου τη συγκεκριμένη μέρα... Δεύτερον χρησιμοποιώ κατά κύριο λόγο Les Paul ή PRS με vintageoειδείς humbuckers. Αυτά είναι σημαντικά στοιχεία γιατί τα ίδια πετάλια που λατρεύω στο set up μου, στο set up του κολλητού μου με την Strat και τον Super Twin ακούγονται αίσχος! Παρόλα αυτά για να απαντήσω το No1 μου αυτή τη στιγμή είναι ο κλώνος του Lovetone BigCheese που μου έφτιαξε ο toneless (το original κάνει 500-600 ευρώ μεταχειρισμένο οπότε δεν έπαιζε). Το χρησιμοποιώ από για να βγάλω από muff ήχους μέχρι εντελώς analogue synth καταστάσεις (με starved τροφοδοσία)... Πολύ αγαπημένα επίσης τα Fulltone '69, BSM Fireball (υποτίθεται ήχος Blackmore, αλλά για μένα ήταν Roy Buchanan In a Box) κι ένα original Colorsound Tonebender του 70...

Η κύρια διαφορά φαίνεται να είναι στο housing. Για να είμαι ειλικρινής δεν εχω ακούσει το little big muff από κοντά αλλά στα clips μου φάνηκε ολόιδιο... Εδώ θα μάθεις όλα όσα θές να ξέρεις για τα muff... http://www.kitrae.net/music/music_big_muff.html Κατά τ' άλλα μην τρελενόμαστε κιόλας στο 2011 είμαστε, δεν είναι και τίποτα ιδιαίτερο τα ρώσικα muff...απλά κάποια από αυτά είναι καλύτερα για τους περισσότερους τουλάχιστον από τα σημερινά...έχουν περισσότερο όγκο, πιο παχύ distortion (είναι πολύ πιο "distortion" στο voicing από τα reissue). Αλλά θα δυσκολευτείς περισσότερο να τα βρείς κι από τα παλιά RAT (τα οποία IMHO είναι κλάσεις ανώτερα), λόγω συλλεκτικότητας + ότι για τον ίδιο λόγο είναι και πανάκριβα... Κοίτα μερικές εταιρείες που βγάζουν παρόμοια πετάλια... Ο Skreddy ας πούμε είδικεύεται στα Muff βέβαια και αυτός είναι ακριβός... Η Blackout Effectοrs με το Musket Fuzz είναι πολύ δημοφιλής... Επίσης και εδώ θα βρείς όλες σχεδόν τις εκδόσεις Muff... http://www.stompunderfoot.com/ σε πολύ πιο λογικές τιμές... Φυσικά υπάρχει και ο JAM με το Red Muck. Αν μπορείς να το ακούσεις και από κοντά είναι σίγουρα ένα plus...

Χωρίς να θέλω να σε στεναχωρήσω, είναι πολύ δύσκολο για έναν solid state ενισχυτή όπως είναι o Frontman σου να "πάρει τις άκρες" από ένα fuzz και να ακουστεί αξιοπρεπώς... Από αυτά που κοιτάς θα σου πρότεινα μάλλον το MP μιας που ξύνει αρκετά αλλά έχει και έναν αρκετά compressed ήχο που ΙΣΩΣ (δεν είμαι καθόλου σίγουρος) να κάτσει με τον Frontman. Φοβάμαι από την άλλη μηπως το Mudhoney, το οποίο είναι λιγότερο compressed ακουστεί σαν τσουγκράνα... Καλά αποτελέσματα σε solid state ενισχυτές είχα ως τώρα με αυτά: 1. Fulltone Distortion Pro (κάτι μεταξύ distortion και πολύ γλυκού muff) 2. Fulltone FullDrive2 απλό overdrive, πιάνει όμως αρκετά τον Marshall ήχο των 60s σε solid state ενισχυτές 3. Τα παλιά Marshall Bluesbreaker (overdrive) ,Guv'nor (distortion 80s),Shredmaster (distortion Fusion) 4. ProCo RAT, το παλιό το original. Έχει μεγάλη διαφορά από τα σημερινά... Αυτά έχω δοκιμάσει εγώ, με τα fuzz δεν είχα και μεγάλη τύχη σε solid state...(edit: το big muff δεν ήταν κακό)... Πετάλια που θεωρώ επίσης ότι πρέπει να σε απασχολήσουν είναι τα amps in a box (υπάρχει ολόκληρο thread σε sticky στο forum). Όσο για τον ήχο Cramps μη σε απασχολεί. Πάρε ένα muff με 40-50 ευρώ τσίτωσε τα πρίμα και voila... Βέβαια δεν μπορώ παρά να τελειώσω λέγοντας πως με το αξιοσέβαστο budget που έχεις ίσως να άξιζε να επενδύσεις πρώτα σε έναν φθηνό λαμπάτο. Ένας Custom Defender ή ένας Peavey Classic 30 κάνουν 300 ευρώ περίπου μεταχειρισμένοι και εγγυώνται πολύ καλήτερη ηχητική συμπεριφορά και ευελιξία ενώ παίρνουν και upgrades (μεγάφωνο) και μπορείς να τους βάλεις μπροστά ότι πεταλάκι θες...

Κοίτα κατ' αρχάς τα fuzz χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες... 1. Σε αυτά που δουλέυουν καλύτερα σε καθαρούς ενισχυτές. Αυτά έχουν συνήθως voicing κοντινό σε distortion. (Tα distortion γενικά δουλέουν καλύτερα σε καθαρούς ενισχυτές). Σε αυτά ανήκουν κυρίως τα διάφορα muff (δεκάδες μοντέλα και επανεκδόσεις όπως το Red Muck του Jam το οποίο είναι βασισμένο στο παλιό Russian Muff) και τα Tonebenders, μπορώ να πώ ακόμα και τα Buzzaround ως ένα σημείο. Και επείδή το αναφέρεις, σε έναν καθαρό ενισχυτή δεν θα έχεις πρόβλημα να βγάλεις ήχο Cramps από ένα Muff αν ανοίξεις αρκετά τα πρίμα... Τώρα αν έχεις έναν ενισχυτή στον οποίο παίζεις ήδη από το break up και μετά, χρειάζεσαι κάτι πιο οξύ, οπότε καλύτερο είναι ένα Fuzz Face ή ένα Treble Booster (κι αυτό Fuzz είναι απλά με λιγότερη παραμόρφωση και περισσότερο volume συνήθως). Η πιο extreme επιλογή (από τις mainstream, δεν συζητάμε για διαστημόπλοια), είναι ένα Fuzz Face υβριδικό (Ge/Si) ή καθαρό πυριτίου (Si) αν έχεις έναν ενσιχυτή με αρκετό δικό του γκάζι και αρκετα dark π.χ έναν Plexi στο 10 (λέμε τώρα)... Τα τρία fuzz που αναφέρεις στον τίτλο είναι τελείως διαφορετικά μεταξύ τους. Το MP είναι Muff τελειοποιημένο υποτίθεται, το ZVex είναι υβριδικό Fuzz Face πολύ παραμετροποιήσιμο και το MudHoney είναι πιο κοντά σε distortion παρά σε Fuzz... Για ρίξε και το set up και το budget σου, και θα σου πούμε κι άλλα..

1. ο όρος "ροκ τεχνική" είναι αδόκιμος τουλάχιστον. Εκτός αν με τον όρο ροκ εσύ εννοείς τους ήρωες με τα κολάν και τα δερμάτινα σώβρακα και τα τραγούδια για τις σφαγμένες παρθένες και τους τύπους που τρώγαν ζωντανές νυχτερίδες την ώρα που έπαιζαν σόλος τα οποία διαρκούσαν 125 μέτρα και τα οποία ήταν μισοκλεμμένα από την κλασική μουσική του 17ου αιώνα (αυτό θα πεί εξέλιξη)...με μαλλί φρέσκο από το κομμωτήριο. Αν ισχύει αυτό τότε ναι, συμφωνώ!

Κρατήθηκα τόση ώρα γιατί δεν ήθελα να απάντησω μέσα στους πρώτους και να χαρακτηριστώ... 1. Tuner - Από τότε που το πήρα ξέχασα να κουρδίζω με το αυτί. Σε budget πεταλιέρα ούτε κατά διάνοια, και θα μου κάνει και καλό. 2 - Wha και Phaser σε συσκευασία ενός. EH Small Stone - 60 ευρώ 3 - Drive (για καθαρό ενισχυτή). Ένα all around. Marshall Jackhammer. - 50 ευρώ. 3 - Drive (για ενισχυτή με βρώμικα). MXR+ 75 ευρώ 4 - Compressor - ούτε κατά διάνοια. 5 - Fuzz (για καθαρό ενισχυτή). Big Muff Pi 70 ευρώ 5 - Fuzz (για βρώμικο ενισχυτή). Dunlop Fuzz Face 119 ευρώ 6 - Tremolo/Vibe. Artec Reso-Vibe 70 ευρώ 7 - Chorus/Flanger. Trex Twister 150 ευρώ 8 - Delay (ένα είναι αρκετό) - Artec Analog (ναι καλά) Delay 88 ευρώ. 9 - Reverb - Απλά θα παίζω δυνατά... ;D 10 Παράξενα πετάλια. - Ένα feeback looper με 50 ευρώ για να τα κάνει όλα πτν.. ;D Σύνολο: 538 ευρώ για καθαρό ενισχυτή ή 602 για βρώμικο ενισχυτή. Tιμές thomann... Πιο ρεαλιστικά βέβαια σε αυτά τα λεφτά ένα TC Nova και ένα CAE Wha = 580 ευρώ με πολύ καλύτερη ποιότητα ήχου συνολικά... Εννοείται πως από ebay και μετά από τρελό ψάξιμο μπορείς να πέσεις πολύ πιο κάτω αλλά τότε θα έπρεπε να πιάνονται και τα μεταχειρισμένα κ.λ.π. Είπαμε να το κρατήσουμε απλό...

αντιγραφή & επικόλληση από απάντησή μου σε άλλο thread... Οι πολύ "γκαζωμένοι" μαγνήτες είναι μια μόδα που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του '70 και επικράτησε σε μεγάλο βαθμό τη δεκαετία του '80. Αυτό είχε να κάνει με τον συνδυασμό δυο καταστάσεων: 1.το ότι το rock γινόταν όλο και πιο heavy με προσανατολισμό όχι πλέον στα fuzz που ως τότε χρησιμοποιούνταν αλλά στο distortion από τις λάμπες των ίδιων των ενισχυτών. 2. Οι ενισχυτές της εποχής δεν είχαν ούτε το 1/10 από το γκάζι που έχουν σήμερα οι high gain amps (βλ. Mesa, ENGL, Diezel, Krank, Bogner κ.λ.π) και δεν υπήρχαν τόσο πειστικά distortion πετάλια (βλ. Suhr Riot, Emma ReezaFratzitz, Mad Professor Mighty Red Distortion κ.λ.π). Λόγω αυτών των συνθηκών έπρεπε να σπρώξει κάποιος τον ενισχυτή με τους ίδιους τους μαγνήτες, οι οποίοι σταδιακά από τα τέλη του '70 έως τα τέλη του '80 γίνονταν όλο και πιο "hot", πιο γκαζωμένοι... Τη δεκαετία του '90 με την εμφάνιση των πρώτων high gain ενισχυτών όπως οι Marshall JCM900 και οι Mesa Boogie Dual Rectifier αυτή η μόδα άρχισε να φθίνει. Ένας ακόμα λόγος ήταν ότι οι πολύ γκαζωμένοι μαγνήτες είχαν πολλά μεσαία αλλά υστερούσαν στις υπόλοιπες συχνότητες πράγμα που σε συνδυασμό με την πολύ μεγάλη έξοδό τους, περιόριζε την ποιότητα που είχαν τα καθαρά τους. Επίσης υπήρχαν παράπονα για τους μεν κεραμικούς (βλ. DiMarzio) ότι ακούγονταν "σκληροί" στα πρίμα (με την κακή έννοια) και για τους active (βλ. EMG) ότι ήταν "κρύοι" και "αποστειρωμένοι". (Οι "κλασσικοί" AlNiCo 5 μαγνήτες που ήταν η άλλη εναλλακτική τότε δεν είχαν αρκετά πρίμα από ένα σημείο και μετά για να υποστηρίξουν τόσο hot τυλίγματα στα πηνία τους, σε συνδυασμό με τους σχετικά dark ενισχυτές όπως ήταν οι Marshall της εποχής). Σήμερα θεωρώ ότι ο μόνος λόγος να πας έστω σε hot μαγνήτες είναι αν θες να πιάσεις στο 100% των ήχο αυτών των δεκαετιών. Φυσικά θα χρειαστείς και τους κατάλληλους ενισχυτές: Marshall JMP ή Μarshall JCM800, αλλιώς δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Παίρνεις πιο "normal" μαγνήτες και τα γκάζια τα βγάζεις από τον ενισχυτή ή τα πετάλια σου. Έτσι κερδίζεις συνολικά σε ποιότητα ήχου και σε ευελιξία.

Πάντως το MP είναι ακόμα πιο "πολιτισμένο" και φέρνει και σε muff και σε distortion, ενώ είναι πολύ μακριά από κυκλώματα τύπου fuzzface (τα οποία κι εγώ πιστεύω ότι θα έχουν πρόβλημα). Επίσης το fuzzface si όπως το MXR δεν θα το χαρακτήριζα ιδιαίτερα "παχύ"... Γενικά μάλλον δεν έχω καταλάβει τί ήχο ψάχνεις ακριβώς...

O Toneless μου έφτιαξε έναν ακριβέστατο κλώνο του Big Cheese. Το θέμα είναι ότι μόλις το άκουσαν δυό φίλοι μου μπασίστες που παίζουν με active EMG το λάτρεψαν και το παρηγγειλαν επίσης...Οπότε δεν νομίζω ότι θα έχει κάποιο πρόβλημα. Σαν ήχος είναι αρκετά παχύ αλλά και παραμετροποιήσιμο fuzz. Mπορείς να τον βρείς στο forum και να σου προτείνει...

Εντάξει, δεν ξέρω σαν κύκλωμα πάντως αν άκουγα το Dist Pro με κλειστά τα μάτια θα ορκιζόμουν ότι είναι από τα καλύτερα muff που έχω ακούσει. Σημειώνω βέβαια ότι δεν είμαι και μεγάλος φίλος των Muff (βασικά θεωρώ ότι ένα παλιό καλό RAT και ένα Distortion Pro μπορούν να καλύψουν όλες τις usable περιοχές από τα Triangle Muff (έχω ακούσει βέβαια μόνο κλώνους) μέχρι τα Red Army Overdrive. Για τα fuzz face συμφωνώ κι εγώ με την καμία σε τρανζίστορ. Για τα Tonebender και τα Buzzaround δεν είμαι σίγουρος...κάποια που περάσαν από τα χέρια μου μπορεί και να κολλούσαν. Είναι όμως και πάλι μεγαλύτερο ρίσκο. Aπό τα clip που στέλνεις σε αυτό budget (πάνω/κάτω) θα κυνήγαγα το Distortion Pro και ένα Electroharmonix Small Stone μεταχειρισμένα...και στον μέλλον και ένα καλό Delay http://cgi.ebay.com/Fulltone-Distortion-Pro-DP-1-Effects-Pedal-PD-1029-/270717355668?pt=Guitar_Accessories&hash=item3f08030694#ht_2964wt_1135 http://cgi.ebay.com/ELECTRO-HARMONIX-SMALL-STONE-NANO-PHASE-SHIFTER-PEDAL-/280635472381?pt=Guitar_Accessories&hash=item41572d79fd Y.Γ: επίσης... http://smart.noiz.gr/details.php?id=24615 http://smart.noiz.gr/details.php?id=30637

Καλύτερα πιστεύω ένα ποιοτικό Big Muff style πετάλι για να μην έχεις προβλήματα με τον ενισχυτή (το Big Muff φέρνει αρκετά σε distortion και τα πάει καλά σχετικά σε transistor και modelling ενισχυτές)... Υπάρχει σε πολλά budget και με αρκετά μεγάλες διαφορές. Από 50 ευρώ που κάνει στα μεταχειρισμένα η σύγχρονη έκδοση της ElectroHarmonix μέχρι τα 100 ευρώ που μπορείς να βρείς ένα Distortion Pro της Fulltone (ένα πολύ ήπιο και ποιοτικό triangle Muff κατά τη γνώμη μου) μέχρι τα παλία Ρώσικα muff στα 150 ευρώ στο ebay και τέλος μέχρι τα 200+ που κάνουν κάποιες από τις επανεκδόσεις του Skreddy... Αλλά δεν μας έχεις πεί βασικά ούτε budget ούτε κάτι πιο συγκεκριμένο από πλευράς ήχου...

Επίσης αν έχεις αυτήν: http://www.ibanez.com/ElectricGuitars/model-RG1527 θα πρέπει να προσέξεις γιατί έχει "περίεργο" switching. Είναι 1.neck/σειρά/διπλός 2.neck/παράλληλος/διπλός 3.neck+bridge/σειρά/διπλοί 4.neck+bridge/μονοί 5.bridge/σειρά/διπλός. Αν θες να το διατηρήσεις, πρέπει να λάβεις υπόψιν ότι δεν παίζουν καλά όλοι οι μαγνήτες σε παράλληλη σύνδεση (όπως είναι ο neck στη θέση 2 στο link). Ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι οι μαγνήτες που θα διαλέξεις θα πρέπει να βγάζουν 4 άκρα για σύνδεση και όχι 2 για να διατηρήσεις και τις πέντε θέσεις. Αλλιώς θα πρέπει να αγοράσεις τριθέσιο επιλογέα και να χρησιμοποιείς 1.neck/σειρά/διπλός 2.neck+bridge/σειρά/διπλοί 3.bridge/σειρά/διπλός Kαλύτερη επιλογή κατά τη γνώμη μου είναι οι Bareknuckles μιας και ο Tim προσφέρει όλους τους μαγνήτες του και για 7χορδες κιθάρες και μπορείς να του μιλήσεις στο τηλέφωνο προσωπικά για να σου προτείνει ο ίδιος ανάλογα με τα γούστα σου τι σου ταιριάζει.

Προς τον φίλο gpergeris... Οι πολύ "γκαζωμένοι" μαγνήτες είναι μια μόδα που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του '70 και επικράτησε σε μεγάλο βαθμό τη δεκαετία του '80. Αυτό είχε να κάνει με τον συνδυασμό δυο καταστάσεων: 1.το ότι το rock γινόταν όλο και πιο heavy με προσανατολισμό όχι πλέον στα fuzz που ως τότε χρησιμοποιούνταν αλλά στο distortion από τις λάμπες των ίδιων των ενισχυτών. 2. Οι ενισχυτές της εποχής δεν είχαν ούτε το 1/10 από το γκάζι που έχουν σήμερα οι high gain amps (βλ. Mesa, ENGL, Diezel, Krank, Bogner κ.λ.π) και δεν υπήρχαν τόσο πειστικά distortion πετάλια (βλ. Suhr Riot, Emma ReezaFratzitz, Mad Professor Mighty Red Distortion κ.λ.π). Λόγω αυτών των συνθηκών έπρεπε να σπρώξει κάποιος τον ενισχυτή με τους ίδιους τους μαγνήτες, οι οποίοι σταδιακά από τα τέλη του '70 έως τα τέλη του '80 γίνονταν όλο και πιο "hot", πιο γκαζωμένοι... Τη δεκαετία του '90 με την εμφάνιση των πρώτων high gain ενισχυτών όπως οι Marshall JCM900 και οι Mesa Boogie Dual Rectifier αυτή η μόδα άρχισε να φθίνει. Ένας ακόμα λόγος ήταν ότι οι πολύ γκαζωμένοι μαγνήτες είχαν πολλά μεσαία αλλά υστερούσαν στις υπόλοιπες συχνότητες πράγμα που σε συνδυασμό με την πολύ μεγάλη έξοδό τους, περιόριζε την ποιότητα που είχαν τα καθαρά τους. Επίσης υπήρχαν παράπονα για τους μεν κεραμικούς (βλ. DiMarzio) ότι ακούγονταν "σκληροί" στα πρίμα (με την κακή έννοια) και για τους active (βλ. EMG) ότι ήταν "κρύοι" και "αποστειρωμένοι". (Οι "κλασσικοί" AlNiCo 5 μαγνήτες που ήταν η άλλη εναλλακτική τότε δεν είχαν αρκετά πρίμα από ένα σημείο και μετά για να υποστηρίξουν τόσο hot τυλίγματα στα πηνία τους, σε συνδυασμό με τους σχετικά dark ενισχυτές όπως ήταν οι Marshall της εποχής). Σήμερα θεωρώ ότι ο μόνος λόγος να πας έστω σε hot μαγνήτες είναι αν θες να πιάσεις στο 100% των ήχο αυτών των δεκαετιών. Φυσικά θα χρειαστείς και τους κατάλληλους ενισχυτές: Marshall JMP ή Μarshall JCM800, αλλιώς δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Παίρνεις πιο "normal" μαγνήτες και τα γκάζια τα βγάζεις από τον ενισχυτή ή τα πετάλια σου. Έτσι κερδίζεις συνολικά σε ποιότητα ήχου και σε ευελιξία.

Tuner: Peterson Strobostomp 2 (Δεν έχω δοκιμάσει τα πιο καινούργια) Vol Pedal: - Compressor: - Wah: Pro Analog Supa Quack + FoxRox Buffer Fuzz 1: Chicago Iron Octavia Fuzz 2: Fulltone '69 Drive 1: Buriss Boostier Phaser: Effectrode Phaseomatic Flanger: - Tremolo: - Vibrato: Boss VB-2 Chorus: Boss CE-2 Delay (Analog): Boss DM-2 Delay (Digital): H&K Replex Reverb: None Controller: No experience Power Supply: Voodoo Labs Pedal Power II Διευκρινίσεις: 1.To pedalboard απευθύνεται σε vintage Marshall ενισχυτές με το δικαίωμα να χρησιμοποιώ και τα δικό τους γκάζι. 2. Δεν έκλεψα στα Fuzz. Απλά λόγω ενισχυτή προτιμώ να έχω δύο Fuzz και ένα Booster παρά overdrives και distortions. 3. Δεν συμπεριέλαβα πανσπάνια vintage πετάλια (εκτός από το VB2 το οποίο όμως βρίσκεται). 4. Δεν συμπεριέλαβα πετάλια που χτυπάν τρελές τιμές στο ebay. Τα πιο ακριβά είναι στα 400 ευρώ περίπου... 5. Δεν συμπεριέλαβα πετάλια που δεν έχω προσωπικά δοκιμάσει. 6. Δεν συμπεριέλαβα compressor γιατί παίζω συνήθως με Gibson ή PRS που είναι ήδη overcompressed.

Δεν έχω ακούσει το DD7. Απλά επειδή το θέμα έχει συζητηθεί στα διεθνή fora αρκετά, η επικρατούσα άποψη είναι ότι από πλευράς ποιότητας ήχου υπερτερεί το Hardwire, και από πλευράς tap tempo το Boss. Σαν δικό μου feedback να προσθέσω ότι σε σχέση με το DD 20 (δεν ξέρω πόσο κοντά είναι στο DD 7) το οποίο έχω ακούσει και εγώ θα προτιμούσα πανεύκολα το Hardwire σαν ποιότητα ήχου. Επίσης τώρα τελευταία ο Bloody ανέφερε το TC Flashback που είναι πολύ καινούργιο φρούτο, φηφιακό επίσης και παίρνει αποθεωτικές κριτικές. Επίσης δεν είναι πολύ ακριβότερο. Ισως θα άξιζε να συμπεριλάβεις στα options...

Σε αυτά τα λεφτά καλό θα ήταν να δοκίμαζες κάπου και την Schecter κυρίως για να διαπιστώσεις αν η διαφορά στο playability δικαιολογεί και την οικονομική διαφορά των δύο μοντέλων. Κατά τ' άλλα αφού έτσι κι αλλιώς πας για μαγνήτες αν δε σε πολυνοιάζει και η διαφορά στην κλίμακα (η οποία βέβαια για μένα παίζει ρόλο τόσο στο feel όσο και στον τελικό ήχο) στα specs (στο χαρτί δηλαδή) είναι πολύ κοντινές κιθάρες. Πάρε την Cort.

Στιγμές συνειδητοποίησης και προόδου για μένα ήταν οι εξής: α. Όταν κατάλαβα ότι δεν χρειάζομαι πάνω από έξι-εφτά πετάλια για το κάθε project με το οποίο ασχολούμαι οπότε και δεν χρειάζεται να κουβαλάω και τα είκοσι πετάλια πάνω σε μια πεταλιέρα. Ιδιαίτερα τα δέκα διαφορετικά fuzz που έχω μαζέψει... β. Όταν ανακάλυψα ότι χρειάζομαι μια μικρή και ελαφριά πεταλιέρα στημένη για τις πρόβες που κάνω. Άφησα στο σπίτι κάποια πετάλια θεόβαρια ήυ περίεργα (H&K Replex, Effectrode Phaseomatic, Bad Cat 2-Tone, Rockman Echo) σαν στουντιακά εργαλεία και για τα live αφού το να τα κουβαλάω 4 φορές τη βδομάδα σε πρόβες μου είχε βγάλει τη μέση. γ. Όταν ανακάλυψα τα GeorgeL και πλέον ο ήχος μου ήταν ίδιος τόσο καρφί στον ενισχυτή όσο και μέσα από την πεταλιέρα με τα πετάλια bypass. δ. Όταν ανακάλυψα ότι από την PP2 μπορώ να τροφοδοτήσω ένα πολύπριζο κάτω από την πεταλιέρα και από 'κει να δώσω ρεύμα στα διαφορετικά power supplies που η PP2 δεν μπορούσε να τροφοδοτήσει. Αρκετά χρήσιμο στο νοικοκύρεμα.

Kαταρχάς είναι δεδομένο ότι οι DragonII δεν έχουν καμία σχέση με τους μονοπηνιακούς. Απεναντίας έχουν voicing υπερτονισμένο στα μπασομεσαία. Δεύτερον, όπως όλοι οι μαγνήτες της PRS πλεονεκτούν όσο τα γκάζια ανεβαίνουν (και δεν εννοώ το tubescreamer, μιλάμε για high gain καταστάσεις). Εκεί (σε έναν dual recto τιγκα στο gain π.χ) αν έβαζες την strat σου δίπλα στην PRS μάλλον θα άλλαζες γνώμη για το ποια κιθάρα θες να κρατήσεις, μιας που θα διαπίστωνες ότι η PRS μένει focused και με ευκρίνεια ακόμα και στα ακκόρντα όπου και να φτάσουν τα γκάζια. Είναι με λίγα λόγια μια κιθάρα για άλλη χρήση. Η πιο πολυφορεμένη λύση από αυτούς που παραπονιούνται ότι η PRS δεν είναι αρκετά καλή στα καθαρά είναι οι humbuckers του Jason Lollar. Μπορείς να το τσεκάρεις ή να το ρωτήσεις και στο BirdsAndMoons που είναι ένα forum αφιερωμένο στις PRS. Εδώ μέσα έτσι κι αλλιώς ελάχιστοι έχουν πιάσει τέτοια κιθάρα στα χέρια τους για να ξέρουν για τι μιλάνε. http://www.birdsandmoons.com/

Θεωρητικά οι 60s είναι οι πιο "αδύναμοι" από τους 50s. Δεν έχω ακούσει τους 50s, οι 60s παραήταν low output για τα γούστα μου. Έφταναν σε σημείο να είναι και αρκετά "hollow". Kαλύτεροι μονοί που έχω ακούσει, μακράν (με διαφορά ετών φωτός), είναι οι Fralin, για vintage ήχο.

Δεν υπάρχουν "καλοί" και "κακοί" μαγνήτες. Υπάρχουν μόνο γούστα και ο συνδυασμός των μαγνητών με όλα τα υπόλοιπα που μπορούν να καθορίσουν το eq σου - όργανο, εφέ, ενισχυτής, καμπίνα, μεγάφωνα. Οι συγκεκριμένοι είναι high output και bright ταυτόχρονα. Σε μια Suhr Strat που τους άκουσα "έξυναν" υπέρ του δέοντος σε σχέση με αυτό που θεωρώ εγώ καλό ήχο. Φαντάζομαι ότι σε μια πιο dark κιθάρα και ενισχυτή και με περισσότερα γκάζια θα έχουν κάπως καλύτερη τύχη.

Μην ξεβιδώνεις τίποτα. Δεν είναι και τόσο φοβερό...Αν έχει το logo του Custom Shop από πίσω φοράει τους '57. Συνήθως θα είναι και zebra. Αν όχι τότε πιθανότατα φοράει τους κεραμικούς 496R και 500Τ (αυτό είναι ούτως ή άλλως το πιθανότερο). Υπάρχει και μια limited edition με χρυσαφικά και τους 490R και 498T AlNiCo... Aν τους πουλήσεις, τότε με σειρά value πάνε '57/'57, 490/498, 496/500. Κανένας τους δεν είναι κάτι το φοβερό σαν μαγνήτης, κανένας τους δεν είναι και απαίσιος... edit: ξαναβλέποντας τη φωτό, σχεδόν σίγουρα μιλάμε για τους 496/500.