NickNT

Προσωπικά ρώτησα για latency, γιατί στο desktop pc που είμαι τώρα βρέθηκε μέσα του μια audigy ex (οκ, εγώ την έβαλα!), που μου δίνει latency 4ms (3.99 ακριβώς!). Θέλοντας κάτι καλύτερο, είναι σαφές πως θα επιδίωκα βελτίωση και του latency. Βέβαια... εδώ έχω γράψει τόσα μπάσσα με onboard και ήταν οκ- χααχαχαχαχαχαχα!

Draconian Times - Paradise Lost. Τώρα που το σκέφτομαι, τα μέταλ εξώφυλλα κυριαρχούν στη σκέψη μου όταν προσπαθώ να σκεφτώ τα πλέον εντυπωσιακά εικαστικά. Βέβαια, εντυπωσιακό δεν σημαίνει a priori πρωτότυπο ή εμπνευσμένο. Αλλά όπως και να το κάνουμε, δουλειές σαν το Draconian Times είναι πιο ενδιαφέρουσες από τη φάτσα του Marcus Miller- lol!

Δεν είναι για χόρταση μεν (!), αλλά είναι φανταστικό! Θέλουν οι ειδήμονες περί της τεχνολογίας να μας εξηγήσουν τι ακριβώς βλέπουμε;!; Καταλαβαίνετε που αναφέρομαι ε;

Επειδή δεν έχω καμία εμπειρία από τις κάρτες που αναφέρεις φίλε boukaw7, και περισσότερο λόγω ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος, τι latency (ms) σου εξασφαλίζουν;

Βέβαια επειδή το odyssey έχει EMG, μπορώ να πω πως έχουν τα πιο ισορροπημένα πρίμα που έχω συναντήσει- τα μόνα που δεν "ξύνουν" (κάτι που δεν απέφυγα ούτε σε tobias με bartolini). Απολύτως προσωπικά, ο ήχος των active EMG είναι αυτό που με καλύπτει περισσότερο από κάθε τι άλλο- φυσικά είναι θέμα γούστου, αλλά και onboard EQ από την άλλη... Δεν τους θεωρώ όμως επ'ουδενί κάφρικους- αντίθετα, αρκετά ευέλικτους, παρά το "χρώμα" τους. Περί ορέξεως βέβαια...!

Εξ'ίσου καλές, αν όχι καλύτερες, σε σχέση με τις αντίστοιχες για κιθάρα. Αν μη τι άλλο, διατηρούν τον ήχο τους για περισσότερο καιρό σε σχέση με άλλες- αν λοιπόν κάποιος αλλάζει σε αραιά διαστήματα χορδές, μάλλον είναι κορυφαία επιλογή. Από την άλλη, επειδή προσωπικά θέλω bright ήχο από τις χορδές μου(καθώς ο πιο βαθύς ήχος επιτυγχάνεται μέσω eq- τουλάχιστον για μένα), προτιμώ πιο φτηνές χορδές που αλλάζω σε τακτά χρονικά διαστήματα, γιατί όσο καλές και αν είναι οι DR, πόσες συνεχόμενες πρόβες και live να αντέξουν; Ε; :lol:

Για μένα δεν υφίσταται σύγκριση- καν! Το drum machine είναι βέβαια ok, αλλά για πολύ συγκεκριμένους λόγους: α) Γράφεις στο pc σου ολοκληρωμένους οδηγούς ή και demo, παρακάμπτοντας το μείζον πρόβλημα της ηχογράφησης των τυμπάνων. β) Ως μπασσίστας, μου αρέσει που στις ηχογραφήσεις σε "αναγκάζει" να παίξεις τα πάντα τέλεια, χωρίς καμία παρέκκλιση από το μετρονόμο. Θεωρώ πως είναι πολύ καλή εξάσκηση. Από κει και πέρα, ΙΔΙΩΣ ΩΣ ΜΠΑΣΣΙΣΤΑΣ δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο στον κόσμο της μουσικής από έναν ντράμερ με τον οποίο κάνεις "κλικ"! Δεν αναφέρομαι σε βαρυσήμαντους όρους του τύπου "groove", "απόλυτο δέσιμο" κτλ κτλ- απλά στην απίστευτη δυναμική που μπορεί να αναπτυχθεί στο πεδίο των δυναμικών, των fills, την αλληλοσυμπλήρωσης, του αυτοσχεδιασμού κτλ. Πράγματα που ένα αποστειρωμένο drum machine προφανώς δεν προσφέρει. Με άλλα λόγια, ιδίως αν αναφερόμαστε και σε live καταστάσεις όπου επιτρέπεται να ξεφύγεις μάλιστα, νομίζω πως θα ήμουν πραγματικά δυστυχής αν με ανάγκαζε κανείς να παίξω πάνω σε προγραμματισμένα τύμπανα- χάνεται, φρονώ, το 50% (και βάλε!) της διασκέδασης! Επίσης, υποθέτω πως υπάρχει κάποιος λόγος που ακόμη και στα ποπ-σκυλάδικα της εποχής μας ακούει κανείς πολύ ενδιαφέροντα τύμπανα και όχι λούπες. Ο παλιός καλός αναλογικός ντράμερ αποτελεί εχέγγυο για "ζωντανή" μουσική- αυτή είναι η άποψη μου, η οποία μάλλον δεν έχει αλωθεί ακόμη από το γεγονός πως, όντως, πολλοί που ασχολούνται με τα τύμπανα είναι επιεικώς αδαείς.

Θα μπορούσα κάλλιστα να συμφωνήσω... αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο, το μοναδικό άλμπουμ που ποτέ δε μπορώ να βαρεθώ να ακούω είναι το Amok των Sentenced. Με εξαίρεση το επόμενο τους EP, τίποτα άλλο δε με συγκίνησε ιδιαίτερα από το συγκρότημα αυτό, απλά πιστεύω πως το Amok είναι ο δίσκος που περικλείει ολόκληρο το μέταλ μέσα του (πλην των φωνητικών βέβαια). Λατρεύω τα riff του, θεωρώ την κιθαριστική του δουλειά απίστευτη (death 'n' roll baby!), είναι αλήτικο και μελωδικό, και δε μπορώ να βαρεθώ να το ακούω στη μεγαλύτερη δυνατή ένταση- δε μπορώ να παραμετροποιήσω το γιατί, απλά το θεωρώ αψεγάδιαστο. Είναι παράδοξο δεν λέω- όπως επίσης παράδοξο είναι το ότι απαντάω σε αυτό το thread με την λογική του οποίου δε συμφωνώ για να είμαι ειλικρινής!

Προσωπικά πάντως, ως μόνιτορ on stage προτιμώ το 2x10- από bottom end άλλο τίποτα στις μέρες μας, όπου και να παίζεις, αλλά η ευκρίνεια και η ατάκα για μένα είναι εξαιρετικά σημαντική και πιο δύσκολη στην επίτευξη της. Παρόλο που σπάνια (2/10) στα live φέρνω δικό μου ενισχυτή, και παρόλο που έχει 15άρι ηχείο και τον πήρα ακριβώς για να χωράει στο αυτοκίνητο, προτιμώ τελικά το 2 (και πολλώ δε το 4) x 10. Αλλά τι νόημα έχει αυτό από ένα σημείο και μετά, όταν κάθε εβδομάδα παίζεις με άλλον ενισχυτή (του εκάστοτε μαγαζιού εννοώ); Και αλλιώς είναι να ακούσεις έναν ενισχυτή μόνο του, αλλιώς στην πρόβα, και φυσικά αλλιώς σε live. Π.χ. οι randall που είχα ακούσει σε στούντιο μου είχαν φανεί άθλιοι: έπαιξα δυο live διαδοχικά (ή μεσολάβησε ένα- δεν θυμάμαι) με Randall, και δούλεψαν τέλεια. Go figure... τώρα χαίρομαι να τους βλέπω (αντίθετα με fender και ampeg- ποιος θα το περίμενε!). Ούτε βέβαια πρόκειται να έχεις το ίδιο αποτέλεσμα με κάθε όργανο. ¶ρα θα πρότεινα να πάρεις ό,τι σου φανεί πιο εύηχο σε πρώτη φάση, ανεξάρτητα από θεωρητικά specs- αλλά αυτή είναι απλά η άποψη μου...

Εμ... +1000 ίσως; Ακόμη και σε πολυέξοδες παραγωγές προκρίνεται η ηχογράφηση μόνο με ένα DI... Όχι ότι είμαι κατά οποιασδήποτε άλλης λύσης, απλά νομίζω πως κάτι τέτοιο θα εξυπηρετούσε μόνο ειδικές περιπτώσεις που μάλλον δεν αφορούν την πλειοψηφία ημών...!

Αν και ανέφερα όσα θεωρώ πως έχουν (για μένα) σημασία σε προηγούμενη επί του θέματος δημοσίευση, μην αγνοείτε το ενδεχόμενο της εις βάθος χρόνου συνεργασία με κάποιο μαγαζί- γίνεται, και για να γίνεται σημαίνει πως και οι δυο πλευρές είναι εξ'ίσου ικανοποιημένες (όχι πάντα, αλλά συχνά). Ως συγκρότημα, έχουμε παίξει παραπάνω από μια φορά σε κάθε μαγαζί με το οποίο έχουμε συνεργαστεί. Και έχει τύχει να πάρουμε και παραπάνω από τα συμφωνηθέντα χρήματα. Αντίθετα, δεν έχει τύχει ποτέ να μας "κλέψει" κάποιος- άλλο βέβαια αν τελικά η αρχική συμφωνία έτυχε να αποδειχθεί πολύ "συντηρητική" για εμάς. Ίσως, όπως πολύ σωστά ετέθη από έναν φίλο σε άνωθι δημοσίευση, τα πάντα σχετίζονται και με τη σωστή αναλογία απαιτήσεων και απόδοσης. Πιο απλά, όσο πιο επαγγελματίας γίνεσαι, τόσο περισσότερα προσφέρεις, τόσο μεγαλύτερες ευθύνες μπορείς να αναλάβεις, και τόσο καλύτερα πληρώνεσαι. Συνειδητοποιώ, πως όταν είχαμε κάνει πρόβες ενός μήνα (ανεξάρτητα από προηγούμενες μεταξύ μας συνεργασίες), δεν είμασταν σε θέση ούτε να στηρίξουμε ένα μαγαζί υψηλών απαιτήσεων, ούτε να πάρουμε σεβαστό "νυχτοκάματο"- κι όμως, μπορεί να πιστεύαμε το αντίθετο! Μετά όμως από αρκετά live και πρόβες, σταδιακά ανεβαίνουν οι απαιτήσεις μας, μαθαίνουμε που υστερούμε και που αποδίδουμε καλά, και συνακόλουθα αντιμετωπίζουμε ανάλογη διάθεση από μέρους των ιδιοκτητών καταστημάτων. Γιατί, όπως και να το δει κανείς, κι αυτοί από τη μεριά τους έχουν κάθε λόγο να επαναλάβουν μια συνεργασία που ανταποκρίνεται σε αυτό που έχουν στο μυαλό τους. Βέβαια, θα προσθέσει κανείς, το τι έχει στο μυαλό του κάποιος είναι μεγάλη ιστορία... σε κάθε περίπτωση όμως, κανείς δεν λέει όχι στην επανάληψη μιας πετυχημένης βραδιάς, και μάλιστα ακόμη και με αναπροσαρμογή των οικονομικών όρων. Στο χέρι μας είναι να παρουσιαστούμε με όλα τα εχέγγυα για κάτι ουσιώδες και ξεχωριστό! Α, και χρειάζεται κάποιος που να είναι σκυλί στις διαπραγματεύσεις (βλ. Acanthor- lol!)

Κατ΄αρχήν, μήπως πρέπει να οριοθετήσουμε το τι θεωρούμε καλά χρήματα και τι όχι; Βέβαια, σε πρώτο επίπεδο θα συμφωνήσω με τον jmone, όχι ίσως απόλυτα επί του πρακτέου, όσο πάνω σε δυο βασικές θεωρητικές προκείμενες: 1) Στο ότι αν γουστάρεις τη μουσική την αποσυνδέεις από το οικονομικό (προσοχή: όχι αν είσαι επαγγελματίας μουσικός, αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό). 2) Πληρώνεις και δεν ξέρεις αν θα δεις κάτι που ανταποκρίνεται σε ορισμένες προδιαγραφές. Ως προς το πρώτο, αναμφίβολα το μόνο που χρειάζεται είναι να καλύπτεις τα έξοδα σου, αλλά εάν οδηγείς ένα μαγαζί σε κερδοφορία, ήτοι επί 3μιση ώρες έχεις κόσμο να διασκεδάζει και να καταναλώνει (πολύ κυνικό αυτό το τελευταίο αλλά έτσι μετράται από τους μαγαζάτορες η όποια επιτυχία μιας βραδιάς- χέστηκαν αν παίζεις καρφί το σόλο του child in time), τότε... ... δεν είναι και τόσο αποδοκιμαστέο να έχεις ένα μέρισμα αυτού του κέρδους, υπό την έννοια πως στην αντίθετη περίπτωση αισθάνεσαι ολίγον τι ριγμένος (π.χ. αν δεν παίζαμε θα έβαζε στην τσέπη του ο Χ επιχειρηματίας 1200Ε, τώρα θα βάλει 2500Ε- δεν προκαλείται μια ανισορροπία, έστω και σε ηθικό επίπεδο;). Ως προς το 2ο, από τη στιγμή που αυτός που θα έρθει δυστυχώς θα πληρώσει, οφείλεις σε κάθε περίπτωση να ανταποκριθείς σε ορισμένα δεδομένα. Ποια είναι αυτά τα δεδομένα; Να περάσει καλά, και να του δημιουργηθεί η αίσθηση πως θέλει να ξαναέρθει, γιατί αυτά τα 10/20/30 ευρώ ήταν καλοξοδεμένα. Πως θα το κάνεις αυτό; Με σοβαρότητα, σεβασμό απέναντι του, ευαίσθητες κεραίες σχετικά με το τι κουράζει και το τι βρίσκει αντάποκριση, διαρκή βελτίωση κτλ. Βέβαια, προφανώς κάποιες μπάντες και κάποια άτομα είναι πιο εξωστρεφή και είναι πιο εύκολο να (επι)κοινωνήσουν την προσέγγιση τους επί της μουσικής, ενώ κάποιοι άλλοι υιοθετούν πιο εσωτερική προσέγγιση. Νομίζω πως η κατάσταση πλέον ευνοεί τους πρώτους, και δυστυχώς απολαμβάνουν καλύτερων οικονομικών απολαβών. Γιατί, για να θίξω το θέμα στις πραγματικές κατ'εμέ διαστάσεις, πληρώνεσαι ως διασκεδαστής- απλά, είναι απίστευτο ευτύχημα πως τελικά διασκεδάζεις εσύ περισσότερο από όλους (η μαγεία της μουσικής!). Το κοινό σου δεν είναι ο μουσικός που θα εκτιμήσει το σόλο μπάσσο, όσο αυτός που θα νιώσει ενέργεια και ένταση χωρίς κατ'ανάγκη να ξέρει από που εκπορεύεται. Όταν λοιπόν έχεις, κατά τη γνώμη μου, την αρωγή ενός τέτοιου κοινού, διαπραγματεύεσαι αλλιώς. Και εδώ έρχομαι στο καταληκτικό σημείο της τοποθέτησης μου: Οι μουσικές σκηνές της Αθήνας (όπου γνωρίζω τουλάχιστον) είναι μίζερες. Το ίδιο και οι καταστηματάρχες. Μετράνε κεφάλια, και μάλιστα όχι και πολύ καλά. Υπάρχει όμως ένας μεγάλος αριθμός μαγαζιών τα οποία ενδιαφέρονται να εντάξουν το live ως μέρος των event που διοργανώνουν, και το μόνο που ζητάνε είναι μια μπάντα που θα παίξει καλά! Εκεί θα πληρωθείς γιατί εκπληρώνεις τις απαραίτητες προϋποθέσεις απέναντι σε ένα κοινό που δεν διαχωρίζει το αν έδωσε 10/20/30Ε υπέρ μιας μπάντας ή για να ακούσει DJ- θέλει απλά να περάσει καλά. Μέσες άκρες, παράλληλα βέβαια με μουσικές σκηνές, μας έκατσαν μερικές τέτοιες φάσεις, οι οποίες φαίνονται ως πολύ καλή περίπτωση. Ως προς την οριοθέτηση του τι θεωρούμε καλά χρήματα, προσωπικά- αντίθετα με τον προλαλήσαντα- και 70Ε για μια νύχτα να πάρω μια χαρά μου φαίνονται. Προτιμώ τα 150Ε βέβαια, αλλά δε με νοιάζει. Και με 50Ε θα έπαιζα, και τζάμπα μάλιστα. Μην τρελαθούμε κιόλας, θεωρώ πως όταν ένα κατάστημα (εντός Αθήνας πάντα) δίνει σε μια άγνωστη μπάντα 400-500 ευρώ είναι μια χαρά (για να μιλήσω με συγκεκριμένα νούμερα). Φυσικά, όπως είπα, παίζουν καλύτερες φάσεις από άσχετα μαγαζιά, σταδιακά μάλιστα προσεγγίζεις το διπλάσιο ποσό, αλλά δεν είμαστε εδώ για τα χρήματα- έτσι δεν είναι;

Σύμφωνα με όσα ιαπωνικά ξέρω, δε μπορείς από αυτό το direct shop να παραγγείλεις κιθάρες (ή τον κατάλογο), και δη στην Ελλάδα, παρά μόνο να κάνεις custom made παραγγελία. Μην σε πάρω και στο λαιμό μου βέβαια... :D Edit: lol, όλοι οι ιαπωνομαθείς σε ένα forum???

Μπορεί να μη συμφωνούμε σε τίποτα από ότι φαίνεται (χαχααχχαχα!), αλλά νομίζω πως δεν θα ήταν σωστό να αποχωρήσει κάποιος από ένα φόρουμ επειδή κάποιοι (δεν έχω ιδέα τι παίχτηκε) μπορεί να ξεπέρασαν τα όρια. Δεν αξίζει τον κόπο, πιστεύω, να αποχωρήσει κάποιος από ένα φόρουμ το οποίο (υπό)στηρίζει, επειδή κάποιος άλλος τον ωθεί σε κάτι τέτοιο. Είμαι της άποψης πως λίγη αναισθησία και καλώς εννοούμενη "γαϊδουριά" δεν κάνει κακό... Όχι ότι μου πέφτει λόγος βέβαια, απλά είναι η άποψη μου.

Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω γιατί... όσο για τους drivers που αναφέρεις, δυστυχώς είμαι σε ένα άσχετο γραφείο στο πανεπιστήμιο (καταλήψεις γαρ), σε ένα ξένο pc, και ούτε θυμάμαι ποιους κατέβασα- μπορώ όμως αν δεν λυθεί το πρόβλημα σου να σου στείλω σε ένα mail (στείλε pm) αυτό που κατέβασα, μόλις πάω σπίτι!

Κι εγώ πήρα καινούριο pc πριν κανά 2-3 βδομάδες και είχα ακριβώς το ίδιο πρόβλημα! Πως λύθηκε; Κατέβασα latest drivers realtek '97 (μιας και είχε αυτό το chip ήχου), και η υπόθεση έληξε! Πιστεύω πως αν κάνεις το ίδιο θα λυθεί το πρόβλημα σου!

Έχω ένα... το οποίο κατέληξε να είναι' date=' [b']για μένα και μόνο για μένα[/b], το πιο βολικό και κοντά στον ήχο που θέλω μπάσσο! Είναι σίγουρα ελαφρύ (χεχεχε!), μπορείς σίγουρα να παίξεις με την πληθώρα ρυθμίσεων και να βγάλεις μεγάλη ποικιλία ήχων, είναι μοντέρνο (από όλες τις απόψεις), και έχουν πολύ ωραίο σκάσιμο και ισορροπημένα πρίμα για slap. Δεν θα προβώ σε γενικότητες, ούτε θεωρώ πως όσα λέω έχουν καθολική ισχύ για τους λοιπούς μουσικούς (γούστα είναι αυτά, αλλά σε ηχογραφήσεις και σε live έχω 4 μήνες τώρα που βρήκα την υγειά μου. Μειονεκτήματα: Η B χορδή βγάζει πολλά χαμηλά όταν το δεξί σου χέρι είναι πολύ κοντά στην ταστιέρα, και αν ο ενισχυτής δεν λέει πολλά ώστε να υποστηρίξει τις χαμηλές, θέλει λίγο EQ (onboard μεσαία δηλαδή) για να 'ανοίξει". Η πρόσβαση στο 24ο τάστο είναι ελαφρώς πιο δυσχερής σε σχέση με ένα warwick που έχω π.χ., παρόλο τον εργονομικό σχεδιασμό, γιατί η ταστιέρα έρχεται κοντά στους μαγνήτες (κάτι όμως που κάνει το παίξιμο στα 5 πρώτα τάστα παιχνίδι, ακόμη και σε υψηλές ταχύτητες). Από την άλλη, είναι (η πρόσβαση) ανώτερη σε σχέση με άλλα μπάσσα που έχουν π.χ. joint τύπου fender. Αν παίζεις όρθιος βέβαια δεν καταλαβαίνεις τίποτα... Επιγραμματικά, είναι ένα μπάσσο με πολύ ζωντανό, μοντέρνο ήχο, ο οποίος έχει το "χρώμα" του- δεν είναι τόσο αποστειρωμένο όσο π.χ. ένα yamaha 6άρι που έχω που είναι ο ορισμός του ουδέτερου (το οποίο έχει και τα καλά του βέβαια). Κατασκευαστικά, τουλάχιστον όσο καταλαβαίνω σε επίπεδο feeling που λένε, νιώθω ότι είναι πολύ ξεκούραστο, έχει πάρα πολύ απόκριση (αν και αυτό ίσως είναι θέμα μαγνητών, δεν ξέρω), και γενικά παίζω πιο εύκολα ορισμένα πράγματα, ιδίως όταν έχει ήδη περάσει ένα 3ωρο! Αν υπάρχουν καλύτερα μπάσσα; Σίγουρα. Αλλά μέχρι να βρεθεί στο δρόμο μου κάτι που θα ανεβάσει τα στάνταρ μου, θεωρώ δύσκολο να μην ικανοποιηθεί κάποιος παικτικά από ένα τέτοιο όργανο που φαίνεται να καλύπτει εξαιρετικά ευρείες ανάγκες. Photo εδώ: http://www.motherfunkerz.gr/gallery/nikos_54.htm

Τελικά όντως ίσχυε η φήμη... όχι ότι σημαίνει κάτι αυτό, άλλωστε δεδομένου του ταλέντου του Gilmour, ελάχιστοι θα μπορούσαν να ξεχωρίσουν (τεχνικά, όχι συνθετικά μπροστά του- χαχαχαχα!). Ας απαντήσω και στο βασικό ερώτημα του thread. Προσωπικά μάλλον ξεχωρίζω τον Marcus Miller, επειδή μου αρέσει συνθετικά- ακούω τις δουλειές του με μεγάλη ευχαρίστηση- άλλους μπασσίστες τους βαριέμαι από ένα σημείο και μετά. Μου αρέσει με άλλα λόγια η αισθητική του, και η προσέγγιση του που γίνεται ενίοτε πολύ απλή και μελωδική. Το παρακάνει ενίοτε στο slap (χαχαχα- δεν πιστεύω ότι το λέω αυτό), αλλά το ότι ακούω τα cd του από την αρχή ως το τέλος, κάτι λέει για μένα. Βέβαια, μπορεί να θεωρώ σημαντικές αυτές τις δουλειές για τους μουσικούς, καθώς διευρύνουν τις ιδέες σου, αλλά αναρωτιέμαι τι έχουν να πούνε στο ευρύ κοινό από ένα σημείο και μετά- δεδομένης μάλιστα της υπερπροσφοράς μουσικής σήμερα από αξιόλογα σύνολα.

Συγχωρέστε με αν αναπαράγω urban legend! Αλλά κάπου είχα ακούσει ότι ο Gilmour ισχυρίστηκε πως αυτός έπαιξε το άταστο στις ηχογραφήσεις του Hey you... Ισχύει κάτι τέτοιο ή απλά πρόκειται για μία ακόμη βλακεία που κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα; Ως προς τον Waters, δεν είναι το στυλ μου, αλλά σίγουρα κρύβει κάποια μαγεία η προσέγγιση του, αφού πολύς κόσμος αρέσκεται στο (όποιο!) παίξιμο του. Είναι ένας θρύλος που μάλλον δεν επιδέχεται κριτική πλέον (να σημειώσω πως ούτε το παίξιμο του με ενθουσιάζει, ούτε ακούω με τις ώρες Floyd- αλλά όπως και να το κάνουμε έχουν κατακτήσει κορυφές που ελάχιστοι μπορούν να ισχυριστούν πως έχουν καν ατενίσει...).

Μην κολλάς σε αυτό... αυτό είναι το απλά μια σημείωση που έβαλα στο τέλος, προσθέτοντας το "θα έλεγε κανείς..." μάλιστα. Αυτό που προσωπικά στηλιτεύω είναι η λογική του "να σταματήσουν να σολάρουν σε σλαπ" επειδή δε μου αρέσουν... Όπως επίσης, και φαντάζομαι θα συμφωνήσεις, υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο "ο Vai δε μου αρέσει", και στο "o Vai να σταματήσει να παίζει έτσι γιατί μας τα πρήζει", ε; :wink:

Γιατί όχι; Μπάσσο εδώ...