NickNT

Γιατί ως γνωστόν, στη μουσική υπάρχουν κανόνες- απαράβατοι! Που νοείται να παίζεις slap στο funk; Δια ροπάλου απαγορεύεται. ¶ντε λίγο, αλλά πρόσεξε μην κάνεις τους άλλους να βαρεθούν- δεν παίζεις ξέρεις για τον εαυτό σου, παίζεις για τους κριτές σου κυρίως. ¶λλωστε το slap δεν σχετίστηκε ποτέ με το funk. Όοοοοοχι, είναι μέρος του death metal. Κάτι τύποι σαν τον Larry Graham, είναι λάθος να συνδέονται με το funk... Επίσης, το να αναφέρεσαι σε μπάσσα είναι εντελώς περιττό και αστείο, αν δεν ξεκινάς με την προ-παραδοχή πως το μόνο πραγματικό μπάσσο είναι το fender jazz bass- άντε και το stingray που σχεδίασε ο Leo. Τώρα βέβαια, κάποιοι φαντασμένοι που πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν κάτι παραπάνω στο μπάσσο από το να παίζουν αυτά που ορίστηκαν, θέσφατα, στις δεκαετίες του 60 και του 70, πάνε σα βλάκες και τα σκάνε σε κάτι άσχετες μάρκες. Πάει λοιπόν ο κάθε άσχετος, και τα σκάει για Tobias neck thru των 3500Ε, ενώ μπορεί κάλλιστα να πάρει τον βασιλιά των οργάνων, το fender jazz. Μην πούμε για κάτι απαράδεκτες μάρκες τύπου Warwick που κάνουν μόνο για το σκυλάδικο. Αυτή είναι εν ολίγοις η κυρίαρχη άποψη εδώ μέσα. Φυσικά, όλες οι άνωθι δηλώσεις δεν είναι σοβαρές, και επ΄ουδενί δικές μου. Αλλά με αυτά που διαβάζω, δε μπορώ παρά να αστειεύομαι. Μα καλά, τόσα φανταστικά όργανα υπάρχουν εκεί έξω, και εδώ μέσα με το που ακούγεται η λέξη μπάσσο, ξεπετάγονται όλοι οι θιασώτες της Fender. Έλεος, καταλάβαμε τι έχετε αγοράσει, αλλά δε μπορεί αυτό να επιβληθεί στο σύνολο των συμμετεχόντων σε ένα forum. Η διαφήμιση, ή η μονομέρεια, έχει και τα όρια της. Και αν κάποιος θέλει να παίξει funk, ας έχει κατά νου πως είναι 90% δάκτυλα, και 10% το όργανο. Αν το έχεις, το έχεις, δε πα να παίζεις με το πιο μεταλλάδικο Ibanez. Ή μήπως δεν έχει τύχει να πάτε σε live και να ακούσετε άθλιο ήχο από fender; Η άποψη μου είναι, για την επαναλάβω, πως όταν κάποιος σκοπεύει να επενδύσει σε ένα όργανο, καλό είναι να δοκιμάσει όσα πιο πολλά μπορεί. Το να κολλά σε "θρύλους" και γενικολογίες, δεν λέει τίποτε, αν δεν το πιάσει στα χέρια του. Και, προς έκπληξη μερικών, υπάρχουν πολλά όργανα των 1500/ 2000Ε που δεν είναι για πέταμα- αντίθετα, έχουν ένα απίστευτο εύρος ήχων και δυνατοτήτων. Μην αναφερθώ στο ζήτημα του playability. Όποιος παίζει full time μπάσσο και το αγαπά ως όργανο, και δεν το βλέπει λειτουργιστικά, φαντάζομαι το καταλαβαίνει αυτό- όπως και το ότι δε μπορείς να έχεις τα πάντα από ένα και μόνο όργανο...

Η δική μου θέση, γενικά, είναι πως τα active είναι μακράν πιο ευέλικτα όργανα. Από κει και πέρα, μήπως θα έπρεπε να δοκιμάσεις και μερικά άλλα όργανα πέραν αυτών των 2, προτού καταλήξεις; Φυσικά, το όνομα Fender Jazz είναι πολύ ελκυστικό, αλλά μπορεί να εκπλαγείς από το πόσο καλύτερα, ανάλογα με τα γούστα, μπορεί ένα άλλο όργανο να προσφέρει μεγαλύτερο εύρος ήχων- αυτών που θέλεις βέβαια περιλαμβανομένων. Εκτός κι αν το έχεις ψάξει ήδη βέβαια- άρα ξέχνα τα άνωθι. Από την άλλη, εάν είναι τέτοια η προσέγγιση σου που υπαγορεύει χρήση ενός fender, τότε η προσωπική μου, και μόνο, άποψη είναι πως η active προενίσχυση σου λύνει τα χέρια σε αρκετές περιπτώσεις...

Ok, γίνεται light και off- topic, αλλά μου τα στείλανε- εγώ φταίω; 9string: 11string: Και λίγο sting με πολλές χορδές: ¶ντε, καλές αγορές... the sky's the limit, που λένε και οι φίλοι μας οι διαφημιστές...!

@ fleamail Αν δεν θεωρείς τους Patitucci, Burbridge και Wooten μπασσίστες, τότε υποτιμάς όσο δεν πάει το όργανο αυτό- κατά τη γνώμη μου. Αν περιορίζεις τη χρήση του στη μουσική, αγνοώντας το τεράστιο εύρος εκφραστικότητας που μπορεί να προσφέρει το έγχορδο αυτό, είναι δικαίωμα σου- αλλά προφανώς διαφωνώ όσο δεν πάει. Ευτυχώς ο κόσμος του μπάσσου, καθώς και οι συνεργάτες μου, έχουν αντίθετη γνώμη. Ούτε, στην τελική, θα απολογηθεί κανείς επειδή είναι μπασίστας που σολάρει στο 23 τάστο.. είναι το όργανο του, και θα το πάει όσο πιο μακριά μπορεί. Έχει τεχνική, και δεν γουστάρει την κιθάρα- τι θα κάνουμε, θα τον καταδικάσουμε;!; Ή μήπως, έστω και στο upper register του 6χορδου, ο ήχος είναι ίδιος με τις κιθάρας;!; Αναφορικά με τη στοιχειοθέτηση της ανωτερότητας κάθε προσέγγισης- για μένα απλά ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ! Δεν υποστηρίζω πως το 4χορδο είναι υποδεέστερο. Είμαι της λογικής να επιλέγει ο καθένας ό,τι τον βολεύει. Για αυτό θεώρησα ακραίες τις δημοσιεύσεις σας. Δεν κατηγορώ κανέναν που παίζει με 4χορδο- αυτή είναι η διαφορά μας. Χάριν επιχειρήματος, ανέφερα απλά πως όταν κάποιος καταφέρεται εναντίον 5-6χορδων, θα μπορούσε κάλλιστα να ελεγθεί κατά τον ίδιο τρόπο. Αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν εξ'ίσου λάθος. ¶ρα, δεν θα ολίσθαινα ποτέ στο ατόπημα του να υποστηρίξω πως ένα 5-6χορδο πλεονεκτεί ντε και καλά- για αυτό λοιπόν δε μπορώ να δεχθώ το αντίθετο. Groove έχουν και μπάντες όπως οι jamiroquai, των οποίων οι μπασογραμμές ενίοτε είναι πολύπλοκες, και χρησιμοποιούν μεγάλο εύρος της ταστιέρας (ιδίως ο Zender). Α, ως προς το slap που αναφέρθηκε, προφανώς και το 4χορδο αποτελεί απολύτως επαρκή, και ενδεχομένως πιο βολική, λύση. Τα 5-6χορδα για άλλο λόγο χρησιμοποιούνται. Επίσης, ποτέ δεν θα κατηγορήσω κάποιον που παίζει απλά, πλην όμως σωστά ή groovy. Απλά εγώ το βαριέμαι από ένα σημείο και μετά... μου αρέσει η ποικιλία, και με απωθούν οι δογματισμοί σχετικά με τις δυνατότητες κάθε οργάνου- ας το πάει έκαστος ημών όσο μακριά θέλει. Και ναι, είναι μαγκιά να παίζεις 4 ώρες με το σωστό groove. Αλλά πιο μαγκιά είναι να κάνεις αυτό, συν μερικά κολπάκια ακόμη- από "σωστούς" πλην "τυπικούς", έχουμε χορτάσει. Ή μήπως θα πήγαινε κανείς να δει τον Κιουρτσόγλου αν η τεχνική του ήταν επιπέδου Sting (ως μπασσίστας, όχι ως συνθέτης προφανώς)... Για να καταλήξω: η άποψη πως όταν ξεπεράσεις κάποια όρια (που θέτει ποιος αλήθεια) παύεις να είσαι μπασσίστας, για μένα είναι εξόχως περιοριστική, και σίγουρα δεν μπορεί να αποτελέσει θέσφατο. Ως προς το σχόλιο της φιλτροχοάνης, θα το πω όσο πιο σταράτα μπορώ. Για να δεχτώ έτσι αδήριτα τέτοιες απόψεις, υποθέτω πως αυτός που τις υποστηρίζει τόσο σθεναρά, είναι σε θέση να αποδείξει με το παίξιμο και την τεχνική του ότι βαδίζει στον ορθόδοξο κατά τον ίδιο δρόμο. Το να ψέγει όμως μπασσίστες σαφώς ανώτερης τεχνικής και μουσικότητας (φυσικά δεν εννοώ εμένα) επειδή επιλέγουν 5 ή 6 χορδές, χμμ... μου ακούγεται κάπως (..................). Ως προς τα Musicman, σίγουρα Stingray, και θα έλεγα με 3-band active EQ. Πιθανόν, το επόμενο μου μπάσσο (4άρι ή 5άρι...). Βέβαια, γούστα είναι αυτά.

Το να πει κάποιος πως όποιος παίζει με 5χορδο ή 6χορδο δεν ξέρει να χρησιμοποιήσει το 4χορδο, ισούται με το να ισχυριστώ εγώ πως όσοι επικρίνουν τα εν λόγω μπάσα είναι απλά ανίκανοι να αξιοποιήσουν τις παραπάνω χορδές. Γιατί δεν αναφέρετε τόσους σπουδαίους μπασσίστες που παίζουν με 5χορδα και 6χορδα; Μήπως οι Wooten, Patitucci, Oteil Burbridge και λοιποί είναι τίποτα τυχάρπαστοι, ανάξιοι αναφοράς; Οκ, κάποιοι προτιμούν 4χορδο. Κάποιοι αδυνατούν να σλαπάρουν σε περισσότερες χορδές. Κάποιοι θεωρούν πως μόνο τα δικά τους μπάσα ηχογραφούν καλά, ενώ οι κουτόφραγκοί έξω κακώς χρησιμοποιούν μπάσα με περισσότερες από 4 χορδές, και δη σε κορυφαίες παραγωγές. Το πού στοιχειοθετούνται όλα αυτά θα ήθελα να ξέρω... ή μήπως επειδή "εμείς" παίζουμε με 4χορδο, προφανώς έτσι είναι τα πράγματα; Έλεος με τις προσβολές προς πάσα κατεύθυνση. Αν είναι όλοι τόσο σίγουροι για την ανωτερότητα τους πάνω στο μπάσσο, ας πάμε σε ένα jam night να δούμε τι παίζει έκαστος ημών. Επιπλέον, αν διάλεξα το μπάσσο ως όργανο έκφρασης, και έχω την ικανότητα να groovάρω, σίγουρα θα πάρω, εν συνεχεία, το χρόνο μου να σολάρω- που ξέρεις, μπορεί να είναι και πιο ενδιαφέρον από τα σόλο πολλών κιθαριστών του ίντερνετ... Το να υποχρεώσει κάποιος τον μπασσίστα της μπάντας του να τον σιγοντάρει αξιοποιώντας 5 μόνο τάστα- είναι δική τους υπόθεση. Το να εκφέρει γνώμη για το πως πρέπει να παίζουν όλοι μπασίστες, είναι τουλάχιστον ανώριμο. Τέλος πάντων, στη σκηνή κρινόμαστε όλοι... κι εκεί μπορεί να θεσπιστεί κάθε άποψη πολύ καλύτερα από ότι στις δογματικές δημοσιεύσεις. Αλλά το να κατηγορεί κάποιους όσους παίζουν με 6χορδο... αυτό ναι, είναι απωθημένο.

Δυο πραγματάκια: Δεν καταλαβαίνω αυτή την ταύτιση της ηθικής με την λογική "εγώ δουλεύω και πληρώνω για να απολαύσω". Αυτή είναι μια απόληξη ενός συγκεκριμένου οικονομικού συστήματος. Σε μια άλλη ιστορική στιγμή, μπορεί τα πάντα να προσφέρονται αφειδώς σε όλους. Η λογική "δουλεύω= απολαμβάνω" είναι ένα κατασκεύασμα. Τίποτε παραπάνω. Μη μπλέκετε οικονομία με ηθική. Από κει και πέρα, τα πνευματικά δικαιώματα είναι ένα ζήτημα. Εγώ, για παράδειγμα, επενδύω τη ζωή μου (και καλά!) στον ακαδημαϊκό χώρο. Όποια είναι τέλος πάντων η παραγωγή μου, δεν είναι προς πώληση, αλλά ένα πνευματικό προϊόν που (λέμε τώρα!) προάγει τον επιστημονικό (ή τεχνικό) πολιτισμό. Αυτά είναι ιδεατά πάντα, και δεν αφορούν ντε και καλά εμένα, απλά έτσι υποτίθεται πως δουλεύουν τα πράγματα. Ομοίως λοιπόν και η μουσική, καθώς και η σχέση μου με αυτή ως μουσικός. Τι να κάνουμε δηλαδή, είναι γνωστό τοις πάσι πως όσοι ασχολούνται με μη υλικά αντικείμενα, είναι δύσκολο να ποσοτικοποιήσουν το έργο τους. Πολλώ δε όταν υπάρχει υπερ- προσφορά (περισσότεροι ακαδημαϊκοί και μουσικοί παρά υδραυλικοί!). Και το κόστος; Οι αμοιβές; Ωραία λοιπόν, πόσα ευρώ από τα 20 πάνε στο κόστος και τις αμοιβές των εμπλεκομένων (κι όχι παρατρεχάμενων);;; Είναι δυνατόν να πληρώνει κανείς 20Ε για προχειροδουλειές στο Cubase ή τις άθλιες συνθέσεις που ακούγονται κατά κόρον; Όταν σε κλέβουν... κάνεις το ίδιο. Και στην τελική, πάρτε το χαμπάρι: Το να αγοράσει ο άλλος το CD είναι κάτι το οποίο στις μέρες θα του το εμπνεύσεις- δε μπορείς να τον αναγκάσεις, γιατί ήδη τον κλέβει η δισκογραφική σου (όπως και κλέβει εσένα ως μουσικό). Αν θέλεις λεφτά, c u on the road baby. Θα μας πούνε τώρα πως πεινάνε κι από πάνω- έλεος! Θα επαναλάβω το εξής: για τη συμμετοχή μου στην ακαδημαϊκή έρευνα παίρνω @@. Αλλά όταν αγαπάς κάτι, όπως τη μουσική, δεν κλαίγεσαι, ούτε κοροϊδεύεις τον κόσμο για το μεγαλείο του δημιουργήματος σου (ειδικά σήμερα που σε 24 ώρες ηχογραφείς 12 κομμάτια). Η υποκρισία να έχει και κάποια όρια- αλλιώς καθίσταται απροκάλυπτη η πλεονεξία και η αμετροέπεια. Από την άλλη, βιώνουμε μια επανάσταση. Κάποιοι θίγονται- αλλά όταν η συντριπτική πλειοψηφία ενός πληθυσμού αποφασίζει και συμφωνεί πάνω στην διακίνηση των πνευματικών δημιουργημάτων, ουδέν αμιγώς οικονομικό συμφέρον μπορεί να σταθεί εμπόδιο. Είπαμε, επανάσταση...

Πρώτο post για μένα... Κι εγώ επίσης όταν γράφω στον Η/Υ χρησιμοποιώ όσο περισσότερο την τεχνολογία, για να βγάλω κάτι διαφορετικό από αυτά που παίζω με μια "φυσική" μπάντα. Από την άλλη, θεωρώ πως χάνεται μεγάλο μέρος του συναισθήματος όταν δεν έχεις στο τελικό αποτέλεσμα την προσωπικότητα διαφόρων μουσικών, που καθείς με το όργανο του δίνει το "κάτι παραπάνω". Ίσως η αλληλεπίδραση με ανθρώπους δημιουργεί αυτό το αδιόρατο "κάτι παραπάνω" στον τομέα του συναισθήματος και του μουσικού αποτελέσματος- ναι μεν απροσδιορίστο, αλλά εν τέλει ένα σύνολο που είναι πολύ περισσότερο από το άθροισμα των μερών... Εξ΄ου και η αγάπη μου για τα τζαμαρίσματα, έστω και αν δεν υπάρχει ο στόχος και η συγκέντωση που διακρίνει της προσωπικές συνθετικές μας προσεγγίσεις... Κατά συνέπεια, με εξαιρέσεις φυσικά, θεωρώ αναντικατάστατη την φυσική παρουσία των μουσικών- τουλάχιστον σε αυτά που μου αρέσει να ακούω. Θεωρώ πιο φτωχό το αποτέλεσμα- όχι από όλες τις έννοιες, αλλά από την πλευρά της ποικιλομορφίας των συναισθημάτων (και πάντα υπό ιδεατές συνθήκες φυσικά). Κάθε αντίθετη γνώμη δεκτή και σεβαστή βέβαια- άλλωστε, σε στιγμές με ενθουσιάζει η ηλεκτρονική μουσική...