NickNT

@ maidenas Ναι, odyssey είναι το μπάσσο. Βασικά δεν θα έλεγα ότι έχω βρει τον ήχο μου σε φάση ηχογράφησης στο σπίτι (στο στούντιο είμαι αρκετά υπάκουος στις προτάσεις των ηχοληπτών- χαχαχα), καθώς διαφέρει πάρα πολύ από τον live ήχο (π.χ. τα μεσαία δε "γράφουν" τόσο ωραία στο recording κατά τη γνώμη μου). @ om Nice tracks, τώρα είμαστε και friends! @ lambrossg Ε, κάθε όργανο έχει το ρόλο του, αλλά για χαβαλέ όλα γίνονται! Thanx!

Αν και μπασσίστας (lol) θα συμφωνήσω απόλυτα... όποτε πηγαίνω σε live, εντυπωσιάζομαι πλέον κυρίως από πληκτράδες που έχουν ΉΧΟ, εκμεταλλευόμενοι σε μεγάλο ποσοστό τόσο την πρόοδο των synths, αλλά και τις σύγχρονες κατευθύνσεις της εμπορικής μουσικής! Δε λέω, ωραία τα hammonds και τα φρενήρη σόλο, αλλά αυτά δεν παύουν να είναι παρά ένα μικρό μέρος των απαιτήσεων που καλείται να καλύψει ένας πληκτράς! Επαναλαμβάνομαι, και τονίζω πάλι πως τον τελευταίο καιρό με έχουν εντυπωσιάσει πληκτράδες με όμορφο ήχο και όχι τις τυπικές (έστω και τεχνικές) προσεγγίσεις... στα αυτιά μου είναι "προστιθέμενη αξία" σε μια μπάντα!

Καθώς όλοι γνωρίζουμε ότι τέτοιες μέρες που δεν έχεις να κάνεις τίποτα κυριολεκτικά λιώνεις, είπα να κάνω το εξής πείραμα: Να κάνω ένα σχετικά "κιθαριστικό" κομμάτι μόνο με μπάσσο! Έπαιξα λίγο με το guitar rig και το artist grooves, και έγραψα ό,τι μου ήρθε στο μυαλό. Πιο πολύ για την πλάκα μου (άλλωστε ένα 3ωρο μου πήρε) το ανέβασα στο myspace μου, και δράττομαι της διαδικτυακής ευκαιρίας που προσφέρει το noiz να πάρω μια δεύτερη γνώμη σχετικά με το πως ακούγεται! Να σημειώσω πως τα περισσότερα είναι first take, και πως το ύφος αυτό είναι σχετικά μακριά από αυτά που παίζω (ιδίως σε live, μιας και για σύνθεση που χρόνος!). Well, κάθε σχόλιο αρνητικό ή μή ευπρόσδεκτο- άλλωστε δεν είναι κάτι σοβαρό! Σας ευχαριστώ! Το κομμάτι είναι το 1ο (Levels Of The Psyche) στο myspace μου: www.myspace.com/nicknt

Αναφορικά με αυτό που αναφέρει ο blue και οι υπόλοιποι άνωθι- δηλαδή την αντιμετώπιση από τους μαγαζάτορες: Θυμάμαι πως είχα συνοδεύσει έναν φίλο μου που ήθελε να αγοράσει μπάσσο στα καταστήματα της Αθήνας. Ο ίδιος δεν είχε αγγίξει ποτέ το όργανο (αλλά πολύ άμεσα απέκτησε οικειότητα!), και ως συνέπεια ήθελε την όποια γνώμη μου. Θέτοντας εξ'αρχής το χαμηλό budget, αλλά και δεδομένου πως ο φίλος μου δήλωνε εξ'αρχής την άγνοια του, οι υπάλληλοι (πλην δύο περιπτώσεων- ο ένας ήταν στο Νάκα και ο άλλος ένας ιδιοκτήτης φίλος μου) μας αντιμετώπιζαν αρκούντως υπεροπτικά. Εκπληκτική έλλειψη διάθεσης κτλ κτλ! Τέλος πάντων, για να μη δώσω αρνητική διάσταση στο θέμα κατηγορώντας ανθρώπους που ίσως δε φταίνε, όταν τέλος πάντων διαπίστωσαν πως λίγο πολύ είμαι μπασσίστας, μου ζήτησαν συγγνώμη! "Δεν φαντάζεσαι τι περνάει κάθε μέρα από εδώ" κτλ κτλ. Δεκτόν, αλλά υποθέτω πως είναι λάθος να κρίνεις "με το μάτι". Αντίστοιχα, σε πολλές άλλες περιπτώσεις (αμιγώς προσωπικές και ανθρώπων που συνεργάζομαι) ο διαχωρισμός επαγγελματία και μη υπάρχει! Διαφορετική αντιμετώπιση, άλλο επίπεδο συνεννοήσης... Κατά τη γνώμη μου πάντως, καταλαβαίνω την όποια μικρή επιφύλαξη των υπαλλήλων... πολλοί θέλουν να περάσουν ένα πρωινό παίζοντας για την πλάκα τους με ακριβά όργανα, και κάπου πρέπει να υπάρξει ένα φιλτράρισμα- θεωρητικά πάντα. Γιατί στην πράξη οφείλεις ως κατάστημα να σεβαστείς όλους τους πελάτες με τον ίδιο ακριβώς τρόπο...

Κρίνοντας από την προσωπική μου εμπειρία, η αγορά κινείται περισσότερο από τους bedroom players, κυρίως λόγω της αριθμητικής τους υπεροχής. Άλλωστε, οι περισσότεροι επαγγελματίες που έχω δουλέψει, έχουν συγκεκριμένες άκρες που βρίσκουν εξοπλισμό, και από την άλλη δεν αγοράζουν διαρκώς ό,τι θεωρούν πως πιθανόν να τους κάνει να ακούγονται καλύτεροι- αποδίδοντας δηλαδή διάφορα ζητήματα ήχου αποκλειστικά στον εξοπλισμό τους... Βέβαια, υπάρχουν και "καμένοι" pros και semi-pros, αλλά έχω την εντύπωση πως δεν ασχολούνται διαρκώς με το αν το τάδε ή το δείνα είναι καλύτερο (κιθάρα, ενισχυτής, εφέ κτλ). Ίσως είναι πιο κατασταλαγμένοι... Από την άλλη, αυτή η εντύπωση μου ίσως οφείλεται στο ότι γνωρίζω περισσότερο τα του μπάσσου, όπου οι αγοραστικές επιλογές στη χώρα μας (αλλά και στην Ευρώπη εδώ που τα λέμε) είναι λίγο περιορισμένες σε σχέση με τις ΗΠΑ. Ή για να το θέσω αλλιώς, ανάμεσα στους γνωστούς μου, οι bedroom players τρώγονται συνέχεια με το θέμα του εξοπλισμού... Άνευ οιασδήποτε επιφύλαξης, μπορεί να κάνω κάλλιστα λάθος- μιλάω μόνο σε επίπεδο εντυπώσεων!

Βέβαια, για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο η εν λόγω κάρτα αναγνωρίζεται από το Cubase SX3 σε περιβάλλον Vista! Με λύπη διάβασα στα διάφορα fora πως δεν υπάρχουν drivers για Vista, όταν παρέλαβα ένα νέο laptop που ήθελα να χρησιμοποιήσω για ηχογραφήσεις live, αλλά παρόλα αυτά κατάφερα τελικά να την αξιοποιήσω! Ως συσκευή ήχου φυσικά δεν υπάρχει για τα windows vista, ούτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί για αναπαραγωγή ήχου (βλ. media player), αλλά το Cubase αναγνωρίζει τους Satellite Asio Drivers και δουλεύει κανονικά. Με παίδεψε λίγο στην αρχή γιατί θυμάμαι πως δοκίμασα (και κατήργησα) διάφορες εκδόσεις drivers για xp, μέχρι που κάποια στιγμή εγένετο το θαύμα...

Προσωπικά μου φάνηκε εξαιρετικός! Παίζει ορισμένα licks που είναι φανταστικά, και έχει πολύ καθαρό παίξιμο- κάτι που είναι πιο δύσκολο ακόμη και από αυτά που παίζει. Γιατί όσο και να μπορείς με κάποια μελέτη να φτάσεις να παίζεις ορισμένα από αυτά (λέμε τώρα), είναι τοοοοοοοοοόσο καλοπαιγμένα και άψογα που... μου πέφτει το σαγόνι!!! Θυμάμαι που ο Χρήστος που έχει το ωδείο μου είχε βάλει στο αυτοκίνητο το cd του Σωτήρη, και είχα θαυμάσει τα φανταστικά του παιξίματα- ό,τι και να λέμε ο άνθρωπος κατέχει το όργανο σε ύψιστο βαθμό! Οκ, προφανώς είναι showcase το συγκεκριμένο κομμάτι, αλλά αυτός είναι ο σκοπός ύπαρξης του και ως προς αυτό είναι άψογο! Τέλος πάντων, εκφράζω απεριόριστο θαυμασμό για τον περί ου ο λόγος μπασσίστα, και είμαι σίγουρος πως αν θέλει να παίξει απλά και με συναίσθημα, θα το καταφέρει καλύτερα από όλους μας! Αυτά είναι...

Πολύ καλή επιλογή και πολύ όμορφη εκτέλεση! Συγχαρήτηρια! Α, όσο για τα λάθη που αναφέρεις πάνω είναι πρακτικά ανύπαρκτα μπροστά στο όλο σύνολο! Πολύ ωραίο... πάω να ξεθάψω το Aegis τώρα- lol!

Είδα το βίντεο στην αρχή του νήματος... σοκαριστικό. Απίστευτος άνθρωπος... ό,τι και να πεις κανείς περί αυτού του θέματος είναι μάλλον μάταιο, καθώς υποθέτω πως όλοι μας κάναμε τις ίδιες σκέψεις. Νομίζω όμως ότι ξέρω πλέον τι θα απαντώ στο ερώτημα "ποιον κιθαρίστα θαυμάζεις περισσότερο".

Αναφορικά με την ME50B... Κατά τη γνώμη μου, μπορείς να πετύχεις αρκετά πράγματα, με την προϋπόθεση ότι θα το ψάξεις λίγο παραπάνω... ...αλλά synth ήχο κοντά σε αυτό που έχεις στο μυαλό σου το βλέπω πάρα πολύ δύσκολο! Μπορείς να φτιάξεις patches με συνδυασμούς που θα ακούγονται αρκετά ενδιαφέροντες, αλλά τα default synths είναι "πριόνια". Από κει και πέρα, αν πάρεις ένα πεταλάκι bass synth, δεν θα το βαρεθείς εν καιρώ; Προσωπικά έχω βαρεθεί όλα τα εφέ σε βάθος χρόνου... No prob να δοκιμάσεις την δική μου ME50B αν δεν τη βρεις διαθέσιμη στα μαγαζιά- αν θέλεις να έχεις ιδία άποψη.

Nice! Παράξενο μεν (πολύ παράξενο αυτό το panning, πραγματικά!), αλλά για κάποιο λόγο μου άρεσε ως άποψη. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο μου δημιουργείται η αίσθηση πως ταιριάζει στο ύφος της σύνθεσης... Anything goes, τελικά...

@ menelaos Αυτό που έγραψα απηχεί κατά βάση την δική μου στάση απέναντι σε αυτό που "παράγω" (λέμε τώρα!)- φυσικά δεν θεωρώ πως όλοι οι "δημιουργοί" συμφωνούν. Δεδομένου όμως πως προς τα εκεί φαίνεται να κινείται η κατάσταση, τουλάχιστον κατά ένα μέρος, ίσως χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε πόσο δυσκολεύουν τα πράγματα... Άλλωστε, στην άνωθι δημοσίευση δεν εστιάζω τόσο στο να υπερασπιστώ τη σημερινή κατάσταση, όσο στο ότι εφ'όσον αυτή έχει διαμορφωθεί έτσι, τότε πρέπει να αναπροσαρμόσουμε τη σκέψη μας έναντι αυτών των θεμάτων. Η διαφορά υλικού και άυλου είναι δεδομένη- αλλιώς αντιμετωπίζεται ο κλέφτης ακόμη και μιας σάλτσας knorr στο σούπερ μάρκετ (διαχρονικά μάλιστα) και αλλιώς αυτός που κατεβάζει mp3 (όχι κολάσιμο, ούτε καν επιλήψιμο δεν είναι). Άρα, αναγωγές του τύπου downloading=ληστεία απλά είναι εκτός τόπου και χρόνου (δεν το λέω ειρωνικά, το λέω κυριολεκτικά!). Όχι τόσο για το ηθικό του πράγματος, το οποίο δέχομαι, αλλά γιατί έτσι διαμορφώνει τις τάσεις το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Σαν το προγαμιαίο σεξ (κάποτε) ένα πράγμα (lol!). Και εντελώς φιλικά φίλε Μενέλαε, καταλαβαίνω μεν πως προτιμάς να βγάζεις χρήματα ως μουσικός παρά ως φυσικός, αλλά σκέψου το εξής: αν από τις ίδιες τις εξελίξεις (τη συμπεριφορά ολόκληρης της κοινωνίας δηλαδή) ο χώρος πάψει να είναι προσοδοφόρος, δε μπορείς να αξιώσεις ντε και καλά να ποινικοποιήσουμε αυτές τις αλλαγές επειδή προτιμάς να είσαι μουσικός και όχι φυσικός! Σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει μια στάθμιση: αν αποφασιστεί πως η μουσική θα αποτελεί δωρεάν πνευματικό αγαθό, όπως η ακαδημαϊκή γνώση, τότε δε μπορεί ουδείς να ανακόψει αυτή την πορεία προς όφελος μιας επαγγελματικής κατηγορίας. Ελπίζω να μη με παρεξηγήσεις, και φυσικά να διευκρινήσω πως δεν υποστηρίζω πως αυτή η εξέλιξη είναι η ιδανική. Ίσως μάλιστα κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου- η αλήθεια είναι στη μέση. Άλλωστε, άλλο η διάθεση σε ιδιώτη της μουσικής (πόσα βγάζουν τελικά τα συγκροτήματα από αυτό; Ψίχουλα μήπως;) και άλλο οι ζωντανές εμφανίσεις και η εμπορική χρήση της για άλλους σκοπούς (π.χ. τηλεόραση) όπου τα λεφτά είναι ακόμη πολύ καλά (ζήτω και η ΑΕΠΙ- λολ!). Τέλος, ας δηλώσει ο κάθε συμμετέχων την ιδιότητα του, ώστε να ξέρουμε πόσο αντικειμενικός είναι απέναντι σε αυτό το θέμα (δεν θα ρωτούσαμε π.χ. έναν πεταλωτή για το αν πρέπει να επιτραπούν τα αυτοκίνητα, ε;). Άμα θίγεται η τσέπη μας, εύκολα αρνούμαστε να δούμε την ίδια την πραγματικότητα. Edit: βέβαια, από την άλλη, έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέμε κτλ κτλ! Σωστό κι αυτό...

Α γεια σου! Φυσικά δεν αμφισβητεί κανείς την ταύτιση αυτών των δυο για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά όπως φαίνεται από τις εξελίξεις κάτι τέτοιο δεν ισχύει πλέον... Επίσης, δεν καταλαβαίνω γιατί παραγνωρίζεται το γεγονός πως δε μπορούμε να μιλούμε για τα ψηφιακά αγαθά με όρους υλικών (αναλογικών- lol!). Το ότι διαμορφώθηκαν τον προηγούμενο αιώνα (καλό ε; ) κάποιες συγκεκριμένες συνθήκες διακίνησης των πνευματικών αγαθών (με υλικούς όρους) δε σημαίνει πως αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος ανταλλαγής μουσικών προϊόντων! Και στην τελική, αν το καλοσκεφτεί κανείς, είναι και στο χέρι των καλλιτεχνών να επιλέξουν πως θα διανείμουν τα προϊόντα τους. Και αν είναι εύκολο για τον JK (των Jamiroquai) να δηλώνει απηυδισμένος από την εταιρία του και να πως σκοπεύει να διαδώσει δωρεάν τη μουσική του (βλ. Prince), το ίδιο εύκολο είναι και για μένα να διαθέσω ό,τι γράφω δωρεάν σε οποιονδήποτε- μάλιστα με τιμάει αυτό! Και να κάνει κάποιος download τα κομμάτια που κάποτε κυκλοφορήσαμε με δισκογραφική, χαρά μου! Δεν τρέφω αυταπάτες! Μπορεί κάποτε να ονειρευόμασταν πως θα ζήσουμε από αυτό το πράγμα, αλλά πλέον ξεπεραστήκαμε από τις εξελίξεις. Υπάρχουν και τα live βέβαια, οπού εκεί πληρώνομαι, αλλά αν πάλι δεν θέλετε να πληρώσετε για να δείτε live μουσική, τότε είναι πάλι ok! Θα παίξω δωρεάν για πάρτη μου- νόμος προσφοράς και ζήτησης! Φυσικά, δεν είναι τόσο μονοσήμαντα τα πράγματα, και καταλαβαίνω τις θέσεις του Wow!- έστω και αν δε συμφωνώ. Νομίζω πως τελικά το ακροατήριο θα διαμορφώσει τις συνθήκες, και αν (μας) βγει σε κακό, τότε θα αρχίσουμε πάλι να αγοράζουμε cd. Και μια τελείως προσωπική θέση: εφ'όσον η δουλειά μου στο ακαδημαϊκό πεδίο είναι ελεύθερη προς χρήση από οποιονδήποτε, χωρίς να αξιώνω οικονομικές απαιτήσεις για τον όποιο μόχθο μου και τα όποια έξοδα, υποθέτω πως ένα αντίστοιχο μοντέλο μπορεί να εφαρμοστεί στο πεδίο της μουσικής. Προφανώς αυτό χωρά αρκετή κουβέντα ως προς το πως θα μπορούσε να εφαρμοστεί, και για αυτό δεν το προβάλλω ως επιχείρημα...

Το ίδιο πρόβλημα το ξεπέρασα με αυτόν ακριβώς τον τρόπο! Καλή τύχη.

Το κλασικό θέμα γύρω από τον ρόλο του μπάσσου... μια συζήτηση μάλλον άσκοπη, δεδομένης της απροθυμίας μας να μετακινηθούμε από τις απόψεις μας. Αυτό όμως που έχω να πω είναι πως τόσο εγώ προσωπικά όσο και ο κόσμος στα live χαιρόμαστε τα σόλο στο μπάσσο, και ουδείς χαλιέται. Ιδίως σε 3-4-5 ώρες λάιβ, είναι πολύ ευχάριστο να ξεφεύγει το μπάσσο από τον υποτιθέμενο ρόλο του... Δυστυχώς ή ευτυχώς ψηφίζω υπέρ της πολυδιάστατης προσέγγισης στο όργανο (και όχι μόνο στο περί ου ο λόγος), και νομίζω πως αυτό εκτιμάται από τους ακροατές, οι οποίο μάλλον κουράζονται από τις μονολιθικές προσεγγίσεις. Τέλος πάντων, αυτό το feedback λαμβάνω, και δε βρίσκω κανένα μα κανένα λόγο να υιοθετήσω δογματικές απόψεις που απλά στην πράξη δεν δουλεύουν. Τώρα για το recording, αλλάζουν τα πράγματα... αλλά κι εκεί υπάρχει αρκετός χώρος για να ξεφύγει κανείς από τα τετριμμένα! Από την άλλη, μπορεί κανεις να παίζει όπως έπαιζαν πριν 40 χρόνια- όπως ικανοποιείται κανείς, δεν υπάρχουν κανόνες. Βέβαια, μιας που το έφερε η κουβέντα, οι κοντραμπασσίστες πριν της έλευσης του ηλεκτρικού μπάσσου δεν έπαιζαν τόσο απλά, ούτε μόνο στα 5 πρώτα ημιτόνια των 2 πρώτων χορδών... Τέλος πάντων, επειδή δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ακροατές (lol!), το κριτήριο μας δεν θα έπρεπε να είναι κάποιος δογματικός κανόνας, αλλά το τι δουλεύει καλύτερα: άλλες φορές το πολύ απλό παίξιμο, και σε σημεία το πιο φαντεζί. Μπορεί σε 5-10 χρόνια να έχω άλλη γνώμη, αλλά αυτή η υβριδική προσέγγιση μου φαίνεται πιο ισορροπημένη!

Από τη στιγμή που αφήνουμε κατά μέρους τεχνικές όπως του Gary Willis, τότε στην προηγούμενη χορδή... το να έχεις τον αντίχειρα μόνιμα στην "κορυφή" του μαγνήτη, με συνέπεια να αιωρείς τρόπο τινά τα υπόλοιπα δάκτυλα σου, δε νομίζω πως συγκαταλέγεται στις "σωστές" τεχνικές- χωρίς να θέλω να γίνομαι απόλυτος. Από την άλλη, παρόλο που σε επίπεδο διδασκαλίας και μάθησης είναι "υποχρεωμένος" κάποιος να ακολουθεί κάποιες αποδεδειγμένα σωστές τεχνικές, δε μπορώ να αρνηθώ το ότι ο καθένας έχει το προσωπικό του κριτήριο και βολεύεται με διαφορετικό τρόπο! :D Α, μόλις είδα πως ο pastelius έχει αντίθετη άποψη περί των αιωρούμενων δακτύλων! Φαντάζομαι ο καθένας επηρεάζεται και από τον δάσκαλο του κτλ- ;)

Για τα υπόλοιπα που θέτεις, μάλλον χρειάζεται αρκετή σκέψη για να μαζέψω σε συνεκτική μορφή την άποψη μου! Αλλά ως προς αυτό, μη σε ανησυχεί καθόλου. Δε νομίζω να υπάρχει έξω ηχολήπτης που θα αρνηθεί να κάνει το αυτονόητο! Είναι υποχρέωση τους, και όλοι όσοι ξέρω το κάνουν άνευ δυσαρέσκειας. Τώρα αν πέσεις στην περίπτωση... τι να πω!

Εεε, όταν γυρίσω Ελλάδα θα δοκιμάσω να γράψω ένα track μπάσσου- μην είσαι ανυπόμονος όμως!!!

Ευχαριστώ για τα σχόλια! Και κυρίως για την υπομονή να το ακούσετε...! Ως επί το πλείστον χρησιμοποίησα μια Boss ME50B πεταλιέρα, και από κει και πέρα ένα filter που νομίζω λέγεται steptronic (μάλλον). Από επιμέρους εφέ της πεταλιέρας χρησιμοποίησα synth bass, delay, chorus, distortion, octaver, reverb σε σχεδόν τυχαίους συνδυασμούς και αναλογίες μεταξύ τους. Κι έναν πολύ μετριοπαθώς ρυθμισμένο κομπρέσσορα. Έπαιξα όμως αρκετά με το EQ του μπάσσου μέχρι να ακουστούν αποδεκτοί κάποιοι ήχοι. A, επίσης έπαιξα και με πένα (!!!) σε σημεία για να βγει ένας πιο κρουστός ήχος (muted). Βέβαια, γιατί να μπει κάποιος σε κόπο τη στιγμή που υπάρχουν τόσα soft synths- :lol:

Με αφορμή ένα θέμα που άνοιξε ο φίλος fleaman σχετικά με εφέ και μπάσσο, είπα να φτιάξω πρόχειρα ένα track με διάφορα εφέ. Έγραψα λοιπόν τα audio χθες, έπαιξα λίγο με τη μίξη σήμερα, και για χαβαλέ είπα να το ανεβάσω. Όλα τα (χαζό)εφέ, θόρυβοι και ριφάκια είναι από μπάσσο, εξαιρώντας κάποιες πλάτες με pads και τα midi τύμπανα. Βέβαια, οι μπασσογραμμές και το περασματάκι προς το τέλος έχουν φυσικό ήχο... Ως προς το θέμα του mixdown, mastering κτλ μην περιμένετε τίποτα γιατί δεν ασχολούμαι σοβαρά με ηχοληψία και παραγωγή μουσικής μέσω Η/Υ- απλά γράφω που και που μερικές ιδέες. Οκ, κι εγώ προτιμώ (και αγαπώ!) τα synths, αλλά για πλάκα καμιά φορά δεν είναι άσχημο να πειραματίζεσαι. :D Κάθε σχόλιο σοβαρό ή μη ευπρόσδεκτο...! http://www.noiz.gr/modules/My_Uploads/user_folders/NickNT/bassFXfun.mp3

Υπερβολή δεν είναι... οκ, τις πρώτες μέρες θα σε μπερδέψει αρκετά, αλλά μετά από μια-δυο βδομάδες δεν θα έχεις πρόβλημα. Προσωπικά, να φανταστείς, το ίδιο μου κάνει είτε παίζω 4/5/6χορδο, είτε διαφορετικό scale (34' και 35'). ¶ρα, θεωρώ υπερβολή τις γκρίνιες! Πρόσεξε όμως: το συγκεκριμένο έχει πολύ tight spacing, που σημαίνει δυσκολότερο slap. Βέβαια, δεν έχει φτιαχτεί για αυτό το σκοπό, και για αυτό που υποτίθεται πως κάνει (αξιοποίηση και των 6 χορδών/24 τάστων-λολ) είναι οκ! Επειδή έχω το RBX6JM (από σπόντα, αλλά δεν το αποχωρίζομαι!), είναι απίστευτα γρήγορο! Απροσδόκητα καλή Β, αλλά όπως είπα η ταστιέρα είναι εντυπωσιακά γρήγορη! Όμως, έχει ουδέτερο ήχο- ο οποίος σε ηχογραφήσεις βγαίνει πολύ καλός, σε live μου φαίνεται κάπως αποστειρωμένος. Από την άλλη, αυτός είναι ο χαρακτήρας του- ένας ντράμερ/ηχολήπτης που συνεργάζομαι το λατρεύει να φανταστείς...! Για τον αριθμό των χορδών, πιστεύω πως είναι θέμα συνήθειας. Το ερώτημα είναι κατά πόσο θέλεις ένα 6χορδο μπάσσο- θα παίζεις μυστήρια chords και ατέλειωτα upper register σόλο; Αυτό το ξέρεις μόνο εσύ και δεν παίρνω καν θέση...! Πάντως καλές κριτικές έχουν πάρει τα RBX6JM, ιδίως στον κατασκευαστικό τομέα. Θα σου έλεγα όμως να τσεκάρεις και κάποια ibanez 6χορδα, στα ίδια λεφτά, τα οποία μου άφησαν καλές εντυπώσεις. Από κει και πέρα, αν σκοπεύεις να παραγγείλεις από έξω κτλ, οι προτάσεις είναι άπειρες! Το θέμα είναι πως, φαντάζομαι, είναι δύσκολο να πάρεις γνώμες μιας και δεν είναι και η πιο δημοφιλής επιλογή το 6χορδο. Έχε μου εμπιστοσύνη πάντως- δεν είναι τίποτα, ένα απλό μπάσσο είναι. Λίγες μερούλες και συνήθισες. Το γιατί να πληρώσεις όμως για +2 χορδές είναι ερώτημα που μπορεί να απαντηθεί μόνο από σένα...

Το Sovereign αν δεν κάνω λάθος ήταν από τα κλασικά μοντέλα της γερμανικής Esh. Νομίζω πως είναι "επιθετικά" ροκ μπάσσα, και παλιά είχαν αρκετά καλό όνομα. Κάποια στιγμή όμως ( σχεδόν; ) σταμάτησε η παραγωγή, και η εταιρία πρέπει να άλλαξε χέρια. Γενικότερα, λέγεται πως έπεσαν τα στάνταρ της, και δεν ξέρω ποιος τα φτιάχνει τώρα και με ποιες προδιαγραφές. ¶ρα, είτε αυτά τα μοντέλα έχουν ξεμείνει από παλιά, είτε πρόκεται για αναβίωση. Στην πρώτη περίπτωση δεν πρέπει να είναι άσχημα- το αντίθετο. Στην δεύτερη, απλά δεν ξέρω. Επειδή όμως δε γνωρίζω και πολλές λεπτομέρειες (δε μπορώ να θυμηθώ καν ποιος μου τα είχε προτείνει πριν κάποια χρόνια ώστε να μάθω κάτι περισσότερο), ψάξε στο νετ να δεις τι λέγεται. Πάντως το επίσημο site δεν υπάρχει πια...

bloody_sunday, σωστός για το ριφ. Συμφωνώ απόλυτα με την προσέγγιση σου! wasted, επίσης πολύ ωραία τοποθέτηση. Δεν έχω κάτι άλλο να πω...

Μια κάπως παράξενη φωτογραφία από live σε εκδήλωση του Soundwave, με ένα odyssey...