NickNT

να το ξαναπώ' date='δε θές δεν ποστάρεις, δεν το παρακολουθείς....και οι νεώτεροι έχουμε δικαίωμα να κάνουμε λάθη...άν με βρίσκεις κουραστικό,σου ζητώ συγγνώμη και σένα[/quote'] Έχω την εντύπωση πως ο Acanthor αναφέρεται κυρίως στο ότι τέτοιες συζητήσεις καταλήγουν σε αντιπαράθεση ιδεολογιών (!) παρά αντικειμενικών επιχειρημάτων- τα οποία, εδώ που τα λέμε, δεν υπάρχουν στο ήχο! Ανούσιο μπορεί να μην είναι το ερώτημα, αλλά σίγουρα δεν πρόκειται να λάβεις απάντηση με ουσία, γιατί απλά δεν υπάρχει! :)

Τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον θα έπρεπε να διευκρινήσω πως έχω γράψει μόνο με active μπάσσα! ¶ρα ίσως από εκεί προκύπτει η όποια διάσταση αντιλήψεων! Υποθέτω επίσης το ότι δεν είμαι επ'ουδενί ηχολήπτης μου καθιστά απαγορευτικό το να προβαίνω σε γενικεύσεις! Πάντως η αμιγώς προσωπική μου εμπειρία έδωσε καλά αποτελέσματα!

Ποιο πήρες αλήθεια, το πρώτο που είχε βγει, ή το V;

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω! Μπορώ να σου στείλω μάλιστα μερικά παλιότερα mp3 που ηχογράφησα καρφί στην κάρτα... ανετότατα γράφτηκε το μπάσσο (αβάσιστα, αγόγγυστα)- ακόμη και σε slap ούτε peaks, ούτε τίποτα. Με το πολυαγαπημένο cubase πάντα...

Ένα odyssey το οποίο θα αποκαλέσω custom απλά και μόνο επειδή δεν έχει κάποια συγκεκριμένη ονομασία, ενώ παράλληλα ο συνδυασμός ξύλων-μαγνητών είναι κάπως διαφορετικός από ότι αναφέρει ο Ιωαννίδης στο site του. Όχι όμως ότι είναι κάτι πιο εξεζητημένο από οποιοδήποτε odyssey. Με βόλεψε πάρα πολύ στα live! Ακριβώς το "σκάσιμο" στο thumbing που έψαχνα τόοοοοοσο καιρό... και είναι και πανάλαφρο, κάτι που εκτιμάς μετά το πρώτο 3ωρο... Ένα Warwick Thumb bolt-on 5άρι- υποθέτω το ξέρετε όλοι άρα δεν έχω κάποιο σχόλιο πέραν του ότι είναι πολύ καλό για fingerstyle αλλά όχι για slap- α, έχει και φοβερή Β παρά το 34'' scale! Ένα Yamaha RBX6JM το οποίο είναι ένα "fun" πολύ γρήγορο 6άρι, φυσικά 35" scale. Για ηχογραφήσεις ενίοτε μπορεί να αποδειχθεί βολικό, καθώς είναι άχρωμο! Θα ζούσα και χωρίς αυτό, αλλά που και που το πιάνω και μου φτιάχνει την διάθεση- είναι απίστευτα ευκολόπαιχτο. Κι ένα washburn XB-400 που ήταν το πρώτο μου μπάσσο (το οποίο είναι πλέον παροπλισμένο...). Προφανώς υπάρχουν πολύ καλύτερα μπάσσα εκεί έξω ανάλογα με τα γούστα- εμένα αυτά με βολεύουν και με καλύπτουν προς το παρόν, καθώς ηχητικά κανένα δεν έχει σχέση με τα υπόλοιπα. Ποιο classic μπορεί να γίνει το odyssey, πιο μοντέρνο το yamaha. Το Warwick είναι απλά Warwick! Προτιμώ το odyssey για ένα μόνο λόγο: έχει πολύ μεγάλο ηχητικό εύρος, και μεταμορφώνεται ο ήχος του ανάλογα με τις ρυθμίσεις (6 ποτενσιόμετρα των οποίων τις ρυθμίσεις ανά περίσταση ακόμη δεν έχω απομνημονεύσει). Δεν λέω, κάποιοι προτιμούν έναν συγκεκριμένο ήχο- αλλά προσωπικά μου αρέσει η ευελιξία και η μεταμόρφωση του ηχητικού χαρακτήρα ενός οργάνου. ¶λλωστε, καρφί στην κάρτα ήχου βγάζει σχεδόν ό,τι ήχο επιδιώκω, χωρίς post-EQ κτλ. Από την άλλη, με ένα οποιοδήποτε μπάσσο γίνεται μια χαρά η δουλειά, φτάνει να σου "κάθεται" καλά. Τα άλλα είναι λεπτομέρειες...

Έμοιαζε, αλλά ήταν Sadowsky. Μοιάζει με Fender, αλλά δεν είναι (για το ασπρόμαυρο 5χορδο δε μιλάμε;). Κάνε στον εαυτό την χάρη και παίξε με πολλά μπάσσα- μην κολλήσεις με trends γιατί είναι κρίμα... Εκτός και απλά θέλεις να είσαι "μέρος του θρύλου"! :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: . Α, τι είναι ο απόλυτος rock metal ήχος; Υπάρχει τέτοιος ορισμός;!;

Αν και δεν θα με χάλαγε να είχε απαντηθεί το ερώτημα σχετικά με το τι θα γινόταν αν το hardware και τα ηλεκτρικά του odyssey έμπαιναν στο thumb (ώστε να δούμε τι γίνεται με τα ξύλα), μπορώ να βγάλω ένα συμπέρασμα: Δεν φταίει κανείς που υπάρχει τέτοια αντιπαράθεση σε αυτό το νήμα, παρά η ίδια η Fender! Αν πουλάει όργανα αξίας 300Ε σε τετραπλάσια τιμή, λογικό είναι να βρίσκονται στα ίδια επίπεδα με τα φθηνότερα!!! Φυσικά, αστειεύομαι...! Δεν παύω όμως να θεωρώ πως κατασκευαστικά τα Fender δεν είναι τα πιο εντυπωσιακά όργανα του κόσμου... Δέχομαι πως ίσως φταίει η ημιμάθεια μου και προσέχω τις λάθους παραμέτρους- άρα δε χρειάζεται να μου το τονίσετε, το καταλαβαίνω από μόνος μου- χαχαχα! ¶λλωστε, θέλω να πιστεύω πως τείνω προς τον μουσικό παρά προς τον ξυλουργό/ κατασκευαστή οργάνων! ¶ρα Squier= Fender μέσες άκρες, αλλά Squier=PRS π.χ.;!; Εγώ λέω μάλλον όχι. Μην πάρετε πολύ σοβαρά τα άνωθι... απλά πιστεύω πως δεν καταλήγουμε κάπου με τέτοιες προσεγγίσεις... Το μόνο σοβαρό που έχω να πω είναι πως όσο και αν διαφέρει κάθε κομμάτι ξύλο από το ομοειδές του, παύει ο ήχος π.χ. της Les Paul να είναι αποτέλεσμα ΚΑΙ του ξύλου που επιλέγεται; Ή κάνω λάθος, και είναι αποτέλεσμα μόνο του hardware; Δυο κιθάρες από το τάδε ξύλο δεν θα είναι πιο κοντά (φέρουσες το ίδιο hardware) με δυο από διαφορετικά ξύλα (επίσης με τα ίδια λοιπά χαρακτηριστικά) ;!; Αν φτιάξω μια les paul από μαόνι και μία από swamp ash, θα ακούγονται ακριβώς το ίδιο, ελέγχοντας τις λοιπές παραμέτρους; Αυτή δεν είναι τελικά η απορία όλων μας;

Να κάνω μια ερώτηση; Χωρίς ίχνος ειρωνείας πάντα- απλά για να καταλάβω, ει δυνατόν, πόσο ακραίες είναι οι δυο αντίρροπες απόψεις που εκφράζονται. Έχουμε ένα μπάσσο με ιδιαίτερα τονικά χαρακτηριστικά- το warwick thumb ας πούμε (που το βλέπω τώρα στα αριστερά μου να παραπονιέται που δεν θα το πάρω στο live απόψε-χαχαχα!). Αν του βάλω πάνω τους μαγνήτες, την γέφυρα, το nut και το preamp EQ του odyssey μου, θα αποκτήσει τον ήχο του; Ή μάλλον, θα πλησιάσει τον ήχο του; Που είναι ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικός προς το παρόν; Προσωπικά, πιστεύω πως οι διαφορές θα είναι εξακολουθήσουν να είναι διακριτές, κατά τον τρόπο που τα μοντέλα της Warwick (σε αντίστοιχη τιμή) διαφέρουν κατά βάση στο ξύλο τους... Θα μου πείτε τώρα πως πρόκεται για δυο διαφορετικά σκάφη- ε, φαντάζομαι πως δεν είναι το σχήμα που παίζει τόσο ρόλο- δεν διαφέρουν και τόσο άλλωστε σε κατασκευαστική νοοτροπία! Ας εστιάσουμε στον ρόλο του ξύλου και μόνο! Αν κρίνετε το παράδειγμα ατυχές, τότε οκ. Δεν παίρνω θέση... απλά νομίζω πως το όλο είναι κατά παραπάνω από το σύνολο των (εμφανώς ή μεταποιήσιμων αν προτιμάτε) μερών του (αυτό κάτι από Καντ δεν θυμίζει;!;), και μέσες άκρες υπάρχει τονική διαφοροποιήση... Έστω ακόμη και αν οι αρμοί στο mechanical joint είναι πιο προσεγμένοι σε ένα όργανο σε σχέση με ένα άλλο... έστω κι αν αυτός που βρίσκεται από κάτω δεν πιάνει την διαφορά, αλλά αυτός που παίζει έχει καλύτερο feeling (ψυχοσωματικά!). Δεν ξέρω από κιθάρες- μόνο από μπάσσο. Και δέχομαι πως τα περισσότερα παίζονται σε ένα φτηνό όργανο- αλίμονο! Αλλά, από ένα σημείο και μετά, το κάτι παραπάνω κοστίζει γιατί κρίνεται σε λεπτομέρειες και διαφοροποιείται με λεπτές (ακριβές) αποχρώσεις. Ποιος ξέρει όμως... Α, μιας που λέτε για αυτοκίνητα... αν βάλετε σε 316 τα μηχανικά μέρη μιας Μ3, θα έχετε όντως μια Μ3; Σε ένα clio του '95 τα μηχανικά μέρη του williams, θα έχετε το williams; Οκ, μην εστιάσουμε στα αυτοκίνητα, ας μιλήσουμε για ξύλα!

Αν σκεφτείς ότι έχω πλέον ένα... μάλλον δεν τα σνομπάρω! Πολλώ δε αν σκεφτείς πως είναι το κύριο μου μπάσσο. Με αυτή την λογική, πρόκειται για το μπάσσο που δεν θα πουλούσα ποτέ- από όσα έχω (ίσως και λόγω του custom του πράγματος)- αλλά όπως και να το κάνουμε, τα Jerzy Drozd είναι πολύ πιο εξωτικά, εντυπωσιακά, και δυστυχώς ακριβά... Εν τω μεταξύ, περνάω σχεδόν κάθε μέρα έξω από το Μάτσικα, αλλά ούτε που φανταζόμουν πως έχει τέτοια μπάσσα εκεί μέσα! Βασικά, είχα την εντύπωση πως έχει μόνο μπουζούκια και μαντολίνα- απίστευτο το ότι στο site του Drozd τον αναφέρει ως αντιπρόσωπο!

A... μόλις έκανες οτιδήποτε είχα στο μυαλό μου (και στο gear list μου) να ταυτιστεί με καυσόξυλο!!! Οκ, δεν έχω ιδέα για το πως ακούγονται, ούτε καν αν θα μπορούσα να εκμεταλλευτώ το πιθανό δυναμικό τους ως όργανα, αλλά είναι πραγματικά έργα τέχνης, και ταιριάζουν τέλεια στον τίτλο του thread- δηλαδή ονειρικά μπάσσα...! Απίστευτος σχεδιασμός και επίπεδο λεπτομέρειας... Θα μου πεις τώρα, έπιπλο αγοράζεις ή μπάσσο; Υποθέτω πως είναι (εμφανισιακά) εντυπωσιακά με τον ίδιο τρόπο που ένα supercar ξεχωρίζει- και δε νομίζω να τον χαλάει κανέναν αυτό...

Με τον σωστό ήχο, το γουστάρω πάρα πολύ... Απαραίτητη προϋπόθεση το "σκάσιμο" στο thumb και τα ισορροπημένα πρίμα στο pop. Με ακρίβεια στο παίξιμο και με το σωστό όργανο (δυστυχώς δεν είναι όλα κατάλληλα για slap), δίνεις μια νέα ρυθμική και ηχητική υπόσταση σε ένα κομμάτι. Υποθέτω πως για να αρέσει σε τόσο κόσμο (ακόμη και σε άσχετες κορασίδες), θα είναι ένα ευχάριστο ηχόχρωμα... το ότι επίσης ανά περιστάσεις γίνεται εξαιρετικά εντυπωσιακό, ας το κρατήσουμε μεταξύ μας! Οκ, καταλαβαίνω βέβαια πως κάποιες φορές είναι εφέ παρά ουσία, αλλά ποιος είπε ότι το να διανθίζεις τη μουσική με τέτοιες πινελιές είναι κατακριτέο;

Κοντά στην προσέγγιση του KostasP με το Ken Smith, θα επιλέξω κι εγώ ένα αψεγάδιαστο πανάκριβο όργανο... Tobias Classic, προ- εξαγοράς Gibson. Ναι, έχω παίξει με ένα 6χορδο, και υποθέτω πως αν συγκεντρώσει κανείς τα σχόλια των επαγγελματιών μπασσιστών ανά την υφήλιο, θα διαπιστώσει μάλλον πως πρόκεται ίσως για το πιο παραδεκτό από όλους όργανο! Αριθμός χορδών αδιάφορος, αλλά για λόγους ευελιξίας θα διάλεγα 5άρι.

Και στον Λογοθέτη μπορείς να δοκιμάσεις κάποιες άλλες μάρκες (db technologies, audix κ.α.). Τώρα, το να το πάρεις μαζί σου για δοκιμή... αν το καταφέρεις plz ενημέρωσε- θα είναι, τουλάχιστον, εντυπωσιακό!

Σωστά όλα όσα έχουν ειπωθεί, και δεν έχω να προσθέσω κάτι πάνω σε αυτά. Εν τούτοις, αν ήταν να εισαγάγω μια καινούρια παράμετρο, αυτό θα ήταν το ίδιο το όργανο και το πως είναι ρυθμισμένο. Όχι πως θα κάνει ΤΗΝ διαφορά, αλλά η προσωπική μου εμπειρία δείχνει πως κάποια μπάσσα σε βολεύουν να παίζεις πιο γρήγορα. Επίσης... το χαμηλό action μου κάθεται πιο καλά για γρήγορο παίξιμο (βέβαια, ο rocco prestia έχει σχετικά υψηλό action αλλά παίζει πολλές μικρές αξίες για funk). Πιστεύω κατά συνέπεια πως ένα καλορυθμισμένο όργανο σίγουρα μπορεί να σε διευκολύνει στην "επιτάχυνση" του παιξίματος σου. Για να είμαστε όμως ειλικρινείς, επιστρέφοντας στο πρώτο ζήτημα, δηλαδή το ίδιο το μπάσσο, το κύριο μου δεν είναι το πιο γρήγορο που από αυτά που έχω, αλλά και πάλι δε μπορώ να πω πως η διαφορά είναι τέτοια που να αλλάζει σημαντικά το ταχύ παίξιμο μου, παρά μόνο όταν κυνηγάω το μέγιστο (το δικό μου εννοώ, όχι γενικά, αλίμονο!).

Για να διαγράψω ένα γενικό πλαίσιο, θα πω αρχικά πως τα κομμάτια είναι όμορφα, και πετυχαίνουν σε μεγάλο βαθμό τους στόχους που έθεσες! Θα ξεχωρίσω τα 2 τελευταία κομμάτια ως πιο ενδιαφέροντα, αλλά αυτό είναι μια αμιγώς προσωπική εκτίμηση. Θα μου πεις, αυτό αφορά στην σύνθεση κατά βάση- κάτι που για σένα αποτελεί δευτερεύον αντικείμενο κριτικής. Η μίξη είναι μια χαρά, αλλά εφ'όσον δεν έχεις γράψει audio, νομίζω πως θα ήταν δύσκολο να ολισθήσεις σε χτυπητά λάθη. Ως ανειδίκευτος βέβαια σε αυτόν τον τομέα, μπορώ να σου πω πως ακούγεται καλά, και δεν υστερεί κάπου- τουλάχιστον ως προς αυτό που ακούω εγώ. Ίσως υπάρχουν περιθώρια για κάτι πιο ογκώδες, αλλά αυτό από την άλλη μάλλον δεν συνάδει με το ύφος. Ενδιαφέρουσα αν μη τι άλλο δουλειά, μερικές μελωδίες είναι εξαιρετικές, και αν και δεν είμαι ο αρμόδιος να κρίνω τέτοιου είδους μουσική (μιας και δεν ακούω), νομίζω πως είναι πολύ καλό σημάδι το ότι τα άκουσα από την αρχή ως το τέλος, και δη παραπάνω από μια φορά!

Έχω έναν mag κάτι στα 250W, και αποδίδει αρκετά καλά- καλύτερα σε σχέση με τους προηγούμενους combo που χρησιμοποιούσα. Βασικό κριτήριο αγοράς, το ότι μεταφέρεται εύκολα! Επειδή το πορτ παγκάζ του αυτοκινήτου μου έχει λίγο παράξενο σχήμα, με βολεύει όσο κανείς άλλος! Σαν ήχος, προσωπικά μου αρέσει αρκετά- αλλά επιφυλάσσομαι γιατί ελάχιστες φορές έχω παίξει στην ουσία με αυτόν live (μιας και τα μαγαζιά ως επί το πλείστον διαθέτουν ενισχυτές). Είναι από τους ενισχυτές που δεν έχουν "χρώμα", αλλά είναι σχετικά ουδέτεροι, και εξαρτάται από το μπάσσο σου το τι ηχόχρωμα θα βγάλεις. Προσωπική άποψη βέβαια... και το προτιμώ έτσι. Το DI output έχει επίσης κάποια χρησιμότητα για μένα... Δηλώνω ικανοποιημένος, τουλάχιστον για τα λεφτά που τον πήρα- χωρίς όμως να αποκλείω οτιδήποτε άλλο (εκτός από fender BXR- θέε μου, μόνο μεσαία!). Τι άλλο... αν θέλεις να τον δοκιμάσεις και δεν υπάρχει στα μαγαζιά, στείλε μου ένα pm και πέρνα να τον δεις! Take care!

Εμ... γιατί τόσο μεγάλη αγάπη για τα Squier; Επειδή ένας φίλος μου έψαχνε για φθηνό μπάσσο, πρέπει σε μια μέρα να έπαιξα με 10 μπάσσα- ε, το χειρότερο μου φάνηκε το squier! Βέβαια, το εν λόγω ήταν το πλέον φτηνό, και συνεπώς ίσως εκεί οφείλεται η διαφορά. Τι δε μου άρεσε (για να μιλάω γενικά κι αόριστα). Καθόλου ευελιξία στον ήχο (δηλαδή ή ο στάνταρ ήχος του ή ένας ψόφιος), άδειαζε μετά το 12 τάστο (dead spots;), το action δεν το σχολιάζω γιατί μπορεί να ήταν θέμα ρύθμισης, και εν τέλει έδειχνε πως πρόκειται για ένα φθηνό μπάσσο, ενώ κάποια άλλα το συγκαλύπτουν κάπως καλύτερα! Τέλος πάντων, για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω παίξει με squier όργανο άνω των 250 ευρώ, και ενδεχομένος είμαι άδικος με τη μάρκα. Η καθαρά προσωπική μου άποψη όμως είναι αυτή μου ανέφερα πιο πάνω. Πως το χαμηλό κόστος κατασκευής είναι εμφανές. Κάτι που ισχύει και για το φθηνότερο μοντέλο της Ibanez- όχι όμως για Cort και Rockbass. Βέβαια, μπορεί να αποτελεί την πιο vintage λύση σε αυτά τα λεφτά, και μην το έχω αντιληφθεί! Για μένα, είναι λεπτή η γραμμή ανάμεσα στο να χαρακτηριστούν οικονομικά υποκατάστατα των Fender ή απλώς κακέκτυπα! Νομίζω πως ισχύει το 2ο, αλλά είμαι ανοικτός σε επιχειρήματα που θα με πείσουν για το πρώτο!

http://www.stick.com/ Όσο για την διαφωνία σχετικά με το αν το μπάσσο παίζεται με πένα ή δάκτυλα, θα συμφωνήσω αρχικά με την τοποθέτηση πως δεν υπάρχει κανόνας, και πως ο καθένας επιλέγει ό,τι τον βολεύει. Από κει και πέρα, εάν κάποιος παίζει μόνο με πένα, κατά τη γνώμη μου, περιορίζει το εύρος των ήχων που μπορεί να επιτύχει, τις δυναμικές του και τη χρήση ορισμένων τεχνικών (προφανώς thumb). Δεν σημαίνει πως δεν παίζει καλά ή οτιδήποτε, απλά μου φαίνεται περιοριστικό- δεν ξέρω, ίσως είναι αποκλειστικά και μόνο η συνήθεια. Προφανώς βέβαια και υπάρχουν μπασσίστες που παίζουν με πένα μακράν καλύτερα και πιο εκφραστικά από συναφέλφους τους που παίζουν με δάκτυλα- καμία διαφωνία επ΄αυτού. Απλά... θεωρώ μέρος της μαγείας του μπάσσου τη χρήση δακτύλων (υποκειμενικά λέμε!).

Νομίζω πως είναι πολύ δύσκολο να οριοθετήσει κανείς τον ρόλο του μπάσσου στη μουσική. Δεν θα αποπειραθώ να κάνω κάτι τέτοιο, απλά θα ήθελα να παρατηρήσω πωςμ ανά περίσταση, ο τρόπος που χρησιμοποιείται το περί ου ο λόγος όργανο έχει να κάνει με πολλαπλές παραμέτρους, εκ των οποίων μερικές όχι άμεσα συσχετιζόμενες με τη μουσική. Το πως λοιπόν θα "δέσει" το μπάσσο σε κάθε σχήμα, έχει να κάνει φυσικά και με τον ίδιο το μπασσίστα. Όποια και να είναι η κυρίαρχη προσέγγιση σε εκάστοτε είδος, αναμφίβολα ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τον ρόλο του κάθε μουσικός μπορεί κάλλιστα να διαφοροποιήσει σημαντικά το απότελεσμα, χωρίς να το μειώσει ως προς την αποτελεσμάτικοτητα/ ποιότητα του. Κάποιοι βγαίνουν πιο μπροστά, κάποιοι είναι πιο "σιωπηλοί". Αντίστοιχα, στα εξω-μουσικά κριτήρια, παρατηρείται πως μπασσίστες που αποτελούν τον πυρήνα του σχήματος, εμφανίζονται πολύ πιο πειραματικοί και ελεύθεροι στο παίξιμο τους, δημιουργώντας ενδεχομένως μια νέα σχολή (π.χ. ο Les Claypool- και να τον σιχαίνεται κανείς, οφείλει να παραδεχτεί πως τάραξε τα νερά στις ΗΠΑ τότε, επιφυλάσσοντας έναν απροσδόκητο για το μπάσσο ρόλο). Ως εκ τούτου, εάν προσεγγίσεις λειτουργικά (ή καλύτερα λειτουργιστικά) τον ρόλο σου σε μια πάντα, υιοθετώντας προπαραδοχές σχετικά με τι πρέπει τελικά να κάνεις, τότε ίσως η οριοθέτηση να είναι εφικτή. Εάν πάλι έχεις περάσει από αυτό το στάδιο (ή όχι- αν και το να προσεγγίζεις τη μουσική φορμαλιστικά στην αρχή είναι κατά τη γνώμη ένα σχολείο τεχνικής, και όταν ξεφύγεις από εκεί έχεις πολλά εφόδια), τότε τα πάντα είναι ανοιχτά για πειραματισμό. Μάλιστα, αφού μέσες άκρες έχουμε δει πόσο μακριά μπορεί να φτάσει κάποιος με το μπάσσο του εδώ και αρκετά χρόνια, ίσως το λιγότερο βαρετό που θα μπορούσε να κάνει κανείς είναι να αναπροσαρμόζει, πειραματικά, τον ρόλο του ως μπασσίστας σε ένα συγκρότημα που και που...

:D Ok, τότε!

Ως προς το πρώτο ερώτημα σου, η απάντηση έχει δοθεί ήδη: δεν είμαι ενεργό μέλος του noiz, ενίοτε το παρακολουθώ, και διαπιστώνω πως οι συνήθεις ύποπτοι που απαντάνε σε ζητήματα που αφορούν στο μπάσσο εκφράζουν μία και μόνο θέση. Σου αρέσει, δεν σου αρέσει, αυτό είναι μονομέρεια. Ευθαρσώς δηλώνω πως όποιος πιστεύει πως ένα μπάσσο είναι αντικειμενικά καλύτερο για όλους, προφανώς δεν αποτελεί την καλύτερη πηγή συμβουλών. Από την άλλη πλευρά, διατύπωσα ξεκάθαρα την θέση πως οποιοσδήποτε θέλει να αγοράσει ένα όργανο, καλό είναι να δοκιμάσει προσεγγίσεις διάφορων σχολών, γιατί μπορεί να εκπλαγεί από το τι του ταιριάζει τελικά. Στα τυφλά, χαίρω πολύ... σα να αγοράζεις αυτοκίνητο χωρίς test drive. Θεωρώ πως η άνωθι άποψη διατυπώθηκε ξεκάθαρα. Απορώ γιατί είναι τόσο δύσκολο να γίνει αντιληπτό αυτό- εκτός εάν "άποψη" θεωρείται μόνο η προτροπή "πάρε το Warwick Streamer Stage II, είναι το απόλυτο εργαλείο". Τώρα, για το αν υπάρχουν μόνο 2 είδη μπάσσων, το j και το p... με όλο το σεβασμό αλλά αυτό στα αυτιά μου ακούγεται παρανοϊκό. Δεν θα αμφισβητήσω την ενασχόληση κάποιου με το όργανο, αλλά δε μπορώ να πιστέψω πως κάποιοι αρνούνται σε πρωτόγνωρο βαθμό την εξέλιξη. Eppur si muove...

Αν και το κάναμε chat, μπορώ να πω πως οι απόψεις δε φαίνεται να διαφέρουν και πολύ! Όπως το θέτεις τώρα, είναι πολύ λογικό και "υγιές"! Φιλικά!

@ pastelius ¶ρα, οι rockinger είναι σκουπίδια αν αναλογιστεί κανείς πόσοι παίζουν με αυθεντικές strat, και πόσοι με το γερμανικό όργανο; Το επιχείρημα των εκατομμυρίων δε μου λέει τίποτα. Μα τίποτα όμως- μιας και εκατομμύρια "παίζουν" μπάσσο, με ελάχιστους να ξεχωρίζουν. Επιβολή άμεση δε μπορεί φυσικά να υπάρξει. Έμμεση όμως υποβολή, με το να ακούγονται όμως συνέχεια τα ίδια και τα ίδια... χμμ! Δηλαδή τι πρέπει να γίνει για να εκφραστεί κάποια διαφορετική γνώμη από αυτούς που συμμετέχουν ανελλιπώς στο forum; Γιατί ευκαιριακοί συγγραφείς δημοσιεύσεων δεν επαρκούν για "γόνιμο" διάλογο. Αυτό με τον "φανταστικό" ήχο, καταλαβαίνεις πως είναι υποκειμενικό, έτσι; Αν από μπάσσο 300 ευρώ πας στο jazz, ναι είναι φανταστικό. Αν έχεις όμως κάτι άλλο κατά νου, μπορεί το jazz να αποδειχθεί περιοριστικό. ¶ρα, να μια γενίκευση που με βρίσκει εντελώς αντίθετο- το "φανταστικός" είναι μεγάλη κουβέντα.