Haris

Εννοείς ότι αδικούμαι επειδή το έπαιξα με ηλεκτρονικό σετ, ή ότι αδικούμαι που ενώ παίζω τόσο καλά - για να μην πω θεσπέσια (όποιος είπε "ψωνάρα" να βγει αμέσως μπροστά!) - το όνομά μου και αυτό του Buddy Rich δεν πρόκειται ποτέ να βρεθούν στην ίδια πρόταση; ;D Σοβαρά τώρα, κάποια στιγμή - χρόνου και εξοπλισμού επιτρέποντος - θέλω να το γράψω αυτό και κανά δυο άλλα που έχω ψιλοβγάλει από το Conundrum (το Stratus και το Torpedo Flow) με ακουστικά τύμπανα, οπότε και θα τα ανεβάσω (αν ακούγονται...). Ευχαριστώ για τα (νέα) θετικά σχόλια.

Ναι, και σε μένα σκούρυνε λίγο, αλλά επειδή ήταν ένα μπορντοκόκκινοπο-κάτι (red mahogany λεγόταν) δεν με πείραξε. Συμφωνώ με τη δοκιμή σε σκραπ ξύλο, αλλά πέρασε όσα χέρια σκοπεύεις να περάσεις και το σώμα, για να έχεις ρεαλιστικό δείγμα.

Το έχω κάνει - σε τύμπανα από κελεμπέκι (maple) - και δουλεύει. Αρκεί να μην έχεις περάσει τίποτα επάνω από το χρώμα (π.χ. sealer ή άλλο βερνίκι), γιατί το λάδι εισχωρεί στους πόρους του ξύλου, και η (όποια) κρούστα και γυαλάδα έρχεται σιγά-σιγά μετά από πολλά χέρια. Το χρώμα που είχα χρησιμοποιήσει ήταν υδατοδυαλυτό και άφηνε τα νερά να φαίνονται και το ξύλο σχετικά "ανοιχτό".

Πριν από μερικά χρόνια είχα δει το Σαββόπουλο με τον Παπάζογλου στον Κεραμικό. Άνοιγαν οι Mode Plagal, οι οποίοι ήταν ο πυρήνας της μπάντας και των Σαββοπουλοπαπαζογλέων. Μετά ακολούθησε λαϊκό πρόγραμμα που θα τράβαγε μέχρι πρωίας (ήταν ήδη 2 και). Σε όλα αυτά, ντραμς έπαιξε ο Τάκης Κανέλλος, ακόμα και όταν οι υπόλοιποι έδωσαν τη θέση τους στους λαϊκούς. Ναι, τα ντραμς είναι από τα πιο απαιτητικά όργανα ως προς τη φυσική κατάσταση, μαζί ενδεχομένως με κάποια πνευστά (αλλά ένας σαξοφωνίστας π.χ. θα πάρει μια ανάσα μεταξύ των σόλων του, ενώ ο ντράμερ θα συνεχίσει να παίζει πίσω από τον επόμενο σολίστα...).

Τίποτα βαθυστόχαστο, απλά η αγγλική λέξη για την ανακαίνιση - υπήρχε και μια αμερικάνικη εκπομπή με αυτόν τον τίτλο - 'Extreme Makeover' - στην οποία ανακαίνιζαν φάτσες... (έπαιρναν κάτι σε Ντάνι Ντε Βίτο και στο έδιναν πίσω σε Ρουβά - αν και πολλοί ίσως διαφωνήσουν στο ότι αυτό θεωρείται βελτίωση ;)). Το ότι δεν θα έχεις βάσεις και για τα δύο σετ δεν είναι πρόβλημα, παίρνεις αργότερα. Το θέμα είναι να έχεις ένα δεύτερο αξιοπρεπές σετ που δεν λυπάσαι να το κουβαλάς στα διάφορα καφροlive που σίγουρα θα σου προκύψουν. Όταν βρω λίγο χρόνο θα το κάνω, και αν γίνει και εκπομπή είμαι σίγουρος ότι θα χτυπήσει 60άρια, και μάλιστα την ώρα του Λαζόπουλου!

Θα ήθελα να έμενα Θεσ/νικη, και να πεταγόμουν να δω τι σκ... έχει το ταμπούρο σου και δεν κουρδίζει. Σίγουρα πάντως το πρόβλημα λύνεται, όπως και όλα τα τριξίματα, που στο 99% των περιπτώσεων οφείλονται σε κάτι μεταλλικό που ακουμπάει κάτι άλλο μεταλλικό (ελατήρια μέσα στα βασάκια, χαλαρές βίδες, ροδέλες κ.λπ.). Ξέρω ότι έχεις κολλήσει με τη Gretsch - και μετά από 7 χρόνια είναι καιρός να πάρεις ένα καλύτερο σετ - αλλά θα σου έλεγα να κρατήσεις και τα Granite (αν είχες σκοπό να τα ξεφορτωθείς...), γιατί με μερικές ψιλοπαρεμβάσεις θα επανέλθουν σε πλήρως παίξιμη κατάσταση, και θα είναι ένα σετ που δεν θα φοβάσαι να κουβαλάς από δω κι από κει σε live και πρόβες, μην τύχει και γρατζουνιστεί. Αν θέλεις βοήθεια σχετικά με ένα extreme makeover των Gtranite στείλε πμ, και θα βοηθήσω όσο επιτρέπει η ιντερνετική επικοινωνία.

Αυτή η φωτογραφία είναι όλα τα λεφτά! Μου τους θύμησες και μ' έκανες και γέλασα βραδιάτικα... Η Amy είναι μεγάλο ταλέντο.

Δέχονται και τραπεζικό έμβασμα, το οποίο συνηθίζεται στο γερμανικό eBay. Και οι συγκεκριμένοι πωλητές είναι καταστήματα και κατά τη γνώμη μου αξιόπιστοι όσο και ο Thomann. Επίσης, μπορείς να ρωτήσεις για Accent CS Custom και Custom Elite στο Νάκα, και για Catalina Maple στο Γαβρήλο. Catalina Maple έχει και ο Thomann, σε τιμές πολύ κοντά σε αυτές της Imperialstar και της 1007. Και επιμένω ότι είναι καλύτερη.

Αν εννοείς τον Johan, δυστυχώς δεν υπάρχει πια... http://acapella.harmony-central.com/forums/showthread.php?t=2033324

Αυτό (αν τα γερμανικά σου είναι χειρότερα απ' τα δικά μου, είναι 10/12/14/22/5x14, all-birch, με βάσεις αλλά χωρίς πιατίνια). Αυτό (διαφέρει απ' το προηγούμενο στο χρώμα και στην 20άρα κάσα). Αυτό (ίδιο με το πρώτο αλλά σε μαύρο) Αυτό (διαφέρει απ' το πρώτο στο χρώμα και το 16αρι βαθύ). Αυτό (10/12/14/16/22/6x14, all-maple χωρίς βάσεις και πιατίνια, αλλά είναι στα 579. Παρότι λεει ότι στέλνει μόνο Γερμανία, δε χάνεις τίποτα να ρωτήσεις). Γενικά ψάξε στο eBay (ιδίως στο γερμανικό) γιατί μπορείς να βρεις σαφώς καλύτερα σετ από τα δύο που κοίταξες, στην ίδια ή σε χαμηλότερη τιμή. Σημειωτέον, όλα τα παραπάνω είναι καινούργια.

...και άσε που - αν δεν είναι τυπογραφικό λάθος, που παίζει και να μην είναι, γιατί και το site τους τις ίδιες διαστάσεις αναφέρει - για να βρεις 11άρια δέρματα πρέπει να κάνεις (οικονομικούς) τεμενάδες στη Remo. Τώρα, γιατί αποφάσισαν εν έτει 2008 να φτιάξουν 11άρι τομ, είναι ένα θέμα. Θα ήθελα πάντως έτσι για πλάκα να ακούσω ένα σετ αποκλειστικά με μονά μεγέθη (π.χ. 9/11/13/15/23 - η DW έχει βγάλει 23αρα κάσα... άλλοι πυροβολημένοι!) Γενικά, συμφωνώ με τον chembeast. Μοιάζει πολύ με ένα από τα συνήθη κινέζικα σετ μαζικής παραγωγής, στα οποία οι ευρωαμερικάνοι κοτσάρουν ένα όνομα και τα πουλάνε ως ότι πιο ποιοτικό και παράλληλα οικονομικό έχει αναδείξει η ντραμιστική βιομηχανία μετά την Pearl Export. Παρ' όλα αυτά επιφυλάσσομαι μέχρι να μάθω λεπτομέρειες, γιατί κι εγώ πρώτη φορά τους ακούω.

Ωραία και τα δύο σετ. Grandstar με rototoms και power τομ... Πόσο πίσω με πήγες... Να υποθέσω φωτογραφία από 80's με αρχές 90's, και επιρροές από Peart;

Λοιπόν, αυτή η άσκηση δεν ανήκει στα επίσημα, αλλά στα "προσωπικά" μου rudiments, και επειδή τη βρήκα ιδιαίτερα χρήσιμη (και επειδή σχετίζεται έμμεσα με τα paraddidles) είπα να την κολλήσω σ' αυτό το thread, για όποιον ενδιαφέρεται. Έχει το καλό ότι φέρνει δύο αποτελέσματα: εξασκεί το "αδύναμο" χέρι και ταυτόχρονα σε εισάγει στα πολυρυθμικά σχήματα. Λίγη ιστορία: Προσπαθώντας να δυναμώσω το αριστερό μου έπαιζα πολύ συχνά τρίηχα στη μορφή RLL RLL RLL RLL. Κάποια στιγμή πριν από πεντέξι χρόνια, έχοντας μία από εκείνες τις σπάνιες εκλάμψεις (η προηγούμενη ήταν το 1980, και δεν θυμάμαι τι αφορούσε - μάλλον κάτι σχετικό με έναν επαναστατικό τρόπο καταπολέμησης της ακμής), σκέφτηκα "αφού την παίζεις που την παίζεις" (την άσκηση - τον τρόπο καταπολέμησης της ακμής είπαμε ότι τον ανακάλυψα το '80…), "δεν την κάνεις λίγο πιο ενδιαφέρουσα, ώστε να έχεις με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια και μερικά ορτύκια;" Και τι κάνω (ο αθεόφοβος); Παίρνω τα τρίηχα, και με το ίδιο sticking (RLL) τα κάνω δέκατα έκτα! (μεσολαβεί η εκστατική σιγή που συνήθως ακολουθεί μια τόσο σημαντική αποκάλυψη). Μάλιστα κύριοι, τέτοια μεταμόρφωση! Το αποτέλεσμα ήταν ότι εξοικειώθηκα με ένα πολυρυθμικό σχήμα "3-against-4" (στοιχειώδες ίσως, αλλά μία καλή πρώτη επαφή με τον θαυμαστό κόσμο του "ρυθμού-μέσα-στο-ρυθμό") στο οποίο τα δέκατα έκτα ομαδοποιούνται ανά τρία, και παράλληλα συνέχισα να φτιάχνω μούσκουλα στο αριστερό. Για να μην μακρηγορώ (κι άλλο…) το σχήμα για τέσσερα μέτρα είναι το εξής: RLLR LLRL LRLL RLLR / LLRL LRLL RLLR LLRL / LRLL RLLR LLRL LRLL / RLLR LLRL LRLL RLLR // (Οι αριστερόχειρες αντιστρέψτε το sticking). Θα προσέξατε ότι κάθε γκρουπ τεσσάρων 16ων είναι και ένα paraddidle, αλλά η ρυθμική σχέση τελειώνει εδώ. Σκοπός είναι να έχουμε γκρουπ των τριών. Μετά από λίγο, έχοντας μπει κάπως στο κλίμα, τονίζουμε το δεξί για να έχουμε καλύτερη αντίληψη της ομαδοποίησης. Ο κύκλος ολοκληρώνεται σε 3 μέτρα (αφού ομαδοποιούμε ανά 3…), οπότε το 4ο μέτρο είναι ίδιο με το πρώτο. Το στοίχημα είναι να ξέρουμε κάθε φορά που είναι το "1" (φυσικά…), και παρότι - στην αρχή τουλάχιστον - θα ακούγονται σαν τρίηχα, να έχουμε την αίσθηση των 16ων και του "παλμού" των τετάρτων. Αυτό σημαίνει ότι πάντα πρέπει κάτι να μετράει 4α (το hi-hat ή/και η κάσα - εγώ συνήθως παίζω τέταρτα στην κάσα και hi-hat στο 2 - 4), και θα ήταν επίσης καλό (ξανα-φυσικά…) να μετράμε φωναχτά και να μελετάμε με μετρονόμο - το τελευταίο, αφού εξοικειωθούμε λίγο με την άσκηση γιατί, αν τον βάλουμε από την αρχή θα μας σπάσει τα νεύρα… Μετά από κάποιο διάστημα τριβής δεν θα χρειάζεται να περιοριζόμαστε στα 4 μέτρα και μπορούμε να συνεχίζουμε χωρίς παύσεις για όσο θέλουμε (κρατώντας πάντα την ομαδοποίηση ανά 3), οπότε και θα αρχίσει πλέον να μοιάζει περισσότερο με rudiment. Αφού πάρουμε χαμπάρι τι γίνεται, έχουμε μία καλή άσκηση τεχνικής και μία γενικότερη αίσθηση της πολυρυθμίας. Και μετά οι δυνατότητες είναι απεριόριστες. Όπως λέν κι αυτοί που ξέρουν, τα μόνα όρια είναι αυτά της φαντασίας… (ολιγόλεπτη σιγή περισυλλογής και ονειροπόλησης). Ιδού μερικά παραδείγματα: Το δεξί ή το αριστερό μπορούν να παίζουν σε διαφορετική επιφάνεια, η κάσα ή τα πιατίνια να μπουν πιο δημιουργικά μέσα στο σχήμα, μπορούμε να εντάξουμε το σχήμα σε ρυθμούς και fills, να το μεταφέρουμε στο διπέταλο, να αλλάξουμε sticking (π.χ. δεν υπάρχει λόγος να παίζουμε συνέχεια RLL, μπορούμε να το γυρίσουμε σε LRR, ή σε εναλλάξ χτυπήματα RLRL RLRL RLRL RLRL...) κ.λπ. Σίγουρα αυτή η άσκηση δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο - μεγάλο ποσοστό ντόπιων και ξένων ντράμερς κάτι τέτοια τα τρωνε για πρωινό εδώ και δεκαετίες, και οι πιο προχωρημένοι στα ωδεία σίγουρα έχουν κάνει κάτι σχετικό, ενώ τύποι σαν τον Thomas Lang, είναι βέβαιο ότι τα έχουν καλύψει σε κάποιο από τα εκπαιδευτικά τους ντιβιντιά. Απλά επειδή εγώ τη βρήκα πολύ χρήσιμη, σκέφτηκα να την ανεβάσω μήπως την βρει και κανένας άλλος (το ξαναείπα αυτό ή μου φαίνεται…). Θα ακολουθήσει και αρχείο ήχου, μόλις πάρω πίσω το SM57 μου… (μην δανείζετε μικρόφωνα και δίσκους βινυλίου - μην δανείζετε μικρόφωνα και δίσκους βινυλίου - μην δανείζετε μικρόφωνα και δίσκους βινυλίου - μην δανείζετε μικρόφωνα και δίσκους βινυλίου - μην...).

Συμφωνώ. Πολύ ωραίο σετ και έχεις και το χώρο να το ...απλώσεις και να το κοπανήσεις αλύπητα. Ζηλεύω... ;)

Παρ' ότι έχω πληρώσει μέσω Western Union ή με έμβασμα για αγορές από ebay (στο γερμανικό ebay είναι συνήθης πρακτική), το έχω κάνει μόνο με πωλητές που ήξερα ήδη, και που ήταν απόλυτα αξιόπιστοι. Στην δική σου περίπτωση δεν θα το ρίσκαρα. Παραβρωμάει το πράγμα...

Θεωρητικά απομονώνουν το τύμπανο από το έδαφος, με αποτέλεσμα να μειώνονται οι κραδασμοί στο κέλυφος και να μην "γειώνεται" (ότι κι αν σημαίνει αυτό...). Πρακτικά, αυξάνουν το sustain και ανοίγουν τον ήχο. Το έχω διαπιστώσει προσωπικά σε ηχογράφηση, μετά από συμβουλή ενός στουντιακού ντράμερ από το Nashville, σε ένα αμερικάνικο forum, ο οποίος μου είχε πει ότι "ντράμερς και παραγωγοί τα θεωρούν ότι καλύτερο έχει συμβεί στα βαθιά, μετά τα πλαστικά δέρματα". Τώρα σε live παίξιμο δεν νομίζω ότι κάνουν και τόσο μεγάλη διαφορά.

Ναι, πιθανότατα η βίδα για κάποιο λόγο (π.χ. υπερβολικό σφίξιμο) έχει κλωτσήσει. Δοκίμασε μια άλλη βίδα στο ίδιο βασάκι για να βεβαιωθείς ότι έχει πρόβλημα το σπείρωμα της βίδας και όχι της υποδοχής. Αυτές οι βίδες είναι στανταρισμένες (μόνο της DW διαφέρουν), και σε οποιοδήποτε σοβαρό ντραμομάγαζο και αν πας - έχοντας μία μαζί σου για δείγμα - λογικά θα βρεις. Και μια και θα το κάνεις, δεν τις αλλάζεις όλες καλού-κακού; Και μια και θα τις αλλάξεις, δεν βάζεις και λίγο WD40 στις υποδοχές; ;) Για το δαχτυλίδι του ταμπούρου, δεν ξέρω. Δεν μπαίνει με τίποτα;

Όταν λες ο ήχος είναι άσχημος, τι ακριβώς εννοείς; Έχει υπερβολικό κράτημα, ενοχλητικούς αρμονικούς, ακούγεται σαν σακί με πατάτες μέσα σε πηγάδι, ή όλα τα παραπάνω συν μερικά ακόμα, και γενικώς είναι μια μαλακία και μισή; ;) Κι εγώ κουρδίζω συνήθως με τον τρόπο που περιέγραψε ο Chem, δηλαδή τα κάτω δέρματα πιο ψηλά από τα επάνω. Το πόσο πιο ψηλά, εξαρτάται από το που ακούγονται καλύτερα. Γενικά, κάθε τύμπανο έχει ένα εύρος κουρδίσματος στο οποίο βγάζει τον καλύτερο δυνατό ήχο. Τώρα στα Stagg, δεν φαντάζομαι ότι το εύρος αυτό είναι και πολύ μεγάλο (ποτέ όμως δεν ξέρεις) αλλά σίγουρα υπάρχει. Το θέμα είναι να το βρεις, που είπε και ο μεγάλος κλασικός ποιητής. Βεβαιώσου ότι το σημείο επαφής δέρματος-κελύφους είναι ομαλό, και αν χρειάζεται λείανέ το ελαφρά με σχετικά λεπτό γυαλόχαρτο, και επίσης, βεβαιώσου ότι το κέλυφος δεν έχει σκεβρώσει (γι αυτό δεν υπάρχει εύκολη λύση...). Παρεμπιπτόντως δεν νομίζω ότι η φλούδα ξύλου που έχει φύγει από το εσωτερικό παίζει ιδιαίτερο ρόλο. Από κει κι ύστερα - με σειρά προτεραιότητας - δοκίμασε κάθε δυνατό συνδυασμό στο κούρδισμα, άλλαξε το κάτω δέρμα (έχω ακούσει από αρκετούς ότι χρησιμοποιούν black dot ή κάποιο αντίστοιχο στην κάτω πλευρά των βαθιών, αλλά δεν το έχω δοκιμάσει), άλλαξε και το επάνω, βάλε τα isolation feet της Pearl στα ποδαράκια, ή πάρ' το απόφαση ότι απλά δεν, κάντο τραπεζάκι και πάρε καινούργιο (αν και δεν φαντάζομαι να χρειαστεί τόσο ακραία λύση). Μπορεί να σε παιδέψει λίγο, αλλά το πιθανότερο είναι ότι τελικά και θα βγάλει αξιοπρεπή ήχο, και εσύ θα έχεις αποκτήσει μια πολύτιμη τυμπανοκουρδιστική εμπειρία.

Αν σε παίρνει οικονομικά κάν' το, αλλά δεν θα έλεγα ότι είναι και απαραίτητο, τουλάχιστον όχι ακόμα.

Ο Στόλλας έχει τα Paiste και ο Νάκας τα Zildjian και Sabian, οπότε είναι θέμα επιλογής. Υποθέτω ότι τιμές στα προ-πακεταρισμένα σετ είναι πάνω-κάτω οι ίδιες. Για το κάτω δέρμα του ταμπούρου, ότι και αν επιλέξεις, διευκρίνισε ότι το θέλεις για τη συγκεκριμένη χρήση. Τα δέρματα αυτά είναι πολύ λεπτότερα από τα επάνω. H Remo π.χ. έχει τα κανονικά Diplomat, Ambassador και Emperor (γράφουν "Batter") και τα αντίστοιχα σε snare side (γράφουν "Snare"). Θα συμφωνήσω με τον sentientno για το Ambassador coated, αλλά για την κάτω πλευρά θα σου πρότεινα Ambassador snare, ειδικά αφού δεν σου αρέσει το υπερβολικό κράτημα. Για τα τομ πάντως, αν βάλεις Pinstripes, που έχουν ήδη "μαφλαριστικές" ιδιότητες, και χρησιμοποιήσεις και δαχτυλίδια, θα τα φιμώσεις τελείως...

Γεια χαρά, Μέτρησε τη διάμετρο κάθε τυμπάνου με μια μετροταινία που έχει ίντσες (αν δεν έχεις, μέτρησε εκατοστά και διαίρεσε δια 2,54). Οι πιο συνηθισμένες διαστάσεις είναι 10, 12, 13, 14, 16 (τομ), 20, 22, 24 (κάσα) και 14 (ταμπούρο). Πιθανότατα το σετ σου είναι 12/13/16/22 / 14. Αν στη μέτρηση έχεις κάποια μικρή απόκλιση, μην ανησυχήσεις - και ζητήσεις π.χ. ένα δέρμα "12 και 2/8 της ίντσας" - απλά θα έχεις υπολογίσει και το στεφάνι. Όσο για τα πιατίνια, τι ποσό θέλεις να διαθέσεις; Edit: Ή μπορείς απλά να κάνεις αυτό που πρότεινε ο chem (με τον οποίο προφανώς πληκτρολογούσαμε ταυτόχρονα, αλλά εγώ είμαι πιο φλύαρος και με πρόλαβε ;)), αν και καλό είναι να μάθεις να υπολογίζεις και τις διαστάσεις.

Κώστα, είδα μόνο ένα μέρος του Hell's Kitchen, και το 'χεις. Πολύ λυμένος και πατάς καλά στο κομμάτι. Περισσότερα, μόλις τα δω και τα δύο ολόκληρα.

Υποθέτω ότι ο Στόλλας θα έχει τη μεγαλύτερη ποικιλία, όντας αντιπρόσωπος της Paiste. Γι' αυτά που έχεις, κόψε ένα 20 με 30% από την τιμή τους ως καινούργια και θα είσαι σε λογικά πλαίσια. Ρίξε και μια ματιά στα ευρωπαϊκά eBay να δεις τι παίζει από τιμές.

Θα συμφωνήσω απόλυτα για τα 2002. Σταθερή αξία εδώ και δεκαετίες, για ροκ και όχι μόνο. Και αφού έχεις ήδη ένα crash και σ' αρέσει, μην το σκέφτεσαι καθόλου. Εγώ θα διάλεγα πιο λάιτ μοντέλα hihat και ride (π.χ. medium hi-hats - soundedge ή σκέτα - και το απλό ride), αλλά εδώ παίζει αποκλειστικά το προσωπικό γούστο. Και μια και είσαι σε διαδικασία αγοράς, δεν παίρνεις και ένα novo china που δεν το έχω ακούσει ποτέ, να μας κάνεις ένα review... ;)

Συμφωνώ εντονότατα!