Haris

Γιατί ρε μεγάλε να μην τα μελετήσεις σε αυτή τη ζωή. Ούτε πολλά είναι, ούτε τόσο δύσκολα. Εκτός και αν εννοείς πως βαριέσαι ή με το να τα μελετήσεις εννοείς να αφιερώνεις ενα 24ωρο στο καθένα full ;D Βαριέμαι... 8) ;D

Μπράβο παιδιά που τα μαζέψατε όλα σε ένα θρεντ! Τα 'χω κι εγώ μαζεμένα εδώ και χρόνια, και εδώ και χρόνια το έχω πάρει απόφαση ότι δεν πρόκειται να τα μελετήσω όλα σε αυτή τη ζωή... Όμως είναι πολύ καλό να υπάρχουν συγκεντρωμένα σε ένα ελληνικό site, σαν σημείο αναφοράς. Αγαπητέ admin, μήπως να το κάνατε στίκυ;

Θενκς μετά πολλών βερυματσίων για τα καλά σας λόγια. Yameth, το σετ είναι Hart Dynamics ενός φίλου, και του ζήτησα ένα τεστ ντράιβ γιατί ετοιμάζεται να το πουλήσει. Οι ήχοι είναι από υπολογιστή. Δεν θυμάμαι ποιο sound set χρησιμοποίησε - αυτός επέλεγε ήχους και εγώ του έλεγα αν μου αρέσουν - θυμάμαι μόνο ότι δεν ήταν BFD. Μαριάνα, η αλήθεια είναι ότι όσο καιρό έχω το Conundrum έχω παίξει πολλές φορές επάνω στο Red Baron (είναι από τα πιο εύκολα του CD…) και έχω αποκτήσει κάποια σχετική άνεση. Πάντως, η δομή του είναι περισσότερο "συμμετρική" από όσο ακούγεται με την πρώτη αυτιά, και αν παίζεις συνέχεια ένα straight τεσσάρι χωρίς πολλά-πολλά, είσαι μέσα. Delta, μόλις γυρίσω από διακοπές, όποτε θέλεις! Longshadow, ευχαριστώ. Αυτή είναι και η βασική πρόκληση με αυτό το κομμάτι. Να κάτσεις καλά πάνω το ρυθμό και να γκρουβάρεις όσο γίνεται, παρά το ότι είναι αργό και δεν έχεις και μετρονόμο να σε επαναφέρει στην τάξη. Δεν προσφέρεται ιδιαίτερα για επίδειξη chops, τα οποία ούτως ή άλλως δεν διαθέτω…. Ο Cobham φυσικά το κάνει απίστευτα (τα κομμάτια υπάρχουν και με ντραμς στο CD), και προσπαθώντας να το βγάλω τον εκτίμησα ακόμη περισσότερο. Πάντως όσο το ξανακούω μου φαίνεται ότι παρά είναι "γυαλισμένο". Όσο καλό και αν είναι ένα ηλεκτρονικό σετ, και παρά τις ευκολίες του, δε συγκρίνεται με ένα ακουστικό, παρότι το δεύτερο θα σου βγάλει την ψυχή για να το ηχογραφήσεις…

Ευχαριστώ για τα θετικά σχόλια. Τώρα ανεβάστε ήχους για να μη με κάνετε να ξανανεβάσω εγώ! Chem, ο ρυθμός στο μεγαλύτερο μέρος του κομματιού όχι απλά θυμίζει αλλά είναι κατακλεμμένος από το γκρουβ του Rosanna! (το οποίο με τη σειρά του είναι "δανεισμένο" από το δάσκαλο Bernard Purdie - γι' αυτό και είναι γνωστό ως Purdie shuffle). Fleamail, πολύ καλό κομμάτι, και είσαι περισσότερο ντράμερ από πολλούς ντράμερς με βούλα. Και ένα καλό ακουστικό σετ δεν συγκρίνεται με κανένα ηλεκτρονικό, παρά τις δυσκολίες στην εγγραφή... Sentientno, τίποτα δεν είναι αδιάφορο, και δεν πειράζει αν ο ήχος δεν είναι άψογος. Αν έχεις έστω και ένα μικρόφωνο, γράψε και ανέβασε κλιπ πάραυτα! ;)

Δεν ήξερα ότι το xtreme έχει λαστιχένια pads... Σε αυτή την περίπτωση, προσωπικά θα επέλεγα το TD20 λόγω των mesh heads. Καλύτερη αίσθηση και λιγότερο θορυβώδες.

http://www.noiz.gr/index.php?topic=159051.new#new Κάνω την αρχή και ελπίζω - λάθος, απαιτώ! ;) - να ακολουθήσουν κι άλλοι.

Κατόπιν δικαιολογημένων διαμαρτυριών από την τουμπανοκρουστική ομάδα του Noiz ότι δεν ανεβάζουμε κλιπς, και ότι οι κιθαρωδοί μας έχουν πάρει φαλάγγι: Το Red Baron από το play-along για ντραμς, Conundrum του B. Cobham με τη τζαζ ορχήστρα του Λονδίνου (εξαιρετικό, το συνιστώ ανεπιφύλακτα). Γραμμένο με ηλεκτρονικό σετ (δυστυχώς) και μιξαρισμένο σχετικά πρόχειρα, αλλά νομίζω ότι ακούγεται...

Παρότι απ' τα δύο έχω ακούσει μόνο το TD-20, νομίζω ότι με σετ τέτοιου επιπέδου η επιλογή κρίνεται στις λεπτομέρειες. Αν μπορείς κάνε μια βόλτα από το Νάκα και το Στόλλα και ακουσέ τα. Είσαι σίγουρος όμως ότι για να παίζεις στο σπίτι χρειάζεσαι τόσο ακριβό σετ; Τα μικρότερα της Roland (TD-9/12) και της Yamaha (π.χ. DTXpress) είναι επίσης εξαιρετικά.

Ο ντράμερ θα πρέπει όντως να φοράει ακουστικά, και, ή να περνάνε στα ακουστικά όλα (κιθάρες, φωνές, προηχογραφημένα πλήκτρα κ.λπ., συν ο μετρονόμος) - δηλαδή τα ακουστικά να λειτουργούν ουσιαστικά σαν in ear monitors - ή να περνάει ο μετρονόμος και κάποια προηχογραφημένα, και να ακούει τα υπόλοιπα από τα κανονικά μόνιτορς, φορώντας μόνο το ένα ακουστικό. H δεύτερη λύση είναι λίγο μπακάλικη αλλά μπορεί να δουλέψει. Όλα αυτά προϋποθέτουν πολλές πρόβες, οργάνωση, πιθανότατα ένα λάπτοπ (ενώ δεν βλάπτει και ένας ηχολήπτης που ξέρει τι κάνει), και έχουν το σπαστικό (αλλά και πολύ "εκπαιδευτικό") ότι δεν σ' αφήνουν να χαλαρώσεις καθόλου την ώρα που παίζεις. Πάντως γίνονται, ειδικά αν όλοι κρατάνε καλό χρόνο. Πρόσφατα είδα δύο ελληνικά γκρουπ που έπαιζαν ακριβώς έτσι, τους WC στο Οξυγόνο, και μία άλλη πολύ καλή μπάντα, της οποίας το όνομα μου διαφεύγει, στις Συχνότητες. Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα ήταν μια χαρά, και δεν χάθηκε ούτε beat για beat. Μάλιστα, το γκρουπ στις Συχνότητες είχε περάσει και το μπάσο στο Mac γιατί εκείνη την ημέρα ο μπασίστας τους έλειπε.

Και δεν σε 'χει ανακαλύψει ακόμη ο Λιακόπουλος;

Το ότι κατάφερες να στήσεις το σετ - πράγμα αδιανόητο για κιθαρίστα ;) - δείχνει ότι ντιπ ντάουν ινσάιντ είσαι ντράμερ! Ακολούθησε την καρδιά σου παιδί μου... ;D Τα στρογγυλά δαχτυλίδια μπαίνουν επάνω στα δέρματα για να κόβουν το "κουδούνισμα" (αρμονικούς) των τυμπάνων. Με καλύτερα δέρματα και καλό κούρδισμα πιθανότατα δεν θα τα χρειαστείς, αλλά προς το παρόν δοκίμασέ τα.

"Dirt keeps the funk", όπως είχε πει και ο μεγάλος... Αλλά ξεφεύγουμε αγόρια και κορίτσια. Τι γίνεται με εκείνες τις φωτογραφίες;;

Δεν είναι και τόσο επαγγελματική παρουσίαση... Το kit builder από το site της DW είναι. Καταλαβαίνω το πρόβλημα, και παρότι με πλήρη αναδιαρρύθμιση του σετ μπορεί να φέρει τα πάντα εκεί που θέλει, ξέρω ότι στον πραγματικό κόσμο αυτό δεν είναι εύκολο, εκτός αν έχεις δυο-τρεις roadies... Η ευκολότερη εργονομικά και λιγότερο χρονοβόρα λύση που κι εγώ μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή είναι ένα cable (remote) hat, με το οποίο στήνεις τα πιατίνια και τη βάση αλλού ντ' αλλού, ή/και ένα διπλό πετάλι. Έχω ακούσει πολύ καλά λόγια για το remote της Pearl, αλλά δεν το έχω δοκιμάσει. Πάντως πάλι θα χρειαστούν κάποιες μικροαλλαγές σε ήδη στημένα σετ, και το δεύτερο τομ ίσως παραμείνει πρόβλημα...

Υπάρχουν πλέον τόσες επιλογές σε βάσεις, racks, adapters, διπέταλα, remote-hats κ.λπ., που μπορείς να στήσεις οτιδήποτε, οπουδήποτε. Νομίζω όμως ότι χωρίς ο ντράμερ σας να αγοράσει τίποτα, μπορεί να στήσει το σετ του πολύ απλά όπως στην εικόνα. Ίσως να έχει ένα μικρό πρόβλημα αν χρησιμοποιεί δύο τομ τοποθετημένα επάνω στην κάσα, και γενικότερα ίσως χρειαστεί να αναπροσαρμόσει λίγο το set-up (και το παίξιμο του hihat), αλλά αν ξεκινήσει στήνοντας το ταμπούρο, την κάσα και το hi-hat εκεί ακριβώς που τον βολεύουν, και προσθέσει στη συνέχεια τα υπόλοιπα, θα βρεθούν λύσεις για όλα. Πάντως, αφού έχει την έφεση να παίζει καλά με το αριστερό, καλό θα ήταν αν έχει την υπομονή, να εξασκήσει εξίσου και τα δύο πόδια. Έτσι με ένα διπλοπέταλο θα έχει λύσει το άπαξ δια παντός το πρόβλημα, δεν θα χρειάζεται να στήνει και να ξεστήνει όταν θα παίζετε με άλλα γκρουπ, και θα γίνει εξαιρετικός δίκασος... Σημ. Τα πιατίνια στην εικόνα είναι τοποθετημένα τυχαία (ή μάλλον, όπως θα βόλευαν εμένα...).

Μπράβο παλικάρια, πολύ ωραία σετ. Άντε, γιατί οι κιθαροτέτοιοι έχουν πάρει πολύ αέρα! ;) WrT, μην σου κάνει εντύπωση. Μπορεί να είναι ταϊβανέζικα αλλά είναι high-end τύμπανα, με τις ακριβείς προδιαγραφές της Gretsch και την τεράστια κατασκευαστική εμπειρία και τον ποιοτικό έλεγχο των άπω-ανατολικών. Παρεμπιπτόντως, τα Renown είναι μόνο maple ενώ τα αμερικάνικα είναι συνδυασμός maple και gumwood. Όχι ότι έχει ιδιαίτερη σημασία - το all-maple hype έχει παραγίνει τα τελευταία χρόνια, και η Gretsch φτιάχνει εκπληκτικά τύμπανα με αυτή τη "συνταγή" (maple/gumwood) εδώ και μισό αιώνα… Να και ένα από τα βίντεο του McLaughlin με τον Colaiuta και τη Renown (ναι, ξέρω… κι εγώ κάθε φορά που ακούω κάτι τέτοιους τύπους να παίζουν νοσταλγώ τους White Stripes…). http://www.youtube.com/watch?v=ywqUjFFjJBc&hl=en&rel=0 Όσον αφορά στα δύο σετ, η Gretsch είναι χαμαιλέοντας. Κάνει για οποιοδήποτε στυλ και ανάλογα με το κούρδισμα (κουρδίζεται πολύ εύκολα) και τα δέρματα, μπορεί να ακουστεί σχεδόν vintage ή εντελώς σύγχρονη. Η Ludwig είναι αυτό ακριβώς που θα περίμενε κάποιος. Το απόλυτο, νόου-μπούλσιτ ροκ (και μπλουζ και φανκ…) σετ. Με μονά coated δέρματα έχει τον κλασικό vintage ήχο που ακούς σε δίσκους '60s και '70s (πριν αρχίσουν να βγάζουν τις κάτω μεμβράνες και να γεμίζουν τις κάσες με είδη προικός). Είναι λίγο δύσκολη στο κούρδισμα και δεν έχει τόσο μεγάλο εύρος όσο η Gretsch, αλλά το sweet spot της είναι πολύ sweet…

KID, ναι ρε γαμώτο έχεις δίκιο, πιάνουν πολύ χώρο. Σίγουρα το χιλιάρικο που θα μου δώσεις (φιλική τιμή και για τα δύο!) θα πιάνει λιγότερο (και όχι δεν το θέλω σε κέρματα!). Nemo, άσε τις ντροπές και ανέβασε φωτογραφία της Sonor! Μια χαρά είναι τα 505, και δεν είναι το όργανο που κάνει τον παίκτη. Φωτογραφία λοιπόν, τώρα! ;) WrTsXxx, τα Renown είναι εξαιρετικά τύμπανα, και για να είμαι ειλικρινής όταν τα έπαιξα δεν άκουσα καμία ουσιαστική διαφορά από τα δικά μου που είναι αμερικάνικα. Μάλιστα είδα πρόσφατα ένα βίντεο του McLaughlin με τον Colaiuta στα ντραμς, ο οποίος έπαιζε με Renown που ακουγόταν εκπληκτικά. Και αν είναι καλή για τον Colaiuta... Αν κάποια στιγμή έχεις τα λεφτά (κοστίζει λιγότερο από τα μισά από την αμερικάνικη σειρά) πάρ' τη χωρίς δεύτερη σκέψη.

Παρότι υπάρχουν πολλά βιβλία και DVD, τίποτα δεν είναι καλύτερο από μερικά μαθήματα με ένα καλό δάσκαλο. Ειδικά τώρα που ξεκινάς, όσο σοβαρά ή λιγότερο σοβαρά κι αν θέλεις να ασχοληθείς, καλό είναι να έχεις κάποιον από δίπλα να σου δείξει τα βασικά και να σου διορθώνει λάθη που μπορεί να εξελιχθούν σε "κακές συνήθειες" τις οποίες αργότερα δύσκολα θα μπορέσεις να αποβάλλεις. Μετά από κάποιο διάστημα, ανάλογα με το αν και πόσο θα συνεχίσεις να ενδιαφέρεσαι μπορείς να προχωρήσεις και μόνος σου. Όχι ότι δεν υπάρχουν εξαιρετικοί αυτοδίδακτοι μουσικοί (αν και το "αυτοδίδακτοι" είναι σχετικό - κάποια στιγμή, κάποιος τους έδειξε μερικά πράγματα), αλλά δεν έγιναν εξαιρετικοί επειδή, αλλά παρά το ότι ήταν αυτοδίδακτοι. Παρ' όλα αυτά, αν θέλεις οπωσδήποτε να ξεκινήσεις μόνος σου, τα δύο πρώτα βίντεο (DVD) του Weckl (Back to the Basics και The Next Step), καθώς και το Everything Is Timekeeping του Peter Erskine (επίσης βίντεο) είναι πολύ καλά για αρχή, αν και υπάρχουν και εκατοντάδες άλλα.

Να και άλλα δύο. Gretsch USA Maple 10/12/14/20/Noble&Cooley5x14 Ludwig 70's 13/16/22/5x14 Supraphonic KID, στο έχω ξαναπεί, αλλά η Tama έγινε κούκλα. drummerd, αστέρι το Jungle. Η κάσα τι λέει;

Το μόνο πρόβλημα - που μόλις πρόσεξα - στα σετ που έχει ο Τhomann είναι ότι όλες οι κάσες, ανεξαρτήτως διαμέτρου, έχουν βάθος 20 ίντσες, το οποίο προσωπικά το βρίσκω υπερβολικό, τόσο ως προς την ικανότητα να βγάλουν ήχο, αφού πρέπει να χτυπήσεις δυνατότερα για να διεγερθεί το μπροστινό δέρμα, όσο και ως προς την εργονομία/μεταφορά γιατί είναι ολόκληρα γαϊδούρια! Βέβαια αυτά ισχύουν για μένα που έχω συνηθίσει το πολύ μέχρι 18άρες, και συνήθως παίζω με 14άρες ή 16άρες (συνεχίζω να μιλάω για κάσες, για εσάς με τα βρώμικα μυαλά... ξέρετε ποιοι είστε!).

Συμφωνώ με τον chem για τα Κirchhoff. Οι άνθρωποι φαίνεται πως ξέρουν τι κάνουν και οι τιμές είναι λογικές. Θα μπορούσες βέβαια να παραγγείλεις Ludwig (Vistalite) απ' το Νάκα, ή Sonor (X-Ray) από το Στόλλα, αλλά κάτι μου λεει ότι η τιμή θα πονέσει. Υπάρχουν επίσης και αρκετοί άλλοι custom κατασκευαστές στην Ευρώπη που φτιάχνουν (μάλλον συναρμολογούν...) ακρυλικά τύμπανα, και υπάρχει πάντα και το eBay (τα Ευρωπαϊκά παρακλάδια του, γιατί αν πεις ότι φέρνεις απ' την Αμερική, τα μεταφορικά και τα εκτελωνιστικά θα είναι ίσως όσα και η τιμή αγοράς...).

Βαγγέλης Κολλίρης. Αντικατέστησε τον Κιουρτσόγλου στους Ίασις. Εκπληκτικός παίκτης αλλά μας άφησε νωρίς... Edit: Μα κανείς να μην αναφέρει το Βαβούρα... Δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο πια; 8)

Θα είχε ενδιαφέρον να ανοίξει και ένα μουσείο με όλα τα διαφορετικά είδη παρανόμων και μη ουσιών που έχει καταναλώσει (και με μαγαζάκι με δείγματα...).

Γι' αυτό είπα ότι δεν παίρνω και όρκο (και καλά θα είχα κάνει να μην εκφέρω γνώμη για ένα σετ που δεν έχω ακούσει...). Είναι πολύ πιθανό να άνοιξε ο ήχος, απλά ήθελα να κάνω μια αναφορά στο γεγονός ότι αυτή η ιστορία με τα βερνικωμένα-βέρσους-ντυτά τύμπανα, και το πόσο περισσότερο ζωντανά είναι τα πρώτα, είναι λίγο υπερβολική (και μπορεί να σε αυθυποβάλλει). Αλλά αφού έχεις το σετ 5 χρόνια είμαι σίγουρος ότι το ξέρεις καλά, και παίρνω πίσω τις αμφιβολίες μου πάραυτα! Και τώρα θέλουμε κι άλλες, πιο πανοραμικές φωτογραφίες, με το σετ στημένο, και με καλύτερη μηχανή, και ει δυνατόν όχι στην κουζίνα αλλά σε stage με φώτα και marshall stacks από πίσω και άλλα τέτοια ωραία! ;)

Μπράβο, μπράβο και ΞΑΝΑ-ΜΠΡΑΒΟ! Όταν ξεκίνησες το θέμα, είπα να σου προτείνω (αλλά είχες ήδη αρχίσει το ριστόρινγκ...) sealer, και grain filler, και τρίψιμο με βρεγμένο ντουκόχαρτο, και κόντρα-τρίψιμο με ξανα-βρεγμένο ντουκόχαρτο, και μετά βερνίκι και πάλι βερνίκι, και δε συμαζέυεται, γιατί το ξύλο αυτό είναι πορώδες και πρέπει να πρώτα "γεμίσει" για να γίνει καθρέφτης, και τέλος πάντων εγώ έτσι έκανα με μια παλιά Ludwig και μου βγήκε αστέρι, και τελικά... ΜΠΟΥΡΔΕΣ! (μπούλσιτ, επί το αγγλοσαξωνικότερον) Μια χαρά έγινε η ροκστάρ σου, γήινη, όπως είπε κι ο simow, χωρίς πολλά-πολλά, ένα σετ που σου λεει 'κοπάνα με' και μην την πολυψάχνεις. Μόνο για το αν άνοιξε ο ήχος διατηρώ τις αμφιβολίες μου (το 'χουν παρακάνει με το hype για τα λουστραρισμένα τύμπανα, μια χαρά ακούγονται τα ντυτά, και να 'ρθει να μου πει κάποιος ότι δεν του αρέσει ο 70's ήχος του Paice ή του Bonham και o - οποιασδήποτε δεκαετίας - ήχος του Buddy Rich... όχι, να 'ρθει!), αλλά δεν παίρνω και όρκο στα ιερά νερά της Στύγας... Δεν θυμάμαι, σου είπα μπράβο; ;)

Αυτό ακριβώς είναι. Αφορά κυρίως τονισμούς σε γρήγορη ταχύτητα, χωρίς να ζορίζεις καρπούς ή δάκτυλα, αφού ουσιαστικά έχεις τρία χτυπήματα με μία κίνηση. Εδώ είναι το βίντεο που είχα στο link. Υπάρχουν και πολλά άλλα βέβαια, αλλά αυτό εξηγεί την τεχνική πολύ καλά. <object width="425" height="355"><param name="movie" value=" name="wmode" value="transparent"></param><embed src=" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="425" height="355"></embed></object> Edit: Δεν ξέρω γιατί βγήκε διπλό το βίντεο, και δεν μπορώ να το αλλάξω. Πάντως δουλεύει...