ECC803s

Μου έχουν ξεμείνει 4-5 CD-R και DVD-R από παλιά format ή από backup για μεταπήδηση σε νέο PC, τα πιο παλιά ας πούμε δεκαπενταετίας. Είναι πρακτικά άχρηστα. Κάποια διαβάζονται ή μισοδιαβάζονται αν αφήσεις το PC εντελώς στην ησυχία του για ώρα, με το drive να μαρσάρει λες και ανεβαίνεις για το καζίνο με Fiat 127. Ακόμα και όταν κατάφερα να μπω κάπου πάντως βρήκα ελλείψεις, αρχεία δηλαδή να λείπουν απ' τους φακέλους. Τί να πω, για εμάς τους casual χρήστες φαινόταν foolproof τρόπος, τις εποχές που οι εξωτερικοί σκληροί ήταν περιττή πολυτέλεια για τους περισσότερους και τα USB sticks χαμηλά σε χωρητικότητα και ψηλούτσικα σε τιμές. Έπρεπε να μας έχετε ενημερώσει οι σκαμπάζοντες Από το 2018 που άλλαξα αυτοκίνητο και απέκτησα την ευκολία του USB stick... σχεδόν καθόλου.

Ωραία τα λέτε κύριοι, ξεχωρίζω οπωσδήποτε το παρακάτω post: Το μυαλό των (κατά περίπτωση) επόμενων φτάνει μόνο μέχρι τα λεφτά της πώλησης ή της ενοικίασης του σπιτιού που "θέλει άδειασμα". Για τα οποία συνήθως καίγεται. Έστω και από καθαρή κερδοσκοπία, πολύ δύσκολα κάποιος θα υποπτευτεί την ευκαιρία σε ένα φλάουτο, ένα κομπολόϊ, μια συλλογή δίσκων, βάλτε ό,τι θέλετε εδώ. Άρα, ή πέταμα, ή "kill 'em all, sort them out later" πώληση στον περαστικό broker χαλκού που φορά εμφάνιση Manchester City ή Paris SG. Υ.Γ: ένα ιδιόχειρο σημείωμα, αρχείο Word ή έστω μια εκτυπωμένη σελίδα (ενυπόγραφη?) ευσταθεί ως διαθήκη ή πρέπει να εμπλέκεται συμβολαιογράφος;

Έδειξε αγαπητέ φίλε, ήδη προ αιώνων, σε εποχές που κανείς δε φανταζόταν τί έρχεται: προτιμήθηκε το "ρίσκο" της Γερμανίας από τον επαρχιωτισμό των Εξαρχείων, τους ξυπνητζήδες πίσω απ' τον πάγκο και τους χασομέρηδες "μύστες" που ανέχονταν στα μαγαζιά τους. Επίσης να μας λείπουν και οι υπαινιγμοί για τους αδηφάγους εβροπέοι που κατάπιαν τα μαγαζάκια μας. Προχτές (κυριολεκτικά προχτές) ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος επιβεβαίωσε αυτό που ήδη ξέραμε: ότι στην Ελλάδα υπάρχουν ολιγοπώλια... λίγο ως πολύ στα πάντα. Επομένως take it easy, θρηνείς για τον μοναδικό ίσως κλάδο εδώ και δεκαετίες στον οποίο υπήρξαν αλλαγές που ωφέλησαν τον καταναλωτή. Ο Νάκας κάνει δουλειά επιπέδου, μακάρι να δουλεύει καλά και να προσθέτει ονόματα στο roster, γιατί όχι; Επιβεβαιώνω μέχρι τελείας ό,τι έγραψε νωρίτερα ο @Jazzjoker.

Μένω στο νοίκι και απ' ότι φαίνεται θα μένω στο νοίκι για τα επόμενα 140-150 χρόνια. Συμπτωματικά, καμιά 500αριά μέτρα απ' το πατρικό μου. Εκεί δεν πρόκειται να επιστρέψουμε ούτε εγώ ούτε ο αδερφός μου, μιας και έχουμε και οι δύο τετραμελείς οικογένειες και τα 56 τετραγωνικά το έκαναν μία φορά το θαύμα τους με τετραμελή οικογένεια. Έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι από το '80 και το '90, άλλες οι ανάγκες για χώρο σήμερα. Μερικές σκέψεις με αφορμή το thread αλλά όχι στενά σχετιζόμενες με το θέμα: Αξιοσημείωτο πόσο δενόμαστε με τη γη ή και με τα ντουβάρια οι Έλληνες. Δεν κουνάω δάχτυλο, μέσα κι εγώ. Άλλοτε θα έκοβα αυτοστιγμή την κουβέντα, σήμερα αν ήταν βιώσιμο μάλλον θα έφευγα απ' την Αθήνα. Μάλλον όχι για χωριό με 30 κατοίκους, αλλά π.χ. για πρωτεύουσα νομού ή παραπλήσιο μέγεθος... χωρίς σκέψη. Το κοκτέϊλ σχεδόν μηδενικής οικοδομικής δραστηριότητας για κάμποσα χρόνια και απότομης αλλαγής συσχετισμών λόγω βραχυχρόνιας μίσθωσης περιμένει έναν καταλύτη για να γίνει καμπούμ. Δεν ξέρω ποιος θα είναι αυτός και πώς θα έρθει. Δεν ξέρω καν αν έχω δίκιο. Αλλά όσοι από τη γενιά μου τουλάχιστον αλλά όχι μόνο (είμαι 41) δε βρήκαν έτοιμη λύση, πώς να το πω κομψά, are already drinking him. And by the looks of it they will certainly continue drinking him dryly for the foreseeable future.

(Συγνώμη)

Καλύτερη όχι, αλλά σε κάθε περίπτωση αυτή είναι... Κειμήλιο από τις μέρες που ως γνήσιος ηλίθιος εφούμερνα. Είχα κρατήσει το tip φίλου ότι οι Παπασωτηρίου στο αεροδρόμιο της Αθήνας έχουν πολλά και διάφορα τσιγαροειδή που δεν τα βρίσκεις αλλού, και σε ένα πέρασμα αγοράστηκε και αυτό μεταξύ διαφόρων άλλων... Για το OCD του πράγματος στο βάζω και ανοιχτό για να μην έχεις αμφιβολίες ότι η δική σου λύση υπερτερεί σε επίπεδο ευταξίας : Υ.Γ: Στην παλιότερη απ' τις ηλεκτρικές υπάρχει και το κλασικό μαραφέτι που κρατάει 3-4 πένες πίσω απ' το headstock. To θεωρούσα και το θεωρώ απαραίτητο για κάθε κιθάρα - workhorse. Αν είσαι γραφειάτος πάντως, μια χαρά είναι και ο τενεκές της Camel.

Για τις κρέμες των εταιρειών Extro Cosmesi και Moon Soaps υπάρχει κάποια εμπειρία από πρώτο χέρι;

Κοίταξε @Alex Raptakis, το σκατοκέφαλό μας κρατάει υποχρεωτικά και το ρόλο του αφηγητή στην ταινία στην οποία παίζει ο καθένας μας, στη ζωή μας. Δεν ζούμε για λογαριασμό του αφηγητή στο κεφάλι μας όμως. Και μάλιστα νομίζω ότι το μέγιστο βήμα προς μια ουσιαστική ενηλικίωση είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι είναι πολύ πιθανόν η δική σου ταινία να μην είναι ντε και καλά ένα blockbuster αντάξιο του σπικάζ ενός Morgan Freeman ή ενός Joe Pesci. Απογοητευτικό; Πιθανώς, στο πλαίσιο του "αχ, πού ‘σαι, νιότη, πού δειχνες πως θα γινόμουν άλλος". Μήπως όμως είναι και μιας μορφής λύτρωση να συνειδητοποιείς ότι οι αποσκευές σου δεν είναι δα και τόσο βαριές; Ότι είσαι απλά ένας εχέφρων χλιμίτζουρας σε έναν ωκεανό από χλιμίτζουρες; (το εχέφρονες ελέγχεται) Πώς με επηρεάζει λοιπόν η ιδέα ότι δε θα βιώσω ποτέ κάτι που θα ήθελα; Μπορώ να σου πω πώς με επηρεάζει η ιδέα ότι βίωσα κάτι, πολλά κάτι, που δεν ήθελα. Σχεδόν πάντα όταν ξυπνούσα ανακάλυπτα πως έχω επιτρέψει σε πολλές "λεπτομέρειες" να διαμορφώσουν μια δυσμενή κατάσταση που θέλει δουλειά για να αλλάξει. Γι' αυτό, όπως ήδη ορθώς γράφτηκε, συνέχισε να δουλεύεις. Κράτα και το κεφάλι σηκωμένο και α) φτιάχνε το δίκτυό σου, είναι βαρύτερο απ' το πιο βαρύ βιογραφικό, β) ρίχνε καμιά ματιά για την Ευκαιρία. Μπορεί να εμφανιστεί ανά πάσα στιγμή αλλά συνήθως είναι παράθυρο που κλείνει γρήγορα. Έχω φτάσει να πιστεύω ότι ο χαρακτήρας του ανθρώπου είναι το ριζικό του. Έχεις κουραστεί να τρως φάπες, για παράδειγμα; Ε ίσως το πιο αναγκαίο πρώτο βήμα να είναι να τα βάλεις κάτω και να αναρωτηθείς μπας και η όλη στάση σου δημιούργησε τις προϋποθέσεις για καρπαζώνεσαι. Και αν τέλοσπάντων όλα τα παραπάνω είναι αβάσιμα ή μπελαλίδικα, πάρε ένα καινούριο πολυεφέ/πλήκτρο/audio interface/μπάσο και πες μας πώς πήγε. Ή έστω το Dawn Of The Fifth Era από Mors Principium Est, που γαμάει.

Μας τέθηκε μια "άσπρο/μαύρο" ερώτηση που δεν είχε τις "άσπρο/μαύρο" απαντήσεις που ενδεχομένως θα προτιμούσε να λάβει ο ΟΡ. Aν όμως δεν είναι 20 ετών (το πολύ), ε, τί περίμενε αναζητώντας επιβεβαίωση σε τέτοιους απόλυτους διαχωρισμούς; Προσωπικά νομίζω πως ο πραγματικός διαχωρισμός στην περίπτωσή μας, και με δεδομένο το χώρο όπου βρισκόμαστε και συζητάμε, δε θα πρέπει να γίνει στον άξονα "ποιότητα - μαλακία" αλλά στον άξονα "ενδιαφέρον - αδιαφορία". Εμείς που συμμετέχουμε στο forum αυτό υποθέτω πως παίζουμε μουσική, συνθέτουμε μουσική, ακούμε σχολαστικότερα, σε κάθε περίπτωση η μουσική μας ενδιαφέρει ζωηρά και της αφιερωνόμαστε. Ζουν πάαααααρα πολλοί άνθρωποι δίπλα μας που δε συμμερίζονται αυτή τη σπουδή στο ελάχιστο. Αλλά αυτό δεν είναι πάντα εύκολο να το καταλάβουμε ή να το αποδεχτούμε.

Κάθε άλλο, απλά προτιμούμε Maitland

Α)Οπτικά δε θα μου το επέτρεπε η συνείδησή μου Β)τεχνικά θα πρέπει να μπει λίγο ή πολύ χέρι για να κάνεις χώρο για τη μπαταρία Γ)Χίλιες λύσεις δεν υπάρχουν πια και σε passive επιλογές; Αφού δεν ανήκεις στους βορβορώδεις απ' ότι γράφεις... Οπότε, γιατί όχι; Κάντο! ΥΓ: έχει πάρει το μάτι μου κάτι EMG με το look του κλασικού "καπακωμένου" humbucker τα τελευταία χρόνια. Δεν τους έχω δει από κοντά όμως. Είναι κοντά στο real deal άραγε; Αυτό ίσως να αχρήστευε το "πρόβλημα" στο μάτι, για όποιον είναι πρόβλημα. Και να φέρνει το τελικό αποτέλεσμα πιο κοντά στη μαμίσια κατάσταση αλλά και με τον active ήχο, αν δε γίνεται αλλιώς

Και οι δύο έρχονται με εργονομικούς αστερίσκους, και οι δύο θα έκαναν ωραία προσθήκη στην όποια κολεξιόν, στο δικό μου τεφτέρι η SG τικάρει περισσότερα κουτάκια. Κι αν υπάρχουν ήδη humbuckers στην οικογένεια κανένα πρόβλημα, κοιτάς προς P-90 μεριά. (δηλαδή προς τη σωστή μεριά)

Εγώ έχω πάει ακόμα πιο κάτω FWIW. Πλέον έχω κόψει online επαφές με ανθρώπους του στενού μου περιβάλλοντος, πλην 3-4 με βρήκαν εκείνοι. Ούτε καν Facebook δηλαδή, ένα ψευδώνυμο Twitter και ένα ψευδώνυμο Instagram. Η αφορμή ήταν ότι είτε διάβαζα πράγματα που μου στρίβανε το στομάχι είτε έκλανα στο μαξιλάρι φίλων που στην πραγματικότητα έμπαιναν στη φάση επώνυμα (σε αντίθεση με εμένα). Αυτοί οι άνθρωποι πάσχιζαν να δημιουργήσουν μια παρουσία και μια επαγγελματική συνέχεια, δεν είχαν δηλαδή κανένα νταλκά να κάνουν στο Instagram την ίδια πλάκα που έκαναν μαζί μου στην καφετέρια. Όταν συνειδητοποίησα πόσο μαλάκας ήμουν βύθισα αυτοστιγμή τα προφίλ που γνώριζαν οι δικοί μου, και εν καιρώ μπήκα πάλι με καινούρια. Η κατάληξη βέβαια είναι να μην κάνω πια πλάκα σχεδόν με κανέναν και σχεδόν για τίποτα, αλλά ...έτσι κι αλλιώς έχω σοβαρότερες ασχολίες στην παρούσα φάση, σε αντίθεση με τους φασαίους της κακής δγιαφιμισισ.

Για την ακρίβεια τα πεθερικά μου έχουν στο χωριό... αλλά μέχρι η κόρη τους να δείξει ανώτερη ευφυΐα και να με παντρευτεί, ο φούρνος είχε ανάψει μία φορά νομίζω. Τα τελευταία χρόνια το παιδεύω. Η αλήθεια πάντως είναι ότι το τάϊσμα μας το αναλαμβάνει κατά βάση η ψησταριά που βρίσκεται ακριβώς δίπλα. Στα του άρτου είμαι ανίδεος αλλά αν ανοίξει και Club Ψητοπωλείο το Noiz ίσως μπορώ να κάνω κάποιες θεσμικές τοποθετήσεις σε υποθετικά thread "πόσο αλάτι στο χοιρινό;" και "θυμάρι στα φρυγαδέλια, ναι ή όχι;"

Duly noted, ευχαριστώ @gmoukou & @shelter.

Υπάρχουν (θεωρητικές έστω) οδηγίες για χρήση ξυλόφουρνου; Η πρώτη απόπειρα σε ψωμί δεν πήγε καλά. Υποθέτω ότι έπρεπε να τον έχω αδειάσει τελείως από κάρβουνα και να τον έχω αφήσει και λίγη ώρα να κατέβει η θερμοκρασία... το ψωμί μαύρισε αμέσως από πάνω.

Είναι όντως καλή περίπτωση το Pitch Key (σε ποιο κουτί να αράζει το δικό μου...). Νομίζω πάντως ότι αν πρόκειται να γίνει βαριά χρήση χρειάζεται και τις σχετικές πρόβες. Εξηγώ: με το αριστερό δεν κατάφερα να το χρησιμοποιήσω, με το δεξί υπάρχει μια κάποια καθυστέρηση μέχρι να του πάρεις τον αέρα και να ξέρεις πόση δύναμη να βάλεις ώστε η κίνηση να γίνει ομαλά, αλλά σε κάθε περίπτωση το χέρι της πένας απουσιάζει από το χώρο ευθύνης του για ένα x διάστημα. Για να ελαχιστοποιηθεί αυτό το κενό θα χρειαστούν επαναλήψεις. (εκτός αν το τραγούδι δεν απαιτεί ζογκλερικά οπότε αγνοήστε τα παραπάνω) Θυμάμαι πάντως πως ήταν η μόνη άξια λόγου προσιτή (και μη παρεμβατική στην κιθάρα) λύση για drop D που το ήθελα κι εγώ. Tουλάχιστον την εποχή που το έψαξα εκτενώς το πράγμα και τελικά το αγόρασα, πάνε τουλάχιστον 6-7 χρόνια. Τα κλειδιά της κυρίας τί μέρος του λόγου είναι φίλε @fusionakis; Ωραία buttons. Εργοστασιακά;

Τασάκι "Αγορές - Πωλήσεις Taxi, Λιοσίων τάδε" και Marlboro Lights 100άρι πάνω αριστερά στο Korg, έμπαινε Jordan

Αυτό! Τους άκουγα για πολύ καιρό και είχαν την αμέριστη προσοχή μου, κι εδώ που τα λέμε μια κλειστή ομάδα τραγουδιών υπάρχει ακόμα στην playlist και δε με χαλάει σταλιά όταν έρθει η σειρά τους. Αλλά έκλεισε μια εικοσαετία που έχουν στραγγίξει. Δικαίωμά τους να εξακολουθούν να το παλεύουν, δικαίωμά μου να αδιαφορώ - και να λυπάμαι λίγο το πώς δείχνει σήμερα μια παρέα από μεσήλικες πελάτες της L'oreal. Ε, ίσως να τους το κράτησα και λίγο μανιάτικο που είχα δώσει τότε μια τριανταρού για την ξεπλυματάρα της δεκαετίας, το Six Degrees...