sfaku

Α, ευκολάκι. Είναι αυτός που είναι κοινωνιολόγος μαζί με κάποιον άλλο. ;D

;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D _________ Το πρώτο σχόλιο είναι το κλασικό κλισέ σκέψης που προσπαθεί να βρει αντιφάσεις εκεί που δεν υπάρχουν. Οι άνθρωποι που προάγουν φιλελεύθερες ιδέες δεν είναι τέλειοι ούτε αμέτοχοι της φοβικής διαπαιδαγώγησης που όλοι έχουμε υποστεί στο σπίτι, τις αίθουσες διδασκαλίας και την κοινωνία. Η διαφορά είναι ότι οι φιλελεύθερα σκεπτόμενοι αντιστέκονται περισσότερο (ακριβώς επειδή είναι σκεπτόμενοι) σε αυτές τις υπαρκτές προκαταλήψεις. Προσπαθούν να στέκονται πάνω από αυτές και να τις διαχειρίζονται. Το ό,τι πολεμούν τις προκαταλήψεις τους δεν γίνεται παρότι τις έχουν, αλλά επειδή. Θέλουν να εξαλειφτούν οι προκαταλήψεις, γιατί μας τυραννούν όλους. Κυρίως οι φιλελεύθερα σκεπτόμενοι προσπαθούν να μην αφήνουν τις κακές καταβολές τους να τους καθορίσουν και να επηρεάσουν την αγάπη και την αποδοχή για το παιδί τους. Τα καταφέρνουν πάντοτε; Ίσως όχι, αλλά αγωνίζονται τουλάχιστον για αυτό που οι ίδιοι θεωρούν ευγενικό σκοπό, την απελευθέρωση της ανθρώπινης σκέψης. Μιλάω ως γονέας άρρεν(α).

Θα επαναλάβω ότι η αξιολόγηση της μουσικής δεν είναι δικαίωμα των μουσικών -και συγκεκριμένα των εξαίρετων- αλλά όλων των ανθρώπων. Οι τυχάρπαστοι συμπεριλαμβάνονται στους ανθρώπους. Όλοι πρέπει να κρίνονται για αυτό που λένε και όχι για το μπαγκράουντ τους. Μάλιστα αν κρίνουμε από το μπαγκράουντ κινδυνεύουμε περισσότερο να πέσουμε σε λανθασμένες αποτιμήσεις, αφού εστιάζουμε στην αυθεντία και όχι στο λεγόμενο καθαυτό. Θα το πάω και ένα βήμα παραπέρα: κανονικά αν θέλουμε να κρίνουμε την κριτική, πρέπει να σκεπάσουμε το όνομα του κρίνοντα ακριβώς για να μην επηρεαζόμαστε από το "το είπε ο τάδε".

thx παίδες!

Απροπό! :) Ξέρει κανείς αν οι διάφοροι που κόβουν με κοπτικά μηχανήματα μπορούν να κάνουν μετατροπές σε έτοιμο άκοπο picguard; Ή κόβουν μόνο σε στάνταρ μεγέθους φύλλα υλικού (όπως υποψιάζομαι);

;D ;D ;D ;D

Ένας μέτριος, ακόμη και ένας κακός μουσικολόγος, μπορεί να καταλάβει άριστα τι σημαίνει Art Tatum. Φυσικά αν είναι εξειδικευμένος στη τζαζ (και δη στον Tatum) θα μπορεί να φτάσει σε εξαιρετικό βάθος παρατηρήσεων. Αλλά και να μην είναι, με δύο μέρες κοίταγμα στη βιβλιογραφία καταλαβαίνει μια χαρά. Διότι ως επιστήμονας έχει αντικείμενο την αποτίμηση της μουσικής, έχει μεθοδολογικά εργαλεία, έχει ένα σώμα γνώσης στο οποίο μπορεί να ανατρέξει. Η μουσικολογία δεν είναι γυάλα. Εξειδικεύσεις υπάρχουν σαφώς και είναι βέβαιο ότι κάποιοι γνωρίζουν άριστα συγκεκριμένα αντικείμενα που έχουν επιλέξει. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτά τα αντικείμενα είναι στεγανά σε άλλους μουσικολόγους. Ακόμη, η μουσικολογία ανήκει στις ανθρωπιστικές επιστήμες και ως εκ τούτου δεν έχει ούτε θέλει να έχει αξιώσεις αντικειμενικότητας. Για αυτό και συναντάς τόσο συχνά αλληλοαντικρουόμενες απόψεις στις επιστήμες αυτές, οι οποίες δεν αφορούν βέβαια το αν ο Χ ή ο Ψ βιρτουόζος είναι καλαμπόρτζης, γιατί αυτά ασφαλώς δεν είναι επιστημονικά ερωτήματα αλλά ερωτήματα για φόρουμ. Για να το επεκτείνω όμως: ακόμη όμως και ένας μέτριος μουσικός μπορεί να κρίνει έναν βιρτουόζο. Και να τον εκτιμήσει /αποτιμήσει. Χρειάζεται σίγουρα να έχει κάποια εμπειρία της δυσκολίας της τεχνικής, καλή γνώση του μουσικού ιδιώματος, να μη βλέπει έννοιες όπως sweep και tap πρώτη φορά στη ζωή του. Τι ακριβώς όμως θα εμπόδιζε έναν κιθαρίστα που μελετάει lead 2-3 χρόνια με μέτρια αποτελέσματα, να αποτιμήσει κάτι πολύ ανώτερο τεχνικά, εφόσον διαθέτει την απαραίτητη νηφαλιότητα και αναλυτική σκέψη; Αυτό είναι που λείπει και είναι πολύ πιο δυσεύρετο, όχι τα τεχνικά γαλόνια. Ίσα ίσα αυτός που δυσκολεύεται, εκτιμά περισσότερο την τεχνική δεινότητα ενός αβίαστου ταλέντου. Εκτός αν είναι κομπλεξάρας, αλλά τότε το πρόβλημα δεν είναι η τεχνική του ανεπάρκεια, αλλά άλλες τέτοιες ;) Προφανως στηλιτεύεις, και σε κατανοώ, τον ελληνάρα. Αυτός και καλύτερα να παίζει από τον Μάλμστιν (αν και δεν υπάρχει "καλύτερα" κατά την γνώμη μου σε επίπεδο βιρτουόζων, η μουσική δεν είναι διαγωνισμός) πάλι ασόβαρος θα είναι. Αν όμως μπαίνει στο ίδιο σακούλι πάσα αρνητική κριτική επειδή δεν υπάρχουν τα απαραίτητα γαλόνια, είναι σαφές ότι μιλάμε για αφορισμούς. Τέλος, και ο καλός μουσικοκριτικός είναι εν δυνάμει ένας μουσικολόγος, έχει εκπαιδευτεί να αναλύει τις τεχνικές, είναι εκπληκτικά εκπαιδευμένος ακροατής και πιθανότατα θα ξέρει και κάποιο όργανο - αλλά και να μην ξέρει θα ζει όλη του ζωή ανάμεσα σε μεγάλους μουσικούς που θα του μεταφέρουν τη δική τους εμπειρία. Θα είναι όλες οι κριτικές του σοβαρές και πετυχημένες; Μπορεί όχι. Μπορεί ναι. Πάντως οι μεγάλοι μουσικοκριτικοί περιορίζονται κατά βάση στο αισθητικό κομμάτι και μέσα από αυτό το φίλτρο περνούν σε τεχνικές παρατηρήσεις. Έτσι, ο κύριος που χαρακτήρισε τον Chick Corea cocktail pianist προφανώς εξέφρασε όχι τεχνική άποψη αλλά αισθητική απέχθεια, και αυτή είναι φυσικά δικαίωμά του όπως αναγνώρισες κι εσύ, ή μήπως όχι; Γιατί φοβάμαι ότι μέσα από το point of view του μουσικού -και με τη βαρύτητα δοσμένη στο τεχνικό/ποσοτικό κομμάτι- προκύπτει συχνά μια διάθεση εξαντικειμενίκευσης συμπερασμάτων η οποία παραβλέπει ότι η μουσική είναι ζήτημα γούστου ακόμη και για τους ειδικούς/επιστήμονες/βιρτούοζους. Ουδείς abiasτος. Για αυτό, ο κρίνων δεν κάνει την κριτική. Η κριτική κάνει την κριτική. Είναι εύστοχη; Έχει καλώς. Είναι άστοχη; Και ο καραβιρτουόζος να την έχει ασκήσει, πάλι άουτ θα είναι. Έχω υποστηρίξει κι εγώ εδώ στο φόρουμ ότι δεν πρέπει να καταχρώμαστε το δικαίωμα της άσκησης άποψης, όταν ιδίως αμφισβητούμε αστήρικτα συνομιλητές που γνωρίζουν πολύ καλά το αντικείμενο και παραβλέπουμε πραγματικά αντικειμενικά ζητήματα και επιστημονικά facts. Αυτά βέβαια για την πυρηνική φυσική, τα γραμματικά φαινόμενα κλπ κλπ. Όχι για αισθητικά ζητήματα, από τα οποία είναι πολύ δύσκολο να απεμπλακεί η αποτίμηση της μουσικής και το προσωπικό πρίσμα. Στην τελευταία περίπτωση αφορίζουμε και κάνουμε την άποψη δικαίωμα μιας κλειστής ελίτ. Ακριβώς εκεί είναι η ένστασή μου και όχι στην τεχνική δεινότητα του Μάλμστιν. Θα πρέπει να είναι κανείς βαριά μύωψ για να μην είναι σε θέση να παραδεχτεί ότι είναι φοβερά αντυπωσιακός τεχνίτης, ο πρώτος του είδους του, που δημιούργησε σχολή, τόσο αισθητικά όσο και παικτικά. Σαφέστατα έχει τη δική του χρυσή σελίδα στην ιστορία του οργάνου. Από την άλλη το τρομακτικό clutter από σρεντάδες -που θεωρώ ότι αισθητικά, μουσικοιδεολογικά και γενικότερα είναι από τα άσχημα πράγματα που έχουν συμβεί στην ηλεκτρική κιθάρα-, η ερμηνεία drama queen, οι υπερβολές του νεοκλασικισμού κλπ κλπ προκαλούν σε πολύ κόσμο από αδιαφορία ως απέχθεια η οποία γίνεται bias και έτσι καταλήγουν κάποιοι σε ακραίες εκφράσεις, κυρίως από αισθητική εμπάθεια - γιατί όποιος προσπαθήσει να μιλήσει για τεχνική ανεπάρκεια του Μάλμστιν αυτογελοιοποιείται επιτόπου.

Το είδα αλλά είναι απαγορευτικά ακριβός κατά την ταπεινή μου γνώμη, αφού αν κατάλαβα καλά ένα απλό pg Fender τύπου πηγαίνει 70 ευρώ. Καλή ερώτηση γιατί έχει η μάνα μου ένα φτηνό κινέζικο, θα κάνω δουλειά με αυτό;

Ευχαριστώ για τα ρεσπόνσια παίδες. Αν το κόστος είναι ψηλό και με απλό μαύρο pickguard βολεύομαι. Δεν είχα στο μυαλό μου κάτι πολύ εξωτικό/εξωγήινο ;D. Έχω σκεφτεί να το φτιάξω μόνος μου αλλά από μια έρευνα που έκανα προϋποθέτει αγορά υλικού και κόψιμο με template σε μηχάνημα τύπου laser. Το template νομίζω μπορώ να το φτιάξω μόνος μου με ξεπατικωτούρα από το original και μετά να το περάσω σε κάποιο πρόγραμμα της Adobe. Αλλά αυτό είναι εργατοώρες και επίσης δεν είναι τσάμπα η κοπή και το υλικό. Για αυτό ήθελα να δω τις επιλογές μου. Αλήθεια ξέρει κανείς αν υπάρχει πλαστικό για μονό pickguard στην αγορά σαν πρώτη ύλη; Είναι για strat blade του '90 και δεν βρήκα κάτι στο ebay ούτε πουθενά αλλού. Επιπλέον η κιθάρα έχει και floyd. Θα πρέπει δηλαδή να γίνει οπωσδήποτε τροποποίηση. Με λίγο φάγωμα ένα κανονικό pickguard με προδιαγραφές Fender (τέτοιο φοράει τώρα) έρχεται κοντά στο ζητούμενο αλλά 1-2 τρύπες στραβοπέφτουν και δεν είναι τελείως νοικοκυρεμένο.

Καλημέρα! Δεν ψάχνω κάτι πολύ εξωτικό. Θέλω ένα pickguard HSH για μια κιθάρα τύπου στρατ που δεν έχει τις βίδες ακριβώς όπως η Fender. Πιθανόν να μου κάνει μαύρο single ply αλλά θα το αποφασίσω οριστικά μετά από συζήτηση με τον καλλιτέχνη που ελπίζω ότι θα ευρεθεί και που πιθανόν θα έχει περισσότερες προτάσεις. Γνωρίζει κανείς κάτι; Ας μιλήσει τώρα, αλλιώς ας μιλήσει κι αργότερα ;D

Δηλαδή πόσοι δικαιούνται να έχουν άποψη για βιρτουόζους; Μόνο οι επιγής βιρτουόζοι; Μήπως παραγίνεται κλειστή κλίκα η άποψη; Υπάρχει μια επιστήμη που λέγεται μουσικολογία, υπάρχει ένας κλάδος της μουσικής θεωρίας που λέγεται μορφολογία, υπάρχει η αισθητική, υπάρχει επίσης και μουσικοκριτική από ανθρώπους βαθείς γνώστες της μουσικής. Όλοι αυτοί οι τομείς παρέχουν εφόδια για να σχηματίσει κανείς άποψη και κρίση για οποιονδήποτε, όσο σπουδαίος και αν είναι. Οι απόψεις και οι κρίσεις δεν είναι δόγματα, δεν είναι κανόνες θετικής επιστήμης, αλλά μπορούν να έχουν μικρότερο ή μεγαλύτερο κύρος. Κάποιοι μουσικοκριτικοί διατυπώνουν απόψεις για σολίστες κλασικής μουσικής, μεγάλες ορχήστρες, τραγουδιστές του λυρικού ρεπερτορίου και δεν είναι καν οι ίδιοι μουσικοί. Είναι απλώς εξαιρετικά ευαίσθητοι και μορφωμένοι ακροατές. Τις απόψεις τους τις λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους οι ίδιοι οι διάσημοι μουσικοί / αντικείμενα της κριτικής. Δηλαδή όλοι αυτοί δεν μπορούν να έχουν άποψη μέχρι να παίξουν καθαρά το sweep picking στο 208 του μετρονόμου; Έχουν υπάρξει άνθρωποι απελέκητοι που έκαναν πολύ εύστοχα σχόλια (από ένστικτο ίσως) για υψηλές μορφές τέχνης. Μπορεί οι ίδιοι άνθρωποι να πετάξουν κοτρόνες την επόμενη φορά. Αλλά αυτό δεν αναιρεί το καίριο κάποιας παλιότερης παρατήρησης. Γελοίος μπορεί να γίνει κάποιος που παίζει χειρότερα από τον Μάλμστιν μόνο αν ισχυριστεί ότι παίζει καλύτερα. Κατά τα άλλα μπορεί να τον κρίνει και ενίοτε ίσως το κάνει και εύστοχα. Μπερδεύεις την ελληνική ξερολία με το δικαίωμα κριτικής πάνω σε έναν τομέα που είναι απριόρι υποκειμενικός ούτως ή άλλως. Ο καλός παίχτης που ίδρωσε και έφασε τον Μάλμστιν (άραγε πώς μετριέται αυτό, από τις πωλήσεις δίσκων, τις νότες ανά sec ή τις στάλες ιδρώτα; ) δεν φέρνει στα ιδρωμένα χέρια του κανένα εχέγγυο ότι θα είναι πιο αντικειμενικός από τους άλλους. Εν κατακλείδι, κανείς δεν μπορεί να βγάλει συμπεράσματα για την κριτική από τον κρίνοντα. Μόνο από το περιεχόμενό της μπορεί να βγάλει συμπεράσματα.

Οφείλω να θυμήσω -καίτοι σπάνιο φαινόμενο- ότι εν δυνάμει και τα αιδοία πέρδονται. Θα ήτο μάλλον πρώιμος χρυσαβγίτισσα.

Όπερ έγραψα κι εγώ βέβαια. Αν ήταν δεν θα το ανέγραφαν.

Δεν είναι ακριβώς έτσι. Στα περισσότερα e-shops υπάρχει ευανάγνωστη προειδοποίηση στη διαδικασία παραγγελίας ότι το κατάστημα δεν φέρει ευθύνη για τους δασμούς και φόρους που τυχόν θα επιβάλλει η χώρα εισαγωγής. Δεν είμαι νομικός αλλά δια της ατόπου όπου υπάρχει legal disclaimer υπάρχει και ενδεχόμενο νομικό ζήτημα, το οποίο ακριβώς τα καταστήματα θέλουν να αποφύγουν. Που σημαίνει ότι αν δεν υπάρχει πουθενά αυτή η προειδοποίηση, ίσως ο πελάτης να μπορεί να υποστηρίξει το δίκιο του δικαστικά, με κόστος φυσικά υπερπολλαπλάσιο των 400 ευρώ για εκτελωνισμό. Οπότε καμία περίπτωση ας μην ερμηνευτεί ότι το προτείνω. Βέβαια στον op έχουν διαφύγει αρκετά σημαντικές "λεπτομέρειες" οπότε δεν θα πόνταρα τα ρέστα μου ότι δεν του διέφυγε το σχετικό disclaimer. Ούτε αυτό είναι ακριβές. Υπάρχουν πλέον (τον τελευταίο χρόνο) αμερικάνικα σάιτ που υπολογίζουν αυτόματα τελική τελική τιμή με δασμούς και φόρους. Και πάλι βέβαια είναι προφανές ότι ο op δεν αναφέρεται σε μια τέτοια εξαίρεση, απλώς δεν γνώριζε πώς δουλεύει το πράγμα. Επομένως το καλύτερο φίλτατε είναι να εκτελωνίσεις μόνος σου για να γλιτώσεις ένα μέρος του ποσού.

Απολαυστικό ηχητικά και προπάντων παικτικά (ισχύει και για το πρώτο κλιπ).

Ναι αλλά επανέρχεται αυτόματα και έτσι δεν μπορείς να το αφήσεις στη μέση της διαδρομής για τους αγαπημένους (πολλών κιθαριστών) fixed wah ήχους.

Επειδή ήμουν παρών, να σχολιάσω ότι ο χώρος όπου έγινε η συναυλία (και βιντεοσκόπηση) ήταν θέατρο, το κοινό καθήμενο, οι εντάσεις μαζεμένες, οπότε τα παιδιά είχαν προσαρμόσει ανάλογα (έτσι μου φάνηκε τουλάχιστον) το παίξιμό τους. Αυτό το λέω επειδή τους έχω ακούσει να τα σπάνε σε άλλους πιο ροκάδικους χώρους. Αν και οφείλω να προσθέσω ότι σε όλους τους χώρους "τα σπάνε" ;) Μου άρεσε το πιο ατμοσφαιρικό σετ που έπαιξαν εκείνο το βράδυ στο Φούρνο. Εκτός από τα άλλα εμφανή πλεονεκτήματά τους τα οποία έχω τονίσει πολλές φορές, έδειξαν ότι είναι μια μπάντα με ερμηνευτική γκάμα και αίσθηση του χώρου. Επίσης είχα μαζί έναν φίλο μουσικό και ακροατή με πολύ σοβαρό και αυστηρό μουσικό κριτήριο, ο οποίος έπαθε την πλάκα του με τα παιδιά.

Χωρίς παρεξήγηση, ο φίλος παραπάνω εκθέτει απλώς τη δική του εμπειρία και τα δικά του γούστα. Τα άλλα παιδιά πάλι που απάντησαν έδωσαν, πολύ πιο κατατοπιστικές, ας πούμε σχεδόν επιστημονικές απαντήσεις και λύσεις. Δεν έχεις καμία εγγύηση ότι μια παρέμβαση που έκανε κάποιος άλλος θα σου αρέσει, παρά τις ομοιότητες εξοπλισμού. Θα σου πρότεινα κι εγώ μια λύση όπως το switchable non load pot που αναφέρει ο David Gilmour παραπάνω, η οποία σου δίνει και αυτό που θες να δοκιμάσεις αλλά και την άμεση δυνατότητα "επιστροφής" στο μαμίσιο καθεστώς. Και αν σου αρέσει ο ήχος και με και χωρίς tone, θα έχεις περισσότερα ηχοχρώματα μέσα από ένα και μόνο ποτ. Δηλαδή περισσότερη ευελιξία συν τη δυνατότητα να μπορείς να πουλήσεις αργότερα το όργανο χωρίς μια δραστική παρέμβαση στα ηλεκτρονικά του.

PJ Harvey τελευταία πέντε χρόνια.

Θα συμφωνήσω με την ανάλυση του φίλτατου Earendil. Το soundcloud μου φαίνεται καλύτερο για να ανεβάζει κανείς ντέμο του, ενώ το bandcamp για λίγο πιο "σχηματισμένα" εγχειρήματα.

Το ότι υπάρχουν λοιπόν τροφοδοτικά των 5 ευρώ σημαίνει ότι πρέπει να πουλήσει ο Μ. Χναράκης το δικό του τροφοδοτικό των 30 ευρώ με 3 ευρώ (για να είναι κάτω από τα 5 ευρώ που κάνουν τα άλλα). Κατά τα άλλα τον υπερασπιζόμαστε επειδή είναι εξέχον μέλος. Μόνο ονομαστικά τον ξέρω τον άνθρωπο παρεμπιπτόντως.

Επαυξάνω. Το αφεντικό να βάλει πάραυστα καταγραφικά μηχανήματα (ξέρω μια καλή μάρκα, Snowden ή κάτι τέτοιο) και μηνυματάκι: για τη διασφάλιση της ποιότητας των συναλλαγών η συνομιλία σας ενδέχεται να ηχογραφηθεί. Επίσης προτείνω τη μετατροπή του θέματος σε μόνιμο section υπό τον τίτλο "Η Δίκη της Δευτέρας" (δημοτικού).

Εδώ και πάνω από μια πενταετία οι λέξεις-κλειδιά έχουν απεξαρτηθεί από την ορθογραφία. Όσοι έχετε τα search suggestions στο on θα έχετε διαπιστώσει ότι ακόμη και αν βάλετε λάθος τον όρο αναζήτησης, το suggestion που προκύπτει είναι σχετικό ή και ακριβώς αυτό που θέλατε να βάλετε. Η μηχανή δηλαδή παραβλέπει τα λάθη και έχει γίνει πιο έξυπνη στην αναγνώριση όχι αυτού που κάνεις input αλλά αυτού που πραγματικά θέλεις να αναζητήσεις. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο για την αντιμετώπιση της ανορθογραφίας αλλά και του mistyping. Επιπλέον για το noiz ειδικά, και όλα τα φόρα ειδικού αντικειμένου, είναι άστοχο να ισχυριζόμαστε ότι η ελληνική ορθογραφία παίζει ρόλο στις αναζητήσεις. Η συντριπτική πλειονότητα των αναζητήσεων που κάνουμε αφορά αγγλικά, τεχνικούς όρους ή brand names. Ποιος θα γράψει κελεμπέκι αντί για maple και ποιος θα αναζητήσει κιθάρα χωρίς να αναφέρει μοντέλο και μάρκα π.χ. tele Fender. Είναι απειροελάχιστες οι περιπτώσεις αμιγώς ελληνόγλωσσης αναζήτησης. Οπότε ερχόμαστε και σε μια πιο λογική ερμηνεία, ότι κάποια φόρα, ειδικά αυτά που έχουν κοινό από 30 και πάνω, ζητούν νοικοκυρεμένο γράψιμο για λόγους καλής εικόνας της όλης υπηρεσίας και για να διατηρείται ένα επίπεδο. Ορθογραφικά όλοι μπορεί να κάνουμε, αλλά η προσπάθεια να κρατάμε τα ποστ σε ένα επίπεδο, ο καθένας με τα μέτρα της δικής του γλωσσικής παιδείας, είναι πιο μερακλίδικη αντιμετώπιση της γραπτής επικοινωνίας, και για αυτό έχει νόημα.

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις παιδιά, αυτό που ρώτησα ήταν μια ιδέα βασισμενη σε κάποιες εντυπώσεις (δεν πρόκειται για γνώσεις) ηλεκτρονικών.

Κορέκτ μι ιφ άιμ ρονγκ... Ένα ποτ που δεν χρειαζόμαστε, δεν μπορεί να αντικατασταθεί με μια αντίσταση (ίσης ομικής αξίας μα αυτή που έχει το ποτ ανοιχτό), χωρίς επίφτωση στον ήχο;