npap

η χρόνια διαπίστωσή μου που παρ ελπίδα ενισχύει μια ανάλογη πρόβλεψη δεν έχει χρώμα αγαπητέ... προσωπικά δεν με αφορά καν καθότι η διττή μου ιδιότητα και σαν επαγγελματίας και σαν ερασιτέχνης ακροατής με βοηθάει να ισορροπώ το θυμικό μου γι αυτό και αποφεύγω εσχάτως να συμμετέχω ("σοβαρά") σε ανάλογες συζητήσεις που κατά καιρούς ανακυκλώνονται... επίσης το ότι εσύ ενδεχομένως (όπως και κάποιοι λίγοι άλλοι) αποτελείς εξαίρεση, δεν "ιδρώνει" καν τον κανόνα μου (δυστυχώς)...

μακάρι Σπύρο μου να είναι έτσι αλλά παραμένω δύσπιστος καθότι ακόμα και τα fanzines άλλων δύσκολων εποχών που έρχονται στο μυαλό μου, είχαν μια αν μη τι άλλο άξια λόγου ιδιαίτερη αισθητική....

είμαι σίγουρος.... θα πεθάνω πριν ζήσω τη στιγμή που οι μεν θα σεβαστούν την τεχνολογική "αντικειμενικότητα" των μετρήσεων και οι δε την ατομική ψυχοακουστική προσλαμβάνουσα του μέσου χρήστη ως δικαίωμα στην τέρψη...

δεν ξέρω για το περιεχόμενο αλλά γιατί τόση προχειρότητα στην σχεδίαση του εξωφύλλου; σαν να έγινε με paintbrush σε windows 3.1 από μαθητή δημοτικού... σόρυ αλλά προσωπικά το θεωρώ προσβολή στην ιστορία αυτού του ανθρώπου... ΥΓ. και μην μου πει κανένας ότι είναι οικονομικό θέμα... είμαι σίγουρος ότι αυτό θα βρίσκονταν αρκετοί να το φτιάξουν ανιδιοτελώς...

δεν θυμάμαι να το εχω ξανακάνει αλλά αφού και άκουσα και είδα, αναδημοσιεύω ατόφια μια facebookιά μου γιατί πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο οι θεατρόφιλοι εξ ημών να παρακολουθήσετε αυτή την παράσταση... =============================================================================================================================================== ένας "πίνακας" που εμπνεύστηκα από την παράσταση "Την Τρίτη στο Σούπερ Μάρκετ" του Εμμανουέλ Νταρλέ, με τον Φαίδωνα Καστρή (Phaedon Kastris) να ερμηνεύει έναν βραβευμένο μονόλογο, ύμνο στην αποδοχή της διαφορετικότητας... σε όσες παραστάσεις με μονoλόγους παραβρέθηκα μέχρι τώρα στη ζωή μου, είχα συνηθίσει να παρακολουθώ έναν ηθοποιό να βρίσκεται "κάτω" από ένα κείμενο, προσπαθώντας (με διάφορα ποσοστά επιτυχίας) να αγγίξει τα όριά του... αυτή την φορά βρέθηκα για πρώτη φορά σαν θεατής απέναντι σε έναν ηθοποιό που κινήθηκε "πάνω" από το κείμενο φέρνοντας αυτά τα όρια σε αποστάσεις που δεν εσώκλεισαν το θυμικό μου δημιουργώντας μου κλειστοφοβικά συναισθήματα απόρροια αγωνιωδών κραυγών καλλιτεχνικής έκφρασης... αντίθετα, έγινα πολύ γρήγορα με απόλυτα φυσικό τρόπο, έτερος σε μια παρέα με μια συνειδητή γυναίκα να μου εξομολογείται με ρέοντα λόγο τον τρανς βίο της (σε διάφορες εκφάνσεις και κοινωνικές διαδράσεις του)... και εκεί που ήμουν αφημένος στην αφήγηση της, μέσα από τις "παύλες" των εικονικών διαλόγων της, ξεφεύγει (με μαγικό αυτήν την φορά τρόπο) ο άντρας πατέρας σε ολόγραμμα (που αποτύπωσα όπως φαντάστηκα στον πίνακα) και συμμετέχει πια στην παρέα ως πραγματικός... ένας "δεύτερος" ηθοποιός όχι ως μεταμφιεσμένος virtual κλώνος, αλλά ως οντότητα που δίνει πρόσθετη ζωή στο δρώμενο... υπέροχη αίσθηση μιας σπάνιας ερμηνευτικής δεξιότητας... έτσι ταξιδεύοντας στον χρόνο μέσα στην γοητευτική ατμόσφαιρα, φτάνουμε στο τέλος και στην ανατροπή... μια ανατροπή που περίμενα μεν αλλά παρόλα αυτά με αιφνιδίασε... δεν θα μιλήσω παραπάνω για αυτήν για να αποφύγω το spoiler αλλά θα περιγράψω την στιγμή κάτω από το αόρατο παλκοσένικο... στο τραπέζι μου στην διπλανή καρέκλα η Σοφία κλαίει με λυγμούς και ξεκινά να με ρωτά πως μου φάνηκε η παράσταση και παράλληλα να μου λέει την δική της άποψη (πάντα κλαίγοντας)... κι εγώ;... εγώ αναπάντεχα βουρκωμένος να μην μπορώ να αρθρώσω λέξη... ένα σοκ που δεν μπορώ να εξηγήσω... μια αίσθηση από γνώριμες μου κρίσεις πανικού... ένα απροσδιόριστο τρίγκερ κάποιας καταπιεσμένης μου ανάμνησης άραγε;... τι να πω... η αίσθηση αυτή λυτρώθηκε με την δημιουργία αυτής της παράλληλης εικαστικής μου έκφρασης μετά από μέρες... συναισθηματικό σημείο στίξης μιας καταλυτικής καλλιτεχνικής πρότασης... μια τελεία. κάθε ΔΕΥΤΕΡΑ και ΤΡΙΤΗ στον πολυχώρο "Show what?" στο Παγκράτι... κάντε αυτήν την παράσταση δώρο στον εαυτό σας...

εξύπνησαν οι Wishbone Ash που εκοιμούντο μέσα σου υιέ μου...πολύ ωραίο... για την "στιχοποίηση" θα συμφωνήσω με τον Στράτο, για το ταμπούρο με τον Alex...

πτου...και έχω χαρίσει-πετάξει καμιά δεκαριά (μη πω παραπάνω) 20-250gb, μόνο τον τελευταίο χρόνο...

στα νιάτα μου σίγουρα θα χτυπιόμουν σαν χταπόδι στα live σας... τώρα πια, είμαι πλέον μαλακωμένος τα μάλα από το πολύ χτύπημα και μόνο για κάνα μεζές σε ουζάκια κάνω, αλλά παρ όλα αυτά θεωρώ ότι είστε (πάρα) πολύ καλοί στο είδος σας... μπράβο... ως προς την παραγωγή αναμένω την official για σχόλιο...

Πάτερ Bill Gates ημών, ο εν τοις Silicon valley ουρανοίς, αγιασθήτω το PC Σου, ελθέτω η βασιλεία Σου, γενηθήτω το θέλημα Σου, ως εν Bios και επί του SSD. Το λειτουργικόν ημών το επιούσιον, DOS ημίν σήμερον και άφες ημίν τα windows 11 ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις credit cards ημών και μη εισενέγκης ημάς εις mac πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του Jobs του πονηρού. Αμήν. ΥΓ. εν Noiz αδελφοί, έχω ακόμα 7, δηλαδής να πάω κατ ευθείαν στα 11 δι ευχών σας;

να ανησυχήσω;...

ΝD μου, η εν λόγω καλλιτεχνική σου έκφραση, μουσικά ξεπερνά κατά πολύ τα συνήθη μου ακούσματα οπότε η γνώμη μου δεν μετρά ιδιαίτερα αν και η αίσθηση μου είναι ότι το είδος υπηρετείται ποιοτικότατα από αυτήν... τώρα η παραγωγή (με την υψηλού βαθμού δυσκολία της να προσπαθεί εξελισσόμενη να φέρνει συνεχώς στο προσκήνιο μια εναλλασσόμενη νέα πληροφορία με τεράστια ποικιλία σε συχνοτικό και δυναμικό περιεχόμενο) άριστη... όχι ότι περίμενα κάτι διαφορετικό από σένα φυσικά...

πήγαινε στο File menu ==> Save Playlist του Winamp... επέλεξε να τις σώσεις σε φορμάτ .M3u* για να μπορείς πλέον να τις χρησιμοποιείς στο νέο σου PC και με όποιο άλλο σύγχρονο πρόγραμμα αναπαραγωγής πλέον του Winamp ενδεχομένως θελήσεις. βασικό το να ξέρεις ότι οι "λίστες" αυτές δεν ενσωματώνουν και τα αρχεία ήχου παρά μόνο πληροφορίες για την θέση τους και την σειρά των κομματιών.... οπότε θα πρέπει εκτός των λιστών να κάνεις backup και όλα τα μουσικά αρχεία που χρησιμοποιείς (απλά copy-paste σε ένα αποθηκευτικό μέσο για να τα μεταφέρεις κι αυτά στο νέο σου Pc)... αυτό που μένει είναι στο νέο σου περιβάλλον να τις εισάγεις στο software που θα χρησιμοποιείς εφεξής και να του δηλώσεις το folder που έχεις ήδη πριν μεταφέρει τα αρχεία... τα περισσότερα από αυτά έχουν δικές τους διαδικασίες (συνήθως εύκολες) για την τελική usable αντιστοιχία, αλλά μην ανησυχείς γιατί στην τελική οι λίστες αυτές είναι αρχεία text, οπότε μπορείς να τις επεξεργαστείς διορθώνοντας τα απαραίτητα link ακόμα και με ένα ταπεινό notepad... ΥΓ. πριν αφοπλίσεις το παλιό σου σύστημα νομίζω ότι είναι αυτονόητο ένα test της διαδικασίας... - *ιδανικά σε .M3u8 για να μην έχεις ενδεχόμενα προβλήματα με τις γραμματοσειρές στους τίτλους

η old school προσέγγιση της παραγωγής είναι δεδηλωμένη πρόθεση του Σπύρου αλλά νομίζω ότι η σχετική ανισορροπία του mix οφείλεται και σε ανεπαρκές monitoring σε συνδυασμό με την συνειδητή αδιαφορία του στην απόκτηση ιδιαίτερης τεχνικής κατάρτισης (αν και έχει βελτιώσει κατά πολύ την συχνοτική επεξεργασία)... κανονικά θα έπρεπε να με ενοχλεί ως ακροατή... το ειδικό βάρος της καλλιτεχνικής του έκφρασης όμως επισκιάζει οποιαδήποτε τεχνική αδυναμία... JJ rules έτσι απλά...

παρακολούθησα με ενδιαφέρον την συζήτηση (Πάνο welcome back) και καθώς αναλύσατε από όλες τις πλευρές το θέμα, προσωπικά το μόνο που έχω να πω είναι ότι οξύμωρα παρότι είμαι άνθρωπος της μουσικής τεχνολογίας και πιονέρος και υπερασπιστής της σε όλα τα επίπεδα και ως επαγγελματίας και ως "πελάτης", τελικά ως ακροατής το θυμικό μου τριγκάρεται αυθόρμητα από την ανωτέρω διαπίστωση του Μπάμπη... οι ατέλειωτες ποδαράδες κάθε Σάββατο στο Μοναστηράκι και στην Πανεπιστημίου, η θυσία του χαρτζιλικίου στην αναζήτηση του holy grail LP και η μετέπειτα "ιεροτελεστία" της πρώτης ακρόασης στο σπίτι με την δυνητική ακόλουθη "πεμπτουσία" της ανακάλυψης (ή της αποτυχίας) κάποιου masterpiece που σε πρώτο και δεύτερο χρόνο μοιραζόσουν με φίλους και φίλες, είναι πολύ δυνατή ανάμνηση που ξεπερνάει σε μένα το όριο της απλής νοσταλγίας και σαν βιωματική διαδικασία (δυστυχώς) δεν έχει αντικατασταθεί επαρκώς...

δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με τον συνονόματο... αυτός και για μένα είναι ο "ένας"... επίσης όμως δεν μπορώ να μην αναφέρω και μιαν ακόμα μεγάλη μου συμπάθεια που έτσι κι αλλιώς έχει στρώσει τον δρόμο στον πρώτο... Elvin Jones (που εκτός από αυτιά χέρια πόδια είμαι σίγουρος ότι μέτραγε και με το π'λί του)... (με πρόλαβε κι εδώ ό Νάσος)... ΥΓ. τέλος τιμής ένεκεν να πω και για τον δικό μας τον (μάλλον underrated) Τάκη Μαρινάκη που σίγουρα θα ήταν αυτός που θα διάλεγα αν έστηνα μια ροκ μπάντα στα καθ ημάς... σε εποχές επικοινωνιακής ένδειας, με είχε "σημαδέψει" όταν τον πρωτοείδα στην εφηβεία μου live (αυτός κι αν "βαράει γερά" κι όχι τυχαία καθότι πριν μερικά χρόνια που τον γνώρισα κι από κοντά όταν έπαιξε σε ένα σχήμα με το κουνιαδάκι μου και μου έσφιξε το χέρι, πόναγα μια βδομάδα)...

άψογο καθ όλα το αποτέλεσμα... πολύ ωραία ηχητικά και η προσέγγιση μέσω της στρατ αλλά δεν σου κρύβω ότι πολύ θα ήθελα να ακούσω αυτό το θέμα ακριβώς από σένα πλήρως ανεπτυγμένο με ένα σκαφάκι και ένα συνοδευτικό jazz trio...

εργονομικά για να καταλαμβάνει τον ελάχιστο χώρο και να μετακινείται εύκολα νομίζω ότι μπορείς να κοιτάξεις και κάτι τέτοιο https://techface.gr/product/rain-design-mbar-space-gray--space-gray ή αν έχεις "πιάσιμο" κάπου στο έπιπλο της κονσόλας ίσως και κάτι τέτοιο https://www.techstores.gr/el/1117208321-basi-laptop-lindy-arm-modular.html?utm_source=Skroutz&utm_medium=xml&utm_campaign=pricecomparisson

η κάθετη και απόλυτή σου θέση, ευτυχώς (τουλάχιστον για μένα) δεν ισχύει, εκτός αν αμφισβητείς την ικανότητα κρίσης μου και αντίληψης σε ότι νοιώθω και βιώνω, οπότε πάω πάσο... η ψυχολογία τις επιδεινώνει και φυσικά ο μηχανισμός επιβίωσης του οργανισμού μας μπορεί να μειώσει την "αντιληπτικότητα" σε συνδυασμό με την "ακουστική σκίαση" διαδραστικά με τον θόρυβο περιβάλλοντος, αλλά αν κλείσουμε καλά τα αυτάκια μας μαζί με τον μόνιμο συνεχή χαμηλόσυχνο θόρυβο που παράγουν τα όργανά μας η υπάρχουσα έντονη εμβοή δεν κρύβεται δυστυχώς... απλά μαθαίνεις να την ανέχεσαι... σε κάποιες περιπτώσεις το ότι "συνηθίζεται" δυστυχώς δεν σημαίνει ότι "εξαφανίζεται"... στην δική μου περίπτωση όμως (και εδώ είναι το "ευτυχώς") πραγματικά πια ακόμα και με κλειστά αυτιά δεν υπάρχουν... ο γιατρός μου παρεμπιπτόντως δεν παραξενεύτηκε γιατί είναι σύνηθες και καθότι το αιτιατό έχει επί το πλείστον πολύ μικρό ποσοστό άμεσης διάγνωσης και απόδοσης αιτίας σε ανάλογες περιπτώσεις, δεν ασχολήθηκε περαιτέρω... ας το ξέρουν όσοι φίλοι ειδικά είναι "νέοι" στα συμπτώματα γιατί θέλω να πιστεύω ότι θα τους βοηθήσει ψυχολογικά ως δυνητική προοπτική η πιθανότητα ίασης... προσωπικά αν αυτή δεν την είχα τότε σαν εν δυνάμει κατάληξη και είχα εσένα στην ζωή μου δεν θα τα γλίτωνα τα xanax... ΥΓ οι εμβοές μου παρότι άνοιξε θέμα στο noiz και τις θυμήθηκα είναι φαίνεται αγενείς και δεν πέρασαν να πουν ούτε ένα γεια... ντροπή τους...

Σπύρο μου να προσέχεις... αν βρίσκεσαι εκτεθειμένος για πολύ ώρα σε πολύ δυνατή ένταση το τελευταίο που ενδιαφέρει τον οργανισμό σου είναι η γωνία πρόπτωσης... π.χ. τα συνεχή "105-110 db στο κεφάλι" που λέμε, τη ζημιά θα στην κάνουν από όπου και να προέρχονται και δυστυχώς από την στιγμή που μετρηθούν στο σημείο που βρίσκεσαι η ένταση παραμένει υπερβολική και το αποτέλεσμα θα ναι το ίδιο μη σου πω χειρότερο... καταλαβαίνω ότι με τον τρόπο που περιγράφεις δεν σου έρχονται άμεσα οι (πιο) ενοχλητικές αισθητικά μεσουψηλές λόγω μήκους κύματος και κατευθυντικότητας και αυτό σε σε καθησυχάζει, αλλά ... η δική μου γενική πλέον "συμβουλή" (που ακολουθώ φυσικά και γω πλέον των ακουστικών noise canceling και που μπορείτε φυσικά να την διασταυρώσετε και με τον ΩΡΛ σας) είναι να κατεβάσετε στο κινητό (όσοι δεν έχετε) μια εφαρμογή ντεσιμπελόμετρου (δεν είναι καμιά από αυτές απόλυτα ακριβής αλλά για αυτή την δουλειά κάνει μια χαρά) και να φροντίζετε όπου αισθάνεστε την συνεχή (ή πολύ συχνά επαναλαμβανόμενη) ένταση του ήχου "δυνατή", να μετράτε και αν ξεπερνά τα 87-90db να "θορυβείστε" () και άμεσα να αποφεύγετε με τον όποιο τρόπο την έκθεση (η νομοθεσία για χώρους εργασίας ας πούμε επιτρέπει 80 dB με 85 dB ανώτερη τιμή)... και για να μας "τρομάξω" (ναι καλά σώθηκα τώρα), η επιστημονική κοινότητα (sic!) έχει συνδέσει την ηχορύπανση πλην των ακουστικών, καρδιολογικών, ψυχολογικών και λοιπών εις -ων επιπτώσεων στον οργανισμό μας και με τον καρκίνο και ήδη από το 2017 η ευρωπαϊκή ένωση με οδηγία της καθιστά την ηχορύπανση ως υπ' αριθμόν δύο περιβαλλοντική απειλή... οι εμβοές υπό συνθήκες μπορεί και να φαντάζουν τα "γατάκια" της υπόθεσης...

το ξέρω βρε... ο "υποφαινόμενος" είμαι εγώ... περί αυτοσαρκασμού επρόκειτο... δοκίμασες ότι έχει ειπωθεί να μας φύγει και η απορία;

μεγάλη προσοχή πλέον των εντάσεων και στην ψυχολογία σου... προσωπικά για ένα μεγάλο διάστημα και παρότι πρόσεχα αρκετά ως επαγγελματίας, είχα μεγάλες εμβοές μία στο ένα μία στο άλλο μία και στα δύο αυτιά που είχαν καταντήσει την καθημερινότητα μου αφόρητη και την ιδέα ότι τις παντρεύτηκα εφ όρου ζωής μαρτυρική... το καλό νέο είναι ότι παρότι οι γιατροί δεν μπορούσαν να βρουν κάποια άμεσα συνδεδεμένη αιτία ούτε χρησιμοποίησα κάποια φαρμακευτική αγωγή το πρόβλημα σταδιακά αποκαταστάθηκε εντελώς... επανέρχεται βέβαια κάποιες φορές που είμαι τελείως ξενύχτης και πολύ κουρασμένος αλλά οι εμβοές πλέον είναι παροδικές και πταίσμα σε σχέση με το παρελθόν τους... κουράγιο λοιπόν και προσπάθησε να μη σε πάρει από κάτω... επειδή δεν μπορώ να σε φανταστώ με ακουστικά και ωτασπίδες ταυτόχρονα θα σου έλεγα να δοκιμάσεις (σίγουρα πριν τα αγοράσεις μια και τα καλά είναι και ακριβούτσικα) ακουστικά με noise canceling... θέλω να ελπίζω ότι κόβοντας αρκετά db από τον background ήχο οι εντάσεις που θα μπορείς να κάνεις πλέον απρόσκοπτα την δουλειά σου θα είναι τόσο χαμηλές ώστε να μην επιβαρύνεται το πρόβλημά σου (αυτό σαν εν δυνάμει λύση πάντα σε συνεννόηση με τον γιατρό σου όπως επισημαίνει και ο Terry)... δυστυχώς δεν τα έχω δοκιμάσει σε ανάλογες συνθήκες με αυτές που σε αφορούν αλλά προσωπικά μετακομίζοντας πάνω από χρόνο σε σπίτι πάνω σε πολυσύχναστη πλατεία ανάμεσα σε λεωφόρο και σταθμό ηλεκτρικού χωρίς αυτά ειδικά το καλοκαίρι θα τρελαινόμουν αν σκεφτείς ότι επί το πλείστον δουλεύω από το σπίτι... νομίζω ότι αν μη τι άλλο δεν χάνεις τίποτα να το κοιτάξεις ως ενδεχόμενη λύση...

έχω αρχίσει και αισθάνομαι ότι παίζουμε noir text based adventure game ... ένα ψιλοdeja vu με πρόσφατο θέμα για home cinema τοπαθα... το βασικό μυστήριο λύθηκε ντε φάκτο... το μυστήριο της μαγνητικής-κεραμικής τράβηξε λίγο παραπάνω καθότι ο υποφαινόμενος παρότι εξ αρχής δήλωσε ότι υπήρξε ως νεανίας κάτοχος του εν λόγω και σίγουρα διέθετε MM θεωρήθηκε ύποπτος συμπτωμάτων πρώιμου alzheimer... το νέο μυστήριο επικεντρώνεται πλέον στο προενισχυτικό στάδιο του ενισχυτή και στο κατά πόσο και ποιες είσοδοι αυτού δουλεύουν... νέα δεδομένα οπότε δια της ατόπου το τελικό στάδιο του ολοκληρωμένου ενισχυτή αποδεδειγμένα δουλεύει... έτσι αν συνδέσεις το πικάπ στο phono pre και δοκιμάσεις μια μια τις εισόδους line του όπως σου πρότεινε ο Γιάννης κι αυτό το μυστήριο θα λυθεί πάραυτα... όμως παρεμπιπτόντως να προσθέσω μεγάλη προσοχή εδώ να είσαι φειδωλός με το άνοιγμα του volume αν συνεχίσεις να χρησιμοποιείς 4ωμα ηχεία στον 8ωμ Aiwa, γιατί εύκολα τα ρεύματα που ενδεχομένως απαιτηθούν μπορεί να τον "ζορίσουν" με άμεσο κίνδυνο και του ίδιου και των ηχείων λόγω "ψαλιδισμών"... καλώς ή κακώς πλέον το "αποτέλεσμα" που αναφέρεις ήταν το προφανές και πριν δοκιμάσεις... το καλό νέο όμως είναι ότι από την στιγμή που το πικάπ είναι πια εντάξει και υπάρχει και το phono pre εύκαιρο, όποιο και να είναι το "πόρισμα" για τον αμφιβόλου ποιότητας ενισχυτή (το hype της AIWA δεν προϊδεάζει για κάτι ιδιαίτερα ποιοτικό), μπορείς να το παρακάμψεις και να συνδέσεις χωρίς φόβο και πάθος απ ευθείας το πικάπ στο phono pre και αυτό με την σειρά του στα presonus... αφού μάλιστα το volume αυτών είναι στην μπροστινή μπάφλα, χωρίς εργονομικά (ή άλλα) προβλήματα το συγκεκριμένο συστηματάκι φαντάζει η καλύτερη λύση (σύμφωνα πάντα με ότι έχεις αναφέρει ως τώρα για εναλλακτικές του)... τώρα αν μας προκύψει καμένο και κάποιο από αυτά τα μέρη του που είναι καινούργια τι να σου πω... κάνε ευχέλαιο...

αχ ρε Νίκε... μ' έστειλες σχεδόν 20 χρόνια πίσω με τους δυο σας να τα χώνετε ενορχηστρωμένα στους έρμους τους Scorpions... αξέχαστες εποχές του noiz...

Γιάννη αν είχε όντως κεραμική κεφαλή και το συνέδεε στα line inputs των Ρresonus λογικά θα έπαιζε (αναλόγως της κατασκευής της) κανονικά σε ένταση... το πρόβλημα έγκειται στην RIAA EQ εξισορρόπηση όπως αναφέρεις γιατί αν έπαιζε (ειδικά σύγχρονα) βινύλια κι όχι δίσκους γραμμοφώνου το ηχητικό αποτέλεσμα θα ήταν χάλια εκ προοιμίου χωρίς μπάσα και θα "έξυνε" λογικά και στις ψηλές...

τα Garrard είναι κλασικά φθηνά πικάπ που τα τέλη 70s και κυρίως στα 80s έπαιξαν σε πολλά εφηβικά δωμάτια στην χώρα μας (όπως και στο δικό μου) ως μέρος των πρώτων entry level stereo setups (όλοι θα θέλαμε τότε να ξεκινήσουμε με ένα dual ή ένα rega αλλά μια χαρά βολευόμασταν και με αυτό μιας και αποδείχθηκε υποτιμημένο και έπαιζε μια χαρά και σίγουρα καλύτερα από την τιμή του)... giannos24 από την πλευρά μου θα σε στεναχωρήσω γιατί τις σωστές λύσεις σύνδεσης στις έχουν αναφέρει οι φίλοι μας παραπάνω και επειδή αναφέρεις ότι το σύνδεσες και στον ολοκληρωμένο ενισχυτή που το συνόδευε (οπότε θα είχε και phono είσοδο) με passive ηχεία χωρίς αποτέλεσμα, οι πιθανότητες κλίνουν προς το να έχουν πρόβλημα τα ηλεκτρικά του (πράγμα όχι παράξενο αν το είχες καμιά σαρανταριά χρόνια στην αποθήκη)... όλα αυτά βέβαια είναι υποθέσεις αλλά αφού έχεις δοκιμάσει ότι σου προτάθηκε, δια της ατόπου μια επίσκεψη σε έναν τεχνικό θα σε φωτίσει άμεσα... δυστυχώς δεν ξέρω κατά πόσο θα αξίζει μια επισκευή καθώς υποθέτω ότι τα προβλήματα θα επεκτείνονται και στα (όχι απλά για το είδος από ότι θυμάμαι) μηχανικά μέρη του που ίσως χρειαστούν και "γνώση" του τρόπου λειτουργίας της κίνησης και ρύθμισής που θα ξεπερνούν τον συνήθη ηλεκτρονικό της γειτονιάς... ΥΓ. Λάκη είχε σίγουρα μαγνητική κεφαλή (MM) εκτός αν το συγκεκριμένο είναι κάποια version ακόμα παλιότερη του μοντέλου που δεν γνωρίζω... ΥΓ2 χωρίς την γείωση θα έπαιζε κατά κανόνα με θόρυβο...