Πίνακας συμμετοχής

Στα μέσα Δεκέμβρη θα κυκλοφορήσει ένας δίσκος που χρόνια περίμενα. Μια συλλογή απο ακυκλοφόρητα κομμάτια απο το μακρινό 1988 μέχρι το 2016. Σύντομα θα γράψω λεπτομέρειες, προς το παρόν είναι διαθέσιμος για ακρόαση (3 τραγούδια) και παραγγελίες εδώ: https://thicktonerecords.bandcamp.com/album/keep-what-i-got?fbclid=IwAR2pbChPxly-uYREqqnt4-KLtqHcZGFruat5ejk7_yQ3cs3vShxJi3qwjrM

και όχι μόνο....άφησε το πιάνο και θέλει να μας κλέψει τη δόξα, δε φτάνει που μας έκλεψε την κιθάρα των 1504 ευρώ. Αντε φτιάξτε κανα λογαριασμό στο φβ να τσιμπήσουμε κανα λαικ.... https://www.facebook.com/effiepanagiotidou/videos/3986659318025054

Είμαι στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσω την ολοκληρωμένη διδακτορική διατριβή μου, στην οποία απονεμήθηκε ο αξιολογικός βαθμός "Άριστα", σχετικά με τον John Williams. Τίτλος της: Η κινηματογραφική μουσική του John Williams (1975-2018): μελωδία, αρμονία, μορφολογικά πρότυπα και θεματική ενότητα. Η παρούσα διατριβή στοχεύει στην σκιαγράφηση του στυλ του John Williams, όπως αυτό φαίνεται μέσα από τα κινηματογραφικά του θέματα (αναλύθηκαν 500 θέματα στον αριθμό από ένα δείγμα 71 ταινιών), και απευθύνεται κυρίως σε μουσικούς, μουσικολόγους και συνθέτες, ενώ για πρώτη φορά στην ακαδημαϊκή και γενικότερη βιβλιογραφία αναλύονται θέματα που αποτελούν μεταγραφές από τα αυθεντικά σκίτσα και παρτιτούρες του συνθέτη. https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/frontend/el/browse/2926491?fbclid=IwAR37B8e8XXsHgLUph3rVaIULsq8q0v7o9SBczlJlBKbJUJOZa3FRYzM6Bd0#contents ZACHAROPOULOS+DISSERTATION.pdf

Από το προσωπικό μου αρχείο για τους φίλους των Socrates και του Γιάννη Σπάθα, ένα λάιβ από 3/12/2005 "Στον Αέρα" Ζωντανή εμφάνιση των Socrates στο "Στον Αέρα" στις 3/12/2005 Guitar : Yannis Spathas Bass and Vocals : Antonis Tourkogiorgis Drums : Makis Gioulis Keybords : Asterios Papastamatakis Back Vocals : Markella Panagiotou 1. Born Again (from album "Breaking Through" 1981) 0:00:44 2. Stray Dogs (from album "Plaza" 1983) 0:04:05 3. No Prisoners 0:09:09 4. Queen of the Universe (from album "Phos" 1976) 0:13:40 5. Killer (from album "Phos" 1976) 0:17:23 6. Mr W.C. (from album "Waiting For Something" 1980) 0:21:18 7. Lady (from album "Waiting For Something" 1980) 0:24:44 8. Most People I Know (from album "Waiting For Something" 1980) 0:28:11 9. Time Of Pain (from album "Phos" 1976) 0:32:02 10. High Speed Ride 0:35:45 1. Living In A Hot Town (from album "Plaza" 1983) 0:39:00 12. See See Rider (from album "Taste Of Conium" 1972) (Animals) 0:42:18 13. Solo Bass 0:46:05 14. The Visitor 0:49:00 15. Jenny And Penny (from album "Breaking Through" 1981) 0:52:36 16. Solo Drums 0:56:27 17. Red House (Jimi Hendrix) 1:01:23 18. Message of Love (Jimi Hendrix) 1:07:35 19. Little story from high school 1:11:47 20. Mountains (from album "Waiting For Something" 1980) 1:12:51 21. Credits 1:19:00 22. Starvation (from album "Phos" 1976) 1:20:20 23. Sunshine Of Your Love (Cream) 1:24:45 24. Wild Thing (Jimi Hendrix) 1:27:11 .

Eκανα μια προσπαθεια,βαρεσα κατι ψιλα. Αν και απο καποια παιξιματα που ακουσα,μου εφυγε ο τακος,μαλλον να σιωπησω ηπρεπε. Ωραιο μπακιν,πολυ του γουστου μου Σπυρε. JJ.mp3

Καιρό είχα να τραβήξω κάνα βίντεο. Αντί για αετό, πετάμε σόλα. (49 χρόνια από την κυκλοφορία του, Μάρτης 1972)

Ένα τραγούδι μου που καταγράφηκε χάρη στην βοήθεια των φίλων μουσικών Nikos Vargiamidis, Giorgos Smirnis και του Oleg Chaly που επιμελήθηκε την ενορχήστρωση και την παραγωγή. Μastering: Ioannis Tsougkouzidis. Ευχαριστώ θερμά.

Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές εύχομαι, Υγεια σε ολους! Ηρθα να σας πω τα καλαντα. noiz kalanta.mp3

To λοιπόν... εγω το πήρα αλλιώς και έβαλα και μικρόφωνο. Αυτο της κιθάρας, Ε609 black, το ανοιξα κι έγραψα κάτι που μου θύμισαν τ' ακόρντα και μαζι και το θέμα του. Είναι πολύ γρήγορο βέβαια για να ειπωθεί σωστά αλλά δε βαριέσαι, σαμπως υπηρχε και καποιος να με μαζέψει; Μονος ήμουν. Το όργανο: Les Paul Special P90 > TC Mojo > Cube 30X rec out με πολύ sloppy παίξιμο. Σορι... cantletgo.mp3

Να 'μαι κι εγώ, γνωστός μαϊντανός στα τζαμαρίσματα. Να 'σαι καλά Νίκο, μ' έβαλες κι έπιασα κιθάρα μετά από 10 μέρες. SF jam.mp3 Edit: Ξέχασα τα παρελκόμενα μπλα μπλα όπως ορθά παρατήρησε ο ΣΦ, οπότε έχουμε: Guitar: '57 American Vintage RI Strat (ola stock) Amp: Amplitube Deluxe Reverb Pedal: Amplitube Tubescreamer Ως γνήσιος μπλουζοσαουθερνάς, το κομμάτι εγώ το άκουσα κυρίως ως Mixolydian πλην του bridge σε A που αποφάσισα να το ακούσω ως Dorian. Παρόλα αυτά κι επειδή τα τονικά κέντρα είναι λίγο φλου (κι αυτό είναι το ωραίο) έπαιξα και λίγο "γύρω-γύρω" για να βάλω χρωματάκι. Αυτά I think.

Καλημέρα. Αυτό είναι το νέο μου fingerstyle κομμάτι. Ελπίζω να σας αρέσει.

Για τον δίσκο μου KEEP WHAT I GOT Πρώτα, να ευχαριστήσω όλους τους μουσικούς που συμμετέχουν εδώ. Πιστεύω πως η αγάπη για τη μουσική και ο αλληλοσεβασμός μας διακρίνονται με καθαρότητα. Κατόπιν, τον Δημήτρη Καραβασίλη που επιμελήθηκε το μάστερινγκ (κι έκανε θαύματα), τον Σάββα Γεωργιάδη που φρόντισε όλα τα διαδικαστικά βήματα μέχρι την ολοκλήρωση του άλμπουμ και τον Κώστα Μπρουμά που χάρισε τις υπέροχες φωτογραφίες του στην έκδοση. Οι Blues Wire βέβαια έχουν την μερίδα του λέοντος σε συμμετοχή, διόλου τυχαία αφού είναι το γκρουπ με το οποίο πορεύομαι αγκαλιά όλη την μουσική ζωή μου, όμως υπάρχουν αρκετές διαφοροποιήσεις σε σύνθεση και υλικό, γι αυτό και επέλεξα να κυκλοφορήσω αυτό το υλικό με το όνομα μου. Το Dealing with the enemy είναι ηχογραφημένο το 1991 όταν μπήκαμε στο στούντιο να καταγράψουμε υλικό για ενδεχόμενη κυκλοφορία, τελικά έμεινε στο ράφι, υπάρχει όμως στην ολότητα του (19 κομμάτια), το θεωρώ αξιόλογο κι ενδεικτικό του ήχου μας εκείνη την εποχή κι ευελπιστώ μια μέρα να εκδοθεί. Σωτήρης Ζήσης-μπάσο, Αλέξης Αποστολάκης-ντραμς, Νίκος Ντουνούσης-κιθάρα. Ίσως η σύνθεση που το γκρουπ έπαιζε πιο πειθαρχημένα από ποτέ. Μαζί μας έπαιξε πλήκτρα ο εξαίρετος Γιώργος Πεντζίκης. Τα Wait on time & Juke box played my blues είναι ζωντανές ηχογραφήσεις από το Μπλού Μπάρελ στη Θεσ/νίκη. Νομίζω έγιναν το 2014 από την ομάδα Blueberry. Εδώ το γκρουπ ακούγεται στην τελευταία του μορφή – που κρατάει μέχρι σήμερα, με τον Σωτήρη στο μπάσο (πάντα!) και τη Νίκη Γουρζουλίδου στα ντραμς. Και τα δύο δείχνουν την εξαιρετική χημεία που αναπτύχθηκε ανάμεσα μας και κυρίως το πόσο καλή shuffle blues ντράμερ είναι η Νίκη, κάτι που προσωπικά εκτιμώ αφάνταστα. Το Last fair deal είναι ζωντανά ηχογραφημένο νομίζω στο House of art στην Αθήνα αρχές της δεκαετίας 2000-2010, στα πλαίσια μιας σειράς παραστάσεων που είχαμε επιμεληθεί με τίτλο Story of the blues. Εδώ είμαστε εγώ, ο Σωτήρης, ο Αλέξης και ο Γεώργιος Μπαντούκ-φυσαρμόνικα (και τι παίξιμο!) που έγραψε τη δική του ιστορία με το γκρουπ. Στις παραστάσεις συμμετείχαν και οι Χάρης Καπετανάκης-σαξόφωνο & Γιάννης Οικονομίδης-τρομπέτα που καθορίζουν την αισθητική του κομματιού με το παίξιμο τους, καθώς και η αγαπημένη μας Τζένη Καπάδαη που δεν ακούγεται στο συγκεκριμμένο, όμως έδωσε την ψυχή της σε πολλά τραγούδια του σετ. Νοιώθω περήφανος για τούτη την απόδοση του κλασσικού αυτού τραγουδιού, είναι σαν να το μπολιάσαμε στους ήχους και την αισθητική της Νέας Ορλεάνης, κάτι που πιστεύω του ταίριαξε πολύ. So easy to love you. Το 1988 ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο μυθικός Carey Bell και παίξαμε μαζί στο Παραρλάμα. Απ’ όσο θυμάμαι, πήγαμε σε κάποιον ραδιοφωνικό σταθμό πριν την συναυλία για συνέντευξη. Κλήθηκα να έχω μαζί και μια ακουστική κιθάρα just in case… Δεν θα ξεχάσω ποτέ το τρέμουλο στα γόνατα και στα χέρια μου όταν μας ζήτησαν να παίξουμε κάτι ζωντανά στον αέρα. Η ταραχή μου γιγαντώθηκε όταν ο Μπελ είπε να παίξουμε κάτι από Σι. Άλλαξα στα γρήγορα το κούρδισμα σε μια χορδή (νόμιζα θα τα κατάφερνα καλύτερα έτσι) και ξεκινήσαμε, για πρώτη φορά μαζί, με τα μικρόφωνα μπροστά μας να περιμένουν. Δεν θέλω να ευλογήσω τα γένια μου (που τάχω) όμως από τις αρκετές εκτελέσεις του τραγουδιού του που έχω ακούσει, πιστεύω πως τούτη ίσως είναι η πιο βαθειά και πιότερο φορτισμένη συναισθηματικά. Και μολονότι σε τρία και κάτι λεπτά έχω κάνει τόσα λάθη που θάπρεπε να ντρέπομαι, τουναντίον, θεωρώ την συμμετοχή μου στο κομμάτι ως ένα από σπουδαιότερα «παράσημα» που αξιώθηκα να λάβω. Τα Sunrise on the bayou, The quiet man, If you feel & Done a lot of wrong things ηχογραφήθηκαν μάλλον το 1998 όταν με τους Σωτήρη, Αλέξη και Μπαντούκ κάναμε ένα ντέμο δουλεύοντας σε υλικό που λίγο αργότερα οδήγησε στο άλμπουμ Fence. Το πρώτο αποτέλεσε μια από τις λίγες ολοκληρωμένες μου προσπάθειες στο στυλ Zydeco, ένα είδος μουσικής που ευδοκιμεί στην περιοχή των βάλτων της Λουιζιάνα, κυρίως από Γαλλόφωνους κατοίκους. Μέχρι που τραγούδησα στο τέλος και ένα δίστιχο στην Γαλλική! Περίπου… Το δεύτερο είναι ένα τραγούδι που έγραψα για τον Snowy White, έναν κιθαρίστα που αγαπώ πολύ, στην τελική μίξη χρησιμοποίησα και μερικά σημεία κρουστών/ακουστικής που παίζονται στην ηχογράφηση του άλμπουμ. Το If you feel αποτελεί άλλον έναν φόρο τιμής σε έναν μουσικό που με επηρέασε έντονα και τον αγάπησα βαθειά, τον Toy Caldwell (Marshall Tucker Band), ίσως έκπληξη για κάποιους, για μένα όμως έναν γίγαντα της αμερικάνικης μουσικής και λατρεμένο κιθαρίστα. Το κομμάτι που κλείνει τον δίσκο είναι του Bobby Charles, εμείς το πρωτογνωρίσαμε από τον Paul Butterfield και τη μπάντα του κι εκεί εστιάσαμε στην εκδοχή μας. Γλυκόπικρο, μελαγχολικό και αισιόδοξο ταυτόχρονα, λίγο αυτοσαρκαστικό, νομίζω a perfect closing track… Το Get me some είναι το πρώτο από τα δύο τραγούδια που έχουν κυκλοφορήσει στο παρελθόν. Πρώτη φορά σε CD βέβαια, από το μακρινό 1989 και το βινύλιο του Γιώργου Γάκη Keep on rock ‘n rollin’. Ο Γιώργος είναι άνθρωπος που αγαπώ πολύ, αδελφός, έχουμε μοιραστεί πολλά για μεγάλο διάστημα. Ήταν χαρά και τιμή μου που έπαιξα σε αυτές τις ηχογραφήσεις. Εκτός της κύριας φωνής, ο Γιώργος παίζει και μπάσο εδώ, μαζί ο Γιώργος Δημητριάδης στα τύμπανα και ο Σωτήρης Γάκης στα φωνητικά. Το Whorehouse blues είναι το δεύτερο τραγούδι που έχει δει το φως της δημοσιότητας, ηχογραφήθηκε το 2016 και ήταν η συμμετοχή του γκρουπ σε έναν δίσκο αφιέρωμα στη μνήμη του αξέχαστου Λέμυ των Motorhead που βγήκε με το αντίστοιχο έντυπο αφιέρωμα του περιοδικού Metal Hammer Greece. Αποτέλεσε έκπληξη για μας η πρόταση, όταν όμως ο Κώστας Χρονόπουλος επέμεινε με ευγένεια και ενδιαφέρον, μπήκαμε στο Revolver studio του Δημήτρη Καραβασίλη και ουσιαστικά με ένα take καταθέσαμε τη δική μας άποψη για το μπλουζιάρικο-αλήτικο τραγούδι. Μαζί με τη Νίκη στα ντραμς και τον Σωτήρη στο μπάσο, φυσαρμόνικα έπαιξε ο πολύ καλός φίλος της μπάντας Γιώργος Μιρτσιώτης. That heavy load… Σπαρακτικό για μένα μπλουζ, έντονο και απελπισμένο, πάντα με εντυπωσιάζει η αγάπη που του δείχνει το κοινό. Ζωντανή ηχογράφηση σε μπαράκι της Κατερίνης, πιθανόν το 2013. Νίκη-Σωτήρης και ο φίλος και συνοδοιπόρος για χρόνια Γιάννης Κανάλης στη φυσαρμόνικα, ο κύριος πρόεδρος, με τη δική του μακρά ιστορία στη μουσική σκηνή της Θεσσαλονίκης. Το String King είναι στούντιο ηχογράφηση, ίσως το 1993, παίζουμε με τον Σωτήρη στο μπάσο και τον Αλέξη στα ντραμς, πλήκτρα παίζει ο καλός φίλος Άκης Κατσουπάκης. Το Mystery train είναι χιλιοεκτελεσμένο τραγούδι, όμως ήθελα πολύ να βρει θέση στη συλλογή αυτή γιατί με τρελαίνει η χαρά που έχουμε! Εδώ είμαστε οι Lo-Fi Kings, ένα σχήμα που σκαρώσαμε με τους φίλους από τα Γρεβενά Νίκο Μπέλτσιο-ακουστική κιθάρα/φωνή και Γιώργο Δούμα-μπάσο/φωνή. Παρέα ζήσαμε αλησμόνητες στιγμές, τέτοια είναι και αυτή η ηχογράφηση που δεν ξέρω που έγινε, πιθανόν κάπου κοντά σε Κοζάνη η Γρεβενά και μάλλον γύρω στο 2003. All aboard! Τέλος, το Sol Wind. Ένα ινστρουμένταλ με ιδιαίτερη σημασία για μένα, απόσπασμα ενός μεγαλύτερου τραγουδιού με αρκετή δόση ψυχεδέλειας μέσα του. Εδώ χωρίς λόγια αλλά με τη μαγική κιθάρα του Κώστα Βρετού, ενός μουσικού που εκτιμώ αφάνταστα και ενός χαρακτήρα που θαυμάζω. Ο Κώστας είναι παιδί διαμάντι, είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά που μου έδωσε το ελεύθερο να συμπεριλάβω το κομμάτι αυτό στον δίσκο. Παντελώς on the spot σε ραδιοφωνική εκπομπή το 2014. Ίσως η απόλυτη αρμονία και ευτυχία στη μουσική, δυο άνθρωποι με διαφορετικές καταβολές κι επιρροές, πλησιάζουν και τελικά μαζί δημιουργούν ήχο που καταγράφεται άπαξ και θάλεγα πως διαθέτει την μαγεία ενός φωτογραφικού κλικ. ΠΙΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ Η συλλογή αυτή με απασχόλησε αρκετά χρόνια. Στο πέρασμα τους, κάποια κομμάτια διαγράφηκαν από τη λίστα, άλλα προστέθηκαν αργότερα. Ήθελα όμως να κυκλοφορήσει κάποια στιγμή, και γιατί αποτελεί έναν συνδετικό ιστό της πορείας μου, κυρίως όμως γιατί ήθελα να αφιερώσω την έκδοση στους γονείς μου. Τον Θανάση και τη Νίτσα, που τόση αγάπη μου χάρισαν και τόσα σημαντικά με δίδαξαν. Φανταζόμουν ένα εξώφυλλο διαφορετικό, με παλιές φωτογραφίες από το χωριό, ασπρόμαυρες και ξεφτισμένες, που η φθορά τους όμως ποτέ δεν κατάφερε να σβήσει το φως από τα πρόσωπα μας. Και αναλογιζόμουν με χαμόγελο τη στιγμή που θα έβλεπαν το άλμπουμ, το περίμενα με λαχτάρα. Έλαχε να μην προλάβουν. Αναπαύονται αγκαλιά – όπως πέρασαν ολόκληρη την κοινή τους ζωή – πίσω από το σχολείο του Βατοχωρίου της Φλώρινας, στην Μπρέζνιτσα, αντικρίζοντας τα δέντρα στο Μπούτσι και ακούγοντας την φύση ολόγυρα. Κι εγώ δακρύζω σαν τους θυμάμαι και γράφω για κείνους, και αναθεματίζω την τσαπατσούλικη φύση μου και την αναβλητικότητα του χαρακτήρα μου που δεν κατάφερα να τελειώσω έγκαιρα. Από την άλλη, πότε χρειάστηκαν δώρα και αποδείξεις; Ποτέ. Και η αγκαλιά τους ο κόσμος ολάκερος, η συγχώρεση τους δεδομένη και λυτρωτική. Έχω όμως δίπλα μου τον μονάκριβο αγαπημένο μου αδελφό, Νίκο. Σε αυτόν είναι αφιερωμένος αυτός ο δίσκος και μαζί, απο τους δυο μας, για τους γονείς μας.

joker1.mp3 joker2.mp3

Εχω στήσει νεο υπολογιστή με Windows10 και δεν έχω μεταφέρει το Cubase 10.5 που έχω στο laptop. Αντ' αυτού κατέβασα το δημοφιλές Cakewalk και έγραψα το σχετικό θεματάκι του ΣΟΥΦΟΥ που με δυσκόλεψε μέχρι να βρω μια μελωδική γραμμή, είναι η αλήθεια. Το άκουσα χτες βράδυ και σήμερα με το lockdown είπα να ασχοληθώ με το παιχνίδι χωρίς τύψεις. Επαιξα με Les Paul Special με P90, τιμής ένεκεν του πρώην ιδιοκτήτη της, ΣΟΥΦΟΥ, καρφί στον Roland Cube 30x με προσομοίωση Tweed και απο το record out στην κάρτα SPL Creon. Πρόσθεσα compression 7:1, λίγο delay και reverb απο τα εφε του Cakewalk και voila! Ετσι την είδα εγω την ιστορία. superfunk_jam.mp3

Here's my take. Eλλείψει γνώσεων και chops, σχεδόν ποτέ δεν αυτοσχεδιάζω για να βγάλω κάτι αξιοπρεπές, οπότε το παιδεύω, σύνήθως δοκιμάζοντας πράγματα πάνω στο κομμάτι. Σε αυτό το σόλο νομίζω το πλέον βασικό και ενδιαφέρον μέρος είναι τα μέτρα που παίζουν G F# E και ειχα δύο σκέψεις, είτε να τονίσω αυτήν ακριβώς τη διαφοροποίηση απλά παίζοντας ακόρντα (όπως ο SF) και εντάσσοντάς τα στο σόλο ως ατόφιο μέρος του ή να παίξω ένα lick πριν από αυτό το μέρος επαναλαμβάνοντάς το και στο πρώτο μέτρο αυτού, στην ουσία τονίζοντάς το δια της σύγκρισης. Τα υπόλοιπα είναι απλά προσλαμβάνουσες απο τις μουσικές που άκουγα παλιότερα, ενώ στο τέλος έπαιξα με ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο (μου αρέσουν τα μοτίβα γενικά). Sorry αν η ορολογία μου πάσχει, είμαι παντελώς ακατάρτιστος θεωρητικά. Έγραψα με την Epi Firebird (DiMarzio MiniHumbuckers, τον Marshall Origin 20 με ένα sm58 μπροστά του, το "transistortion" του @alderbody, phaser από τη Line6 HD500 και λίγο reverb από το DAW. Yπάρχει και βίντεο από την προσπάθεια, αλλά δεν έχω χρόνο προς το παρόν για ανέβασμα... noiz solaki.mp3

Ενταξει ψιλοντρέπομαι ,γιατι, σε σχεση με αυτα που ελπιζω να ακολουθησουν, ειναι λιγο αστειο αλλα το ζητησε ο @dimsonic Eastwood Airline με Lolar low output P90s >TC Mojo Mojo od>Boss GE7>Ibanez ES1 analog delay>Custom Tweed deluxe w/ceramic 40W Tone Tubby speaker>Rhode NT1>Audient soundcard sf.mp3

Στο προηγούμενο funky backing track δεν κατάφερα να γράψω. Πολύ δύσκολο. Σε αυτό παρολίγον να μην γράψω... Εν τέλει, δεν έγραψα, αλλά ζωγράφισα.... (ζορίστηκα άσχημα, λέμε!) Πρώτη φορά παίζω με τέτοια ακόρντα. Ενδιαφέρον "μάθημα". Παίζω με tele, στον HT1R, με line out, και παίρνω το overdrive από nobels odr mini. sf.mp3

Καλησπέρα φίλοι μου. Σήμερα είχα μια ευχάριστη έκπληξη από το μακρινό 1989 και είπα να την μοιραστώ μαζί σας. Με παίρνει τηλέφωνο ο καλός μου φίλος και συμφοιτητής παλιά, ο γιατρός ο Πάνος στο κινητό και μου λέει άκου λίγο. Μάλιστα μου έκανε και πλάκα γιατί μου λέει, άκου φίλε τι έγραψα (ο πάνος έχει μουσική παιδεία, έκανε αρμόνιο δισκαλο και έχουμε μ$@$#@$ πολλές φορές μαζί μουσικά και έπαιζε και καλά) Για να μην τα πολυλογώ βρήκε μια κασέτα μου που είχε χαθεί σε μετακομίσεις παλιά και ήταν στην κατοχή του, γιατί έχουμε συγκατοικήσει, έχουμε κάνει κοινόβια με γκόμενες και πολλά αλλα με αυτό το παιδια που περιείχε ηχογραφήσεις που είχα κάνει όταν ήμουν δεκατεσσάρων χρονών, το θυμάμαι αυτό γιατί θυμάμαι τις περιόδους που είχα διάφορο μουσικό εξοπλισμό, με το Yamaha PSR 500. Γενικά μικρός ηχογραφούσα πολύ αλλά δεν έχει διασωθεί πολύ υλικό, σχεδόν όλες οι κασσέτες έχουν χαθεί και αυτή που τελικώς διεσώθη και την βρήκε, ήταν και η μοναδική που περιείχε τα συγκεκριμένα κομμάτια μου μέσα. Πραγματικά συγκινήθηκα, μερικά δεν τα θυμόμουν καν. Έκανα μια μικρή επιλογή και αποφάσισα να τα μοιραστώ μαζί σας, εδώ με τους καλούς φίλους του noiz. Ολοι οι ήχοι είναι από αυτό το όργανο και γραμμένοι στον υποτυπώδη sequencer του που αν θυμάμαι καλά είχε την δυνατότητα να γράψεις και να αναπαράγονται μεχρι 5 κανάλια/5 οργανα ταυτόχρονα του ακομπανιαμέντου με φυσικά δυνατότητα αλλαγής οργάνου στο κανάλι κατά τη διάρκεια. δεν θυμάμαι με τι το συνδεα για να κάνω το midi dump, νομίζω είχα πάρει κάποιο εξάρτημα ή το έκανα απο το Atari ST γιατι είχε περιορισμένο αριθμο κομματιών στην μνημη. Το audio recording είχε γίνει σε ενα compact cassette system της sony που θυμάμαι ακουγόταν πολυ καλά. Ακούγοντας τον εαυτό μου μετά από 30 χρόνια τα συναισθήματα ειναι δυνατά. Πάντα είχα την τρέλα να γράφω μουσική και να παίζω παιχνίδια και να είμαι ΠΑΣΟΚ. Ακόμα την έχω!. ΓουΊουου!!!!!! Στις συνθέσεις βλέπω τα κενά μου αλλά μπορώ να πω άφοβα πως για 14 χρονών, χωρίς γνώσεις συνθεσης, μονο ότι ήξερα απο το πιάνο, χωρίς ίντερνετ για να μαθαίνεις και να μελετάς ερασιτεχνικά, με μόνο εφόδιο τη φαντασία μου, το αυτί μου και τα τεύχη του περιοδικού ΜΟΥΣΙΚΗ( και του PIXEL χαχαχαχαχχαχ) που διάβαζα φανατικά και κάτι σκάμπασα απο εκεί για την εν γένει παραγωγική διαδικασία, είχε ωραία αρθρα και παρουσιάσεις, από εκει εμαθα ορολογία γιατί αμα δεν έχεις και κανέναν να σου δειξει................. δεν τα πήγαινα και άσχημα. Ήμουν πολλά υποσχόμενος. Ιδιαίτερα στα cover ήμουν και είμαι ψυχαναγκαστικός. Τα πήγαινα πολύ κοντά. Πιστεύω πως τότε έφερα το όργανο, όπως και κάθε ψηφιακό όργανο που είχα στην κατοχή μου στα όρια του, γιατί ειμαι ταλέντο. ΤΕΛΟΣ. Ημουν και είμαι, τι να κάνουμε τώρα? χαχαχαχαχααχαχαχαχαχαχχαχαχ Να ευχαριστήσω μιας και θα κοινοποιήσω το post, τον καλό μου φίλο από παιδιά, τον κολλητό μου τον πάνο, που μπήκε στον κόπο πέραν από την έκπληξη, να ψηφιοποιήσει και την κασέτα (δεν έχω και κασετόφωνο πρόχειρο εδώ, θα έπρεπε να τρεχω στο χωριο χαχαχαχαχαχα) και μετά την κουβέντα μας, να μου στείλει το αρχείο. Ένα εξαιρετικό παιδί και λαμπρό επιστήμονα που έχουμε συνεργαστεί και στα παραϊατρικά. Σε ευχαριστώ φίλε μου Πανο και σε ευχαριστώ που με κούραρες και πρόσφατα που φοβήθηκα από τις αρρυθμίες και ήρθα στις εφημερίες σου και βρήκες πως μου είχε πέσει το μαγνήσιο στον πάτο και με έφτιαξες εκεί με τους ορρούς χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχααχαχα Εσείς? Πως βρίσκετε τον 14χρονο cos_dr? Απόψης? χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα Α, τα κομμάτια που παραθέτω είναι 2 διασκευές (arthur's theme - axel f) και τρια δικά μου. Υ.Γ. Σκέφτομαι τώρα πως αυτά τα έγραφα και ήμουν 4 χρόνια μεγαλύτερος από τον γιό μου που δεν θέλει μουσική. Δεν πειράζει. Θα πεθάνει η τέχνη μαζί μου χαχαχαχαχαχαχαχα arthur's theme cover by 14yo cos_dr (1989).mp3 axel f cover by 16yo cos_dr (1989) on yamaha psr 500.mp3 untitled 2 by 14yo cos_dr (1989).mp3 untitled by 14yo cos_dr (1989).mp3 Ξέρω πως δεν θα γυρίσεις.mp3

Μια strat,καποιο preset του guitar rig-δε θυμαμαι ποιο δυστυχως-περασμενο μεσα απο ενα booster,ενα chorus,flanger και delay. sf.mp3

Mega Amp review (part 1) Κατά την διάρκεια της καραντίνας εξ' αιτίας του covid19, ο χρόνος περίσσευε κι έτσι είχα την ευκαιρία να πραγματοποιήσω αυτό που εδώ και μήνες σκεπτόμουν! Ενα review με όσο το δυνατόν περισσότερους ενισχυτές κιθάρας και κάποιες εικονικές κιθάρες που θ' ακούγονταν μέσω αυτών. Το 1ο μέρος είναι λοιπόν έτοιμο και παρουσιάζεται εδώ, με πρωταγωνιστή την Gibson Les Paul Standard! Η έμφαση εδώ έχει δωθεί στα καθαρά -πως αλλιώς- και όλοι οι ενισχυτές έχουν τα tone controls στο κέντρο, όπως επίσης τα volume και tone controls της κιθάρας είναι full open. Το μικρόφωνο που χρησιμοποιήθηκε είναι ένα SHURE sm57, τοποθετημένο off center δύο εκατοστά από την γρίλλια του ενισχυτή. Ανοίξτε ηχεία και monitors, φορέστε τα ακουστικά σας και κάνετε μια 1η ακρόαση. Φυσικά μια ακρόαση δεν φτάνει και θα παρατηρήσετε ότι σιγά σιγά ακούγοντας προσεκτικά, ο ενισχυτής είναι καθοριστικό στοιχείο του ήχου μας, τόσο όσο και η επιλογή της κιθάρας. Με χαρά περιμένω ν' ακούσω σχόλια και φυσικά θα επανέλθω με παρατηρήσεις, προτιμήσεις κλπ.

Ο μόνιμος αποκλεισμός του Dim μετά τόσα χρόνια παρουσίας στο NOIZ είναι απλά ντροπή.

Ναί και όχι. Εφόσον παίζεις σπίτι σου με software η σε στούντιο, ακόμα και ζωντανά, και περνάς το ηχητικό σήμα απο 47 εφέ, οκ. Όσο "καθαρίζει" όμως η απόσταση μεταξύ κιθάρας και ενισχυτή, τόσο πιο έντονα αντιλαμβάνεσαι την κιθάρα που κρατάς στα χέρια σου. Και δεν είναι λίγοι αυτοί που ψάχνουν απόλαυση στη δεύτερη περίπτωση. Τα ζητήματα πάντα παραμένουν δυο. Να μην είσαι αφελής και να ερευνάς ώστε να γνωρίσεις σε βάθος τον κόσμο που αγαπάς, και να προτάσσεις πάντα το αποτέλεσμα, τη μουσική, χωρίς να τυφλώνεσαι απο ανασφάλειες και ψευδαισθήσεις. Όλα παίζουν ρόλο, ανάλογα με το ποιός είσαι και τα μυαλά που κουβαλάς.

Ευχαριστούμε πολύ, πέρασα υπέροχα. warmoth strat -kemper matchless profile. eperasamomorfa.mp3

Δις φρομ μι Λιγο προχειρο και με αρρυθμίες αλλα ειναι one take φρομ δε ΑΡΧΗ σε λογικη τζαμ και αυτοσχεδιαΖμου jj2.mp3

Με άγχωσες ρε! Ορίστε! Η διαδικασία ήταν η εξής...άκουσα το backing μερικές φορές, ώστε να καταλάβω τα μέρη, ακόρντα κλπ. Αποφάσισα την δομή που θα έχει το σόλο, γενικά. Δηλαδή, η κορύφωση θα ήταν στο 2ο μέρος, το 1ο θα οδηγούσε σε αυτό και το 3ο θα ήταν η αποφόρτιση. Στην συνέχεια έπαιξα μερικές φορές, κυρίως για να μαρκάρω κάποιους τονισμούς του rhythm section ώστε να πέσω πάνω τους , να αποκτήσω μια αίσθηση της κίνησης της αρμονίας και για να δω αν θα μου προκύψει κάποιο μοτίβο που θα δώσει στο όλο πράμα μια ταυτότητα. Ύστερα, έκανα ένα take, μου άρεσε και το ξαναέπαιξα άλλη μία λίγο, άλλα όχι τελείως, πιο καθαρά. Γενικά, το αντιμετώπισα σαν μια δουλειά, δεν ήθελα απλά να τζαμάρω. Ως προς το αρμονικό, σκάλες κλπ, γενικά έπαιξα πάνω στα ακόρντα. Gear, η Strat και VG8. sf.mp3

Γεια χαρά! Είμαι ο Πάνος και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το αποτέλεσμα της έρευνας μου πάνω στις μικροτονικές μπλουζ κλίμακες. Για πολλά χρόνια έπαιζα Μπλουζ μουσική με το μυαλό ενός τζαζίστα, χρησιμοποιώντας μινόρε και ματζόρε πεντατονικές, τρόπους, και αρπέζ πάνω σε ματζόρε μπλουζ φόρμες, αλλά δεν κατάφερα να ακουστώ ποτέ “αυθεντικός”. Κάτι έλειπε… Πριν μερικά χρόνια γνώρισα τον Γιώργο Ζήκο (κιθαρίστα της μπάντας Zero Zero) ο οποίος με εισήγαγε σε έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης για τις μπλουζ κλίμακες που με οδήγησε σε αυτή την έρευνα και τελικά στη δημιουργία δυο σειρών από βίντεο (“Microtonal Blues Scales” & “Blues History”). Αν και κάποια από αυτά που θα παρουσιάσω για τις μπλουζ κλίμακες είναι γνωστά στους ακαδημαϊκούς, δεν έχουν ακόμα ενσωματωθεί στη διδασκαλία της Αμερικάνικης μουσικής. Οπότε, θα προσπαθήσω να κάνω ένα πρώτο βήμα με αυτά τα μαθήματα, όχι επειδή είμαι κάποιος ειδικός, αλλά για να ξεκινήσω μια συζήτηση πάνω σε αυτό το ευαίσθητο θέμα. Στη πρώτη σειρά από βίντεο που θα ανεβάζω κάθε εβδομάδα, ονόματι “Microtonal Blues Scales”, θα προσπαθήσω να αντιμετωπίσω το “πρόβλημα” πολλών μουσικών (συμπεριλαμβανομένου εμού) να αυτοσχεδιάσουν πάνω σε Blues ή Blues-based μουσική και να ακούγονται “πειστικοί”. Βέβαια ένας σημαντικός παράγοντας που θα πρέπει να εστιάσουμε είναι οι κλίμακες που χρησιμοποιούμε. Πρέπει να παίξουμε μια ματζόρε κλίμακα? Μήπως πρέπει να παίξουμε μια μινόρε? Και αν ναι, γιατί να παίξουμε μια μινόρε κλίμακα πάνω από ματζόρε συγχορδίες? Όπως θα εξηγήσω σε αυτά τα βίντεο, οι μπλουζ κλίμακες ΔΕΝ είναι σαν τις κλασσικές κλίμακες, όπου οι νότες έχουν ένα συγκεκριμένο και σταθερό τονικό ύψος. Μια μπλουζ κλίμακα είναι πιο πολύ σαν ένα Αραβικό Maqam ή μια Ινδική Raga (όπου οι νότες παρεκκλίνουν από το Ευρωπαϊκό συγκερασμένο σύστημα). Ωστόσο οι Μπλουζ κλίμακες έχουν την ιδιαιτερότητα όχι μόνο να έχουν Δυτικά στοιχεία στο DNA τους (λόγω μουσικής ανταλλαγής μεταξύ Αφρο-αμερικάνων και Ευρω-αμερικάνων) αλλά επίσης να έχουν εξελιχθεί, εξηγηθεί και διδαχτεί σε μια κοινωνία λευκών. Ίσως ήταν η αναπόφευκτη ερμηνεία από τη οπτική ενός αφομοιωμένου τονικού συστήματος, ή ίσως ήταν απλά για παιδαγωγική διευκόλυνση, το αποτέλεσμα είναι ότι οι λευκοί υπεραπλούστευσαν την Αφροαμερικάνικη μουσική χρησιμοποιώντας Κλασσικά εργαλεία και έννοιες για να την εξηγήσουν (τουλάχιστον από τον 19ο αιώνα). Βέβαια πολλοί μελετητές έχουν προσπαθήσει να αναλύσουν τη φύση των μπλουζ κλιμάκων. Είναι σαφώς ένα δύσκολο έργο δεδομένου ότι οι μπλουζίστες παίζουν τις μπλουζ κλίμακες λίγο διαφορετικά ο ένας από τον άλλο, ανάλογα τις επιρροές τους, το όργανο που χρησιμοποιούν, και τη προσωπικότητα τους. Επίσης ερμηνεύουν τα τραγούδια διαφορετικά κάθε φορά. Παρόλα αυτά πιστεύω ότι κάποιος μπορεί να βρει κοινό έδαφος μεταξύ των πιο επιδραστικών μπλουζ μουσικών και να βγάλει κάποια άκρη μέσα σε αυτή τη πολύπλοκη παράδοση. Αυτό που θα παρουσιάσω είναι μια περιγραφή αυτών των μικροτονικών κλιμάκων (θεωρία) που πιστεύω ότι είναι αρκετά συνεπής με το πραγματικό μπλουζ παίξιμο, δηλαδή, εξηγεί τα περισσότερα πράγματα τις περισσότερες φορές. Κρατήστε στο νου σας ότι αυτή είναι η προσωπική μου ερμηνεία και η δικιά σας μελέτη μπορεί να παράξει διαφορετικά αποτελέσματα. Από την άλλη, κάποιοι θα μπορούσαν να πουν ότι τα Μπλουζ είναι ένα στυλ που θα πρέπει να μαθαίνεται μόνο ακούγοντας δίσκους και δεν θα έπρεπε να προσπαθούμε να το εξηγήσουμε και να το περιγράψουμε, αφού το μόνο που χρειάζεται είναι να έχεις το “μπλουζ συναίσθημα” για να το ερμηνεύσεις πειστικά. Λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι αλήθεια για οποιοδήποτε είδος μουσικής, όχι μόνο για τα Μπλουζ. Κάποιος με μεγάλο ταλέντο θα μπορούσε να αποκωδικοποιήσει και να μάθει κάθε μουσική γλώσσα και τις προφορές της μόνο ακούγοντας τη, αλλά για μας τους υπολοίπους χρειάζεται μια κατευθυντήρια γραμμή (θεωρία) για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε που να δώσουμε προσοχή όταν μελετάμε τα Μπλουζ. Μη ξεχνάτε μόνο, ότι οι θεωρίες φτιάχνονται για να εξηγήσουν υπάρχουσες μουσικές πρακτικές, και επομένως δεν πρέπει να μας περιορίζουν στην έκφραση και τη δημιουργία νέας μουσικής. Στη μια δεύτερη σειρά από βίντεο θα προσπαθήσω να παρουσιάσω την “Ιστορία & Εξέλιξη των Μπλουζ” σε σχέση με άλλες Αμερικάνικες μουσικές και τις κοινωνικο-οικονομικές εξελίξεις μέσα στους αιώνες. Έχω δώσει ιδιαίτερη έμφαση στη περίοδο πριν τη γέννηση των Μπλουζ (16ος-19ος αιώνας), αφού έχει ενδιαφέρον να δούμε πως διάφορα μουσικά στυλ εξελίχθηκαν μέσα στον χρόνο και επηρέασαν το ένα το άλλο, οδηγώντας στη δημιουργία νέων μουσικών ειδών. Θα δημοσιεύω αυτά τα μαθήματα Ιστορίας κάθε εβδομάδα παράλληλα με τα μουσικά. Ελπίζω να βρείτε κάτι χρήσιμο σε αυτή την εργασία! Πάνος Χαραλαμπίδης P.S. Το παραπάνω βίντεο είναι μια αναγκαία εισαγωγή σε αυτόν τον νέο τρόπο σκέψης. Θα πρέπει να περιμένετε μέχρι την επόμενη εβδομάδα για τη παρουσίαση της πρώτης κλίμακας P.S.2 Αγγλικοί και Ελληνικοί υπότλιτοι ειναι διαθέσιμοι

Kirk ended up with five strings on his guitar but no magic lost

Αν και εχουμε ανοιξει thread με το gear μας και την ανανεωση του εδω θέλω να παρουσιάσετε ΤΗΝ κιθαρα σας.... Ποια ειναι δηλαδη η κιθαρα που εχει "μεινει μαζι" σας μεσα στα χρονια,που ποτε δεν θα πουλήσετε και που συνήθως παιζετε με αυτη (η παιζετε σχεδον ΜΟΝΟ με αυτη και ας εχετε...πολλες....) ? Ποια ειναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ κιθαρα που θα κρατουσατε αν επρεπε να κρατήσετε μόνο μια κιθαρα απο τη συλλογη σας (άν έχετε βεβαιως συλλογή)? Ξεκινάω με την δική μου.... Είναι μια partscaster που έφτιαξα πριν 25 χρόνια περίπου από ένα ακόμα πιο παλιό (πρεπει να είναι σήμερα 35 ετων περιπου) Warmoth μπρατσο που είχα σε μια άλλη partscaster της οποιας πουλησα το σώμα και ενα σωμα Mark Jenny με τα πάντα επανω (μαγνητες,pickguard,ηλεκρονικα,γέφυρα) που αγορασα σε γελοία τιμή (νομιζω 200 δολλάρια με τα μεταφορικα από το φόρουμ των τελεκαστερακιδων στις ΗΠΑ) . Το μόνο που έχω αλλάξει πάνω της ειναι η γέφυρα πριν 3 χρόνια μια και ερωτεύτηκα τις Gotoh modern γεφυρες και πλεον τις χρησιμοποιω αποκλειστικα. Είναι η ελαφρυτερη τελε που εχω παιξει (6,6 pounds με vintage γεφυρα,6,8 με την Gotoh) και οι μαγνητες της ειναι απλά..εξωφρενικοι....twangy αλλά και γεμάτοι ,ζεστοί αλλά και bright....τα κάνουν όλα και συμφέρουν.... Απίστευτα ευέλικτη κιθάρα και φυσικά με έχει συνοδέψει σε όλα σχεδόν τα live μου τα τελευταία 25 χρόνια και έχει και την πρωτοκαθεδρία στις ηχογραφήσεις μου όταν γράφω με tele. Specs: Neck:Warmoth total vintage construction, flat-sawn maple,Boatneck (1'' all the way),7 1/4'' radius,6150 medium jumbo (21) frets,brazillian rosewood fretboard,bone nut,Kluson Tuners) Body: MJT swamp ash, thinline, full nitro relic,fiesta red finish Pickups: James LeClair ,custom wound vintage tele. Electronics: stock post 1966 tele wiring ,electrosocket jack.

Στα πλαίσια της προετοιμασίας για τις ακαδημαϊκές σπουδές η θυγατέρα έφτιαξε αρκετά βίντεο τον τελευταίο καιρό σύμφωνα με τις απαιτήσεις των ιδρυμάτων. Ενα από αυτά είναι το γνωστό σε όλους Spain του Chick Corea (ένα κομμάτι που είχα κάνει και εγώ διασκευή ...40 σχεδόν χρόνια πριν με τους A priori). Το ενδιαφέρον είναι ότι αφ ενός η ίδια όταν το διάλεξε δεν γνώριζε το γεγονός αυτό και αφ ετέρου τις μέρες που ολοκληρώνονταν η διαδικασία έφτασε η θλιβερή είδηση για την απώλεια του μεγάλου συνθέτη.

Toν βρήκα σε προσφορά, από τον Νάκα το καλοκαίρι, και τον "χτύπησα" στα 340 ευρώ περίπου. Ήθελα έναν high gain ενισχυτή κυρίως για ηχογραφήσεις. Είχε όλο το πακέτο που ήθελα. Μικρό (σχετικά) μέγεθος, αρκετά watt για live και πρόβες, 1 watt για οικιακή χρήση, emulated output για εγγραφές χωρίς να συνδέω καμπίνα, και φυσικά έναν πολύ καλό και ισορροπημένο ήχο. Δεν χρειάζεται πετάλια για να το χρησιμοποιήσω σε μια πρόβα. Έχει το reverb του και δυνατότητα για footswitch. Εμφάνιση/ποιότητα κατασκεύής: Έχει μοντέρνα εμφάνιση. Διάτρητος μεταλλικός σκελετός, γεμάτο κόκκινα led φωτάκια όπου προϊδεάζουν για τη χρήση που προορίζεται. Μην ξεχνάμε οτι πρόκειται για την πιο high gain σειρά της Laney. Έχει μέγεθος και βάρος ενός ενισχυτή 5 watt (154x424x235mm και 5,5 κιλά), μοντέρνα knobs και γενικότερα αρκετά μοντέρνα specs. Φαίνεται αρκετά στιβαρός και ανθεκτικός. Τα knobs έχουν ποιοτική κύλιση και μια σχετική αντίσταση κατα το γύρισμα. Θετικό είναι και το γεγονός ότι δεν ανεβάζει πολλή θερμοκρασία κατά την λειτουργία. Ενώ σε άλλους ενισχυτές ψήνεις αυγά πάνω τους, ο irt (λόγω του διάτρητου σκελετού) ζεσταινεται ελαφρώς. Λειτουργίες: Πρόκειται για έναν μονοκάναλο ενισχυτή με δυο εισόδους με απόδοση 1 watt και 15 watt. και υπάρχουν αρκετά ρυθμιστικά για να φέρεις κανείς τον ήχο εκεί που τον θέλει. Έχει 3 band eq στην προενίσχυση, το οποίο είναι αρκετά δραστικό, έχει ρύθμιση για gain και για preboost. To τελευταίο είναι σαν να βάζεις ένα booster μπροστά από τον ενισχυτή. Δίδει αρκετό γκάζι παραπάνω και ελέγχεται με το footswitch. Στην ουσία, είναι σαν γίνεται δικάναλος ο ενισχυτής. Στο στάδιο της τελικής ενίσχυτης έχουμε το volume, το οποίο και δίδει το κάτιτις παραπάνω σε gain εάν περάσει τη μέση, το tone το οποίο δίδει εξτρα brightness και αρμονικές σε ψηλές συχνότητες, και το dynamics το οποίο ελέγχει το πόσο σφικτές θα είναι οι χαμηλές συχνότητες. Και φυσικά υπάρχει και το πολύ καλό ψηφιακό reverb. Στην πίσω πλευρά συναντούμε δύο εξόδους για καμπίνες (8 και 16 ohm), είσοδο για footswitch (για έλεγχο του preboost και του reverb), Fx loop στο οποίο υπάρχει δυνατότητα αφαίρεση του από την αλυσίδα, αλλά και επιλογή για +10db. Υπάρχει jack για είσοδο mp3 player και υπάρχει και το record out, το οποίο περιλαμβάνει live record out και silent record out. To πρώτο είναι για ζωντανές εμφανίσεις όπου η καμπίνα δουλεύει ταυτόχρονα με το di, και το δεύτερο είναι για σιωπηλές ηχογραφήσεις. Τέλος, στην πίσω πλευρά υπάρχει και ο on/off διακόπτης του ενισχυτή. Δεν είναι το ιδανικότερο μέρος, αλλά τουλάχιστον δουλεύει σωστα. Ήχοι/Απόδοση: Με τρεις ECC83 στην προενίσχυση και δυο EL84 στην τελική ενίσχυση, περιμένεις κανείς να ακούσει πλούσιο distortion. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει με τον IRT. Με ένα σετ hot μαγνήτες, ο ήχος φτάνει σε ultra high gain επίπεδα, κατάλληλο για μοντέρνο μέταλ. Βέβαια δεν είναι μόνο αυτή η χρήση του, καθώς είναι εξίσου καλός στο κλασικό ροκ, και το μυστικό είναι στη ρύθμιση του eq. Για ροκ ήχο δίδω λίγο μεσαια, ενώ για πιο μοντέρνο μεταλ ήχο κόβω τα μεσαια εντελώς. Παίζει εξίσου καλά με μονοπηνιους και διπήνιους μαγνήτες. Θα μπορούσα να παίζω βρώμικα μπλουζ όλο το βράδυ, με gain στο 3-4 και ενεργοποιώντας το preboost για lead parts, με μια τελεκάστερ. Άρκετά πειστικός vintage ηχος. Δεν έχει την καθαρότητα και διαυγεια ενός low gain ενισχυτή στα καθαρά, αλλά έχει ισορροπημένο ήχο, και εκπληκτικά βρώμικα. Καθαρίζει άριστα με ρίξιμο του volume της κιθάρας, και δεν χρειάζεται πετάλι να για βγάλεις όλους τους ήχους που έχεις στο μυαλό σου. Αρκεί να έχεις την κατάλληλη κιθάρα και τα χέρια. Από ένταση, στα 15 watt είναι αρκετή για να ξεπερνά έναν πολύ δυνατό ντράμερ. Υπερβολική για σπίτι, φυσικά. Στο 1 watt, εάν το ψηλώσω πάνω από το 09:00, θα έχω πρόβλημα με τους κοντινούς γείτονες σε ώρες κοινής ησυχίας. Είναι αρκετά δυνατός και στο 1 watt. Και είναι πολυ θετικό το γεγονός ότι δεν χάνει, σημαντικά, ποιότητα ήχου. Προσωπικά, τον δουλεύω σπίτι στο 1 watt, με ένταση στο 09.00. O ήχος μου αρέσει αρκετά και ας είναι σε "χαμηλή" ένταση. Με αυτή ακριβώς την ρύθμιση έκανα και τις παρακάτω ηχογραφήσεις, σίγουρα θα ήταν καλύτερο ο ήχος με το volume στην μεση, και ακόμα παραπάνω στα 15 watt, αλλά μου αρέσει να ευχαριστιέμαι αυτό που κάνω και να μην πιέζομαι με δυνατότερους ήχους απ' όσο σηκώνουν τα αυτιά μου. Χρησιμοποίησα καμπίνα 1x12 με G12-35XC και SM57 την ηχογράφηση. Με telecaster και gain στο 2 χωρίς boost, και με ενεργοποιημένο το boost. irttelegain2.mp3 irttelegain2boost.mp3 Με telecaster και gain στο 5 χωρίς boost, και με ενεργοποιημένο το boost. irttelegain5.mp3 irttelegain5boost.mp3 Με telecaster και gain στο 10 χωρίς boost, και με ενεργοποιημένο το boost. irttelegain10.mp3 irttelegain10boost.mp3 Με prs και low gain alnico 5 μαγνήτες και gain στο 5 με ενεργοποιημένο το boost. irtprsgain5boost.mp3 Με prs και low gain alnico 5 μαγνήτες και gain στο 10 με ενεργοποιημένο το boost. irtprsgain10boost.mp3 Και λίγο μέταλ ήχος με καπως πιο hot alnico 5 μαγνήτες. irtmic.mp3 Όλες οι παραπάνω ηχογραφήσεις, μαζεμένες, από emulated οutput. irtlineout.mp3 Pros n' Cons: + χαμηλή τιμή + πλούσια specs + καλός ήχος + μικρό βάρος και διαστάσεις + λίγος θόρυβος - Δεν περιλαμβάνει footswitch - Δεν περιλαμβάνει θήκη - Το emulated output έχει μετρια ποιότητα ήχου Χαρακτηριστικά: Power RMS 15 Watts & < 1 Watt Inputs 1x Jack 15 Watts & 1x Jack 1 Watt Channels Single IRONHEART channel Equalisation Bass, Middle & Treble with Pull-Push EQ shift on each Master presence control Overall TONE Boost switch Footswitchable PRE BOOST Preamp valves 3x ECC83 Output valves 2x EL84 Class Class AB Reverb Laney designed Digital reverb Footswitch Stereo FS2 (not supplied) Speaker connections 2x Jack - 8 & 16 Ohms FX Loop(s) Yes - variable level FX loop Speaker Emulated Jack for Silent/Phones & Jack for Live DI - Record Out Speaker emulated MP3 Input Mini jack DI Socket Jack for Live DI - Speaker emulated Weight 5.5 Kg Unit 8Kg boxed Dimensions (mm) H x W x D 224 x 46 x 285 (Packed Dimensions) 154 x 424 x 235 (Unit Dimensions - for int. case

Ας παμε λιγο πισω στο χρονο. Ενα κομματι που ειχα γραψει για την μπαντα μου "Παντος Καιρου" το 2000. Ηταν η απόρροια της παραδοχης οτι δεν θα φυγω στο εξωτερικο και πλεον θα απευθυνομαι σε Ελληνικο κοινο που ακουει ροκ (οχι Ελληνικο ροκ), αλλα θελει και Ελληνικο στιχο. Ισως να ηταν και λαθος, δεν εχει σημασια. Το ηχογραφησαμε live σε 24track μπομπινα (soundkraft, απο τις τελευταιες εν λειτουργια στην Ελλαδα) και καναμε μερικα overdubs σε ηλεκτρικες, ακουστικες κιθαρες και φωνες. (Prs, Strat, Μarshall Mk2 Plexi, Marshall JMP100 Super Lead, Taylor) Εγινε μια προχειρη μιξη (manual automation με 3-4 ατoμα πανω απο την κονσολα) για ενα demo με 11 κομματια, αλλα δυστυχως δεν αγορασαμε τις μπομπινες για να εχουμε το υλικο για οτιδηποτε περαιτερω. Η μπαντα ηταν ετοιμη να υπογραψει συμβολαιο με μεγαλη δισκογραφικη, αλλα διαφωνησα με τον παραγωγο που ηθελε να μειωσουμε κιθαρες, να βαλουμε keyboards και να γινουμε πιο "Ελληνικη" μπαντα. Κι ετσι το διαλυσαμε. Κι αυτο ισως να ηταν λαθος, αλλα δεν εχει σημασια. Οι στιχοι ουσιαστικα προμήνυαν κατι τετοιο , αφου μιλανε για το οτι δεν υπολογίζω τιποτα και κανω παντα οτι μου λεει η καρδια. "Στα χερια σου τη ζωη αφηνω - Τα λαθη που εκανες τα σβηνω" Κουτσομπολιο: Μετα απο μερικους μηνες ακουσα το chord progression της ακουστικης γεφυρας σε ενα τραγουδι που εγραψε και εγινε μεγαλο διαχρονικο σουξε, ο συνθετης/παραγωγος/και κριτης σημερα, που ηταν και ο ανθρωπος της δισκογραφικης που θα εκανε την παραγωγη στο δισκο μας και ειχε επιλεξει τον Ανεμοστροβιλο για προωθηση στα μεσα. Ηταν ομως εξυπνο "κλεψιμο", απο αυτα που δεν μπορουν να πανε δικαστηριο, αλλα ξερεις οτι ξεκινησε απο το δικο σου τραγουδι. Ειχε παρει το progression αλλα οχι τη μελωδια. (βεβαια καποια στιγμη αργοτερα ξεθαρεψε και εκλεψε και μελωδια απο ενα φιλο συνθετη, που τον πηγε δικαστηρια και του πηρε χοντρα). Η ιστορια πως το ανακαλυψα ειχε πλακα. Εχω παει για καλοκαιρινη σεζον σε μπουζουκλερι και καναμε προβα τα καινουρια σουξε. Πεφτει μπροστα μου η παρτιτουρα απο ενα καινουριο κομματι και ξεκιναω να το "κοιταζω" στην κιθαρα (πριν μας βαλει ο μαεστρος να το ακουσουμε). Παρατηρω το progression που δεν ειναι το κλασσικο ελληνικο μινορε progression, αλλα ματζορε και με καποιες διπλες συγχορδιες D και A (Asus4 και 6η) και μου κανει εντυπωση. Ρωταω το μαεστρο "ποιος το εχει γραψει αυτο το κομματι μαεστρο?" και μου λεει το αναμενομενο ονομα. Χεχε Αυτα. .