Τα πάντα

καλορίζικη, καλόπαιχτη!!!

Την επόμενη φορά που θα μιλάς για μοντάζ, θα μπω και θα σε κάμνω μπόουλινγκ Κανηθιώτη

Σταμάτα να κάνεις bullying στα μέλη του φόρουμ Samy... (μεγειά btw @gkourmoul1)

Έχει διαφορετικό ήχο από την κλασική τελε, προφανώς. Αλλά έχει το δικό της χαρακτηριστικό τόνο, κάτι μεταξύ gretsch και telecaster. Κλασικες τελε έχω για όταν θέλω πιο παραδοσιακό ήχο. Με μπερδεύεις για άλλον…

Καλορίζικη, να τη χαρείς και να γράψεις ωραία πραγματάκια. Μια παρατήρηση και μη με πιεις πάλι για κακές αύρες Σε κανένα από τα τρία δείγματα, δεν άκουσα Τελεκάστερ, θέλω να πω, πράγματι η Τέλε έχει κάποιους χαρακτηριστικούς ήχους, αλλά επαέ δεν υπάρχει κανείς. Τη Καρμπονίτα πως τι λένε, δεν την ξέρω βέβαια, αλλά αυτό που άκουσα, δεν με βγάζει Τέλε, αν όμως αυτό σε ικανοποιεί, εμένα με περισσεύει. Εγώ από μια Τέλε, θέλω ν' ακούω τον τσίγκο της χορδής, με θανατηφόρα μεσαία, ούτε καν τα τσίκεν πίκιν που συνήθως βαριέμαι. Αλλά ήπιαμε, ότι αρέσει του καθενός. Καλόπαιχτη

Άντε να βάλω κι ένα για τον Samy, που με έχει φάει μέσω pm να του αφιερώσω κάτι από τον αγαπημένο του Παπαθανασίου. Πως κάνεις έτσι ωρέ? Κι εμάς μας αρέσει ο Βαγγέλης αλλά δεν κάνουμε κι έτσι.... Το παρακάτω masterpiece κυκλοφόρησε το 1977, και η εισαγωγή του είναι μία από τις πλέον θρυλικές και αναγνωρίσιμες εισαγωγές του είδους. Roland System 100 η εισαγωγή, για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν τεχνικές λεπτομέρειες. Επίσης στο άλμπουμ αυτό ο Παπ. χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το -τότε νέο- Yamaha CS-80, το οποίο είχε δανειστεί για να το δοκιμάσει. Του άρεσε τόσο πολύ που παράγγειλε ένα από Ιαπωνία για να παρακάμψει την 6 μηνών λίστα αναμονής που υπήρχε τότε στην Αγγλία, και το synth έφτασε στο Λονδίνο μέσω Ρωσίας. Ήταν ως το τέλος το αγαπημένο του synth, ενώ είχε αγοράσει συνολικά 8. Περιττό να πούμε ότι αν δεν to είχε χρησιμοποιήσει τόσο πολύ στα έργα του, και ιδιαίτερα στο score του Blade Runner, το CS-80 δεν θα το ήξερε ούτε η μάνα του η Yamaha.

Είναι κάπου λιγότερο από 1Κ πιο hot από τους tv jones. Βγάζουν κάπως πιο hairy καθαρά, αλλά μου αρέσει παρά πολύ αυτό που ακούω, και που αισθάνομαι στο χέρι. Μεχρι και ο neck, που πολλοί τον κατηγορούν ότι είναι muddy, σκοτεινός κλπ, έχει έντονη ατάκα, όγκο και presence. Ίσως βοηθά και ρύθμιση που έκανα στους πόλους με τα ύψη.

Guitar: Slash Vocals, Guitar: Tash Neal Vocals, Keyboard, Tambourine, Harmonica: Teddy "Zig Zag" Andreadis Στα πλαίσια προώθησης του νέου του σόλο δίσκου "Orgy of the Damned" ("πειραγμένες" διασκευές γνωστών μπλουζ τραγουδιών), ο Slash με τη μπάντα του έπαιξαν κάποια κομμάτια unplugged.

Η μόνη μου εμπειρία με filtertrons ήταν με TV Jones Classics. Αυτοί δεν ακούγονται έτσι, είναι σίγουρα πιο hot και ίσως και λίγο ένρινοι; Πάντως αν ποτέ σκεφτόσουν για αλλαγή ο Gabojo εδώ στην Ελλάδα φτιάχνει υπέροχους Gretsch και DeArmond μαγνήτες.

Για μένα τα stock plugins δεν είναι ιδιαίτερα σοβαρός λόγος να επιλέξεις ολόκληρο DAW γιατί μπαίνει στο ζύγι το ότι πρέπει να σπαταλήσεις αρκετό χρόνο για να μάθεις το workflow και τις ιδιαιτερότητες του. Αν δε σου κάνει τελικά το DAW ή δοκιμάσεις μετά κάποιο άλλο και καταλάβεις ότι θα σε εξυπηρετούσε περισσότερο, αυτόν τον χρόνο πρέπει να τον διαθέσεις για δεύτερη φορά. Επίσης όμως σήμερα υπάρχουν αξιοπρεπέστατα δωρεάν plugins, πιθανότατα εφάμιλλα με τα plugins που συμπεριλαμβάνονται δωρεάν με τα DAWs. DAWs που θεωρώ ότι ίσως έχουν κάτι να πουν στα plugins τους παραπάνω είναι το Logic που είναι όμως για Mac οπότε ποιός νοιάζεται, και τα Ableton και FL Studio που όμως είναι περισσότερο για loop based καταστάσεις και με τελείως διαφορετική λογική από τα "κοινά" DAWs. Επεισή έχω S1 και ξαναδοκίμασα πρόσφατα Cubase για μένα το DAW επιλογής είναι με έτη φωτός απόσταση το S1. Όλα με ένα flow που είναι απολύτως λογικό για όποιον ξέρει windows και τέλος.

ΜεΓιες! Είχα την αυθεντική αλλά την έδωσα όταν πήρα Gretsch γιατί ο ήχος ήταν σχεδόν ίδιος...το μετάνιωσα...

Δεν τα παίρνω, αλλά κάνουν την ίδια δουλειά με αυτά που ανεβάζεις. Οπότε όσοι έχουν πρόβλημα ύπνου να το ξέρουν να μην ξοδεύονται σε χάπια, μια και 2 κομματάκια των...Flintstones θα τους κάνει να κοιμούνται για μέρες.

Αυτά τα παίρνεις εξαιτίας του πουλί Ντου που και του Πατατανατσίου που ακούεις μπρε

Αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα τραγούδια όλων των εποχών, για εμέ. Μαζί με το παρακάτω, άλλωστε.

Σας ευχαριστώ όλους. Κανονικά, φοράει vintage saddles, όπως εκείνα μιας τυπικής στρατ. Το σώμα ήρθε χωρίς αυτά, όποτε έβαλα κάτι περισσευούμενα ατσάλινα βαγωνακια που είχα στο συρτάρι. Ο ήχος είναι απόλαυση. Παρά πολύ δυναμικοί μαγνήτες οι fidelitron.

Τι να ξυπνάνε ρε, αυτά είναι μουσικές για ασανσέρ, κοκτέιλ πάρτυ, αίθουσα αναμονής οδοντιατρείου. Άκου να μαθαίνεις πως ξυπνάνε απ τη πιο ακριβοπληρωμένη πάρτυ μπάντα 80-90 στη Ν. Υόρκη

Και κερδίζει σε intonation. Γιώργο καλορίζικη. Ακούγεται πολύ ωραία σε ότι ανέβασες.

κανει ρίμα…

Είπα, έλα να ξυπνάμε σιγά σιγά... Lonnie Smith Trio - Up From The Skies (1994) Dr. Lonnie Smith - Hammond John Abercrombie - guitar Marvin 'Smitty' Smith - drums

Δεν έχει γέφυρα τασάκι και μόνο μια χορδή ανά βαγονάκι... Χάνει πολύ σαν τελε... μεγεια όπως και ναχει, ας είναι Μπήκαν κιόλας οι επιδοτήσεις?