2006 : Ζητήματα Διανομής Μουσικού Υλικού

[trolley]

Πριν από μερικούς μήνες ξεκίνησα μία προσπάθεια ανασύστασης της παλιάς δισκοθήκης μου (εκείνης που είχε κτιστεί κυρίως με βινύλια, την δεκαετία του 80). Η ιδέα μου ήταν ότι θα αγόραζα σε CD όσους δίσκους θυμόμουν ακόμη από εκείνη την περίοδο.

 

Τα προβλήματα άρχισαν με το ότι δεν μπορούσα να βρω ένα παλιό δισκάκι του Al Di Meola (Ciello e Terra) παρά το γεγονός ότι ο Meola πάντα έγραφε σε μεγάλες εταιρείες οι οποίες όφειλαν (κατά τη γνώμη μου) να κρατάνε σε καλή διαθεσιμότητα το έργο ενός τόσο φτασμένου κιθαρίστα που και δίσκους έχει πουλήσει και κόσμο φέρνει κλπ. Όμως, περιέργως, απ' όλη τη δισκογραφία του, το συγκεκριμένο άλμπουμ δεν υπήρχε (και δεν υπάρχει) πουθενά, παρά μόνο σαν παράνομο download (το οποίο και έκανα - αποφάσισα ότι δεν είναι κλοπή από τη στιγμή που δεν είναι διαθέσιμο για αγορά και που έτσι και αλλιώς το έχω πληρώσει σαν δίσκο βινυλίου).

 

Κατόπιν προχώρησα στην αναζήτηση δίσκων από ανεξάρτητες εταιρείες στην Αγγλία και την Αμερική, αρκετές από τις οποίες υπάρχουν ακόμη, μόνο που δεν συντηρούν το παλιό ρεπερτόριο κατά κανένα τρόπο. Έτσι, δεν μπορείς να αγοράσεις τον πρώτο δίσκο των Eyeless in Gaza (παρότι μπορείς να αγοράσεις τον δεύτερο π.χ.), δεν υπάρχουν οι δίσκοι των Wah ή των Medium-Medium, δεν υπάρχουν οι παλιοί δίσκοι του Foetus, οι περισσότεροι από τους δίσκους του Julian Cope, δίσκοι των Dancing Did ή των Normil Hawaians, δίσκοι του Ben Watt κλπ κλπ. Δεν υπάρχουν καν συλλογές με υλικό από αυτή τη περίοδο. Εκτός από εκείνους που είχαν υπογράψει με μεγάλες εταιρείες, οι μουσικές μίας μεγάλης (και κατά τη γνώμη μου, σημαντικής) περιόδου, έχουν εξαφανιστεί από το χάρτη!!

 

Σκέφτηκα κάποια στιγμή ότι ίσως υπάρχει κάτι στο i-Tunes (για να είμαι ειλικρινής, παρασύρθηκα και από τον ενθουσιασμό με τον οποίο αναφέρεται στο i-Tunes γνωστός ηχολήπτης που ηγείται άλλου μουσικού φόρουμ) όπου και διαπίστωσα ότι όντως, μερικοί δίσκοι υπήρχαν (ή έστω μερικά τραγούδια). Γράφτηκα λοιπόν στο i-Tunes και πλήρωσα το κατέβασμα τριών τραγουδιών (ένα των Penguin Cafe Orchestra) όπου διαπίστωσα ότι η ποιότητα του ήχου είναι φριχτή. Όχι απλώς πρόκειται για mp3 των 128 bitrate (δεν υπήρχε δυνατότητα επιλογής μεγαλύτερου bitrate, ούτε σε αυτή ούτε σε άλλη τιμή) αλλά ο ήχος ήταν χειρότερος από εκείνον που έχω όταν ριπάρω εγώ προσωπικά με το τελευταίο lame. Μάλιστα, στα άλλα δύο τραγούδια, άκουγα... κριτς-κριτς βινυλίου, το οποίο σημαίνει ότι το... ριπάρισμα έχει ουσιαστικά γίνει από βινύλιο (τουλάχιστον για εκείνο τον σχετικά σπάνιο δίσκο).

 

Μετά απ' όλα αυτά, έκανα μερικές σκέψεις, οι οποίες με τη σειρά τους γέννησαν μερικές ερωτήσεις, τις οποίες και μοιράζομαι μαζί σας να μου πείτε και εσείς τι σκέπτεσθε. (!).

 

α) Κάθε φορά που μιλάτε για "ανεξάρτητες" ή "μεγάλες και επώνυμες" δισκογραφικές εταιρείες, έχετε άραγε επίγνωση του ότι η πιθανότητα να ασχολείται μαζί σας μία ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία μετά από είκοσι χρόνια είναι μηδέν; Και δικαιολογείται να το κάνει αυτό μία ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία, όταν ευαγγελίζεται ένα καλύτερο ήθος από τις μεγάλες; Το ξέρετε ότι οι δίσκοι του Foetus (που είχαν φτάσει να πουλάνε σε πολλά σημεία του πλανήτη), τώρα (εξ' αιτίας της αδιαφορίας της δισκογραφικής) υπάρχουν μόνο σε τιμές μαύρης αγοράς; Είναι θεμιτό αυτό;

 

β) Πόσο μπορεί να μεμφθεί κάποιος που κατεβάζει μουσικό υλικό από παράνομες πηγές στο ίντερνετ, όταν μία μεγάλη εταιρεία δεν κάνει την αστεία επένδυση να επανατυπώσει ένα (επιτυχημένο, αφού εξαντλήθηκε) LP ενός παγκόσμια γνωστού καλλιτέχνη;

 

γ) Αφού όλα σε αυτό το πλανήτη έχουν καταλήξει να είναι "άδειες χρήσης", εγώ πόσες φορές πρέπει να πληρώσω ένα δίσκο για να αποκτήσω το μόνιμο δικαίωμα να τον ακούω; Έχω άδικο να πιστεύω ότι η αγορά ενός CD-Audio ισοδυναμεί με την αγορά ενός CD με λογισμικό, το οποίο όμως θα σου αντικαστήσουν αν το χάσεις; Εγώ γιατί αμά χάσω ένα CD πρέπει να ψάχνομαι να το ξανααγοράσω και μάλιστα αυτοί μπορεί να μην το έχουν ξανακυκλοφορήσει;

 

δ) Αν το i-Tunes προσφέρει 128 bitrate σαν καλή ποιότητα ήχου, τι διάολο καθόμαστε και συζητάμε για το πως πρέπει κάτι να ηχογραφηθεί ή μιξαριστεί; Υποτίθεται ότι κατεβάζεις το τραγούδι και μετά μπορείς να το γράψεις σε CD όσες φορές θέλεις (το οποίο και έκανα), αλλά η κυμματομορφή που κατέβηκε δεν παιζόταν με κανένα άλλο player εκτός από το i-tunes και το audio cd που "έκαψα" ακούγεται τόσο χάλια όσο μπορείτε να φανταστείτε.

 

ε) Τελικά ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να διανεμηθεί στις μέρες μας το όποιο μουσικό υλικό;

[fleamail]

Το i-tunes είναι μεγάλη απάτη.

 

Over

[Alchemist]

Προσωπικά δεν με έχει απασχολήσει ακόμα το θέμα που ταλαιπώρησε τον φίλο eye καθώς είμαι μικρός ακόμα και δεν έχω πρόβλημα να βρω σε CD τις μουσικές που θέλω. Και βέβαια, δεν έχω ψαχτεί τόσο πολύ στα ακούσματά μου (ομολογώ ότι κάποια από αυτά που ανέφερε ο eye δεν τα είχα καν ακούσει :oops: ) ώστε να αντιμετωπίσω πρόβλημα διαθεσιμότητας.

 

Πάντως το θέμα της διανομής είναι άκρως ενδιαφέρον και άξιον απορίας γιατί ακόμα δεν έχω πειστεί ότι κάποιο από τα υπάρχοντα μέσα θα μπορέσει να εδραιωθεί ως το καλύτερο και πιο αξιόπιστο.

 

Το iTunes θεωρώ πως είναι επιεικώς απαράδεκτο, τόσο σε επίπεδο υπηρεσιών όσο και σε επίπεδο ποιότητας. Τα 128 kbps είναι μια χαμηλού επιπέδου συμπίεση, τουλάχιστον θα μπορούσε να προσφέρεται επιλογή bitrate για όσους θέλουν να γράψουν σε CD τη (νόμιμα αγορασμένη) μουσική που κατέβασαν. Και όχι, δεν γράφεις σοβαρό CD από MP3 128 kbps! Αν θίξουμε και το γεγονός ότι δεν μπορείς να αναπαράγεις όπου και όποτε θέλεις τη (νόμιμα αγορασμένη επαναλαμβάνω) μουσική που κατέβασες, δεν βρίσκω το λόγο να χρησιμοποιήσει κανείς το συγκεκριμένο κατάστημα.

 

Καλό το πάσης φύσεως on-line κατάστημα (εφόσον είναι απαλλαγμένο από τα μειονεκτήματα τύπου iTunes) αλλά κακά τα ψέματα, το CD έχει τη δική του χάρη. Κάτι το booklet, κάτι το artwork, είναι ένα διαφορετικό μέσον που προσωπικά μου δημιουργεί συναισθήματα κάθε φορά που προχωρά στην αγορά ενός καινούριου δίσκου. Είναι και θέμα vibe άλλωστε... 8)

 

Το ζήτημα της "άδειας χρήσης" είναι κάπως σύνθετο αλλά μάλλον θα συμφωνήσω με τον eye. Είναι όμως κάπως δύσκολο καθώς είναι βέβαιο ότι πολλοί θα επιχειρήσουν λαμογιές με δήθεν χαμένα ή κατεστραμμένα CD μπας και κονομήσουν κανένα δισκάκι free of charge. Τέσπα, όλο και κάτι θα σκεφτούν και γι' αυτό οι φωστήρες της μουσικής βιομηχανίας!

 

Το συμπέρασμα; Δεν έχω ιδέα όπως καταλάβατε! :lol: