Απόψεις περί κριτικής

[marathon]

Έμπορες λοιπόν όλοι οι κλασσικοί

κανονικότατα...και δεν είναι ντροπή... ;)

[RayDTutto]

κανονικότατα...και δεν είναι ντροπή... ;)

Ναι αλλά εδώ υπάρχει η εξίσωση "έμπορες"*=μη-παραγωγοί τέχνης... Συμφωνείς και με αυτό;

 

*όπως εννοείται παραπάνω

[Nikolas]

Ναι αλλά εδώ υπάρχει η εξίσωση "έμπορες"*=μη-παραγωγοί τέχνης... Συμφωνείς και με αυτό;

 

*όπως εννοείται παραπάνω

χωρίς να είμαι ο Ανέστης, αμφιβάλλω αν συμφωνεί με αυτό το δόγμα. ;) Άσε που δεν είναι και ντροπή στο κάτω κάτω... ;)

[LK]

Ο Μπάροουζ πολλές φορές δεν χρησιμοποιούσε σημεία στίξης (πλην μίας τελείας, στο τέλος).

 

Εγώ ήμουν πολύ συγκεκριμένος. Μίλησα για ορθογραφία ( γραμματική) και εσύ μου μιλάς για σημεία στίξεως (συντακτικό) . Στη σύνταξη μπορούμε να έχουμε ελευθερία, στην γραμματική όχι. Άποψή μου.

[RayDTutto]

χωρίς να είμαι ο Ανέστης, αμφιβάλλω αν συμφωνεί με αυτό το δόγμα. ;) Άσε που δεν είναι και ντροπή στο κάτω κάτω... ;)

 

Άσε ρε φίλος που δεν είναι ντροπή. ;D

Ακόμα κουβαλάει το όνειδος το όνομα του Beethoven για την Ενάτη από την παραγγελιά που πήρε από τα Αγγλάκια... ;D :P

[marathon]

Ναι αλλά εδώ υπάρχει η εξίσωση "έμπορες"*=μη-παραγωγοί τέχνης... Συμφωνείς και με αυτό;

 

*όπως εννοείται παραπάνω

Από που προκύπτει αυτή η εξίσωση?

[marathon]

Ακόμα κουβαλάει το όνειδος το όνομα του Beethoven για την Ενάτη από την παραγγελιά που πήρε από τα Αγγλάκια... ;D :P

Στο είπε ο ίδιος?

 

[dmilo]

Έμπορες λοιπόν όλοι οι κλασσικοί που έγραφαν ως επί το πλείστον επί παραγγελία και καλλιτέχνες όσοι την παίζουν στη κρεββατοκάμαρα... την κιθάρα τους... και βαράνε τη λα (και ορισμένα άλ-λα) με άποψη...

 

Please, όχι άλλη ισοπέδωση... ΟΛΟΙ όχι. ΜΕΡΙΚΟΙ ναι. (όπως και σήμερα, άλλωστε). Μουσικοί και οι μεν και οι δε. Αλλά άλλο Μότσαρτ, άλλο Σαλιέρι, ως καλλιτέχνες).

 

Εγώ ήμουν πολύ συγκεκριμένος. Μίλησα για ορθογραφία ( γραμματική) και εσύ μου μιλάς για σημεία στίξεως (συντακτικό) . Στη σύνταξη μπορούμε να έχουμε ελευθερία, στην γραμματική όχι. Άποψή μου.

Το να προσπαθείς να βγάλεις νόημα από ένα ανορθόγραφο κείμενο είναι δύσκολο, πίστεψέ με όμως είναι απείρως δυσκολότερο να βγάλεις νόημα από ασύντακτο κείμενο.

Ο τρόπος χρήσης του μέσου επαφίεται στη διακριτική (ή όχι) ευχέρεια του καλλιτέχνη. Άλλος βάζει βίδες στις χορδές του πιάνου του, άλλος δεν βάζει τελείες και τόνους.

[RayDTutto]

Please, όχι άλλη ισοπέδωση... ΟΛΟΙ όχι. ΜΕΡΙΚΟΙ ναι. (όπως και σήμερα, άλλωστε). Μουσικοί και οι μεν και οι δε. Αλλά άλλο Μότσαρτ, άλλο Σαλιέρι, ως καλλιτέχνες).

Η καλλιτεχνική αξία του καθενός, λοιπόν, δεν μετριέται με το αν δουλεύει για να ικανοποιήσει κάποιον, αλλά καθαρά με το τι παραδίδει. Αλλιώς ποια η διαφορά του Σαλιέρι από τον Μότζαρτ - εκτός της καλλιτεχνικής αξίας; Και οι δύο για τη μονέδα δούλευαν. Κανένας δεν έγραφε αυτά που γούσταρε για να τα πουλήσει μετά και αν πιάσουν.

BTW δεν έκανα εγώ την ισοπέδωση.

 

Edit Ι: Τεσπαν, ξανά μανά τα ίδια.

[LK]

Το να προσπαθείς να βγάλεις νόημα από ένα ανορθόγραφο κείμενο είναι δύσκολο, πίστεψέ με όμως είναι απείρως δυσκολότερο να βγάλεις νόημα από ασύντακτο κείμενο.

 

Γι’ αυτό υπάρχουν οι διορθώσεις ;). Γραμματικές, (και συντακτικές αφόσον το θέλεις, αν και εδώ τίθεται θέμα αλλοίωσης περιεχόμενου ) , για να βγάζουμε νόημα. Άρα δεν υπάρχει σε όλα τα πράγματα υποκειμενικότητα , κατά την ελεύθερη βούληση του καλλιτέχνη. Σε ορισμένα σημεία αναγκάζεται και ο ίδιος ο καλλιτέχνης να εντάξει  το έργο του σε κάποιους αντικειμενικούς κανόνες (π.χ ορθογραφία) , ακριβώς για να γίνει κατανοητός.