Προς το περιεχόμενο

Ποιός είναι το δικό σας rock σύμβολο?


fusiongtr

Προτεινόμενες αναρτήσεις

να προτιμάς Keith Richards κόβει το κιμά πάντα παρουσία του πελάτη

Λάθως φίλως.

Ενίοτε κόβει τον πελάτη παρουσία του κιμά. ;D ;D ;D ;D ;D

Freud-Σαντές

Ποιητής-Ερωαναλυτής PhD-SG

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντήσεις 158
  • Πρώτη
  • Τελευταία

Περισσότερες συμμετοχές

Περισσότερες συμμετοχές

Εικόνες

rock σύμβολο? 

 

 

Ozzy αλλά και λίγο σε motorhead αλλα και λιγο περισσοτερο μαύρο. Δηλαδή και ΒlackMore

inhttps://www.youtube.com/user/jkstigma/videos

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Moderator

Πιστεύω ότι το θέμα έγκειται στη διαφορετική εποχή που μεγαλώσαμε όλοι και υπό διαφορετικά ακούσματα.Οι περισσότεροι μεγαλώσατε με Stones,Beatles,Doors και με άλλα μεγαθήρια του χώρου.Εγώ όμως γεννήθηκα το 1995,το γράφω για να καταλάβετε ποια μουσικά είδη έχω ζήσει να αναπτύσσονται.Για μουσικά κινήματα,ούτε λόγος.

 

Έτσι όπως γράφετε,καταλαβαίνω ότι θεωρείτε κακό το να είναι κανείς άρτιος και πως χάνει feel.Είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό όλο αυτό αλλά είναι λογικό γιατί μεγαλώσατε υπό αυτή τη νοοτροπία.Όταν περάσουν τα χρόνια και ισιώσω κι εγώ όπως λέτε,θα σας πω τι άποψη θα έχω.

 

Μια τελευταία ερώτηση,απευθυνόμενος αποκλειστικά σε μουσικούς οι οποίοι παίζουν συχνά lives,ανεξάρτητα από το είδος:

Όταν βγαίνετε να παίξετε,μελετάτε ή και από χάνεται λίγο feel και απλά βγαίνετε και jamάρετε;Δεν ρωτάω με κακή πρόθεση,αλλά από άγνοια.

Εγώ πάντως έχοντας παίξει live 10-11 φορές (πολλές ή λίγες δεν έχει σημασία),ποτέ δε βγήκα έχοντας αμφιβολίες για κάποιο part που έπρεπε να παίξω και έπαιζα σε rock μπάντα η οποία καμία σχέση δεν είχε με virtuosity και κονσέρτα.Λάθη εννοείται πως έκανα,όπως κάνουμε όλοι,αλλά έκανα ό,τι μπορούσα πρώτα για να τα αποτρέψω.

 

Αυτή είναι η θέση μου λοιπόν,αρέσει δεν αρέσει,είναι δεν είναι απόρροια της ηλικίας μου.

More is more. Yngwie Malmsteen

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Εγώ όμως γεννήθηκα το 1995,το γράφω για να καταλάβετε ποια μουσικά είδη έχω ζήσει να αναπτύσσονται.

Το 1995 βγήκαν τα...

Keith Jarrett, At the Blue Note: The Complete Recordings

Pink Floyd, Pulse

Porcupine Tree, The Sky Moves Sideways

Stanley Clarke, Al Di Meola & Jean-Luc Ponty, The Rite of Strings

Sonic Youth, Washing Machine

Morphine, Yes ...

 

...οπότε, δεν έχεις δικαιολογίες ;D ;D

Μαραθώνιος Εναλλακτική Σχολή

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δεν είχα σκοπό να απαντήσω εκ νέου, ειδικά μετά το post του sfaku που με κάλυψε..

 

Αλλά είναι κι αυτά τα σημεία που τα διαβάζεις και εθελοντικά, προσφέρονται τα μάτια σου να πεταχτούν από μόνα τους...

Τώρα για την αναφορά στους Sex Pistols,τι να πω...κόντεψα να πέσω απ'την καρέκλα από τα γέλια.Όχι και μουσικοί οι Sex Pistols,please. ;D

 

Μπιλ. Εντελώς φιλικά. Eξήγησέ μου, πρόκειται για άγνοια και έλλειψη στοιχειωδών γνώσεων σύγχρονης μουσικής ιστορίας ή για μια εσωτερική πάλη με τον εαυτό σου στην προσπάθειά σου να τον πείσεις για την ορθότητα της θεωρίας σου ότι μουσικός είναι ο 100% άρτιος τεχνικά?

 

Το ρόλο των Sex Pistols στο βρετανικό -και όχι μόνο- punk, τον ξέρεις? Την επιρροή τους στα συγκροτήματα που γεννήθηκαν τα επόμενα χρόνια? Το πόσο συνεχίζουν να ακούγονται ακόμα και σήμερα?

 

Φιλική συμβουλή, προσπάθησε να ακούσεις μουσική κι όχι κλίμακες (δε λέω πως έχει κάτι κακό η μελέτη τους αλλά νομίζω γίνομαι κατανοητός).. Προσπάθησε να δώσεις μεγαλύτερο βάρος στη δύναμη, στην ανεμελιά, στο θυμό, στη λύπη, στο οτιδήποτε μπορεί να σου βγάλει ένα κομμάτι, παρά στα Hz. Πήγαινε σε ένα live με κοπέλα ή/και φίλους, πιες και λίγο παραπάνω αν χρειαστεί, και προσπάθησε να περάσεις καλά χωρίς να περιμένεις πότε θα παιχτεί το επόμενο φάλτσο ώστε να σχολιάσεις..

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αφού ρωτάς να σου απαντήσω Βασιλη.

 

Φυσικά και μελετάω το εκάστοτε όργανο το οποίο έχω να "εκτελεσω" ζωντανά με το εκάστοτε σχήμα μου. Ξέρω πότε θα μπω, πότε θα βγώ, τις βασικές νότες σε κάθε σημείο του κομματιού, άντε στο τσακίρ κέφι και το 50% ενός βασικού σόλο. Το σημαντικό είναι ότι έχω αντίληψη του κομματιού και της κλίμακάς του. Απο κει κ πέρα, αναλόγως πως θα μου "μιλήσει" η στιγμή θα επιλέξω να παίξω, τί τεχνικές - ηχόχρωμα θα βάλω απο ένα γρατζούνισμα, ένα σλάπ ή ένα σόλο. Θα επιλέξω αναλόγως πως θα λειτουργήσουν οι συμπαίχτες μου, το κοινό, κ το αλκοόλ στο αίμα μου, πόση ώρα θα σολάρω, τι θα παίξω, αν θα παίξω αργά ή γρήγορα. Αν θα παίξω στακάτο ή σλάιντ. Με ντυλέυ ή χωρίς. Με αργό ντυλέυ ή με γρήγορο. Αν θα τραγουδίσω με πάθος ή με οργή...και πάει λέγοντας. Υπάρχουν πραγματικά κρίνοντας απο εμένα, χιλλιάδες επιλογές που έχω να κάνω σε ενα λάιβ σε κλάσματα δευτερολέπτου, απο τα οποία θα εξαρτηθεί το χειροκρότημα, η αναγνώριση και η συνέχεια της βραδιάς. Και για να μην νομίζει κανείς ότι παίζω μπλούζ που όλα επιτρέπονται, παίζω Progressive rock metal...

 

Σχεδόν πάντα απο 18 χρονών οι μπάντες με τις οποίες μοιραζόμουν τη σκηνή ήταν πολύ πιο άρτιες απο τις δικές μου εκτελεστικά και υπήρχναν μουσικαράδες και με σπουδες και μουγκες φούγκες κ τα ρέστα, αλλά επειδή δεν είχαν ψυχή το χειροκρότημα και το "ουάου" το έπαιρναν πάντα οι μπάντες μου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των δεκάδων κιθαριστών που έχουν παίξει πριν και μετά απο μένα που δεν ξεκολλούν το βήμα τους 12 εκατοστά απο τη πεταλιέρα τους και το βλέμα τους απο την οθόνη της....E χέστηκε ο άλλος αμα μου φύγει και μια νότα στο σόλο όταν με βλέπει να ιδρώνω και να χτυπιέμαι, να κλείνω τα μάτια μου και να σολάρω, να τραγουδάω κ να τον κοιτάω στα μάτια και να ταξιδεύει και αυτός μαζί μου, να φυλάω τη κιθάρα μου ιεροτελεστικά μετά απο ένα συγκεκριμένο σόλο, και να πετάω το καπέλο μου στη γυναίκα μου επίσης ιεροτελεστικά μετά απο την εισαγωγή...ο άλλος το βλέπει αλλιώς, γίνεται μέρος της ιεροτελεστίας του λάιβ και χέστηκε για τα πτυχία μου (που δεν έχω) και την αρτιότητά μου (που δεν με ενδιαφέρει να έχω)

 

 

Αν σου αρέσει αυτό που ακούς στο σιντί, κάθεσαι σπίτι σου και το ακούς στο καναπέ σου και έχεις και τη γκομενα δίπλα να σου κάνει κολπάκια. Πας σε ένα ΡΟΚ λάιβ για να δεις έναν αντισυμβατικό (και όχι δεινό εκτελεστή κλασικής μουσικής) άνθρωπο-μουσικό να παίζει με παθος διαφορετικά κάθε βράδυ.

www.thedamnationproject.com

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Moderator

Δεν είχα σκοπό να απαντήσω εκ νέου, ειδικά μετά το post του sfaku που με κάλυψε..

 

Αλλά είναι κι αυτά τα σημεία που τα διαβάζεις και εθελοντικά, προσφέρονται τα μάτια σου να πεταχτούν από μόνα τους...

Μπιλ. Εντελώς φιλικά. Eξήγησέ μου, πρόκειται για άγνοια και έλλειψη στοιχειωδών γνώσεων σύγχρονης μουσικής ιστορίας ή για μια εσωτερική πάλη με τον εαυτό σου στην προσπάθειά σου να τον πείσεις για την ορθότητα της θεωρίας σου ότι μουσικός είναι ο 100% άρτιος τεχνικά?

 

Το ρόλο των Sex Pistols στο βρετανικό -και όχι μόνο- punk, τον ξέρεις? Την επιρροή τους στα συγκροτήματα που γεννήθηκαν τα επόμενα χρόνια? Το πόσο συνεχίζουν να ακούγονται ακόμα και σήμερα?

 

Φιλική συμβουλή, προσπάθησε να ακούσεις μουσική κι όχι κλίμακες (δε λέω πως έχει κάτι κακό η μελέτη τους αλλά νομίζω γίνομαι κατανοητός).. Προσπάθησε να δώσεις μεγαλύτερο βάρος στη δύναμη, στην ανεμελιά, στο θυμό, στη λύπη, στο οτιδήποτε μπορεί να σου βγάλει ένα κομμάτι, παρά στα Hz. Πήγαινε σε ένα live με κοπέλα ή/και φίλους, πιες και λίγο παραπάνω αν χρειαστεί, και προσπάθησε να περάσεις καλά χωρίς να περιμένεις πότε θα παιχτεί το επόμενο φάλτσο ώστε να σχολιάσεις..

Ευτυχώς για την πορεία της συζήτησης θα σου πω ότι είχα την τύχη να κάνω μια ενδελεχή έρευνα και να την παρουσιάσω σε αμφιθέατρο 300 ατόμων για τη Βρετανική μουσική,κυρίως όμως την Punk στα γαλλικά,περίπου πριν 1 χρόνο καθώς πήγαινα σε Γαλλικό σχολείο! :)

 

Γνωρίζω ακριβώς περί τίνος πρόκειται,πώς ξεκίνησε,πώς εκτινάχθηκε,ποιους επηρέασε.Επέτρεψε μου να έχω διαφορετικά κριτήρια.Πέρασα από αυτή τη φάση πριν 4-5 χρόνια,αλλά δε νιώθω πως με καλύπτει συναισθηματικά για να γυρίσω εκεί,έστω και περιστασιακά.

 

Ακούω και Pantera και Avenged Sevenfold και Slipknot και Children of Bodom...Δεν είναι θέμα κλιμάκων ή αρτιότητας,είναι θέμα γούστου.Μου αρέσει και ο Slash ο οποίος δεν είναι και καλύτερος παίκτης που μπορείς να ακούσεις.Το ίδιο και οι Alter Bridge.

 

Πού και πού ακούω και pop και blues.Το point μου είναι ότι μπάντες που ανέφερες δε μου άλλαξαν τη ζωή,δε με έκαναν να θέλω να παίξω κιθάρα,ίσως να έγινε αυτό γιατί δεν τις έζησα,αλλά έτσι έγινε.Σαφώς και δεν πηγαίνω σε lives και περιμένω το πρώτο λάθος,αλλά αν πάω να ακούσω κάποιον ο οποίος δεν ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται,όπως πέρσι ο Slash στη Μαλακάσα,δεν πρόκειται να πω και μπράβο.

 

Όλα αυτά τα λέω με φιλική διάθεση,γιατί βλέπω ότι τώρα μπορούμε να συζητήσουμε ως πολιτισμένοι άνθρωποι...

More is more. Yngwie Malmsteen

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Επέτρεψε μου να έχω διαφορετικά κριτήρια.Πέρασα από αυτή τη φάση πριν 4-5 χρόνια,αλλά δε νιώθω πως με καλύπτει συναισθηματικά για να γυρίσω εκεί,έστω και περιστασιακά.

 

Πρίν 4-5 χρόνια ήσουν 14 χρονών. Σ'αυτή την ηλικία δεν υπάρχουν "φάσεις". Υπομονή Bill, θα δείς.

Ο Αριστοτέλης γίνεται κτήμα του Γερμανού που τον μελετά, όχι του Έλληνα που τον αγνοεί

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Moderator

Πρίν 4-5 χρόνια ήσουν 14 χρονών. Σ'αυτή την ηλικία δεν υπάρχουν "φάσεις". Υπομονή Bill, θα δείς.

 

Κάθε ηλικία έχει δικές της φάσεις,I think...

More is more. Yngwie Malmsteen

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε λογαριασμό

Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου