Πετάλια του Josh Homme - Queens of the Stone Age (2005-2008)

[bloody_sunday]

Σε αγνοώ επιδεικτικά.  ;D

Θα ήθελα πολύ να μας ρίξεις δυο πενιές περί κιθαρώνε και ενισχυτώνε όταν βρεις την ευκαιρία. Εσύ, σε thread για Homme, και μας παρακαλάς να μη σε χώσουμε; Θα πήξεις. :D

Τέτοιες πληροφορίες θα είναι straight from the horse's mouth... έστω, from the stable master's.  ;D ;D

 

Καλά!!!  :P Θα γράψω κάτι ψιλά προσεχώς... για τι ακριβώς? Για τις κιθάρες του? Για τους ενισχυτές? Μάλλον και για τα δυο... (εννοείται με μερικές πιο insider's info από αυτά που υπάρχουν στο web, πολλά εκ των οποίων είναι και ανακριβή)

[bloody_sunday]

Ωραίος.

Δηλαδή μιλάς για εποχές songs for the deaf πάνω κάτω...

δύο SIB?

Και το EQ curve είναι για τον Ampeg, σωστά? Τι ενισχυτές είχε με αυτό το setup?

 

Ναι, εποχές λίγο μετά το Songs for the Deaf και το Lullabies. Δυο SIB γιατί τα χρησιμοποιεί σε διαφορετικά τραγούδια, και ορισμένες φορές το πρώτο μαζί με το δεύτερο για πιο "πλούσιους" ήχους, πχ. σε μερικές εισαγωγές. Παλιότερα στους Kyuss έπαιζε με ένα απλό Boss DD2, ενώ από την εποχή των Vultures άρχισε να χρησιμοποιεί επίσης κατά κόρον και ένα Boss RE20.

[bloody_sunday]

Ευχαριστούμε Σπύρο!

Έτσι φαίνεται. Και εμένα με ενδιαφέρει πώς αντιμετωπίζουν οι μεγάλοι το συγκεκριμένο ζήτημα γιατί πειραματίζομαι με τη θέση του wah, για την ώρα το βάζω μετά τα fuzz μου. Αλλά το προτιμώ σαν συνθοειδές φίλτρο παρά σαν κλασικό wah.

 

Το θέμα είναι ότι έχει τρία φιλτροειδή στη σειρά και η απορία μου (εφόσον ξέρεις Σπύρο και αντέχεις τη διαδικασία της συνέντευξης τύπου  ;D ), είναι αν ποτέ τα στακάριζε μεταξύ τους προτού τα "ταΐσει" στο fulltone.

 

 

Το ανωτέρω σετάπ είναι φτιαγμένο επίτηδες για να αποδίδει πολλούς και διαφορετικούς ήχους. Το κύριο EQ shaping το κάνουν δυο στάδια: το Bossάκι και τα διακοπτάκια στους Ampegs που χρησιμοποιεί (έχουν εξαιρετικά λεπτομερή παραμετροποίηση στο midrange - περισσότερες πληροφορίες αργότερα). Και τα δυο βρίσκονται μετά τα dirt.

 

Όσον αφορά τα φίλτρα πριν τα δυο πετάλια Fulltone, μερικές φορές χρησιμοποιούνται σε εισαγωγές ή σε κομμάτια που ακούγεται ένα μεγάλο bass cut (πχ. στην εισαγωγή του "Millionaire" ή στα riffs του "How to Handle a Rope"), ή μερικές φορές σαν always on για να γίνει ακόμη πιο "μεσαδούρικος" ο ήχος από τον neck humbucker που προτιμά συνήθως (ο οποίος είναι λίγο "λάσπη" και προσπαθεί να του δώσει λίγο definition με μια έμφαση στα μεσοϋψηλά, προσπαθώντας να ακούγεται κάπως σαν στατικό wah). Τα φίλτρα πριν τα dirt έχουν πιο διακριτική επίδραση, αλλά προσωπικά πάντα τα τοποθετούσα μετά. Γενικά το κάνει σε μια προσπάθεια να διατηρήσει τον πολύ προσωπικό του ήχο, τον οποίο τον χαρακτήριζα παλιά "the stoner's woman tone" (κατά τα πρότυπα του παλιού EQ του "woman tone" του Clapton), πριν το γυρίσει σε πολύ διαφορετικά μονοπάτια. Όταν ξεκίνησε στους Vultures, μεγάλωσε αρκετά την πεταλιέρα του και πρόσθεσε τα Moog, σε μια προσπάθεια να φτιάξει έναν ήχο που κατά τα λεγόμενά του τον θέλει να έχει λίγο από το ρρρρρρρριννγκ μιας... ξυριστικής μηχανής.

 

Σημειωτέον πως το Fat Boost το έχει σεταρισμένο να δίνει σε unity gain το δικό του clipping, πολύ ήπιο αλλά και πολύ... fat. Aυτό "γλυκαίνει" κάπως και το Ultimate Octave, το οποίο γενικά είναι ένα από τα πιο "καθαρόαιμα" πετάλια Homme. Aλλά βεβαίως, όλα αυτά αλλάζουν συνεχώς μιας και πειραματίζεται διαρκώς.

 

Σημειώνω επίσης πως το Maestro Parametric Filter δεν το είχε πάντοτε εκεί - μια από τις πολλές αλλαγές αυτού του σετάπ είναι πως το τοποθετούσε always on πάνω στον Ampeg του, πριν το input και στο τέλος της αλυσίδας των πεταλιών (ο Ampeg μερικές φορές ήταν καθαρός και μερικές λίγο έως αρκετά βρώμικος).

[bloody_sunday]

Απο ενισχυτες ο Homme εχω διαβασει πως συνηθως διαλεγει οτι ακουγεται πιο χαλια. Ακομα και ενισχυτες απο Pawn Shop εχει χρησιμοποιησει στο παρελθον. Γενικως παντως ειναι λιγο κρυψινος με το setup του.

 

Όχι, δεν διαλέγει ό,τι ακούγεται πιο χάλια. Απλά έχει πλήρη συναίσθηση της αξίας ενός οποιουδήποτε εργαλείου για τον τελικό ήχο που έχει στο γεμάτο φαντασία μυαλό του, το οποίο εξασκήθηκε πολύ στους Vultures (πχ. πολλές από τις επιλογές του διαμορφώθηκαν από την θέλησή του μερικά guitar parts να ακούγονται σαν... κραυγές ζώων, όπως πχ. στο "Elephants"). Aυτό που μάλλον έχεις ακούσει και που μπερδεύεις είναι, στο όνομα της χρήσης οποιουδήποτε κουφού οργάνου ή ενισχυτή τώρα τελευταία, η αγάπη του στους ενισχυτές... Gorilla (ναι, ΑΥΤΟΥΣ τους Gorilla που ξέρετε). Είναι κλασσικό παράδειγμα της απαράμιλλης προσωπικότητας που μπορεί να έχει κάτι τόσο "χάλια" σε ένα πολύ ευφάνταστο ηχητικά άλμπουμ.

 

Όσο για το αν είναι κρυψίνους ή όχι για τον ήχο του, παλιότερα όντως ήταν (σε σημείο να παραπληροφορεί επίτηδες σε συνεντεύξεις, ή να σπάει πλάκα μαζί με τον Oliveri), από την αρχή των Kyuss μέχρι περίπου την εποχή του Lullabies. Έδινε ελάχιστες λεπτομέρειες επειδή δεν ήθελε να τον δουν ποτέ σαν πρότυπο κιθαριστικού ήχου, και επειδή είχε δουλέψει πάρα, μα πάρα πολύ τον ήχο του (σε συνεργασία αρχικά με τους γίγαντες Chris Goss και Joe Barresi) και δεν ήθελε να τον προσφέρει απλόχερα προς αντιγραφή σε μια στρατιά από κλώνους (όπως για παράδειγμα κάνει το σάιτ του Gilmourish). Αυτό ήταν και ένας από τους λόγους που δεν είχα δει ποτέ πολύ ζεστά το θέμα του σάιτ που ήθελα να φτιάξω για αυτόν και τον ήχο του, μιας και το σέβομαι και το καταλαβαίνω απόλυτα.

 

Αυτό μετά άλλαξε, ειδικά μετά την έναρξη της ενασχόλησής του με την στουντιακή παραγωγή και την περίοδο των Vultures. Aπό τότε έχουν βγει αρκετές συνεντεύξεις του στο Guitarist, στο Guitar World, στο Sound on Sound κλπ. που εξηγεί αρκετά πράγματα για τα νέα του σετάπ (όχι όμως και για τα παλιά), όπως και για τις τεχνικές που ακολουθεί στο στούντιο και τις δουλειές του μαζί με τους Arctic Monkeys, στα νέα του άλμπουμ κλπ.

[bloody_sunday]

κάπου είχα δει έναν ηχολήπτη του "songs for the def" να λέει ότι βασικό μέρος του ήχου του ήταν το zvex super hard on με ένα παλιό ampeg VT40 ενισχυτή και ότι κατά την ηχογράφηση έκαψαν το τρανζιστορ....

 

Το είχες δει στο ντοκιμαντεράκι "Fuzz: the sound that revolutionized the world". Bασικό μέρος του ήχου του δεν ήταν ποτέ, και δεν το έχω δει ποτέ σε λάιβ. Ένα απλό μπουστάκι (Kwsta esena koitaw) πάνω στους Ampegs ήταν, δίνοντας ένα soft clipping όταν το τερματίζεις πάνω στις ήδη παραμορφωμένες λυχνίες που... υποφέρουν με καμιά 30ριά-35ριά dB που βγάζει στο max (που το αποκλείω να το είχαν στο max γιατί θα "αγρίευαν" πάρα πολύ οι Ampegs και το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ τζιτζίκι).

[mustafank]

Καλά!!!  :P Θα γράψω κάτι ψιλά προσεχώς... για τι ακριβώς? Για τις κιθάρες του? Για τους ενισχυτές? Μάλλον και για τα δυο... (εννοείται με μερικές πιο insider's info από αυτά που υπάρχουν στο web, πολλά εκ των οποίων είναι και ανακριβή)

 

εκτός από αυτά, (μια και σε βρήκαμε διαθέσιμο  :P ) θα με ενδιέφερε η "φιλοσοφία" με την οποία προσεγγίζει τον ήχο του:

 

τον πολύ προσωπικό του ήχο, τον οποίο τον χαρακτήριζα παλιά "the stoner's woman tone"

 

καθώς και κάποια απλά tips για το πως θα μπορούσε κάποιος να προσεγγίσει αυτόν τον midrange ήχο, πχ με κάποιο eq τύπου Boss: σε τι είδους ρυθμίσεις (V, revered V  ??? ) και σε ποια θέση σε μια αλυσίδα πεταλιών, η χρήση του wah ως επιπλέον φίλτρο, κτλ;

[bloody_sunday]

Αυτό το σχεδιαγραμματάκι που βλέπεις στην φωτό του 1ου ποστ πάνω στο Boss EQ είναι τυπικό για τα μεσαία που σηκώνει. Ένα parametric filter θα το κάνει αυτό πιο καλά. Όταν είχα το Maestro Parametric Filter, το χρησιμοποιούσα σε ένα μεσαίο Q (εύρος επιλογής συχνοτήτων), όχι στην πολύ "πλατιά" επιλογή αλλά ούτε και στην πολύ "στενή", με το κέντρο του mids bump περίπου - αν θυμάμαι καλά - στα 450Hz και με "σήκωμα" γύρω στα 10dB. Mε το Ultimate Octave πριν από αυτό σε καθαρό ενισχυτή είναι σχεδόν instant πρώιμοι Queens. To SFT της Catalinbread είναι επίσης καλή επιλογή για τέτοια "βρωμιά". Το Maestro βγαίνει σήμερα και σαν κλώνος από την Stone Deaf στην Βρετανία, όμως και άλλα parametrics θα κάνουν την ίδια δουλειά: μια ελαφρά προσομοίωση static wah τόνου - κλασσικά παραδείγματά του το "Money for Nothing" των Dire Straits και πολλά solos του... Κerry King των Slayer (btw είχα ένα βιντεάκι την ώρα που έπαιζαν στην σκηνή σε φεστιβάλ, δείχνοντας έναν μαστουρωμένο Homme στο backstage κρατώντας μια κιθάρα να τον μιμείται και να τον κοροϊδεύει ανελέητα - κρίμα που δεν το ανέβασα στο Youtube, και τώρα δεν το βρίσκω πουθενά γμτ).

 

O Ηomme έχει μιλήσει τα τελευταία χρόνια αρκετά για αυτό το συγκεκριμένο midrange, το οποίο λατρεύει, απεχθανόμενος τα πρίμα. Παραδέχεται βέβαια πως χωρίς πρίμα είσαι χαμένος στο mix, αλλά το midrange αυτό το κυνηγάει - για αυτό άλλωστε και παίζει πάρα πολύ συχνά (μετά το Songs for the Deaf) με hollows ή semi-hollows, των οποίων η ελαφρά "κουφίλα"  ;D με μπόλικο gain (τύπου amp overdrive) και downtuning σε ντο βοηθάει πολύ.

[mustafank]

Όποτε, αν καταλαβαίνω καλά τον όρο "static wah", μπορώ, με το wah μόνιμα ανοιγμένο σε μια θέση, να πετύχω, στο περίπου, ένα παρόμοιο ηχόχρωμα.

 

 

btw, θα μπορούσες να μου προτείνεις κάποια budget parametric filter πεταλάκια, εκτός του stone deaf?

[sfaku]

Το ανωτέρω σετάπ είναι φτιαγμένο επίτηδες για να αποδίδει πολλούς και διαφορετικούς ήχους. Το κύριο EQ shaping το κάνουν δυο στάδια: το Bossάκι και τα διακοπτάκια στους Ampegs που χρησιμοποιεί (έχουν εξαιρετικά λεπτομερή παραμετροποίηση στο midrange - περισσότερες πληροφορίες αργότερα). Και τα δυο βρίσκονται μετά τα dirt.

 

Όσον αφορά τα φίλτρα πριν τα δυο πετάλια Fulltone, μερικές φορές χρησιμοποιούνται σε εισαγωγές ή σε κομμάτια που ακούγεται ένα μεγάλο bass cut (πχ. στην εισαγωγή του "Millionaire" ή στα riffs του "How to Handle a Rope"), ή μερικές φορές σαν always on για να γίνει ακόμη πιο "μεσαδούρικος" ο ήχος από τον neck humbucker που προτιμά συνήθως (ο οποίος είναι λίγο "λάσπη" και προσπαθεί να του δώσει λίγο definition με μια έμφαση στα μεσοϋψηλά, προσπαθώντας να ακούγεται κάπως σαν στατικό wah). Τα φίλτρα πριν τα dirt έχουν πιο διακριτική επίδραση, αλλά προσωπικά πάντα τα τοποθετούσα μετά. Γενικά το κάνει σε μια προσπάθεια να διατηρήσει τον πολύ προσωπικό του ήχο, τον οποίο τον χαρακτήριζα παλιά "the stoner's woman tone" (κατά τα πρότυπα του παλιού EQ του "woman tone" του Clapton), πριν το γυρίσει σε πολύ διαφορετικά μονοπάτια. Όταν ξεκίνησε στους Vultures, μεγάλωσε αρκετά την πεταλιέρα του και πρόσθεσε τα Moog, σε μια προσπάθεια να φτιάξει έναν ήχο που κατά τα λεγόμενά του τον θέλει να έχει λίγο από το ρρρρρρρριννγκ μιας... ξυριστικής μηχανής.

 

Σημειωτέον πως το Fat Boost το έχει σεταρισμένο να δίνει σε unity gain το δικό του clipping, πολύ ήπιο αλλά και πολύ... fat. Aυτό "γλυκαίνει" κάπως και το Ultimate Octave, το οποίο γενικά είναι ένα από τα πιο "καθαρόαιμα" πετάλια Homme. Aλλά βεβαίως, όλα αυτά αλλάζουν συνεχώς μιας και πειραματίζεται διαρκώς.

 

Σημειώνω επίσης πως το Maestro Parametric Filter δεν το είχε πάντοτε εκεί - μια από τις πολλές αλλαγές αυτού του σετάπ είναι πως το τοποθετούσε always on πάνω στον Ampeg του, πριν το input και στο τέλος της αλυσίδας των πεταλιών (ο Ampeg μερικές φορές ήταν καθαρός και μερικές λίγο έως αρκετά βρώμικος).

Σπύρο, επίτρεψέ μου στο εξής να σε προσφωνώ δόκτωρ :D

Να 'σαι καλά! Εξαιρετικές πληροφορίες, και όχι μόνο για fans κατά τη γνώμη μου.

 

[bloody_sunday]

Σπύρο, επίτρεψέ μου στο εξής να σε προσφωνώ δόκτωρ :D

 

Νταξ φιλος κανονικα προφεσορα με φοναζουν αλλα σπαει στα κοματια εστο και ντοκτορ επειδη εισαι συ!  ;D :P

 

Όποτε, αν καταλαβαίνω καλά τον όρο "static wah", μπορώ, με το wah μόνιμα ανοιγμένο σε μια θέση, να πετύχω, στο περίπου, ένα παρόμοιο ηχόχρωμα.

 

btw, θα μπορούσες να μου προτείνεις κάποια budget parametric filter πεταλάκια, εκτός του stone deaf?

 

Όχι, με ένα wah δεν θα το πολυπετύχεις. Είναι πιο fat και λιγότερο σαφές στις συχνότητες που πειράζει. Το είχα δοκιμάσει κι εγώ όταν πειραματιζόμουν για ήχους Homme. Είχα ένα Keeley Nova Wah, το οποίο έχει ένα wah inductor και λειτουργεί ακριβώς σαν static wah. Aν και ακουγόταν φανταστικό, ειδικά πριν από βρωμοπέταλα και σε leads, για αυτό τον σκοπό δεν έκανε. Άλλα parametrics που βοηθούν μπορείς να τα βρεις σχετικά εύκολα στην αγορά μεταχειρισμένων, πχ. το Dunlop Q Zone που χρησιμοποιεί και ο Homme ή ένα Catalinbread Varioboost, ή μάλλον και ένα Vyagra Boost της Crazy Tube Circuits (κάποιος εδώ γύρω θα το'χει να στο δανείσει να το δοκιμάσεις...) O κλώνος του Μaestro Parametric Filter που έλεγα προηγουμένως είναι το Stone Deaf PDF-1, το οποίο επίσης το χρησιμοποιεί ο Homme.