Big Time Sarah dies at 62

[gvour]

http://abc7chicago.com/entertainment/chicago-blues-legend-big-time-sarah-dies-at-62/784598/

 

Ειχε παιξει πολλες φορες ζωντανα στα μερη μας και ηταν γνωστη και αγαπητη στο μπλουζ

κοινο.

Καλο ταξιδι.

 

 

 

 

 

[BluesBassMan]

Ya right GVour remember at Tripoli, Kalamata and Patra?

[Sonic X]

Κρίμα...  :(

 

 

 

[pipityri]

Με είχε αγκαλιάσει ένα βράδυ στο Ρόδον, είχα νοιώσει τόσος δα μικρός.

Και μου έγραψε κάτι πάνω στο πίσω μέρος του εισιτηρίου , σαν αυτόγραφο

-ποτέ δεν κατάφερα να το διαβάσω...

 

:'(

[sotiroubas]

Τι γίνεται ρε γκαμώτο? ;D όλες αυτές τις μπλάκ γουίμεν τις βγάζει ένα καλούπι? ;D με τρομερές φωνές και ''στιβαρούτσικες'', κορυφαία φάση  στο 2:08, τυχεροί όσοι την είδατε, κρίμα 62χρονών r.i.p

[ez]

Αρκετά χρόνια πριν, έγραφα στο Jazz & Τζαζ μία στήλη με τίτλο Travellin' Blues, όπου εξιστορούσα εμπειρίες απο τις κατά καιρούς επαφές μου με καλλιτέχνες του μπλουζ.

Αντί άλλου σχολιασμού - αποχαιρετισμού στην Sarah Streeter, παραθέτω ένα κείμενο που αφορά τη γνωριμία μου με την κυρία (για όποιον ενδιαφέρεται να το διαβάσει)...

 

BIG TIME SARAH

games

 

Οι χοντρες μαυρες κυριες που τραγουδουν τα μπλουζ ειναι κοινος τοπος

θαλεγε καποιος για την κοινωνια των αφροαμερικανων-big fat mamas! - επι το

Αμερικανικοτερον - και κατα κανονα ασκουν ιδιαιτερη γοητεια και εκπεμπουν μια πονηρη οσο και παιχνιδιαρικη διαθεση σαγηνευοντας ακροατηρια παγκοσμιως.

Η Big Time Sarah δεν αποτελει εξαιρεση στον κανονα.

Ειχα την τυχη και τη χαρα να συνοδευσω τη BTS αρκετες φορες αλλα η πρωτη μας

συναντηση μου 'χει μεινει αληθινα αξεχαστη.

Επροκειτο να εμφανιστουμε στο κλαμπ του Μυλου στη Θεσσαλονικη και η

Σαρα εφτασε στη πολη περιπου δυο ωρες πριν την εναρξη της συναυλιας. Βεβαια,

με τους Blues Wire ειχαμε πλεον αρκετη εμπειρια σε τετοιου τυπου καταστασεις και περιμεναμε αρκετα χαλαρα την κυρια να εμφανιστει με μια περιεργεια να την γνωρισουμε απο κοντα και ισως εναν επιδερμικο εκνευρισμο δεδομενου πως αγνοουσαμε παντελως τον χαρακτηρα της αλλα και το ρεπερτοριο το οποιο θα επελεγε.

Λιγο αργοτερα προστεθηκαμε στον μακρυ καταλογο εκεινων που υποκυπτουν με τον ενα η τον αλλο τροπο στην γοητεια των χοντρων κυριων που τραγουδουν τα μπλουζ.

Η BTS απεδειχθη ιδανικη συνεργατις αφου οχι μονο μας

σκλαβωσε με την ευγενεια και τον επεγγελματισμο της αλλα μας σεβαστηκε ως

προσωπικοτητες, επεδειξε μοναδικη ευλυγισια(!) στην επιλογη τραγουδιων και

τελος φροντισε να ανυψωσει το ηθικο της μπαντας λεγοντας μας πως θα ειναι

μια καταπληκτικη βραδια για ολους. Απεδειχθη πως ειχε δικιο και πρεπει να

πω εδω πως η Σαρα ηταν ενας απο τους λιγους ανθρωπους-ουσα τοσο προσηνης και καλοπροαιρετη-που κατορθωσε να παρει τον καλυτερο εαυτο απο τους μουσικους της διχως καν να φαινεται οτι προσπαθησε γι'αυτο! Αξιεπαινη στ'αληθεια.

Το πραγμα ομως ειχε συνεχεια και ενδιαφερον!

Τελειωσαμε το πρωτο σετ και ανακοινωνεται διαλλειμα. Πηγαινουμε στα καμαρινια με θαυμασια διαθεση, σκουπιζουμε τον ιδρωτα και καθομαστε για λιγη

ξεκουραση και κατι δροσερο να πιουμε συζητωντας τα της συναυλιας.

Η Σαρα σκυβει στη τσαντα της, κατι ανασυρει απο τα βαθη της και κρατωντας το

στο χερι μας κοιταει εναν προς εναν βαθεια στα ματια και με βλεμμα

σπινθηροβολο και προκλητικο ρωταει: ποιος απο σας ξερει να παιζει ποκερ;

Την αρχικη σαστιμαρα και εκπληξη διαδεχθηκε μια αισθηση θυμηδιας στο

χωρο ομως ο γραφων αντικριζοντας τα τραπουλοχαρτα να ασφυκτιουν αναμεσα στα

παχεια μαυρα δαχτυλα και επιστρατευοντας και τα τελευταια ψηγματα θαρους δηλωνει:εγω!  Κι αυτη ηταν η αληθεια αφου ημουν ο μονος απο το γκρουπ που κατειχε το σπορ! Η Σαρα ακουμπαει την τραπουλα σ'ενα τραπεζακι και μου ζηταει

να βγαλω τα λεφτα μου! Οχι φιλοι μου, δε μιλαμε για φιλικο ματσακι εδω αλλα

για ντερμπυ ολκης!  Κοντραριστηκαμε γερα οσο κρατησε η αναπαυλα και με το

σκορ περιπου ισοπαλο ξαναβγαινουμε στη σκηνη.

Προσπαθωντας να κρατησω μιαν ισορροπια στον συναισθηματικο μου κοσμο

παιζω κιθαρα με στοχο την προσηλωση στον ηχο των μπλουζ, κατι που στην αρχη

μου φανηκε πως θαταν δυσκολο.Ημουν περα για περα λαθος. Η Σαρα ερμηνευε το

ενα κομματι πισω απ'το αλλο με μοναδικη μαεστρια, τη μια ουρλιαζοντας, την

αλλη ψιθυριζοντας διχως ν'αφησει κανεναν να ξεμακρυνει εστω και στιγμιαια

απο τη μοναδικοτητα των στιγμων.

Η βραδια κορυφωνεται με μια εκτελεση-μακροσυρτη και υποβλητικη-του

κλασικου Summertime οταν η κυρια απο το Σικαγο αφηνει το μικροφωνο στο παλκο

και βαδιζει αναμεσα στους εκστασιασμενους θεατες τραγουδωντας, κλαιγοντας,

με τα χερια στο Θεο και ματια σφαλιστα να μεταλλασει κοινο και χωρο σε ιερο

και ποιμνιο με την κατανυξη να επιτρεπει ν'ακουμε ως και τις ανασες μας...

Η BTS επιστρεφει με τον αλλο της εαυτο για το τελευταιο τραγουδι, εκεινον

της ναζιαρας, της προκλητικης, της παιχνιδιαρας και απαιτητικης γυναικας

και τι κανει; Παιρνει απο ενα τραπεζι μια παγοθηκη, την αδειαζει γυριζοντας

την αναποδα-αφου εξηγει στον κοσμο οτι αυτη ηταν μια συνηθης πρακτικη στα

κλαμπ του Σικαγο παλαιοτερα-και βολταρει αναμεσα στον κοσμο ζητωντας ο,τι

εχουν ευχαριστηση για τους εργαζομενους καλλιτεχνες!

Το κοινο ανταποκρινεται γεμιζοντας τον κουβα, η Σαρα αποθεωνεται, τα

φωτα σβηνουν και αργοτερα μαζευομαστε στα καμαρινια εξουθενωμενοι αλλα και

συναμα ιδιαιτερα εντυπωσιασμενοι. Η BTS καθεται στο τραπεζι, αναποδογυριζει

τη γεματη παγοθηκη, μετραει τα χρηματα και τα μοιραζει σε ισα μεριδια για

ολους μας. Την κοιτω με σεβασμο και μια παραξενη αισθηση οικειοτητας, η ψυχη μου φτερουγιζει αγκαλιαζοντας την και σηκωνομαι να τη βοηθησω να επιστρεψει στο ξενοδοχειο της.

[fusiongtr]

Ειχε παιξει πολλες φορες ζωντανα στα μερη μας

Αντίο στην Κυρία αν και τον τελευταίο καιρό ήταν χάλια.

Επίσης respect σε όσους είχαν παίξει μαζί της!

:'(

[Jazzjoker]

Αρκετά χρόνια πριν, έγραφα στο Jazz & Τζαζ μία στήλη με τίτλο Travellin' Blues, όπου εξιστορούσα εμπειρίες απο τις κατά καιρούς επαφές μου με καλλιτέχνες του μπλουζ.

Αντί άλλου σχολιασμού - αποχαιρετισμού στην Sarah Streeter, παραθέτω ένα κείμενο που αφορά τη γνωριμία μου με την κυρία (για όποιον ενδιαφέρεται να το διαβάσει)...

 

Υπέροχο διήγημα. Το γεγονός ότι δεν είναι φανταστικό, το κάνει ακόμη ωραιότερο. Την είχα δει μια και μοναδική φορά ζωντανά στο πάλαι ποτέ blues hall, στην Αρδηττού απέναντι από το κολυμβητήριο, με nick and the backbone αν θυμάμαι καλά. Καλή της ώρα.

[sotiroubas]

Υπάρχει ένα είδος ανεξήγητης μαγείας που περιβάλλει το blues και πιστεύω ότι δεν υπάρχει σε κανένα άλλο είδος μουσικής, αυτό είναι που με συναρπάζει και κάθε φορά που βλέπεις μορφές σαν την κυρία Big Time Sarah αυτή η μαγεία ξετυλίγεται μπροστά σου άφθονη.

[Vasilis135]

Only the good die young...

Oι μεγάλοι Blues Wire είχαν παίξει μαζί της...!

 

:( :( :( :( :(