Πίνακας συμμετοχής

Δεν είχε εφευρεθεί το μπότοξ

Τι διάολο είχε γίνει στα 70s-80s και δείχνατε όλοι σαν τους σημερινούς 25άρηδες από το Γυμνάσιο; Ειλικρινής απορία, την έχω και όποτε βλέπω φωτογραφίες των δικών μου.

Πως φαίνεται ο άνθρωπος που δεν πάτησε σε πανηγύρι... Σιγά μην είχαν και μπασίστα παλιά. Μπασοκίθαρο έπαιζε με την 335 ο κιθαρίστας. Και ήταν τέχνη ολόκληρη.

Randy Bachman θρυλος, very underrated

Δεν ήταν του "Safety"γι αυτό.

Hello :) Ωραίο project ακούγεται :) Θεωρώ ότι μπορούμε να βγάλουμε την ηχοδιαφυγή απο την συζήτηση, δεν νομίζω οτι υπάρχει ο απαραίτητος χώρος για σοβαρό db reduction πάραυτα μπορείς προφανώς να γίνεις όσο αεροστεγής μπορείς και μετα να περάσουν μόνο οι συχνότητες που φέρονται μηχανικά. Γενικά δεν θα μου έκανε καθόλου εντύπωση κρότοι και γδούποι που χτυπάνε στους τοίχους και είναι κάτι που οταν επαναλαμβάνεται με κάποιο pattern αρχίζει και γίνεται πολύ αισθητό απο γείτονες (π.χ. τύμπανα) να ενοχλήσουν. Εξαρτάται βέβαια και απο τα επίπεδα θορύβου της γειτονιάς και το αν κοιμάται κάποιος δίπλα ή κάνει κάποια δραστηριότητα που και αυτή παράγει θόρυβο. Στην δεύτερη περίπτωση μπορεί να ενοχλεί και εσένα αν ηχογραφείς π.χ. φωνές και θέλεις πολύ ησυχία. Δεν γνωρίζω την εμπειρία σου με το treatment και με τα δωμάτια ακρόασης από προσωπική εμπειρία θα πω ότι οι κουρδισμένες παγίδες είναι αρκετά δύσκολες.. Επίσης η πραγματικότητα στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι από λίγο έως αρκετά διαφορετική από τα προγράμματα υπολογισμών. Το νούμερο ένα πράγμα που θα έκανα στην θέση σου θα ήταν να κάνω διάφορα στησίματα στα ηχεία και με ένα μετρητικό να δω πως συμπεριφέρεται ο χώρος και πάνω σε αυτό να ξεκινήσω να σχεδιάζω. Το έχεις κάνει αυτό το βήμα? Και αν ναι ποιο ήταν το αποτέλεσμα? Η αλλαγή θέσης της πηγής (πηγών) και της θέσης ακρόασης είναι το Α και το Ω στο κούρδισμα του δωματίου. Στην αλλαγή θέσης συμπεριλαμβάνονται δοκιμές και στην κλήση, στο ύψος, στο άνοιγμα του τριγώνου, στην απόσταση από τη θέση ακρόασης, στην απόσταση από τον πίσω τοίχο, στα ίδια τα monitor, στην επιφάνεια που βρίσκονται τα ηχεία κτλ. Ακόμα, μετά από αυτή τη διαδικασία (και πριν κάνεις οποιοδήποτε treatment) μπορείς να μιξάρεις πρόχειρα 1-2 tracks, να δεις πως συμπεριφέρεται ο χώρος, που πονάει, ποια είναι τα καλά και τα άσχημα και να αρχίσεις να βρίσκεις τρόπους για το πως θα κάνεις τα άσχημα “treat” (treatment :P) αλλά πρώτα πρέπει να πετύχεις ένα καλό frequency response. Εν ολίγοις, η θέση ακρόασης φτίαχνει το frequency response και το treatment φτιάχνει το decay του δωματίου (το οποίο επηρεάζει το αρχικό frequency response). Επίσης σαν ένα πολύ γρήγορο τεστ θα μπορούσες να πετάξεις τις “μπαλες” απορροφητικού υλικού στον χώρο (χωρίς καμία συγκεκριμένη τοποθέτηση – άρα και με την παραδοχή ότι δεν κάνεις κάτι για τις αντανακλάσεις) και να δεις πάλι πως συμπεριφέρεται, έτσι κ αλλιώς, κυβικά απορροφητικού υλικού είναι… Χρήσιμο θα ήταν να υπάρχει μια κάτοψη, η τελική θέση ακρόασης, τα σημεία τοποθέτησης του υλικού και το frequency response των μόνιτορ που θα βάλεις στον χώρο. Όλα τα παραπάνω είναι προσωπική άποψη και προέρχονται από προσωπική εμπειρία.

Χθες το απόγευμα πέρασε ένας φίλος μου από το γραφείο. "Ελά να δεις τι βρήκα μου λέει". Θα μπορούσα να είμαι πολύ γλαφυρός στην αφήγησή μου , αλλά θέλω να μείνω στην ουσία. Βρίσκομαι μπροστά , για πρώτη φορά στη ζωή μου, με έναν commodore pet 8032 του 1977. Η Ιστορία: Δημόσια υπηρεσία με την ευρεία έννοια.... Παρατημένος σε έναν διάδρομο για ...... χρόνια. Με πρωτόκολλο καταστροφής από το 1995 (μέχρι και να τον πετάξουν βαρίοντουσαν). Απευθύνεται στον προϊστάμενο (ο φίλος) : "Τον θέλετε αυτόν; ΝΑ τον πάρω;". Πάρτον να μην τον βλέπω (η απάντηση). Είναι ξεχρεωμένος και με πρωτόκολλο καταστροφής. Αν δεν τον πάρεις, θα πεταχτεί. Μιλάμε για commodore του 77, monster to find , ακόμα και στην Αμερική......με τρέχουσες τιμές (αδιάφορο αυτό- και 1$ να ήταν η "χρηματιστηριακή" του αξία στα vintage Pc το ίδιο θα μου έκανε) 1.000,00 €. Δεν σχολιάζω.Το αφήνω σε όποιον άλλον θέλει να κάνει σχόλια. Εγώ ένοιωσα ταυτόχρονα οργή και μεγάλη χαρά που το μηχάνημα πήγε σε άτομο που ξέρει, και να το εκτιμήσει και να το φροντίσει να πάει άλλα 50 χρόνια.

Αμα σε θέλει η τύχη και επιμένεις φτιάχνεις ένα #1 από το τίποτα σχεδόν και έρχεται να παιξει πιάνο ένας πιτσαδόρος που παίζει μόνο μια φορά σε ροκ κομμάτι και μετά γίνεται μεγάλος κλασσικός μαέστρος. Η απίστευτη ιστορία του Randy Bachman για το πως έγραψε το Takin' care of business και το σόλο του πιάνου με έναν άγνωστο πιτσαδόρο.... μετά πως το κρύβεις από τον παραγωγό που ...το ακούει κατα λάθος... Ο ταλαντούχος πιτσαδόρος δεν πήγε χαμένος και το γνωστό (στους παλιότερους) ασμα

Είναι πολύ ενδιαφέρον να δει τον εαυτό του κανείς, σε βάθος χρόνου. Πως ήταν και πως έγινε. Αφορμή το ποστ Γι αυτό σας βάζω να κανετε ένα μικρό κολάζ σαν το δικό μου. Το ξέρω πως δεν μετράτε δεκαετίες όπως εγώ αλλά χρόνια, όμως μπορείτε να βάλετε 6 αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες που εξιστορούν την εμφανισιακή σας εξέλιξη. Πλάκα έχει και είναι ωραίο παιχνίδι. Όποιος αντέχει ανεβάζει. Ξεκινάω εγώ. Μη γελάτε. Στα 20's είμαι καλύτερος. Αν δεν έχετε επεξεργαστή εικόνας δοκιμάστε το δωρεάν Photoscape που χρησιμοποιώ κι εγώ

ο πατέρας της Μποφίλιου μου την είχε δώσει... η μοναδική που είχα ποτέ (αλλά δεν θα πω εδώ μέσα ότι και ποτέ δεν μου άρεσαν γιατί δεν έχω κάνει την διαθήκη μου ακόμα )...

Καλησπέρα σε όλους, να και ο δικός μου με την custom καμπίνα του με 2x(1x12" Creamback Neo και 1x10" Greanback)

Ο Λουκάς και οι κυρίες.

Σαν γνωστός λάτρης της τεχνολογίας και μελετητής της χρήσης και της εξέλιξης των Η/Υ που είμαι. Γνωρίζοντας την αγάπη σου για την vintage τεχνολογία και τη συλλογή που ανά καιρούς παρουσιάζεις. Και επειδή έπεσα πάλι στο thread μου βγήκε αυθόρμητα η ανάγκη να γράψω τώρα πόσο σε θαυμάζω, πόσο με συγκινείς κάθε φορά με το θέμα αυτό και πόσο ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ είμαι και ΤΙ ΤΙΜΗ και ΔΕΟΣ που νιώθω που είμαι συμφορουμίτης σου. Υποκλίνομαι ταπεινά και σε ΛΑΤΡΕΥΩ. Συνεχίστε. χαχαχαχαχαχαχχαχαχα

Τρέχει Crysis αυτό το μηχάνημα? Ή έστω κανα DOOM? (πάντως αν ήξερα από προγραμματισμό -υπολογιστές θα το έβρισκα ενδιαφέρον)

Καλη προσπαθεια ομως αυτη τη στιγμη το κομματι ειναι σαν να εριξες ολες σου τις ιδεες μαζεμενες τη μια πανω στην αλλη,δεν εχει αρχη, μεση και τελος.Παρε ενα αγαπημενο σου κομματι και ακουσετο με προσοχή να δεις πως ο συνθετης ξεκιναει σιγα σιγα και προσθετει οργανα στην πορεια και μετα κανε το ιδιο με το δικο σου κομματι και εδω ειμαστε να σε ξαναακουσουμε

Εγώ πάλι έπαθα περίπου το ανάποδο. Καθώς έψαχνα το αρχείο μου για το νήμα, έπεσα και σε φωτογραφίες του σχολείου, κυρίως λύκειο. Είδα φώτος με όλους τους φίλους που βλέπω ακόμα και σήμερα. Και λέω, μα καλά, τόσο παιδάκια φαινόμασταν?... Στο μυαλό μου "τότε" μας είχα για πιο μεγάλους. Μάλλον η εικόνα που έχω τώρα για αυτούς έχει αντικαταστήσει τις παλιές αναμνήσεις. Από την άλλη, όταν ήμουν 10 και έβλεπα 20άριδες και 30άριδες, έλεγα, πω πωω αυτοί είναι πολύ μεγάλοι! Και τώρα, όταν βλέπω την παρέα μου που είμαστε 30άριδες, μας βλέπω σα να μαστε ακόμα πιτσιρικάδες στο σχολείο. Περίεργο πράγμα το μυαλό και οι αναμνήσεις.

ενω τωρα ειναι ολοι στην κοντρα ξουρα ,περπατας στην Αθηνα και νομιζεις οτι εχει κανει αποβαση ο Φιντελ Καστρο με τον απελευθερωτικο στρατο του

Σε ένα από τα πολλά βίντεο στο youtube από ρεπορτάζ για καταλήψεις σχολείων στα 90s, υπάρχει το εξής κορυφαίο σχόλιο από κάτω: "Πώς γίνεται και όλα τα παιδιά δείχνουν σαν 30αρηδες υδραυλικοί;" Θέλω να πω: Υπάρχει κάποιος μηχανισμός αντίληψης του χρόνου μέσα μας, ο οποίος επιδρά στη θέαση σκηνών από το παρελθόν όπου φαίνονται άτομα κοντά στην ηλικία μας ή εν πάσει περιπτώσει σε ηλικία που αισθανόμαστε ακόμα κοντά. Κάνουμε μια εσωτερική σύγκριση δηλαδή και η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας τώρα ή σε αντίστοιχη ηλικία με τη φωτογραφία/βίντεο, αποδεικνύεται πολύ διαφορετική. Το αποτέλεσμα είναι ότι αντιλαμβανόμαστε τους άλλους, πολύ μεγαλύτερους από εμάς, ακόμα και όταν ήταν στην ηλικία μας. Σε κάποιες εποχές βέβαια αυτό δικαιολογείται λόγω πολιτιστικών στοιχείων και μικρότερου προσδόκιμου ζωής. Π.χ. στα 50s, όλοι οι άντρες μετά τα 20, ντύνονταν με κοστούμια και είχαν 5 παιδιά στα 27 τους και στα 70s η πλειοψηφία των ανδρών άφηναν γένια από μικρή ηλικία.

Καλησπέρα στην παρέα. Πριν λίγες μέρες έγραψα ένα άρθρο για την συγκεκριμένη συναυλία, το οποίο είναι δημοσιευμένο στο ελculture καθώς και στο site μου. Θα χαρώ πολύ να το διαβάσετε. https://www.aggeloskravaritis.com/post/beatles-rooftop-concert-η-τελευταία-συναυλία-των-beatles-στην-ταράτσα-της-apple-corps

το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί.....

Εγώ πάντως Λάκη μας θα σου ευχηθώ- κάποια στιγμή- να μπορέσεις να εμπλουτίσεις τη συλλογή σου vintage υπολογιστών και με έναν τέτοιο... Να έχεις τον πρώτο του είδους και άσε τους άλλους με τους... Commodore

1oν Δεν είναι στην κατοχή μου, αλλά στην κατοχή φίλου. 2ον Η Φώτο είναι "αρχείου" (δεν είναι το Pet του φίλου) , αλλά και εκείνο είναι στην ίδια κατάσταση. (δεν έβγαλα φώτο γιατί πρώτον δεν είχα μηχανή μαζί μου- δεύτερον το τελευταίο που με ένοιαζε όταν τον είδα...ήταν να βγάλω φωτο-απλά σκούπιζα τα σάλια μου). Θα τον βγάλω φώτο με σωστό κοσνσεπτ εν εύθετω χρόνο βέβαια). 3ον Χάθηκαν ΠΟΛΛΑΑΑ κομμάτια και από το δημόσιο....και απο τράπεζες.κλπ....δυστυχώς,

μπαίνοντας στο τριπ του ψαξίματος 2 διαπιστώσεις... πρώτη ότι τελικά έχω ελάχιστες φωτο στην κατοχή μου... και δεύτερη και χειρότερη ότι απλώνονται σε 7 δεκαετίες... ρε τον φούστη τον χρόνο... πως ξεχειλώνει έτσι ανάλογα την οπτική...

Συμφωνώ. Και τα μάρμαρα του Παρθενώνα , αν δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε κάνα μαντρότοιχο καμίας στάνης..... κάλο θα ταν να τα ξεφορτωνόμασταν.

Άρα το πρωτόκολλο καταστροφής λέει παπαριες. Δεν ξέρω τίποτα. Θα διαταξω ΕΔΕ. Χαχαχαχαχαχαχα Καλορίζικος, είναι σε καλά χέρια.

Προσπάθησα να το προσαρμοστώ στα δεδομένα του Τέρρυ. Αυτό σε πείραξε από την "ιστορία".; Λες και θα έβρισκες 335. Υ.Γ. Βρήκα gibson (LP) από "πανηγυρτζή" (μακαρίτη) ...... Η συμπεθέρα την πουλούσε πιο ακριβή και από ό,τι ήταν......(και από ό,τι άξιζε). Έβαζε μέσα στην τιμή και "αναμνήσεις "

Μην το λες, μην το λες.... Είχα την τύχη να παρευρίσκομαι σε πανηγύρι σε χωριό της περιοχής μου πολλάααα χρόνια πριν ('80s) με κλαρίνο και με κόντρα μπάσο!! Αλήθεια.. Υ.Γ. και off topic... θυμάμαι και κάποια "παιδάκια" να τρώνε λεμόνια και πορτοκάλια μπροστά στον κλαρινιντζή κι αυτός να μην μπορεί να παίξει διότι γέμιζε σάλια το στόμα του....

Βγαίνει τώρα στον προθάλαμο για μια απόπειρα ίσως ebay ή insomnia

Ναι. Δεν είναι και καμιά περίπλοκη μηχανή τα commodores.....μια πλακέτα είναι στην ουσία. Και σαν υπολογιστής, δεν λέει και κάτι. Δεν είναι π.χ. καν commodore 64..... (από άποψη γραφικών , ήχου κ.λ.π). Still είναι "ιστορία" .....και σπάνιος. Πάρε σβάρνα την επαρχία, να βρεις καμιά γιαγιά, σύζυγο μπασίστα σε πανηγύρια, ......να βρεις κανα barn find jazz bass

Αυτά είναι... 1995-2021 (και θα μπορούσε o υπολογιστής να βρίσκεται εκεί μέχρι το επόμενο... millennium) Όχι αθάνατο, όχι τρισμέγιστο, one of a kind ελληνικό Δημόσιο. Λάτρεψα δε την απάντηση του προϊστάμενου: "Αν δεν τον πάρεις, θα πεταχτεί". ΥΓ: Κρίμα και άδικο που το Δημόσιο δεν αγόραζε και τίποτε κιθάρες και μπάσα. Να πήγαινες στην εφορία και να έβλεπες κάνα JB ή καμία strat του 70κάτι με πρωτόκολλο καταστροφής. "Το θέλετε αυτό, να το πάρω;" Και να σου έλεγαν, "παρ' το να μην το βλέπω, θα πεταχτεί"

smitharos!

15 ετών... 50 ετών...

1: Μόνο το να ενσωματώσεις ένα αρχείο ήχου σε ένα βίντεο, αυτό και μόνο θα αλλάξει την κωδικοποίησή του. Συνήθως αυτό είναι είτε MP3 είτε AAC. Και τα δύο έχουν παρόμοιες προδιαγραφές συμπίεσης. Αν βάλεις στο βίντεο το αρχείο wav, φυσικά θα έχεις όσο καλύτερο αποτέλεσμα γίνεται. Για βίντεο, συνήθως προτιμάται το h.264 codec (.mp4). 2: Κάθε πλατφόρμα συμπιέζει τα αρχεία με τα δικές της προδιαγραφές (codecs), και στο οπτικό αλλά και στο ακουστικό υλικό. Το YouTube για τον ήχο χρησιμοποιεί το codec opus, και δε μπορείς να κάνεις κάτι γι αυτό. Όσο καλύτερα τα source αρχεία, τόσο μικρότερη η πιθανή απόκλιση. *Υπάρχουν streaming πλατφόρμες που μπορείς να ανεβάσεις και να ακούσεις υψηλής ποιότητας αρχεία (.wav ή .flac) όπως το Tidal. 3: Ένα Wav δεν είναι συμπιεσμένο, αλλά ένα mp3, aac ή opus είναι. Αυτό δε σημαίνει ότι ο μέσος χρήστης θα καταλάβει διαφορά, εκτός αν ακούει από monitor ακουστικά ή ηχεία υψηλών προδιαγραφών, και σε ψηλές εντάσεις. Το χειρότερο που μπορεί να ακουστεί είναι το έντονο Dithering, που είναι θόρυβος που ακούγεται στις χαμηλές εντάσεις. Αυτό γίνεται όλο και χειρότερο όσο μεγαλύτερη συμπίεση έχουμε. Αν διαλέξεις mp3 στο μεγαλύτερο bitrate (320), τότε δε θα υπάρχει θέμα. Αν όμως ακούσεις ένα mp3 128, τότε είναι πολύ διακριτός ο θόρυβος, ειδικά όταν πχ παίζει μόνο μια ακουστική κιθάρα. 4: Το μεγαλύτερο κομμάτι που πρέπει κάποιος να δώσει έμφαση και προσοχή είναι το loudness, το πόσο δυνατά ακούγεται το κομμάτι. Αυτό μετριέται σε LUFS, και κάθε πλατφόρμα έχει τα δικά της όρια. Στο YouTube και Spotify πχ είναι περίπου -14 integrated LUFS, (integrated = μέσος όρος). Αυτό γίνεται έτσι ώστε όλα τα κομμάτια πάνω κάτω να έχουν την ίδια ένταση. Ένα χαμηλότερο (πχ -20) θα αυξηθεί σε ένταση, ενώ ένα ψηλότερο (πχ -6) θα χαμηλώσει, για να μη κουφαθεί κανένας και όλα να είναι σε ισορροπία. Η διαδικασία για να πετύχεις το βέλτιστο loudness γίνεται στο mastering. Κάποιοι mastering engineers βγάζουν διαφορετικά αρχεία για κάθε πλατφόρμα. Ένα παράδειγμα στο YouTube (αν πατήσεις δεξί κλικ-stats for nerds σε κάποιο βίντεο): Volume: Η ένταση του video player Normalized: Το πόσο συνολικά ακούγεται από το original. Σε αυτό σημαίνει ότι η ένταση έχει μειωθεί κατά 19%. Από κάτω βλέπεις τα video και audio codecs που χρησιμοποιεί το βίντεο που βλέπεις. 5. Αν στο κομμάτι έχει γίνει σωστή μείξη, σωστό mastering, και δεν έχει πάει κάτι λάθος στην ενσωμάτωση σε βίντεο, τότε μια χαρά θα είναι!

Εχω τόσο αρχειακό υλικό, που όσο και να το ταξινομώ πάντα δεν είμαι έτοιμος. Πάρτε μια δόση λοιπόν, με ένα bonus track...

Δυστυχώς δεν έχω στο αρχείο μου φωτογραφίες δημοτικού, είναι όλες σε φυσική μορφή ή ξεχασμένες σε αρχαίες πλέον κάμερες. Ποστάρω ό,τι έχω εδώ λοιπόν, 3-4 ετών, 14 ετών, 18 ετών και 26. Μεταξύ 19 και 25 δεν άλλαξαν και πολλά, μόνο τα μαλλιά άρχισαν να ασπρίζουν, αλλά το κρύβομεν ακόμα.

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Φέτος έφτασα τα 30, και γενικά δεν είμαι της φωτογραφίας. Πάλι καλά μου με βγάζανε άλλοι. Οι φώτος είναι περίπου 4-5 χρόνια διαφορά μέχρι το '20. Αξιοσημείωτη η εξέλιξη του μαλλιού. Και ναι, με πήγαινε η μάνα μου μπαλέτο 3,5 χρόνια.

'80s '80s '90s '00s '20s '10s

Κι άλλη νιότη (αχ τι πληγή μου άνοιξες ρε Φώτη). Άναβα ένα κερί στο δωμάτιο, και καθόμουν εκεί, κοιτώντας την φλόγα του κεριού σαν σε έκσταση και άκουγα, να μπει μέσα μου ο ήχος.

Ο Σαντας με προβληματισε πολυ φετος…ηταν κιμπαρης… αλλα με απαξιωσε ως κιθαριστα…