Πίνακας συμμετοχής

Οχι αλλα εχουμε χωρο Ασε που τους που πολλους τοτς αναλαμβανει η κλικα των ιφλουεσε κ τους κανει ιδιους με τα μουτρα τους. Ενω το παιδι ειναι σοβαρο. Μιλαγε για semi hollow, μιλαγε για τζαζ...

Ώπα, κάτσε βρε Joscho, δεν είπες 5-6 ηλεκτρικές για να πεις και 5-6 ακουστικές. Αφού είπες 5-6 από κάθε τύπο, πρέπει να πεις 5-6 dread, 5-6 jumbo, 5-6 concert και πάει λέγοντας ...

Πολυ ενδιαφερον θεμα και νομιζω αγγιζει ενα μεγαλο κομματι του noiz το οποιο κακα τα ψεμματα πλεον φλερταρει με δυσαρεστα ηλικιακα νουμερα. Νομιζω αυτο που περιγραφεις ονομαζεται γηρας. Το γηρας κακως ειναι συνδεδεμενο με εναν γερο με ασπρα μαλλια κατακοιτο στο κρεββατι του. Ειναι μια διαδικασια αργη που ξεκιναει εκει κοντα στα σαραντα κατι. Και προχωραει αργα αλλα σταθερα, αλλοτε με μεγαλες βυθισεις (ενα καταγμα, μια αρρωστια) και αλλοτε με μικρες μη αντιληπτες απωλειες και πτωσεις (ποσο πιο αργος εγινα σε σχεση με περσι στο αγαπημενο μου αθλημα, ποσους μικροτραυματισμους....). Το γηρας ειναι η κουραση απο ενα δυο η τρια παιδια, το γηρας ειναι η κουραση απο το κυνηγι εισοδηματος απο την εργασια και τις ολοενα αυξανομενες αναγκες, απο την επαναληπτικοτητα, απο μια σχεση με πολλα χρονια στην πλατη. Δεν ειναι λογικο να γελας με τα ιδια αστεια που γελαγες στα 20 σου, να εχεις την ιδια αποψη που ειχες για αλλους στα 20 σου, δεν σου αρεσουν τα ιδια πραγματα που εκανες στα 20 σου και βεβαια δεν μπορεις να ακους τα ιδια πραγματα με την ιδια ενταση με οταν ησουν 20. Εαν βρεις την ενεργεια να το κανεις (προσωπικα τις περισσοτερες φορες διαπιστωνω οτι περισσοτερο βαριεμαι να ξεκινησω την διαδικασια του να ακουσω μουσικη παρα καθεαυτο να ακουσω κατι) προσπαθησε να ψαξεις κατι εντελως νεο, κατι εξω απο αυτα που ακουγες τα τελευταια 10 χρονια, κατι που ενδεχομενως να σου κινησει το ενδιαφερον. Και βεβαια η μειωμενη διαθεση για μουσικη συμπαρασυρει και το αγαπημενο μας οργανο. Προσωπικα εχω να παιξω κιθαρα για διαστημα μεγαλυτερο του ημιωρου περισσοτερο απο 1 χρονο. Λιγο μια τενοντιτιδα απο αλλο χομπυ, λιγο η αισθηση της μη εξελιξης και του "ολο τα ιδια παιζω", λιγο και η σχετικη αδιαφορια περι μουσικης εκανε την ενεργη ενασχοληση με την μουσικη που καποτε καταναλωνε τεραστια ποσα χρονου και χρηματων τωρα να ειναι......εκθεσιακο ειδος στο προσωπικο μου γραφειο. Γι αυτο δεν εχω βρει καποιο φαρμακο μερι στιγμης.

Στα περισσότερα μέσα μπορείς να κάνεις και τα δύο, μεγάλα βίντεος η reels, και μικρότερα shorts η stories. Εγώ θα έκανα ότι με ευχαριστούσε πιο πολύ, η ότι είναι πιο εύκολο. Στα δικά μου συνήθως κάνω βίντεος μερικών λεπτών που τα ανεβάζω κανονικά, και κόβω το καθένα σε αρκετά μικρότερα, που τα ανεβάζω σαν stories, shorts, κτλ.. Πιθανότατα η καλύτερη πρακτική είναι να ανεβάζεις στο κάθε μέσο το πιο δημοφιλές μέγεθος. Άλλο το YouTube, άλλο το TikTok..

Ομοίως αλλά ο καθένας ξέρει καλύτερα τον εαυτό του και πως λειτουργεί σε αυτά. Αυτό ναι. Περιέργως εγώ προσωπικά ήμουν πάντα χαλαρός σε αυτό. Η ανάγκη για επιβίωση είναι τέτοια που θα μας κάνει πάντα να υπερβαίνουμε στερεότυπα.

Παρατηρησα προσφατα οτι αν γινει σχολιασμος σε μουσικη αναρτηση αυτη δεν εμφανιζεται στα ανανεωμενα ποστ. Δηλαδή αν μετα απο λιγο ψαξεις νεες ενημερωσεις υπαρχουν απο αλλα θεματα αλλα οσα γινονται σε νηματα μουσικης δεν ερχονται επανω

Eννοει 5-6 απο καθε τυπο βρε. 5-6 tele, 5-6 strat, 5-6 ακουστικες και παει λεγοντας.

Και εγώ μαζί σου. Δυστυχώς η βλακεία είναι διεθνής και ο χώρος της κιθάρας φοβερά συντηρητικός. Γνώμη μου είναι να μην ασχοληθείς παραπάνω για να το αναλυσεις. Αμα το εχεις γραψει ως επεξηγηση και δεν το πρόσεξε είναι δικό του πρόβλημα.

Κάθε πλατφόρμα πρέπει να έχει το δικό της βίντεο, κομμένο και ραμμένο στο κοινό που απευθύνεται. Στο TikTok θα ανεβάσεις χαζοβιντεάκι 30 δευτερολέπτων το πολύ, με τα πρώτα 2 δευτερολεπτα να είναι τα πιο σημαντικά. Το ίδιο θα το ανεβάσεις σαν Reel στο instagram, και στα YouTube Shorts. Το πόσο "καραγκιόζης" θες να γίνεις στα πρώτα δευτερόλεπτα είναι δικό σου θέμα. Όσο περισσότερο, τόσο περισσότερα views/shares/γενικότερο engagement, γιατί έτσι δυστυχώς λειτουργεί. Στο "κανονικό" YouTube, όσο το μεγαλύτερο βίντεο, τόσο το καλύτερο για τον αλγόριθμο, οπότε εκεί τα 9 λεπτά είναι θησαυρός, ανεξάρτητα αν εν τέλει το δουν ή όχι. Εκεί θα πρέπει να κάνεις όσο πιο επαγγελματική δουλειά γίνεται. Δυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα. Για κάποιον που ανεβάζει πολύ συχνά βίντεο, σε όλες τις πλατφόρμες, μπορεί να του πάρει πολλές ώρες, ειδικά αν δεν "το 'χει" και πολύ. Όλα αυτά θέλουν χρόνο και μεράκι σίγουρα. Εγώ επιλέγω να μην κάνω ούτε shorts, ούτε TikTok γιατί θα έβγαινα τελείως εκτός εαυτού. YouTube full κομμάτια και σ' όποιον αρέσω.

Αν και δεν εχω αντιστοιχη πείρα, υποθέτω ότι απο τη στιγμή που έχεις ξεκάθαρο το σε τι κοινό θέλεις να απευθυνθείς (άτομα μικρής ηλικίας και με ελάχιστα ως καθόλου μουσικά ερεθίσματα) και φαίνεται να έχεις στοιχειοθετήσει και τα χαρακτηριστικά του, πρέπει να κάνεις ότι κάνεις. Δηλαδή μικρά αποσπάσματα. Εαν δε βαριέσαι βέβαια ή ο χρόνος σου δεν είναι περιορισμένος, θα μπορούσες να κάνεις ολόκληρο το βίντεο, να το ανεβάσεις κάπου και μετά να κόψεις κομμάτια στο μοντάζ βάζοντάς τα σε όποια πλατφόρμα θες, με μια παραπομπή στο πλήρες. Ελπίζω να έχεις αναφέρει κάπου όλα αυτά που είπες εδώ για να μην μπερδεύονται οι πιουρίστες που λες ωστε να ξέρουν το σκοπό.

Το συγκεκριμένο anime έχει γενικά φανταστική μουσική. Το συστήνω μόνο και μόνο γι'αυτό.

Να κάνεις τα βίντεο που ταιριάζουν στις ανάγκες σου. Πολλά επαγγελματικά σποτ, πχ τρείλερ ταινιών, κόβουν και ράβουν ένα πασίγνωστο κομμάτι για να χωρέσει στις σκηνές που θέλουν. Όλα είναι θέμα των δικών σου αναγκών (ώστε να επικοινωνήσεις σωστότερα με τον μέσο όρο του κοινου στο οποίο απευθύνεσαι) και όχι των απαιτήσεων καποιων Ισπανων.

Η απώλεια της διάθεσης για ενεργή ενασχόληση με τη μουσική, μου είναι κάτι πολύ οικείο. Προσωπικά, από το πρώτο lockdown και μετά είμαι απόλυτα ανενεργός παικτικά πιάνοντας κιθάρα στα χέρια 1-2 φορές το μήνα και για καμιά ώρα τη φορά. Ακόμα περισσότερο, εχω να συνθεσω κατι ολοκληρωμένο επίσης απο τότε. Η αίσθηση του μάταιου και του τετριμμένου που περιγράφει ο αγαπητός Αργύρης, είναι ακριβώς αυτό που αισθάνομαι κι εγώ. Αυτό που ξέρω είναι ότι αυτή η αντιδραστική άρνηση, η ακύρωση της μουσικής δραστηριότητας και η γεύση του ανώφελου, οφείλονται πολύ συχνά σε εσωτερικές ψυχικές διεργασίες και συνήθως δυσάρεστες. Δε λειτουργούν όλοι με αυτόν τον τρόπο φυσικά αλλά αρκετά μεγάλο δείγμα μουσικών είναι έτσι. Έχω επίσης ακούσει επαγγελματίες να περνούν τέτοιες φάσεις κι εκεί τα πράγματα είναι ακόμα δυσκολότερα γιατί δεν έχεις την πολυτέλεια να κάνεις πολυετές διάλειμμα. Αντιθέτως υποχρεούσαι να πιάνεις το όργανο κάθε μέρα και να πιέζεσαι αφόρητα. Αυτό που έχω συμπεράνει προσωπικά είναι ότι η σχέση μου με τη μουσική είναι σα μια ερωτική σχέση. Έχει εντάσεις, τσακωμούς, περιόδους ηρεμίας, άλλες έντονης δραστηριότητας και περιόδους χωρισμού. Τώρα λοιπόν είμαι χωρισμένος και προς το παρόν δε μου λείπει. Δεν ξέρω αν θα τα ξαναβρούμε, αλλά το ελπίζω.

Very nice!!!!!

Φάνη, τρια σου έχω ακούσει μέχρι στιγμής και δίνεις σε όλα ρέστα!!! Πολλοί δεν ξέρουν πως έχω αδυναμία και λόγω βιωμάτων (άκουγαν οι γονείς μου) και λόγω μουσικού ενδιαφέροντος στα new age, νέο κύμα, στις μπαλάντες. Και έτσι με ταξιδεύεις.

Μεθυστικό ως συνήθως! Την παράσταση κλέβουν τα τούμπανα πάντως, οπότε θα συμφωνήσω με @kpeyos.

Άριστον. Άλλη μια υπέροχη, ζωντανή, καλοενορχηστρωμένη και καλοπαιγμένη παραγωγή!!!! Αλλο ένα εξαιρετικό κομμάτι και ας πεινάμε

είχα καιρό να μπω να ακούσω κανά κομμάτι στο music του noiz και λέω άντε να μπω και ξεκίνησα από αυτό και μου άνοιξε περισσότερο η όρεξη θα έλεγα. Πραγματικά είναι εξαίρετο, ακούγεται πάρα πολύ καλά, εξαιρετική η επιλογή των ήχων δια την ενορχήστρωση αλλά και ενδιαφέρον πληκτράδικο παίξιμο, συνάδελφε πληκτρά και εξαιρετική η ενορχήστρωση ( καλά αυτό πάντα είναι δεδομένο στα κομμάτια του κ. Δημήτρη) Και η πρώτη μίξη μου άρεσε και η τελευταία είναι καλύτερη, μου άρεσε περισσότερο. Αυτό που έχω να παρατηρήσω μόνο από το 4o λεπτό και μετά είναι πως θα ήθελα κανά variation στο ρυθμικό γιατί παρόλο κάποια γεμίσματα βαράει και μέχρι το τέλος ίδια και μονότονα και μου κόβει λίγο από το ..... feeling. Ίσως το snare χτυπάει λίγο παραπάνω, εκεί κάτι θα ήθελα να γίνει. Λεπτομέρειες. Είναι καταπληκτικό, πολύ ωραία παραγωγή, πολύ ωραίοι ήχοι. Μπράβο, μπράβο!!! Πάντα τέτοια. Ε βασικά, πάντα τέτοια είναι τα κομμάτια σου, οπότε τι να πούμε.

εγώ πάλι αγαπητέ shelter έχω μια παρόμοια ιστορία με την δική σου αλλά "δυστυχώς" με ξεκαθαρισμένη την αιτία... πριν πολλά χρόνια, κοντά στην ηλικία σου (στα 37 μου), έπαθα μια πολύ σοβαρή εγκεφαλική αιμορραγία (με πρόλαβε ενστικτωδώς η γυναίκα μου για δέκα λεπτά αλλιώς δεν θα με είχε να με παιδεύει στην υπόλοιπη ζωή της)... τες πα λόγω αρτηριοφλεβώδους δυσπλασίας προσβλήθηκε το κέντρο στον αριστερό μου κρόταφο που όριζε την "ταυτότητα" των διαδράσεών μου με το περιβάλλον... ουσιαστικά έβλεπα πράγματα πχ μία τηλεόραση και ήξερα τι κάνει αλλά δεν μπορούσα να ορίσω το όνομα και το είδος... την έλεγαν ψυγείο, αεροπλάνο, Θανάση;... black hole... απίστευτη εμπειρία... είχα τότε μόλις αγοράσει μια yamaha 02R και την αποφράδα μέρα πριν με πάρει χαμπάρι η Σοφία και μέσα στην ζαλάδα μου δοκίμασα να διαβάσω το manual της και είχε πολύ πλάκα... καταλάβαινα τα πάντα αλλά την μπέρδευα σαν έννοια άνετα με την πεθερά μου... anyway... μην τα πολυλογώ και γίνει drama, το πρώτο διάστημα μετά το νοσοκομείο που σιγά σιγά επανήλθε με φαρμακευτική συντηρητική αγωγή πριν τις επεμβάσεις η αντίληψή μου, συνειδητοποίησα ότι η σχέση μου με την μουσική δημιουργία είχε οδηγηθεί σε οριστικό διαζύγιο... μέχρι τότε δεν μπορούσα να διανοηθώ να περάσει βδομάδα που να μην γράψω κάτι... μουσική ή στίχο ή και τα δυο... φευ... καμία επιθυμία πλέον... σαν να ήταν κάτι ξένο σαν διαδικασία... η τεχνική μου δυνατότητα να παίξω δεν είχε επηρεαστεί στο παραμικρό, απλά δεν ήθελα πια... είτε έβλεπα τις κιθάρες μου στο δωμάτιο είτε τις καρέκλες ένα και το αυτό... το ακόμα πιο παράξενο το ότι ενώ σαν μουσικός ήμουν ο αγαπημένος των τραγουδιστών γιατί τους έκανα συχνά πυκνά τον υποβολέα μια και θυμόμουν χιλιάδες στίχους, ξαφνικά όχι μόνο τους ξέχασα (ακόμα και αυτούς των δικών μου τραγουδιών), αλλά δεν μπορούσα και να τους μάθω εκ νέου καθώς δεν τους συγκρατούσα με τίποτα, παρότι τις συγχορδίες ας πούμε τις θυμόμουν άνετα... εν κατακλείδι από τότε δεν επανήλθε ποτέ η πάλαι ποτέ ζωοποιός μου ανάγκη για μουσική δημιουργία και δυστυχώς ένα βράδυ σε μια κρίση μελαγχολίας είχα πετάξει κι από το σπίτι κι από το studio ότι την αφορούσε (κασέτες, ταινίες, dat, cd κλπ)... πάλι καλά που βρίσκω κατά καιρούς κάποια κομμάτια σε ξεχασμένους σκληρούς (έχω ανεβάσει στο παρελθόν μερικά κι εδώ)... τελικά πάντως (ευτυχώς) η παράλληλη αγάπη μου για την παραγωγή και την ηχοληψία πέρασε αλώβητη από την όλη περιπέτεια που κράτησε χρόνια... τώρα θα μου πεις γιατί στα λέω όλα αυτά;... για να σε στενοχωρήσω ενδεχομένως περισσότερο;... ε το ακριβώς αντίθετο... να είσαι και να παραμείνεις αισιόδοξος γιατί κατά κανόνα η ανάγκη θυμικά σε ορίζει, δεν την ορίζεις και πάει κι έρχεται με τα γούστα της... σε αντίθεση με μένα που το πρόβλημα είναι καθαρά σωματικό, εσύ ΜΠΟΡΕΙΣ να την ξαναβρεις... σήμερα, αύριο, όποτε, κάποτε, η μουσική δυνητικά μπορεί κάπου να σε ξανασυναντήσει... προς το παρόν δωσ' της την ελευθερία της και μην σε νοιάζει (το δυνατόν)... άλλωστε αν (λέμε) δεν ξανάρθει, μάλλον κάτι άλλο θα την έχει αντικαταστήσει... ίσως θα πρέπει να κοιτάς και γι αυτό αν δεν το έχεις βρει ακόμα... καλή τύχη...

για αυτό και γω άνοιξα νήμα "θέλω να πάρω ένα Β3", έτσι να υπάρχει ξανά σε 16 χρόνια όταν θα έρθετε στο γηροκομείο να μου κάνετε γεννέθλια....

Εδω με ενα καλο γιαλι που ειχα στα ντουλάπια

Διάβασα από την αρχή το πολύ ενδιαφέρον αυτό thread και θα σου πω ότι το άνωθεν να μην το λάβεις υπόψιν. Ξέρω μουσικούς που κατάφεραν να πάρουν δίπλωμα σε πολύ νεαρή ηλικία, να συμμετέχουν σε διαγωνισμούς,να έχουν επενδύσει πολλές ώρες και χρήματα, ενώ πλέον τα μουσικά τους όργανα(αν τα έχουν ακόμη) αναπαύονται στις θήκες τους εδώ και χρόνια. Ίσως είναι ένας κύκλος που έκλεισε και να άνοιξαν κάποιοι άλλοι. Ναι, αυτό να το λάβεις υπόψιν και είτε να επαναπροσδιορίσεις τη σχέση σου με τη μουσική ή να βρεις κάτι άλλο που να σε εκφράζει πλέον. Προσωπικά με διακρίνει μια τρομερή μονομέρεια όσο αφορά τη μουσική, μιας και αυτή καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, η πλέον σταθερή αξία σε έναν κόσμο που απομυθοποιούνται με το πέρασμα του χρόνου τα πάντα, ενώ είναι ταυτόχρονα και ο μόνος τρόπος που βιοπορίζομαι. Ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι να συμβεί κάτι μη αναστρέψιμο σωματικά και να μην μπορώ να συνεχίσω, παρά να σταματήσει να με γεμίζει.

Ναθινγκ φανσυ Αυτο και μετα μπηκα στο τριπ και πηρα κι αυτην

Αυτό μην το θεωρείς ασφαλές κριτήριο πάντως. Εγώ εχω αναθεωρήσει για πάρα πολλά , που για παραπάνω από 35 χρόνια τα θεωρούσα σημαντικά. Π.χ. τις γραβάτες......που μου άρεζαν για 45 χρονια...πολλά λεφτα επίσης , αλλά τωρα προτιμάω να κυκλοφορώ με ξεκούμπωτο πουκάμισο ....μεχρι και 4 κουμπιά off, σαν τον Βόγλη....και να φαίνεται το στέρνο μου

Άσχετο με το θέμα, αλλά έχεις ενημερώσεις των Windows που σε περιμένουν.

Μην του λες τέτοια και πάρει κι άλλες ...

Σίγουρα θέλει πολύ ψάξιμο, έχει μεγάλες τσέπες να μην σε στενεύουν στα ψώνια. Αν το βρεις ρίξε pm. Να το μοιραστούμε τουλάχιστον.

Βγαίνει σε ποσότητες; Εγώ νόμιζα ότι είναι ένα και ότι το έχεις αγκαζέ κυρφιουζιονάρα μου, μη στο στερήσω!

.....οτι πρεπει να δωρισεις τις μισες!

δεν καταλαβαινω ..τι εννΟασ?

Τελικα @charalambos ειχες δικιο που το ανεστησες!!!

Να αλλάξεις παντελόνι, και να πάρεις αυτό που ζητάω εγώ τόσα χρόνια από τον Άη Βασίλη.

Θαρρώ Δεν ξέρω, ο panorios λεει για ανταπτορες....αλλά δεν το ψάχνω.

Ή full frame σε DSLR ή mirrorless Υπάρχει ακόμα σε στοκ η Nikon d7500 σε DX αλλά δεν ξέρω για πόσο ακόμα....

Αν μπόρεσε και τη χάκεψε.....χαλάλι του. Θα της αλλάξω κλείστρο.

Έχεις ακούσει κάτι ιστορίες για αυτοκίνητα με γυρισμένα χιλιόμετρα?

εγω απ ολο το θρεντ κραταω αυτο!!!!

Στο δευτερο μερος το θεμα μονο ειναι ιδιο που ντουμπλαρει.μ η κιθαρα. Και τα ακορντα του. Ομως το μπασο σε νοτες και τονισμους ακολουθει μεν το purdie shuffle αλλα ο σκοπος του ειναι να σπασει την μονοτονια του drum part

Kάπως έτσι το κάνω μέχρι τώρα, μιας και το κοινό που θέλω να απευθυνθώ είναι οι "μη μυημένοι" μιας και θεωρώ πως κάποιες μουσικές απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο από το μέσο αυτί. Εγώ να πω την αλήθεια, πέρα από το να προμοτάρω κανένα live μου, που και εκεί ο κύκλος είναι συγκεκριμένος, δεν έχω κίνητρο. Θεωρώ μάλιστα ότι το να ανεβάσω ένα cover του November Rain στο youtube, χωρίς να είμαι ο Igor Paspalj ή μια ντουζίνα άλλοι εξαιρετικοί, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Άλλο ένα χιλιοπαιγμένο cover ανάμεσα σε δεκάδες ή εκατοντάδες του ίδιου τραγουδιού. Ένα παραθυράκι αφήνω για διασκευές,παραλλαγές,κ.λ.π. Π.χ.στο noiz είχε ανέβει πριν καιρό αυτό η μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων(Μάνος Χατζιδάκις ) -jazz/blues διασκευή που θα ήταν πολύ κρίμα να μείνει στο συρτάρι. Όσο για τους Ισπανούς, μάλλον πάτησα ευαίσθητη χορδή με το συγκεκριμένο τραγούδι. Σαν να πήρε κάποιος το δικό μας ζειμπέκικο της Ευδοκίας και να ανέβασε μόνο την εισαγωγή και το τέλος.. Βασικά αυτό που με προβληματίζει είναι ότι ενώ ο δικός μου δάσκαλος πέτυχε τον Paco de Lucia στην υενεδ ή την ερτ, οι επόμενοι άκουσαν ροκ σε δημόσιο κανάλι από το jammin,κομφούζιο,κ.λ.π. εγώ συναντάω μια γενιά που αν δεν τους σφυρίξει κάποιος μεγαλύτερος στο αυτί κάποια πράγματα, δεν παίζει στην καθημερινότητάς τους να τα πετύχουν πουθενά.. Έχεις δίκιο ότι το βίντεο πρέπει να προσαρμόζετε στο μέσο και να ανεβαίνει το πιο δημοφιλές μέγεθος. Απλά έχω διαπιστώσει πως η ικανότητα συγκεντρωσης των πιτσιρικάδων είναι περιορισμένη. Έχει τύχη στο παρελθόν να ανεβάσω 7 λεπτά βίντεο και να διαπιστώσω ότι δεν το κλίκαραν καν, ενώ όταν ξεχώρισα 2 μέρη των 30 δευτερολέπτων το κλίκαραν.

Δεν νομιζω να υπαρχει αλλος τροπος αν δεν μενεις ΜΟΝΟΣ σου ,εγω απλα εχω αντικαταστησει το αμαΚΣι με τα ποδια και μοιραια The Journey is ...longer

@fenderiarhsΠροσυπογράφω. Θεωρώ ότι η προσωπική μου ψυχολογική κατάσταση μπορεί μόνο ενδεχομένως να προσομοιάζει με κάποιου άλλου όπως και οι καταστάσεις άγχους που όλοι έχουμε βιώσει στη μουσική. Αναφορικά προς τις δεύτερες, όλοι πάνω κάτω έχουμε πείρα από τέτοιες αλλά κανενός δεν είναι ίδια με του άλλου. Η απάντηση στην αιτία περιέχεται στις γραμμές που έγραψες. Η ηλικιακή πάροδος κακά τα ψέματα μας επηρεάζει όλους σε διαφορετικά ποσοστά καθώς έχουμε την τάση να συγκρίνουμε το παρόν με το προσωπικό μας παρελθόν. Και αυτό δεδομένων κάποιων πάγιων παραγόντων της ζωής είναι λάθος ή τουλάχιστον μη συγκρισιμο.

Εάν θες να αναστηθεί σωστά ένα θρεντ, δεν έχεις παρά να πεις τρεις φορές "τελεκαστερ", από μέσα σου σαν προσευχη. Δεν χρειάζεται καν να ποστάρεις... Και εσύ βρε Χαράλαμπε, δεν ξέρεις ότι για να πάρεις πιστό 335 τζαζ ήχο πρέπει να πάρεις αυτή την κιθάρα?

Κάνε μια αποχή από όλα,παίκτης,ακροατής για ενα διάστημα που εσύ θα καθορίσεις πόσο θα κρατήσει,η πάρε ενα άλλο όργανο που δεν έχεις σχέση,παιξε κάτι που δέν εχει καμία σχέση με ότι έπαιζες. Ενεργοποίησε το κομμάτι του εγκεφάλου σου που απευθύνεται στην εκμάθηση και την δημιουργικότητα.Αν ΔΕΝ μελετήσεις και προσπαθήσεις απο μόνος σου,ακόμη καλύτερα γιατί θα αποφύγεις το προγραμματισμένο pattern εκμάθησης,που σου προκαλεί την νοητική κόπωση. Με λίγα λόγια,στον συνηθισμένο τρόπο εκμάθησης/μελέτης/οργάνου/ακούσματος που έχεις,οι ορμόνες που θα παράγονται σε αυτούς τους τομείς,θα είναι σε μικροτερη ποσότητα,θα απορροφούνται πιό γρήγορα,καθιστώντας και το ενδιαφέρον σου πιο συντομό. Ενας αντισυμβατικός τρόπος θα παράγει εγγυημένα μεγαλύτερες εκκρίσεις ορμονών,κρατώντας το ενδιαφέρον σου για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Το ίδιο και στα ακούσματα.Ακου οτι δέν έχεις ψάξει,αλλά σε ελκύει λίγο,ακουστικά. Ακου αυτά που έχω στο soundcloud και πές μου πιο ζώο,(εκτός απο αυτόν που τα έγραψε),βρίσκετε κρυμμένο σε κάθε κομμάτι.Αν δεν σου τραβήξει και αυτό το ενδιαφέρον,θα δοκιμάσουμε απινιδωτή.

Εεε άντε γεια λέμε

Εγω περιμενα πως το πρωτο οφ τοπικ αστειο που θα πεσει στο θρεντ, θα ηταν να τον ρωτησουμε αν παιζει με τελε κ τελικα ευθυνεται αυτο για την απωλεια ενδιαφεροντος του...

Έξω από το Καρπενήσι