Πίνακας συμμετοχής

Ο dirty bridge σκοτώνει.

Κύριε συνήγορε, ότι και αν κάνεις είσαι... υπερπαραγωγή

Στο "Χειμωνιάτικο Πρωί" είναι Σπάθας, όπως και όλο το δίσκο (Απέναντι Μπαλκόνι) Στο "Ξύπνησα πέντε το πρωί" κιθάρα παίζει ο... Καραντίνης...!

Για να αποφευγονται αγενείς κ ακομψες τοποθετήσεις (είτε σε αυτό είτε σε άλλα θρεντ) Το κομμάτι είναι ασοβαρο. Δεν είναι τέχνη, είναι χαβαλες. Αν σας χαλάει τόσο πολύ, προσέξτε λίγο το αρχικό ποστ κ μην το ακούτε. Δε σας αναγκάζει κανείς ούτε να το ακούσετε ούτε να σχολιάσετε. Δεν περιμένω να αρέσει σε κάποιον, αλλά όχι κ να χαλιεστε τόσο που το ακούσατε. Κ να χαλαστηκατε όμως προσέξτε πως το διατυπώνετε γιατί είναι εύκολο να σας απαντήσουν το ίδιο άκομψα κ να γίνει ψιλομπαχαλο

Νομίζω πως αν κάποιος διαβάσει τους κανόνες λίγο καλοπροαίρετα, είναι πάρα πολύ προφανείς και κατανοητοί. Τώρα αν κάποιος θέλει να εξαντλήσει την ακρίβεια της Ελληνικής γλώσσας πάνω στους κανόνες ενός forum λες και είναι νόμοι κράτους που επιφέρουν θανατική ποινή, τότε συγγνώμη αλλά αυτό κάτι άλλο δείχνει. Προφανώς ο σκοπός του χώρου πλέον είναι η προσέλκυση επαγγελματιών και έτσι θέλει να γίνει φιλόξενος σε αυτούς. Οπότε τους δίνει ίσως και μια προτεραιότητα σε σχέση με μέλη που ναι μεν έχουν 30.000 posts και νοιώθουν και λίγο "παλιοί φαντάροι" αλλά στην πραγματικότητα δεν προσφέρουν -αν δεν βλάπτουν κιόλας- σε αυτή τη νέα αντίληψη που κομίζει η καινούργια ιδιοκτησία. Οπότε μου λέει πχ, "όταν μιλάει ο άλλος που είναι επαγγελματίας ηχολήπτης, ζει από αυτό δηλαδή και έρχεται να προσφέρει, μην πετάγεσαι να του το παίξεις έξυπνος εσύ που μιξάρεις στο σπιτάκι σου κι άμα σε βάλω μέσα σε στούντιο δε θα ξέρεις να ξεχωρίσεις τον κομπρέσoρα απ' το air condition... Κι ακόμη περισσότερο αν αυτός ο επαγγελματίας είναι νέο μέλος, μην έρθεις επειδή έχεις 20 χρόνια εδώ να του το παίξεις παλιός και να τον πάρεις στο ψιλό με τα φιλαράκια σου επειδή μπορείς..." Ο κανόνας της διαφήμισης/δυσφήμισης είναι επίσης πολύ απλός. Έχει να κάνει με το αν αποκομίζει κάποιος με τη χρήση που κάνει στο forum κάποιο εμπορικό ή οικονομικό πλεονέκτημα. Παράδειγμα: Αν πω εγώ: "Οι Matchless είναι οι καλύτεροι ενισχυτές κιθάρας του κόσμου" Δεν είναι διαφήμισή. Αν όμως πω: Τα πατίνια του Adem Diril είναι τα καλύτερα πιατίνια του κόσμου, ενώ τα έχω σε αγγελία για πώληση είτε στο Noiz, είτε σε δημοπρασία στην Αλάσκα που μπορεί και ένα μέλος που με διαβάζει να μπει να τα αγοράσει, είναι διαφήμιση. Πόσο μάλλον αν διατηρώ μαγαζί που πουλάει αυτά τα πιατίνια ή αν με πληρώνει σε χρήμα ή σε είδος ο Adem Diril για να τα προωθήσω. Γενικά ο @Slew Rate δεν προσπάθησε να ανακαλύψει την Αμερική και καλά έκανε. Αυτά που έγραψε εδώ είναι πάνω κάτω οι κανόνες που ισχύουν σε όλα τα fora που έχουν να κάνουν με μουσικό εξοπλισμό και τα οποία προφανώς επεκτείνονται και σε θέματα μουσικής αγοράς, τέχνης, έκφρασης κλπ. Οπότε προς τί όλο αυτό, δεν πολυκαταλαβαίνω.... ΥΓ. Προτείνω να προστεθεί στους κανόνες ότι απαγορεύονται προτροπές προς έκνομες πράξεις όπως η φοροαποφυγή ή εισφοροαποφυγή, γιατί έχω διαβάσει συχνά πυκνά θέματα που αφορούν την εφορία, τα τελωνεία κλπ και τις απαντήσεις που δίνονται σε αυτά.

Ωραίο. Αν και έχω την αίσθηση ότι χάνεται κάπως η συνολική παρουσία λόγω ότι έχεις στείλει πισω με το delay και τις δυο κιθάρες. Ειδικά η ρυθμική που έχει και drive θολώνει κάπως.

Συγχαρητήρια για την παρουσίαση!!! Αν θες δοκίμασε να το μπουσταρεις με ένα metal zone mt-2 (μόνο το level ανεβασμένο, το dist -> 0), βγάζει ήχο Metallica 72 seasons...

8. Είναι δηλαδή αδύνατο να βλέπει τον Beato ως πραγματικό μέντορα μία κοπέλα με τα μισά (και βάλε χρόνια); + views

Έπος!

Ελευθερία έκφρασης είτε μέσω μουσικής, είτε μέσο σχολιασμού αυτής πρέπει να υπάρχει και κανείς μας δεν είπε το αντίθετο. Όμως, αυτή η έκφραση πρέπει πάντα να είναι με σεβασμό στον κόπο του άλλου, αλλά και στο θάρρος/θράσος που απαιτείται για να εκτεθείς σε ένα μέσο με ομοίως σου. Ειρωνείες και κακοπροαίρετα σχόλια δε θα είναι ανεκτά σε αυτό το section του forum. Δεν είπα να γίνουμε 2024 safe space, αλλά δε θα αφήσουμε και μια μειοψηφία να αποτρέπει κόσμο από το να εκφράζεται δημιουργικά στο noiz. Επειδή δε μασάει ο Βρασίλης, δε σημαίνει ότι είμαστε όλοι έτσι. Σχόλια στο ύφος που περιέγραψα θα διαγράφονται και ο χρήστης θα προειδοποιείται.

ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια αλλά παράλληλα θεωρώ τουλάχιστον άκομψη την σύγκριση που αναφέρεις και με έφερε σε αμήχανη θέση... πρόκειται για δύο τελείως διαφορετικά είδη που σίγουρα για μένα δεν αφαιρεί ή προσθέτει αξία το ένα στο άλλο γιατί ξεκινούν εμφανώς από διαφορετική αφετηρία και δεν είναι απαραίτητο να συναντηθούν αφού εξυπηρετούν άλλους σκοπούς και έκφρασης και τέρψης (αν μη τι άλλο όμως, δυνητικά το ίδιο θεμιτούς ως προθέσεις ασχέτως του όποιου υποκειμενικού "καλλιτεχνικού" αποτελέσματος μεταφέρουν στον κάθε δέκτη τους)... για την δική μου αντίληψη το ότι με έκανε να χαμογελάσω το εν λόγω, του δίνει σοβαρό λόγο ύπαρξης και το ευχαριστήθηκα πραγματικά όπως και δήλωσα στο ανάλογο θρεντ... το πραγματικό πρόβλημα σε σχέση με την "τέχνη" θα υπήρχε αν το δικό μου πόνημα έκανε κάποιον να γελάσει...

Παιδες, ειλικρινά, έχει κανένα νοημα να συζητάει κάποιος για ισοπλευρες πενες μονο και μονο για να κανει οικονομία? Παραβλέποντας το grip (επειδή τυχαίνει να είναι και το topic), τον ήχο κοκ? Δηλαδή πόσο κάνουν οι πένες με τις οποιες παίζετε? 10 ευρώ η μία? Και αν δεν τις έχετε χάσει κιόλας μεχρι να φαγωθούν, εκτός και αν κάνετε και πατέντα με πετονιά assούμε. Ε, μην τρελλαθούμε τώρα...

Ακουσα 2 κομματια. Σαν κομματια καλα. Απογοητευτικος ομως ο ηχος της κιθαρας. Βγηκαν τα τζιτζικια παγανια. Ειμαι σιγουρος οτι ειναι post EQ. Τοσο ασχημα πριμα στα ντραιβ μονο ο Katana II version βγαζει.

Σε αυτό το θρεντ ποστάρουμε φωτογραφίες που εμπίπτουν στις κατηγορίες του τίτλου, οπότε αν θέλετε να ποστάρετε Minimgs και DX7s ξεχάστε το, εκτός κι αν τα συγκεκριμένα είναι τροποποιημένα κατά οποιονδήποτε τρόπο. Τα όργανα που ποστάρουμε μπορεί να είναι ηλεκτρικά αλλά και ακουστικά. Κάνω την αρχή με το Yamaha SK50D, ένα δίσκαλο πληκτροφόρο που κυκλοφόρησε το 1980 και ενσωμάτωνε poly/monosynth, string machine και organ.

Το είχα αρκετό καιρό στο μυαλό μου και τελικά αποφάσισα να αλλάξω μαγνήτες στη Yamaha Revstar μου. Όποιος ενδιαφέρεται, υπάρχει review της κιθάρας εδώ: Έχοντας το συγκεκριμένο όργανο πια εδώ και 4 χρόνια και ενώ έχει δοκιμαστεί υπό διάφορες συνθήκες (πρόβες, ηχογραφήσεις στο σπίτι και σε στούντιο, live κλπ.) ήμουν ανικανοποίητος από την απόδοση των μαγνητών. Πιο συγκεκριμένα ο neck ήταν υπερβολικά μπάσος και μουντός ενώ ο bridge πολύ "λεπτός", ασθενικός, χωρίς παρουσία. Το πιο σημαντικό όμως και για τους δύο ήταν η έλλειψη χαρακτήρα. Έφαγα ατελείωτες ώρες σε βιδώματα, ξεβιδώματα και ανεβοκατεβάσματα των μαγνητών χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα και τελικά η κιθάρα έμεινε σε αχρηστία. Μέχρι πριν καμιά εβδομάδα όπου σε κουβέντα μαζί με το Νίκο Ασημένιο με έπεισε να πάω στο εργαστήρι του και να ακούσω από κοντά τους Swan που είναι ένα από τα μοντέλα humbuckers που βγάζει ενώ για το συγκεκριμένο μοντέλο είχα ακούσει πολύ καλά λόγια και από τον φίλτατο @Shelter του οποίου την άποψη εκτιμώ και πάντα ακούω. Ο Swan βγαίνει σε τρεις εκδόσεις: Regular, Underwound και Overwound ενώ το ηχόχρωμα προσομοιάζει τους original P.A.F.s Μετά από ενδελεχές testing και παίζοντας με όλες τις εκδόσεις, αποφάσισα ότι ο neck που μου άρεσε περισσότερο είναι ο Regular και στον αντίποδα ο bridge, Overwound. Να διευκρινίσω ότι είμαι φανατικός single coil παίχτης με πολύ μικρή εμπειρία σε διπλούς μαγνήτες, έχοντας παίξει μόνο για λίγο και πολύ περιστασιακά με κάποια μοντέλα Gibson και ένα δυο άλλους που ούτε που θυμάμαι τι ήταν. Παρόλα αυτά, μόλις πήρα την κιθάρα με τους Swan και κούμπωσα σε ενισχυτή, άκουσα ένα εντελώς διαφορετικό όργανο. Ζωντανό, responsive, με χαρακτήρα και πολύ δυναμικό ηχόχρωμα, τουτέστιν παίζει πολύ μεγάλο ρόλο ο τρόπος και η δύναμη που θα χτυπήσεις τη χορδή, για τον τύπο ήχου που θα πάρεις. Όμως επειδή σε θέματα ήχου τα πολλά λόγια είναι συνήθως φτώχεια, ακολουθούν τα ηχητικά ντοκουμέντα. Στο πρώτο κλιπ θα ακούσετε καθαρό ήχο και στις 3 θέσεις του επιλογέα των μαγνητών, στο δεύτερο κλιπ θα ακούσετε βρώμικο neck και στο τρίτο βρώμικο bridge. Να πω ότι πολύ θα ήθελα να γράψω με ενισχυτή αλλά αυτό στάθηκε αδύνατο λόγω διαφόρων περιστάσεων οπότε τα καθαρά γράφτηκαν με Amplitube 5 Deluxe Reverb και τα βρώμικα με Neural DSP - Tone King Imperial MKII. Τέλος να πω ότι επιφυλάσσομαι για περισσότερο και πιο εμπεριστατωμένο ηχητικό υλικό. Clean: Clean.mp3 Dirty Neck: Dirty Neck.mp3 Dirty Bridge: Dirty Bridge.mp3

Είδα σημερα αυτην, και ξετρελαθηκα. Μια Soundsation, RIDER-JR VW. Ρωτάω τον φίλο μου που έχει το μαγαζί. Παίζει; Αν παίζει λέει.....μολις την πηρα στα χέρια μου Και την πήρα. Κόστος 150 €. Ένα κλιπάκι και μερικές φωτο. specs: https://www.soundsationmusic.com/en/products/product-detail?prod=17771&cat=A.01.03&ref=modern

Το περιμενα πως και πως. Βαζω ποτακι.

Ναι αλλά η φωτό... Όλα τα λεφτά

ελά ρε σιγα, στο φτερο έγινε, ούτε καν HD δεν είναι το βιδεον. είναι και αλλες, δεν είναι στο πλάνο

Το ειχαν φερει ναι, νομιζω στο Νακα πρεπει να ηταν. Μου ειχε κανει πολυ εντυπωση. Ακρη παντως δεν εβγαζες

Με γειά. Btw, έχεις 14 κιθάρες ή οι φωτός είναι από το μαγαζί? EDIT: Ναι, έχεις 14 κιθάρες. Μόλις είδα το βίντεο...

Δεν τους έπαιξα καθόλου αλλά αν το αποφασίσεις, να μιλήσουμε για ενδεχόμενη δημιουργία thrash μπάντας γιατί τρώγομαι. Και άσε για middle life crisis, εγώ θα σου πω.

Πολύ ωραίες κιθάρες οι Revstar, και η περσινή σειρά πολύ καλή, ειδικά αυτές με humbuckers με ενθουσίασαν. Οι στοκ μαγνήτες της καινούριας στάνταρ σειράς (μεσαία τιμή, φτιαγμένες στην Ινδονησία) είναι πολύ καλοί, είναι ίδιοι με τη γιαπωνέζικη σειρά. Στην ουσία ίδια specs, άλλη χώρα κατασκευής. Χάλασαν βέβαια τα flame tops. Κακό

Νομίζω ότι κάπου έχω μία από κάποια πρόβα. Αλλά με yamaha δεν είναι για δημοσίευση. Έχομε και κάποια φήμη να διαφιλάξομεν.

Θα βαλω το πιο περιεργο synth που εχω παιξει Μιλαμε για πολυ χασιμο.

Θα σε απογοήτευε. Ειχε gretsch και gibson. Και μάλιστα τις μαστόρευε και πρόσθετε inlays.

Έχω πολλές φορές φαντασιωθεί τον Χιώτη με μια stratocaster...

Σήμερα με έχει πιάσει φαγούρα και ξεγαργαλίζω συνέχεια τα delay, με δημιουργικό τρόπο. Έκανα ένα γρήγορο κλιπάκι, με ένα ακόρντο, όπου παίζω μια ρυθμική κιθάρα και στην μεση έχω μια lead κιθάρα. Παίζοντας την τελευταία, ταυτόχρονα πειράζω τα knobs από αναλογικό delay, με σκοπό να δημιουργώ ήχους και ατμόσφαιρα, πέρα από τις λίγες νοτες που παίζω. Δεν το έχω ξανακάνει και μου αρέσει το -πρώιμο- αποτέλεσμα. Είναι κάτι που θα βάζω σιγά σιγά μεσα στα κομμάτια μου (μέχρι να μου περάσει...). timetest4track.mp3

Εν τω μεταξυ έδειξε και η κιθάρα ρε φίλε. Την είδα τώρα στο παλιό thread που ειχα χάσει και μου έφερε αυτό στο μυαλο.

Θα μου επιτρέψεις να το βλέπω λίγο διαφορετικά. Σε ένα τέτοιο τραγούδι όπως εδώ, λαϊκοτροπο και όσον αφορά τον ήχο της λογικής direct, είναι βούτυρο στο ψωμί ενός μπουζουκίστα να παίξει κάτι τέτοιο. Άλλωστε και ο Σπάθας σε τέτοια παιξίματα μιμείται το παίξιμο των εγχόρδων και δη της οικογένειας του τζουρά στον οποίο και είχε αδυναμία. Όταν όμως το πράγμα περνάει στο κομμάτι ενισχυτής, παραμόρφωση, εφφέ και λοιπά, μιλάμε για άλλη τελείως προσέγγιση. Ακόμα και ο Καραντίνης που είναι εξαιρετικός δεξιοτέχνης, θα ακούγονταν αρκετά μπουζουκιστας. Πάντως μόνο ενδιαφέρον έχει να μπαίνει ο ένας στα "χωράφια" του άλλου ..!! Και μια ακόμη πληροφορία ίδιας φύσης. Όλοι νομίζουν ότι στο ζεϊμπέκικο της Αλεξίου " Απόψε θέλω να πιω" έχει παίξει ο Γιάννης. Όμως είναι πάλι Καραντίνης!!

και λιγα ειπα, το ειναι ...ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΟ

Πετυχημένο upd Σπύρο. Και όπως συμφώνησα με τον sir, ο dry bridge είναι όλα τα λεφτά- όχι ότι οι άλλοι ήχοι δεν ήταν εξαιρετικοί. ΥΓ: Κοιτούσα την "κιουρία" και προσπαθούσα να θυμηθώ αν σε έχω δει με κάτι άλλο πάνω σου, πλην tele και strat... Να βγάλεις φωτό

Marshall SC20C JCM800 Έπεσε στα χέρια μου πριν λίγες μέρες ο μικρός JCM800. Έκανα μια ανταλλαγή με έναν φίλο, όπου είχε στην κατοχή του τον εν λόγω ενισχυτή, καθώς και τον mini jubilee 2525c. Για πολλές ώρες έπαιζα και με τους δύο ώστε να μπορέσω να αποφασίσω, και εν τέλει επέλεξα τον JCM (θα αναφερθώ παρακάτω στη σύγκριση μεταξύ των δύο). Θα εστιάσω στον ήχο του, και θα προσπαθήσω να περιγράψω τον τρόπο λειτουργίας του. Πρώτες εντυπώσεις Ο sc20c έχει αρκετά μαζεμένο σουλούπι για την κατηγορία του. Έχει λίγο μικρότερο μέγεθος από τον Origin 20, και πολύ μικρότερο από τον mini jubilee. Ακόμα και το βάρος του που αγγίζει τα 15 κιλά, δεν είναι υπερβολικό. Αρκετά μανιτζέβελος ενισχυτής. Το 10ιντσο V-type της Celestion δείχνει υπερβολικό μέσα στην semi- closed καμπίνα του ενισχυτή, η οποία χωράει άνετα ένα 12ιντσο (όχι που δεν θα το δοκίμαζα…). Για 20 watt, ο ενισχυτής είναι πάρα πολύ δυνατός. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το ατελείωτο headroom. Ειδικά στο high input, και με gain στο 25%, η ένταση των καθαρών ξεπερνάει κατά πολύ άλλους 20άρηδες ενισχυτές. Δεν θα ανησυχούσα μη μου λήψει το headroom σε καμία περίπτωση, σε μικρά και μεσαία events. Με τον origin 20, τον rocker terror 15, θα ήμουν πολύ οριακά. Με τον JCM τους ξεπερνώ, για πλάκα, ακόμα και στα 5 watt, με τον ήχο να είναι ελαφρώς σπασμένος. Επίσης, μου έκανε εντύπωση πόσο καλή πλατφόρμα είναι για κάθε είδους πετάλι (σε αντίθεση με τον jubilee). Ειδικά στο low input, που έχει πιο ουδέτερο καθαρό ήχο, μπορούν ακουστεί τέλεια οποιοδήποτε pedalboard. Κάποιος θα μπορούσε να τον αγοράσει τον ενισχυτή αυτόν μόνο για το low input, άλλωστε. Το άλλο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι το πόσο καλά μπορεί να παίξει σε πολύ χαμηλή ένταση, ακόμα και στο high input. Στο low μπορείς να παίξεις στα 20 watt με gain και master στη μέση, χωρίς να ενοχλήσεις το δίπλα διαμέρισμα. Στο high παίζεις με master στο 2, και ο ήχος είναι ο σχεδόν ίδιος με το master στο 8. Τα βρώμικα του ενισχυτή αρκούν μετά βίας για Old school heavy metal, με hot διπλούς. Με ένα od πετάλι να σπρώχνει, απλά σε πάει στον παράδεισο. Τα bell-like καθαρά είναι εξαιρετικά και λαμπερά. Με έπεισαν γρήγορα ότι πρόκειται για ενισχυτή που δεν “ντρέπεται" για τον καθαρό του ήχο. Ήχος Ενδιαφέρον έχει το πόσο καλά λειτουργεί το master volume. Ανοίγοντάς το, η ένταση ανεβαίνει γραμμικά μέχρι το τέλος. Ο ήχος δεν διαφοροποιείται, αλλά δίνει την αίσθηση ότι αποκτά λίγο παραπάνω μπάσο, μετά το 7 (ίσως είναι και η ιδέα μου). Το σημαντικό είναι ότι ο ήχος έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με το master σε όλες τις θέσεις, κάτι που κάνει τη διαφορά για κάποιον που θέλει να παίζει σε χαμηλή ένταση. Λόγω του master volume, μπορείς να δουλεύεις σε χαμηλές εντάσεις, χωρίς να θυσιάζεις ποιότητα ήχου. Τα τέσσερα χειριστήρια για το eq, επιδρούν στον ήχο, όπως θα περίμενε κάποιος. Αποτελεσματικά και με ακρίβεια. Το middle έχει πολύ μεγάλη επίδραση στο voicing. Ρίχνοντάς το, και έχει κάποιος πιο μοντέρνο scooped rock ήχο. Ανεβάζοντας το, γίνεται πιο vintage και bluesy o ήχος. Low input Το εύρος ήχων του sc20c, που μπορεί να υποστηρίξει σε υψηλή ένταση, κυμαίνεται μεταξύ sparkling καθαρού ήχου, και mid to high gain ήχου, ιδανικού για classic rock. Αναλυτικότερα, το low input, έχει κρυστάλλινα καθαρά, ενώ με τέρμα το gain ο ήχος γεμίζει “σώμα” και, ανάλογα με τους μαγνήτες, πλησιάζει στα όρια του breakup. Παραμένει καθαρός, βέβαια, και ιδανικός για να υποδεχθεί κάθε λογής πετάλι. Το master volume λειτουργεί γραμμικά και ανεβάζει την ένταση αρκετά δυνατά (σίγουρα αρκετά για να ακουστούν πάνω από έναν “χερά” drummer. Απ’ όσο έχω διαβάσει (δεν το έχω διασταυρώσει), κατά τη χρήση του low input δουλεύει μια προενισχύτρια λάμπα λιγότερη, και έτσι εξηγείται η πολύ χαμηλότερη ένταση, και ο πιο καθαρός ήχος σε σχέση με το high input. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι με master στο 2, και gain στη μέση, η ένταση υπερκαλύπτεται από την ομιλία. Με master και gain στο 5, η ένταση είναι σχετικά δυνατή για υπνοδωμάτιο, και εάν ενεργοποιήσουμε κάποιο distortion πετάλι, είμαστε στα άνω όρια του bedroom level. Όλα τα παραπάνω αφορούν τη ρυθμιση στα 20 watt. Στα 5 watt είναι ελαφρώς πιο χαμηλή η ένταση. High input Στο high input, και με το gain στο 2, ο ήχος είναι καθαρός αλλά με λίγο διαφορετικό voicing σε σχέση με το low. Οι ψηλές συχνότητες είναι πιο έντονες, και ήχος λίγο πιο bright. Χρειάζεται να χαμηλώσει αρκετά το treble και το presence, αλλά και πάλι ο ήχος είναι διαφορετικός, με περισσότερο χαρακτήρα Marshall, κάτι που γίνεται αισθητό και όταν βάλουμε πετάλια μπροστά από τον ενισχυτή. Ο ήχος από πιο στρογγυλός (στο low input) γίνεται πιο αγριωπός και πριμάτος. Πολλοί χρήστες προτιμούν αυτόν τον καθαρό ήχο για να συνδέσουν τα εφέ τους. Ανάλογα με τους μαγνήτες, ο ήχος αρχίζει και σπάει μετά το gain στο 3. Με gain στο 5 υπάρχει ελαφρύς crunchy ήχος, ενώ με gain στο 10 υπάρχει έντονο overdrive, σε επίπεδα distortion. Ήχος εξαιρετικός για ρυθμικά, αλλά θέλει “σπρώξιμο” για έναν σωστό lead ήχο. Η ένταση στο high input είναι αρκετά ψηλότερη σε σχέση με το low input. Με gain στο 3 και master στο 3, η ένταση είναι ήδη πολύ πάνω από το bedroom level. Με το master στη μέση, υπάρχει headroom για ένα δυνατό live. Ανεβάζοντας κι άλλο το master, ανακαλύπτει κανείς ότι ο sc20c έχει τεράστια αποθέματα έντασης, με τον ήχο να είναι ακόμα καθαρός. Με τέρμα το master, χρειάζεσαι ωτοασπίδες (σε κλειστό χώρο), και ακόμα το gain είναι στο 3. Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα αντέξει το 10ιντσο μεγάφωνο, εάν αρχίσουμε να ανεβάζουμε και το gain. Μεγάφωνο Με το εργοστασιακό V-type ο ήχος είναι αρκετά bright, και στερείται λίγο από μπάσα, αν και γενικότερα δεν είναι μπασάτος ενισχυτής (ίσως λόγω καμπίνας). Επίσης, το breakup έρχεται λίγο νωρίτερα σε σχέση με το 12άρι, το οποίο και έχει πληρέστερο ήχο. Δοκίμασα ένα Celestion G12-35XC (κάτι μεταξύ greenback και G12-H30) και δένει εξαιρετικά. Πάντως, και με το εργοστιακό μεγάφωνο, η δουλειά γίνεται και με το παραπάνω. Αρνητικά σημεία Το κύριο αρνητικό σημείο είναι ότι με το fx loop ενεργοποιημένο, υπάρχει ένα αισθητό volume drop. Ευτυχώς, υπάρχει κουμπάκι που το απενεργοποιεί. Το ίδιο συμβαίνει και στον SV20. To 10άρι μεγάφωνο δεν είναι αρκετό, ενώ υπάρχει χώρος για 12άρι, αλλά καταλαβαίνω ότι έτσι είναι η πολιτική του τμήματος μάρκετινγκ της Marshall. Τουλάχιστον, αφήνουν χώρο να μπει 12άρι… Διαφορές με τον mini Jubilee 2525c Συγκρίνοντας τους δύο combo, θυμάμαι ότι δυσκολεύτηκα να αποφασίσω ποιος μου άρεσε περισσότερο. Από τη μια ο δικάναλος 2525c έχει πιο “έτοιμο” ήχο, που δεν χρειάζεται κάποιο πετάλι για να αναδειχθεί, αλλά πάντα κάτι του έλειπε, ηχητικά. Από την άλλη ο SC20C είχε αυτό το bell like καθαρό ήχο, που έλειπε από τον άλλον, αλλά είχε εντελώς “στεγνό” ήχο. Ήθελε compressor για να μπορεί να είναι συγκρίσιμο. Επίσης, ο mini jubilee με 12αρι μεγάφωνο και τεράστιο όγκο καμπινας του, είχε αρκετά πιο γεμάτο, αλλά και σκοτεινό ήχο. Είναι έτσι το voicing του. Υποτίθεται ότι ο jubilee είναι hot-rodded jcm, αλλά δεν μπορούσε να φτάσει τον sc20c σε καθαρότητα. Το middle knob έκανε πολλά παραπάνω από το αντίστοιχο του jcm. Άλλαζε εντελώς το voicing, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλούς διαφορετικούς ήχους, σε σχέση με τον jcm, που κάνει μόνο μια δουλειά, αλλά την κάνει υποδειγματικά. Δεν τον προτίμησα για τρεις βασικούς λόγους. Με χαμηλά το master volume ακούγονταν αναιμικός. Μόλις περνούσε το 7, λες και έπεφτε μια “σφαλιάρα” στον ενισχυτή και μεταμορφώνοντας σε άγριο θηρίο. Γέμιζε με μπάσα, κομπρεσάρισμα, και απογειώνονταν η ένταση. Ακατάλληλος για σπίτι. Ένα άλλο μεγάλο μειονέκτημα, είναι ότι είναι επίσης ακατάλληλος για χρήση με πετάλια. Έχει “έτοιμο” ήχο από μόνος του, και το μόνο που χρειάζεται είναι ένα καθαρό boost ή ένα tube screamer σε ρύθμιση για καθαρό boost. Οτιδήποτε άλλο μου ακούγονταν χάλια. Ακόμα και στο καθαρό κανάλι, τα πετάλια μου ακούγονταν κάπως. Ανεκτός ο ήχος, αλλά όχι αυτό που θα έπρεπε. Τα ίδια πετάλια στον sc20c ακούγονταν θεϊκά. Ακόμα και όταν ενεργοποιούσα το ενσωματωμένο boost, μέσω του push-pull pot, ο ήχος χαλούσε πολύ. Ειδικά σε high gain συνθήκες (έχει πολύ gain ο ενισχυτής) ο ήδη πλαδαρός ήχος, έχανε όλη την εστίαση, λες και κάποιος χρησιμοποίησε για clean boost ένα fuzz. Επίσης, ήταν τεράστιος, σχέση με τον sc20c, και 5 κιλά βαρύτερος. Θέλει λίγο προσπάθεια στη ρύθμιση για να βγάλει σωστό ήχο. Ηχητικά samples Τα παρακάτω δείγματα ήχου είναι με το 12ιντσο μεγάφωνο Low input με στρατ (gain/master στη μεση). JCMstrat low.mp3 High input καθαρός ήχος με στρατ. jcmstrat high.mp3 Τέρμα gain με LP jcmlphighfull.mp3 Tέρμα gain και boost με boss 0D-3 με LP jcmlphighfullboost.mp3 Low input με distortion pedal jcmteleHHlowAT+.mp3 Με διάφορα πετάλια, modulation, fuzz κλπ jcm12FUZZMOD.mp3 Δείγμα με το εργαστασιακό 10ιντσο jcm2.mp3

Πλέον το όργανο είναι ολοκληρωμένο. Μεγάλη υπόθεση η σωστή αίσθηση των δυναμικών στους διπλούς μαγνήτες. Δεν είναι κάτι που το βρίσκεις εύκολα. (Οι μοναδικοί μαγνήτες που έχω και έχουν αίσθηση μονού (με τον ήχο να θυμίζει lace sensors), είναι οι Gibson Τ-type (αντιγραφή των τότε t-top). Ακούνε σαν στρατ στην πένα. Όλοι οι υπόλοιποι, επώνυμοι και μη, είναι κλασικοί paf σαν αίσθηση, πολύ διαφορετικοί απο έναν μονό, σαν αίσθηση.) Μεγειές!

Δεν ειναι περίεργο. Οι μπουζουκτσίδες ειναι σολιστες ενός οργάνου που σε πολύ λίγα χρόνια απέκτησε τεράστια δεξιοτεχνική άνθηση (δηλαδή σε 50 χρόνια). Λόγω του ρεπερτορίου μελετάνε με την ίδια ακριβώς ζέση και προσοχή που μελετάει και ένας κλασσικός μουσικός και λόγω ρεπερτορίου παίζουν πολύ περισσότερο. Και συνεπώς ναι. Απο τεχνικής άποψης είναι παγκόσμιας κλάσης. Απλά δυστυχώς λόγω γλώσσας το ρεπερτόριο που το όργανο έλαμψε, απευθυνεται στον ελληνικό χώρο, Κύπρο και λιγο Ισραηλ (μετά εξάγουμε τη μουσική και λιγο παραπέρα) Το ζήτημα απο μουσικής άποψης είναι ότι όταν πιάνουν κιθάρα ο ήχος είναι πάλι μπουζούκι και δεν εχει τόση σχέση με την κιθάρα... βλέπετε το ρεπερτόριο διαμορφωνει τον μουσικό πολύ περισσότερο απο όσο νομιζουμε. Εκ των πραγμάτων μας εκθέτει πολλές περισσότερες ώρες συγκεντρωμενης ενασχόλησης με ιδιαίτερα μουσικά χαρακτηριστικά που περνάνε μέσα μας ακόμα και ασυνειδητα. Αν αυτο θεωρείται κακό βεβαια... Γιατι μπορεί και όχι.

Επανέρχομαι για να γράψω τα συμπεράσματα μου μήπως φανούν χρήσιμα σε κάποιον στο μέλλον: Μετά από πειράματα κατέληξα στα εξής: Για μένα ο καλύτερος τρόπος να αυξήσεις το grip λόγω κρύων χεριών είναι το surf wax (κερί που βάζουν στις σανίδες του surf για να μη γλιστράνε). Προτείνω να επιλέξετε κάποιο για κρύο καιρό (έχουν διαβαθμίσεις ανάλογα τη θερμοκρασία) και προτείνω να επιλέξετε κάποιο φυτικό πχ greenfix surf wax. Προσοχή όμως, είναι ένας μπελαλίδικος τρόπος - δεν συστήνεται για ανθρώπους που δεν είναι ψύχραιμοι! O δεύτερος καλύτερος τρόπος είναι η αντιολισθητική ταινία για σκαλοπάτια. Δεν με βόλεψε να βάλω και στις 2 πλευρές και από την κάτω πλευρά έβαλα το αντιολισθητικό της Ibanez ( https://www.ibanez.com/na/products/detail/pgs12.html ) αν δεν το έχετε μπορείτε να κολλήσετε ένα κομμάτι ψιλό γυαλόχαρτο. Τέλος, οι τριγωνικές πένες φαίνεται να βολεύουν. Όχι όσο θα ήθελα, αλλά προτείνω να τις δοκιμάσει κάποιος που έχει ζήτημα με το grip. Αυτά από εμένα, ευχαριστώ πολύ όλους όσους ασχολήθηκαν! <3

9. Ειναι δηλαδη δυνατο να δεις αυτο το βιντεο ως το τελος, οταν στο 1.00 αποκαλει τον Beato το Mozart του Youtube; Το Mozart του Youtube [ Γεωργιου σκιζει εφημεριδα] Κανεις μια ΧΡΑΠ και τελειωσαμε

Μια χαρα ήχο είχε η Ovation για το στυλ, καλά έκανε η κυρα Annie και την κράτησε. Γάντι ταιριάζει. Δε ξέρω αν τυχόν το είχες δει npap αλλα νωρίτερα στη χρονιά έιχα βρεθεί με μια Ovation και είχα ανοίξει ενα σχετικό thread - βασική αφορμή για την αγορά ήταν ένα factoid σχετικό με τον Tony Rice. Eίχε χρησιμοποιήσει μια Legend για να γράψει μερικούς απο τους seminal δίσκους του στα early '80s, και εννοώ ακουστικα καθαρά, με πυκνωτικό. Οπότε και το post ήταν κατ'επέκταση πάνω στον "παρεξηγημένο¨ ακουστικό ήχο των Ovation. Y.Γ. Ασχολίαστο απλά το οτι το rough mix του ποδαριού για μπούσουλας ακούγεται τρομακτικά καλύτερο απο τις μισες παραγωγές εκει έξω, πόσο μάλλον τις "δικές μας", με τις υγιείες μας

Φοβερό πετάλι και ήδη έχεις χτίσει ένα πολύ ωραίο bridge/interlude για κάποιο σου κομμάτι. Μου άρεσε πολύ αυτό που άκουσα και από ήχους και από παιξίματα, αλλά και από το γενικότερο στήσιμο.

Δισκάρα, πολύ αγαπημένη. Άντε πάρ'το και αλλιώς να μη με βρίζεις. Show2.mp3

Απο εποχη myspace Αληθινο προφιλ. Το εχω σαν φυλαχτο. 1981, γυμνασιοπαιδο μετα τα σχολικα μαθηματα, ετρεχα καθε μερα 1.5 χλμ για να παω στο σπιτι του συμμαθητη, που ο μεγαλος του αδερφος ειχε φερει απο την Αγγλια τους πρωτους δισκους των Police, για να τους ακουσω ακομα μια φορα. .

Πολύ ωραίο τραγούδι και δεν καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να το πει η Annie κι όχι η κοπέλα που ήδη το είπε άψογα και με χαρακτήρα. Η δε ovation λίγο λεπτή και πριμάτη αλλά για το είδος ό,τι πρέπει.

Σας ευχαριστω ολους για την ακροαση. @cos_dr @Terry RoscoeBeck5 σας ευχαριστω ιδιαιτερως κ για τα λογια σας.

O Άγιος Βασίλης ήρθε νωρίτερα φέτος και σήμερα συμπληρώθηκε το καρέ του νέου μου Budget Home Multimedia Studio!!! Καλές Γιορτές με υγεία και καλές αγορές!!!!!

Για εμενα το νουμερο ενα πραγμα που κανει εναν τετοιο ενισχυτη πετυχημενο ή οχι ειναι το ποσο καλα παιζει σε χαμηλες εντασεις. Εχω απειρα παραδειγματα ανθρωπων που πηραν ενισχυταρες, που δοκιμαζοντας τους σε συνθηκες πολεμου ενθουσιαστηκαν κ μετα δεν ξαναεπαιξαν ποτε σε τετοιες εντασεις κ τελικα τους πουλησαν. Ο μικρος στην προκειμμενη περιπτωση, φαινεται πως το κανει πολυ καλα αυτο. Αφου σε ικανοποιουν κ τα καθαρα του, ειναι σουπερ επιλογη.

Και το ηχείο του (ανοιχτό πίσω) και extra καμπίνα. Συνδυασμός δηλ ανοιχτό με κλειστό ηχείο. Θ’ ακούσεις full spectrum.

Βολεύουν υπερβολικά για κάποια πράγματα. Ειδικά για economy picking. Εγώ δεν το είπα το τρεις μύτες για οικονομία. Το λέω σε στυλ έχεις εκεί μια δίπλα σου , τη λιώνεις κ φαγωνεται η μύτη. Ε αντί να ανοίγεις συρτάρι κ να ψάχνεις το σακουλάκι με τις πένες, ή το κουτάκι ή δε ξέρω εγώ τι, αλλάζεις μύτη Κ για μπάσο είναι ασύγκριτες... αφού παλιά τις λέγανε bass picks . Στο μπάσο 0.6-0.7 είναι ο,τι πρέπει για ηχογράφηση. Στην κιθάρα παρότι το σχήμα τους κ η αίσθηση τους με βολεύουν όπως είπα για κάποια πράγματα, δεν έχω βρει ακόμα το πάχος κ το υλικό που θέλω, οπότε δε μπορώ να καταλήξω σε τελικό συμπέρασμα αν μπορώ να τις χρησιμοποιήσω .

+1000 Ειδικά αν παίζεις ρυθμικά . Για γρήγορο funk παίξιμο στυλ JB είναι ταμάμ.